Chefarine ,4
E
AMPHORA
Juvenaat „Mariahof te Tilburg
ingezegend
Man en paard in de Limburgse politiek
PUZZEL
_MARGE
Bj WÉWirSt
KOU.JUÉ»
JIMMY HEEFT NU KANSEN GENOEG GEHAD
Radio-Cairo strooit met zwavelzuur
Uit alle
SS?*
Topconferentie
India-Pakistan
Politieke malaise in
Argentinië
Postmerk
Vrijthof
Onze dagelijkse
INDE
v B
v
4-voudige combinatie, een
wetenschappelijk succes!
Werkgroep voor
Duitsland's hereniging
zo zacht, zo vol
van geur!
Broeders-Poenitenten eindelijk thuis na
twintig jaar zwerven
Visserij kwestie niet voor
Intern. Gerechtshof
WOENSDAG 10 SEPTEMBER 195«
PAGINA 5
Discriminatie
LITTLE ROCK
Plan ter voorkoming
van ongeregeldheden
Propaganda
lncennes frankrijk
Stamroy
reterp (Friesland)
r'lllouse
eerenberg
Londen
Haat over de radio
Chantage
Westduits voorstel:
Minstens ambassadeursniveau
Jozef de Grote
Stemmen een kunst
Orthodox en dissident
De les
STAALPRODUKTIE E.G.K.S.
Oplossing van gisteren
Kaas
Met Zevenmijlslaarzen door het Midden-Oosten
(Van onze speciale correspondent)
CAIRO, September
„Ze moeten Jimmy eens goed de waarheid zeggen. Als hij zo
doorgaat, vernietigt hij zichzelf pn tienduizenden anderen...."
De woorden kwamen tot me uit de mond van een van de weinige
Europese zakenlieden in Egypte, die nog baas in eigen huis ge-
Neven zijn. Maar de handel ging slecht, niet in het minst omdat de
deviezenpositie in het land van de Nijl het punt nul genaderd
schijnt te hebben.
Jimmy! Wie is Jimmy?
De vreemdeling, die in Egypte rondzwerft, vraagt er slechts één
keer naar en grimlacht om het antwoord.
„Jimmy is Gamal Abdel Nasser", hoort hij en hij ziet hoe er in
de richting van een portret aan de muur wordt geknikt, dat een
charmeur met een brede grijns uitbeeldt. „Twee maanden geleden
keette hij Bil] en zes maanden geleden Don Juan.Hoe we hem
kierna zullen noemen, weten we niet
ka;
Het is gevaarlijk in het land van
de Nijl Nasser bij de naam te noe
men, als men hem of zijn daden kri-
tizeert. Het wemelt er van luister
vinken: kleine mensen veelal, die
voor een paar piaster de klikspaan
spelen en voor wie de betiteling in
formant bepaald te zwaar zou zijn
„Ik moet er van uit gaan. dat ik
hiemand kan vertrouwen", zei een
tegenstander van het regime tegen
me. „Steeds weer hoort men van
Wensen, die voor een paar jaar ver
dwijnen, omdat ze onvoorzichtig in
"Un uitlatingen zijn geweest.."
Kan men aan de ene kant zeggen,
dat Nasser overal in Egypte vij
anden heeft, aan de andere kant is
net ook weer niet zo, dat het ver-
zet tegen hem groeiende is. De men
sen, die zijn val wensen, behoren
tot dezelfde groepen, die hier twee
■iaar geleden ook al over spraken.
Het zijn gedupeerden, zoals zaken
lieden, middenstanders en christe
nen.
Vooral de christenen van de
tweehonderdduizend niet-kopten. die
voor de landing in Port Said
ne procureur-generaal van het Ameri-
aanse Hooggerechtshof, William Rogers,
he-V' S'steren aan de gemeentelijke over-
Otn Van k'ttle Rock een plan gestuurd
de orde te handhaven in geval van
^uwe rassenonlusten in de stad bij de
ePassing van Integratie op de scholen.
bekend komt morgen het Hoog-
midrtoiv °f bijeen om te beslissen of de
leerifi e school te Little Rock neger-
dan ,en onmiddellijk moet toelaten,
krii een uitstel van twee en half jaar
to„ voor de toepassing van rassenin-
csratie.
Het plan van Rogers is een voorzorgs
maatregel voor het geval het Hoogge-
Behtshof directe integratie beveelt.
v *h een brief aan het stadsbestuur be-
t s.tigde hij de geruchten, dat het minis-
(jrie van justitie besloten heeft tijdelijk
Uit Stac* van de Marshall te Little Rock
va te breiden. (Een Marshal] staat los
de gemeentepolitie en treedt pas op
tj^bneer federale wetten overtreden wor-
in Egypte woonden, z. Jen er in
middels ai zo'n vijftigduizend ver
trokken zijn hebben het zwaar te
verduren Nassers wi] om het land
van de Nijl uit de greep van Europa
te trekken en er een puur mohamme
daans rijk van te maken, heeft hen
tot burgers van de tweede graad ge
degradeerd en hen het slachtoffer
van een groot aantal discrimineren
de bepalingen doen worden.
Naar elk bedrijf, dat mensen em-
ployeert, is bijvoorbeeld een missive
uitgegaan, waarin gesteld wordt,
dat negentig procent van de werk
nemers de mohammedaanse religie
moet belijden en dat van de overige
tien procent zeven procent Kopt en
drie procent katholiek of protestant
mag zijn Een christen, die dan ook
ergens een betrekking heeft, leeft in
voortdurende angst, dat hij haar zal
verliezen, omdat het hem zo goed als
onmogelijk is gemaakt een nieuwe
functie te aanvaarden.
Een andere maatregel, die noga)
wat stof heeft doen opwaaien, doch
die typisch voor de houding van
het gros der christenen in het Na
bije Oosten niet meer dan wat
zwakke protesten heeft uitgelokt, is
het verplicht stellen van Koranon-
derricht voor christelijke scholen.
De schoolbesturen hebben thans ge
steld, dat zij tot sluiting zullen over
gaan, zodra de mohammedaanse
religie in praktijk moet worden ge
bracht, m.a.w. als er bidmatjes moe
ten komen, of als er vaste uren voor
het gebed worden ingesteld.
Tegenover het meer lijdelijke dan
actieve verzet der verdrukten staat
het niet te loochenen feit, dat de po
pulariteit van Nasser in het leger,
zowel als onder de massa van het
volk stijgende is. Negentig procent
der Egyptische bevolking draagt
„de meest besproken dictator ter
wereld" op de handen, voorname
lijk, omdat hij weet hoe de ooster
se geest werkt en hoe hij zich dient
te „verkopen".
Nassers propaganda-chefs hebben
hem tot het idool der Arabische we
reld gemaakt, de man ook, die „met
succes imperialistische machten als
Engeland, Frankrijk en Amerika de
loef heeft afgestoken" De gebeurte
nissen in Irak en Libanon hebben
het nationaal zelfbewustzijn verder
aanzienlijk versterkt, omdat de Egyp-
tenaren is geleerd, dat het pan-ara-
bische streven in Cairo zetelt en dat
deze „typische Nasser-ideologie"
TRE
jJjje dachten, dat alleen onze vader-
2 dse dierentuin-olifanten wel eens
v onhebbelijk waren. Maar nee,
jj a?g het maar aan de Spaanse se-
die de schrik van haar leven
Ij eeS. toen ze de olifanten stond te
^onderen in de plaatselijke dler-
si.®rde. Met een werkelijk handige
en was ai weer verdwenen naar de
paal. Toen ging de Duitser zijn geld
eens na en inderdaad miste hij dat
bankje van honderd mark. Verte] de
ze Duitser nóóit meer iets onaange
naams over de Nederlandse douane
mannen.
werkelijk
arf-beweging wist zo'n kolos
de
a.anse haar handtas te ontfutselen
dezelfde vaart ging het geval de
0]]f
t0 ahtsmond in. Even later kreeg ze
nog wat terug, want jumbo spuw-
tiwt'e lippenstift, poederdoosje en de
w'Men beugel van de tas uit. De rest,
va bonder helaas ook het paspoort
de senorita, plus haar geld en
ir, hele lading foto's bleven achter
ee>n ollfantenmaag, zijnde kennelijk
delicatesse.
Is een struise boerendochter,
bia„ ie Velde, en ze is bovendien heel
<ter. Daarom gaat ze naar Wage-
waar ze agrarische sociolo-
Saat studeren. Baukje is echter
originele jongedame en wenst op
honl n n MM mm I J rt fl4tt
heel aparte manier naar de stu-
bihl^bstad te emigreren. Ze doet dit
aêh 'ih op de rug van „Walbecka",
Wi ®I even struise merrie uit vaders
'V|
Al vele maanden ligt Els Lenaers
ziek te bed en een bus met Belgische
meisjes, die in Nederland werken,
kwam elke dag voorbij haar raam.
Langzamerhand was er tussen de Bel
gische jongedames en Els een vriend
schap gegroeid, die zich uitte in zwaai
en en elkaar groeten, totdat op een
keer de Belgische meisjes het zieke
meisje verrasten met een prachtige
fruitmand, en dat niet alleen, maar
bovendien nog met een radiotoestel.
Wie goed doet, goed ontmoet. De
Luxemburgse Radio hoorde van het
geval en vond het zo leuk. dat men
besloot de sympathieke geste van de
Belgische meisjes te belonen. In de
Eindhovense fabriek werden de meis
jes onthaald en onder hen werd een
prachtig gouden polshorloge verloot,
terwijl er ook andere presentjes we)r-
den uitgedeeld. En Els Lenaers deel
de later ook nog in de algemene
vreugde.
t$f voorziene paardestal. Ze komt za- Madrid
3e aK op tijd om de aanvang van
W ntgroening mee te maken en eer-
V, Sezegd is haar komst zelfs een
van de feestelijkheden. Donder-
ibi,j°chtend vertrekt ze en zaterdag-
vet(i wenst ze te arriveren. Ze is
r niet van plan haar colleges
?c0 hoard te bezoeken, want na de ont-
?'ng keert ze nog even terug naar
5; boerderij om „Walbecka" weer
e leveren.
Wet ze was er eigenlijk helemaal
W. Van onder de indruk, madame
llj.^Sp Cm<-r a 1
Woj,.® Blanc. Ze had zoj.uist haar
hoop achter de rug een vlucht
?te] ®bkele uren in een passaglerstoe-
en vond het eigenlijk niets op-
V ®nder dan de reis per dilligen-
Set 'ke tijd ze zich ook nog wel
%0j 'e herinneren in de Franse pro-
Ze is dan ook 105 jaar oud, ma
il on voor alle zekerheid had ze
°®htertje meegenomen, die ech-
t tl;
m tje Ui Cv gvli UAH CAI* wwn
°k al niet meer tot de jongste
bloempjes behoort met haar
'aar
^>en1ks
was een Duits toerist
a Oge nd hotel in deze plaats bin-
stapt of er meldde zich een dou-
enaar. Of er soms juist een
at
was aangekomen? Inderdaad,
i"ban zo. En prompt haalde de
"beambte een bankje van hon-
j- veriarh fe voorschijn, duwde dat
K hi„TUwereerde Duitse toerist in
S ,jJ?hen, zei: „Dat is van u, ik
u het aan de grens verloor"
Wanneer iemand in zee valt van een
zich voortspoedend schip, wel, de man
die zo ongelukkig is, doet maar het bes
te zijn ziel in Gods barmhartigheid
aan te bevelen, want zoeken naar een
drenkeling in voile zee is iets hope
loos. Dat gebeurde Dietrich Nottrod
en slechts één man aan boord bemerk
te zijn val. Dat was zijn maat, Hel
mut Georges en deze deed iets onge
looflijks: hij sprong zijn vriend ach
terna. Toen waren er twee schip
breukelingen. maar aangezien nie
mand aan hoord verder iets bemerkt
had. waren ze al heel spoedig alleen
met verder niets dan mijlen water om
zich heen. En toch werden ze ge
red, want een klein scheepje kruiste
zeer toevallig hun weg en ontdekte
hen. Beiden zijn nu ergens in Portu
gal aan land gebracht.
Eigenlijk moest gisteren héél En
geland in 2feeststemming zijn. Want die
dag was het driehonderd jaar gele
den, dat de thee haar triomftocht
door Engeland begon en ieder, die ooit
in Engeland is geweest of met Engel
sen te doen gehad heeft, weet, dat
de Engelsen ze'fs bijna een voetbal
wedstrijd voor een „nice cup of tea"
laten staan. Op 9 september 1658 ver
scheen er namelijk in de „Common
wealth Century" een advertentie,
waarin gemeld werd. dat in een café
bij de Royal Exchange, de Beurs, „de
voortreffelijke door alle deelmeesters
goedgekeurde Chinese drank" te koop
was, „welke de Chinezen tcha en ande
re naties tay of tee noemen".
thans ook in de andere landen van
het Midden Oosten wordt beleden.
Tegelijkertijd heeft het regime er
ook voor gezorgd, dat de financieel-
economische débacie, waarop de ver
vreemding van het Westen uitgelo
pen is, geen onmiddellijke conse
quenties voor de gewone man heeft
gehad. Een rigoureus systeem van
prijsbeheersing bijvoorbeeld is ais
een zware last op de inflatie
spiraal gezet. De voornamelijk Engel
se en Franse import-goederen, die
voor de nationalisatie van het Suez-
kanaal in de winkels lagen, zijn voor
het grootste deel door Tsjechische en
Italiaanse vervangen, terwijl ook de
produktie op de eigen markt is op
gevoerd. Dat de kwaliteit aanzienlijk
minder is en de keuze bijna is ge
halveerd, deert slechts weinigen on
der de vele miljoenen. Mensen, die
te vee! verdienen om te sterven en
te weinig om te leven, zijn alleen
maar bij de prijs van de allereerste
levensbehoeften geïntereseerd en
deze worden merendeels door Egyp
te zelf gedekt.
Nassers sterkste wapen is onge
twijfeld Radio-Cairo, dat zowel bin
nen als buiten de grenzen opereert.
De Goebbeis-stemmen, welke dage
lijks door de luidsprekers klinken,
bezingen de lof van „de sterke man
aan de Nijl", wekken haat en ver
achting op en verspreiden de grofste
leugens.
Het behoeft weinig fantasie zich
een voorstelling van de macht van
het gesproken woord te maken,
als men weet, dat verreweg het
grootste deel van de Egyptische
bevolking ongeletterd is. Met dit
voor ogen wekt het dan ook nau
welijks verbazing, dat de smade
lijke nederlaag van het leger in de
Sinai (1956) voor miljoenen Egyp-
tenaren een éclatante overwinning
is geworden en dat alle politieke
data zó zijn verdraaid, dat het on
begonnen werk is er een objectie
ver licht op te laten vallen.
Van de omvang van Uadio-Cairo
moet men zich geen geringe voor
stelling maken. Via twaalf zen
ders wordt er bijna vierhonderd uur
per week een zee van zwavelzuur
op de landen van het Midden-Oos
ten en Afrika uitgestrooid en in
Tsjechoslowakije zi'n nog zes nieu
we zenders in de maak. Irak en Li
banon zfln reeds dankbare objec
ten geweest en de giftige pijlen der
propaganda zijn thans op Jorda
nië en Saoedie-Arabië gericht, zo
mede op de onder Britse invloed
staande sjeikdommen aan de Per
zische Golf.
In kringen, waar verzet tegen Nas
ser bestaat, vraagt men zich af, of
het niet hoog tijd wordt, dat het
Westen, meer dan tot nog toe het
geval is, aan de propaganda-oor-
log in het Nabije Oosten deel gaat
nemen. De honderdvijftig uur per
week, die voornamelijk door Enge
land, Frankrijk en Amerika aan het
toedienen van tegen-injecties wor
den besteed, acht men nauwelijks
voldoende om gewicht in de schaal
te leggen, te meer, daar ook de
communistische zenders de Arabi
sche wereld gedurende honderdder
tig uur per week bestrijken. De ge
dachten gaan uit naar stoorzenders,
waarmee ook Nasser werkt, en naar
radio-stations, die sterker zijn dan
de huidige.
Vier werkelijk betrouwbare middelen
helpen elkaar en,..doen wonderen/
Een belangrijke ontdekking op geneeskun
dig gebied is „synergismus". Hiermede
wordt bedoeld de wederzijdse versterking
van de werking van verschillende genees
middelen. De vier middelen verenigd in
Chefarine,,4"-elk afzonderlijk al bertemd-
werken tezamen nog beter. Ze helpen ook
dan, wanneer andere middelen falen en
doen werkelijk wonderenrf
Tegelijkertijd hoopt men in deze
zelfde kringen, dat het optreden der
Verenigde Staten in Libanon ook
een einde heeft gemaakt aan de stil
le strijd, die naar de geruchten in
Egypte willen, de Britse en Ameri
kaanse inlichtingendiensten in Egyp
te met elkaar voerden, Washington
zou tot nog toe op de hand van Cairo
geweest zijn en verschillenden van
zijn agenten zouden opdracht heb
ben gehad zich nauwkeurig op de
hoogte te stellen van de gedragin
gen van hun Engelse tegenhangers.
„Er is maar één taal, die Nas
ser begrijpt", zei een Egyptenaar,
die fel tegen het regime was ge
kant, tegen me. „en dat is de taai
van hemzelf, die van de chantage..
Engeland en Amerika moeten hem in
een privé-gesprek duidelijk maken,
dat hij nu kansen genoeg heeft ge
had en dat ze niets meer van hem
gedogen. De houding in Liba
non heeft aangetoond, dat de man
benauwd genoeg is voor de krachten,
welke hij heeft opgeroepen.. Men
moet hem een soort ultimatum stel
len, waarin de grenzen van zijn doen
en laten worden afgebakend, en
waarin het dreigement wordt ver
vat, dat hij van het politieke toneel
zal verdwijnen, als hij zich niet aan
de voorwaarden houdt.."
LINK VAN BRUGGEN
De Westduitse regering heeft de diplo
matieke vertegenwoordigers van Groot-
Brittannië, Frankrijk, de Sovjet-Unie en
de .V.S. gisteren een nota gezonden, waar-
In de vorming van een werkgroep der vier
mogendheden wordt voorgesteld, die de
mogelijkheden van oplossing van de kwes
tie der Duitse hereniging moet bestude
ren.
De werkgroep, die op een topconferentie
of onafhankelijk daarvan opgericht zou
kunnen worden, zou vervolgens aanbeve
lingen voor de oplossing van de Duitse
kwestie moeten doen.
Het voorstel van de bondsregering is ge
baseerd op een resolutie, die de Bonds
dag op 2 juli J.l. eenstemmig heeft aan
vaard.
De werkgroep zou op zijn minst uit
ambassadeurs moeten bestaan, aldus de
Westduitse nota.
'«Advertentie)
DOUWE EGBERTS
Ook in tins van 2S0 gram
De Indiase premier, Nehroe, is giste
ren te New Delhi met de premier van
Pakistan, Firoz Khan Noon, besprekin
gen begonnen over de tussen de beide
landen bestaande grensgeschillen. De bei
de premiers spraken gedurende bijna drie
uur met elkaar in tegenwoordigheid van
hun adviseurs. Na afloop van de bijeen
komst werden geen bijzonderheden be
kend gemaakt, maar wel werd aangekon
digd, dat de premiers elkaar vandaag op
nieuw zouden ontmoeten.
Nehroe verwelkomde gistermorgen
de Pakistaanse premier bij zijn aankomst
te New Delhi. Het is de eerste bijeen
komst der beide premiers sinds Noon
zijn post heeft aanvaard.
Verwacht wordt, dat Noon en Nehroe,
behalve over de grensgeschillen, ook met
eikaar zullen spreken over de verdeling
van het water aan het Indus-bassin en
als er nog tijd overblijft, over de soeve
reiniteit over Kasjmir.
De Argentijnse Luchtmacht is gisteren
niet in de lucht geweest doordal veel vlie
gend personeel weigerde dienst te doen
als sympathiebetuiging voor collega's
die de vorige week ontslag namen we
gens „politieke benoemingen" door de Ar
gentijnse regering.
De regering is nu kennelijk gezwicht
voor de verlangens van de officieren door
de voormalige minister van 1 uchtvaart,
Julio Cesar Krausse opnieuw met pen
sioen te sturen.
Zijn terugroeping uit. pensioen ln
actieve dienst bracht een golf van ont
slagen teweeg, zodat de luchtmacht ten
slotte geen voldoende hoge officieren meer
voor sleutelposten had. (Krausse was van
1956 tot maart 1957 minister van lucht
macht).
Het leger blijft intussen door de cri
sis, die niet alleen in de luchtvaart maar
ook in de marine heerst, onaangetast. De
minister van defensie, Del Mazo. heeft
zijn ambt „tijdelijk en om gezondheids
redenen" neergelegd en overgedragen aan
minister Vitolo van binnenlandse zaken,
een van president Frondizi's naaste ad
viseurs.
De regering heeft voorts een drei-
zien. Het personeel van postkantoren
gende golf stakingen onder het oog te
werkt slechts twee dagen niet. het
personeel van openbare gezondheids
diensten, stuwadoors en artsen willen
heden in staking gaan. Daarbij blijft het
niet, want ook spoorwegpersoneel, on
derwijzers, douaniers en vele anderen
hebben kennis gegeven van hun plan
nen in die richting.
KMOEMDE GENEESMIDDELEN
IN ÉÉN TABLET
Tegen pijnen en griep. Geschikt voor de gevoeligste maag,
want die wordt beschermd door het bestanddeel Chelaro»
Een woordvoerder van het Britse mi
nisterie van buitenlandse zaken heeft gis-
geren verklaard, dat de Britse regering
niet van plan is bet conflict over de vis-
scrijzone rond IJsland voor het interna
tionale gerechtshof te Den Haag te bren
gen.
Zoals bekend heeft het verbond v an
Britse reders maandag een voorstel in de
ze richting gedaan De woordvoerder her.
innerde eraan, dat IJsland de clausule
inzake de bindende uitspraak van het in
ternationale gerechtshof niet getekend
heeft.
fVan onze correspondent)
Maandag 8 september werd de lijdens
weg van 20 jaar, van de Broeders-Poe
nitenten op indrukwekkende wijze afgeslo
ten en bekroond met de inzegening en
ingebruikneming van „Mariahof" aan de
Bredaseweg te Tilburg.
Iedere Tilburger spreekt eigenlijk nog
steeds van „De Kiokkenberg" als hij het
heeft over Piusoord, het gebouw, dat als
eerste „Mariahof" in 1938 door de broe-
ders-Poenitenten in gebruik werd geno
men. Door de oorlog ging men zwerven:
het gebouw werd namelijk door de be
zetters in beslag genomen. De meest uit
eenlopende gebouwen moesten gebruikt
worden, o.a een gymnasium in Tilburg,
het noviciaatshuis in Boekei en later een
oude verffabriek in Tilburg.
Deze laatste stelde aan de vindingrijk
heid van de broeders wel heel hoge ei
sen, om de ruimte nog iet of wat be
woonbaar te maken.
Na de oorlog deed de Nederlandse rege
ring een beroep op de broeders om het
gebouw aan de Bredaseweg ter beschik
king te stellen voor de t. b. c.-verple-
MAASTRICHT, 8 september.
De stand van het kwik buiten in de
schaduw inspireert nog steeds tot
weinig meer dan zitten en puffen.
De week die voorbij ging, doet dat
ook. Ze was enerverend en warm, een
week om even van te bekomen.
Eigenlijk gebeurde er hier niets meer
dan overal elders: we kozen onze
wethouders. Beter: mén koos onze
wethouders. (Schrijver dezes behoort
niet tot enige raadsfractie en wenst
ook niet de schijn daarvan op zich te
laden. Hij is slechts een gewoon en
argeloos kiezer). Zoals gebruikelijk
in tijden van politieke agitatie ge
beurden er bij ons in Limburg een
paar rare dingen. Dingen die ons de
interesse van heel het lieve vader
land op de hals haalden. We voelden
ze priemen de ogen van Fries en
Drent, van Hollander en Zeeuw. Be
straffend, laatdunkend dan wel gnui
vend. Tot tweemaal toe hoorden we
op zaterdagavond de vermanende
stem van de heer Voskuil uit de luid
spreker tot ons klinken. Een geluk
kige omstandigheid was het daarbij,
dat we hier van dergelijke vermanen
niet piepen te schrikken en gewoon
onze gang gaan, onze eigen gang.
In Maastricht was er dan de heer
Jozef Godfroy, een spontaan en exube
rant levend man van velerlei goede wer
ken. Van 1950 tot '54 beheerde hij in
het edelachtbare college van Burge
meester en Wethouders de portefeuille
van Openbare-Werken Toen hij na vier
jaar moest plaats maken voor een socia
listische opvolger, bedankte hij op stel
en sprong voor het lidmaatschap van de
gemeenteraad. Hij ging. Zijn reputatie
leed er niet onder. Door pecuniaire
moeilijkheden kwam de carnavalsop
tocht van Maastricht in gevaar. Wij za
gen Jozef Godfroy met zijn meer dan
zestig jaren des zaterdagsmiddags in de
Grote Staat vanaf een vrachtauto dwei
len verkopen. De opbrengst van die
transactie werd de aanzet van een fonds,
waaruit een kostelijke cortège kon wor
den gefinancierd. Het volk van onze
goede stad is voor zulke dingen gevoe
lig. Het gaf Godfroy de erenaam „Jozef
de Grote". Hij ging voort met wel te
doen en zag niet om. De vele schilders
die Maastricht rijk is, klaagden bitter
over het tekort aan expositieruimte.
Godfroy richtte een tentoonstelllngs-
comité op en werd er zelf voorzitter
van. Hij omringde zich met deskundigen,
want een artiest is hij niet en dat gaf
hij ook onomwonden toe. Voor zijn
werk waren schider en burger hem
dankbaar.
Toen nu in de aanvang van dit jaar
de gemeenteraadsverkiezingen In zicht
kwamen, gingen er stemmen op, dat
Jozef de Grote weer moest meedoen en
weer wethouder moest worden. Godfroy
kwam op de lijst en met tweeduizend
voorkeurstemmen in de raad. Tijdens
een fractievergadering kort voor de
tweede september spiegelde men hem
zelfs voor, dat zijn zetel voortaan weer
achter de groene tafel van B. en W. zou
staan. Om dat klaar te krijgen, zouden
alle 27 KVP-ers vier KVP-wethouders
kiezen. De socialistische heer Pieters
kon dan zijn koffertje pakken en weer
leider worden van zijn 9 man sterke
PvdA-fractie. Te elfder ure kwamen
echter 13 KVP-ers tot andere gedachten.
Zij hielpen de heer Pieters terug op zijn
reeds verloren gewaande wethouders
zetel. Zittende de vergadering deed Jozef
Godfroy hetzelfde wat hij vier jaar ge
leden had gedaan: hij ging. Zijn aan
hangers op de publieke tribune applau
disseerden en schreven ingezonden stuk
ken naar de redactie van „De Nieuwe
Limburger", die daar dezer dagen twee
lange kolommen mee vulde. Tot zover
het verhaal van Jozef de Grote. Er
steekt een les in. Vergun mij, dat ik nog
een moment wacht vooraleer ze eruit
te halen. Er is meer gebeurd.
In het mijnwerkersdorp Hoensbroek
kwamen de raadsleden met vereende
krachten niet verder dan de verkiezing
van één wethouder. Op een gegeven
moment waren er wel drie, maar toen
sprong een pienter man uit zijn stoel
omhoog om burgemeester Martin onder
de aandacht te brengen dat de laatste
stemming op volstrekt onwettige wijze
was geschied Volgens artikel zoveel lid
zoveel sub zoveel van de gemeentewet
mochten de kandidaten zelf niet mee
stemmen, wat zij desondanks hadden ge
daan. Aldus werd de stemming nietig
verklaard en opnieuw gehouden. Het
malheur was terstond hersteld en leder
ging tevreden naar huis Wat bleek
echter? Ook deze stemming was ongeldig
volgens artikel-lid-sub idem van de ge
meentewet. Het zal nodig zijn, dat de
vroede vaderen der Hoensbroekse ge
meenschap nogmaals en voor het laatst
de stembriefjes invullen. En dan met
inachtneming van alle voorschriften.
Het meest ongelofelijke verhaal werd
uit Geleen bericht. De KVP kwam daar
in mei uit de bus met 11 van de 21
raadszetels, hetgeen de KVP-ers in een
zeer optimistische stemming naar de
wethoudersverkiezing deed uitzien Ze
kwamen op de kouwe koffie. Vier wet
houders hadden ze. Ze verloren ze alle
vier. Wel raakte één lid van de fractie
in het college, maar als kampioen van
een disstdentenpartijtje. De orthodoxen
kwamen er hoegenaamd niet aan te pas
en kondigden aan „in de oppositie" te
zullen gaan De omgezwaaide wethouder
en een ander raadslid die hetzelfde spel
had willen spelen kregen aangezegd,
dat zij geroyeerd zouden worden als lid
van de Katholieke Volkspartij. Naar alie
waarschijnlijkheid zullen ze zich dat
rustig laten welgevallen.
En nu"de les, want die zit erin.
Althans volgens de politiek onbedre
ven en argeloze toeschouwer die u
dit schrijft. De gemeenteraden zijn
een afspiegeling van het volk, inoe
fen dat ook zijn. Maar het volk in
Geleen denkt althans inzake de ge
meentepolitiek, niet in categorieën
van KVP en PvdA, tenminste niet
uitsluitend. Het volk van Maastricht,
hoewel negentigduizend zielen om
vattend. doet dat evenmin. Het let in
zijn gemeenteraad nog altijd eerder
op mensen dan op partijen. Het
noemt liever man en paard dan zijn
gunst te schenken aan een papieren
stuk. Dit alles moge wat erg sim
plistisch gesteld zijn, akkoord. Maar
er moet toch iets van aan zijn. De
story van Jozef de Grote, die geen
diplomaat en geen politicus is, maar
gewoon een man met hart voor zijn
stad, bewijst het. De gang van zaken
in Geleen wellicht nog meer. Enkele
jaren geleden had men daar nog nooit
van de KVP als gemeentelijke partij
gehoord. Er waren toen gewoon ar
beiders, middenstanders en boeren.
Die zijn er nu ook nog, en in politiek
opzicht wordt hun bestaan niet ont
kend. Dat geeft aan de lokale politiek
hier nog altijd een eigen, levendig
karakter. Of het dit. in de toekomst
zal bewaren is een vraag, waarop
moeilijk een antwoord is te geven.
Maar op dit ogenblik doet men goed
er rekening mee te houden.
ging. Hiermede was de stichting „Kiok
kenberg" geboren.
Eindelijk, in 1953, kon het gebouw door
het Juvenaat betrokken worden, het werd
herdoopt in Piusoord. Het had uiteraard
heel wat geleden door de oorlog en het
bleek, dat er naar uitbreiding moest wor
den uitgekeken.
Die vond men in veie barakken, waar
in de verpleging van zwakzinnigen kon ge
schieden. Intussen werden er plannen ge
maakt voor een nieuwe Mariahof. Op 8
september 1957, dus 20 jaar na de eerste
steenlegging. werd wederom de eerste
steen gelegd, zodat er thans een riant
fris, aantrekkelijk gebouw staat, vlak
voor Piusoord, het oorspronkelijke Maria-
oord.
Het is inderdaad een ingewikkelde ge
schiedenis geworden, maar daar denken
de broeders maar liever niet meer aan.
Het voornaamste is, dat ze nu in eigen
huis wonen en, dat er nu in Piusoord
ruimte vrijkomt voor ongeveer 120 patiën
ten.
Mgr. W. Bekkers, die de inzegening ver
richtte, zei o. m. tot de deken van Til
burg: Dit gebouw is een pareltje voor
uw schoon dekenaat!"
De staalproduktie van de Europese ge
meenschap voor Kolen en Staal heeft in
augustus 4.369.000 ton bedragen tegen
4.789.000 to-n in de vorige maand.
Duitsland heeft in augustus 1958 1 860.000,
Saarland 285 000 ton, België 473 000 ton,
Frankrijk 957 000 ton, Italië 410.000 ton.
Luxemburg 263 000 ton en Nederland
121.000 ton geproduceerd.
HORIZONTAAL:
HORIZONTAAL: 1 plaats in Noord-
Holland, 8. inst. v. geldverkeer; 9. meisjes,
naam, 11. ieder, 12. nagerecht, 14. meisjes
naam, 15. deel v.d. bijbel (afk.). 16. gebaar,
18. voegwoord, 19. speelgoed, 20. aanzien,
22. gcheepsstuur, 23. schouwburgplaats. 24.
hevig, 26. plaats in Gelderland, 27. kin-
dergroet. 29 begrip, 31. pers. voornaamw.,
32. meisjesnaam. 34. zwaardvis. 35 lofdicht
36, reus. 38. in die tijd. 39. tegenstand
VERTICAAL: 1. zoutachtig. 2. vaartuig,
3. Engelse ontkenning. 4. onbetrouwbaar.
5. Frans onp. voornaamw., 6. jongens
naam, 7. dee! v. e. trap, 8. geslacht. 10.
herinnering. 12. huid. 13. godheid. 16. naai
gerei, 17. Ned. vliegveld, 19. kraag v.eT
koorknaap. 21. strafwerktuig, 25. bos. 26
boom, 28. in het jaar, 30. borduursel! 3l!
plan, gedachte, 33. vierhandig zoogdier
35. vrouwelijk zoogdier, 37. kanaaipeil'
(afk). 38. bekende motorraces (afk
HORIZONTAAL: 1. pyama. 5. laars, 9.
oorzaak, 10. sprei, 12. arena. 14 t.a.t., 15.
eng., 17. lor, 18. arak, 20. hart, 21. of-, 22.
de, 23. boek, 26. smak, 29. ree, 30. are', 32.
ale, 33. islam, 35. molen, 37. dreumes, 38.
steen, 39. arena.
VERTICAAL: 1. pasta, 2. aorta. 3. moe,
4. arie. 5. laag, 6. aar. 7. akela. 8. start, 11.
pardoes. 13. normale, 16. nu. 19. kok. 20.
hes, 23. brits, 24. eelde, 25. er, 27. malse, i
28. kenya, 30. amen, 31. emma, 34. are, 36.
oer.
WIJ NEDERLANDERS, zyn nogal
kieskeurige kaas-eters. We leven in een
land, dat, voor zover het niet is be-
bouivd, doorlopend door koeien wordt
afgegraasd en mogen dus zeggen, dat
we dicht bij de „bronnen" zitten. De Ne
derlander heeft nooit geaarzeld deze
„bronnen" te benutten en vervaardigt
al sedert eeuwen beste kaas. Dat onze
naam tot ver m het buitenland door
drong, getuigt wel het feit dat men in
Timboektoe slechts ..kaaskoppen" be
hoeft te zeggen om de inlandse bevol
king tot een glimlach van herkenning
en een „Ohloehee, Ollanderrrrrs.te
bewegen. Schaam n daar niet voor, de
exportcijfers bewijzen nog steeds het
reclame-element dat in deze titelatuur
schuilt. Al wat ons te doen staat is onze
hoofden koel en de naam van onze
kaas hoog te houden.
Dat gebeurt ook, maar er is in de
kaasmakende Nederlandse samenle
ving de laatste tijd om precies te
zyn de laatste vijftig jaar nog wel
eens onenigheid geweest, omdat de fa
brieken kazen maakten, die precies op
boerenkazen leken en omdat de boeren
kazen maken die precies op onze fa-
óriekskazen leken. Zo op het oog kon
men er weinig verschil in ontdekken.
Toch pretendeerden de boeren, dat de
fijnste kwaliteit toch altijd van de boer
derij kwam en zij wilden dit door mid
del van 'n eigen ryksmerk op de kaas
vertellen, boerenkaas" moest er op
komen te staan, opdat de consument
zou weten, waarom hij voor deze kaas
iets meer moest betalen. Doch de mi
nister moest dit eigen rijksmerk in
stellen en het duurde enige tijd, voor
dat de desbetreffende vergunning werd
verleend. Maar thans is het zover, dat
op de Bodegraafse kaasmarkt boeren
kaas met eigen etiket kan worden aan
gevoerd. Gisteren, op de najaarsmarkt,
werd dit feit met vreugde gevierd. Van
heinde en verre kwamen de boeren met
hun grote ronde kazen naar de markt,
sommigen in ouderwetse romantische
wagentjes, die door paarden werden
getrokken, anderen in glimmende
Opels, Chevrolets en Dodges. Men
opende de portieren of trok de dekzei
len weg en kijk, daar prijkte het nieu
we merk op de ronde brokken „huis
vlijt".
,,T\oeesestig per kilo", zegt de eige
naar,
„Tweevijfenveertig" zegt de hande
laar.
Ze klappen een tijdje met elkanders
handen en als ik weer verder wandel
hoor ik een van hen zeggen: ,Jan, we
moeten nader tot elkander zien te ko
men. Tien minuten later reeds is dat
gelukt en zitten ze heel dicht naast
elkaar achter de oude klare. Broeder
lijk, als twee mensen die de wereld een
voorbeeld willen geven.
Bodegraven had er wel werk van ge
maakt. Een historisch verantwoord
kaas-gedicht, dat door een Kloris en
een Katrijn in de stromende regen op
de markt werd voorgedragen, een ker
mis, een rondleiding door een kaas
boerderij voor genodigden en een rui
terfeest, omdat de paarden vandaag
toch ook aan hun trek moesten komen.
In zo'n kaasboerderij voelt de stads
mens hoe klein hij is.
„Laatst vroegen ze op een H.B.S. in
Rotterdam wam de melk vandaan
kwam, en toen antwoordde een stu
dent: van de fabriek", vertelt een jon
ge boerenvrouw giechelend. „Weten
jullie het nou echt nietf"
„Weten, weten, och iedereen heeft zo
zyn vermoedens", wordt er dan geant
woord. Tenslotte ben je gast. Overi
gens een geboeide gast, want het werk
van de zelfkazende boerin zoals dat
heet is bijzonder interessant. Zij
leerde het vak van haar ouders. My
heeft ze het nu ook geleerd en ik kan
het u nu wel weer vertellen, maar
denk nu niet dat u straks, als u de
krant uit hebt, kunt zeggen: Jan, zorg
jij voor de borrel ,dan maak ik even
wat kaas. E komt heel wat voor kij
ken. Op de eerste plaats natuurlijk
een koe. Is de nog „koewarme" melk
in de tobbe gestort, voegt men zuursel
en stremsel toe. Een half uur laten
staan, de roermachine het werk laten
doen en dan de kaas-stof de z.g.
wrongiel met een mes fijnsnijden
en de wei verwijderen. De wron
gel in de kaasvorm brengen, het
rijkskaasmerk Boerenkaas aan
brengen en het geheel circa acht uur
onder een pers leggen. Kaas vervol
gens in de pekelbak deponeren en ten
slotte enige tijd opslaan, liefst een
week of drie. De kaasmakende boerin
moet niet alleen de techniek grondig
onder de knie hebben het werk luis-
trt bijzonder nauw zij moet ook ge
voel hebben voor de kaas. Het is een
precies handwerk, dat vrouwelijke toe
wijding vraagt. In Zuidholiand en
Utrecht wordt op het ogenblik in circa
iOOO boerderijen door de vrouw of de
dochter nog kaas bereid: de jaarpro-
duktie bedraagt ongeveer twaalf mil
joen kilo.
Tenslotte moet de vreemdeling dan
natuurlijk proeven. Bodegraven we
melt van kaaskarren, kaaskraamvies,
kaaskooplui en kaasboeren, laat hem
niet vertrekken voordat ook gastrono
misch gastvrijheid is betoond. Zelfs
verschijnt een Bodegraafse journalist
voor een vraaggesprek. Wat de vreem
deling in Bodegraven het meest heeft
gefrappeerd t
„Kaas, kaas heel veel kaas hier, ja;
ppjf <s smggjj»
opvallend veel kaas", geef ik als myn
persoonlijke mening te kennen.
De reporter knikt beleefd.
.Ja, héél véél kaas, voeg ik er dan in
mijn functie als woordvoerder nog aan
toe.
Hij knikt weer; was het hem óók op
gevallen. of gaat hij er nu een primeur
van maken. Ik hoop het niet. Ik had
met dit nieuws graag de eerste willen
zijn.
Heb k me nu in Bodegraven de kaas
van 'et brood laten etenf.-..
