I
zonder kringen
vlekkenpasta
I
JIB
silhouet in evenwicht
en
Boeiende geschied
schrijving „en detail"
1
BIJ DE BEELDHOUWSTER
artjse
Geslaagde voorjaarsshow
van Dick Holthaus
MAÏZENA
DURYEA
Parijs blijft
voor haar
de stad
m
m
W
^ATERDAG 7 MAART 1959
wuken
5°00
jg«e ^M|ü
IN HET kunstenaarscentrum
Blaricum logeert op het ogenblik
de beeldhouwster Trudi de Lan
ge. Wij hebben daar, op haar tij
delijk adres in het grote huis aan
de rand van de Meent, die de
laatste jaren volgebouwd is met
landhuisjes, een bezoek gebracht.
Wij troffen deze lieve, eenvoudi
ge vrouw, met haar mooi en rus
tig gelaat, dat doet denken aan
haar oeuvre, temidden van de
beelden, die zij om praktische re
denen had meegenomen.
Het is met Parijs een vreemde
geschiedenis. Nergens kan Trudi
de Lange werken als daar. De
lucht en de bomen in Parijs zijn
anders dan waar ook ter wereld.
En alle Parijzenaars ondervinden
daarvan de invloed. IN TE
inwrijven (aten drogen afborstelen
(Van een bijzondere medewerkster)
DE NIEUWE MODE, die Dick Holthaus voor ons gecreëerd
heeft en die we dezer dagen in Carlton te Amsterdam te
zien kregen, heeft het vrouwelijk silhouet weer in evenwicht
gebracht. De empire-lijn is geheel verdwenen: de taille is ver
laagd tot op de normale hoogte, de schouders zijn verbreed
door de laag ingezette bollende mouw.
Tailleur met japon van losgeweven
tweed in lindegroen. Opvallend is de
grote kraag, die aan de hals met een
grote afhangende strik sluit.
10 tegen
dat 9 van de 10 Huisvrouwen
Maizena Duryea gebruiken
MllM
mmm
(kramen gezellig naar Kief gaan
L. C. Schade van Westrum deed
verrassende ontdekkingen
«J. C. van Lieshout zoon n.v.
binnenhuis-architectuur
in Parijs.
Daarom
Wkons zijn onbekend
i at de kolenkist nagenoeg overal in de
Tegenwoordig is het mogelijk steen
^ebb
°oI per jerricans te kopen. Het schijnt dat
^cheidene steenkolenhandelaren het plan
en zich een automaat aan te schaffen die
de jerricans vult.
Huishoudbeurs
a|EN „salon des
MéNAGERS"
Sa] 0r "Clou" zou geen
't>n des Arts Ména-
sta
s zijn. Altijd is er een
}j waar het publiek
eerst naar toe gaat
s. waaraan het zich
aat te vergapen: een
,jeis dat in verschillen-
to„ stukken werd gego-
welke aan elkaar'
of een
voor het jaar
worden,
^Öeze keer trekt het re-
rendum - appartement
tL ^gemene aandacht,
u 1"timen bezoekers ma-
(j11 geduldig queue om
v Verwezenlijking van
5 1 hartewens in ogen-
f, °Uw te nemen. Het is
jj-J1 aPpartement van 4
triers, zo praktisch in-
als hier in Frank
lin nog n'et bestaat
het v.'erd gemaakt door
8j ministerie van Con-
^hctie en defamilie-
Vrouwenverenigingen
ar de inrichting ervan,
V,. °dnatuurliik. Maar
eerder
>o T*e.n geraadpleegd
Hier
I nog nooit
OmLan. Het schijnt dan
dat verschillende ar-
ftv tecten het absoluut
ha0pbodig vonden; ze
W?en een ogenblik tijd
te l8 om aan het idee
v ^vermen dat een huis-
Ojj bw de gemakken en
Opmakken van haar
VcA dagelijks onder
val bt en dus wel met
t bsen voor de dag kan
hlen'
RESULTAAT
th0 die „vrouwen-ui
tging" zoals ie-
mand zei is uitstekend
en heel wat bezoeksters
vragen aan de ambtena
ren van het ministerie
die de gewenste inlich
tingen geven: „Wanneer
kunnen we zo'n apparte
ment krijgen?" Helaas
kon men daarop geen
antwoord geven.
Dit appartement staat
in de tuin van het Grand
Palais evenals de ideale
keuken die een bekend
damesblad inrichtte.
De eigenlijke tentoon
stelling wordt in cie
enorme grote hal, op de
eerste verdieping en in
het souterrain gehou
den waar 1500 fabrieken
en zaken 10000 huis-
houdapparaten en meu
belen tonen.
Er zijn nog altijd heel
wat mensen die plicht
matig langs alle stands
wandelen, trappen op en
trappen af sjouwen en
prospectussen verzame
len. Toch lijkt het of de
animo voor dure stuk
ken, zoals frigidaires en
fornuizen, vermindert.
Wel is er meer belang
stelling voor de moder
ne meubelafdeling en om
de „formes utiles" wordt
niet meer gelachen.
Deze laatste afdeling
brengt deze keer stoelen
en tafelzilver. Naar de
eerste kijkt het publiek
minder afwijzend. Mis
schien omdat het einde
lijk een makkelijk zit
tende stoel verkiest bo
ven een prachtig exem
plaar dat geen voldoen
de steun in de rug geelt.
Daarentegen wil het van
modern tafelzilver nog
niets weten.
TENSLOTTE ZIJN het
de „gadgets", die het
meeste publiek trekken
Onder de ontelbare ver
nuftig bedachte mesjes,
kurketrekkers, blikope
ners, handdoekenrekjes
en al dergelijke, heeft
de nijptang om rosbief
te snijden het meeste
succes. Het is een tang
met verschillende tan
den waar het stuk vlees
Ingeschoven wordt. Men
steekt het mes tussen
die tanden en dunne
plakjes snijden wordt
heus een plezier.
In de regel zijn de h
ren niet weg te slaan
van de gereedschapaf-
deling. Iedere Fransman
toch is een knutselaar in
hart en nieren, daarom
maken de patronen van
kleine meubelen cok zo'»
opgang; in het souter
rain vinden ze alle ge
reedschappen die bij
timmeren en andere
knutselarijtjes te pas ko
men.
De breimachines daar
entegen trekken minder
hun belangstelling; tjot
voor kort stonden ze ei
met gespannen aandacht
naar te kijken. Stellig
zijn de meeste gezinnen
nu een breimachine rijk.
Alles bij elkaar geno
men op deze Salon des
Arts Ménagers voorna
melijk verbeteringen in
de huishoudapparaten,
sensationele nieuwtjes
ontbreken echter
DINY K.—W.
Trudi
de Lange
Het kan namelijk zijn, dat zij in
haar vakantie een expositie moet
voorbereiden. Zij gaf ons een kost
baar uur in haar gezelschap, waarin
zij ons vertelde van haar inspiratie,
en van de zekerheid, dat de Aller
hoogste die inspiratie leidt. Zij be
loofde ons een afgietsel en zei erbij
dat daarvoor het origineel moest
geofferd worden. Het zal wel bij ie
dere beeldhouwer zo zijn, maar wij
vonden het een beetje pijnlijk, dat
dit met oneindig geduld geboetseer
de beeldje nu verdwijnen moest.
Van de figuren, die zij bij zich had,
zagen wij op de eerste plaats een
mannenfiguur, die zij in Parijs heeft
gemaakt. De Franse kritiek heeft
van deze figuur gezegd dat de man
een „vainqueur" was. Hij is niet
agressief maar eerder zachtmoedig.
In heel haar werk blijkt trouwens de
waarheid van het adjectief dat wij
in een Frans tijdschrift vonden: haar
werk is emotif. Het is uit een zeer no
bel gevoel geboren en dat roept emo
ties op bij wie het ziet. Deze mannen
figuur zegt aan de wereld, dat de
kunst en het leven moeilijk zijn, en
dat er om gevochten moet worden.
Maar om zijn mond heeft deze man
een rustige en zekere glimlach. Hij
is met het moeilijke klaar gekomen.
Wij zagen een vrouwenfiguur, wier
gestalte en gelaat zachte weemoed
uitdrukten. En een andere vrouwen
figuur, die de uitdrukking was van
een echte wanhoopskreet. Heel de
gestalte van deze vrouw zegt het:
het leven is haar te veel.
Dan is er een mannenkop, die de
vormgeving is van haar eigen in
spiratie. Niets is er in dit werk dat
op de ijdelheid van Trudi de Lange
zou wijzen. Zij werkt heel ernstig,
maar niemand hoeft ooit voor haar
model te staan. Zij werkt alleen op
haar eigen inspiratie. Het technische,
dat zij evenmin van buitenaf geleerd
heeft, vindt zij zelf, zoals een schrij
ver zijn alinea's vindt.
Wij zagen ook een prachtige vrou-
wenkop, die een lang gelaat heeft,
omlijst door recht neerhangend, kort
haar. Deze vrouw heeft geduldige,
lieve ogen. Haar gevoelige mond
geeft uitdrtikking van haar zacht
moedige innerlijk.
Verder is er de liggende figuur
van een jongen, die in slaap geval
len is, en een zittende meisjesfiguur,
peinzend het leven inkijkend. En
dan zijn er verschillende kleine beeld
jes, zoals het kleine monnikje. Deze
gestalte, die de laatste stap uitbeeldt
van een dans, die Trudi de Lange
zelf creëerde en uitvoerde, is een
beeld van grote overgave. Zij schiep
deze dans op muziek van Rachmani
noff, die zij noemde „Strijd". Het
goede overwint het slechte, ook in
deze serene figuur.
Trudi de Lange heeft gestudeerd
aan de Haagse Academie, maar dat
is niet van lange duur geweest. De
eigen aard van haar inspiratie, die
het model overbodig vindt, maakt
haar voor academies ongeschikt.
Door de aard van haar inspiratie
heeft zij snel zekere volmaaktheid in
de vorm gevonden, die op de acade
mie niet pleegt voor te komen. In
Parijs heeft ze gestudeerd bij Mada
me de la Peyrière, die haar inspi
ratie begrijpt en haar volkomen vrij
laat. Zij heeft ook geëxposeerd in
Parijs in het Musée Moderne en wij
lazen de geestdriftige kritieken, die
men in Parijs haar geschonken heeft.
Kort geleden heeft Trudi de Lange
geëxposeerd in Haarlem en Rotter
dam. Nu gaat zij weer terug naar
Parijs om te „hokken". Zij kan zelfs
niet naar haar eigen model werken
en ook haar beelden in steen zijn
rechtstreekse vruchten van haar
inspiratie.
l/Q helpt direct tegen etensvlekken, vet.
I teer, smeer, olie, vruchten, wijn, gras,
lipstick, parfum, stempelinkt, enz.
verwijdert vlekken
Royale tube f.1.95
lekken
rwiiaert
ngen
LAHNEMANN Laren (N.H.) Postbus 18 Importeur van Polycolor K2r Placentubex Margret Astor Mouson Blendax
De japonnen zijn in de taille door
een koord bijeengerimpeld of met
een brede leren ceintuur getooid, die
de ruimte in de rok verdeelt en daar
door een slankmakend effect geeft.
Het 'bijpassende jasje van de ensem
bles is rechtvallend en vrij kort,
soms met een half ceintuurtje op de
rug of een garnering van zakkleppen
op de buste; de ene hier met een
zeer forse kraag, dan weer geheel
kraagloos. Een flatteuze en boven
dien praktische nouveauté was een
als stola verwerkt jasje met zakken,
dat over trotteurjaponnen gedragen
werd.
De zwierige lijn van zijn feestelijke
zomerjaponnen kwam het meest tot
zijn recht, wanneer een van die mooie
Italiaanse, zuiver zijden stoffen ge
bruikt was. Met de hand bedrukt, ge
schilderd of geborduurd muntten ze
uit in originaliteit en kleurstelling.
Eveneens werden prachtige effec
ten bereikt met kant in diverse kleu
ren, die op een ondergrond van im-
primé was verwerkt. Van Italiaanse
origine, maar in eigen land met de
hand vervaardigd was de mantel van
raffia in kantpatroon gehaakt. De
mantels, die voor het merendeel van
Nederlandse stoffen waren, zagen we
in rijke verscheidenheid. Een grijze
flanellen mantel was van voren recht
vallend en van achteren met een
koordje in de taille bijeengeregen, ter
wijl juist een zandkleurige katoenen
gros grain mantel met dubbele knoop-
sluiting naar achteren breed en wijd
uitstond.
Veel van de wijdvallende mantels
waren kraagloos, lang niet altijd
even flatteus, maar vaak toch ook
bijzonder stijlvol, zoals een wollen
stoffen mantel met rendierhaar, met
achter kleine ingeslikte plooitjes die
als een stralenkrans om de nek vie
len.
De zakken waren groot en over het
algemeen laag opgestikt.
Bij de 7/8 rechtvallende mantel
werd een strakke rok gedragen van
dezelfde wollen soepele stof.
Een bijzonder geslaagd ontwerp
was de fluwelen avondman fel, waar
op een roze fond grote rode violen in
prachtige nuanceringen waren ge
drukt; daaronder werd een japon ge
dragen van katoenen mousseline, die
met dezelfde dessinering was ver
sierd. Een waarlijk vorstelijk., en
gewaagd geheel.
Naast de nog steeds geliefde rozen-
motieven zagen we veel zonnige im-
primés van zuiver zijde en soepele
katoen, mooie zachte pasteltinten,
grijs en het zo flatteuze marineblauw
met steeds een accent van wit.
De hoeden, waarmee Dick Holt
haus jaren geleden zijn eerste entree
in de mode-wereld heeft gemaakt,
bleken nu niet zijn sterkste zijde te
zijn. Onnatuurlijk groot deden zé vaak
aan een opgeschrikte vogel denken,
die niet weet welke richting hij uit
moet. Hoewel misschien zeer roman
tisch, zal Het merendeel der vrou
wen toch haar voorkeur laten gaan
naar een van de smal of breedgeran
de cloches of de matelot, die in al
haar eenvoud weer is teruggekeerd.
Advertentie
voor 't binden van groenten, roepen
en sausen Een keukengeheim, dat
overgaat van moeder op dochter
maakt Uw groenten zo lekker.
DIPLOMATE
TMe KIESPIJN van Nikita was
toch echt dat heeft hijzelf
ti6, gezegd en niet een diploma
cy* kiespijn, zoals dat officieel heet.
I* wel de laatste om daaraan
tjijielen.
bezoek aan tandartsen begint
te worden: er zit, om zo te
hAeh, perspectief in. Niet dat de
W'lrtsen tot de vergeten groepen
kje zolang we nog een tand of
s( h» onze mrnd hebben, kunnen we
'kndartsen niet missen.
%at«urlyk dekt niemand van ons
'kin r' een tandarts een beleefd-
Ij "jsbezoek te brengen. Zo'n bezoek
V,*el de allerlaatste toevlucht. We
"ten allereerst nog in de aspiri-
in een spoelmiddel, soms ne-
•w We cognac: die slikken we dan
*en in, er gaat dan niets verlo-
ii
-geleide economie" noemt men
Vé ^aar aIs zelfs dit laatste niet
V* helpt, gaan we tot de grote
fl over.
k?ilar is moed voor nodig. Zo'n
O met zyn boren en tangen roept
V» ^h-cct onze heldhaftigste gevoe-
°P- Degenen die het hebben mee-
kunnen erover meepraten.
Vp met wijd opengesperde mond,
V hilende ogen en een trillend hart
tover een volkomen vreemde
k Ie zitten! Hü kjjkt dwars door
hs ^°nd heen en maakt de inventa-
°P...
H^aar nu Nikita. Is zijn beste vriend
';!'d op bezoek geweest. Zouden
Laat Nikita nu kiespijn krijgen
9f w
Vb doe .Ie al niet om het je beste
naar de zin te maken). Laat
}W a nou kiespijn krijgen! Zó maar
•k s- Ja. dat kan. Spoelen met wod-
*kiTal ook wel. niets meer geholpen
Dan maar J1331" de tandarts-
V?1 een mogelijkheden biedt zo'n
u,arts ons eigenlijk.
e hebben een lastige vriendin
die een avond bij ons Wil komen. Je
komt soms wel gemakkelijk aan zo'n
mens, maar hoe kom je op 'een fat
soenlijke manier weer van haar af?
We bellen haar op! „Zeg Marga-
retha, je zou vanavond naar ons toe
komen, maar het kan niët doorgaan.
We moeten naar de tandarts, vind
'je het niet erg?" „Jammer", zegt
de vriendin, die zich er al op had
verheugd een avondje onder de pan
nen te zijn.
„Ja, wij vinden het ook jammer",
zeggen we huichelachtig door de te
lefoon, de ander ziet ons gezicht
toch niet. En we verwachten natuur
lijk geen ogenblik, dat het I.Q. van
onze vriendin boven het gemiddelde
ligt.
Of we niet bang zijn, zal ze ons vra
gen.
„Nee, liefje, we geven er niets om,
we gaan liever naar de tandarts dan
naar de kapper", zeggen we dapper.
De vriendin zal ons sterkte toe
wensen, en ons een heldin vinden.
Het bezoek aan de tandarts is tegen
woordig „en vogue".
Amsterdam Ver
(Van onze Amsterdamse redactie)
Te mogen leven en werken in Am
sterdam is een feest zonder einde
mits de stad mcér voor ons is dan
een schoon decor dat na het opgaan
van het doek niet blijvend kan boei
en. Er is enige kennis nodig om te
kunnen genieten van het eigenlijke
stuk waarin verleden en heden hun
glansrol spelen. Dit zegt, zeer te
recht, L. C. Schade van Westrum,
de jongste in de grote rij van publi
cisten over de hoofdstad ln het voor
woord voor zijn pas verschenen
boek „Amsterdam Vertelt", dat hij
zelf klasseert als een „poging om te
bewijzen dat in Amsterdams straten
de geschiedenis voor het oprapen
ligt".
Het moet dus niet zo moeilijk zijn
om die voor het echte genieten nood
zakelijke „enige kennis" te vergaren.
Toch lopen en rijden de meeste Am
sterdammers nog te vaak gedachte
loos door de oude buurten en langs
de historische grachten om de eeu
wen een reële kans te geven hun in
teressante en romantische verhalen
te laten vertellen. Schade van Wes
trum, perschef van de V. y. V. en se
cretaris van het Genootschap „Ara-
stelodamum", heeft daarom voor zijn
slechthorende medeburgers het oor
te luisteren gelegd.
Het resultaat? Een uitermate boei
end boek, vol van verrassende ont
dekkingen, waarvan vele voor een
raskenner der stad nog nieuw zullen
zijn. „Amsterdam Vertelt" is vooral
voor fijnproevers een verrukkelijk
gerecht geworden. Maar ook de ge
wone hoofdstedeling zal na het lezen
van Schade's pennevrucht ver
lucht met een schat aan kostelijke
foto's en reprodukties van oude af
beeldingen zijn woonstee met meer
verwonderde ogen bekijken.
Rijk verleden.
Amsterdam heeft als gewezen
wereldstad en keizerin van Europa
nu eenmaal een heel rijk verleden.
De stad zit inderdaad boordevol
met herinneringen aan die glorie
tijd, herinneringen die in tal van fa
cetten van het bloedwarme leven
van de hoofdstad zijn opgenomen
of voor het nageslacht vastgelegd
zijn in het huis, de buurt, de straat,
enz. En dan is 't niet alleen de bin
nenstad, die wat te vertellen heeft,
ook de nieuwere wijken hebben hun
geschiedenis die al even boeiend
kan zijn ook al is die wat minder
oud.
De schrijver heeft, teneinde de ver
zameling voorbeelden van „Amster
damse Vertellingen" niet al te calei
doscopisch te maken een inleiding
die overigens bijna het halve boek be
slaat vooraf doen gaan, waarin
de stad via het huis en de buurt ten
tonele wordt gevoerd. Maar ook dat
eerste deel is eigenlijk een verzame
ling gelijksoortige verhalen, waarin
Goudeneeuwse huizen en gevels,
buurten, bruggen de Amsterdam
mers noemen al hun bruggen „sluis"
en straten tot leven gewekt wor
den en spreken gaan.
Stedelijke verjaardag.
Daarbij pleit hij en passant voor
het instellen van een stedelijke ver
jaardag. Als datum denkt hij aan
27 oktober, de dag waarop Amster
dam in 1275 voor het eerst voorkomt
op een historisch document, het tol-
privilege van Floris V!
Van de stad als geheel gaat Scha
de over naar het detail. Dan passe
ren o. a. de revue de bolwerken en
molens waarvan Amsterdam er tien
tallen gekend heeft en waarvan wel
overblijfselen of herinneringen voor
de oplettende speurder te vinden
zijn.
Dat de hedendaagse verkeers-
deskundigen met hun plannen om
het autoverkeer uit de city te we
ren en grote parkeerplaatsen aan
te leggen langs de Singelgracht op
een oude gedachte teruggrijpen en
er ook hier niets nieuws onder de
zon is toont de auteur met de wa
genpleinen achter de stadspoor
ten aan. Dat waren pleinen waar
de koetsen gestald moesten wor
den, waarna de inzittenden verder
te voet de stad in gingen.
Voor het N. Z.-Hollands Koffie
huis bij het C. S. heeft tot voorbeeld
gestaan het oude Paalhuis op de
Nieuwebrug voor het Victoriahotel,
waar de schippers vroeger het paal-
geld hun bijdrage in de kosten voor
de palengording die destijds de haven
afsloot betaalden. Ook heden ten
dage kan men aan gevelstenen en
de Groenlandse pakhuizen Amster-
dam's aandeel in de walvisvangst
zien. In een van deze pakhuizen aan
de Keizersgracht, thans de behuizing
van een papiergroothandel, is nog
een van de 60 traanputten bewaard
gebleven.
Sabbat kettingen
Aan de Amsterdamsewcg, de Am-
steldijk en in Sloten staan drie van
de banpalen (of „naalden") die be
paalden tot hoe ver de hoofdstedelij
ke jurisdictie reikte. Maar ook de
Sabbatgrens wordt heden ten dage
nog aangegeven: in de nieuwe
Utrechtsebrug is een apart kastje uit
gespaard om de kettingen, waardoor
symbolisch voor de wetsgetrouwe
Jood de stad gesloten is, op te ber
gen
Schade van Westrum vergat na
tuurlijk de aloude of weer in ere her
stelde tradities niet, zoals het Beurs-
frommelen, Hartjesdag, Stille Om
gang, de Sinterklaasintocht. Kij
voert ons verder mee naar Rem-
brandts Huis in de Jodenbreestraat,
vertelt over het muziek- en theater
leven, laat ons een verhuizing mee
maken per zolderschuit door de
gracht van de N. Z. Voorburgwal
nu „Fleetstreet" van Amster
dam ontdekt de historische schakel
in het verhaal over de gouden ket
ting, die sinds mensenheugenis aan
het statige huis Keizersgracht 286 uit
hangt en brengt ons op 2 mei bij het
goot-graf van het begijntje Cornelit-
gen Arents.
Hondestandbeeld
De hond is een geliefde inwoner,
al zijn er ook tijden geweest dat
er een van stadswege aangestelde
hondenslager was. Zelfs heeft onze
trouwe viervoeter een rol gespeeld
in de IJ-oeververbinding: in 1835
werd een pont aangedreven door
acht honden. Maar Amsterdam
bezit ook een standbeeld voor een
hond, nl. in het Oosterpark voor de
in 1925 gestorven legendarische po
litiehond Albert.
Dat de vijvers van Artis onderde
len zijn van een stuk aangeplempte
Nieuwe Prinsengracht zal ook voor de
lezers een openbaring zijn, evenals de
vele geschiedkundige bijzonderhe
den die vreemdelingen in Amster
dam te weten kunnen komen over
hun eigen land. Het boek besluit met
de op straat aanwijsbare voorbeel
den daarvan voor de Engelse, Fran
se, Duitse, Zweedse, Noorse en Ame
rikaanse gasten. Een uitvoerige lijst
met verwijsplaatsen is nog toege
voegd aan het op kloek formaat uit
gegeven en typografisch uitnemend
verzorgde werk, dat verscheen bij
Van Holkema en Warendorf. „Am
sterdam Vertelt" maakt in de rij van
de al meer dan 11.000 boeken en ge
schriften over de hoofdstad, die
immer blijft inspireren, bepaald een
heel goede beurt.
toonkam«rj mathenesserlaa- ?47 - tel. 33846-34329
De Lekkere sluis", brug over de Prinsengracht bij de Brouwersgracht. Zo
genoemd omdat hier een geliefd plekje was voor de kraampjes van baksters
kooksters.
