JVEN HERDACHT ADRIAAN VI
Hj
Nieuwtje voor "WSLtCFS
Twaalf wijdelingen in kathedraal
Hoge belangstelling bij academische zitting
Monument van dankbaarheid
1 Él fllil
Virginia's scholen
open voor neger-
leerlingen
-Verzwakking van het godsdienstgesprek
CHRISTENHEID
OP WEG
til^Pilaüiiil!¥
Districtskampioen-
schap r.-k. EHBO-bond
Amateurexpeditie naar
zonsverduistering
Dankzij subsidie Z. W. O.
Partij van de Arbeid
ondemocratisch?
Forse taal in Makassar
Mexicaans ambassadeur
in Nederland
DE LOEP
De feiten zeggen het!
Kern omzeild
«mm, W<
Professoren-radiodebat tussen
Oud en Samkalden
DINSDAG 3 FEBRUARI 1959
•AGINA 3
Analist
HET is ons altijd aangenaam
reactie op ons „hoekje te
krijgen: bijzonder zelfs, als men
met ons van mening verschilt. Dit
schept een welkome gelegenheid
om de zaak nog eens onder de loep
te nemen. Vorige week staken wij
de loftrompet over de woning-
bouwpolitiek van minister Witte,
die een prachtig record wist te be
reiken. Eerlijk gezegd, was onze
gedachte, dat een ieder zich over
deze opgang bij de woningbouw
zou verheugen. Echter een inzen
der uit Rotterdam toch niet zo bij
zonder! Hij schreef ons het vol
gende briefje.
Uit uw zaterdagavondoplage citeer
ik de volgende zinsnede van uw me
dewerker Analist: „Vooral de jonge
lui die hun nestje willen bouwen
zullen verheugd zijn over het toe
nemend aantal woningen." Dit is dan
volgens uw blad het werk van mi
nister Witte. Volgens officiële gege
vens zijn er in Rotterdam 25.000 in
woningen. Ikzelf ben reeds 5ü jaar
gehuwd en natuurlijk inwonend.
Volgens de Volkshuisvesting beji ik
nog lang niet' aan de beurt. Er zijn
dus gevallen van nog oudere datum.
Dat u als katholieke krant propagan
da maakt voor de K.V.P. is begrij
pelijk, maar maakt u zich dan
niet belachelijk en onderschat u het
peil van uw lezers niet al te zeer?
Bovendien, mogelijk bent u het ver
geten, is de K.V.P. sinds 1945 mede
verantwoordelijk voor het woning
bouwbeleid.
Hoogachtend,
C. A. L.
Laten wij terstond verklaren,
dat wij niet van mening zijn ons
belachelijk te maken, noch het peil
van onze lezerskring te onderschat
ten. Anders hadden wij uiteraard
aldus niet geschreven.
Wat de zaak zelf betreft rede
neert o.i. inzender langs ons betoog
heen. Wij hebben geconstateerd,
dat er in 1958 meer woningen ge
bouwd zijn dan ooit. Maar niet
men make hier vooral onder
scheid dat de woningnood nu
opgeheven zou zijn. De schrijver
van het epistel zij ervan overtuigd,
dat wij ons daarvan meer dan be
wust zijn.
Maar om tot opheffing van de
woningnood te geraken, moet er
veel gebouwd worden; anders ko
men wij er nooit uit! En daarom is
zo'n top een reden tot verheugenis
van alle woningzoekenden, aange
zien elke nieuwe woning een stap
nader tot de opheffing van de nood
betekent.
En daarop is door ons het accent
gelegd en daarop alleen. Zodat o.i.
de verdere inhoud van het inge
zonden stuk onbesproken kan blij
ven.
Alleen wat Se z.g. K.V.P.-verant
woordelijkheid voor het woning
bouwbeleid sedert 1945 betreft,
wél, dat is wel „aardig" gezegd,
maar wie enigszins op de hoogte is
met de „harde werkelijkheid" van
de zeer moeizame weg van de ver
schillende ministeries na de oorlog
en de vaak gespannen verhouding
met de onderscheidene parlemen
ten, weet toch, of kan tenminste
weten, dat men een bepaalde frac
tie noch nationaal noch plaatse
lijk niet verantwoordelijk kan
stellen voor het beleid van een be
paald „departement", te minder als
dit niet staat onder de leiding van
een geestverwant.
Wat er van zij, tenslotte zeggen
de feiten het. En tegen feiten valt
niet te vechten, zeide het Kamerlid
v. Vliet op de D-dag van de K.V P.
te Rotterdam. En hij vervolgde:
„Minister Witte is volksvijand
nummer één, de woningnood, met
doeltreffende middelen te lijf ge
gaan. Kleinzielige kritiek van de
Partij van de Arbeid doet daaraan
niets af".
Welke zijn die feiten? Van Vliet
liet een stroom van getallen los op
het vergaderde topkader van de
partij. Cijfers, die feiten tekenen.
Op 1 januari 1952 erfde Witte een
woningtekort van 235.000 van zijn
voorganger ln 't Veld. Op 1 janu
ari 1958 was het teruggelopen tot
150.000. Thans wordt een getal van
ongeveer 110.000 verwacht.
Waren het eind 1957 80.641 wo
ningen, die in dat jaar gereed kwa
men, dat was een record voor
1958 werd het gebroken met 88.900
woningen. En de woningen van
Witte hebben niet alleen meer ku
bieke meterinlioud dan die van In
't Veld, ze zijn kwalitatief ook be
ter. Witte heeft ze meer afgestemd
op de gezinsbehoeften.
En gezien deze sprekende feiten
kunnen wij niet inzien, dat wij in
nos vorig stukje, waarop inzender
doelt, feitelijk onjuist zouden zijn
geweest!
IgPSfl
VAN echte eenheid en gemeen-
schap is dan pas sprake, wan
neer de leden van een bepaalde
groep bezield worden door één geest.
Angst voor bedreiging van buiten
kan nooit een ware gemeenschap tot
stand brengen. Een Verenigd Euro
pa zal eerst dan een feit worden,
Wanneer de naties zich bewust wor
den van hun Europese saamhorig
heid. Maar als zij door vrees voor
een gemeenschappelijke vijand bij
eengedreven worden en alleen
daarom van sommige individuele
rechten afzien, blijft de hoop op een
Verenigd Europa gering.
Dit geldt ook voor de samenwer
king en de eenheid der Kerken.
Wanneer verschillende Kerken gaan
samenwerken slechts om stand te
houden tegenover een voortwoeke
rende geest van ongeloof, kan hier
Van oecumenische beweging nog
Riet gesproken worden. De oecume
nische beweging is dan ook niet
geboren uit angst voor bedreiging
Van buiten, maar uit een gelovig
idealisme ten aanzien van de een
heid der Kerk. Het was dit idealis
me, dat in 1948 op het wereldcon
gres der Kerken leefde en de aan
leiding werd tot de stichting van de
Wereldraad van Kerken.
Ds. Van der Linde gaf aan zijn
hoek, dat hij over dit congres publi
ceerde, de veel-eggende titel: „De
eerste steen gelegd". Hij en vele an
dere hoofdfiguren uit de oecumeni
sche beweging zagen in deze eerste
Wereldbijee-'-omst van Kerken het
hegin van een godsdienstige wereld
eenheid van het christendom. Geen
eenheid, die alleen zou bestaan in
een gemeenschappelijk optreden ten
aanzien van de wereldproblemen,
maar een eenheid van geloofsbelij
denis en kerkorde, die de éne open
haring van Jesus Christus omvat. De
oecumenische eenheid der Kerb is
geen mensenwerk, resultaat van or
ganisatie, maar ee genade van de
H. Geest. Mensen kunnen tot inter
nationale samenwerking komen, zij
kunnen een wereldorganisatie van
Verschillende Kerken opbouwen, zelfs
kunnen zij een samensmelting van
Kerken bewerkstelligen door inter-
communicatie van ambt en sacra
mentsbediening. Maar zoals het ge
loof zelf is ook de eenheid van ge
loofsbelijdenis en kerkorde, die op
die eenheid steunt, een genadegave
Van God. Om deze gave kunnen wij
slechts bidden en in nederigheid
°ns erop voorbereiden.
Ontwikkeling „Wereldraad"
IN DE >- :ër_l beweging
was men zich dit bewust. De We
reldraad van Kerken werd in de
ze geest opgericht, en alle acties wer
den door dezelfde geest bezield. Zij
Vulde meer zijn dan een overkoepe
lend orgaan van verschillende kerk
genootschappen. Zij wilde zijn de
Plaats waar de verschillende Kerken
elkaar kunnen ontmoeten in haar ge
sprek om de eenheid.
Nu meen ik, dat men t cl van de
Wereldraad verwacht heeft. Afgezien
van plaatselijke samenvoegingen van
kerkgenootschapen, an het totstand,
komen van intcrcommunicatie die
overigens nóg een dubieus oecume
nisch karakter had lijkt het ons
dat de Wereldraad in de tien jaar
van zijn bestaan niet volledig 'neefl
beantwoord aan zijn oorspronkelijk
doel, nl. het gelocfsgesprek tussen de
kerken op gang te brengen.
De vraag mag gesteld worden of de
Wereldraad zich niet te veel verloren
heeft in internationale organisatori
sche activiteit. Of hij, ondanks de
idealistische opzet, niet teveel gewor
den is tot een overkoepelend orgaan
dat de internationale betrekkigen der
Kerken regelt. Als dit zo is, dan is het
begrijpelijk, dat de Wereldraad van
Kerken een te log, een te moeilijk
hanteerbaar orgaan werd en we in de
laatste jaren het verschijnsel waar
nemen van het ontstaan van regio
nale en continentale vergaderingen
en raden.
Tegen deze achtergrond, geloof ik,
moeten we Nyborg plaatsen.
De deelneming va" de Kerken van
Europa was er algemeen. Maar En
geland werd vertegenwoordigd door
de Britse raad der Kerken. En een in
sider weet dat deze Britse raad een
overkoepeling is van Kerken van de
meest uiteenlopende geloofsopvattin
gen. Een afvaardiging van zulk .en
lichaam kan moeilijk beschouwd
worden als de ideale partner in een
godsdienstgesprek. ze wijze van
afvaardiging tekent enigermate het
karakter van deze continentale ver
gadering. Dr. Emmen een der Ne
derlandse vertegenwoordigers te Ny
borg, die over deze bijeenkomst een
beschouwing publiceerde in „Woord
en Dienst" van 24 januari jl. zegt
wel: „De algemene Jecl ming "af
uitdrukking aan het besef dat men
de gemeenscl. pelijke verantwoorde
lijkheid voor Europa ernstig nam" en
„men wist zich gemeenschappelijk te
behoren tot de Kerk van Christus".
Maar bij alle betuigingen van waar
dering tegenover elkaar rijst de vraag
of de grote gelonf<"'pr="hil]p" niet
werden verdoezeld. En deze geloofs
verschillen beoerkt ach -"et tot on
beduidende bijkomstigheden.
Ook de besproken onderwerpen wij
zen in deze richting. Het thema van
de bijeenkomst was „Het Europese
christendom in de huidige gesaecu-
lariseerde wereld". Behandeld werd
de algemene houding van het chris
tendom naar buiten, nl.: de houding
van de Kerk in deze technische
eeuw; haar positie tegenover staat
en cultuur; welke bijdrage de oosters-
orthodoxe Kerk leverde aan de Eu
ropese beschaving; en ten slotte de
vraag: wat is onze gemeenschappe
lijke opdracht en waarom behoren
wij samen te werken in Europa.
Dr. Emmen schrijft, dat het ge
sprek zeer intens was en dat het zo
belangrijk was omdat de verschillen
de vertegenwoordigers met de meest
uiteenlopende visies op bovengenoem
de problemen met elkaar van gedach
te wisselden. Dit is zeker waar. Maar
de geloofsbelijdenis der leden, die uit
eindelijk deze visies bepp~lt, kwam
officieel niet aan de orde. Daarom
ontkomen we niet aan de indruk, dat
de groep „faith and order" (geloof en
kerkorde") in de oecume"ische be
weging meer aan invloed gaat inboe
ten.
ER WAREN volgens dr. Emmen
twee belangrijke toespraken. In
de eerste belichtte het hoofd van
de Duitse Evangelische Kerk bis
schop Dibelius „de geestelijke veran
deringen, die zich voltrokken en zag
hij als een der gewichtigste bijdragen
van de christenen vanuit het Evan
gelie de nadruk op de verantwoorde
lijke christelijke „ersoonlijkheid, op
de mens Gods, op waarheid, vrijheid
en recht". Hij sprak vooral over de
noodzaak van vernieuwing, die juist
uit het Woord Gods en de kracht van
de Geest mogelijk is. Het lijkt err p,
dat bisschop Dibelius ziin formulerin
gen daarom zo breed heeft gehouden,
dat ieder der aanwezige- ze kon on
derschrijven, van welke geloofsrich
ting hij ooV was. Maar is deze toe
spraak een werkelijke bijdrage tot
de oecumene? Deze vindt haar fun
dament niet in breed opgezette formu
leringen, maar in de eenheid van een
omschreven geloofsbelijdenis.
De tweede toespraak was van dr.
Visser 't Hooft, de Nee" landse secre
taris-generaal van dr Wereldraad.
Hij ziet het als van een bijzondere
waarde, dat de Kerken van Europa
zelfstandig haar weg gaan, onafhan
kelijk e_n toch in nauwe betrekking
tot de intern"-'' figuur van de
Wereldraad. Hij waarschuwt echter
wel voor een vorm van continents-
(Van onze correspondent)
De Katholieke Universiteit van Leu
ven heeft gisteren haar plechtige aca
demische zitting van dit jaar gewijd
aan een grootse manifestatie van hul
de aan één van haar voornaamste zo
nen, Adriaen Florisz. Boeyens van
Utrecht, die alvorens tot opperherder
van de Roomse Kerk te worden geko
zen en de Kerk te hebben bestuurd
onder de naam van Adriaan VI, onge
veer veertig jaar in de Universiteits
stad Leuven heeft verbleven. Hij
kwam er als knaap van zeventien
jaar, studeerde er aan de faculteit van
kunsten en godgeleerdheid, was er vijf
entwintig jaar hoogleraar en stond
tweemaal aan haar hoofd, in 1491 en
1501 als rector-magnificus. Tevoren
was hij pastoor geweest van het Be
gijnhof, en pastoor-deken van de St.-
Pieter hoofdkerk van deze stad. Het
was in diezelfde aloude kerk, dat de
huidige rector-magnificus der Alma
Mater, Z. Exc. mgr. A. van Waeyen
Ter vertolking van de dankbaarheid tot
JbL.V. van Fatima voor het behoud van
neutraliteit van Portugal in de laatste
?erlog, om welke gunst de bisschop van
R'ssabon Haar in 1940 had gevraagd, zal
de komende zomer te Almada aan de
Jbidelijke oever van de Taag, een witte
j®.ren van 100 m- hoogte worden inge
wijd. Na een desbetreffende oproep van
ïrdinaal Cerejeira, patriarch van Lis
sabon is er een grote som geld bijeen
gebracht door Portugese scholieren en
"rgers van de gehele wereld, ter verwe
zenlijking van dit object, dat met een
reusachtig Christusbeeld bekroond wordt.
In 4950 zijn de funderingen voor het
bouwwerk gelegd. Daarin is een stalen
koker ingesloten, bevattende de stichtings
akte en het motief van de oprichting be
nevens exemplaren van Portugese mun
ten uit die tijd.
Kct Christusbeeld is vervaardigd door
de onlangs overleden Portugese beeldhou
wer Francisco Franco. De toren, met vier
pilaren a.h.w. de kapel insluitend is een
ontwerp van de architect Antonio Lino.
bergli, met assistentie van de pauselij
ke nuntius, mgr. Forni, een plechtige
mis opdroeg als inleiding op de her
denkingsceremonie n.a.v. de a.s. vijf
honderdste verjaardag op 2 maart a.s.
van de geboorte van hem die tot heden
toe de laatste niet-Italiaanse paus is
geweest.
De academische zitting werd gehouden
in de grote promotiezaal van de oude uni
versiteit zelf. Wij noteerden daar de aan
wezigheid van o.m. kardinaal Van Roey.
de pauselijke nuntius mgr. Forni. van de
aartsbisschop van Utrecht, mgr. B. Al-
frink. de meeste bisschoppen van België
H. M.'s ambassadeur Jhr. Teixeira de
Mattos te Brussel. Franse, Spaanse,
Italiaanse, Duitse-en andere diplomaten,
de minister van openbaar onderwijs, en
verder in toga tal van professoren.
T >en de geestelijke en wereldlijke over
heidroersone-n de zaal betraden, bliezen
herauten in middeleeuwse klederdracht
fanfares op trompetten.
Op het podium prijkte het vijftig jaar
geleden in een der univereiteitslokalen
ontdekt portret van de Nederlandse Paus
waarvan men zegt dat het een copie is
van een door Jan van Scorel geschilderd
portret.
Het inleidend woord werd gesproken
door mgr. mag. dr. J. Coppens, deken
van de faculteit van godgeleerdheid van
Leuven, die de hoge dignitarissen ver
welkomde.
Hij dankte Nederland dat aan België,
aan de universiteit van Leuven, aan de
Kerk de eminente persoon van Adriaan
had geschonken. Zijn heldere kijk op de
problemen, zijn taai uithoudingsvermogen,
zijn uitzonderlijke werklust, zijn nuchter
en wijs overleg, zijn trouw en zijn moed
worden, aldus mgr. Coppens. toegeschre
ven aan hoedanigheden van het volk, dat
aan zijn onverdroten arbeid en zijn strijd
tegen zee en klimaat, bijna geheel zijn
bezit en zelfs zijn bodem dankt.
Hierna nam kardinaal Van Roey het
woord.
Hierna nam kardinaal Van Roey het
woord, onder meer om te zeggen, dat de
meest authentieke titel van katholieke
adel, die de oude universiteit van Leuven
kan inroepen, ongetwijfeld is; te hebben
voorbereid en aan de Kerk te hebben ge
schonken de opperherder, die de tiara
droeg onder de naam Adriaan VI. In dit
jaar is het een plicht die roemrijke fi
guur te belichten van degene die gedu
rende veertig jaar leerstelling en geeste
lijk door deze universiteit werd gevormd.
Door de primaat van België en de viering
van een zijner illustere voorgangers op
de troon van Petrus op de hoogte ge
bracht, had Paus Joannes XXIII door zijn
staatssecretaris kardinaal Tardini een ge-
legenheidsschrijven aan kardinaal Van
Roey doen zenden, die hiervan de aanwe
zigen lezing gaf. Daarin luidt het onder
meer, dat Zijne Heiligheid die voor de
universiteit van Leuven zo hoge achting
heeft, met genoegen had vernomen, dat
de Alma Mat^r de nagedachtenis ging we
ren van zijn voorganger.
Leuven heeft op een vaste grondslag
van leer en godsvrucht een man gevormd,
die vooral zou streven naar een diepgaan
de geestelijke vernieuwing tegenover twee
gevaren van zijn tijd: de wereldse geest
van de Renaissance en de opkomst van
het Protestantisme.
Wanneer het hervormingswerk niet ln
de gewenste omvang kon doorgaan, dan
ligt dit in hoofdzaak ongetwijfeld aan de
korte duur van zijn pontificaat van nau
welijks twee jaar. Toch komt Adriaan VI
de verdienste toe. de eerste ais plaats
bekleder op Petrus' Stoel de aanvamgisstoot
gegeven te hebben van wat men algemeen
kent onder de naam Contra-Reformatie
die enige jaren nadien in de decreten vari
het Concilie van Trente vaste vormen
zou krijgen".
Als blijk van zijn herderlijke belang-
s'elligvonoredy
stelling voor de huldebetonimg aan „de
edele figuur van de eenvoudige zoon van
de Nederlanden" had de H. Vader aan
de pauselijke nuntius te Brussel speciaal-
opdracht gegeven, om hem op deze plech
tigheid te vertegenwoordigen.
Vervolgens nam de Nijmeegse hoog
leraar mr dr R R Post het woord, die
de persoon van Adriaan schetste door de
resultaten te beschrijven, die deze in ver
schillende situaties en functies van zijn
leven heeft bereikt, waarbij spreker ook
met de vraag vergat: of Adriaan aan ai
dt in hem gestelde verwachtingen heeft
voldaan.
Na de rede van de Nijmeegse hoogleraar
verklaarde prof. Halkin van de universi
teit van Luik tenslotte, dat paus Adriaan
geijverd heeft voor een hervorming bin
nen de r.-k. Kerk teneinde zo de hervor
mers buiten deze kerk de wind uit de
zeilen te nemen. Bij zijn werk stuitte hij
op grote moeilijkheden, mede doordat hij
als niet-Italiaan bij de Italianen niet erg
geziep was.
lisme, dat zich dreigt af te sluiten
van het grote wereldgeheel.
Hij is verheugd over het feit, dat
Kerken van Oost- en Westeuropa
samenkomen en aldus zo veel meer
gelegenheid hebben met elkaar in
overleg te treden en ervaringen uit
te wisselen, maar hij wijst ook op de
benadering van de eigen omgeving
met het Evangelie en op de kans
elkaar hun geschillen te doen ver
staan. Al formuleert de secretaris
generaal van de Wereldraad hier zeer
mild, hij vestigt toch de aandacht op
een punt, dat dreigde verdoezeld te
worden, nl. de aanwezige geloofsver
schillen en de impasse, waar men
niet uit zal komen, voordat deze ge
loofsverschillen worden opgelost.
Aldus mag het met verwonderen,
dat de verhouding van deze vergade
ring tot de Wereldraad een onder
werp werd /an disct ie. „Het be
trof niet een theologisch verschil
zegt dr. Emmen, veeleer een ver
schil inzake het beleid." Maar wij
vermoeden hier een scanning tusr°"
de groep „Geloof en Kerkorde" van
de Wereldraad en deze v"""~ ^ering.
Het is wellicht tekenend, dat de En
gelsen en de Scandinaviërs zo sterk
vasthielden aan de nauwe samen
werking var deze vergadering met
de Wereldraad. Zij stelden zelfs hun
medewerk)"" daarvan afhankelijk
Overigens werd het probleem var
deze verhouding met de Wereldraad
gedurende de vergadering te Nyborg
niet opgelost, mair ter adere be
studering aangehouden.
Natuurlijk is het verblijdend, dat
te Nyborg de samenwerking van de
niet-katholieke Kerken van Europa
tot stand is gekomen. Maar wan
neer deze samenwerking zich blij
vend zou beperken tot onderwer
pen, die de kern van het christelijk
geloof geloofsbelijdenis en kerk
orde omzeilen, dan kunnen we
Nyborg niet zien als een verdere
stap naar oecumene. Want de oecu
mene, die we als een genade van
God afbidden, is de oecumene die
Paulus beschrijft als „één lichaam
en één geest, zoals gij ook geroe
pen zijt tot één hoop, één Heer, één
geloof, één doopsel, één God en
Vader van allen, die boven alles,
door alles en in alles is".
J.V.
Mocht u ooit van een ladder vallen en
dientengevolge een geperforeerde oog-
wond, een polsfractuur en een bloedende
hoofdwonde oplopen hoop dan, dat er een
arts of een E.H.B.O.-er in de buurt is.
Dit vertrouwen hielden wij over van het
bezoek aan de districtswedstrijden van de
Katholieke Nationale Bond voor E.H.B.O.,
afdeling Zuid-Holland.
De gefingeerde patiënten in de Blauwe
Zaal waren er zaterdagmiddag erg aan
toe. Er was zelfs een hersenbloeding en
een wervelfractuurtje. Verder nog wat
kleingoed, zoals een maagbloeding, de ge
perforeerde oogwond en tvat gebroken
plaatsen in het beenderstelsel.
Uit de rayonwedstrijden, die enige tijd
geleden werden gehouden waren zeven
senior- en evenveel junior-ploegen naar
voren gekomen, die hier in Rotterdam
uitmaakten wie er Zuid-Holland straks
garn vertegenwoordigen op de nationale
kampioenschappen van de Bond. Een
kampioenschap overigens met bet doel
van de Bond het redden van mensen
levens als achtergrond.
De wedstrijden werden georganiseerd
door de afdeling Rotterdam „St.-Fran-
ciscus". Iedere ploeg, die uit drie leden
bestond, kreeg twee patiënten te behan
delen. De opgave bestond uit het stellen
van een diagnose en het verlenen van
eerste hulp aan de patiënt. De prestaties
werden beoordeeld door een zeer deskun
dige jury. gescheiden in een junioren- en
senioren-jury, die uit artsen bestond. De
centrale jury, zorgde onder voorzitter
schap van dokter J. J. van der Velde
voor de administratieve kant van de
wedstrijd.
De prestaties stonden, aldus doktei Van
der Velde in zijn slotwoord, op een zeer
behoorlijk peil, al werd er soms nog
zwaar gezondigd. Uiteindelijk kwam de
afdeling Leiden bij de senioren en
Nieuwveen bij de junioren uit de bus.
Districtsvoorzitter H. A. M. G. ten Har
kei reikte de bekers uit en dankte tevens
de heren artsen voor hun bereidwillige
hulp. Opvallend was de goede organisa
tie van het geheel, waarin de voorzitter
van de Rotterdamse afdeling, de heer J,
L. Helmer een belangrijk aandeel had.
Verschillende scholen in de Amerikaan
se staat Virginia, die alleen toegankelijk
waren voor blanke leerlingen, hebben gis
teren hun deuren voor negerleerlingen
geopend.
In een voorstad van Washington, Arling
ton, zijn vier negerleerlingen, drie jon
gens en een r eisje, toegelaten tot de
middelbare school, die sedert september
195r gesloten Talriike politieagenten
patrouilleerden in de omgeving van de
school, om relletjes zoals zich in Little
Rock voordeden, te voorkomen.
In Norfolk hebben zes scholen, die geen
negerleerlingen toelieten en in september
gesloten blev. i, hun deuren opengesteld.
Zeventien negerleerlingen hebben de klas-
si- betreden. Er deden zich geen in-'den
ten voor.
net is aiuju een uunuwwu „nt,
als de wijdelingen zich ter aarde wer
pen wanneer de voorspraak van alle
heiligen wordt ingeroepen tijdens de
plechtigheden van de Priesterwijding.
Zulk een moment beleefden zij, die
gisteren in de Rotterdamse kathedraal
aanwezig waren, waar Z. H. Exc. mgr.
M. A. Jansen, het sacrament van het
Priesterschap toediende aan twaalf dia
kens van de orde der Witte Paters van
Kardinaal Lavigerie.
De Nederlandse Organisatie voor Zui
ver Wetenschappelijk Onderzoek, heeft een
amateur eclips expeditie subsidie ver
leend om op de Canarische eilanden de
totale zonsverduistering op 2 oktober a.s.
te kunnen gaan waarnemen. De expeditie
staat onder wetenschappelijke leiding van
de heer C. de Jager, verbonden aan de
Utrechtse sterrenwacht. De algehele lei
ding berust hjj mr. G. A. W. C. baron
van Hemert tot Dingshof, burgemeester
van Maarn.
Door de Z.W.O.-subsidie zijn niet alleen
alle kosten voor de instrumenten gedekt,
maar ook nog het grootste gedeelte van
de reiskosten. Het verblijf komt voor re
kening van de deelnemers zelf. De expe
ditie wordt uitgezonden onder auspiciën
van de Ned. Ver. voor weer- en sterren
kunde, die ook een aanzienlijk bedrag voor
't instrumentarium beschikbaar heeft ge
steld. De voorbereiding geschiedt in nauw
contact met de beroepsastronomen, die
de zonsverduistering op 2 oktober ook op
de Canarische eilanden zullen waarnemen
en die eveneens voor dit wetenschappelijk
werk een subsidie van Z.W.O. hebben ont
vangen. De taak van deze amateur-expe
ditie zal bestaan uit aanvullende observa
ties.
„Is de Partij van de Arbeid on
democratisch?" Dit zal het onderwerp
zijn van een discussie voor de radio
tussen prof. mr. P. J. Oud, voorzitter
van de VVD en prof. dr. I. Samkalden,
lid van de PvdA en oud-minister van
Justitie, op vrijdagavond 13 februari
van 21.0021.45 uur. Prof. dr. G. C. van
Niftrik zal het debat leiden.
„De Nederlandse defensievoorbereidin
gen in westelijke Nieuw-Guinea hebben
voor Indonesië niets te betekenen. Wij kun
nen een divisie Nederlandse troepen aan
met een enkele eenheid." Dit heeft vol
gens Reuter generaal Moestopo, de viee-
voorzitter van het Indonesische „Nationa
le Front voor de Bevrijding van Westelijk
Nieuw-Guinea", gisteren verklaard tij
dens een persconferentie te Makassar.
Maar wat hij ermee bedoelt is ons niet
duidelijk. Wat is „een enkele eenheid"?
De „Katomar"een bootje met bui- en hij is uitgerust met een motor van
tenboordmotor en dubbele kiel, dat in 4% p.k. Er is een snelheid van 21 km
de afgelopen zomer in Italië veel op- per uur mee te bereiken en het bootje
gang heeft gemaakt, is nu ook in En- kan beslist niet zinken. Het is tamelijk
geland triomfantelijk ingehaald. Het is confortabel en biedt gemakkelijk plaats
een van de pronkstukken van de wa- aan vier personen, die op verende kus-
tersportshow in Londen. sens kunnen plaatsnemen. Met een
De „Katomar" is van plastic en glas- rubber huif kan het scheepje tot een
vezel vervaardigd. Zijn lengte is3m. 10 geriefelijke slaapplaats voor twee per
sonen worden omgetoverd.
Van de „Katomar" zijn in de afge
lopen zomer in Italië 4.000 exemplaren
vbrkocht en ook voor Engeland zijn de
verwachtingen in deze hoog gespan-
nen. Uit de foto blijkt inmiddels wel,
dat de vier jonge Engelsen het in haar i
„onzinkbaar buitenboordmotorbootje"
best naar de zin hebben. J
iorg" en de oecumenische bewegin
De Mexicaanse regering heeft maandag
de heer Rafaël Fuentes benoem^ tot
Mexicaans ambassadeur in Nederland. Hij
is achtereenvolgens ambassade-secretaris
geweest in Panama. Ecuador, Brazilië en
Uruguay en in de Verenigde Staten. Hij
werd in Washington bevorderd tot am
bassaderaad en bekleedde in deze rang
diplomatieke functies in Chili. Peru en
Argentinië.
Sedert 1953 is hij ambassadeur in Pana
ma.
