Nederlandse successen in
Kieler Woche
Jan Jansen triomfator in
Ronde van Zuid-Holland
Duitse problemen in de fdm
„Hunde wollt ihr ewig leben
Les Cousins", pessimisme
onder de Franse jeugd
7
FIAT
Tien doelpunten in „warm
duel ESCA-Gouda
DE EILANDER
Als u in juli
me! vakantie gaat
Koos de Jong telt nog mee in
k de internationale zeilwereld
Benelux-strijd
voor Nederland
Royale judo-zege
op België: 60-10
Nieuwe gezichten
in hoofdklasse
K.L.M. wachtte op
prinses Margaret
Ruime zege voor
Dee-Quant
Arnhemse Internationale Film week
Titelstrijd nog niet beslist
V B
MAANDAG 22 JUNI 1959
MADURODAM
Schermdriekamp
DAAROM is Mascotte 3 x beter
Tenniscompetitie
Quick promoveert
met Eindhoven
Beslissingswedstrijd in
hoofdklasse handbal
WAAROM
is Mascotte
3 x beter?
NOOTDORP IN FEESTSTEMMING
Landingsbaan te Lon
den bleef te lang bezet
Drie-provinciën-rit
De geur van 'n Ritmeester...
elk Ritmeester merk een meesterwerk
ROMAN VAN DE LOKKENDE ZEE
ff door
KLAAS TOXOPEUS
Vijf Duitse renners
in de Tour
VOETBAL IN HET
BUITENLAND
Dat Koos de Jong In weerwil van
zijn 47 jaren in de internationale zeil
wereld nog steeds meetelt, heeft de
Rotterdammer op de eerste dag van de
„Kieler Woche" weer eens bewezen. De
Nederlandse Finjollen-zeiler boekte een
overtuigende zege. De race van de
„Finnen" was bijna een geheel Neder
landse aangelegenheid. Daar kon zelfs
de Italiaanse crack Pellaschier niets aan
doen. .Tan de Boer, Leo Gerhards en
Hans Sleeswijk resp. derde, vijfde en
zesde zorgden er verder voor dat
deze wedstrijd een grote Nederlandse
triomf werd.
In de twee andere voor Nederland
belangrijke Olympische klassen ging het
minder goed. Bij de Draken werd War
ners met Vanguard met een vierde
plaats de beste Nederlander. De Hage
naar Heike Blok was bij de FD's de
hoogstgeplaatste Nederlander. Hij moest
met een bescheiden dertiende plaats ge
noegen nemen. Rolf Mulka, de 31-jarige
oud-wereldkampioen, zegevierde in deze
klasse.
De vele toeschouwers op veertien
oorlogsbodems uit acht landen volgden
bijna 3000 belangstellenden de wed-
Advertentie
Kom naar het onvergetelijke
miniatuurstadje!
Den Haag Scbevemngen
België hèeft het toernooi gewonnen.
Tot deze conclusie waren de Neder
landse officials na een ingewikkelde be
rekening gekomen. De Belgische offi
cial, de heer Janssens, die samen met
enkele andere commissieleden de regle
menten voor deze wedstrijd in elkaar
had gezet, kwam haastig toegelopen en
beweerde met grote stelligheid, dat Ne
derland had gewonnen. Weer kwamen
de papieren op tafel en inderdaad de
heer Janssens had gelijk.
Een merkwaardig slot van de Bene-
lux-schermwedstrijd, die even merk
waardig was begonnen. De Luxembur
gers hadden n.l. zaterdagavond ove
rigens niet bepaald correct laten we
ten, dat zij alleen door een degenploeg
zouden worden vertegenwoordigd. Hier
door devalueerde het toernooi wat be
treft de wapens, sabel en floret dames
en heren tot een wedstrijd tussen Ne
derlandse en Belgische teams.
De Nederlandse dames drukten hun
kracht op duidelijke wijze uit. Nina
Kleyweg, die voor haar landgenote Da-
nie van Rossem de eerste plaats in het
eindklassement bezette, werd in haar 5
partijen slechts 4 maal getroffen.
Op sabel kwam het Nederlandse team
gehavend op de loper. Boudewijn Hei
denrijk moest wegens een ongeval ver
stek laten gaan. Toch hebben de Neder
landse sabreurs zich uitstekend ge
weerd. Onze zuiderburen zegevierden
met gering verschil: 8-7. Dat ons land
geen sterke herenfloretschermers heeft
kwam nu weer tot uiting. De Belgen
wonnen de wedstrijd met 10-5.
Een volwaardige Benelux-wedstrijd
werd dus geschermd op degen. Met 6
overwinningen werd de Luxemburger
Thyssen eerste in het eindklassement.
Appart (Belg.) werd tweede met 5 ge
wonnen partijen. Een voortreffelijke
prestatie leverde onze landgenoot De
Leau. Ook hij had 5 maal gezegevierd,
doch hij had drie treffers meer ontvan
gen dan de Belg. Met een vierde plaats
moest de Nederlandse kampioen op dit
wapen, de 15-jarige Dwinger, genoegen
nemen.
Op duidelijke wijze heeft de Neder
landse judo-ploeg zich de meerdere ge
toond van het Belgische nationale team.
Deze Nederlanders brachten hun zuider
buren een nederlaag van 60—10 toe.
Slechts één partij ging verloren; De
Waal kon het niet bolwerken tegen de
Belgische 3e dan Guldemont. Drie par
tijen eindigden onbeslist en de andere
6 wedstrijden werden door onze land
genoten gewonnen.
De Belgen moesten het stellen zonder
hun beste man, de 4e dan Outelet. Ne
derland kwam volledig uit. Aanvoerder
Anton Geesirik behoefde zelf nauwelijks
5 seconden in actie te komen. Hij moest
het opnemen tegen de Belg Cambier,
die zonder dat hij nog iets had kunnen
beginnen verslagen op de grond lag:
tegen de 5e heupworp van de Utrechtse
reus had hij geen enkel verweer. Een
uitstekende overwinning werd ook be
haald door Dirks, die binnen één minuut
Piedboeuf versloeg met een knappe
eerste beenworp. Tergouw had tegen
Wattiez met een 4e beenworp succes,
waarna Philips Clause eronder kreeg
met een 6e beenworp. Een spannend
judo-gevecht zagen we tussen de Bel
gische junior Steenhuyzen en Bonte. De
jonge Belg wist „onbeslist" te bereiken.
Onbeslist eindigden ook de partijen Wa
genaarCoopmans en Essink—Courte-
suisse. Van de Doolewaard kreeg Bou
vier in een 4e houdgreep en wist deze
25 seconden aan te houden, zodat ook
deze partij in een Nederlandse zege
eindigde. Van Ierland won door over
name van een 5e in een 4e beenworp
van Dullieux.
Voor de landenontmoeting begon werd
nog een attractief programma afge
werkt. Een stedenontmoeting tussen
teams van vijf judoka's uit Amersfoort
en Eindhoven leverde een 3020 zege
op voor de Eindhovenaren.
Advertentie
strijden hebben een enerverend slot
te zien gekregen bij de Stars. De Frans
man Philipp Chancerel en de Brazi
liaan Huetschler, de wereldkampioen
van 1939, voerden een langdurige strijd,
die op de finish pas beslist werd. Met
enkele meters voorsprong ging de
Fransman over de lijn. Agostino Strau-
lino, de Italiaan die in Melbourne een
zilveren medaille behaalde, werd derde.
Ook in de niet-Olympische klassen
zijn Nederlandse successen geboekt. Bij
de Sharpies versloeg Boschma met Hip
haan een tiental Duitsers en in d« Olym-
piajollen-klasse werd Haaksma, de enige
buitenlander in het Duitse gezelschap,
tweede.
De wedstrijden werden gehouden bij
ideaal zeilweer. Het was zonnig met een
lichte bries uit Noordoostelijke richting.
Niet minder dan 476 jachten uit 16 lan
den nemen aan de Kieler Woche deel.
Vergeefs hebben beide nummers laatst
van de twee afdelingen van hoofdklasse
B getracht hun plaats in die klasse te
behouden. Zij moesten die inruimen
voor de twee kampioenen uit de eerste
klasse. Van deze versloeg de Eindho-
vense LTV haar zuidelijke zusterver
eniging uit Tilburg met 9—2 en het
Nijmeegse Quick won met hetzelfde
grote verschil van het zwakke Amers-
foortse Alta. Zoals de cijfers aantonen
ontbrak elk element van spanning.
Quick liep zelfs uit tot 6—0 zonder één
set in die zes partijen (de enkelspelen)
te verliezen. Ergo behoudt het zuiden
een hoofdklasser B, terwijl het oosten
nu, naast Enschede, zijn tweede heeft.
De uitslagen waren: Eindhovense LTV
Philharmonie 92.
Heren-enkelspel: v. Lidth de Jeude
versl. Beukers 6—3 63; Hoogteyling
verl. v. Taminiau 06 46; v. d. Wil
denberg verl. v. Mesmaekers jr. 26
16; Viëtor versl. Adam 75 16 61.
Dames-enkelspel: mevr. VletterTet-
telaar versl. mej. Grosveld 16 60 64;
mevr. v. d. Wildenberg versl. mevr.
Mesmaekers 97 62.
Heren-dubbelspel: v. Lith de Jeude
en v. d. Wildenberg versl. Taminiau en
Bekkers 63 86; De Vries en v. d. in Pijnacker net voor de aanstormende
Horst versl. Adan en Mesmaekers jr. karavaan dicht gingen. Vijf man zagen
63 64. het voetgangerstunneltje: zij renden er
Dames-dubbelspel: mevr. Vletter en
mevr. Lubbers versl. mevr. Mesmaekers
en mej. Grosveld 64 62.
Gemengd-dubbelspel: mevr. Lubbers
en v. Lidth de Jeude versl. mej. Gros
veld en Passtoors 62 57 61; mevr.
van Vonderen-Mullemeisters en Viëtor
mevr. Mesmaekers en Mesmaekers jr.
6—3 6—3.
Quick (Nijm.)Alta 92. Heren
enkelspel: Bijker versl. Keijzer 61 60;
Overbeek versl. Dirks 61 61; Claas-
sen versl. Hehekamp 61 60; Witte-
kamp versl. Leyesen 63 63.
Dames-enkelspel: mej. Hannessen versl.
mevr. Dirks 6—3 62; mevr. Petri
versl. mevr. Potter 64 64.
Heren-dubbelspel: Claassen en Bijker
versl. Groeneweegen en Levesen 6-3 0-2;
Wittekamp en Overbeel verl. v. Dirks
en Keijzer 5—7 36.
Dames-dubbelspel: mej. Hannessen en
mevr. Terhorst versl. mevr. Potter en
mevr. Dirks 63 64.
Gemengd-dubbelspel: mevr. Petri en
Bijker verl. van de heer en mevr. Dirks
62 26 68; mevr. Terhorst en Claas
sen versl. mevr. Potter en Goenewee-
gen 86 75.
De eerste beslissingswedstrijd voor
een plaats in de hoofdklasse van het
Nederlandse Handbalverbond. afdeling
heren tussen Vlugheid en Kracht en
ESCA heeft ESCA met 10-7 gewonnen.
Jan Jansen, een negentienjarige eer
stejaars amateur-wegrenner, heeft zon
dagmiddag zijn woonplaats Nootdorp bij
Delft doen juichen. Hij werd de grote
winnaar van de zesde ronde van Zuid-
Holland, een koers over 202 kilometer,
die de Haagse wielerclub Hollandia voor
de eerste maal rondom deze plaats liet
verrijden.
Inplaats van in Den Haag waren start
en finish nu in Nootdorp. Met een klei
ne voorsprong op een viertal achter
volgers kwam Jansen het sportpark
binnen, waar hij op de sintels van de
renbaan met acht seconden voorsprong
op de Nederlandse kampioen Dick Ent
hoven uit Amsterdam en diens club
makker Mik Snijder (Halfweg) over de
streep ging.
Vier seconden later suisde de Hage
naar Ab van Egmond door de finish.
Deze verspeelde zijn kans op de tweede
plaats door een slippertje op de sintels.
Nog even later op 20 sec. na de win
naar finishte nummer vijf, Jan Her
mes uit Berkel.
De beslissing in de wedstrijd viel 35
km voor het einde toen de spoorbomen
Een Viscount-vliegtuig van de K.L.M.
heeft zondagmiddag, komend van Am
sterdam, op verzoek van de verkeers
leiding van het vliegveld „London Air-
port" nog een rondje gemaakt om het
veld, teneinde een ,,Heron"-vliegtuig
van de Engelse koninklijke familie met
prinses Margaret aan boord, gelegenheid
te geven van de landingsbaan te taxiën.
Gezagvoerder Van Veelen van de
KLM-Viscount had, in overleg met de
Engelse verkeersleiding, de normale vijf
mijl afstand tussen de voor hem vliegen-
d „Heron" en het door hem bestuurde
toestel in acht genomen.
Het „Heron"-vliegtuig taxiede na de
landing langzamer over de landingsbaan
dan was voorzien. Dit was voor de ver
keersleiding aanleiding, gezagvoerder
Van Veelen te verzoeken, de landing nog
even uit te stellen en nog een rondje te
maken.
met de fiets op de' schouders door en
hadden direct een kleine voorsprong
op het peloton. Bij het binnenkomen
van Nootdorp maakte Jansen zich van
de andere vier los en luid toegejuicht
door zijn supporters ging hij als triom
fator over de eindstreep. Zijn tijd over
de 202 km was 5 uur 2 min. 10 sec.
De verdere uitslag luidt: 2. Dick
Enthoven, Amsterdam, op 8 sec.; 3. Mik
Snijder, Halfweg, z.t.: 4. Ab van Eg-
mond. Den Haag, op 12 sec., 5. Jan Her
mes, Berkel, op 20 sec.; 6. Werner Swa-
neveld, Dordrecht, op 9 min. 30 sec.; 7.
Jan Stolk, Zwijndrecht, op 9 min. 42
sec.; 8. Japques Mesters. Den Haag, op
9 min. 57 sec.; 9. Theo Rutten, Valkens-
waard, z.t.; 10. Coen Visser, Santpoort,
z.t.
Ru Doe zag er niets meer in. „Dat
is toch geen doen meer, dat ding remt
nog maar nauwelijks." Met een onder
toon van teleurstelling zei de man uit
Wassenaar het, terwijl hij zijn wagen
na afloop van het eerste traject van
de drie provinciën-rit in Groningen
langzaam tot stilstand bracht. „Ver
schrikkelijk", bracht co-equipier Jan
Quant er even later met veel moeite
uit. „Er zaten puzzles in waarvan ik
niets heb begrepen".
Amper acht uur later, bij de finish
in Emmen, zuchtten Dee en Quant nog
steeds. Maar met een grijns van vreug
de overhandigden de kampioenen hun
papieren aan de finish-officials. Precies
op tijd hadden zij het tweede deel kun
nen rijden. Geen controle was gemist.
Het was duidelijk; ook de toe drie pro
vinciën rit was gewonnen door Ru Dee
en Jan Quant. Voor Quant was het de
vierde zege in successie. Reden de win
naars de rit uit met, 76 strafpunten, voor
nummer twee, de Belgische combinatie
StaepelaereStaepelaere uit Antwerpen,
werden maar liefst 251 strafpunten ge
noteerd.
De uitslag van de rit, die telt voor
het Nederlands kampioenschap betrouw-
baarheidsrit luidt:
A-klasse: 1. R. DeeJ. Quant (Was
senaar-Vlaardingen) 76 str.pnt.2. J.
en G. Staepelaere (Antwerpen) 251 str.
pnt.; 3. P. en A. Jetten (Boxmeer) 280 1
str.p.; 4, P. PouwelsH. Windsma
(Heiloo-Groningen) 337 str.p.; 5. L. van
den BerghTh. Schuurbiers (Veghel-
Den Bosch) 387 str.p.
B-klasse: 1. F. HeegcrC. van der
Marei (Leeuwarden-Witmarsum) 310
str. pnt.; 2. G. de KlerkH. Morshuis
(Amsterdam! 347 str.pnt.; 3. K. Wal
ravenJ. van der Hoek (Amsterdam-
Baarn 436 str.pnt.
De avondvoorstelling op de tweede
dag van de Arnhemse Filmweek is in
alle opzichten belangrijk geweest. In
het bi.jprogram werden vertoond een
korte film van MacLaren en een korte
film van Franpois Villier.
In „A chairy tale" zien we de Cana
dees Mac Laren op zijn vernuftige ma
nier bezig met een man en een stoel.
De man wil lezen, maar de stoel 'is
weigerachtig en wil hem geen plaats
bieden. Zo ontstaat een strijd tussen
beide, waarbij de stoel typisch men
selijke eigenschappen vertoont, tot de
man met sluwe trucjes de strijd wint
en de lezer zijn rust niet meer ent-
houdt.
Villiers vertelt in zijn film „Le fou
lard de Sjnyrne" een kort verhaal
over een cholera-epidemie, die in vroe
ger tijden een deel van Zuid-Frankrijk
heeft ontvolkt. Een marskramer, die
besmette zijden sjaals uit Smyrna vent
en die we onder een enorme paraplu
zien rondscharrelen, brengt overal
dood en verderf. Tienduizenden men
sen worden zijn slachtoffer. Van al de
ze mensen krijgen we er niet één te
zien. Nu en dan zien we de voeten van
een lijk, een dode hand, die neervalt,
een paarst schaduw die over een dorp
of een landstreek glijdt en de dood
suggereert. Soms komen stappen na
der, die versterven of plotseling op
houden; de dood.
Men kan Villier het verwijt maken
dat hij nogal opzettelijk construeert,
cerebraal van opzet is en vooral een
uitvoerige gesproken tekst als basis
van zijn film gebruikt, maar de uit
werking van zijn th°ma is curieus en
hier en daar als geluids- en kleursug-
gestie bijzonder raak. Hij voert men
sen op die we niet te zien krijgen en
wier stem we niet horen, maar ze zijn
levend aanwezig en sterven in ons ge
hoor en voor onze ogen. Villier toont
zich een man, wie de filmexpressie
in de vingertoppen ziet.
De hoofdfilm „Hundc wollt ihr ewig
leben" van Frank Wisbar kan men in
zoverre belangrijk noemen, dat zij tot
discussie uitnodigt. In Duitsland is de
ze film met de pathetische titel een
groot succes, natuurlijk niet om haar
artistieke verdiensten (die er zijn
maar niet ver boven de middelmaat
Enkele der hoofdpersonen uit de pessimistische Franse film „Les Cousins" van
Claude Chabrol.
uitgaan) doch wel om de houding van
het verhaal. Vergelijkt men Wisbar's
film met de befaamde zeven films,
die de .nerikaan Frank Capra onder
de titel „Why we fight" tijdens en na de
tweede wereldoorlog heeft gemaakt,
dan blijft zij zowel artistiek als ideo
logisch beneden het werk van Capra.
De afwisseling van documentaire frag
menten met dramatische situaties mag
Scène uit „Hunde wollt ihr ewig leben" van Frank Wisbar.
Advertentie
Maar aan de geur alleen hebt u niet veel.
'n Ritmeester moet u rokenl
Neem 'ns zo'n geurige Fiat en u
wéét wat wij bedoelen!
5 stuks f 1.35
RF 598
(Van onze sportcorrespondent)
Nog is de kampioensstrijd om de
amateurtitel in de KNVB niet beslist.
ESCA had hem gisteren kunnen be
halen, maar Gouda verijdelde deze
poging door een keurige overwinning
op het Lange Water te Arnhem. Niet
minder dan tien goals zagen de 3.500
toeschouwers in deze bij tijden span
nende en over het geheel zeker niet
onaardige ontmoeting. Van die tien
maakte Gouda er zes (4-6) en dus be
hielden de roodwitten hun kans.
In het meest gunstige geval kan
ESCA volgende week nog met hen ge
lijk komen (Sp. Irene-ESCA) en dan
komt er dus een beslissingswedstrijd
op neutraal terrein! Iedereen was het
er over eens, dat de blonde linksbinnen
van Gouda een knaap van betekenis
voor zijn ploeg was. Inderdaad,' Piet
Frederiks heeft aangetoond dè grote
aanvalsleider, tacticus en schutter van
Gouda te zijn. Ravenstein en Verkaaik
dan is er niets op tegen om
ons nu reeds op te geven
wanneer en waarheen U
vertrekt
Liefst op een briefkaart
Vergeet U vooral niet Uw
vaste adres te vermelden en
indien U weekabonnee bent,
het abonnementsgeld vooruit
te voldoen aan de bezorger
De administratie,
Bij het duinpad viel de wind enkele seconden weg,
om op de open ruimte voor de reddingbootschuur
met hernieuwde kracht los te barsten. Hedwig ont
waarde de laaiende fakkels van de andere boeren die
met hun spannen paarden naar de schuur waren ge
komen. De kerels leken op glimmende vleermuizen
bij dat flakkerende licht en hun paarden zou je voor
monsters kunnen houden.
„Inspannen! Inspannen!" brulde schipper Bate de
Bruin van de strandreddingboot. Hij scheen op alle
plaatsen tegelijk te zijn. De Mae West deed hem
lijken op een wandelend ballonnetje. De bemanning
van de reddingboot, op een enkele laatkomer na, had
de witte sloep al klaargemaakt.
Snel stelden de boeren hun paarden in vijf twee
spanner op en daar ging het, de reddingbootweg af
naar het strand De ljjnwagen met de fakkels ging
voorop een bijna spookachtig gezicht. In de smalle
doorgang tussen de duinen kreeg de wind volle vat
op de korte kolonne. De paarden werden aangevoerd
door hun meesters. Zij lagen voorover in de tuigen.
Moeizaam braken ze door de storm heen.
Beneden aan het strand kookte het water tot aan
de duinvoet. De regen sloeg de mannen en dieren
als een scherm van naalden tegemoet. Vlak voor de
branding werd halt gehouden.
„Een vuurpijl, recht vooruit!" werd er door iemand
geroepen. Bate de Bruin werd één en ai activiteit.
„Daar moet-ie zitten, mannen!" riep hij door zijn
megafoon. De motordrtjver klom al omhoog en start-
1 te de dieselmotor van de reddingboot. „Op je plaat
sen!" schreeuwde de schipper boven het lawaai van
wind en zee uit. Als katten klommen vier mannen
in de boot. Schipper de Bruin volgde een seconde
later. Vanaf zijn plaats aan de helmstok gilde hij de
boeren bevelen toe. Deze brachten hun paarden nu in
twee vijfspannen samen, vóór de lange dwarsbalk
die aan het einde van de reddingbootwagen was aan
gebracht.
„D'r mist een man!" schreeuwde men opeens.
Bate de Bruin monsterde snel de gezichten van zijn
bemanning. „Waar is Gerrit de Wit!" brulde hij.
Eén van de boeren riep met de banden als een
scheepsroeper bij de mond: „Die leit ziek, schipper!"
Bate de Bruin bromde binnensmonds. Had Gerrit
de Wit dan niet voor een vervanger gezorgd? Daar
zou hij wat over horen! Maar nu was elke seconde
kostbaar. Zijn ogen overzagen de groep boeren op
het strand. Zij vonden Simon de Rijke.
„Heidaar! De Rijke!" schreeuwde de schipper hem
toe, „ik heb een opstapper te min!", terwijl hij
naar de lege plaats in de boot wees. Simon de Rijke
scheen te aarzelen. Op zijn beurt keek hij om zich
heen. Hii wees naar een groepje jonge boeren. „Jong
volk genoeg, schipper!" riep hij.
Bate de Bruin had niet veel tijd meer over, om een
keuze te maken. De eerste de beste die naar voren
stapte, werd door de andere bemanningsleden aan
boord gehesen. Het was Hedwig Hedland...
De motordrijver wierp de jongeman een Mae West
'oe en terwijl deze nog pogingen deed om dat vreem
de, onhandelbare kledingstuk aan te trekken, zetten
de paarden al aan. „Om de oost, mannen!" riep
Bate de Bruin door de megafoon.
Hobbelend soms decimeters in het zand wegzak
kend. bewoog de reddingbootwagen zich vooruit. Zo
naderden zji de vloedlijn. Na enkele meters spatte
het water de paarden tegen de borst. De regen gutste
in de boot zodat de zelflozende kleppen al begonnen
te werken voor de kiel van de boot water had ge
proefd
De motor ronkte op toptoeren. Toen raasde de
branding rondom de reddingboot. Het water liep de
Daarden over de rug, maar zij zwoegden voort.
Schipper de Biuin was van onder tot boven gespan
nen als een veer. Zijn ene vrije hand omklemde het
handel waarmee hij de sliphaak kon lostrekken, die
de reddingboot aan de lorrie bevestigd hield. Op het
moment, dat hij de sliphaak zou lostrekken zou de
voorzijde van de wagen omlaag tjompen, waarna de
reddingboot vrij water zou krijgen.
Hedwig - eindelijk in zijn Mae West gehuld en
alles nog maar nauwelijks kunnende verwerken -
zag aan Bate de Bruins gezicht, dat het kritieke
moment naderde. De schipper scheen met electrici-
teit geladen. Hij hield het oog op de paarden langs
zij, de mannen in de boot en het sloepje zejf. Maar
bovenal ging zijn aandacht uit naar de kokende bran
ding. Hij berekende de rollers en brekers die op de
boot losstormden. Eén verkeerd stuk water op het
moment dat de boot gelanceerd zou worden, zou haar
dwars op de lorrie zetten, waarmee ze onverbidde
lijk verloren was. evenals de paarden cn misschien
zelfs de mensen.
De bemanning zette zich schrap op een waarschu
wende kreet van de schipper. Van de paarden waren
slechts de hoofden nog zichtbaar. „Lanceren!", gilde
Bate de Bruin. Een fractie van een seconde later be
gon de schroef te razen, een waaier van water achter
de bool opspuitend. De schipper trok de sliphaak
los Le boot gleed over de rollen van de lorrie naar
voren en dook als een otter het water in.
De branding probeerde het nietige ding te grijpen.
Soms sloeg de schroef de lucht in, zodat de hele boot
trilde omdat de motor onbelast draaide. Bate de Bruin
bad de ogen haK toegeknepen. Hij probeerde in de
duisternis voor hem iets te onderscheiden, maar het
was onbegonnen werk.
Hedwig was naast de opbouw van de motor gaan
staan, zich met beide handen vasthoudend, in een
poging om verder te kunnen zien. Het regenwater
droop hem langs de Kraag naar binnen, ondanks zijn
zuidwester, en hij voelde het koud langs de rug en
borst lopen. Toch tintelde zijn huid. Hij had een on
begrensd vertrouwen in schipper de Bruin en in de
zeewaardigheid van dat witte huikje waaraan hij zich
zonder nadenken had toevertrouwd.
De zee werd zwaarder. Zij scheen zich op de red
dingboot te willen storten. Het ding danste soms als
een vlinder, zo scheen het, over de golftoppen. Bate
de Bruin berekende zijn kansen. De positiebepaling
was heel summier geweest en de Zweedse coaster zou
trouwens intussen wel een flink brok uit de koers
zijn gezet, tenzij hot schip zwaar geladen was zodat
het zichzelf vastwerkte in de zeebodem.
(Wordt vervolgd).
konden qua prestaties eveneens behoor
lijk meekomen, doch Frederiks stak
hoog boven allen uit. Drie van de zes
goals nam hij bovendien voor zijn reke
ning en bij de andere drie was blonde
Piet de architefct.
Geen wonder dus. dat enthousiaste
supporters hem èn Walthie, de 39-jarige
veteraan, die zijn laatste wedstrijd
speelde in competitieverband, na afloop
op de schouders namen. Het doelpunt,
waarmee Gouda de leiding nam, kwam
toch wel heel onverwacht. Sterker, het
had nooit een doelpunt mogen zijn.
Walthie vergiste zich en zette van de
lijn af zo scherp voor, dat dit op een
onschuldig schot geleek. Plotseling
stuitte de bal hoog op met gevolg, dat
de inmiddels uitlopende Lammertink er
niet meer aan kon komen (0-1).
In de twintigste minuut schoot Kart-
man de gelijkmaker in, maar na de
aftrap vuurde Frederiks onmiddellijk
raak (1-2). Vurig drong kanthalf Van
Baaren in de twee-en-veertigste minuut
naar voren. Zijn pass belandde bij
Willemsen, wiens blik en schot op de
bovenhoek gericht waren (2-2).
Na de rust dacht Gouda met twee
goals (Hoogendoorn en Frederiks 2-4)
veilig te zijn. ESCA liep het verschil
echter geheel in door Steenbakkers en
een uiterst fraaie kopbal van O. v. d.
Minnen (4-4). Nu toonde Frederiks voor
de zoveelste keer zijn grote kwaliteiten.
Met Verkaaik speelde hij Hoogendoorn
in vrije positie en toen behoefde laatst
genoemde er werkelijk niet veel meer
aan te doen (4-5). Vijf minuten voor
het einde was ESCA een geslagen
ploeg. Wammes zou toen in de ver
dediging van een handbalteam echt
geen mal figuur geslagen hebben, maar
nu werd het strafschop. En dat knapte
Frederiks nog even op (4-6).
Na Junkerman, Fischerkeller en Debus-
mann heeft nu ook Hans Brinkman be
dankt voor een plaats in de Zwitsers-
Duitse ploeg voor de Ronde van Frankrijk.
Daardoor zullen er naast de reeds aange
wezen zes Zwitsers sltchts vijf Duitse ren
ners starten. Het zijn Altv/eck, Friedrich,
Loeder, Ommer en Reitz.
Voor de Duitse kampioenscompetitie
werden de volgende wedstrijden ge
speeld: Groep A: Eintracht (Frankfort)-
Werder (Bremen) 4-?, FC Köln-FK
.Pirmasens 3-2. Groep B: Hamburger
SV-Kickers (Offenbach) 1-0, Tasmania
(Berlijn)-Westfalia (Heme) 2-0.
op de meeste plaatsen geslaagd heten.
Het eerste beeld, het begin van de el
lende, te weten de gestalte van Hitier,
gemonteerd met het einde, te weten
de lijken van soldaten in de Russische
sneeuw, belooft een reeks schokkende
en beklemmende tegenstellingen, die
het grote en misdadige bedrog zouden
kunnen aanduiden. Maar al spoedig
gaat het verhaal over in een recon
structie van de helse strijd om Sta
lingrad, waar tussen door dan nog een
licht aangezette liefdesromance haar
beslag krijgt, die niets ter zake doet
al is z{j vermoedelijk bedoeld als sym
bool van de overwinning der liefde bo
ven alle haat uit. De verbeelding van
„Stalingrad" Is een knap stuk werk,
waar inderdaad de hel aan te pas
komt
Maar de film heeft een bedoeling,
een strekking. Het verhaal wil aanto
nen dat Hilter en zijn bende het Duit
se volk en de Duitse soldaat hebben
bedrogen en bovendien dat het huidige
Duitsland van nu overtuigd is van dat
bedrog. Wat Hitier de hele wereld
heeft aangedaan, blijft onopgemerkt.
De film praat alleen over de Duitsers.
Hiermede mag dé filmer gerust vol
staan. als hij dat doel dan ook maar
bereikt. Doet hij dat, wanneer hij on
der de duizenden, die zijn film bevol
ken, wel geteld één lafaard toelaat en
de rest onderbrengt in een heldendom
dat de soldatenplicht en de eed aan de
idioot Hitier als hoogste levenseisen er
kent? Er lopen in dit drama knappe
generaals rond die voor hun ogen het
bedrog ontwaren, schelden op de Füh-
rer, maar hem offers brengen van tien
duizenden soldaten. Fanaten en onno-
zelen, ze willen allen de oorlog win
nen, al weten zij dat iedere winst zal
strekken tot „glorie" van een krank
zinnig en misdadig politiek systeem.
Hadden de Führer en zijn trawanten
de mannen niet bedrogen, hadden zij
bij sluwer oorlogsbeleid de zege be
haald, de soldaten zouden zich niet al
te druk hebben gemaakt over het lot
der miljoenen, die dan aan het sadis
me der nazi's, zouden overgeleverd zijn.
Wanneer zij dus teleurgesteld worden
en ontevreden zijn, dan vinden de te
leurstelling en de ontevredenheid toch
niet hun oorzaak in do enorme mis
daad, aan andere volkeren begaan.
Daarover wordt n.l. in de film met
geen woord gerept. Die misdadige
werkelijkheid bestaat niet eens voor de
plichtsgetrouwe vechtjassen, die Hitier
alleen maar kwalijk nemen dat hij de
Duitse legers door zijn militaire stom
miteiten belet, de overwinning voor de
nazi's te behalen.
Dit zijn enkele van de overwegin
gen, die de toeschouwer bezig houden
bij het aanschouwen van het drama
van Stalingrad, en zulks in weerwil van
het feit dat hij weet, geen enkele re
den te hebben om aan de goede be
doelingen van Wisbar te twijfelen. Na
afloop verscheen de heer Wisbar ten
tonele, waar hij discreet in een hoek
plaats nam om ons te bezweren dat er
nooit meer oorlog mocht komen en dat
de huidige Duitse generatie de bittere
les begrepen had. Wij hopen het van
harte, maar vrezen wel dat menige
Duitser in de film van Wisbar niet zon
der welbehagen geheime trekjes heeft
ontwaard van een blijkbaar onverwoest
bare en toch zo misplaatste helden
verering.
De Franse film ..Les Cousins" van
Claude Chabrol, die zondagavond is
vertoond, roept weer heel andere pro
blemen op. Het gaat ook ditmaal over
de Franse jeugd en het is een jeugdige
filmer, die er over spreekt. Na een aar
zelend en erg kunstmatig begin raakt
de handeling op dreef en gaandeweg
ontwaart men dat Chabrol er in slaagt
de tragiek van een studentenbestaan
voelbaar te maken. Hij eindigt pessi
mistisch, als hij het goede straft, hoe
wel hij het kwade niet beloont.
We maken kennis met een studenten
wereldje in Parijs, waarvan de man
nelijke leden alle rechten doen gelden
die de vrouwelijke gaarne schijnen te
erkennen. Twee studenten, neven, zijn
de helden van het verhaal: een ijverige
studax en een losbol. De eerste is eer
lijk verliefd, maar bereikt niets in de
liefde. Hij werkt hard, maar zakt voor
zjjn examen. De andere is een losbol,
die niet werkt, maar wèl slaagt bij pro
fessoren en meisjes. Op het stuk van
bacchanalen gaat geen zee hem te hoog-
Als de studax tot de erkenning komt
dat Mj niets heeft bereikt, laat hij de
moed zakken, richt een pistool op zijn
slapende neef, maar heeft niet de moed
om te schieten. Even later krijgt de
losbol het wapen in handen en schiet
zich van geen gevaar bewust zijn neef
spelenderwijs dood, waarna hij versla
gen achterblijft. Dat beiden ten ore'ef
gaan, tekent het nihilistische pessimis
me van de filmmaker, dat hij tijdens
de handeling suggestief weet te de
monstreren. Na de lange aarzeling van
het begin begint de handeling een at
mosfeer te ademen, die door een ver
nuftige constructie van onopvallende
details wordt opgeroepen en vrij spoe
dig gaat preluderen op het trieste ein
de dat toch nog als een bittere en
schokkende verrassing komt indagen-
Een knappe maar droevige film.
