WANT VELEN GELOVEN NOG AAN
DE MIDDELEEUWSE HEKSEN
duivelbezweerders in actie om de
b
oze geesten te verdrijven
uit het
terecht
Kunstschatten
R ijksmuseum
Zet
de
tijd
rnaar
^erug
GRAUWE, GRIJZE HERFST
Wéér brengt
JOVANDA
U groot nieuws!
BARE-HEEL NYLONS
Katholieke Kraamverzorgstersbond
overweegt een samenwerking met
gelijkgerichte organisaties
Vb
Maar als de strafrechter ingrijpt, is
het al te laat, zoals in het tragische
geval van de kleine Hilde
S
K
Keulse politie samen met Interpol op het
spoor van vermoedelijke dader
Mgr. Van Dodewaard
vicaris-generaal
VRIJDAG 10 OKTOBER 1958
PAGINA 7
varen op atoomkracht onder de machtige ijslagen van de Noordpool
ONDERZEEBOTEN
door.
HET HEELAL wordt doorkruist door maan «-aketten, Spoetniks, Vanguards.
RAALJAGERS gieren, met weemakende snelheden over landen en zeeën.
WIJ WETEN HET, wij lezen er over in de kranten, zien de uitingen van deze moderne
eeuw hel oplichten op het scherm van ons televisie-toestel.
M44R
t
Strafrechter
B oze geest
i»
«Ü&r v-'i. J
LUCHTIGE JAARVERGADERING IN DEVENTER
BARE-HEEL NYLONS f 3.95
lllf OP DEZE ZELFDE, van moderniteiten bijna
^pg^aar barstende wereld, bevinden zich npg vele
Ha l'^rn' waar de tijd is blijven stilstaan. Streken,
r ften zich in de Middeleeuwen waant. Want in
,e*e> meestal ver van de grote steden en grote ver-
kn,rS"egen verwijderde gebieden, bestaat nog een
rj^l rIyk bijgeloof. Het is hier, in deze afgezonderde
n'l l"n Frankr'jk> Duitsland, Italië, dat men nog
Ut, k*en gelooft, dat men waarde lieeht aan zoge.
"duivelsuitdrijvers"Het is hier, dal het
Van gehele families ka pot gescheurd wordt door
waarde te hechten aan de oplichterijen van helder
zienden en meer van dit soort lieden. W'aar de goede
naam van eerbare vrouwen vernietigd wordt, omdat
zij plotseling als een heks worden beschouwd.
Het is bijna ongelooflijk, dat dit alles nu, op dit ogen
blik, in de maand oktober 1958, nog mogelijk is.
Maar de vele strafprocessen, die voor de rechtbanken
zijn gevoerd, zijn er hot bewijs voor, dat men in deze
letterlijk toch wel achtergeblevengebieden nog
leeft in een tijd, die wij alleen nog maar dachten te
kennen uit de geschiedenisboekjes.
is dan ook bepaaldelijk niet zonder
dat onlangs een Duitse pater Phi-
Schmidt S.J uit Keulen, een waar
eend woord heeft laten horen:
"let bijgeloof neemt in vele delen van
een verschrikkelijk grote omvang
,1 Het zal de taak zijn, van elk wel
eend
«n
christenmens deze geest van
geloof te bestrijden en daarvoor het
I e ivare woord van Christus in de plaats
p*teUen".
a'er Schmidt noemde de „Heksen-
?Us verval,
een alarmerend teken van religi-
Boerenbedrog
- moet deze „Heksenwaan" getui-
\va ^Ve' de processen van de laatste tijd,
r°P wij zoeven doelden wel bij-
dj,e r groot zijn; dit neemt toch niet weg,
^v.°°k in ons land, in onze eigen orn-
w 'hg, velen aan dit soort bijgeloof grote
jffde hechten.
zal dan niet zó zijn, dat wij oude,
tiit merkwaardige vrouwtjes, als heks be-
Wen en ter brandstapel voeren, maar
is we' een feit, dat talloos velen zich
V» an(^er soort bijgeloof overgeven,
%r>, het inroepen van zogenaamde „hel-
^OnAhden", personen, die met een „bij-
v9h re geneeskracht" zijn behept en meer
tlis, dit soort lieden. Toegegeven, er zijn
va(jen hemel en aarde krachten, waar-
big. Wij het bestaan hooguit vermoeden,
'his,f dat neemt toch niet weg, dat er,
het
°P het gebied van de helderziende,
"hedium, de magnetiseur, ongelooflijk
de boerenbedrog wordt gepleegd. En
tiCtf°egemeente trapt er iedere keer op-
t>ilv weer in.
J8eloof
heksen gelooft men echter, zo ne-
w'ij aan, in ons land niet meer. An-
V(*lt niet meer aan te ontkomen...
hjd, dat wij, slechts gekleed in
n spaarzame hoeveelheid textiel
pi 0ten van strand, bos, en al die
'''"sen, waar een stralende, warme
°h
e,tergie en optimisme gaf, is
k J
ders is het bijvoorbeeld in Duitsland, waar
kortgeleden een dergelijke afschuwelijke
geschiedenis heeft afgespeeld, dat men
zich. bii het horen daarvan, de haren te
berge voelt rijzen.
Het is de strafrechter geweest, die deze
„Heksenwaan" krachtig de kop heeft in
gedrukt In dit geval maar het kwaad
was toen al geschied
Het kwaad, dat aan een onschuldig
twee jaar oud kind het leven kostte
Tragische geschiedenis
De tragische geschiedenis heeft zich
volgens een in Stuttgart verschijnend
weekblad, afgesoeeld in een klein Duits
dorpe, ver verwijderd van de grote cen
tra. een plaatsje waar nooit een door
trekkende reiziger of toerist verzeild
raakt, omdat het té ver van „de be
woonde wereld" ligt.
In dit dorpje woonde, in 'n klein ar
moedig krotwoninkje, een arm boeren
echtpaar met een twee jaar oud meisje.
Het kind, Hilde, leed op zeer ernstige wij
ze aan een slopende, afschuwelijke ziekte:
astma. Telkens weer lag het meisje in
ontzettende benauwdheden in het kleine,
nauwelijks met enige dekens bedekte bed
je. Af en toe waren er wel eens dagen,
dat het kind geen last van benauwdheid
had; dan kon het vrij normaal met de
andere kinderen uit het dorp spelen. Maar
meestal lag Hilde toch, naar adem snak
kend, de vuistjes tegen de wanden slaand,
in bed. En dan vouwden de ouders de
handen, zonden een gebed naar de He
mel: „Is er dan niemand, die onze Hilde
kan helpen?"
De ouders van het kind waren arm: zij
hadden geen geld om naar een dokter in
de stad te gaan. De oude dorpsdokter kon
hun kind.niet helpen. Zijn middelen faal
den: het enige, dat hij kon zeggen was,
dat de ziekte waarschijnlijk wei over zou
gaan, als Hilde een jaar of veertien, vijf
tien was: „Het moet vergroeien" zei de
dokter. Maar het kind was nu nog pas
twee jaar oud en meer dan eems stonden
de ouders in de grootste vertwijfeling
aan het bedje van hun kind, dat deze
astma-aanval wel eens de laatste zou kun
nen zijn.
Het klinkt ais een zin uit een middel
eeuws spookverhaal. Maar de moeder
meende het. Niet voor niets woonde zij in
een dorp, waarin algemeen een heilig ont
zag bestond voor geesten., in een dorp,
waarin de boeren angstig hun vensters slo
ten, de deuren grendelden als 's naqhts
een uil kraste en vleermuizen laag door
de straten fladderden.. Is het een won
der, dat trien in zo'n atmosfeer, waarin
men oude vrouwen, die na een lang le
ven wat vreemd van aard zijn geworden,
uit de weg gaat. omdat., het wel eens
een heks zou kunnen zijn?
Het is een feit, ook in dit dorpje woon
de zo'n heks: het was een ruim tachtig
jaar oude vrouw, die alleen, in een hutje,
aan de rand van het bos woonde en leef
de van de opbrengst van een klein tuin
tje, waarin zij aardappelen en groenten
verbouwde.
Deze vrouw kreeg de schuld van het
lijden van de kleine Hilde..
Ruzie met de „heks"'
Want nu herinnerde de vader zich. dat
hij kort voor de geboorte van zijn doch
tertje ruzie met de oude vrouw heeft ge
had. Hij had haar betrapt, toen zij wat
wortelen van zijn land haalde. Hij joeg
haar toen weg, maar de oude vrouw
draaide zich nog eenmaal om, voordat,
zij het bouwland verliet: „De duivel zal je
halen, als je een oude vrouw niet eens
paar wortels gunt".
Dit is het geweest, dacht de arme boer
en hjj sloeg in vertwijfeling met de vuist
tegen het voorhoofd; dit is het geweest.
Daarom waart er nu een boze geest in
hun huis rond, is hun dochtertje ziek
Maar dan sprong hij op: „Die duivel
moet uit het huis worden gedreven!"
Verstandige buren raadden de ouders
aan, naar de stad te gaan, om een speci-
*1
Om dit te constateren lioeft
'll"nr twee minuten buiten te zijn:
rnostig en miezerig valt de mot-
bruingetintcn herfstbladeren j
'preien
neer op hot
nu,
is
glim mende
in volle ernst,
grauw,
onplezierig. De kragen hoog
in de
Ha
Qp 4
j f geworden.... Herfst:
Hi>>«gcn, de handen in tie jas-
een parapluie tot bescher-
'9it
8, op u(,g naar huis, waar wanne
koffie wacht....
Op een avond, toen Hilde weer met pie
kende en kreunende ademhaling, een
blauw gezichtje van benauwdheid, in haar
bedje lag te schoppen en slaan, alsof zij
zo voldoende lucht in haar samengeknepen
longen kon zuigen, barstte de vader los:
„V/at hebben wij gedaan, dat ons kind zo
gestraft wordt?''
De moeder keek angstig op :„Nu weet
ik het, fluisterde zij, in ons huis woont 'n
boze geest. Wij hebben ons aan iets
schuldig gemaakt. Nu kan alleen een goe
de geest ons helpen. Wij zullen de duivel
moeten uitdrijven".
alist te raadplegen: „Offer er desnoods
alles voor op." Maar de ouders sloegen
dit advies in de wind. Toen, op een avond
toen Hilde weer kreunend van benauwd
heid in haar bedje lag, kwam de „duivel
bezweerder."
Duivelbezweerder
Het was een griezelig mannetje, have
loos gekleed, een ijzeren knijpbrilletje op
een grote, grove neus. Twee kleine, loe
rende oogjes, die razend-snel heen en weer
schoten. Hij kwam uit een ander dorp,
drie uren reizen ver. Men heeft hem moe
ten halen en als voorschot moeten ge
ven op zijn honorarium: vlees, kippen, een
paar flessen wijn. Een kostbaar honora
rium voor een paar arme boeren..
Het mannetje boog zich over het kind.
Hij keek even en kwam toen aan tafel
bij de beide ouders zitten. Uit een tas
haalde hij een bruine substantie te voor
schijn, waarvan hij wat afhaalde en het
in een pan gooide. Twee kaarsen werden
aangestoken. Het mannetje bewoog de
oan zachtjes heen en weer boven de vlam
men. De inhoud van de pan begon te
branden; blauwe, dichte rookwolken sloe
gen er van af. De duivelbezweerder" be
gon vreemde formules te prevelen., even
later onderbrak hij zijn gefluister: „Geef
me het kind aan". De moeder haalde Hil
de uit bed, legde het meisje in de armen
van de man, die nu het kind met het ge
zichtje boven de grauwe rookwolken hield.
Een afschuwelijke hoestbui bracht de
ouders lot bezinning. Met een schreeuw
rukte de moeder het kind uit de armen
van het mannetje, rende er mee naar bui
ten. Hier in de koele, frisse buitenlucht
zakte de astmaaanval weer. De moeder
ging terug naar haar huis het manne
tje was al verdwenen
«Neem een varken
Maar een paar dagen later verscheen
hij weer: „De rookkuur heeft niet gehol
pen, zei hij, het zijn sterkere geesten, dan
ik verwachtte. We zullen een ander mid
del moeten toepassen".
De vader vertwijfelde, wilde weigeren,
maar dan, na een blik op zijn kind, dat
juist weer aan een vreselijke aanval ten
prooi was. stemd-e hij toe. Het mannetje
glimlachte, stelde eerst zijn honorarium
vast en vertelde dan, wat hij wilde gaan
doen.
„U moet een varken nemen, dat op
een tafel vastbinden en dan het dier net
zo lang slaan, tot het bloed uit de wonden
druipt. Dit bloed moet u opvangen en in
uw huis verstrooien."
De vader stond versteld: „dat is., dat
is., toch dierenmishandeling?" hakkelde
hij. De duivelbezweerder antwoordde hem
uit de hoogte: „Heeft u dan liever dat uw
kind sterft?"
De vader was geslagen. Hij ving een
varken en volgde de raad van de man
op.. Maar in zijn slaap hoorde hij nog
de kreten van het gepiini"de dier, zag hij
nog die ogen dié vol angst naar hem
opkeken..
De andere ochtend was Hilde zo moge
lijk nog ernstiger ziek dan de vorige
avond.
Bloedkuur
Diezelfde dag verscheen de duivelbe
zweerder weer. Hij stond verwonderd,
toen hij hoorde, dat de „bloedkuur" niet
had geholpen. Peinzend staarde hij voor
zich uit. Dm verhelderde zijn blik
„Ik heb het gevonden", kraste hU met
schrille stem, „Die bloedkuur is wel goed
maar u moet hem alleen niet toepassen
op een dier, maar op het kind zelf. U
moet uw dochtertje tot bloedens toe slaan
eerst dan zal zjj genezen want de boze
geest huist in haar lichaam die moet
u eruit slaan
Toen barstte de vader in woede uit. Hjj
schopte de duivelbezweerder zijn huis
uit, razend van smart en woede Maar
het mannetje nitte geen kreet. Eerst
toen hjj op veilige afstand van de woeden.'
de boer was gekomen, gilde hjj :..Wtj
zien elkaar binnenkort wel weer op het
kerkhof!'' Dan was hij verdwenen
De eerste klap
Die nacht maakte het kind een afschu
welijke aanval door. Zij kon het in bed
niet uithouden, klom er in een onbewaakt
ogenblik uit en lag trappelend en slaand
van benauwdheid op de grond. De ouders
waren radeloos: zo'n verschrikkelijke aan
val had het kind nog nooit gehad. Zij ke
ken elkaar aan, angstig, ontzet.
Zou de duivelbezweerder dan toch ge
lijk hebben?
Maar zij durfden niet.
Nog niet.
Maar toen in de nacht het kind roche
lend en steunend de ouders uit de slaap
hield, kon de vader niet -er. Hij sprong
uit zijn bed. tilde Hilde op de tafel en
greep een stok.
Toen viel de eerste klap, zwiepend klet
ste het hout op het schokkende lichaam
pje van het meisje De moeder gilde
maar de vader sloeg door „die dui
vel moet eruit". Steeds sneller vielen de
klappen, het zweet stond de vader dul.-
niendik op het voorhoofd Hjj had niet
in de gaten, dat het lichaam van zjjn
dochtertje onbeweeglijk op de tafel lag
De moeder bemerkte het het eerste.
Met een rauwe angstkreet rukte zü de
man opzij, tilde haar kind op
Hilde was dood.
Heksenwaan.
Natuurlijk k.on de tragische gebeurte
nis niet verborgen blijven. Er verscheen
politie in het dorpje., de ouders, gebro
ken, grijs van ellende, werden wegge
voerd.
Gevangeniscellen., psychiaters., offi
cieren van justitie., rechters.. De straf
viel hard. ongenadig bijna. Vijftien jaar
gevangenisstraf voor de ouders, die hun
kind hadden gedood.
Die hun dochtertje hadden doodgeslagen
om een boze geest te verdrijven
De heksenwaan leeft nog in deze tijd..
„Het zal de taak zijn van elk welden
kend christenmens deze geest van onge
loof te bestrijden..".
De Keulse politie heeft de gouden kunstvoorwerpen, die in de nacht van 26 op
27 september uit het Rijksmuseum te Amsterdam zijn gestolen, opgespoord.
Zij zoekt nu nog naar de man, die ervan wordt verdacht deze diefstal te
hebben gepleegd: de 40-jarige beroepsinbreker Karl Heinz Bergk uit Keulen.
De Duitse politie is op het spoor van deze man gekomen door een reeks andere
diefstallen van waardevolle kunstvoorwerpen. In samenwerking met Interpol
heeft zij een grote hoeveelheid kunstschatten gevonden, die uit Europese musea
zijn ontvreemd. Bergk wordt verdacht van diefstallen in Nederland, Frankrijk,
Zwitserland, Luxemburg, Duitsland en Engeland.
Op het spoor
De politie is op het spoor van Bergk,
die al 24 veroordelingen achter de rug
heeft, gekomen, toen zij bij een kunst
handelaar in München het houten ma
donnabeeldje vond, dat enige tijd geleden
uit het A.N.V.V.-kantoor werd gestolen.
De kunsthandelaar herkende Bergk van
nog
als de man, van
(waarde ruim
geen f 1.000 had ge-
'V f*.
- -w v..:» "r,
niotregen, dode bladeren op de grond, kale tukken tegen een grijze lucht: oktober... de her f si regeert
hem voorgelegde foto's
wie hij het beeldje
f 5.000) voor
kocht.
De dief had aan een andere kunst
handelaar in München twee schilderijen
uit een Luxemburgs museum voor on
geveer f 9.000 verkocht. De totale waarde
van de kunstschatten, die thans zijn ach
terhaald bedraagt plm. f 1.500.000.
De uit het Rijksmuseum gestolen kunst
schatten zijn door Bergk, die zich steeds
met een paspoort op de naam van „1*
salie' legitimeerde, aan een juwelier in
Keulen verkocht. Deze en «ijn collega's
uit München hadden ontdekt, dat hun
aankopen afkomstig waren van diefstal,
toen de Westduitse politie beschrijvingen
van de uit Europese musea gestolen kunst
voorwerpen rondstuurde. Het was daar
na niet moeilijk meer de heer „Lasalle"
te identificeren, want uit de kartoteek
van de Keulse politie bleek, dat Bergk
zich vroeger ook al van de naam „La
salie" heeft bediend.
De vier gouden kunstschatten uit het
Amsterdamse museum zijn een ketting,
die volgens de overlevering aan Michiel de
Ruyter heeft toebehoord, een keten met
penning van kapitein Isbrand Gotske, een
beker van Cornelis Schrijver en een pen
ning van Isaac Rockesen.
Deze voorwerpen zijn zoals bekend in
de bewuste nacht verdwenen uit twee
vitrines van de afdeling vaderlandse ge
schiedenis. De beide vitrines waren op
schandalige wijze vernield. Merkwaardig
was, dat de dief de andere kunstvoor
werpen o-D deze afdeling had laten staan.
De politi eheeft hieruit geconcludeerd
dat het hem dus kennelijk om het
goud te doen is geweest. Gevreesd werd
dan ook, dat de gestolen voorwerpen
in de smeltkroes zouden belanden. De
ze diefstal was, voor zover bekend, de
eerste geslaagde uit het Rijksmuseum.
De enkele pogingen, die in de loop
der tijden zijn gedaan, waren alle
verijdeld.
Het is niet bekend, of zich onder de in
Duitsland opgespoorde kunstvoorwerpen
soms exemplaren bevinden van de bij de
inbraak in het Nederlands goud- en zil
vermuseum in Utrecht verdwenen 96 kost
bare antieke uurwerken. Die inbraak werd
eveneens in de nacht van 26 op 27
september jl. gepleegd.
(Van o-nze verslaggever)
DEVENTER, donderdag.
„Het doet Ons genoegen hier te kunnen begroeten de Nederlandse r.-k. Bond
van Kraamverzorgsters". Even zocht Paus Pius XII, staande op het balkon
van zijn buitenverblijf in Gastelgandolfo, naar het groepje van ruim veertig
kraamverzorgsters, dat zich tussen de henderden pelgrims op de binnenplaats
bevond. Toen hij haar had ontdekt, wuifde hij de dames in hun bruine unifor
men en onberispelijk witte schorten toe en sprak: „Ik wens de Bond het al
lerbeste".
Dat was op 3 september jl, enkele weken vóór de algemene vergadering van
deze Bond. die vandaag, juist op de dag, dat de H. Vader is heengegaan, werd
gehouden. Niemand van de kraamverzorgsters, die op de bewuste september
dag de audiëntie in Castelgandolfo bijwoonden, heeft op dat ogenblik kunnen
denken, dat het hier een afscheid gold.
uiteraard zwaardere lasten met zich mee
(die op bijna f 4 000 worden geraamd ter
wijl de Bond nu nog een batig -saldo heeft),
maar die zouden kunnen worden opge
vangen door een grootscheepse actie voor
het werven van nieuwe leden De Bond telt
nu 1344 leden (vorig jaar 11861 in 53 afde
lingen maar er zijn in Nederland 2.000
gediplomeerde- en leerling kraamverzorg
sters Dokter De Ruyter was daarover niet
ontevreden maar die 700 niet-leden zullen
we er toch bii moeten krijgen, willen we
volgend jaar niet met een voorste) tot
contributieverhoging op tafel moeten ko
men.
Zweden bekeren
Uitvoerig werd stilgestaan bij het
Bondsblad ..Ancilla Domini" (dat de al
gemene goedkeuring kon wegdragen) en
bii de reizen naar Rome en Lourdes die
enkele kraamverzorgsters hebben ge
maakt onder de deskundige leiding van
de heer H Bröring (administrateur van
de Bond) Er zijn al stemmen opgegaan
om volgpnd iaar naar Oostenriik en Zwe
den te trekken maar „er zal toch tn ieder
geval een bedevaarttintje aan moeten zit
ten". zo zei de heer Bróring-
De trip naar Scancinavië kon echter
reeds de goedkeuring van rector v Steyn
wegdragen mits deze reis de intentie had;
de bekering van Zweden
Een tikje vermakelijke strijd ontstond er
tussen de afdelingen Amsterdam en Bre
da over de vraag, wie volgend iaar de 30e
Jaarvergadering zou organiseren De oud
ste (Breda) won.
In de middaguren hield dr. A. Mel-
chior (schrijver van het boek „Schoon
heid en bijgeloof in Oost-Afrika") een le
zing over „Om en bij de 'warte ooie
vaar" die bij de dames van de „witte
ooievaar" een belangstellend en enthou
siast gehoor vond.
Grote heilige
„Nu kunnen we niet meer vóór hem.
maar wei tót hem bidden Deze dag is een
feestdag in de hemel, omdat er een grote
heilige is binnengegaan" zo zei rector P
J van Steijn. geestelijk adviseur van de
bond vanmorgen in zijn korte predikatie,
tijdens de h mis. die door hem in de pa
rochiekerk van de H Lebuïnus werd op
gedragen. Hij bond de kraamverzorg
sters nog eens op het hart zich weg te
cijferen, opdat haar humeur een opgewekt
karakter behoudt. Dat is immers een be
langrijke voorwaarde voor dit beroeo
waarbij men als geen ander zo di
rect in contact komt met de gezinnen
Een jaarvergadering van de Bond van
Kraamverzorgsters draagt altijd het ca
chet van een zekere luchtigheid Niet. dat
de puntjes er niet op de i worden gezet,
maar diverse problemen en probleempjes
worden in een sfeer van gemoedelijkheid
opgelost en vaak is een kwinkslag voldoen
de om de moeilijkheden uit de weg te rui
men Deze houding tijdens de jaarverga
deringen past overigens geheel ;n de zwa
re taak van de kraamverzorgster die zich
meer dan eens van een zekere luchtigheid
of een kwinkslag zal moeten bedienen om
het hoofd boven water te houden.
Samengaan
De diverse jaarstukken gingen vlot on
der de hamer door, maar dokter C. de
Ruyter, voorz. maakte van die gelegen
heid toch gebruik om de dames te atten
deren op een overleg, dat reeds enige tijd
gaande is met andere gelijkgerichte groe
pen. Een kleine bond, als die van de
kraamverzorgsters, kan alleen nooit zo
veel bereiken, als in samenwerking met
anderen. Men denkt dan ook aan een sa
mengaan in bepaalde vorm met bijvoor
beeld de verpleégstersbond. de bonden
van verzorgsters van ouden van dagen,
zieken etc. Men zou daardooi ook de be
schikking krijgen over enkele deskundige
krachten, waar de r.-k bond van kraam
verzorgsters, zolang hij alleen staat ver
stoken van zal blijven.
Men zal daarbij, aldus de voorzitter
de noodzakelijke uitgaven tegen de moge
lijke inkomsten af moeten wegen Een sa
mengaan met andere organisaties brengt
Mgr. K'uibers, bisschop van Haarlem,
heeft zijn bisschop-coadjutor mgr. J. A.
E. van Dodewaard, benoemd tot zijn
vicaris-generaal.
met de lage hielversterking,
die niet uit de schoen komt!
•-I X
Nylons tnet de geraffineerde charme
van naadloze nylonsmaar zonder de
nadelen daarvanBij de nieuwe jovanda
Bare-Heels is de hielversterking on
zichtbaar geworden, waardoor de mooie
vorm van de enkel volledig tot haar
recht komt. De uiterst fijne en rechte
naad veredelt het been, maakt het
slanker en hoger... véél eleganter dan
gewone naad- (en vorm-) loze nylons.
Adembenemend mooi aan het been
Jovanda nylons naar maat
van 2.95 - 4.95.
DE JONG EN VAN DAM N.V.
TE HENGELO
