Leerzaam verblijf in Canada
KRING en CULTUUR
pfij leven „EEN GEZELLIGE TI
Jonge loot
Weer onwettige bisschops-
wijdingen in rood China
WINDSTREKEM
NIEUW PROJECT VOOR AGRARISCHE JEUGD
u
Uit alle
Tijdelijke uitzending
#01®
aan oude stam
Zuivering in
Toerkmenië
Y B
Syrisch-Israëlisch
incident
NEDERLANDSE
PARTICIPATIE
MAATSCHAPPIJ N.V.
ZATERDAG 24 JANUARI 1959
PAGINA 1?
Persoonlijke ervaring met
emigratie
Canadees plan
Noodzakelijke selectie
DE SECRETARIS van de bis
schop van Rotterdam, dr. C. de
Jong, hebben we meer dan eens
met graagte deze nogal
merkwaardige woorden -iri het
angstige atoombomtijdperk in de
mond horen nemen. Hij is geeste
lijk adviseur van de Katholieke
Kring en af en toe wipt hij de
sociëteit van de Kring binnen om
te praten en te debatteren met
de bezoekers die daar echt wel
zin in blijken te hebben.
Tijdens protestmeeting van patriotten
Veroordelingen
Amsterdam
Wenen
Portsmouth
Londen 1
Londen 11
Tilburg
New York
(Van onze redacteur)
„Al met al is hel een leerzame tijd geweest en ik ben blij, dat ik het
heb gedaan. Voor het vertrek uit Nederland hoor je van alles, de een
zegt dit, de ander dat, maar een werkelijk beeld krijg je pas, als je zelt
gaat kijken. Daarom moet je niet tegen kosten en moeiten opzien, want
iet is het dubbel en dwars waard." Dit zegt Huub Reyers, een jonge
boerenzoon uit de Wieringerwerf, die kortgeleden is teruggekeerd van
een werkbezoek ?.r,n Canada, dat negen maanden heeft geduurd. Huub
Reyers was een van de twintig jonge boeren, die gebruik heeft gemaakt
van een nieuw project voor de agrarische jeugd. In het kader van dit
project kunnen jonge boeren en tuinders tussen de 19 en 25 jaar voor
een periode van 9 of 18 maanden naar Canada worden uitgezonden en
daar te werk worden gesteld op boerenbedrijven. Vorig jaar april is de
eerste groep jongeren vertrokken en voor een deel inmiddels weer
teruggekeerd in april a.s. zal de tweede lichting richting Canada ver
dwijnen.
Suib Reyers plant tabak.
De bedoeling van deze uitzending is
tweeledig. Op de eerste plaats is er
de mogelijkheid tot „verbreding van
de gezichtseinder", met als nevenef
fect de voorlichting van man tot man,
na de terugkomst van de jongeman
en op de tweede plaats kunnen zij de
voor- en nadelen van een eventuele
emigratie toetsen aan persoonlijke er
varingen.
„Omdat er een weg terug Is, zonder
als mislukte emigrant te worden be
keken, is deze tijdelijke uitzending
van grote betekenis voor de agrari
sche jeugd. Weerstanden, die moge
lijk zouden kunnen bestaan bij de ou
deren tegen emigratie van hun zonen,
vallen hierdoor weg. Er is de Neder
landse land- en tuinbouw alles aan
gelegen, zijn zonen zo goed mogelijk
voor te bereiden op de toekomstige
taak van voedselproducent." En dit
is dan de mening van de Katholieke
Jonge Boeren- en Tuindersbond, die
hier de voorbereiding van de uitzen
ding verzorgt.
Het plan voor deze uitzending is in
Canada op stapel gezet door de Ca
nadese regering, de Nederlandse ver
tegenwoordiging in Canada en immi
gratie-autoriteiten. De uitwerking in
Nederland is toevertrouwd aan de drie
emigratiecentralen en de drie orga
nisaties voor jonge boeren en tuin-,
ders. Wat de uitzending van katho
lieke jonge agrariërs betreft, wordt
e.e.a. dus geregeld door de Katholie
ke Emigratie Centrale en de KNJBTB.
en in Canada door de Nederlandse
Dienst voor Katholieke Emigranten.
De jonge boer of tuinder die ove
rigens geen lid van de KNJBTB of
een andere organisatie behoeft te zijn
krijgt van de Canadese regering een
bezoekersvisum voor de tijd van 9
maanden, eventueel en op verzoek van
de jongeman in kwestie, te verlengen
tot 18 maanden, inclusief een werk
vergunning. De Katholieke Emigra-
tiedienst in Canada verzorgt de plaat
sing bij de boeren. De tijdelijke werk
gevers van de Nederlandse jongeman
nen zijn bij voorkeur géén Neder
landse boeren: het is nu eenmaal de
bedoeling, de jonge boer of tuinder
een zo goed mogelijk inzicht te geven
in de typisch-Canadese manier van
bedrijfvoeren. Voor zijn werk krijgt
de jongeman een normaal salaris, dat
nergens lager ligt dan 80 dollar per
maand, plus kost en inwoning. Dit
salaris is ook wel noodzakelijk, want
de reiskosten moeten zelf worden be
taald. De praktijk heeft overigens al
geleerd, dat dit geen bezwaren ople
vert; de kans bestaat zelfs een aardig
spaarpotje over te houden. Gedurende
het verblijf in Canada wordt door de
mensen van de Nederlandse Dienst
voor Katholieke Emigranten contact
onderhouden met de jongelieden.
Eind maart begin april zal de twee
de groep jonge boeren en tuinders
naar Canada vertrekken. Er zijn reeds
vele gegadigden, zodat men verwacht,
dat ditmaal van katholieke zijde ze
ker veertig man kunnen worden uit
gezonden. De KNJBTB is voor deze
tweede Canada-reis overigens nog
niet geheel „volgeboekt".
De oorzaak hiervan is o.m. de vrij
strenge selectie, die hier wordt toe
gepast. Een selectie, die wel noodza
kelijk is, omdat men ervan over
tuigd wil zijn, dat de jonge man ge
noeg persoonlijkheid bezit, om het in
Grote tabaksbladereyi, de tekens van een succesvolle kweek
Canada te kunnèn bolwerken. Er
wordt ook van de „emigrant" voor
negen of achttien maanden een
groot aanpassingsvermogen geëist,
juist zoals bij iedere emigratie. „Indien
je niet tracht, je in de Canadese men
taliteit in te leven, blijf je buiten de
gemeenschap staan. Dan kun je nog
zo hard sparen, maar je bereikt je
doel niet, omdat de mensen je niet.
kennen en je dus hun medewerking
moet missen. Ook is het leven daar
harder en hier in Nederland word je
weinig gehard tegen alle mogelijke
moeilijkheden. Hier ben je zo goed
verzorgd en je kan altijd ergens op
terugvallen, familie, leefgemeen
schap, alle mogelijke instanties en
sociale voorzieningen." Aldus Huub
Reyers, die over dit chapiter verder
zegt:
„Daar moet je zelf leven. Je moet
met je twee benen op de grond blij
ven staan, je eigen visie op het leven
en je eigen geloofsovertuiging weten
te bewaren. En dat vraagt een sterke
wil. Daartegenover staat een leven in
vrijheid in een land, waar ruimte in
overvloed is. Als je het niet hebt on
dervonden, ken je dat gevoel niet."
Huub Reyers heeft in Canada een
Nederlandse boer ontmoet, die zei:
„Al geven ze mij voor niets een boer
derij in de Noordoostpolder, ik ga
toch niet terug." En Huub Reyers zelf
beweert: „Als ik zou mogen kiezen
tussen een bedrijf in Canada en een
in Nederland, kies ik altijd Canada."
Dit zijn de vruchten, die Huub
Reyers en met hem de andere jonge
boeren en tuinders van de eerste groep
hebben geplukt. Hun uitzending heeft
er overigens toe geleid, dat zestien
van de twintig jongemannen een defi
nitief verzoek tot emigratie naar Ca
nada hebben ingediend.
„In verband hiermee zo zei men
ons bij de KNJBTB is het wellicht
goed, nog eens uitdrukkelijk te stel
len, dat deze emigratie niet het voor
opgestelde doel van de tijdelijke uit
zending is.
Het belangrijkste is, dat onze jon
ge boeren en tuinders, die vaak zo
vastgekluisterd zitten aan hof en
haard, hun vleugels eens kunnen uit
slaan, eens met eigen ogen kunnen
zien, hoe er in andere landen geleefd
en gewerkt wordt. En niet altvjd be
perkt bljjven tot de confrontatie met
- de enge problemen van de eigen om
geving."
HET ,WAS In 1863 dat in één
van onze grote steden een Katho
lieke Kring werd opgericht. De
enigszins georiënteerde lezer
proeft uit dat jaartal de sfeer
van een dergelijke kring. De ka
tholieken nog knipperend tegen
het licht, zo kort na het herstel
van de hiërarchie, zochten aan
sluiting onder elkaar om samen
als eigen groep deel te nemen
aan de cultuur, schuchter nog en
met een overmaat aan voorzich
tigheid. Zij zochten onder elkaar
ontspanning en schreven uiter
aard in hun vanen het uitdragen
van de katholieke beginselen.
Het is nu 1959. De Katholieke
Kring bestaat nog steeds, maar
aan de oude stam groeide een
nieuwe loot. In de oorlog ver
dween de oude sociëteit, een so
ciëteit van het bekende type
Babbelende heren, wat spelend
ook, genoeglijk, een beetje ex
clusief. Die tijden schijnen voor
bij. De nieuwe sociëteit, druk ge
frequenteerd door jonge mensen,
ademt de sfeer van de tijd van
nu. Daarom zijn we daar eens
gaan kijken.
We leven in een gezellige tijd. Je
noteert zo'n conclusie inderdaad uit
de praktijk, als je je ogen de kost
geeftvooral onder jonge mensen.
De pick-up met platen is geliefd
speelgoed tegenwoordig. Franse
liedjes zijn in de mode. De jazz
staat onverminderd hoog in aan
zien.
Dansen is geliefder dan ooit.
Schoolfuifjes en Instuiven ruimen
in hun programma veel plaats er
voor in.
Gezellig bij elkaar zitten of han
gen. Het wordt veel, heel veel ge
daan. In kleine, een beetje excen
trieke gelegenheden in de grote
steden. Men ziet er altijd jonge
lui. In keldertjes en op zolder ook.
En thuis, als er maar even een
gelegenheid is. En het is beslist
niet zo, dat er allemaal gefeest
wordt. We'hebben de indruk, dat
er graag en veel en diepzinnig ge
boomd wordt.
Inderdaad, er steekt veel waars in:
„we leven in een gezellige tijd".
We zitten te praten in het tot so
ciëteit herschapen souterrain van een
deftig pand aan een even deftige bre
de singel in één van onze grote steden.
Het is de sociëteit van de Katholieke
Kring, waar we het zojuist over had
den.
Er is plaats voor ongeveer 50 men
sen, maar dan is het mudje vol, zoals
op zaterdagavond, voor het meren
deel jongelui.
Lange, gemakkelijke banken langs
de wand, lage tafeltjes ervoor met
wat rotanstoeltjes en vuurrode kus
sens. Er is een bar in de serre, waar
je ook dansen kan. Op een leestafel
in de hoek tijdschriften en kranten.
Het plafond met de balken, donker
blauw. Dat is het „grapje", dat altijd
bij zo'n soort interieur hoort. Een beet
je schemerlicht van de wandlampjes,
waartussen schilderijen en tekenin
gen hangen. Blijkbaar een expositie.
Yerder het gezoem van de ventilator
Sociëteitsleven is gezelligheidsleven ook aan huiselyke tafeltjes
Kastjegokjes -oni een püsjo„ofj een glaasje gekleurd.
die de rook wegwerkt en niet te ver
geten het gezoem van de pratende
menigte.
We raken in gesprek met enkele
„notabelen", die het bewind voeren
in die sociëteit. Allen jonge mensen
Daar is T. B., de voorzitter (in zaken),
en Riet W., die we de rol van gast-
vrouwe zien vervullen en Nel B
studente aan de Academie, die voor
artistieke dingen geraadpleegd wordt.
Ze maakte de bul voor de 1000e be
zoeker, een meisje dat met een fraaie
prent naar huis ging.
„Het lijkt me een succes toe, deze
onderneming. Wat beoogt u ermee?"
zo openen we.
„Feitelijk herleeft een oude instel
ling van de Katholieke Kring hier ter
stede. Er is altijd al een sociëteit ge
weest, maar dat was een echte heren-
aangelegenheid. Nu is hij herleefd
tot een gezellig trefpunt voor ieder,
die lid van de Kring is".
„Dus het is toch een exclusieve ge
legenheid?"
„Zo kunt u het noemen. Het is nl.
geen Instuif. Van de Katholieke Kring
kunnen mensen uit de midden- en bo
venlaag van de katholieke bevolking
in onze stad lid worden. Velen zijn
het trouwens al jaren. Er zijn indivi
duele en gezinslidmaatschappen mo
gelijk. Via ballotage wordt men lid.
Je kun dus echt spreken van een mi
lieu met een typische eigen kleur, zo
als je dat op andere wijze kan aan
treffen in, laat ons zeggen, het KAB-
milieu. Alleen kringleden kunnen lid
van de sociëteit worden, tegen een
jaarlijkse kleine contributie buiten
die van de Kring".
„Maar wat me bijzonder interes
seert, ik zie zo overwegend veel jon
gelui."
„Bij het maken van de plannen heb
ben we dat verwacht en het is uitge
komen. De soos is in korte tijd
een geliefd pied a terre te zijn geble
ken voor de gelijkgestemde zielen,
zoals je de jonge mensen uit deze
Kring kan noemen. Men ontmoet el
kaar op joviale manier, drinkt en eet
wat, praat, danst of zit er zo maar
gezellig bij. Kortom, het aantrekke-
Deze expositie van schilderijen
(gouaches) en tekeningen ligt wel
heel duidelijk in de lijn van de
Kring. Het jaarprogramma bestaat
voor een gedeelte uit culturele ac
tiviteiten. Geen wonder dat een cul
tureel mannetje speciaal belast is
met de verzorging van de dinsdag
avond en de exposities.
We maken van de gelegenheid ge
bruik om een klein praatje te houden
met de beide jonge kunstenaars, die
hu exposeren en die aanstonds „voor
de leeuwen" gaan, als belangstellen
den hun zullen vragen, waarom ze
zo gewerkt hebben en niet anders,
wat je aan moet met de moderne
kunst enz. enzen het aardige
is, je komt er niet over uitgepraat.
We praten met Trees Suringh en
Aart van Dalen.
Beiden nog betrekkelijk kort van
de Rotterdamse Academie. De eer
ste verwierf dit jaar de koninklijke
subsidie voor vrije schilderkunst.
Aart van Dalen, wat meer in het ver
borgene, besteedde zijn jaren tot op
heden teruggetrokken aan de studie.
„Hoe komt u erbij hier uw werk
te exposeren?''
Truus Suringh: ,,Er komen hier
vooral jonge mensen en dat vond ik
leuk, toen ze erom vroegen heb ik
direct gouaches opgehangen."
„Verwacht u er veel van?"
„Och, wat bedoelt u daarmee? Om
te verkopen is het niet begonnen. Er
is belangstellingmen vraagt, discus
sieert erover en kijkt. Dat is het voor
naamste. en of het allemaal di
rect mooi gevonden wordt.
Trees Suringh haalt de schouders
op.
Het heeft iets van het accepteren
van een gegeven grootheid. Het is
nu eenmaal zo dat de jonge kunste
naar een natuurverschijnsel is, met
pijn het bestaan hebbend, kwetsbaar
als geen ander in deze maatschappij
en nauwelijks geacht, laat staan ge
dragen door de belangstelling van
heel een volk, dat wel pijnlijke
paradox zijn cultuur meet aan
Rembrandt en de groten (dus aan de
kunst), maar er overigens langs
leeft.
J faar goed, beide kunstenaars zijn
blij met de belangstelling.
Aart van Dalen drukt het zo uit:
„Overal waar mensen zijn vind ik het
prettig wat te laten zien, dus ook
hier"!
Volgens berichten in het communis
tische blad Sin Hunan Pao zijn weder
om vijf Chinese priesters onrecht
matig tot bisschop gewijd in de ka
thedraal van Changsha. De wijdingen
zouden geschied zijn tijdens een pro
testbijeenkomst van de Patriottische
Vereniging van Katholieken tegen de
encycliek over China van Pius XII Ad
Apostolorum Principis. Als data voor
deze protestbijeenkomst'noemt het blad
22 tot 26 oktober van het vorige jaar.
Sin Hunan Pao geeft een uitvoerige
beschrijving zowel van de protestbij
eenkomst als van de onwettige bis
schopsconsecraties. Het noemt niet de
naam van de consecrator, doch bepaalt
zich er toe te vermelden, dat de aarts
bisschop van Moekden, mgr. P'i Shu-
shih, Abt Pang Chow-hung, bisschop
Li Tao-nan van Puchi en bisschop
Tung Kwang-tsing van Hankow aan
wezig waren.
De namen van de priesters, die de
bisschopswijding hebben ontvangen
luiden: Hiong Teh-Lien, Yang Kao-
chien, Kuo Tse-chien, Ly Chen-lin en
Ly Shu-jen, respectievelijk bestemd
voor het aartsbisdom Changsha, de bis
dommen Changteh en Hengyang en de
apostolische prefecturen Lihsien (Li-
chow) en Yoyang (Kengchow).
Van de genoemde bisschoppen heeft
mgr. P'i Shu-shih, aartsbisschop van
Moekden, reeds op 1 juni 1958 vier
priesters op onwettige wijze tot bis
schop gewijd. Bisschop Li Tao-nan
van Puchi opende de serie van onwet
tige bisschopsconsecraties vorig jaar
13 april met 2 priesters. De derde ge
noemde bisschop Tung Kwang-tsing
was een van deze twee priesters.
Van de gebieden, waarover de vijf
priesters thans hun onwettige jurisdic
tie zullen uitoefenen, zijn er vier van
hun bisschop beroofd door uitwijzing.
Van het bisdom Hengyang (Hengchow)
echter is de Chinese mgr. Wan Tsu-
chang de bisschop.
Het Pauselijk Jaarboek 1958 ver
meldt hem nog als residerend bisschop
Volgens latere berichten, die nog niet
bevestigd konden worden, is hij óf ge
vangen óf ziek.
Een communistisch dagblad uit Bin-
nen-Mongolië meldt, dat tien katho
lieken en drie protestanten uit dit ge
bied gearresteerd en veroordeeld zijn
wegens samenzwering tegen de com
munistische regering van China. Het
blad noemt als leiders van deze sa
menzwering Li Tsung-che en Wa"*
Hsi-hsien. Beiden zouden de top-'1'
guren zijn in een revolutionaire ër0
van katholieken.
Ofschoon geen absolute zekerhe1"
mogelijk is, menen China-deskundige8,
dat het twee Chinese bisschoppen b?'
treft. Wegens de grote verschille- l!!
de Chinese schrijfwijze menen zij 99^
grote stelligheid, dat Li Tsung-che de'
zelfde is als de 54-jarige mgr. P. L
Hsuan-te, bisschop van Yenan in BH1'
nen-Mongolië, en dat Wang Hsi-hsje8
niemand anders is dan de 48-jarig
mgr. F. Wang, aartsbisschop va"
Suiyuan eveneens in Noord-West Cep',
traal China. Beiden zijn veroordeel^
tot respectievelijk 20 en 15 jaar gevap'
genisstraf.
Het proces zou 18 oktober van hc
vorige jaar zijn gevoerd.
Aldus meldt K.N.P.
Soechan Babajef, de 48-jarige oud-pr^
mier van de Sovjet-Republiek Toerkme"^
die onlangs werd ontslagen als eerste
cretaris van de Toerkmeense communs
sche partij, is nu ook uit het centra'®
comité der Sovjet-Russische commun'f
tische partij gestoten. Hij zou inbreuk he"
ben gemaakt op „de leninistische norrnf
voor het partijleven". Dit wordt geffe
in het Toerkmeense blad „Iskra"..
Volgens het blad worden andere a8f
klachten tegen Babajef, die „ernstig61
worden genoemd, pog door het centr8
partijcomité onderzocht.
Op een recente bijeenkomst van het ce^
trale partijcomité van Toerkmenië is "f
bajèf door de huidige eerste partijse1
taris, Karajef, aangevallen en beschuldig
Een woordvoerder van het Israëlis^'
leger heeft gisteravond te Tel Aviv tfe'
gedeeld, dat Syriërs vrijdagmiddag e'
Israëlische herder in het Hoeleh-dal h® en
ben doodgeschoten. Israël heeft bij de
mengde Tsraëlisch-Svrische bestandscV11 ai
missie een klacht ingediend.
gevestigd te Amsterdam
Keizersgracht 271-275
Opgericht In 1948 door laventvorao»
kering maatschappijen, banken en an
dere lichamen, voor het verschaffen
van geldmiddelen aan ondernemin
gen, Inzonderheid door deelneming
In het risicodragend kapitaal.
lijke Is ongedwongen menselijk con
tact."
„Het zou me niets verbazen als je
over zoveel tijd op een bruiloft hoort
zeggen door de bruidegom: Weet je
nog wel Lientje, hoe we elkaar voor
het eerst op de sociëteit ontmoet
ten?"
Beetje gelach. Het is natuurlijk In
derdaad zo, dat dergelijke contacten,
als waarvoor hier de gelegenheid be
staat, kunnen leiden tot allerlei be
langrijke dingen. Mensen kennen kan
vriendschappen opleveren en betekent
ook veel in het maatschappelijk le
ven.
Daar is Teun, de gedienstige ober.
Je kan van alles krijgen hier.
„Ah, u heeft een volledige vergun
ning."
„Die is al van heel vroeger en u
begrijpt dat we er heel blij mee zijn".
Er komen gasten. Riet staat op en
heet ze welkom, d.w.z. een praatje
iedereen kent iedereen hier loopt
even mee naar een hoekje, dat nog
vrij is en komt weer bij ons zitten.
„Heeft u ook een programma?"
„Zeker. Zaterdagavond is het hier
mudvol, echt de avond waar je de
meeste jongelui ziet. Dan is er gele
genheid om te dansen en wordt het
laat onder het opschrift: Gezelligheid
kent geen tijd.
Dinsdagavond noemen we de cul
turele avond."
„Vandaar die schilderijen," zeggen
we.
„We proberen elke maand een soort
expositie in te richten. Deze maand
hangt hier het werk van twee jonge
kunstenaars. Als u nog even hier
blijft: de artiesten zijn er vanavond.
Dadelijk gaan we er vragen aan hen
over stellen."
.„Dan wacht ik en voor een praatje
met hen voel ik ook wel."
„We hebben ook een literaire avond
op het programma en een muziek
avond. Dr. C. de Jong de secretaris
van de bisschop, bovendien onze gees
telijk adviseur heeft het hier ook
al eens laat gemaakt. Het was zeer
interessant en er was veel animo voor
het debat."
„Hoe zit het eigenlijk met de cultu
rele belangstelling van deze groep"?"
Het gezelschap leest van ons gezicht
blijkbaar, dat we de vraag met enige
twijfel stellen. Het is immers zo, dat
er toch over culturele inertie gespro
ken werd, juist onder deze groep.
„Het feit dat we deze avonden en
deze exposities ondernemen, moet u
al iets zeggen en bov'endien: er is wer
kelijk belangstelling. Let u maar op
het gesprek dadelijk over de werken
die er hangen."
Inderdaad werd het gesprek over
kunst een succes. Donderdag is de
speelavond. Dan zie je ook een grotere
opkomst van de oudere leden. Bridgen
is favoriet. We horen ook nog van een
studentikoze onderneming. Binnen
kort wordt er een schutterij opgericht
In de bovenzalen van het pand gaan
ze dan met buksen schijfschieten.
De andere dag hebben we het ge'
noegen de penningmeester van de
Kring aan de lijn te krijgen.
Toch wel leuk. Het sociëteitsbestuur
jonge garde, maar de schatkistbe'
waarder behoort tot de oudere maar
nog altijd enthousiaste groep leden
van de Kring.
Hij prijst door de telefoon het en
thousiasme waarmede die jongeren
groep de soos weer heeft opgezet en
hoopt dat de Kring er nieuwe uitbrei
ding door zal ondergaan. De inrichting
kostte wel veel geld maar het is goed
besteed geld. Persoonlijk vindt de
penningmeester dat het project aan
trekkelijk is gebleven. Hij hoopt dat
het gehalte van het publiek en de
avonden goed gehouden kan worden.
Wat wij uit bet korte praatje het in
teressantste vonden, is de loyaliteit,
waarmee jong en oud in deze oude en
waardige vereniging elkaar vinden.
Het komt te veel voor, dat in gezel
schappen met een oude geschiedenis
de jeugd zich niet meer thuis voelt.
In de Kring kan nog een jonge loot
aan een oude stam groeien en dat ligt
niet in de laatste plaats aan de loyali
teit van de ouderen die de tijd ver
staan.
We leven in een gezellige tijd.
Met die indruk stappen we op.
Leuk, hoe zo'n oud sociëteitsbegrip
weer opnieuw levend blijkt onder jon
ge mensen. F. B,
Het was tien jaar geleden, dat er
een koopman aan de deur was geweest
en de vrouw had tenslotte dan maar
voor een heel klein beetje een schilde
rijtje van hem gekocht. Het droeg de
toen misschien wel toepasselijke titel
„Buurpraatje" en de koopman, die zijn
buit op een veiling had gekregen, was
kennelijk blij met de koop. Enfin, dat
was allemaal tien jaar geleden en de
dame in kwestie had ook tien jaar lang
tegen het „Buurpraatje" aan zitten
kijken. Dezer dagen kwam ze -op het
idee er een andere prent in te doen.
Ze maakte het karton los en meteen
viel het geld haar letterlijk in de
schoot. Vele briefjes dwarrelden maar
uit de achterkant van de tekening, tot
dat ze enkele honderden guldens bij
elkaar had. Toen was het gedaan met
de geldsmijterij en de dame toog met
het geld naar de politie. Want van één
ding was ze overtuigd: op dat ogen
blik was het niet van haar. En nu zoekt
de Amsterdamse politie de man of de
vrouw, die ooit dit schilderij als safe
benut heeft. Weet u er wat van? Draal
dan dit nummer in Amsterdam: 732444.
U zult dan aan de andere kant van de
lijn de wachtcommandant van het po
litiebureau aan de Pieter Aertszstraat
treffen, die alle belangstelling voor u
heeft, als u werkelijk iets nuttigs te
vertellen hebt.
Dat kunnen we hier ook wel navol
gen, al nemen we bijna aan, dat de Ne
derlanders al lang in de gaten hebben
gehad dat het wel nuttig is zo iets te
doen. Het gaat namelijk om de thans
in Oostenrijk veelvuldig benutte slag
zin „Elke ochtend een appel". Men wil
daarmee bereiken, dat de Oostenrijk
se fruitoogst, die net als bij ons enorm
geweest is in de afgelopen zomer en
herfst, toch nog min of meer aan de
man en de vrouw komt. Met de fruit
oogst, die er nog is, kan men op het
ogenblik wel 130.000 spoorwagens vul
len. De Oostenrijkers dienen dus hun
tanden maar eens stevig in de appel
te zetten, want alleen aan appels zijn
er 80.000 spoorwagens voorhanden voor
de tanden.
Mededeling van de Britse marine:
er is een schiettoestel voor piloten uit
gevonden, dat vooral boven zee ge
bruikt kan worden. De piloten, die ge
noopt zijn hun toestel ietwat overhaast
te verlaten, schieten dan, gezeten op
de stoel weg. blijven eraan vastzitten
en de stoel, eenmaal ln het water ge
komen. kan gebruikt worden als een
soort reddingbootje.
Brief van een Londense kinderarts
aan „The British Medical Journal",
een befaamd medisch tijdschrift,
waarin hij aanbeveelt de kinderzalen
te decoreren met abstracte tekeningen
a-la-Picasso en eens op te houden met
die eeuwige voorstellingen uit kinder-,
prentenboeken. Hij zegt o.a.: „Als je
eenmaal op de muur Micky Mouse hebt
gezien, of de koe die over de maan
springt en je bent het met jezelf eens.
wat ze daar nu eigenlijk doen. verlies
je er alle belangstelling voor. Maar
bij abstracte tekeningen of tekeningen,
die er veel od lijken (type Picasso,
Braque en Kandinsky) krijgt de patiënt
de gelegenheid de tekening met een
steeds voortdurende interesse te bekij
ken. Vooral kinderen, <Jie van elk
vooroordeel verschoond zijn. hebbe8
veel meer kans dan grote mensen aa11
deze tekeningen hun plezier te belevei^
Zij kunnen er alles en steeds wat sf'
ders in zien". Eerbiedig opgedragen s®
deze ontboezeming aan de directeuren
en directrices van onze ziekenhui^
Nog een nieuwtje uit Engeland. E1
is een wetsontwerp voorgesteld, opg^
steld door een Vereniging van Honden'
bezitters, die men de hondenwet kan
noemen en waarin o.a. verzocht word
een soort tuchtscholen voor honden
te richten. Het doel van deze wet Is'
dat men ervan uit moet gaan, dat e®
hond zelf geen misdaad kan plegedj
dat het begrip gevaarlijke hond eige^
lijk niet bestaateneen heel ander hf.j
grip in de wet moet vormen. terwUj i
men er vooral toe wil overgaan, da
hondenbezitters, die hun dieren onjui^
„opvoeden" verantwoordelijk moete't
worden gesteld voor het kwaad da
het dier aanricht.
Op haar reis door het land in
steden wordt geëxposeerd is
P.T.T.-expositie in Tilburg gearriveef8
en neergestreken in het Natuur-Hist®
risch Museum. U kunt daar leren ,.dv
weg van de briefkaart", die u in eu\
eigen bus stopt to op bijvoorbeeld be".
eiland Vlieland. Wist, u, Tilburge1,
en natuurlijk ook alle andere leze1"
dat in Tilburg alleen al per d8jj
48.000 stuks correspondentie door
Posterijen worden behandeld (per ja8,
rond 14.250.000)? Natuurlijk is u, d',
dit leest, volkomen overtuigd van G
feit. dat juiste adressering eenvou"1^
noodzakelijk is. Maar het aantal na8,
Tilburg gezonden onvolledig en
juist geadresseerde poststukken is v
groot, dat één man per dag 3'/i O8,
bezig is om dat uit te zoeken. En ifljjj
schien wilt u wel eens aardig zÜ7
maar de aanduiding „Textielstad"
„Wolstad" is toch niet altijd voldoeO^
en ook wei eens verwarringwekkejj,
Intussen: van alle puzzels lost P.T-Y
Tilburg toch nog 80 pet, op. Van
vijf opgaven worden er vier foutlwj
uitgevoerd; zoals u weet. geen sleet1,,,
beurt, wanneer u deze week zo u
nieuwe toto hebt ingevuld. En tot A
nog een algemene opmerking1 als u
brief of kaart naar iemand ln uw 8J
gen stad adresseert, zet er dan niet °f
Stad of E.V. Dat hebben de Posterir,;
echt liever niet. Zet er maar gewd"',
de naam van de stad op. Het bevd.
dert de aflevering. Doen we het? L
T.T. doet goed: tegen behoorluTj
betaling zoveel voor ons, doen 1
ook eens wat voor hen?
Wanneer u, dames, belooft het 11
onmiddellijk aan a]
verder te vertellen.
uw vriendlnd'
willen we u
modegeheim verklappen, Dior's nl6:,
we baas, monseigneur Yves St.-kK
rent. die eerder wat op een were'jf
vreemde professor lijkt dan op ji
man. die zijn hart verslingerd be8/
aan het ontwerpen van dameskled'j,
pardon creaties, heeft een cC,i
Isctie laten zien aan 59 Amerikaa8",
couturier-huizen. De japonnen van
ze. zijn allernieuwste collectie heb"^
de rokken op 43 cm. van de groA
zodat u er vast niet over zult stru
lijn. De cocktalljurkjes lijken veel
die van verleden jaar, hetgeen ml-'
heer misschien wel kan interesse8,!
Veelal zijn ze in klokvorm en 0
steeds met een hoge taille.
