De dubbele verkwisting
Advent
cjqA
Platenmiljonair, die bescheiden bleef
drföi-
Arnold en de krokodil
jjM"
1öoS
óontaót
alle
Zanger Freddy voor KRO-televisie
Oplichterij onder mom
van menslievendheid
Aulo te water in
Den Helder
Op Curacao alweer een
u i t wijzingsaf faire
VB
ZATERDAG 29 NOVEMBER 1958
PAGINA 4
Wezen in Djakarta de dupe
Mieke
ZILFA PLEET
Als vroeg en veilig tegengewicht
van Gods voorkomendheden
heeft ze om het ongeboren Wicht
al diep geleden.
Zij zag in Jozefs helder oog
een onrust dönkerdroeve
door t effen voorhoofd dieper loog
de kommergroeve.
Vit reine en vroomste eerbiedigheid
hoe had hij durven vragen?
Stil voerden plicht en liefde een strijd
veel donkre dogen-
li oe hoog verlangen in haar steeg
uil minnend medelijden
hem licht te geven: deemoed zweeg,
kón niet belijden.
Geheimenis zó heilig leer
zo kuis en nooit te dromen,
die bleef aldoor: en immer méér
voor woorden schromen.
Zij was de dienstmaagd; hield de Heer
zijn wonderwerk verholen:
Zij rustte hij die Wil haar naam
was Hém bevolen.
Verneedring droeg ze in tegenwicht
van hoogste Gods-genaden
tot Jozef leerde in droomgezicht
'Vals heilae daden.
ruu-
Nederlander van bed gelicht
Voor de oorlog Uw vulpen,NU ook Uw balpen uit
EET VULPENHUIS - Meent 112 - naast ingang Blauwe Zaal
New York 11
W interswijk
Hongkong
Beril I
Bern II
Door HEINZ STEGUWEIT
„Och, je moet toch eens even kij
ken", zei Anne met een geheimzinni
ge lach en gunde me bijna de tijd niet
mijn koffie op te drinken. Tenslotte had
ik daar wel begrip voor, want deze
dagen zijn immers allemaal even ge
heimzinnig.
In de slaapkamer stond iets afgedektl
onder een laken.. „Weet je, ik was
er direct zo wég van. en hij is hele
maal compleet, kijk maar". Ik keek
inderdaad, sperde mijn ogen wagenwijd,
open, want daar stond een schattige
lichtbeige poppenwagen in super-luxe;
uitvoering-
„Zo leuk hé, voor Annemiekje, het is
tenslotte ons eerste kleinkind, nu ja,:
ook ons beider petekind hoor", voegde
ze er verontschuldigend aan toe.
Ik was een ogenblik té verbaasd, om
wat te zeggen.. Och, sinds die laatste!
week van september is Anne, de be-j
dachtzame Anne, zo veranderd En dat
allemaal door dat petekind van ons!
Voorzichtig streek ze het geborduurde!
lakentje glad (voor handwerken had ze
altijd een 9) verschikte wat aan het j
kussentje met een snoezige roze strik
erop.
„Vind je 'm óók zo leuk?", vroeg ze,
dromerig, haar blik toch onderzoekend
op mij gericht.
Annie. er kriebelde een lach inj
mij op, „Annemieke Is nog gécn 3 maan
den. Hoe kóm je nu zover?"
„Rits., het laken vloog piet een on
geduldige ruk over de wagen heen.
„Jij ook", zei ze wrevelig. ..Het was
de mooiste wagen, die ze hadden- Het
bedje met toebehoren heb ik zélf ge
maakt. En dan, ik heb er toch voor
gespaard.
Jakkes, nu was ze echt gepikeerd, nee,
zo bedoelde ik het niet. Ik haastte mij,
het haar uit te leggen. Herinnerde haar
aan haar talloze „preken" tegen mij
als ik speelgoed voor de kinderen ge
kocht had. En, hoe of Wim, haar man.
hier wel over dacht, eindigde ik politiek.
„Je bedoelt", aarzelde Anne verle
gen. „zou hij het nét zo gek vinden als
jij?". „Nu ja, gék, dat is het echt niet
hoor. Maar ik moet er echt nog even
aan wennen, tenslotte is ze nog geen
3 maanden.
„Ja, dat weet ik nu wel- Maar dit was
echt iets aparts. Wacht maar, als jij
eens oma bent", verdedigde zij zich fel.
Het idee alleen! Best mogelijk, dat ik
dan óók zo zou reageren. Toch echt
flauw van me om zoveel commentaar
te leveren, maar het idee alleen al,
dat een babytje van die leeftijd, dit
cadeau kreeg! Och, wat keek Anne nu
sip.
Resoluut trok ik het laken van de wagen
af, bewonderde het glanzende chroom,
liet de wagen zachtjes rijden, wat een
prachtig verenstelsel, och, dit was toch
wel een juweel van een cadeau. Op on
ze knieën hebben we hem nog eens ex
tra bekeken, tot we tot de ontdekking
kwamen, dat het binnen bij de haard be-
hagelijker was.. Al had Annê wel een
blos van blijdschap!.
Op weg naar fiuis zag ik steeds dat
pronkstuk voor me- Nu Anne had wél
in de bus geblazen, maar.. Midden op
straat, nu ja, op het trottoir hoor, bleef
ik ineens stokstijf staan. Zodat een sla
gersjongen het nodig vond. te informe
ren. of ik soms wortel geschoten had..
Afwezig liep ik door ..Die wagen van
Anne, die was nog steeds leeg..!
Resoluut stapte ik een speelgoedwin
kel binnen, afdeling poppen- Hoe lang
was dat nu al geleden, dat ik hier ge
weest was. Verstrooid luisterde ik naar
het gloedvol betoog van de verkoopster,
liet mijn blik over al die poppen dwa
len, tot 'ik „haar" ontdekte in de baby
pop, o. stellig de allerliefste op de hele
wereld, een miniatuur Annemiekje. ver
rukt in mijn handen hield O. ze was
een plaatje, de lange zijige wimpers
rusten op de snoezige wangetjes en dan
die sprookjesachtige kleertjes..
Bijna dansend ben ik naar huis ge
gaan en heb het levensgrote pak di
rect veilig opgeborgen. Ademloos ver
telde ik Anne door de telefoon van mijn
aankoop. Het bleef even verdacht stil
aan de andere kant, toen hoorde ik
Anne's jolige lach. „Nou zeg, wie van
ons beiden is er nu eigenlijk verkwis
tend," proestte ze, „maar ik voel me nu
echt gedekt!".
Gelukkig, dat het nu gauw pakjes
avond is. want echt', we kunnen bijna
niet langer meer wachten..!-
De officier bij de rechtbank te Assen
heeft gisteren na een langdurige zitting,
waarbij ongeveer vijftien getuigen betrok
ken waren, acht maanden gevangenis
straf geëist tegen de 38-jarige koopman
P. J. G. uit Assen, wegens verduistering
subs, oplichting.
Verdachte heeft zich langzamerhand
een zekere vermaardheid verworven. Hij
was o.a een der hoofdfiguren Uit de Evi-
pan-zaak en hij is op het Ogenblik gede
tineerd in Norgerhaven (Veenhuizen) we
gens brandstichting in hotel Van der Wou-
de te Haren.
Thans had hij zich te verantwoorden
wegens oplichting subsidiair verduiste
ring van gelden, welke waren ingezameld
onder het motief, dat daarmede vijfhon
derd kinderen, die in een weeshuis te
Djakarta vertoefden, in de gelegenheid
zouden worden gesteld naar Nederland te
repatriëren. Óp eigen Initiatief had hij
daartoe de „NederlandIndonesië-liga"
gesticht
In aansluiting op het bericht over het
auto-ongevat in Den Helder werd
nog gemeld, dat de personen, die
om hei leven zijn gekomen, zijn de
39-jarigc sergeant geschutskonslabcl J.
M. C. Steenaert. zijn 33-jarige echtge
note, mevrouw C. ,T. Steenaert-van de
Bilt. en de dames P. Koster. 20 jaar en
mevrouw Vis. 36 jaar. die met het echt
paar meereden.
It
modem bestek
BAKSTEEN Zn.
Westewagenstraat 70
Van KEMPEN, BEGEER
Lijnbaan 77 VOS
H. van LOON
Meent 14
LUCARDIE
Nieuwe Binnenweg 94
Uit: Hilarion Thans O.F.M.
Dichterlijke dagen bij Maria
De Nederlander Mark Serphos is don
derdag op Curacao van zijn bed gelicht en
door de tijdelijk waarnemend gezagheb
ber Oscar Henriquez in opdracht van de
minster van justitie, mr S. W. van der
Meer. naar Willemstad vervoerd om uit
het land te worden gezet.
Er is echter onmiddellijk een kort ge
ding in deze kwestie gevoerd, waarbij
de rechter de waarnemend tijdelijk gezag
hebber opdroeg verdere tenuitvoerlcg.
ging van het uitwijzingsbevel op te schor
ten tot de heer Serphos gelegenheid
heeft gehad om een op de wet gegrond
beroep bij de gouverneur in te dienen. De
rechter heeft hem daartoe tot maandag
vier uur de tijd gegeven, onder een
dwangsom van 100.000 gulden. De heer
Serphos bevindt zich op het ogenblik in
het huis van bewaring op Guragao. Hij
heeft geen gelegenheid gehad om orde
op zijn zaken te stellen Hi.i wordt bijge
staan door mr. Van der Voort, die vrijdag
eveneens een kort geding op Curagao be
gon tegen de procureur-generaal.
De klacht tegen de heer Serphos luidt
verstoring van de openbare orde en het
algemeen belang, doch dit wordt niet ver
der omschreven. Volgens mededelingen
uit doorgaans goede bron schijnen er
moeiliikheden te zijn gerezen in verband
met de waarneming van bet consulaat
van Peru door Sernhos moei'ilkheden die
overigens in civiel-rrchteli'ke sfeer lie
gen. De vader van Mark Serphos treedt
op als consul van Peru op Aruba, doch
hij is thans met buitenlands verlof. Ser
phos junior schijnt nu geweigerd tr heb
ben eigendommen van het consulaat af
te geven aan de nieuwe consul, zonder
voorkennis van zijn vader. In hoeverre dit
alles echter kan leiden tot uitwijzing
met grote spoed is nog onduidelijk.
In het televisieprogramma van de
KRO treedt hedenavond ook op de be
kende zanger Freddy. In een betrekke
lijk korte tijd heeft hij het van een on
bekende jongeman: die voor zijn genoe
gen in bars zong. gebracht tot meervou
dig platenmiljonair. Maandelijks ont
vangt hij 710.000 brieven en ais een fan
zijn adres niet weet, dan adresseert zij
haar briefje aan „De Heimweh-zanger
in Duitsland", De brief komt prompt
aanl
Freddy is een jongeman, die als lief
hebberij talen leert. Doar zijn vele rei
zen in de hele wereld is hij in staat om
overal zijn mondje in de landstaal be
hoorlijk te roeren. Duits. Engels. Itali
aans. Frans. Spaans en Fin6 spreekt hij
vloeiend en ook in het Nederlands is hij
zeer goed bedrevep.
Freddy werd geboren in Joego-Slavië.
geval was b'j de beroemde operettecom.
ponist Robert Stolz. moest hij daar be
wijzen. wat. hi.i waard was Hoe groot
zijn succes in Europa ook geweest was
de Amerikanen waarderen alleen, wat
ze ter plaatse horen.
Verschillende films heeft hij op zijn
naam staan. In de ,.Canaris"-film had
hij een kléine rol. maar in „Heimatlos
speelt hij een grote rol en binnenkc"'1
begint hij aan een film. die als werfc'
titel draagt „Am Quai der grossen SehF
sucht". Hierin speelt hij een zeeman. d!*
als verstekeling op een schip werkt. to'-
dat hij door de kapitein wordt ontde*
op het moment, dat hij Ingrijpt om
jongeman, die aan boord wil komen, v»®
een gewisse dood te redden.
De arrangementen, die vanavond o®,,
der leiding van de ..Zingende Viole®
van Guus Jansen worden gespeeld, hee'1
hijzelf gemaakt.
Freddy maakt oen prettige indruk. R®
is geestig, gevat in zijn antwoorden e®
niet over het paard getild. Hij zal ong®'
twljfei.d in de toekomst nog veel succe*
boeken.
(Advertentie)
WINDSTREKEN
(Advertentie!
Vulpennen? Eén vulpen MIJN vulpen.
HET VULPENHUIS - Meent 112
Zijn moeder was een Weense en zijn va
der Italiaan. De zucht naar avontuur
zat hem in het bloed en al zeer jong
sloot hij zich aan bij een rondreizend
circus. „Ik werd daarbij ..leider" van het
orkest, dat uittwee man bestond"
zegt hij.
Welke zanger, die in de showbusinese
wil, gaat niet naar Amerika? Hij kwam
daar dan ook aan en In 1951 werd hij in
de staat New York uitgeroepen tot win
naar van een talent-show. Toen hij in
Duitsland met ..Heimatlos" en „Heim-
weh" miljoenen platen had verkocht
keerde hij voor een „studiereis" naar
Amerika terug. Maar zoals dat ook het
Ook de filmster Marianne Hold luistert graag na/6 de zanger Freddy.
(Folo Polvdor/Bayer)
New York I
Ze noemden haar aan de fronten ge
durende de eerste wereldoorlog „De
engel van Frankrijk". Dat was de ere
naam. die de nu op 74-iarige leeftijd
pverleden mevrouw Kathleen Burke
Hall verdiende voor haar menslievend
werk.
Men vierde dezer dagen Thanksgi
ving Day, een in de Verenigde Staten
algemeen toegepaste vakantiedag. Aan
het einde van die 'g hadden heel
wat mensen weinig reden om voor die
dag erg dankbaar zijn. Onder hen
waren de honderd dodelijk veronge
lukte verkeersslachtoffers, die dit zelf
wel niet. meer beseffen, maar wier fa
milieleden nu diep in de droefheid
zitten.
Het waterschap van de Oude IJssel
mag nog zo oud zijn het voelt toch
wel wat voor moderne werkmetho
den. Men heeft juist een slootreini-
gingsmachine gekocht van een type,
dat tot nu toe zo zegt men in
ons land niet in gebruik is geweest.
De machine beweegt zich namelijk
door de sloot of beek op een ponton.
De voorzitter van liet Centraal Bu
reau, dé heer H. Louwes, zal op St.-
Nicolaasdag, 8 december, het geval
voor het eerst in gebruik stellen.
Eeuwenlang lijdt men al aan de ge
volgen van de overstromingen van de
Gele Rivier, een bijna jaarlijks terug
kerend verschijnsel in China. Deze
ongebonden watervloed, de „Grote
Ellende" ook wel 'genoemd, heeft al
zeer veel leed gebracht over de Chi
nezen. Het Is dus te begrijpen, dat de
Chinese communistische regering al
les op alles zet deze rivier eindelijk
te temmen. Men is u bezig door dam
men water van de rivier te doen af
vloeien naar nieuw gegraven meren.
Als dat allemaal lukt, zal er inder
daad een groot werk volbracht zijn-
Dat het verzorgen van de toeristen in
Zwitserland een ware industrie is. da1
mogen we hekend veronderstellen-
Maar nu de wintersport langzamer*
hand in heel Europa een algemeen be
grip is geworden, heeft men zich in
dit bergland wel speciaal ingesteld op
het verlenen aan onderdak aan de lief
hebbers van deze koude, doch warm
makende sport In de winter van 1958-
1959 heeft men in de bijna 3200 hotels
en pensions in de intereportplaatsen
niet minder dan 76.000 bedden ter be
schikking. Dit zijn bijna allemaal uit
sluitend seizoenbedrijven, verdeeld
over de 150 wintersportplaatsen, die
Zwitserland rijk is.
Een buitenlandse bezoeker beleefde in
de mooie Zwitserse Bondsstad het
volgende: Aan" het station stapte hij
in de tram maar bemerkte plotseling-
dat hij met uitzondering van een 10"
Rappenstuk geen kleingeld bij zich
had. Wat nu te doen? De ritprijs was
30 Rappen. De conducteur kon Het 10°
francsbiljet, dat de passagier hem
toonde, evenmin wisselen. „O neen".
zei hij, toen de passagier zich veront
schuldigde en weer wilde uitstappen,
„rijdt u gerust mee, Geeft U mij d*
100 francs. Het wisselgeld kunt u la
ter aan het loket aan de halte Bahn-
hof in ontvangst nemen". De ver
baasde toerist vond het experiment
100 francs waard. Het visitekaartje,
dat hij de conducteur met zijn bank
biljet gaf. verdween ongezien in diens
geldtas. De dag verliep en eerst de."
avonds herinnerde de man zich zijn
tegoed. Onmiddellijk werd het hem
aan het loket uitbetaald 99 francs en
70 Rappen. „U komt laat", meende
schertsend de loketambtenaar, „bijna
hadden wij het via de radio laten om
roepen: „Gezocht- heer met blonde
baard, die Fr 99,70 van de Bernef
tram tegoed heeft
22).
STIEFMOEDERTJE
Nog tien dagen bleven de drie verliefde mensen
in de zomerse zaligheid van Waldfröhlingen vertoe
ven. De Wakkernooten laafden zich aan het door de
vakantieplaats zelf gestichte stipendium voor een kos
teloze vakantie wel met een gevoel van beklemming,
maar voor dé rest in overvloed. Men zag de bank-
boekhouder nu alleen nog maar arm in arm met de
lerares, want haar chef had als het ware zijn zegen
j, gegeven, dus behoefde men elkaar niet meer te loo
chenen. En Arnold, door zoveel avontuurlijks wel eer.
beetje onder de indruk gekomen, gedroeg zich netjes.
Dc genegenheid van de ouderen stemde hem zacht
moedig. Vader op de eerste plaats gunde hij alle
mogelijke plezierige dingen, ook al liep de goede man
bijna voortdurend met een madeliefje in zijn knoops
gat en kon hij op sommige galante momenten plotse
ling beginnen te huppelen als een jonge fazant. Hij
had veel te lijden gehad en zich veel moeten ont
zeggen, dacht zoonlief, laat hem dus eens huppe
len, dat is goed voor de spijsvertering. Maar ook Mof-
fie nam toe in gehoorzaamheid en tactisch optreden
en hij scheen helemaal niet meer van zins de garde
robe van zijn kostwinners te verscheuren. Redenen
waarom de heer Wakkernoot zijn plan om de hond
van de hand te doen herriep.
Welnu, op een woensdag dan reed men s middags
over Bingen en Assmannshausen weer naar huis,
naar het gebied van de rekening-courant en de pe
dagogische lesroosters. Het stadje Appelstad, eens
slechts een noodhaven voor de schipbreukelingen van
de oorlog, zagen zij thans als met nieuwe, met andere
ogen aan: het leek wel of de huizen gastvrijer ge
worden waren, de mensen vertrouwder en, alles wel
beschouwd, zou men van al datgene, waarmee men
zich hier had moeten behelpen, nog wel 'n tehuis kun
nen vormen. Niettegenstaande Kniller en Kadereit,
want mensen als de goede Materno en andere col
lega's waren er immers ook nog. En vooral had
men elkaar. Deze nabijheid tot elkander verrichtte
wonderen, het was een geluk, dat alles in een gouden
gloed zette.
Nietwaar, lieve Alice?
Ja, werkelijk, Heinrich.
En ook Nolletje omhelsde zijn takshond, toen men,
met dé koffers zeulend, verbrand door de ^on en als
op dc vleugelen van de hoop in de richting van de
Vastbinderstraat trok. Hun huis heette hen ook al wel
kom alsof het zeggen wilde: wat is er met hullie aan
dc hand. Ik ken jullie nauwelijks terug. Welke goe
de geest heeft jullie zo opgefrist?
Alice zette meteen alle vensters open, want dc ka
mers roken duf. En Heinrich Wakkernoot stelde met
voldoening vast, dat niemand had ingebroken gedu
rende zijn afwezigheid. Dat scheen tegenwoordig iets
bijzonders te zijn. In de broodzak aan de deurklink
Nederlandse vertaling van JEAN H. P. JACOBS
bevonden zich wel om en nabij de honderd broodjes;
zij waren zó hard als kokosnoten. En op de grond lagen
wel twintig couranten. Wat er in de oudste te lezen
stond, werd in de jongste weer herroepen. Men had
in de zaligheid van Waldfröhlingen niet veel bijzon
ders gemist. En dan lag er ook nog een belastingbrief,
die op Moffie betrekking had en die de heer Wakker
noot ervan scheen te willen overtuigen, dat een hele
maal onvermengde vakantievreugde' nog nooit aan
een sterveling is geschonken.
Moffie kwispelde maar achter hen aan, nadat hij
eerst gekeken had of zijn mandje nog naast het keu
kenfornuis stond. Maar Arnold zat al weer in de grote
stoel, weer bezig met de krokodillenhelften, die hij
diepzinnig tegen elkaar hield. Totdat hij ging zoe
ken, hoeveel gips, lijm, watten en groene verf er nog
in huis aanwezig waren. Het liefst had hij deze zelfde
avond nog een pronkstuk willen maken van dat armza
lige hoopje rommel. O, hij zag al triomfen in de
verte en hoorde reeds hoe zijn lof als modelleerling en
navolgenswaard fenomeen op het gebied der plas
tische kunsten gezongen zou worden.
Alice, voor wie Nolletje zo juist de naam „stief-
moedertje" bedacht had. omdat een stiefmoedertje
een bloemetje is en een stiefmoeder daarentegen een
boosaardig wijf volgens de sprookjes van Grimm, Ali
ce dus, moest de jongeman helaas uit zijn beschou
wingen wekken.
Hij had zijn pet nog op en zijn schoenen nog aan:
Neem deze vijfmark en haast je
Zij liet hem alles halen, wat voor het eerste geza
menlijke souper binnen de eigen muren nodig was;
brood, boter, sardines, worst. De feestelijke fles wijn
had Heinrich nog bewaard van de kersttombola van
de ambtenarenvereniging en hij haalde ze uit de
kleerkast.
De thuiskomst stond in een stemming van vredige
harmonie. Soms leek het hun, alsof het nooit anders
geweest was en het ook nooit meer anders zou zijn.
^Jechts één keer scheen 't vreedzame klimaat in gevaar
te verkeren. Dat was, toen men in het licht van de
ondergaande zon zijn boterhammen zat te eten en
de linkerhand van de bankboekhouder op de rechter
hand van de smikkelende juffrouw lag. Heinrich Wak
kernoot vroeg zijn zoon namelijk, of hij ook zijn mond
gehouden had in dc winkels, waar hij vanavond ge
weest was.
Eerst deed de jongen alsof hij de bezorgde infor
matie niet begreep. Maar daar een dergelijke strate
gie niet hielp, moest Nolletje toegeven, dat hij zowel
bij dc bakker als in de winkels, waar hij boter en
sardines had gekocht, het komende huwelijk van zijn
vader met Alice Ysing bekendgemaakt had, Hij be
handelde op dat ogenblik een van zijn boterhammen
wel, alsof deze van leer was Maar papa's onderkaak
bleef stilstaan, alleen Alice stelde zich tevreden met
een zacht hoofdschudden. Toen de ontstelde bruidegom
echter de onverbeterlijke deugniet een draai om zijn
oren wilde geven, voorkwam zij met een forse
greep deze vorm van executie; Heinrich, van nu af
aan spreek ik ook een woordje mee.
Maar de vlegel moet toch
Heinrich, de helft van ons levensgeluk bestaat
uit zelfbeheersing. i
En ik zeg je
Zal ik opstaan, Heinrich, en afscheid nemen?
Nu daalde de arm van meneer Wakkernoot. Alice
kon met haar wijzere reactie voortgaan; het bleke
gezicht van Arnold kreeg daardoor weer wat kleur::
Beste jongen, denk om één ding; gekletst wordt
er niet. Dat is afgelopen. En Vertel me nu maar eens,
waarom je zo weinig tact aan de dag gelegd hebt.
De zon werd hoe langer hoe roder, Eigenlijk had
men het licht al moeten aanhebben. Maar in de
schemering was de bekentenis van de jongen nog
veel dramatischer, ja vergeeflijken Hij snikte, de tra
nen liepen oveé zijn bril en zijn lichaam schokte er
helemaal van. En het was allemaal echt. En met
een mond, die beefde zei hij: Mag ik niet trots zijn
op mijn stiefmoeder? Ben ik niet gelukkiger dan jul
lie alle twee samen? Houd ik al niet veel langer van
Alice? Moet men dan zijn1 mond houden, als je het
zou willen uitschreeuwen van plezier?
In die vorm ontlastte zich de ziel van de beproefde
jongeman en de beide volwassenen konden niet an
ders dan stilletjes naar hem luisteren met volle
aandacht. Zo, dat Alice als eerste Arnolds haren
streelde, de jongen zelfs haar zakdoek gaf en dat is
een gebaar, dat sinds lang al zeer veel betekent in
de samenleving der volkeren. Zijn eigen zakdoek
leende men nimmer zonder bijzondere voorkeur uit.
En Arnold trompette luidruchtig in de plooien van
het weefsel. Hij had weer eens overwonnen.
Kijk, zei Alice tegen haai' Heinrich, kijk, en zo'n
opvatting had jij nu eerst willen tuchtigen?
Meneer Wakkernoot beet zich nu zelf op de tanden.
Hij was zo gelukkig, alsof men hem van een gerechte
lijke moord had teruggehouden. En daar hem op dat
ogenblik de juiste woorden niet te binnen schoten,
stond hij op, draaide het licht aan en nam toen de twee
tamelijk hete oren van zijn zoon tussen zijn handen:
Wees nu maar stil kereltje, Het iê allemaal ze
erg niet. Bedenk alleen voor de toekomst: zwijgen
is zilver, spreken is goud.
Waarop Alice zei:
Je bedoelt het toch zeker andersom, Heinrich?
Natuurlijk. Juist. Zo zie je, Nolletje, ook je
vader kan zich wel eens vergissen.
Men deed nu de gordijnen dicht en sloot de luiken.
De jongen mocht een glas wijn meedrinken, maar
meer ook niet. Hij was blij er weer eens zo goed van
af gekomen te zijn. Om t.c laten zien, dat hij toch wel
over gevoel voor tact beschikte cn iets geleerd had,
stond hij op en verklaarde, dat hij graag zou willen
gaan slapen. Toen glimlachte Heinrich Wakkernoot
vol welgevallen En hij was dubbel blij, toen zijn zoon
ook nog zijn stiefmoedertje omhelsde, haar een zoen
gaf en zich door haar met dezelfde munt liet betalen.
ALS EEN LOPEND VUURTJE
Nolletje was al gauw in slaap gevallen. Vermoeid
door de reis, sliep hij zo vast, dat hij 's morgens zich
met de beste wil van de wereld niet kon herinneren,
wanneer Papa de benedenverdieping betrokken had.
Vier dagen vakantie stonden te brave man nog te
wachten, terwijl zoonlief nog over twee volle weken
vrijheid kon beschikken. Daar moest hij net aah den
ken, toen de zon naar binnen viel en van de straat af
het eerste gedreun van vrachtauto's was te horen
en het doordringende gegil van een scheepssirene.
Maar ook papa was al klaar wakker. Van uit de
droomhoek Van zijn geluk reikte hij een hand naar bo
ven, zodat Arnold ze kon vastpakken. Toen zei mijn
heer Wakkernoot niet zonder pathos:
Jongenlief, ik ben trots op je. Ik heb met Alice
nog een hele poos bij een glaasje wijn gezeten. Ja. En
zij was vol lof over je, omdat je 'n mens met een grout
gemoed belooft te worden, Je vorderingen zijn opmer
kelijk.
Volgde een korte pauze. Blijkbaar viel er iets te
verwachten, dat niet zonder bijzonder overleg open
baar gemaakt kon worden. Dat vermoedde de jongen
ook; want hij liet na om, zichtbaar ontroerd, het
denkproces van de benedenbedgenoot te storen door
hem in de rede te vallen. Eindelijk had Heinrch
Wakkernoot het gevonden, op zijn minst had hij nu
ontdekt, in welke vorm hij de thans volgende verkla
ring moest gieten:
Het was overigens buitengewoon edelmoedig van
je, mijn kereltje, dat je gisteravond tijdig verdween.
Hemel pappie, ik dacht maar: gun hun ook eens een
pretje.
Juist. Daarom Je wordt hoe langer hoe verstan
diger.
Dank je wel, pappie. Over een jaar of tien kun
nen jullie me trouwens wel eens een tegendienst be
wijzen.
Ja, ja, wacht maar, deugniet. Maar alle gekheid
op 'n stokje: ik heb in alle geval besloten, jou nu ook
een plezier te doen.
Daar ben ik benieuwd naar, mijnheer de bank
directeur.
Nou ja, veel is het niet. Je weet, mijn salaris is
klein, maar mijn wil is goed.
Maak het niet zo ingewikkeld, pappie.
Jawel, iedere deugd is waard geprezen te wor
den. Hier heb je vijftig Pfenning. Daar kun je mee
doen, wat jc wilt.
Hoe vader zo gauw aan die halve mark gekomen
was, zodat hij ze meteen naar boven kon reiken was
een raadsel. Blijkbaar had hij het papiertje de hele
nacht onder zijn hoofdkussen gereedgehouden.
Nolletje nam zijn premie dankbaar in ontvangst.
Wel verklaarde hij, zoals het behoort, dat dit hele
maal niet nodig was geweest, dat hij alles met liefde
gedaan had en zo meer; maar stilletjes dacht hij er
over na. of hij dergelijke gratificaties niet vaker zou
kunnen verdienen. De wereld was tegenwoordig tóch
corrupt.
En nog iets, Nolletje: Alice heeft gezegd, dat ik
de nagedachtenis van mijn eerste vrouw altijd in'hoge
eer dien te houden; zij is voor ons ten offer gevallen
en waakt over ons.
Heeft Alice dat gezegd?
Ja zeker.
De jongen zweeg een poosje. Toen zei hij:
Nu kun je eens zien, pappie, wat een juweel van
een vrouw ik je bezorgd heb.
Na het ontbijt ging Heinrich Wakkernoot een wande
ling maken en wij mogen wel aannemen, dat hij
niet lang alleen wandelde. Arnold stortte zich intus
sen op een werkje dat hem de bekroning van zijn
jeugdig leven toescheen. Met behulp van een ency
clopedie. waar het allemaal in stond, hoe het moest
alsmede van lijm en stijfsel en karton verstevigde hij
de krokodillenkop, plakte hij de losgegane glazen
ogen weer in hun kassen en verving de uitgevallen
tanden door nieuwe, die hij als de beste tandarts van
gips boetseerde.
Het spreekt vanzelf, dat de jongeman dagen- en
wekenlang met dat werkje bezig was. Onverdroten
knutselde, sneed, naaide en plakte hij en iedere
avond moesten Alice en vader met verbazing vaststel
len, hoe hard het werk opschoot. Dat deden zij trou
wens graag. Waar had de kleine man dat toch alle
maal geleerd? vroegen zij. En hoe precies was het
zoölogische kunstwerk opgebouwd, heette het op het
einde van de tweede week, toen de vakantie ten einde
ging en de ernst van het gymnasiale tijdperk zijn rech
ten weer begon te laten gelden.
Intussen verliepen de dagen voor meneer Wakker
noot en het blonde stiefmoedertje ook niet zonder bij
zondere gebeurtenissen, Op de eerste plaats moest
de balanszekere bankbeanmbte zich vele handdruk
ken, zegewensen en wellicht ook grapjes laten welge
vallen, toen hij zijn dienst weer begon. Het nieuwtje
was dus rond. De directeur zei:
U bent te benijden, Wakkernoot. Bij gelegenheid
moeten we eens praten over een mogelijke verhoging
van uw vergoeding.
„Bij gelegenheid" en „mogelijke". Dat was tenmin
ste iets. Een toneelspeler krijgt gage, een arbeide''
loon, een directeur salaris. Enzovoort. Men moet
in het leven altijd rekening houden met de standen.
En in de rij, waarin men ook nog honorarium, subsi
die, stipendium, uitkeringen, apanages of jaargeleden
aantreft, was voor Heinrich Wakkernoot een plaats
ingeruimd voor zekere „vergoeding". Daar hij ook
maar een mens was, overwoog hü, dat, met zijn her
trouw voor de boeg, een grotere vergoeding hem vol-
komer was dan een klein salaris.
Ook de portier van de bank verwaardigde zich, hem
iets toe te voegen:
Ik heb zoiets horen momelen door de poetsvrouw,
weet u. Enfin, gecondoleerd hoor!
Dank je wel, Schomarek. Dat is niet nodig.
trouw graag voor de tweede keer.
En hij wijdde zich vervolgens aan het Inboeken va11
een post op het tegoed van de firma der Erven Flo-
rian Zaudiegcl in levensmiddelen en comestibles en
gros.
ijEen beetje bonter en ingewikkelder waren dc er
varingen van Alice Ysing op die eerste morgen na
de vakantie. Toen zij, met haar tas vol ontbijt en leer
boeken onder dc arm, naar het lyceum ging, namd1
de leerlingen die haar voorbijgingen weliswaar hun
petten af, maar de gezichten van deze spruiten weer
spiegelden de meest uiteenlopende gemoedsbewegin
gen. Die van de laagste klassen fluisterden:
Die zullen we wel gauw kwijt zijn, maar wat krij
gen we dan?
Die uit de middenklassen naderden al meer hun vle
geljaren:
Ze zal wel eerst moeten leren koken. De rest ken1
ze al.
De bewoners der hoogste klassen bleken reeds verte
genwoordigers van een sterker ethische opvatting te
zijn. Degenen onder hen die fijner besnaard waren
zeiden:
Ik zou haar ook genomen hebben.
En de ruweren meenden:
Twee-een'tégen Kriiller!
Over Knillër gesproken: De eerste ontmoeting
hemwas de jongedame niet hélemaal onversebi"1-
Zij zag er een beetje tegen op Zij ontkwam niet
een zeker gevoel van onbehagen alhoewel haar gey1'
ten zuiver, dat van de tekenleraar daarentegen 0°°
de sporen van daadwerkelijke jaloe-. ié bevieki 'v:Vc
Uoe -nu hu nu die voor hem verloten nyrof onder A
