Gijsbreght van Aemstel
Sunil wast stralend wit
Wie trouwt DE WEDUWE"
Povere Nieuwjaarsgrot
in de hoofdstad
,De koopman van Venetië
Nieuwjaarswens 1959 bij
Haagsche (lomedie
en spaart uw linnenkast
bij
Heil en zegen bij Rotterdamse
„bittertjes"
WITTER DAN DE
WITSTE POES
De kracht van het ivoord in
dynani isch e enscen eriiig
Rotterdams Toneel
Natte-sneeuwbuien
onderweg
Paul Steenbergen in de Shylock-rol
VRIJDAG 2 JANUARI 1959
PAGINA 3
mvmï
Hier is met Sunil ge wassen,dat hemels
blauwe Sunil, waarin al het wasgoed
stralend wit wordt, werkelijk stralend
wit
Bleken en blauwen kunt u zelfs ver
geten, met Sunil hebt u minder was-
werk, minder te wringen, dus... minder
slijtage.
Waar Sunil de was doet, blijft alles
veel langer nieuw, ook wasmachine
en wringer varen er wel bij
Neem meteen
h.et voordelige
reuzenpak
Luchtig minnespel
van Carlo Goldoni
Audiënties
ClNDS de glorietijd van Louis
Bouwmeester, die de Shy-
lock-figuur op zo onnavolgbare
wijze Wist te creëren, is „The mer
chant of Venice" bij ons weten
door het beroepstoneel niet meer
opgevoerd. Na meer dan een
kwart eeuw heeft nu de „Haag-
sche Comedie" terecht gemeend,
de nagedachtenis van de grote
Louis niet te na te komen door
het blijspel op haar repertoire te
nemen.
Glansrijke vertolking
Paul Steenbergen (links) en Joris Dicls (op de troon) in „De Koopman van Venetië".
SUN It 6S0
echter slim en ziet in een Venetiaanse
Arlechinno kwam allengs op dreef en wist
tenslotte met recht de lachers op zijn
hand te krijgen. Pantalone, de oude rijke
man, en Doctor Lombardi waren bij Jan
Lemaire sr. en Willy Ruys in verzorgde
Luchtvaarder en astronoom Audouin
Dolffus teil een poging doen om in
een gondel, hangend aan de ballon
een hoogte te bereken van ca. 25 km.
om van die plaats met behulp van
een sterrenkijker foto's te. maken van
de planeet Mars en om metingen te
doen betref jende de intensiteit van
kosmische stralingen.
DE MINNETWIST rond een charmante
jonge weduwe, welke gisteravond
voor het talrijke Rotterdamse Nieuvv-
jaarspubliek in de schouwburg aan de
Aert van Nesstraat door vier verliefde
edellieden werd uitgevochten, is tot een
goed einde gebracht. Rotterdams Toneel
had voor de viering van de jaarwisseling
een greep gedaan uit de overvloed van
werken, welke Carlo Goldoni ons heeft
nagelaten. Ditmaal was het een blijspel,
waaraan het publiek bijzonder veel ple
zier heeft gehad; een genoegen dat echter
ook aan de kant van de Maasstedelijke
toneelgroep scheen te zijn, want er werd
met clan en enthousiasme gewerkt.
,,La Vedova Scaltra" (de slimme wedu
we) is een bijspel vol kleur, elegances,
liefdesverklaringen, minnenijd en luid
ruchtig geuite verlangens. Ton Lutz (re
gie), Dolf Verspoor (vertaling) en Nico-
laas Wijnberg (décors en kostuums) heb
ben in de eerste plaats een belangrijk
aandeel gehad bij de oplossing van de
vraag: „Wie trouwt de Weduwe?" Gedrie
ën hebben zij de achtergrond, de richting
en de kleur aan het geheel gegeven,
waarbij het voor de spelers een genot moet
zijn geweest te acteren.
In dit blijspel van Goldoni zijn er vier
rivalen nodig om het vuurwerk van woord
en gebaar aan de gang te brengen. Een
Fransman, Italiaan, Engelsman en Span
jaard, een wat vreemdsoortig stel „toe
risten" in het zoete Venetië van de 18s
eeuw, dingen tegelijkertijd naar de hand
van een beminnelijke Rosaura, een we
duwe, die haar veel oudere echtgenoot
heeft overleefd en nu van plan is de
schone dagen van de jeugd niet meer doel
loos te laten voorbij gaan. Haar trekt op
nieuw de huwelijksboot,'waarbij de gon
delier ditmaal een jonge en aanzienlijk,
maar ook een ridderlijk man moet zijn.
Haar aanbidders, ieder typisch behept
met karaktereigenschappen van hun land
aard, sloven zich uit om zich van hun bes
te kant te laten zien, en sparen geld, scho
ne woorden noch duels om bij de weduwe
een goede beurt te maken. De weduwe is
carnaval een goede mogelijkheid zich in handen. De décors werden bij de toneel-
v„i j wisseling door knechten van het logement
onder begeleiding van een stemmingsvol
muziekje, snel en handig geplaatst. Na
afloop was er langdurig applaus en wer
den op de trappen van het logement vele
bloemstukken neergelegd.
vier verschillende vermommingen (telkens
tevens als landgenote van de vreemdelin
gen) op te treden en daarbij hun werke
lijke gevoelens ten opzichte van haar te
peilen. De man, die het sterkst in zijn
schoenen staat, mag tenslotte tijdens een
feest ten huize van de weduwe verne
men, dat zij bereid is met hem te huwen.
Zij weet daarbij nog even snel ook haar
liefderijke jonge zuster Eleonora uit de
handen van de oude rijke Pantalone te
houden om daarmee haar ogen te openen
voor de jonge liefde van een der vreem
delingen.
Wij hebben betere stukken van Goldoni
gezien, maar Rotterdams Toneel heeft al
les weten te gebruiken wat er maar moge
lijk was aan humor, zodat het toch, on
danks de wat al te simpele inhoud, een
bijzonder vermakelijke toneelavond is ge
worden, hetgeen het publiek wel zeer op
prijs stelde door herhaaldelijk vondsten
en geestige situaties met applaus te ho
noreren.
Charmant, schalks en vol gevoel voor
fijne geestigheidjes speelde Lia Dorana de
jonge weduwe. De wijze waarop zij met
haar aanbidders converseerde was koste
lijk en Lies Franken, haar kamenierster,
hieip haar daarbij voortreffelijk. Henk
van Ulsen. Leo de Hartogh, Steye van
Brandenberg en Pim Dikkers droegen alle
respectievelijk Franse, Italiaanse, Engelse
en Spaanse nationale karaktereigenschap
pen in woord en gebaar met zich mee,
daarbij nog gesteund door hun typische
kostuums, zodat de aanwezigen veel ple
zier aan deze vertoning konden beleven.
Pieter Lutz als de logementsbediende
(Van onze weerkundige medewerker)
Nieuwjaarsdag is gisteren met veel zon
begonnen, maar een stormdepressie bij
Schotland deed in de avonduren de wind
tot volle storm uit het zuid-westen toene
men. Er werden enkele windstoten van
ruim 100 km per urr waargenomen. Ook
vandaag nam de wind opnieuw in kracht
toe en langs de kust weer tot stormach
tig en ruimde naar west tot noord-west.
Er wordt nu koudere lucht aangevoerd,
afkomstig uit de omgeving van IJsland.
In deze koudere lucht komen hagel- en
sneeuwbuien voor. Ook de voorlopige
vooruitzichten voor het eerste weekend
van dit jaar zijn hierdoor koud en guur.
Z.H. Exc. Mgr. M. A. Jansen, Bisschop
van Rotterdam, zal woensdag 7 januari
geen audiëntie verlenen.
Er drukt een zeker fatum op de tra
ditionele Gijsbreght-voorstelling, dat
men nl. ieder jaar een totaal andere
opvoering verwacht. Wie zich de pe
riode herinnert, waarin Albert van
Dalsum zocht naar de uiteindelijke
vervulling van een gaaf inzicht, zal de
slotsom waartoe hij is gekomen, kun
nen typeren als innig-religieus. Zijn
Gijsbreght was de man, die zijn uitein
delijke beslissing om zich te voegen
naar de wens van d'AIlerhcogste,
reeds in voorgaande taferelen aanne
melijk wist voor te bereiden.
Johan de Meester heeft een andere op
vatting. H-ij heeft ernaar gestreefd om
als totaalindruk weer wat meer kracht
in de hoofdfiguur te leggen. Waar moge
lijk zegt Johan Schmitz zijn tekst dan
ook als een krijgsman. Hij staat er als
een stedeheer. die zijn stad tot de laatste
druppel bloed wil verdedigen. Deze
kracht overtuigen^ op de zaal over te
brengen, is moeilijk, omdat Vondel zijn
Gijsbreght veel laat vertellen en meede
len. De epische passages zijn een rem
voor de opbouw van een karakter, dat
men al® moedig man kan typeren.
Schmitz weet met groot vakmanschap
zo sterk mogelijk juist dit facet op te
halen uit de hindernissen van de taal.
Do taal, die magische werking kan heb
ben en die men daarom niet omwille van
de taalschoonheid alléén puur esthetisch
kan zeggen. De regisseur heeft, het hem
daarbij niet gemakkelijk gemaakt, want
Johan de Meester heeft een grote voor
liefde voor mooie groeperingen en ook
de keuze van de kostuums is van dien
aard. dat men veel schoons kan bezien,
zodat de gotische kracht wel eens te zeer
verbloemd wordt.
Het is echter duidelijk, dat De Meester
niet wil toegeven aan de verwachting
van degenen, die steeds een nieuwe Gijs
breght-voorstelling willen aanschouwen.
Hij is een bepaalde opvatting toegedaan
en hij komt daarvoor uit. Dit goed recht
van een regisseur kan men waarderen.
Daarom hebben wij open oof voor de
vele goede facetten en voor de totaalsfeer
die de voorstelling ook dit. jaar weer had.
Voo.r een groot deel is dit sbcces te
danken aan de allure die Ellen Vogel op
brengt als Badeloch. Deze rol bergt, ver
schillende geëmotioneerde passage® in
zich. Een actrice, die daarop alle accen
ten legt. zal van de burchtvrouw een
hysterica maken. Dat is in het verleden
wel een® gebleken. Het gelamenteer was
toen niet van de luht. Maar Ellen Vogel
beheerst zich daarin. Wij hebben haar
vertolking het vorige jaar ai vol waarde
ring kunnen roemen. Haar mimiek wordt
gelukkig niet. door een overdaad aan ge
luid begeleid. Daardoor krijgen de pas
sages, waarin het vrouwenoor de meest
gruwelijke dingen moet. horen, spanning
en de toeschouwers kunnen met haar
meevoelen. De nuances die Ellen Vogel
weet op te brengen, zijn knap gesitueerd.
Zij i® steeds door haar .stille spel" bij
het geheel betrokken.
In de bezetting dit jaar zag men weer
de haast traditionele rollen terug. De
continuïteit, die hierdoor ontstaat, heeft
vele voordelen. Trouwens de opbouw
van het décor van Wim Vesseur maakt,
het mogelijk het treurspel vlot door te
spelen.
De rollen van Willebrord (Philippe La
Chapelie), Arent (André van den Heu
vel). Vosmaer (Eli Blom), Broer Peter
(Frans 't Hoen), Gozewijn (Paul Hui),
Bode (Johan Fiolet) en de heer Van Voe
ren (Henk Rigters) waren evenals vorig
jaar goed bezet. De reyzegigers waren dit
jaar respectievelijk Elisabeth Hoytink,
Shireen Strooker, Ramses Shaffy en
Louis van Casteren. Shireen Strooker en
Elisabeth Hoytink waren niet bepaald een
renovatie, het ontbrak bij het zeggen aan
ress.onance. Ramses Shaffy revancheerde
zich in de kleine rol van Raphael.
Bij dp voorstelling waren tegenwoordig
de minister-president prof. dr. Beel, mi
nister Luns en de commissaris van de Ko
ningin in Noord-Holland dr. M. Prinsen.
Bu.
DE NIEUWJAARSWENS VAN
THOMASVAER EN PIETER
NEL (PAUL HUF EN MIMI
BOESNACHstond natuurlijk ook
t)i het teken ran de. Expo m de
hoelahoep. De Expo was vertegen
woordigd door de enige, echte Ex
po geit.
ADAT jarenlang de traditionele
Nn.u/ti jarenlang ae zraamoneie
Nieuwjaarswens van Thomas-
vaer en Pieternel door een jour
nalist was geschrevenis dit jaar de
pen gevoerd door een cabaretier en
radioman, Alexander Poïa. Men kent
zijn stijl met voorkeur voor woord
spelingen. Vlotte teksten zonder een
briljante inhoud, die trouwens van
het afgelopen jaar nauwelijks te com
poneren zou zijn.
Het entree was dit jaar, en hoe
kan het ook anders, in nauwe be
trekking tot de Expo. Thomasvaer
kwam op met een geit aan een louw.
Dé geit van de Expo en Pieternel zei
het hare van de hoela-hoepraye.
.Traditioneler" zou het al niet ge
kund hebben! En dan volgden al
spoedig de diverse passages over de
diplomaten en de ministers. Ze kre
gen een beurt:
ALGERA:
Zijn naam is voor de toekomst
aan het Deltaplan verbonden
Zoals die van een Lely aan de
oude Zuiderzee.
Al heeft dan onze tunnel bij hem
geen gend gevonden,
Hij was een groot minister Deze
lof geef ik hem mee.
STAF:
Die Staf heeft het niet licht
gehad wat kreeg-ie op zijn ziel.
De helm was nog niet af of 't was
het gasmaskerventiel.
VONDELING:
Vergeet ook niet de vollemelk, die
Vondeling ons schonk.
CALS:
Die melk, waar iedereen om riep
en die geen metis haast dronk
Toch was 't een mooie loopbaan.
Met een KLEUTERWET begonnen,
Heeft hij als ander uiterste de
MAMMOETWET verzonnen.
„Samkalden had het ook niet leuk",
zei Pieternel heel oprecht. Maar van
Zijlstra getuigde zij:
Al was er dan soms strubbeling
om diepgevroren kippen
Of boeken-bij-de-kruidenier
.Ik wou die man niet wippen."
Zo vervolgde Thomasvaer het mi
nisterieel relaas.
MINISTER KLOMPé:
(over hulp aan landgenoten die
in Indonesië bri
verstoten, zei men oprt
Ze heeft zich van dat
voortreffelijk
Dat is voldoende rede
danl
Van minister Hofstra
feestend paar het kwalijk,
trad toen de wens al klaai
dus weer het een en and
maakt moest worden. Eer
dat we al van de Kan
kennen in verband met
Meer plezier konden w
aan de lokale feiten H
operagebouw, dat ook ied
de wens moet voorkomen
leiding voor een origineh
van liet probleem waar
komen:
Pieternel ontpopte zich
tecte-genie:
Ik heb een reuze vooi
gewoon maar e>
Zet heel 't nieuw Open
een paar gi
Dan kan men 't zo v(
dat wenselijk
De ene dag op 't FRE
dan op t MUSEL
Waarschijnlijk was deze
geschreven voordat de Ra
deriksplein gereserveerd 1
Ned. Bank.
Van de grote landgeno
ontvielen werden herda
Buziau, John Gobau, Han.
ten, Arie den Hertog al
woordigers van de kunst
Jan van Zutphen, Bernar
en Werumeus Buning A
van de Hugo de Groot herdacht te
hebben, werden de eigenlijke wen
sen uitgesprokenVoor de Koningin
was de wens: „Vóór alles: Wereld
vrede." Voor de ministers dat z'j
onder de dubbele taken nog gauw
van de nood een deugd konden ma
ken. Voor de burgemeester: „Voor
ons doet het ër enkel toe, DAT gij uw
liefde toontNIET hóe".
Het was nogal povertjes wat Tho-
masvaer en Pieternel dit jaar moes
ten zeggen. De manier waarop, was in
handen van Paul Huf en Mimi Boes-
nach goed verzorgd.
Bu.
Pim Dikl.crs als Don Alvaro de CdstiIla ca Pieter Lutz als de. logements
bediende Arlecrhino in „Ik ie trouwt de. Weduwe"
Vóór de eigenlijke goede wensen
van voorspoedheil en zegen voor
7959, uitgesproken door Rotter-
damns Toneel en opnieuw samengesteld
door Peter Holland, en Steye van Bran
denberg door middel van veel tekst en
weinig briljante vondsten, maar mol
aardige muziek, werden eerst de KRUI
MELTJES VAN HET OUDE JAAR,
de bittere en de zoete, s1.uk voor stuk
opgepeuzeld. Om het slikken soms te
vergemakkelijken stond er een reeks
van kruidige dranken gereed, die zich
als volgt aankondigden:
Wij zijn de dranken op de planken
van de nieuwe bar;
in onze flesjes zijn de restjes
van het oude jaar.
Rotterdams toneel nodigde daarbij
de aanwezigen uit tot het drinken van
een glaasje, zodat het nakaarten over
hei afgelopen jaar. - rr is ook zo veel
gebeurd, - vlotter zou gaan. De spij
zen, die bij deze dranken werden geser
reerd bezaten, politieke smaakjes, die
soms bitter in de mond, het hart ge
zond moesten houdenZowel nationaal
als internationaal landelijk en stedelijk
werden de „bittertjes" geschonken. De
verni&uwing van het stoelenparkin
de Rotterdamse Schouibburg, welke in
dit nieuwe jaar zal plaats vinden, werd
als een langverwacht en toch eindelijk
gekregen geschenk beschouwd. Voor
de Rotterdammers zit. aan deze geste
de dure plicht vast., dat zij in grotere
getale dan ooit die nieuwe stoelen zul
len moeten gaan bezetten!
Er was vervolgens een gek liedje
over de grillige mode van de vrouw en
Bob de Lange sloot de rij van kritische
en goeds wensende lieden door een sa
menspraak te houden met ren spre
kende pop, een uniek middel om het
een en ander kwijt te raken.
Du.
Het stuk, daterend van 1595. stamt uit
de periode van Shakespeare's werkzaam
heid als dramaturg, waarin hij over een
leniger versificatie en een overvloediger
beeldspraak ging beschikken, de laatste
vooral ontleend aan de klassieke fabel
leer.
Waarmee implicite gezegd is dat deze
..Koopman" allerminst tot het beste
werk van de beroemde Engelsman be
hoort. al is er reedis genoeg stof tot be
wondering te vinden in deze dubbele
liefdesgeschiedenis, waarvan de ene
helft toch nog een wrang bijsmaakje
heeft. Want het mag dan een aardige
vondst van de dichter wezen, zijn heldin
te laten manoeuvreren met de drie kist
jes, resp. met gouden- of zilveren- of
loden beslag, waarvan één slechts de
beeltenis der schone bevat en waartus
sen de aspirant-aanbidders mogen kie
zen; in wezen hebben w® hier toch te
doen met een zelf-verloting van de
schatrijke Portia om aan de man te ko
men. En dat wil ©r maar moeilijk in,
vooral bij de vrouw, hoezeer men ook
menen mag dat het huwelijk een loterij
is.
Ten andere, wat betreft de bij-figuur
van de wraakzuchtige zoon van Israël,
die als prijs voor de som dukaten, welke
'hij zijn stellig onvriendelijke maar overi
gens onkreukbare handelspartner (de
„koopman" Antonio) een pond vlees uit
diens lichaam om het hart bedong, de
bedenking: hoe zou de staat van Vene
tië een dergelijk contract rechtsgeldig
heid toe kunnen kennen? Wij hebben er-
tens gelezen dat Shakespeare van de
hylock aanvankelijk een komische rol
had willen maken; maar is 'het niet ko
misch genoeg, dat de veeleisende joden-
man het tenslotte buiten elk rechtsge
ding om moet afleggen in goochemheid
tegenover dezelfde als rechter vermomde
Port.ia?
Wij zwijgen dan nog van de derde
vondst de wat goedkope goocheltoer met
de twee trouwringen, waarin alweer ge
noemde vrouw (en de haa,r dienende Ne-
ivssa) is betrokken. Ofschoon kersvers in
de huwelijksboot gestapt spelen beiden
het klaar in haar travestie-rollen als in
het recht doorknede leden der balie elk
haar eigen echtvriend bij wijze van
trouw-proef zijn ring te ontfutselen! Met
de echtelijke trouw heeft dit echter ten
enenmale niets te maken.
Bert Voeten, die zijn eigen, tien jaar
geleden vervaardigde vertaling grondig
nad herzien de nieuwe tekst deed het,
zoal® wij van hem gewoon zijn. voortref
felijk schreef ook het inleidende
woord voor het programma en daarin
wordt de anti-climax van de zojuist ge
noemde derde vondst in bescherming
genomen, nochtans met de erkenning,
dat de 19e-eeuwse acteurs haar gewoon
lijk weglieten. Zo was het nog in Bouw
meesters tijd, toen het vijfde bedrijf in
eik geval sterk werd ingekort en het go-
heel meestentijds met de lyrische inzet
er van (de beurtzang op de Venetiaanse
nacht tussen Jessica en Lorenzo) beslo
ten.
Onder regie van Cees Laseur werd ons
nu het sprookje gaaf €n ongeschonden
voor ogen gezet Wij waren er allerminst
rouwig om, want w® kregen een voor
stelling te zien. die stellig veel van wat
wij de laatste maanden hebben voorge
schoteld gehad, achter zich liet.
Het spijt ons, dat we wegens de be
schikbare plaatsruimte daarop thans niet
in details kunnen ingaan, doch in het
sprookjesachtige decor va.n Friso Wie-
gersma hebben w® een kostelijke mise-
en-scene bewonderd en een prachtig
sluitend samenspel als zelden wordt ge
boden.
Voor de hoofdfiguur, het levende „hei
ligenbeeld", Portia, was Myra Ward'aan
gewezen en de keuze bleek niet onjuist.
Aan lieftalligheid paarde zij de voor de>
rol onmisbare gevatheid, waardoor zij
werkelijk de voornaamste dramatis per
sona werd. Waarbij nog komt, dat be
Shylock van Paul Steenbergen veel be
grip toonde voor de ondergeschiktheid
der rol, al werd zij niettemin met even
veel intelligentie als grimmigheid ge
speeld; zijn vermomming als Hebreeër,
even suggestief als origineel.
Van de achttien executanten noemen
we slechts Maria de Booy (Nerissa), Max
DE NIEUWJAARSWENS die in de Dubois hier volledig afstand van ge-
Kon. Schouwburg na de première daan. En de auteur zou heel wat stof
van de Koopman van Venetië hebben kunnen puren alleen uit een
Croiset (Prins van Marokko), Gijsbert werd uitgesproken, zal voor vele toe- jaar Haagse geschiedenis.'
Tcrsteeg (Prins van Aragon). Koen Flink hoorders wel op een teleurstelling zijn Men kreeg de twee acteurs te horen
in de Bassiano-rol, Henk van Buuren uitgelopen. Pierre Dubois blijkt als die zinsneden uitspraken waarvan de
fih^U wrlv aiSt3Slly(Ioolë ,vri®nd Tubal; prozaist heel wat meer te presteren bloemlezing van kleine omvang vol-
beidenGobbo?sn va^e/en zoon^Lu^Lull dan op hct gebied der Nieuwjaars- doende is om aan te tonen dat de
(Salerio). poëzie zo men hier al van poëzie kan Schouwburg weinig plezier van deze
De „Koninklijke" die. als bij de nieuw- spreken. wens heeft beleefd. De eerste stem
jaarspremière gebruikelijk, reeds twee Hij heeft een poging gedaan een se- spreekt van een schone droom, een
dagen te voren op alle rangen was uit- rieuze nieuwjaarswens te creëren voor geloof in de nieuwe wereld, de tweede
verkocht, reageerde me.t uitbundige bij- twee stemmen: Paul Steenbergen en is wat reëler. Het leven van de Ne-
v3 u d5Iuisterryke voorstelling, die Cees Laseur. Waar echter ieder ver- derlandse staatsburgers wordt als volgt
^„r, Aa ^llj d€ns de ver" wacht dat er in een dergelijke tradi-
toning open doekjes kreeg.
Ze werd onder meer bijgewoond door tloneJe wens puntige geestigheden
de burgemeester van Den Haag en me- voorkomen die personen en zaken over
vrouw Kolfschoten. de hekel halen naar aanleiding van ge-
L. H. beurtenissen in het voorbije jaar, heeft
beschreven:
"'s Avonds na het werk kwam elk
iveer thuis
de tafel gedekt en de soep op 't for
nuis
naast het bord de krant met de laat
ste berichten
die nooit deze menselijke aarde ont
wrichten"
Enkele kunstenaars als John Gobau,
van Krimpen, Gossaert, Werumens Bu
ning en Arie den Hertog worden her
dacht en na deze schakel met de rea
liteit komt aan het slot de wens
„Ik wens dat Nederland een plaats
bewaart
in het bestel der wereld naar zijn
aard
een waar het kenmerk van verdraag
zaamheid
dat van een wijze vrijheid evenaart".
Voor Den Haag is er dan nog de
wens dat B. en W. niet versagen, dat
ze in de strijd de kracht vinden om 't
nodige te wagen.
De Nieuwjaarswens 1958 werd zo
een mengeling van een stukje opper
vlakkige levensfilosofie die serieus be
doeld is, met een vorm die vaak de
Sinterklaastijd in herinnering roept.
Met een wens voor het Koninklijk
Huis, het Wilhelmus en een driewerf
hoera voor de Koningin sloot de plech
tigheid.
