Liften is onveiliger dan
menigeen denkt
ZET HET RADICAAL UIT JE
HOOFD OM LIFTEND OP
VAKANTIE TE GAAN
Seizoenloos suède
Medische voorlichting
Eert romantisch
1
of een B.B.-kapsel i
DE
Y
CARNAVALSMOORD
.MISBRUIK OP GROTE SCHAAL.
nare dagen
Nog witter...
stralend wit...
Pas liever niet op eigen houtje
een medicament toe
ii. £"4 ïfygfc
m
MAAK BABY'S UITZET COMPLEET
MET DE HANDIGE ZWITSAL BABYSET
sgp
mak»
mtm
Baby's eerste jaar
Van baby tot en met
kleuter
De Vader
door
MARTIN MO NS
V B
ZATERDAG 9 MEI 1959
Uitvoer van land- en
tuinbouwprodukten in
eerste kwartaal gestegen
-*
T ricotage
met Franse
charme
Verkrijgbaar in de
betere zaken
mm
lil
j. j: c. m.
kleur geeft
fleur en charme
POLYCOLOR
kleurshampoó
Wereldvermaard
Advertentie
vervelendheid
Niet van alles proberen. Direct
"Akkertjes" nemen. Het fijne
micropoeder in een "Akkertje"
maakt nare dagen tot gewone
dagen, zonder pijn of loomheid.
In de meisjesromans gaat het altijd
heel makkelijk en vanzelf en er is
nooit narigheid. Ze rollen vlot van
de ene auto in de andere en komen
zonder een cent betaald te hebben en
zonder het minste kleerscheuren, na
een genoeglijke rit op hun bestemming
aan. We bedoelen de avonturiersters
die liftend hun vakantiebestemming
willen bereiken. Die tijd nadert nu
weer. Maar het liften is allang geen
onschuldig spelletje meer en voor wie
daar nog niet genoeg van doordrongen
is willen we hier graag aanhaken bij
wat daar enige tijd geleden over gezegd
werd in het autoblad, het „Maandblad
voor hen die vooruit willen". De waar
schuwingen die hier gegeven worden,
gelden vooral voor de automobilist.
Maar het gevaar zit aan twee kan
ten. Tegen de autobestuurders wordt
het volgende gezegd:
„wie 's avonds lifters mee
neemt, speelt met zijn leven. Wèl
meisjes meenemen? Denk erom: er
staan in het donker veel prostituées
langs de weg, die méér willen dan
alleen maar een lift. Er zijn voorts
„meisjes", die de eenzame automobi
list later chanteren. Verder ziet de
automobilist, die voor meisjes of
vrouwen stopt, vaak een of meer tot
dan toe verstopte bijbehorende ke
rels voor de dag komen, die op hoge
toon eisen óók mee te mogen liften,
en onder dat soort zitten de afdrei-
gers, de plunderaars, de dieven, de
rovers, de moordenaars.
Zo zielig, die lifters te laten staan?
Bedenkt u dan maar het volgende.
In alle richtingen rijden bussen en
treinen; wie dit niet kan betalen, kan
rustig thuisblijven, gelijk iedereen
dingen moet nalaten omdat hij er
geen geld voor heeft. Niemand zal er
ooit aan denken, als hij een gezin om
de gedekte tafel ziet zitten, aan te
bellen met de vraag, of hij mee kan
eten onder het motto: ,,U hebt nu
eenmaal tóch gekookt." Liften is in
wezen parasitisme en gebedel, pre
cies hetzelfde als zijn hand ophouden
voor een aalmoes".
De klad zit er dus wel in, in deze
manier van gratis vervoer zoeken, die
er zoetjesaan in gekomen is sinds het
vlak na de bevrijding, toen er nog
weinig vervoer was, DE manier bleek
om ergens te komen. Toen was het
een zuiver sportieve aangelegenheid,
waarvoor de lifter de reizende gastheer,
die sportief een plaats in zijn wagen
aanbood, dankbaar was. Toen was er
nog die saamhorigheid van het elkaar
helpen zonder meer. Maar de misbrui
ken zijn binnengeslopen, van weerskan
ten, en de goede trouw is zoveel ge
weld aangedaan, ook van weerskanten,
dat ouders die de realiteit kennen, hun
dochters niet zullen toestaan om lif
tend te reizen, niet naar het buiten
land, maar ook niet in het eigen land.
Alle autorijders zijn het er wel over
eens, dat een jeugdige avonturierster
langs de weg, die om een lift vraagt,
uitdaagt tot iets wat ze misschien hele
maal niet bedoelt, maar waaraan ze
zich blootstelt door zich in de situatie
te begeven. Dat kan bijzonder onaange
naam zijn, maar het heeft geen zin
het te verstoppen. Want daar is deze
„sport" nu eenmaal naar toe gegroeid.
Dat wil natuurlijk helemaal niet zeg
gen, dat er geen integere rijders achter
het stuur zouden zitten, maar dat kan
degene die haar hand opsteekt ook
niet zomaar van buitenaf zien.
Als men met autorijders die veel
„langs de weg zijn", eens ernstig over
dit onderwerp praat, komt men tot de
trieste conclusie, dat het liften aan al-
Advertenue
p
Ie kanten op grote schaal aanleiding
geeft tot alle misbruiken die er kunnen
zijn als man en vrouw bij een inciden
tele ontmoeting alle zelfrespect aan
hun laars lappen. Doelend op de ge
routineerde „prooizoeksters" stelde
iemand het zelfs, dat dit aspect van
de zelfkant des levens zich van de wal
letjes naar de wegberm heeft ver
plaatst.
Och, kom, zegt een ander misschien,
er zijn toch studentenmeisjes die geen
geld hebben om elk weekend naar huis
te gaan en die het met een lift probe
ren zaterdags. Dan moeten ze maar
niet naar huis, kan men er tegen in
brengen. Iedereen wil in deze tijd ook
alles. Behalve de consequenties dragen
van het niet goed bij kas zjjn'.
Er zijn ook forensende schoolkinde
ren. opgroeiende paardestaarten, die
buiten wonen en in de stad op school
zjjn en die hun abonnementsgeld voor
de bus versnoepen en dan maar hopen
al liftend de school te bereiken. Dat is
wel héél zorgeloos en dat zal zichzelf
wel eens straffen ook! Het Is ook weer
anders als er getweeën wordt gelift.
Dat is vanzelfsprekend „veiliger".
Hoewel men helemaal geen normen
kan stellen, want deze dingen zjjn ten
nauwste aan de persoon gebonden en
elke situatie heeft haar eigenheid.
Daarom kan het ook heel best ge
beuren, dat het alleen maar een ple
zierig en onschuldig ritje is, dat de
automobilist achter het stuur met zjjn
lifster maakt. Het kwalijke is maar,
dat men zich begeeft in een situatie die
nu eenmaal op een heel bepaalde wij
ze gedoodverfd is. Tenzij er een gang
bare reden is, bijvoorbeeld bij autopan
ne als iemand op een buitenweg moe
derziel alleen en onthand bij een defec
te wagen staat. Voor vrachtwagens
geldt niet helemaal hetzelfde als voor
particuliere auto's. De chauffeurs van
vrachtwagens zijn veel meer gebonden,
ook aan tijd. Dat ze per se op de tege
moetkomendheid van hun liftster zou
den rekenen, zoals wel gezegd is, lijkt
ons wat boud gesproken.
Waar het liften echter, helaas, gron
dig aan alle kanten misbruikt wordt,
door wie ook geëntameerd, door de
automobilist of door de zichzelf invite
rende, is er maar één weg en die is:
niet liften. En heel zeker, radicaal uit
het hoofd zetten om liftend op vakantie
te gaan.
A. Bgl.
Volgens het Centraal Bureau voor de
Statistiek bedroeg de waarde van de
uitvoer van land- en tuinbouwproduk
ten in het eerste kwartaal van dit jaar
955,1 miljoen tegen 899,7 miljoen in
het overeenkomstig kwartaal van 1958.
Het aandeel van de landbouw in de
totale Nederlandse uitvoer steeg slechts
van 30,8 procent tot 31,0 procent ver
geleken met het overeenkomstige
kwartaal van 1958.
De waarde van de uitvoer van akker-
bouwprodukten steeg van 324,4 mil
joen in het eerste kwartaal van 1958 tot.
363,8 miljoen in het eerste kwartaal
van 1959, die van veehouderij prod uk-
ten van 457,7 miljoen tot 459,6 mil
joen en die van tuinbouwprodukten van
117,6 miljoen tot 131.7 miljoen.
Advertentie
Advertentie
V!'
Prachtig afgewerkt
Prima pasvorm
e moderne arts in
het midden van de
twintigste eeuw
heeft meer geneesmid
delen tot znn beschik
king dan zpn collega
rond 1900. De ieek slikt
echter niet alleen de me
dicijnen die hij zo juist
van zijn dokter heeft ge
kregen, maar hij ge
bruikt ook nogal eens
oude bewaarde medicij
nen, terwijl het aantal van degenen
die vaste klant zijn bij apotheek, dro
gisterij, kruidenwinkel, halve en hele
kwakzalvers niet gering is.
In veel gezinnen hoort een huisapo
theek met een of meer drankjes, zalf
jes en pilletjes bij de inventaris. Als
het gaat om een eenvoudig pijnstillend
middeltje, bijvoorbeeld asperine, crè
mes voor gelaat en handen, een flesje
jodium en verbandmiddelen, dan is
daar geen enkel bezwaar tegen. Maar
daarbij blijft het niet altijd. In zo'n lade
of kastje bewaart men ook graag res
tanten van gebruikte geneesmiddelen
met het idee: dat kan later nog wel
eens van pas komen. Geen ongevaar
lijke gedachte, want verschillende ge
neesmiddelen zijn aan bederf onderhe
vig. Bovendien is het onverantwoorde
lijk en dat is minstens zo belangrijk,
om op eigen houtje een medicament
te gaan toepassen omdat het vroeger
bjj iets dergelijks ook zo goed heeft
geholpen. Ik heb daar wel eens on
aangename consequenties van gezien.
Op de eerste plaats wordt een bepaal
de klacht niet altijd door dezelfde aan
doening veroorzaakt. Buikpijn kan
tientallen oorzaken hebben, dat be
grijpt iedereen, maar hoesten bijvoor
beeld is voor veel mensen een uniform
beeld en waarom zul je dus een hoest-
drankje niet bij elke hoest gebruiken.
Hoesten kan evenwel een symptoom
zijn van allerlei onschuldige en ernsti-
te aandoeningen van de luchtwegen,
ien hardnekkige droge prikkelhoest
kan zeer hinderlijk zijn en heeft wei
nig nut. Daarom zal de arts als hij
De kapsels blij
ven voorlo
pig nog erg
omvangrijk. Wel is
het model er van
veranderd, een
rond waterhoofd is
de mode uit. Alle
kappers, onver
schillig hoe ze de
lijn van hun „crea
ties" noemen, heb
ben zich geïnspi
reerd op de kap
sels uit de tijd van
de romantiek. Toen
droegen de vrou
wen het haar met
een scheiding in
het midden en het
bedekte niet alleen
de beide slapen,
maar ook de oren.
Bepaald vrolijk
stond dat niet.
De kappers van
thans hebben er
dan ook de nodige
veranderingen in
aangebracht. Om te
beginnen is de
scheiding maar een
paar centimeter
lang. wel wordt
het haar precies zo
over het voorhoofd
gekamd, maar daar
het kort is, lijkt
het zodra het niet
precies meer in de
plooi zit, op uit de
ogen gestreken
ponny. Na die twee
„gordijntjes" steekt het haar op zij zo
breed mogelijk uit.
Er zijn kappers die het daarna weer
naar boven omleggen, zodat het iets
heeft van de Volendamse mutsen, die
op zij in twee vervaarlijke punten naar
boven omkrullen. En dikwijls is bij het
hedendaagse romantische kapsel het
haar nog boven op het hoofd in een
soort van puntig gezwel gelegd.
Dat alles in de perfectie te berei
ken, zodat het in ieder geval niet mal
staat en zo mogelijk flatteert, is nog niet
gemakkelijk. Toch sloeg een kapsel maar
zelden zo spoedig in. Wagen de vrouwen
van boven de dertig er zich nog niet
veel aan, die van 18 tot 25 lijken er ver
zot op. De nationale B.B., zoals men in
Parijs zegt, Brigitte Bardot dus, heeft dit
op haar geweten. Reeds lang frommelt
ze een kapsel in elkaar dat met wat goe
de wil op de door de kappers gelan
ceerde romantiek lijkt.
Niet alleen de meisjes die van de car
rière dromen die deze filmster maakt,
dragen het haar a la B. B. Driekwart
van de vrouwelijke jeugd kapt zich nu
zo, ook al is eerlijk gezegd het resultaat
niet overweldigend.
Als de vaardige handen van een kap
per er niet aan te pas komen blijft er
van de romantiek niet veel over en lijkt
het of alleen de tien vingers door het
haar zijn gehaald en kam en borstel er
niet bij zijn gebruikt.
De paardestaart is er echter de mode
door uitgegaan. Alleen kinderen lopen
daar nog mee. Maar de hele stad door,
op Saint-Germain des Prés, evengoed
als op de Champs-Elysées, onverschillig
in welk-e straat ook, en in metro en bus
zijn de pseudo-B.B.'s bij bosjes te vinden.
Of de kappers daar nu zo over tevre
den zijn is wat anders, want een veel
vuldig bezoek aan hun salons is voor het
Brigitte Bardot-kapsel niet nodig. Het
romantische kapsel dat de kappers lan
ceren verlangt echter even veel zorg als
hun vorige creaties.
DINY K-W
de oorzaak kent deze zonder bezwaar
met een of ander hoeststillend middel
kunnen onderdrukken. Dat is als re
gel niet moeiljjk. Men mag echter niet
het risico lopen dat de aan het hoes
ten ten grondslag liggende aandoening
wordt gecamoufleerd en daarmee ko
men wij op het terrein van de arts.
Daarenboven kan hoesten zeer nuttig
zijn en opluchting geven als het moet
dienen om overvloedig sljjm dat zich
in de luchtpijp en zijn vertakkingen
bevindt op te geven en de luchtwegen
vrij te maken .In het bijzonder mensen
die pas geopereerd zijn hebben wel
mede omdat de bonafide apotheker er
niet toe geneigd is sterk werkende
medicamenten zonder recept af te le
veren. In verschillende landen met na
me de U.S.A. en Zwitserland voert de
vrije geneesmiddelenverkoop tot er
gerlijke en gevaarlijke wantoestanden.
Ik heb eens gelezen dat in de U.S.A.
jaarlijks voor een miljard dollar
1.000.000.000,-!) aan geneesmidde
len op recept wordt afgeleverd maar
een even groot bedrag wordt uitgege
ven aan allerlei, werkzame en onwerk
zame middelen, die zonder recept wor
den gekocht. Het aantal gevallen van
eens te kampen met het moeilijk op
geven van slijm, omdat zij niet goed
durven doorademen en zuchten. Zelfs
na een kleine buikoperatie als bijvoor
beeld bij blindedarmontsteking, is
hoesten de eerste dagen pijnlijk. Toch
mag deze hoest niet onderdrukt wor
den omdat het slijm dan zou worden
opgehoopt hetgeen de kans op infectie:
longontsteking vergroot. Immers waar
stagnatie in het lichaam optreedt zien
bacteriën hun kans schoon. Vooral bij
oudere mensen kost het wel eens
moeite ze van het nut van het pijnlij
ke ophoesten te overtuigen.
Als de dokter een recept schrijft
voor mijnheer A, mijnheer B, me
vrouw B of kleine Jantje houdt hij bij
de samenstelling en dosering rekening
met dit individu, zijn leeftijd, even
tueel lichaamsgewicht, zijn voorge
schiedenis 'heeft hij al eens eerder
een dergelijk middel gehad en hoe
heeft hij er op gereageerd), verdere
omstandigheden, of snelle werking of
juist uitgesteld effect nodig is, enz.
enz. Kennis en ervaring zijn noodzake
lijk om de voor- en nadelen van een
geneesmiddel in een bepaald geval te
gen elkaar af te wegen. Door de bank
genomen is er geen geneesmiddel zon
der nadelen. De meeste zijn min of
meer giftig, vaak ontlenen zij hun
werking juist hieraan. Hieruit vloeit
voor de arts soms het dilemma voort
of hij een bepaald middel bij een be
paalde patiënt zal toepassen. De pa
tiënt moet er op kunnen vertrouwen
dat zijn dokter de voor- en nadelen te
gen elkaar heeft afgewogen als hij een
recept krijgt. Bij een ernstige ziekte
zal de medicus er eerder toe over
gaan een gevaarlijker en/of sterk wer
kend medicament toe te passen dan
bij iemand die licht ziek is. De pa
tiënt mag het zijn dokter ook niet
moeilijk maken door min of meer
dringend om een geneesmiddel te ver
zoeken als de arts er niet voor voelt.
Op een recept wordt derhalve een bij
uitstek individueel geneesmiddel afge
leverd. Vanzelfsprekend kan dit niet
zo maar aan mijnheer A gegeven wor
den als het voor mevrouw B bestemd
is geweest. Om dezelfde redenen zal
een verstandig mens geen losse of
verpakte geneesmiddelen kopen zon
der advies van zijn dokter. In ons land
is dit kwaad gelukkig nog beperkt,
vergiftiging respectievelijk ziekte ten
gevolge van onverantwoord gebruik
van geneesmiddelen is daar dan ook
legio. De Nederlander geeft jaarlijks
12,- uit aan medicijnen, dat is nau
welijks een derde van wat de Ameri
kaan hiervoor uitgeeft.
Merkwaardig cn interessant is het on
beperkte vertrouwen dat veel mensen
stellen in een of ander middel, of dat
nu komt uit de hand van de arts of
uit de toverdoos van de kwakzalver.
Het geloof in de magie, niet zelden
tegen beter weten in, tiert ook heden
ten dage welig, getuige het succes van
kwakzalvers, wondergenezers en niet
het minst in geneesmiddelenadver
tenties. Er zfln fabrikanten die hier
op speculerend nieuwe geneesmidde
len onder de aandacht van het leken
publiek brengen middels advertenties
of mededelingen aan de pers nog voor
dat deze middelen door de medicus
kritisch op hun waarde zijn geschat.
Niet zelden betreft het. oude middelen
met een nieuwe naam of waardeloze
middelen. Met dit probleem krijgt
iedere arts nu en dan te maken als
patiënten vragen om een middel,
waarover zij pas iets in de krant heb
ben gelezen. Het kan dan zelfs gebeu
ren dat de medicus er in de medische
literatuur niets over kan vinden en dat
bij moet afgaan op berichten in de le-
kenpers en de reclamefolders, waar
mee elke arts tot zijn droefheid wordt
overstroomd en die voor het meren
deel ongelezen in de prullenmand ver
dwijnen omdat hij toch geen tijd heeft
ze allemaal te lezen. De ervaring leert
dat hij er niet op kan afgaan. Zelfs
voor een onbevooroordeeld onderzoe
ker is het niet gemakkelijk een kri
tisch, objectief oordeel over het effect
van een geneesmiddel te vellen; hoe
veel te meer geldt dit voor de fabri
kant die zijn eigen waren aanprijst.
De patiënt moet bedenken dat de
arts, die niet bezwijkt voor de mach
tige invloed van de reclame die hem
bewerkt met alle raffinement van
de publiciteitsmanagers, allerminst
ouderwets is als hij voorzichtig wil zijn
en niet meteen wegloopt met de tal
loze nieuwe middelen, die regelmatig
aan de markt komen. St,
Het dragen van dieren
huiden is zo oud als de
mens. Eerst deden ze het
op de makkelijkste ma
nier, zomaar het vel om
geslagen met de harige
kant naar buiten. Het be
werken van de harige
huid tot leer kwam
later. En nu is dan het
suède weer een rage.
Suède is ook gewoon leer,
van schaap en geit, maar
bewerkt aan de leerzijde.
De kunst bij suède is het
slijpen, waardoor het een
vleug krijgt en die flu
weelachtige gloed. Suède
lééft meer dan textiel
maar het is geen materi
aal dat men per meter
kan afknippen. Een vel
heeft altijd maar een be
perkte afmeting. Daarom
is het korte jasje zo ge-
eigend om er van ge
maakt te worden. Voor
een lange of een drie
kwart jas moeten de vel
len altijd aan elkaar gezet
worden.
Het suède jasje heeft
het zo snel gewonnen in
ons klimaat omdat het,
behalve hartje winter en
hartje zomer, eigenlijk een
seizoenloos klimaat is. Zo
als men op de foto ziet
maakt men nu ook man
telpakken van suède in
combinatie met tweed, de
meest sportieve textiel.
Het is bovendien de meest
elegante oplossing voor
het smoezelig worden van
de kraag aan de hals. Hoe
wel men daar tegenwoor
dig 'in voorziet door een
gebreid kraagje. Een be
schermend lapje voering
over de leren kraag heen
zoals sommige fabrikanten
doen is allesbehalve fraai.
Het getoonde pakje is uit
de wintercollectie van In
diana in Den Haag. Daar
in komen alle denkbare
kleuren voor, mosterd,
saffierblauw, lindebloem1
en zelfs variaties op "e
kleuren van de geraniun1-
Voor de winter zijn er oo"
leren jasjes met uitknoop'
bare bontvoering.
In de gietregen moc'
men geen suède drag®11
Is dat toch gebeurd
het jasje liefst gewoon
drogen bij kamertempers'
tuur, niet in de felle z°?
en ook niet in de win"'
Leer leeft. Het moet kuh'
nen ademen en daaraa11
moet men denken bij 'ie
wegbergen. Dus niet °P
een warme, van de luch1
afgesloten plaats. Het oh"
derhoud gebeurt me.t ecn
rubber borsteltje. Maar
dat borsteltje moet da°
schoon zijn en na een
flinke borstelbeurt wor*
den gewassen. Anders bor-
stelt men het afgeborstel'
de vuil er de volgend®
maal net zo weer in!
Dr. Benjamin Spock, de bekende
schrijver van „Baby- en kleuterverzor
ging", stelde met hulp van dr. John
Reinhart en de fotograaf Wayne Miller
een boekje samen, dat bestbat uit 72
fraaie foto's en toelichtende teksten met
betrekking tot de ontwikkeling van een
zuigeling. Dit kostelijke pocketboekje
kwam uit bij de Uitgeverij Contact te
Amsterdam onder de titel „Baby's eerste
jaar".
Op verzoek van de Uitgeverijen W.
de Haan en Standaardboekhandel (Zeist-
Antwerpen) bracht de kinderarts Magda
Brandenburg in de Phoenix pocketreeks
een boekje „Uit het leven van baby en
kleuter". De rijkdom aan foto-illustraties
zal dit verstandige en instructieve ge
schriftje voor vele ouders nóg aantrek
kelijker maken. De prijs kan geen be
zwaar zijn.
J. J. C. M.
Het is niet eenvoudig om bruikbare
algemeenheden te zeggen over „De vader
van het kind". In een gelijknamig boekje
uitgekomen als deeltje 1 in de serie
Het abc der opvoeding (Uitg. C. F.
Callenbach, Nijkerk) is prof. dr. Th.
Hart de Ruyter er toch wel in geslaagd
dit te doen, en zódanig, dat de heden
daagse vader zichzelf herkent en er iets
bijleert. Het boekje wettigt het ver
trouwen, dat de schrijver c.s. in staat
zal zijn de eenvoudige opzet en
didactische stijl van dit abc vol te
houden-
J. J. C. M.
Advertentie
Zorg zélf voor uw kleurspoeling,
thuis met een simpele haarwas-
sing.
Keus uit meer dan 20 tinten.
Zonder verven!
Dat enkele grijze haartje
is tegelijk verdwenen.
9
Bij uw drogist of parfumerie. 9
9
Imp. LAHNEMANN - Laren N.H. Postbus 1®'
Advertentie
en niet zonder reden.... Want over d®
hele wereld wordt in elke goede keukei1
Maizena Duryea gebruikt voor het bin
den van groenten, soepen en sausen.
32
„Ze is wel heel jong gestorven, niet? Amper negen
tien." „Hoe weet u dat? Wat weet u van Rosalie-
tjes dood?" '-raagt ze fel.
„Niets dan wat op dit bidprentje staat." Hij keert
het étui om en toont haar de andere kant. „Dat ze
jong is gestorven door een noodlottig ongeval. Kunt
u me iets van haar vertellen, juffrouw Derksen?"
„Staat dat in verband met de moord? Dat is toch
onmogelijk!"
„Niets is onmogelijk, juffrouw Derksen."
,.Och, eigenlijk praat ik er niet graag over. De
hele geschiedenis is nu zo goed als vergeten. Vijf
entwintig jaar is een lange tijd. Hoewel, helemaal
vergeten is ze toch niét, want er worden nog altijd
missen voor haar gelezen. En van de familie leeft
niemand meer dan een oude nicht. En ook al zou
die het willen, en daar zie ik haar niet voor aan,
dan zou ze nog deze missen niet kunnen laten le
zen. Het zijn geen stille missen, die twee maal per
jaar, op haar naamdag en op haar sterfdag, worden
gelezen voor Rosalietje Vercoors. Het zijn gezongen
missen, mijnheer Perquin. Ik denk, dat een paar
van haar vrienden, ze had meer vrienden dan ze
wist. Rosalietje, het doen. Maar ik vind het niet
aardig, dat ze haar oude onderwijzeres de kans niet
gunnen ook haar steentje bij te dragen."
Ze gaat omstandig zitten en vouwt de handen in
de schoot.
„Rosalietje heeft haar vader zo goed als niet ge
kend. Hij stierf toen ze een jaar of drie was. Ver
coors was ambtenaar bij de douane, het pensioen
was klein en mevrouw Vercoors gaf haar huis op
en huurde kamers in het huis van juffrouw Jansen,
de moeder van Kees. Zo is Rosalietje eigenlijk met
Kees JJansen opgegroeid. Ze waren beiden enig kind.
Toen Kees op de H.B.S. was, bracht hij altijd eerst
het kleine Rosalietje naar school. En ieder had er
schik in zo zorgzaam als hij was. En laterEen
officieel engagement is er nooit geweest, maar ieder
dacht toch, dat Rosalietje en KeesNiet, dat ze
geen andere aanbidders had. Een meisje als Rosa
lietje, daar zwermen de jongelui omheen als vliegen
om de suikerpot. Maar, zoals ik zei, Rosalietje en
KeesIeder dacht dat het wachten er alleen maar
op was, dat Kees in Delft afstudeerde. En toen kwam
die uitvinding, daar bleek heel wat in te zitten. Ze
schreven in de vakbladen over Kees als de veel
belovende jonge ingenieur. Hij kreeg aanbiedingen
van grote concerns, maar hij kocht met. de steun
van de oude baron Van Asselaere van Hilgersbeek
het aftandse textielfabriekje van Laarmans.
„Over twintig jaar ben ik groter dan al die lui",
zei hij. Heel Sint Odiliënrode lachte, behalve Rosa
lietje, die geloofde, dat Kees alles kon. Hoe het toen
alles zo gegaan is, Kees was eerzuchtig, toen al.
Fel op connecties. Je zag hem hoe langer hoe min
der bij de Vercoorsen en het gerucht begon te lopen,
dat hij werk maakte van Charlotje Draayer Antink.
Rosalietje heeft zich nooit beklaagd, ze werd alleen
maar wat bleek en stilletjes. Ze ging trouw naar
haar werk en volgde regelmatig haar avondlessen.
En toen is het gebeurd, op een donkere avond toen
ze terugkeerde van steno-les. Haar fiets moet ge
slipt zjjn. Het was toen een erg donkere hoek waar
nu de winkel van Verheul is. Die grote lantaarn is
er later eerst neergezet, nadat het gebeurd was. En
ook dat hekje langs de singel. Mevrouw Vercoors
heeft de hele nacht in doodsangst gezeten, 's Mor
gens vonden ze de fiets aan de wallekant. En na
een paar uur dreggen vonden ze Rosalietje. Toen is
er gekletst, zoals er altijd in een kleine stad ge
kletst wordt. Sommigen beweerden dat het kind op
zettelijk in het water was gereden uit liefdesver
driet. Er zijn zelfs geweest, die nog ergere dingen
zeiden. U begrijpt me wel. Allemaal leugens," gaat
ze driftig verder. „Al had Rosalietje nog zo'n ver
driet, zoiets zou ze nooit gedaan hebben. Ze W8S
veel te braaf om haar moeder zo'n verdriet aan 1?
doen en Ons Lieven Heer te beledigen. En hoe ha"
ze dan een kerkelijke begrafenis kunnen krijgen i11
gewijde aarde? Maar je hebt nu eenmaal mens®11'
die alles met hun vuile vingers moeten beduimelen-
„Ja, dat is de geschiedenis van Rosalietje Ver
coors. En Charlotje Draayer is per slot van rekenin?
toch niet met' Kees Jansen getrouwd, maar m®1
Fons Bastiaanse."
„Weet u ook, wanneer dat portret gemaakt kan
zijn?"
„Neen, maar de fotograaf, die het maakte, leei1
nog. André Kersbergen op het Asselbergplein. Maar
drinkt u nu toch uw koffie eens op."
„Behoorde baron Louwerjjsse ook tot de aanbid?
ders van Rosalietje Vercoors, juffrouw Derksen?
„Jules?" Ze kijkt hem bevreemd, een beetje ach'
terdochtig, aan. „Jules was een jaar jonger da11
Rosalietje. Het kan best wezen, dat hij op haar ver
liefd was. Zo'n kalverliefde, dat hebben jongens vee1
op die leeftijd. Maar iets ernstigs, nee. En als u de
raad van een oude vrouw wilt aannemen, gaat 11
dan vanavond eens vroeg naar bed, dan is u mor
gen weer helder,"
„Waaruit ik zou moeten opmaken, dat ik dat i®
haar ogen op het moment niet ben," denkt Piete/
Perquin. „Of vindt ze me juist een beetje te hel
der?"
HOOFDSTUK XII
„Eens kijken," zegt het artistiekerige mannek®
met de grijze krulkuif. „Mmm, ja. Na te gaan val1
zoiets natuurlijk wel. Maar het zal wat tijd kosten
Wilt u er op wachten?"
Onzeker vaart hij met beide handen door zilj1
haardos, dribbelt een paar maal het atelier op en
neer.
„Tja, ziet u, ik geloof, dat ik beter doeHe1
is een foto van voor mijn tijd, ziet u. Ik geloof waar
lijk
„Van voor uw tijd?" zegt Pieter Perquin teleur
gesteld. „Juffrouw Derksen vertelde me, dat u hier
al bijna veertig jaar gevestigd is."
(Wondt vemoif/W'
