r
KI?
AUGUSTUS IN PARIJS
I sM
i te'
W
Kinderen op de B.L.O.-schoo
ten
i
13
i
I
!S
K
K
te?
te*
'$t
De lichtstad is voor de Vreemdelingen
m
les
HOREN, ZIEN EN ZWIJGEN!
Vrouwen
SMmPMI
i\W
(te-
I $n;
IM;
1>,v-
I
VAN ALLE WEDIJVER VERSTOKEN
A
6
IB
kg
K»
ft
ZATERDAG 9 AUGUSTUS 1958
A' S
Nederl. kampioene:
zeg nooit, dat wij
niet logisch kunnen
denken.
Meer tijd
Baas
Druk
J. C. van Lieshout zoon n.v.
COMPLETE WONINGINRICHTING
Profijt
K.T
Op het ogenblik is de tijd van
examens en proefwerken weer
voorbij. En juist nu gaan onze
gedachten naar de groep kinderen
die van alle wedijver verstoken
is. Wij bedoelen de leerlingen van
de B.L.O.-school. Wij hadden het
geluk het Hoofd van een B.L.O.-
school in Nederland te ontmoeten.
Hij was een rustige, eenvoudige
man, die ons uitgenodigd had om
op school te komen kijken en opk
bij hem thuis een beetje over deze
dingen te praten.
Gebrek aan waardering
Aanschouivelijk onderwijs
iTf
«!w<
V
jiS
XNi
4MB
Is schaken ook een sport voor dames?
hebt u in de competitie uw dochter
verslagen. Viel het u niet zwaar, toen
u haar zo in het openbaar voor de
broek moest geven?" (Ik mag onze
lezers en lezeressen, die uit ethische
overwegingèn bezwaar mochten ma
ken tegen de term: iemand voor de
broek geven", erop wijzen, dat deze
uitdrukking, naar men mij heeft ver
zekerd, in schaakkringen hoogst nor
maal wordt beschouwd. Men bezigt
deze zegswijze vaak en in de loop der
jaren is elke relatie met de broek als
kledingstuk verloren gegaan. De be
tekenis is uitsluitend: iemand ver
slaan).
Mevrouw Heemskerk knikt met het
hoofd. Inderdaad. Om eerlijk te zijn,
het is een van de zwaarste partijen,
die ik ooit heb moeten spelen. Ik was
dood-nerveus Er schuilt natuurlijk
ook iets onnatuurlijks in, Wanneer je
ten aanschouwen van iedereen je
eigen kind voor deik bedoel moet
proberen te verslaan. Ik speelde on
der een enorme druk".
NEDERLAND telt waarschijn
lijk niet meer dan vijftig dames,
die in wedstrijdverband aan de
schaaksport deelnemen en een
unicum in dit gezelschap meeste
ressen in de denksport vormt wel
het trio Heemskerk uit Amers
foort. Drie generaties: grootmoe
der. moeder en dochter zün zeer
bedreven «P het geblokte veld en
moeder en dochter, die allebei
Fenny heten, namen deze afgelo
pen week deel aan het schaak
toernooi in Dordrecht.
Het familiegeheim?
Je moet als schaakster kunnen
horen, zien en zwijgen.
Moeilijk, speciaal voor de da
mes?
Wel, dan kan met recht gezegd
worden, dat hier sprake is van een
familietalent.
Een onzer redacteuren had deze
week een gesprek met de drie
scherp-denkende dames Heems
kerk. Zijn impressies let wel,
die van een man, die met dames
over logica spreekt vindt U
hiernaast.
1 DORDRECHT, augustus
*'T (Van onze redacteur)
IN DE HAL van het Dordtse gebouAö
Kunstminheb ik met de drie dames
Heemskerk uit Amersfoort over logica
moeten pratenHet zou immers onlo
gisch zijn, wanneer dit onderwerp tij
dens een gesprek met Nederlands
schaakkampioene (mevrouw Fenny
Heemskerk), haar schaakspelende
moeder (mevr. M. Heemskerk) en haar
schaakspelende dochter (mej. Fenny
Heemskerk) niet aan de orde sou zijn
gekomen. Schaken veronderstelt een
sterk gevoel voor strategie en logica
en mannen gaan er nu eenmaal van uit,
dat zij, zo niet op het gebied van de
strategie, dan toch zeker op het terrein
van de logica de meesters zijn.
Vrouwen k Wn n e n niet logisch den
ken, beweren vele mannen. Vrouwen
logica rammelt meestal aan alle kan
ten en is in hoofdzaak gebaseerd op het
gevoel.
Logisch dus, dat ik de dames Heems
kerk vroeg, of zij dachten over redelij
ke logica te beschikken.
„Natuurlijk", antwoordt mevrouw
Fenny Heemskerk, „trouwens, elke
vrouw kan logisch denken. Want als
ik een man ontmoet, die niet logisch
denkt, dan denk ik; wat een sufferd
Is dat".
Hoewel ik, als man, ln deze redene
ring een nogal overtuigend staaltje van
typische vrouwenlogica meende te her
kennen, achtte ik het toch maar ver
standiger niet om nader bewijsmate
riaal te vragen, want men is in de ogen
van de charmante Fenny Heemskerk
(38) niet gaarne een sufferd.
In de ogen van haar 18-jarige doch
ter en haar 63-jarige moeder trouwens
evenmin: de dames Heemskerk vor
men een levenslustig en scherpzinnig
trio, dat het sprookje uit de wereld
helpt, als zouden dames, die schaak
spelen, hun vrouwelijke eigenschappen
verloochenen.
„Kijk", zegt mevrouw Heemskerk,
„natuurlijk is het zo, dat in Nederland
''Advertentie)
Vrouwen hebben vaak moeilijke en
pijnlijke tijden. Zij kunnen deze aan
merkelijk verlichten, ja, die pijnen
doen verdwijnen door het gebruik
van Togal, de grote pijnverdrijver.
Togal is onschadelijk voor hart, nieren
en maag. Bij apotheek en drogist f 0.95,
f 2.40 en f 8.88.
en trouwens over de gehele wereld,
veel meer mannen aan schaaksport
doen dan vrouwen. Maar hoe komt
dat?"
„Dat komt", vult haar dochter aan,
„omdat mannen meer tijd hebben".
„Juist", herneemt de moeder het
woord, „vergeet niet, dat de vrouw,
die een huishouden moet voeren, nooit
klaar is".
In de familie Heemskerk is op deze
algemene regel een uitzondering ge
maakt; oma schaakt, moeder schaakt
en de dochter schaakt.
En zij schaken goed.
4
Moeder Heemskerk mag zich
schaakkampioene van Nederland noe
men. Zij nam deel aan toernooien in
Rusland (vier keer), Spanje, Joego
slavië, Zwitserland, België en Enge
land en thans, in Dordrecht, bewijst
zij opnieuw haar kracht op het ge
blokte veld.
Oma schaakt thans niet meer zo
veel, maar de vlammende toorts is nu
overgenomen door het meisje Fenny,
dat zojuist eindexamen handelsschool
heeft gedaan, straks in de verpleging
zal gaan. maar niet zal verzuimen op
gezette tijden met haar stukken in het
veld te treden. Zij speelt, ondanks
haar jeugdige leeftijd, goed. Zij heeft
reeds verscheidene malen haar moe
der verslagen en wie weet, hoeveel
bekers en medailles er thuis door me
vrouw Heemskerk zijn binnenge
bracht, beseft, hoe moeilijk dat moet
zijn. Dochter Heemskerk speelt beter
schaak, dan vele mannen. Mijn com
plimenten, mej. Heemskerk.
„En vergeet u niet", zegt zij, „dat
wij een grote handicap hebben. Wij
bezitten minder hersens dan de man
nen".
„Dat realiseert u zich toch wel".
„Men kan er niet aan ontkomen.
Het is wetenschappelijk bewezen".
De reporter zucht tevreden.
Met. de da-mes Heemskerk kan hij
eindelijk eens logisch praten.
Of het drietal, naast schaken, 'nog
andere hobby's heeft? Ja zeker. Oma
moet zich, op het gebied van de sport,
gezien haar leeftijd een beetje afzij
dig houden, maar de twee andere ge
neraties zwemmen en schaatsen ver
woed en in deze takken van sport is
de jeugdige Fenny de oudere Fenny
de baas. De jongste Fenny werd zelfs
vier jaar geleden winnares van de
Amersfoortse Olympiade, zodat men
dus niet moet veronderstellen, dat
schaakmeesteressen immer aan hun
stoel zitten gekluisterd. Twee keer in
de week heet het echter stilzitten,
wanneer moeder en dochter, dinsdags
en donderdags, de stukken te voor
schijn halen en in het strijdperk tre
den.
I
„Mevrouw Heemskerk, deze week
Voordat de drie Nederlandse
schaaksters, van wie de twee jongsten
deze week in Dordrecht aan het toer
nooi deelnamen, opstappen, wil ik toch
nog weten, of zij in het dagelijks le
ven profijt hebben van de training in
strategie en logica, die zij tijdens hun
schaakpartijen opdoen.
MevrouW Heemskerk beweert met
klem van wel.
Je leert beheersing en je leert door
denken.
Je geest blijft getraind.
Mevrouw Heemskerk, wier dagelijk
se arbeid haar naar vele steden en
dorpen van ons land voert, waar zij
met haar landgenoten, die textiel en
lingerie nodig hebben tot overeenstem
ming komt, beleefde zes weken gele
den een ernstig auto-ongeluk. „En ik
wist", zo vertelt zij nu, „precies wat
er gebeurde en wat er gebeuren ging.
Ik slaagde erin mijn hoofd volkomen
koel te houden en ik geloof, dat ik dat
voor een goed deel dankte aan de trai
ning, opgedaan tijdens de schaakpar
tijen".
Het onderhoud met de drie vriende
lijke dames, die in het spel van vor
sten, staatslieden en legeraanvoerders
zo bedreven zijn, is ten einde. Ik wens
ze nog veel succes, in schaaksport en
logica.
Vooral in de logica; mannen zijn nu
eenmaal enorm eigenwijs en 't zit hun
toch niet zo prettigwanneer er vrou
wen blijken te zijn, die in een denk
sport bedrevener zijn dan zij.
Oma en moeder Heemskerk gaan.
„Pas maar opzegt de reporter,
wanneer hij de jongedochter de hand
schudt, „dat u binnenkort niet ge
schaakt wordt".
Het meiske kijkt mij lachend aan.
,,Als u het was, zou ik u wel mat
weten te zetten", antwoordt ze.
Zo eindigde deze vriendschappelijke
wedstrijd dus in, laat ons zeggen, re
mise.
toonkamers mathenesserlaan 247 tel. 33846 - 34329
Een Chinees schaakspel was ook in het Dordtse „Kunstmin
vreedzame
IN DE MAAND au
gustus breken de Parii-
zenaars die nog in de
stad zijn, zich het hoofd
over kleine problemen
die echter moeilijk op
te lossen zijn. Dat be
gint al 's morgens vroeg
met: waar halen we
brood en waar halen we
boter en melk? Des
avonds doet zich dat
broodvraagstuk weer
voor want wie wat laat
naar huis l^omt, vindt
de enkele bakkerswin-
gels die nog open zijn,
totaal uitverkocht en
moet zich met beschuit
tevree stellen, want
's avonds brood eten dat
in de morgen werd ge
bakken bederft het lek
kerste maal. Dat is heus
niet zo erg overdreven,
want waterbrood, zoals
men hier eet, wordt erg
gauw oudbakken.
In augustus denkt
geen enkele winkelier
aan zijn klanten, hij
sluit eenvoudig zijn win
kel en trekt de provin
cie in, zo hij niet naar
Spanje of Italië gaat.
Vreemd genoeg lokt de
Brusselse tentoonstelling
hem in de regel maar
weinig. Alleen de weet-
gierigen, die geen gele
genheid laten voorbij
gaan om hun kennis te
vergroten gaan nu naar
Brussel. Onze slager b v.
staat versteld van wat
hij er allemaal in de
Pinksterdagen geleerd
heeft en gaat er op -het
eind van zijn vakantie
weer naar toe. Maar de
meeste mensen leggen
zich heel gemakkelijk
neer bij het feit, dat er
tal van wetenswaardig
heden zijn, waarvan ze
nooit gehoord hebben.
Het grootste deel van
de Parijzenaars trekt
Parijs kent duizenden van deze gezellige
winkeltjes, waar ook de toerist in de
vakantiedagen graag komt.
naar de Midi en naar de
Cöte d'Azur, waar ze
met moeite een plaatsje
op het strand vinden om
zich bruin te laten bran
den. Het is wonderlijk,
hoe vrouwen van over
de vijftig of zestig er dol
op zijn om als een kof-
fie-met-melk-negerin te
rug te komen. Maar het
is zo heerlijk om tegen
vriendinnen met gewo-
ne gelaatskleur op te
scheppen over die1 zon
nekleur. We wekken dan
ook de indruk maar heel
weinig aanmoediging
'lllllllll!
nodig te hebben om haar
hals en rug ook te laten
bewonderen.
HEEFT SAINT-LAU-
RENT aan die rage van
bruin worden gedacht,
toen hij de maskers met
lange steel ontwierp,
waarachter de manne
quins van het huis Dior
zich verbergen om haar
bleke gezichtjes niet tc
laten zien?
De Parijzenaars die in
de stad blijven, zien er
niet alleen vergeleken
bij die roodhuiden uit
als bloedarme stakkers,
ze hebben van alles
moeten slaan om d'®
maand door te kome"-
Onze keuken staat vol
pakken zaagsel en was-
produkten, mijn naai
doos is extra voorzien
van drukkertjes en ga-
ren en we hebben voor
enige weken koffie ®n
thee in huis. Veilig
geborgen liggen enige
detectiveromannetjes t®
wachten op de dag, dat
ik enige uurtjes over
heb om me in een span
nend drama te verdie
pen. Want mijn leesbi
bliotheek is natuurlijk
ook gesloten.
Al zijn alle winkels
haast huis aan huis
dicht en de luiken voor
de ramen van de appar-
tementen gesloten, toch
blijft het verkeer moei
lijk. De vreemdelingen.
die, met bosjes door de
stad dwalen, schijnen
dit liever te voet te doen,
tegen de avond zien z®
er dan ook allen over
vermoeid uit. Het is
wonderlijk welke kledij
hun geschikt lijkt om op
reis aan te trekken. De
Amerikaanse mannen
dragen minder met vis
sen of poppetjes versier
de hemden, maar de da
mes vinden japonnen orD
mee in een gemakkelijke
tuinstoel te zitten blijk
baar het meest geschikt
om in een grote stad te
wandelen.
En de buitenlandse
inkoopsters van de cou-
thre en de journalisten
die voor de collecties
overgekomen waren,
hebben ons getoond, dat
toiletten inkopen en
mode verslaan geen
vrouw zonder smaak
idee geeft om zich be
hoorlijk te kleden. We
kregen tot onze verba
zing ettelijke zakjurkcn
te zien en hoeden om op
te schieten.
DINY K.-W.
55 b,''U r
Tsi
Sas81
a T
'eiken,
Vie
aanwezig. Wat volksrepublikeins en agressief maar met
middelen
te
C'r-
!sbu
Het eerste waar het gesprek ovei
ging, was het gebrek aan waardering
dat juist B L.O.-kinderen vaak ont -
moeten. Alle ouders hebben nu een
maal de illusie, dat hun kind knap zal
zijn, maar lang niet alle kinderen zijn
het. Het komt zelfs voor, dat vader
en moeder beiden debiel zijn en ook
zonder deze aangeboren oorzaken ko
men er bij de kinderen intellectuele
defecten voor. Ook zijn lang niet alle
kinderen ln staat om het tempo van
de lagere school, waar altijd een leer
plan en een lesrooster op wacht staar:,
te volgen. Gemiddeld zijn 3 a 4 kin
deren op de 100 debiel. Hun intelli
gentiequotiënt blijft beneden het
normale. En soms zijn er ook nog an-
DE DIERENVRIEND
■m m IJN buurman, die
lYI denkt te weten
hoe wij in de
zomermaanden moeten
tobben om de krant
„vol" te krijgen, had mij
aangeraden eens een
bezoek te brengen aan
een gewezen boekhou
der, die zich na een
korte maar effectieve
omscholing was gaan
bezighouden met het in
pension nemen van
andermans huisdieren.
Bovendien zou deze man
de bezitter zijn van een
kleine begraafplaats,
waar hij eigenhandig
honden en katten ter
aarde bestelde.
„Daar zit pas kopij
in", verklaarde mijn
buurman wat dubbel
zinnig, toen ik hem in
zijn vestibule de hand
drukte om haastig zijn
advies te gaan opvolgen
Ik had twee trams en
een bus nodig om op de
landweg te geraken,
waaraan de dierenvriend
zijn beroep uitoefende.
Hij bleek te wonen in
een soort bunker, een
bijzonder laag huis,
opgetrokken in grijze
baksteen en met slechts
hier en daar een kijkgat.
Tegen de woning aan
gebouwd was een aantal
met kippegaas omgeven
schuren, waaruit onop
houdelijk hees geblaf
klonk.
Nadat ik enige tijd
doelloos op het erf had
rondgedrenteld, ontdek
te ik achter een groep
droevige bomen de man.
Hij was iets pnduide-
lijks aan het verrichten
met behulp van een
touw en een ijzeren
paal en keek verschrikt
op toen hij me aan zag
komen. Al vanuit de
verte zond hij me een
geïrriteerde blik toe.
IK BEGRIJP ZE
Het kostte moeite
hem aan het spreken te
krijgen. Maar eindelijk
nam hij dan toch het
woord, zonder echter
op de door mij gestelde
vragen in te gaan.
„Mensen", zei hij, ter
wijl hij om onverklaar
bare redenen een forse
trap tegen een boom
gaf, „mensen zijn niet
te vertrouwen. Dieren
welDieren kun, je wel
vertrouwen. Ik begrijp
ze, weet U, ik begrijp
de dieren. En de dieren
begrijpen mij. Maar
mensen, nee
Hij keek hoofdschud
dend naar de grond om
zich vervolgens met een
dreigende beweging tot
mij te wenden, alsof ik
op het punt stond hem
een ondeugdelijke stof
zuiger aan te praten.
Zijn gezicht klaarde
pas op toen ik hevi
duidelijk had gemaakt,
dat ik uitsluitend was
gekomen om met hem
over viervoeters van
gedachten te wisselen.
Intussen waren wij de
tuin doorgewandeld en
hadden een met strui
ken afgeschoten stuk
grond bereikt,, waar
zich de begraafplaats
bleek te bevinden. De
man ging mij er enthou
siast rondleiden en ik
voelde mij verplicht nu
en dan stil te staan om
een bewonderende op
merking te plaatsen
over de wijze waarop
hij de grafstenen had
gerangschikt
Hij placht, zo vertelde
hij, zelf de grafschriften
in de marmeren zerkjes
te beitelen. Ook de tekst
van die grafschriften
moest hij dikwijls ver
vaardigen. „En dat is
nog een heel werk",
vertrouwde hij me toe.
„U kunt het geloven of
niet, maar ik zit soms
avond aan avond te
verzinnen over een ge
schikte zin. Meestal lukt
het niet en dan, wordt
het maar weer gewoon:
„Hier rust Tanja of
Mies of Castor, al naar
gelang het dier heet".
WANTROUWEN
Langzamerhand kreeg
de man zo'n plezier
in mijn belangstel
ling, dat hij ertoe over
ging bij elk honde- of
kattegraf te verklaren
hoe en wanneer het
betreffende beest zijn
einde had gevonden.
Plotseling echter, terwijl
hij het verhaal vertelde
van een tragische ver
drinkingsdood, kwam hij
op het idee dat ik wel
dorst zou kunnen hebben
en dus nodigde hij mij
uit een kopje thee te
gaan drinken. Dat zou
binnen gebeuren, zei hij.
In de bunker, begreep ik.
Bij de keukendeur,
die op een intrigerende
kier stond, sprak de
man de vrees uit, dat
wij met onze bebaggerde
schoenen zijn huis zou
den bevuilen. Hij stelde
daarom voor op kouse
voeten naar binnen te
gaan. Wij zetten ons op
de stoep en begonnen
aan onze veters te
trekken, onderwijl over
eenkomend dat we na
de thee het verblijf van
de pensiongasten zouden
gaan bekijken. Want
daarvoor ivas ik eigen
lijk gekomen, dat be
greep de man wel.
Ik zat nog gebukt,
toen hij me eensklaps
krachtig aanstootte
„Van welke krant zei u
nou dat u was?" Mijn
argeloos antwoord was
voldoende om zijn diep
geworteld wantrouwen
in d,e mensheid weer te
doen opleven. „Ik lees
die krant niet", zei hij,
„en ik wil hem niet
lezen ook". Hij stapte
meteen de keuken in en
sloot de deur met een
klap.
„Maar dat is ook de
bedoeling niet"; riep ik
hem nog na. Het was
al te laat. Vaag kon ik
hem nog haren mom
pelen. Het was zoiets
van: „Nee, geef mij
maar dieren
H. W.
dere defecten die
kunnen worden.
Toch vertelde het Hoofd van de
school ons, dat er wel eens jongens op
de B.L.O.-school waren, die het tot
ambachtsschool gebracht hebben. Het
intelligentiequotiënt bij normale kin
deren is plm. 100. En zij, die dat be
reiken, zijn nog maar heel gewoon.
Doorpratende over de geringe waar
dering die men heeft voor de B.L.O.-
school vertelde ons het Hoofd, dat hij
verleden week een jongen moest tes
ten. Dat plegen de arts en het school
hoofd samen te doen. Maar terwijl het
schoolhoofd bezig was met de tests
van Binet en Simon, was de jonger,
afwezig en zei voortdurend dat 'hij
toch niet op de school zou komen.
Vader had hem met die school ge
plaagd. Vader had gezegd, dat de jon
gen nu naar de gekkenschool moest.
Het Hoofd was er zeer over ontsticht
en vertelde de vader, dat hij een pak
slaag verdiende. Men doet op de
B.L.O.-school niet aan het vormende
onderwijs van de normale school. .De
kinderen schijnen dan zeker niet ab
stract te kunnen denken. Zij schijnen
de zelfwerkzaamheid en de aanschou
welijkheid niet nodig te hebben ter
vergemakkelijking, maar zij hebben
ze nodig om te kunnen denken.
Alle leermiddelen van de school,
die door het personeel zelf vervaar
digd waren zij zijn nog niet alge
meen in de handel zijn erop geba
seerd om getallen en hoeveelheden zo
veel mogelijk aanschouwelijk te doen
zijn. Het leerplan van de school is
daarmee in overeenstemming. Men
doet zijn best om de kinderen een
plaats te verzekeren in het bedrijfs
leven. Het moet allemaal eenvoudig
zijn. Verder dan een telefoongids ko
men zij niet.
De debielen doen evenals de imbe
cielen aan matten vlechten en borstels
maken en handenarbeid. De meisjes
aan nuttige handwerken en aan ko-
nooit ingehaald ken. Het leren van de kinderen
tot ze van school af gaan. Dus
di"
18 jaar zijn. Dan begint het zel'5^'.
dige leven ook voor de debiel. R® jr:
bedelen kunnen hoogstens afge1^/
worden met behoorlijke omgang5^?
men. De idioten moeten hun hei' L
ken op een internaat, waar "Aji
zijn die volkomen voor ze zorgen
nen. j
Les geven op een B.L.O.-sc'1® f
moeilijk werk; moeilijker dan 'eA
ven op een lagere school voor n"r j
kinderen. Daarom zal het wel z>."\;i
ook bewaarschoolonderwijz®1'
imbecielen aan hun zorg kunne" jj'
vertrouwd krijgen. Zij krijg®11 V,
hetzelfde salaris als de volledig
voegde krachten. Maar men t>e 3}t
dat dit onderwijs lang niet een z"
voor iedereen. r.J[
Wat de scholen betreft: de "L
ren hebben het broodnodig, dat
ruime lokalen zitten en dat ®rjl
tuin is met zandbakken. Ook f'
dieren hebben om voor te zorg®"'
nijnen, kippen en bijvoorbeeld A
kalkoen. Behalve deze bezighed®"
den kinderen van B.L.O.-schol®1^)'
woonlijk minder te doen dan nA
le kinderen. Op een B.L.O.-scho? „ift
de grotere meisjes vooral hUiS""
lijk werk en zijn daarin dikWÖ'A'1,
handig. De 'kinderen spelen A/.
plagen wat meer dan normale jjji
ren, doen ook graag een spel K
regels, maar hebben daarbij ®®Lt
der nodig in de onderwijzer, or"" f
tege®
B.L.O.-scholen
over het algemeen slecht
verlies kunnen.
Wat op de
gewoon belangrijk is, dat is het
selijk contact tussen de onde"
en zijn leerlingen. Zowel de fff
als de meisjes zijn aanhalig en 11 „g,
als zij de mensen tenminste "V
De kinderen willen zelfs de l®er^j:
graag een „kopje geven". Zij ft
kleine poesjes. In school verba""
de kinderenook zwemmen ccfI'
doet men alles -om de kinderen L.e;i
tabel te maken in het gewone
Dierenverzorging
op de B.L.O.
Tg 9Rc
Kirt5"1
