PUZZEL
Gezinsproblemen
i
...meer dan anderhalve eeuw wlevensverzekering
HET LIJKIN DEMAND
t r.
ONZE DAGELIJKSE
Koninklijke aalmoes
mm
door GEORGE BAGBY
i
Geen kinderen in café
met t.v.
Oud-dictator Jimenez
moet de V. S. verlaten
p?'
Mieke.
ZATERDAG 28 MAART 1959
PAGINA 4
mËmÊSÊVm: 1.
is
më m
't eerste
grijze haartje
waarschuwt:
POLYCOLOR Kleurshampoo
't hoort bij mv make-upl
POL*
COLOR
HOLLANDSCHE SOCÏETEIT
/aa \/o,
Horizontaal: 1. deel v.e. schip; 4. vloer
bedekking; 8. stel; 11. jongensnaam; 12.
klaar; 13. rivier in Utrecht; 14. onmeet
baar getal; 15. Frans lidwoord;
16. rivier in Portugal; 17. scheeps-
gerel; 19. soort verlichting; 20. plaats in
de Betuwe; 22. metaal; 25. spoedig; 26.
europeaan; 28. keukengerei; 31. koor; 33.
gewicht (afk.)35. familielid; 36. fami
lielid; 38. bloeiwijze (mv); 39. slot; 40.
smook; 41. lidwoord; 42. eerste persoon
(afk.); 44. uitroep; 46. ruilmiddel; 48. geen
uitgezonderd; 50. civiel Ingenieur (afk.);
51. onbehaard; 53. niet dik; 55. dus (Lat.);
57. luchtstrijdkrachten (afk.); 58. bestaat;
60. maanstand (afk.); 61. behoeftig; 63.
vreemde munt; 64. voorzetsel; 65. reeks;
66. bevestiging; 67. strafwerktuig; 69.
waterstand (afk.); 71. deel v.d. dag (afk.);
73 knaagdier; 75. onbewoonbare woning;
li. sluiting; 79. opera; 81. selenium (afk.);
82. sport; 84. weekier; 86. de Heer zij lof
(Lat. afk.); 89. Chinese maat; 91. titel
(afk.); 93. jongensnaam; 95. school (Fr.);
96. groot vertrek; 98. lidwoord; 99. ver
voermaatschappij (afk.); 100. Frans lid
woord; 102. zangstem; 103. Oosteree ti
tel; 105. meisjesnaam; 107. verwijderd;
110. Delfstof; 112. verbinding; 115. zang
gezelschap; 116. herkauwer; 118. meisjes
naam; 120. rang in het leger (afk.); 121.
natuurkundeterm (afk.); 122. meisjes
naam; 123. Nederland (afk.); 124. naaml.
vennootschap (Duitse afk.); 125. verpak-
knig; 126. breedvoerig; 127. iedere.
Verticaal: 1. bedorven 2. deel van de
V.S .3. niet vet 5. deel van het Jaar 6- ei
kenschors 7. larve 8. aardnootje 9. uitheem
-se plant 10. deel van een kippenhok 17.
spil 18. ambtshalve (Lat. afk.) 21. vernis
23. familielid 24. jneenstortng 25. schep
sel 27 heilige 29 vrucht 30 vorstelijke
bediende 32. bijwoord 34- kleur 35. deel
van Brabant 37. soort onderwijs (afk.)
41. deel van Sumatra 43. plaats 45. grote
bijl 46. bevel 47. de dato (afk.) 48. meisjes
naam 49. bijwoord 50. jongensnaam 52.
bouwland 54. klein persoon 56. tuin 57.
vod 59. treurig 60. streep 62. insekt 68. in
orde 69. koraaleiland 70. Engelse ontken
ning. 72. miatnt. 74. vis, 76. voorzetsel, 77
zangnoot 78. eenheid van kracht (afk.) 80.
Frans pers. voornaamw. 81. trottoir 83.
meisjesnaam 85. deel van een voertuig 87.
riviermonding 88. Europese vulkaan 90.
kleur 92. gekookt 94. voorzetsel 97. reeds
99. dwaas 101. eerste vrouw 104. gewas
105. godsdienst 106. meisjesnaam 108. no
bele 109. Europeaan 111. voorzetsel 113.
de somma van 114. klap 115 etenlberei-
der 117. hoge berg 119. leeftijd (Eng.).
Oplossing van gisteren
Horizontaal: 1 sta, 3 kpm, 5 tol, 8 po,
9 pi, 10 ora, 12 nop, 14 hen, 15 enkel, 17
arend, 19 sg, 20 dhel, 21 af 23 we, 25 olie,
26 da, 29 armee, 31 aster, 32 ria, 33 nes,
35 mee, 36 eg, 37 le, 38 tak, 39 esp, 40
ptt.
Verticaal: 1 spoed, 2 torn, 4 pro, 6
open, 7 linde, 11 aks, 12 nl, 13 pauiw, 14
het, 16 egale, 18 reeds, 22 fien, 24 baret,
25 oma, 27 atm, 28 kreet, 30 riga, 31 as,
34 eos.
B. en W. van Alkmaar hebben de ge
meenteraad voorgesteld de politie-veror
dening te wijzigen. opdat kinderen bene
den zestien jaar kunnen worden geweend
uit lokaliteiten met verlof a. evenals dat
mogelijk is uit zaken met verlof. B.
Op vrije middagen komen die kinderen
veelvuldig daar naaT de televisie kijken.
Met of met schriftelijke toestemming
van hun ouders zullen ze wei worden
toegelaten
De voormalige Venezolaanse dicta-
gor Marcos Perez Jimenez heeft van de
Amerikaanse immigratiedienst opdracht
gekregen de Verenigde Staten per 15 april
tc verlaten. Zfln advocaat heeft echter
verklaard, dat Jimenez zich in rechte te
gen het bevel zal verzetten.
Het bevel werd uitgevaardigd op 13
maart. Een eerder verzoek van Jimenez
om verlenging van zijn bezoekersvergun
ning was gewe'gerd p grond van het
feit, dat hij geen vaste woonplaats had
buiten de V.S. en dus net kon worden
beschouwd als een „bona fde bezoeker".
0zm
mmmmm
IN DE KAPEL VAN ST.-JORIS
IN WINDSOR heeft E.M. Konin
gin Elisabeth II van Engeland de
traditionele koninklijke aalmoes"
uitgereikt aan SS mannen en vrou
wen (het aantal correspondeert
met de leeftijd van de vorstin).
Boven: Drie van de oudjes, die de
koninklijke gave mochten ontvan
gen, Het «ijn v.l.n.r, de 78-jarige
mevrouw Watkins, de 83-jarige
heer Clarke en de 82-jarige me
vrouw Blake. Onder: Het konink
lijke gezin bij de aankomst aan de
kapel: v.l.n.r. Koningin Elizabeth,
prinses Anne, koninginmoeder
Elizabeth, pri7ises Margaret en
bisschop Eric Hamiltondeken
van Windsor.
„Je komt als geroepen", zuchtte
Dorien en overzag met een vertwij
felde blik de bende op tafel en stoe
len. Een pakhuis was er niets bij
„Pas op, achter je staat een doos
met eieren", waarschuwde ze overi
gens nog maar net op tijd, want bijna
had ik van al die eieren een comple
te struif gemaakt. Niet begrijpend,
keek ik eens in het rond. Wat kinder
goed, speelgoed, linnengoed, paas-
mandjes.... Hautain beantwoordde
een goed gemeste chocoladen kip
mijn monstering, de eitjes in gespik
keld papier zagen er dan ook aanlok
kelijk uit!
Voor het gemak hing ik eerst mijn
mantel maar aan de kapstok en ging
toen zitten. Dorien kweet zich van
haar huishoudelijke taak, kennelijk
was ze er een beetje verlegen mee,
hiervan tekst en uitleg te geven, maar
haar kennende, wist ik wel, dat zij
alles vertellen zou. Om haar te hel
pen, besteedde ik alle aandacht maar
aan mijn koffie en ja hoor, daar
kwam het al. Zoveel gezinnen wist zij,
die met Pasen behoefte aan wat me
deleven hadden en daarom had ze
voor allemaal maar wat gekocht.
Och, een kleinigheidje maar hoor en
voor de kinderen een paasmandje,
misschien wel ouderwets, maar ze
zullen er wel blij mee zijn, veront
schuldigde zij zich.
Och, die Dorien.Altijd waren er
gezinnen, die zij blij moest maken en
omdat ik dit wist, was ik juist geko
men. Want al mag zij dan ook zoveel
pakjes klaar maken, het bezorgen er
van is altijd opnieuw een probleem,
want hoe krijg je die pakjes veilig
bezorgd, zonder iemand hierin te ken
nen. Ik had er van gehoord en daar
om besloot ik haar te helpen. Nogal
makkelijk, nu de plechtigheden dit
jaar met een avondmis gevierd wor
den. Vader en moeder zijn dan weg
en allicht een van de kinderen thuis.
Samen zouden we dit wel even ver
sieren
Ik had ook nog wel het een en an
der meegebracht en eendrachtig to
gen we aan het werk. Zeven gezinnen
en 9 kinderen, variërend in de leeftijd
van een half jaar tot 12 jaar. Voor
ieder gezin een mooie badhanddoek
met twee washandjes, voor de vader
een paar sigaren, voor de kinderen
een paasmandje en voor de oudsten
een leuke hal of leesboek. En dan nog
elk gezin 10 eieren
Tja, die eieren bezorgden ons nog
wel veel hoofdbrekens, want om die
heel te houden, gebruikten we een
berg kranten en houtwol. Och, het was
toch wel leuk, aan al die pakjes te
werken, we voelden ons net afgezan
ten van Sint-Nicolaas, de mijter en
staf ontbrak ons nog! „Zouden al die
vaders vrijdagavond écht naar de
avondmis zijn", vroeg Dorien met zo
veel twijfel en bezorgdheid in haar
stem, dat ik haar verbaasd aankeek.
„Nou en wat zou het dan nog? We ge
ven gewoon het pakje af en we sme
ren 'm. Trouwens, dit alles moet toch
vóór die tijd gebeuren, want anders
kunnen we zelf niet", stelde ik haar
gerust. Dorien keek beslist zorgelijk.
„Ja, dat is het nu juist, er is een ge
zin bij. Nu ja, die man daar drinkt
veel te veel", stootte ze uit.
„Daarvan kan jij hem toch zo maar
niet afbrengen. Met Pasen is ieder
een echt anders. Jij bent altijd veel
te zwaar op de handOei, daar
kukelde mijn mandje haast om. Be
wonderend keek ik er weer naar.
Wat waren wij vroeger verrukt over
zo'n hengselgeval. Voorzichtig tilde
ik die dikke kip uit zijn nestje"
Dorien bloosde.. En ik? Ik staar
de stomverbaasd naar een opgevou
wen rijksdaalder, waarop de kip ge
zeten had en schoot prompt in de
lach. „Is het de bedoeling, dat die
rijksdaalder uitgebroed wordt tot een
tientje?" schaterde ik. Dorien zag
nu vuurrood,Stil maar, ik plaag
je alleen maar, je bent een schat.
Allemensen kind, dat kost je kapi
talen. Goed, dat de maand om is".
„Dat is nu het ergste niet maar als
die man die rijksdaalder ziet gaat
hij weer naar de kroeg en dat mag be
slist niet. Hoe doen we dat nou"
vroeg ze dringend.
Tja, daar moest ik even bij gaan
zitten. Een chocoladen kip, een rijks
daalder en een vader, die die rijks
daalder beslist niet zien mocht.Wat
een problemen allemaal, maar ten
slotte moet je de mensen ook niet
in verleiding brengen! „We binden
om elk pakje een feestelijk strikje
en bovenop dat strikje zo'n gezellig
wollig kuikentje, ik heb ze bij me.
Dat pakje voor dat gezin met die
man laten we kuikenloos", besliste
ik. Dorien knikte verheugd. Tussen
de eieren zouden we die rijksdaalder
wel wegmoffelen, daar kijkt tenslotte
alleen een moeder naar. Dat dachten
we tenminste en terwijl onze handen
ijverig in de weer waren, zagen we
die verheugde gezichten al
Vrijdagavond ging ik met mijn vier
pakjes op stap. Dorien had met een
verlegen lach mij het kuikenloze pak
je gegeven, hazenhart! Ik bewaarde
het voor het laatst, belde aan. Als
nu die vrouw me maar opendeed,
dan was er geen vuiltje aan de lucht,
hoewel. „De deur werd opengetrok
ken, een stoere man baste boven aan
de trap: „Geen loten, we zitten er
tot aan onze nekharen mee vol en
trekkingslij sten zie je toch nooit!"
„Is uw vrouw thuis", vroeg ik lief
jes. „Nee, vanmorgen de stad uitge
gaan, ik ga morgenavond, maar
woensdag komt ze met de kinderen
weer terug". Tjee, dat was een te
genvaller, maar dat pakje gaf ik nu
Tijd voor tintgevende haarwassing (zon
der verven) met
Crème uit de tube, eenvoudiger kan het
niet. Gewoon thuis zèif doen!
Bij alle drogisten en parfumerie-zaken.
Tube voor 2 keer 1.95,
Imp. LAHNEMANN Laren N.H. Postbus 18.
in géén geval af, stel je voor, was
die rijksdaalder nu helemaal zo foet
sie en tenslotte had Dorien me op
het hart gedrukt dit vooral te voorko
men. „Na Pasen kom ik wel weer
terug, ik had een pakje voor uw ge
zin, maar dat breng ik volgende week
nu wel." „Ik kan het ook meene
men, maar. De man zweeg abrupt.
Ik knikte hem begrijpend toe, pakjes
sjouwen, leer mij de mannen ken
nen, het liefst laten ze die in trein
of bus staan, om er maar vanaf te
zijn. „Zalig Pasen hoor ik kom wel
terug". De man knikte vriendelijk
en behoedzaam sloot ik de deur.
Het pakje van zijn gezin stevig vast
houdend, om bij de hoek van de
straat verschrikt tegen iemand op te
botsen. Ik slikte een bende onvrien
delijkheden in, staarde toen in het
lachende gezicht van Dorien!
„Die man is toch erg leuk hoor en
dat verhaal van dat drinken is geloof
ik, erg overdreven. Maar o, hemel,
ik had het verkeerde pakje, want die
rijksdaalder zat toch in dat mandje
en het joch, dat straks zijn eerste
H. Communie doet, mocht die rijks
daalder in zijn spaarpot stoppen. Ik
zat toch even zo in de rats," beleed
ze eerlijk.
En toen.., toen deed ik mijn ver
haal, zwaar overdreven, waarover
we als bakvissen giechelden, tot het
pakje toch uit mijn handen gleed en
ik verbijsterd naar die geel-witte
massa staarde, afkomstig van de 10
eierenDe kip had van schrik geen
hoofd meer en de eitjes uit haar nest
waren ook kapot. Na Pasen krijgt
dit gezinnetje wel wat anders, ten
slotte moet je met geschenken ook
origineel zijn. Na de avondmis heb
ben we de stukken chocolade eerlijk
gedeeld, Dorien en ik en die pro
bleemloos opgegeten
j"St
VAN LEVENSVERZEKERINGEN N.V.
Herengracht 475 Amsterdam-C. Tel. 221322
13).
Dat is dan erg jammer, dat het belangrijk is,
zei hij Ik wilde u juist vertellen, dat ik het niet kan
uitleggen.Ik heb dat gewoon gedaan, zonder er ver-
der bij na te denken. Er was me veel aan gelegen,
dat meneer Bagby mijn briefje kreeg. Ik schreef
het, en stopte het in een enveloppe, en zette mijn
naam erop. Toen vroeg ik de portier om zijn kamer-
nummer en zette dat ook op de enveloppe. Ik denk,
dat het meer leek op een volledig adres, maar. dat
was natuurlijk onzin. Ik moest immers dat briefje
aan dezelfde man afgeven, van wie ik juist het ka
mernummer had gekregen! Stom he?
Was het wel zo dom?
Nou, dat is nogal duidelijk, vind ik. Dat had toch
helemaal geen zin?
En na al die moeite gedaan te hebben om zijn
kamernummer te weten te komen vergeet u het
a la minute, nietwaar?
Inderdaad.
Misschien kan ik uw geheugen even opfrissen,
zei de kolonel.
Horsham grijnsde.
Ik zie niet in, hoe het u kan helpen, dat ik het
kamernummer wist, zei hij. Maar als het u goed
doet, vertel het dan nog maar eens tegen me en dan
beloof ik u, dat ik het zal onthouden.
U vroeg het nummer, omdat u meneer Bagby
iets wilde sturen. Zó lang hebt u het dan toch wel
onthouden!.
Horsham schudde het hoofd.
Nee, zei hij. Het ging me alleen om dat briefje.
Geen pakket?
Pakket? Wat voor een pakket?
Dat wilde ik juist graag van u weten!.
Maar ik héb het u al verteld. Ik liet het briefje
achter, en dat was alles. Horsham wendde zich tot
ml— Heeft u soms een pakket ontvangen? vroeg hij.
Ik wist niet precies, wat daarop te antwoorden.
ja> zei ik behoedzaam. Inderdaad ontving ik
iets.
Maar toch niet van nnj?
Ik weet niet van wie. Het was iets met mijn
naam en kamernummer erop en omdat niemand
mijn kamernummer kent en ik zag, dat het ook op
uw briefje stond, dat u me gestuurd had, dacht ik,
dat het wel eens van u kon zijn, en dat een en an
der wel eens verwisseld kon zijn.
Horsham grinnikte tegen me, een beetje berouw
vol.
Een zoenoffer, zei hij, bedoelt u zo iets?
Niet dat er reden toe was, verklaarde ik haas
tig. Maar het leek zo eigenaardig, dat de besteller
mijn kamernumiher had.
Horsham knikte.
Inderdaad, zei hij. Daar moést een mens toch
aan denken. Maar zo eenvoudig ligt de zaak hier niet.
Als het in Engeland was gebeurd, dan had je in zo'n
geval wat wijn of zo gestuurd. Maar ongelukkigerwijs
houdt de Engelse regering er geen rekening meè, dat
een van haar onderdanen buitenslands een grote
stommiteit kan begaan en dat het dan wel gemak
kelijk zou zijn een paar centen achter de hand te
hebben. Maar die regering denkt daar gewoonweg
niet aan en laat je maar tobben met ontoereikende
deviezen. Misschien hebt u gemerkt, dat ik zelfs het
papier voor het briefje nog van de portier heb moe
ten lenen.
Kolonel Martinez gebaarde ongeduldig. Het was
volkomen duidelijk, dat hij er nu genoeg van had.
Dit gesprek interesseerde hem niet. Hij vroeg Hors-
hams aandacht weer voor de dode.
U kent die man, zei hij. Het was geen vj^ag,
het was een aanklacht.Horsham voelde dat maar
al te goed.
Ik heb nooit de eer gehad, antwoordde hij, en
hij deed zijn best het zo koud mogelijk te zeggen.
Kolonel Martinez besprong hem als het ware
met de volgende vraag.
Hoe weet u dat? blafte hij. U hebt niet eens
zijn gezicht gezien!.
Maar zijn uniform wél. De eerste keer, dat ik met
een Guardia Civil heb gesproken, was zojuist boven,
toen uw mannen mij aanhielden. U moet weten, fet
mijn kennis van Spanje maar zeer beperkt is. Ik
ken hier maar weinig mensen en mijn vriendenkring
heeft tot nog toe zich nooit uitgestrekt tot dat stel
letje.
U moet beter op uw woorden letten, dreigde
de kolonel.
Horsham grijnsde.
Neemt u me niet kwalijk, zei hij en ik had lie-
vergezien, dat zijn beleefdheid minder met spot was
gekruid. Ik onderschatte uw kennis van de Engel
se taal. Ik zal proberen me een beetje netter uit
te drukken. Laat ik het dan zó zeggen: het is uiterst
onwaarschijnlijk, dat ik die man ooit gekend heb,
omdat ik hier maar zeer weinig mensen ken. En
mócht het iemand zijn, die ik ken, dan heb ik
hem zeker zonder uniform ontmoet.
De kolonel wendde zich tot zijn mannen. Hij snauw
de een bevel en zij legden de dode op zijn rug. Hors
ham bekeek zijn gezicht aandachtig. Hij vond het
kennelijk niet plezierig. Hij slikte een paar maal en
even scheen het, dat het hem te veel was.
Nu? drong de kolonel aan. Nu hébt u zijn ge
zicht gezien.
Verschrikkelijk, was alles wat Horsham uit kon
brengen.
Kent u hem? hield Martinez aan.
Horsham schudde het hoofd.
Neen zei hij. Ik ken hem niet.
Hem nooit eerder gezien?
Neen. Niet dat ik me kan herinneren. Het ant
woord kwam moeilijk. De kolonel liet het er niet
bij zitten. Hij bleef Horsham overladen met vragen,
maar hij kwam niet verder. Het leidde tot niets, he
lemaal niets. Weer kwam de kolonel terug op het
briefje. Hij wilde de juiste tijd weten, dat Horsham
voor het eerst in het hotel was geweest. Vroeg in
de avond, dat was alles wat hij kon vertellen en ook
de portier kon het tijdstip met duidelijker aangeven.
Hij kon alleen maar herhalen, dat het ongeveer een
uur was, voordat de mand was afgeleverd, en dat
was weer gebeurd een paar minuten, voordat ik te
ruggekomen was.
De kolonel probeerde dat nader uit te werken en
vroeg Horsham over zijn doen en laten sinds hij het
hotel had verlaten. Horsham beantwoordde al die
vragen ongeduldig. Hij was teruggewandeld naar de
Plaza Callao. Hij had honger gehad en was even in
California aangelopen om wat te eten. Daar had hij
mij gezien, samen met de inspecteur en hij had met
ons wat gebruikt. Hij had me over dat briefje ver
teld en nadat hij van ons was weggegaan was hij
naar zijn hotel teruggewandeld.
Inspecteur Schmidt en meneer Bagby zullen dat
kunnen bevestigen, zei hij. En het dienstertje na
tuurlijk ook. Die zal die kerel nog wel kennen, die
warme thee met koude melk erin wilde hebben!
Hoe laat was u in uw hotel terug?
Dat kan ik heus niet zeggen. Ik heb geen erg
gehad in de tijd.
Schmitty rekende het voor aan de kolonel:
Dat zal dan ongeveer een uur zijn geweest, na
dat hij het briefje hier heeft achtergelaten, zei hij.
Hij is zeker een minuut of vijftig bij ons geweest en
vlak na hem zijn we ook uit die snack-bar wegge
gaan. Toen zijn we direct hierheen gewandeld. Alles
bij elkaar zou hij maar een paar minuten hebben
gehad om voor die mand te zorgen.
Martinez knikte.
U zult het met me eens zijn, inspecteur, dat in
een paar minuten veel kan gebeuren! zei hij;
In een paar minuten kan iemand maar en
werkje van een paar minuten doen, zei Schmitty
droogweg.
Horsham viel ons in de rede.
Nou wil ik wel eens een paar vragen stellen,
gromde hij. Ten eerste: over die mand. Over welke
mand heeft het eigenlijk?
De kolonel wees hem de mand.
Is dvt het ding, dat voor meneer Bagby is ge
bracht, en dat ik dan zou hbben gestuurd?
Ik haastte me te verklaren, dat ik nooit had ver
ondersteld, dat Horsham me zo iets groots zou heb
ben gezonden.
Laten we even niet kibbelen over de grootte,
vond Horsham. Ik heb nog meer vragen. Wat zat er
eigenlijk in die mand?
De vraag was tot mij gericht, maar de kolonel
kwam tussenbeiden. U weet dat niet, meneer Hors
ham?
Hoe zou ik dat weten? Alleen heb ik er een ver
schrikkelijk raar idee over, maar dat is niet mogelijk.
Het wès mogelijk, meneer Horsham.. Het lijk
van die man zat erin
Het goed humeur van Horsham kwam terug.
En nu wilt u mij beschuldigen, dat ik dat ding aan
meneer Bagby heb gestuurd? vroeg hij half lachend.
Ik moet met die mogelijkheid rekening houden,
meneer, constateerde de kolonel.
Nu goed dan, suste Horsham. Maar dan wil ik
even uw aandacht erop vestigen, dat het handschrift
op de label niet van mij is.
Dat weten we wel. Dat is van de portier.
En laat ons nu eens een ogenblik veronderstel
len, dat ik het ding had gestuurd. Zou ik dan zo
gek geweest zijn, hier eerst om het kamemummer
te komen vragen? Ik had die mand evengoed kunnen
sutVen zondag dat kamernummer en alleen met naam.
Uw briefje had u ook evengoed met naam kun-
ken afgeven.
Horsham knikte.
Een-nul voor u kolonel. Maar ik heb u al uitge
legd, dat je zoiets kan doen zonder erbij na te den
ken. Maar als je iemand zoiets wil sturen. Horsham
wees op de dode, dan denk je er bliksems goed bij
na.
De kolonel beantwoordde die opmerking met.
U ging naar uw hotel terug, zei hij, nadat u de
ze heren in de California had verlaten. Ging u toen
naar uw kamer?
Neen, ik bleef gewoon in het hotel.
Maar waar?
Nou, gewoon ergens. Horsham keek op zijn
horloge. Ik wil u niet haasten kolonel, zei hij. Maar
als U nog belangrijke vragen te stellen hebt,., dan
moet u dat vlug doen. Ik vertrek namelijk met het
nachtvliegtuig naar Engeland en ik heb nog het een
en ander te pakken.
Maakt u zich geen zorg over pakken of over uw
vliegtuig, meneer Horsham, zei de kolonel op ver
raderlijk vriendelijke toon. Pakken hoeft u niet, en
met het vliegtuig gaat u niet vannacht.
Dat hangt samen met een geldkwestie, verklaar
de Horsham. Ik heb het u, meen ik, al uitgelegd,
maar als u het niet verstaan hebt, wil ik het nog wel
eens doen: mijn deviezen zijn op en ik heb nog juist
genoeg geld om mijn hotelrekening te betalen en om
naar het vliegtuig te kunnen komen. Een retourbiljet
heb ik al. Ik moet dus vannacht wel weg.
Hoe u aan geld komt, moet u zélf weten, ver
klaarde de kolonel openhartig.
U doet er goed aan, dat met uw gezantschap
op te nemen. Die zullen er wel een of andere raad
op weten.
Bedankt, zei Horsham. Ik geloof, dat ik nog an
dere zaken met mijn gezantschap zal moeten opne
men.
Kennelijk interesseerde dat alles de kolonel niet.
Wéér begon hij te vragen, wat Horsham nu eigenlijk
in zijn hotel had uitgevoerd. Horsham vermeed een
rechtstreeks antwoord. Dat wist hij niet zo precies,
beweerde hij. Hij had niet zo'n bijster goed geheu
gen als het om zulke onbelangrijke zaken ging. Mar
tinez had er nu toch kennelijk genoeg van. Hij liet
doorschemeren, dat er dan wel methodes waren om
hem dat te doen herinneren. Tot mijn grote verba
zing maakte hij echter geen aanstalten om Horsham
te arresteren. Hij verordende alleen, dat hij in Ma
drid moest blijven, dat hij niet van hotel mocht ver
anderen en ook geen bijzondere stappen mocht on
dernemen zonder de Guardia Civil ervan in kennis
te stellen. Ook voor mij had hij nog het een en ander
in petto. Ik moest een lijst opmaken van personen, die
me mogelijk het pak hadden kunnen sturen. En toen
ik bleef volhouden, dat ik er geen flauw idee van had,
wendde hij zich tot Schmitty.
Inspecteur, zei hij. Wellicht kunt u meneer Bag
by ervan overtuigen, dat hij geen vrees hoeft te heb
ben voor zijn vrienden, zolang zij onschuldig blijken.
Het spijt me, zei Schmitty. Als we hier in New-
York waren, dan kon ik hem zekere garanties geven.
Hier kan ik dat uiteraard niét, kolonel!
Natuurlijk niet, inspecteur. Ik hoopte alleen, dat
u hem het redelijke van mijn vraag zoudt kunnen la-
ten inzien. Hij moét begrijpen, dat ik door de af
zender van die mand de bezorger moet trachten op
te sporen.
Als ik u was, zei Schmitty, zou ik dat als neven
mogelijkheid houden, als het onderzoek van het lijk
en de mand niet genoeg gegevens zou opleveren.
Ik beloofde de kolonel mijn best te zullen doen hem
de gevraagde lijst te verschaffen. Dat was blijkbaar
alles voor het ogenblik en kort daarop gingen we met
zijn allen naar boven. Ik had zo'n idee, dat de kolo
nel ons nu maar zo gauw mogelijk kwijt wilde zijn.
Hij had kennelijk de opmerking van de inspecteur
over het onderzoek van lijk en mand begrepen, en
wilde zo spoedig mogelijk aan de slag, zonder dat wij
getuigen ervan waren, dat hij de tip volgde.
In de hal nam Greg Neary afscheid van ons. Hij
had alles voor me gedaan, wat hij als „eerste hulp"
maar had kunnen doen. Verder kon hij nu alleen de
ambassade op ons een waakzaam oog doen houden
om alle eventualiteiten op te vangen. Hij ging weg
en ook Horsham maakte zich op om afscheid van
ons te nemen. Inspecteur Schmidt verhinderde dat.
Nu moet u niets overijlds gaan doen, zei hij.
De kolonel maakt geen grapjes en uw reis naar En
geland is voorlopig van de baan.
Ik zal toch iets moeten doen, zei Horsham som
ben Als ik vannacht in mijn hotel blijf, kan ik de re
kening ervan niet betalen. Op een of andere manier
zal ik toch iemand van de ambassade moeten vinden
om die geldkwestie op te lossen.
O, dat zal best terecht komen, verzekerde
Schmitty hem.
Alles goed en wel, mompelde Horsham, maar
het zit me toch hardstikke dwars om mijn hotelreke
ning op zo'n vage geruststelling op te laten lopen. Ik
moét er ogenblikkelijk achterheen.
Morgen gaat dat gemakkelijker, voerde Schmit
ty aan. We kunnen u toch wel iets lenen, totdat alles
in orde is?
Horsham schudde het hoofd.
Verschrikkelijk bedankt, hield hij vol, maar dat
gaat alleen door als u belooft eerst bij mij in Enge
land aan te komen, voordat u weer naar huis terug
gaat.
Nee, zei Schmitty, Van hier gaan we recht naar
huis.
Dan spijt het me, zei Horsham, maar dan moet
en zal ik eerst die geldkwestie regelen.
- Maar u kwam vanavond toch hier om iets met
Bagby te bespreken? hield de inspecteur aan. Kan
dat dan tot morgen wachten?
O, dat is al van de baan, verklaarde Horsham-
Ik kwam hem vragen, of hij iets voor me wilde doen.
maar nu ik toch niet naar Engeland ga, is het niet
meer nodig. Ik had willen vragen een oogje op Sally
te houden. Ik had haar graag willen zeggen, dat ze
altijd bij u terecht kon, als ze hulp nodig had, maar
nu blijf ik zelf hier, dus is dat niet meer nodig, vindt
u wel?
U bent zeker naar haar toegegaan, toen u ons
verliet?
Natuurlijk. Maar dat kon ik toch niet tegen die
vent vertellen, zonder haar toestemming?
Natuurlijk niet, zei Schmitty droog.
{Wordt vervolgd).
