T.T.-spektakel beheerst door
superieur motormerk
maar
Tomeloze snelheid,
weinig strijd in Assen
NEDERLANDSE ATLETIEKPLOEG
VERLIEST VAN DE BELGEN
Belgische biljarters zeer sterk
in tanden weds trijd
D
Christine Truman
uit de strijd
Geen lopers voor lange
middenafstand
en
Saai en vervelend
Poloteam slecht
op dreef
mÊm
Tennisploeg klopt
Cambridge: 12-5
Nationaal record
van Jonkers
C. van den Bosch
verbetert record
verspringen
34259 CARAMBOLES IN AMERSFOORT
d
Biljartuitslagen
W imbledonkampioenschappen
TT IN CIJFERS
Duitsers agressiever
Van Swol en Rinkel
kunnen het nog
MAANDAG 29 JUNI 1959
fAGINA 6
(Van onze speciale verslaggever)
Waarop men in de „wilde"
j nacht van Assen onafgebroken
klonk en dronk, waarvan vele
honderden in de volgepropte
hotels of ergens al of niet in
tentjes op de Drentse hei droom-
s den, is uitgebleven. De T.T. 1959
c werd evenals vorig jaar het een-
tonige en daardoor vervelende
1 feest van het veruit superieure
motormerk M.V. Agusta. Razende
1 John, felle Tarquinio en slimme
Carlo beheersten het rauwe spek-
takel op hun helrode machines
volkomen. Zij wrongen hun ge-
j helmde hoofden diep onder de
plastic-kappen, draaiden de gas-
handles volledig open en gingen
t zich werkelijk te buiten aan een
r ongebreidelde zucht naar het be
reiken van uiterste snelheden.
Piet Nortier, Nederlands motor
kenner nummer één, kon zijn
laatste microfoon-commentaar
dan ook kruiden met een over
vloed aan records. Maar waar
bleef de strijd, de spanning en de
sfeer waarop de benauwend dicht
op elkaar geperste toeschouwers
wachtten? Deze belangrijke fac
toren die achteneenhalf uur
lang stil zitten op een houten
tribune moesten rechtvaardigen,
bleven uit. Weer zijn ze teleurge
steld afgedropen de duizenden en
nog eens duizenden moegedreun-
de motorliefhebbers. Zwijgend
gleden zij in hun leren jassen.
Hun bestofte ogen glommen niet
van opwinding, uit hun droge
kelen kwam geen enthousiast
commentaar.
John
Bil jart-„Olympiade"
In het overvolle Assen was men de
avond tevoren bijzonder optimistisch
geweest. Had het brutale Engelse rijke
luiszoontje Mike Hailwood met zijn
fabrieks-Ducati niet een formidabele
trainingsrit gereden in de 125 cc-klasse?
Zijn snelste rondetijd 3 min. 43,2 sec.
•was veruit de beste. Kwamen bij de
350'ers de trainingstijden van Hocking,
Brown, Minter, Kavanagh, Phillis en
Dale niet vrijwel overeen en hield de
zijspanrace niet de belofte in van een
grandioos gevecht? „Er gaan morgen
verschrikkelijke dingen gebeuren", zei
den de kenners opgewonden en zij
brachten hun zoveelste glas bier naar
de mond, of verdwenen luid lachend in
het drukke gewoel van de T.T.-kermis,
om in deze jaarlijkse reünie van de
mannen met de leren jassen naar vrien
den en kennissen te zoeken.
Ondeugend spelletje
De race in de 250 cc-klasse, als steeds
de „ouverture" van dit grote motorge-
weld, scheen inderdaad aan de stoutste
verwachtingen te beantwoorden. Hail
wood en zijn landgenoot Derek Minter
namen zo maar de kop en het had er
alle schijn van dat het de Italiaanse
maestro's Provini en Ubbiali te hard
ging. Zij bogen zich diep over hun hui
lende „rode duivels" en keken grimmig
naar de ruggen van Hailwood en Minter,
die op hun beurt met verhitte gezichten
zich omdraaiden om te zien waar de
„grote jongens" wel bleven. Tarquinio
Provini en Carlo Ubbiali speelden een
ondeugend spelletje en zij deden dat
bijzonder knap. Tot de laatste ronden
bleven zij op het tweede plan. Terwijl
het publiek al begon te geloven in een
sensationele uitslag, draaiden Provini
en Ubbiali hun gaskranen iets verder
open. De verraste toeschouwers zagen
de M.V.'s onweerstaanbaar naar voren
komen. Opeens waren Hailwood en
Minter nergens meer. Ubbiali draaide
even een ronde van 3 min. 24,5 sec.,
hetgeen op het bochtige circuit een ge
middelde snelheid van 135.628 km. be
tekende. Carlo bleef ondanks dit baan
record in het beslissende duel 0,1 sec.
achter op zijn stalgenoot Provini, die
met zijn zoontje Marsio op de arm het
ere-podium beklom om gehuldigd te
worden.
Derek Minter, die voor Hailwood als
derde eindigde, diende na afloop op ver
zoek van Morini-officials een protest in
tegen de cylinderinhoud van de M-V.'s,
die niet aan de voorgeschreven eisen
zouden voldoen. De internationale jury
controleerde met zeer fjjne instrumen
ten, maar bespeurde niets onregelmatigs
en de uitslag bleef zoals die was. Het
publiek had zjjn lesje geleerd en liet
zich in de 125 cc-klasse niet opnieuw
beetnemen door een Italiaans schijnge
vecht. De Oostduitser Degner op zjjn
fraaie M.Z. mocht een fikse voorsprong
nemen. Brave Ernst raakte door dit on
verwachte presentje zo van de kook,
dat hij stuk draaide en uit de strijd
verdween. De twee-tact had moeilijk
heden met de stroomverdeler. Provini,
die ook pech kreeg, viel ver terug, maar
Ubbiali was er nog en dat zouden Hail
wood en Spaggiari ondervinden.
Aan het begin van de voorlaatste
ronde ging de gasmanet van de M.V.
nog wat wijder open en weg was
Ubbiali. Een ronderecord van 3 min.
37,7 sec. of te wel een gemiddelde snel
heid van 127.403 km. per uur, een grote
lauwerkrans en kostbare punten voor
het wereldkampioenschap waren zijn
beloning.
Tegen het wegdek
Dan de 350 cc-race maar, dachten de
toeschouwers. In deze strijd zonder
fabrieksmerken, zoals de nieuwe for
mule van de F.I.M. bepaalde, lagen de
kansen open, verklaarde Piet Nortier,
die in verband met zijn drukke werk
zaamheden in de motorsport voor het
laatst in de „duiventil" vertoefde. Zijn
duizenden toehoorders gingen er eens
voor zitten. Echter ook hier kwam de
teleurstelling. Vechtjas Hocking, de
coming-man uit Rhodesia, had een
snelle start en was meteen voor alle
overige deelnemers onbereikbaar, met
uitzondering van Brown. De wilde Brit
li aaide Hocking, die evenals hij op een
Norton reed, in. Nu eens op kop, dan
weer in tweede positie, berekende Bob
Brown zijn kansen. In de slotfase van het decor van een grauw wolkendek als
de strijd maakte hij zich definitief los een nachtkaars uitging.
een van angst huilende John door zijn
moeder de races moest worden inge
duwd, zo is het thans nog op alle races,
waar John als de ongenaakbare favoriet
aan de start verschijnt. Moeder Surtees,
die vroeger op een zware 1000 cc Victo
ria over de Engelse wegen snorde,
regelt alles voor haar zoon. Zij ziet er
nauwkeurig op toe dat de monteurs zijn
gestroomlijnde M.V. goed schoon houden
en vertoeft tijdens de race voortdurend
in de pit, waar zij alleen de chronome-
trage verzorgt. In ruil daarvoor moet
John precies doen wat zjj zegt en dat
is niet gering. Want ma Surtees, ver
trouwd met de prikkelende geur van
olie en benzine, stelt hoge eisen. Haar
zoon moet winnen en wel zo overtuigend
als maar mogelijk is.
John, die als steeds het laatst de start
houding aannam, duwde sloom en onge
ïnteresseerd de stofbril voor zijn ogen.
Hij had zijn instructies. De echo van
het waarschuwingsteken voor de start
was nog hoorbaar, toen Londense John
al in gewonnen positie lag. Zijn M.V.
draaide direct en nadat hij even zittend
als een amazone de gastoevoer had ge
regeld, zwaaide het rechterbeen over de
motor. Vanaf dat moment was de trage
John Surtees een duivelse coureur, liet
hij zijn motor gieren als hij in de
Stroomdrift of bij de pit even optrok.
Zijn gevoelige vir.gers hanteerden het
gashandle weergaloos. John won de 500
cc-race zoals zijn moeder dat wilde.
Onweerstaanbaar joeg hij over het
Drentse wegdek, soms vriendelijk wui
vend naar zijn moeder, die op grote
kaarten de steeds snellere ronden bij
hield, dan weer spottend omkijkend
naar de rest van het veld dat „nergens"
was. Piet Nortier mocht dan de aan
dacht vestigen op felle gevechten in het
midden- en achterveld, vele toeschou
wers konden daarvoor de interesse niet
opbrengen. Zij trokken zwijgend naar
de eigen machines. Met een zekere af
gunst in de ogen keken zij naar hen,
die met de fles nog in de armen op de
droge heigrond hun roes uitsliepen en
waarschijnlijk nog droomden van span
nende races, terwijl de T.T. 1959 tegen
Uitslag race in de 125 cc klasse (14 r.,
107.860 km): .1. Ubbiali (It.) met MV
52 min. 25.2 sec., gem. snelheid 123.462;
2. Spaggiari (It.) met Ducati. 52.26.6. gem.
123.407 km per uur; 3. Hailwood (Eng.)
met Ducati, 52.53.3. gem. 122.368 km per
uur; 4. Fügner (Duitsl.) met. MZ 53.46.2,
gem. 120.360 km per uur; .5. Minter (Eng.)
met MZ, 53.50.1, gem. 120.214 km per u.:
13. Henk van Marie (Ned.) met Ducati op
2 ronden.
250 cc klasse (17 r., 130.97 km): 1. Pro
vini (It.) met MV, 59 min. 47.4 sec. (gem.
snelheid 131.437 km per uur); 2. Ubbiali
(It.) met MV, 59.47.5 (gem. snelheid
131.430 km p. uur: 3. Minter (G.-B.)
met Morini, 59.57.3 (gem. snelheid
131.077 km p. uur): 4. Hailwood (G.-B.)
met Mondial, 60.02.4 (gem. snelheid
130.891 km p. uur).
350 cc (20 r.. 154.09 km): 1. Brown
(Eng.) met Norton. 70 min. 25.2 sec.,
gem. snelheid 131.288 km per uur; 2.
Hocking (Rhodesia) met Norton, 70.26.1,
gem. 131.263 km; 3. Anderson (Eng.) met
Norton, 71.39.6, gem. 130.227 km: 4. Dale
(Eng.) met AJS, 72.02.6. gem. 128.328 km;
5. Phillis (Austr.) met Norton, 72.03.1,
gem. 128.316 km; 16. Joop Vogelzang
(Ned.) met Norton, op 1 ronde. De snel
ste ronde werd gemaakt door Bob Brown
met Norton in 3.27.5, hetgeen neerkomt
op een gemiddelde snelheid van 133.667
km per uur.
Zijspanklasse (14 r., 107.860 km): 1. Ca-
mathias en Cecco (Zwits.met BMW, 53
min. 56.2 sec., gem, 119.985 km per uur;
2. Harris en Campbell (Eng.) met BMW,
54.03.1. gem. 119.73.1 km p. uur; 3. Fath
en Wohlgemuth (Duitsl.) met BMW,
55.34.2. gem. 116.459 km p. uur: 4. Strub
en Siffert (Zwits.) met BMW, 55.34.9,
gem. 116.439 km p. uur; 11. Harmen van
der Wal en Jan van Gelder (Ned.) met
Norton, op 2 ronden. De snelste ronde
werd gemaakt door Camathias in 3 min.
45.8 sec., hetgeen neerkomt op een ge
middelde snelheid van 122.833 km per
uur.
500 cc: 1. Surtees (G.-B.) met MV, 1
uur 31 min. 20.2 sec., gem. 136.649 km
p. uur; 2. Brown (G.-B.) met Norton,
1.33.12.6. gem. 133.905 3. Venturi (It.)
met MV, 1.34.12.9, gem. 132.473; 4. Dale
(G.-B.) met BMW, 1.34.36.9, gem. 131.915:
5. Redman (Rhodesië) met Norton, op 1
ronde. De snelste ronde maakte^ John
Surtees in een tijd van 3 min. 18.3 sec.,
hetgeen een gemiddelde van 139.868 km
per uur betekende.
■j,v:<....
van Hocking en passeerde kamprechter
Majoor met de zwart-wit geblokte vlag
ver voor zijn rivaal.
In de achterhoede van dit veld stre
den twee Nederlanders: Vis en Huberts.
Hun gevecht om: „Wie is de beste
Nederlander" kreeg geen winnaar om
dat beide renners met elkaar in aan
raking kwamen en tegen het warme
wegdek sloegen. Wonderlijk genoeg
mankeerden zij niets, maar hun fietsen
waren niet meer geschikt voor verdere
deelname. Dat ook in deze z.g. vrije
klasse snel gereden werd, bewijst het
feit dat Bob Brown een gemiddelde
boekte van 131,288 km. per uur, waar
mee hij sneller was dan vorig jaar John
Surtees op zijn supersnelle M.V. De
F.I.M. voerde de nieuwe formule I toch
in om de angstwekkend hoge snelheden
te verlagen
De zijspanrace is spectaculair geweest.
Spectaculair om de halsbrekende toeren
van de „bijzitters" op hun schavotjes in
de „Kniebocht", „Strubben", „Rusken-
hoek" en „Ramshoek". Vaak met hun
lippen vlak boven het onder hen door
suizende asfalt, hielden zij de machines
in balans. Van spanning was ook hier
evenwel geen sprake. De Zwitser Cama
thias en zijn assistent Hilmar Cecco
gingen snel naar de kop en bleven daar
zonder strijd, omdat eerst Fritz Scbei-
degger met zijn B.M.W. uit de bocht
vloog en vervolgens wereldkampioen
Schneider de boel stuk draaide.
John Surtees bewees zaterdag in Assen
weer zijn grote klasse in de 500 cc.
John reed als een duivel en stoof ver
voor zijn collega's over de eindstreep.
Het heeft er ongetwijfeld ingezeten, de
revance voor de nederlaag, die de Ne
derlandse waterpoloploeg vorig jaar
juli te Nijmegen tegen Duitsland leed.
Deze Duitse ploeg was geen wonder-
team. Toen al spoedig na het begin
onze landgenoten een voorsprong van
2-0 opbouwden ,was dit geenszins ge
flatteerd. De Nederlanders hadden het
spel in handen door een hoger tempo
en beter positiespel. Het goud, dat er
blonk, bleek echter slechts een heel
dun laagje. Want nadat de Duitsers er
enkele malen fors ,,de borstel over haal
den" kwam de grondlaag boven en
deze bleek van aanzienlijk minder kwa
liteit. Nog voor de rust kwamen de
Duitsers gelijk (2-2) en in de tweede
helft namen zij wederom uit een ach
terstand (2-3) de winst: 5-4. De hulde
die hun landgenoten hen brachten was
verdiend. Door hun grotere aggressivi-
teit en doorzettingsvermogen hadden zij
recht op de zege. Vooral aan dit laatste
ontbrak het de Nederlanders en het
meest kwam dit in de eindfase aan het
licht. Toen namelijk, terwijl de onzen
een numerieke meerderheid hadden van
7 tegen 6 en bij een achterstand van 5-4
ze hadden dus niets meer te verliezen
durfde de een voor de ander niet te
schieten. Passief gooide men elkaar
letterlijk en figuurlijk het balletje
toe. Tenslotte waagde De Boer het:
Doelman Biltstein stopte echter de bal.
Het was nagenoeg het laatste schot;
enkele seconden later floot de Belgische
scheidsrechter Bauwens de strijd naar
de historie.
far iflfr
De gehavende ploeg van de in ter national e
club van Nederland Van Eysden en Maris
konden niet worden opgesteld, omdat zij te
Wimbledon vertoeven heeft de tennis
wedstrijd tegen Cambridge met 125 ge
wonnen.
Het was niet gemakkelijk om op de ten
nisbaan te Overschic tot goed spel te ko
men. De straffe wind maakte dit vrijwel
onmogelijk. Toch zijn de Nederlanders tot
een grote overwinning gekomen. Na de
eerste dag was de stand 33.
De grootste belangstelling is op de tweede
dag uitgegaan naar het dubbelspel, waarin
de „oudgedienden" Van Swoi en Rinkel uit
kwamen. Zij wonnen beide partijen. Rinkels
volley en de service van Van Swol waren
niet te onderschatten, daarover konden de
Engelsen Woodley, Kumar, Hatton en
Archdale meespreken.
Uitslagen: Karamoy (N.) verl. van Hann
(C.) 46 46; Kioezen (N.) versl. Hatton
(C.) 63 57 63: Volkmaars (N.) verl.
van Laure (C.) 68 64 36; Goris (N.)
verl. van Levine (C.) 46 6—8: Dehnert
(N.) versl. Archdale (C.l 64 6—3; Breu-
kink (N.) verl. van Woodley (C.) 6—4 63.
Karamoy versl. Lewis 6—2 26. 63; Jaap
Volkaars versl. Woodley 63 60: Ab Kioe
zen versl. Archdale 6—1 61; Goris verl.
van Hann 36 63 36: Dehnert versl.
Hatton 63 46 86; Breukink versl. Ku
mar 64 86. o
Dubbelspel: Goris en Dehnert versl. Arch
dale en Hatton 63 63; Van Swol en Rin
kel versl. Woodley en Kumar 7—5 6—1;
Kioezen en Volmaars verl. van Hann en
Lewine 64 26 16; Van Swol en Rinkel
versl. Hatton en Archdale 63 68 64.
0-^. 6—1.
Eindstand was 125 in het voordeel van
de Nederlandse IC.
Door te Zwolle met 1010 gelijk te spe
len tegen DCL (Leeuwarden), behaalde za
terdagmiddag de Rotterdamse damvereni
ging Constant voor de achtste maal het
clubkampioenschap van Nederland.
Roger Moens was in Antwerpen on-1 loopt hier nog tussen de Nederlanders
genaakbaar op de 800 meter. De Belg I Heida en Essajas.
De Nederlandse lieren atletiekploeg
heeft zondag in het knusse Beerschot
stadion te Antwerpen met 200 tegen 218
punten verloren van België en dat be
tekende tevens de derde nederlaag in
successie in de afgelopen jaren. Geen
revanche dus, maar ook geen al te grote
nederlaag, zoals een paar jaar geleden
te Maastricht, toen de Belgen met 224
tegen 192 punten hun superioriteit toon
den. Niet minder dan twaalf maal stapte
een Belg zegevierend uit baan, ring of
springbak. Viermaal zelfs leden de Ne
derlanders een dubbele nederlaag en
één keer, op de 10.000 meter, eindigden
de Belgen Vandendriessche, Vandewat-
tyne en Van der Velde op de eerste drie
plaatsen. De nederlaag op zichzelf was
geen schande, maar zij toonde wel dat
de nationale ploeg de grootste verliezen
leed op de midden- en lange afstanden,
verleden jaar nog het sterkste gedeelte
van het team, terwijl door afwezigheid
van de in Amerika studerende Henk
Vwser en de naar Scandinavië vertrok
ken Albert Hofstede het verspringen en
Op het gemeentelijk sportpark te Til
burg zijn zondag nationale atletiekwed
strijden gehouden. De sterke wind die
recht over de baan stond, beïnvloedde
vooral de sprintnummers ongunstig. Bij
de dames verbeterde Corrie van den
Bosch met een sprong van 5,53 m het
zuidelijk record verspringen.
De voornaamste uitslagen luiden: da
mes 80 meter horden: 1. en 2. ex aequo
Willie BakkerCysouw (Vlissingen) en
Corrie van den Bosch (Oisterwijk), bei
den 11,6 sec. 100 meter: 1. Willie Bak
ker—Cysouw (Vlissingen) 12,8 sec.; 2.
Catrien Bolijn (Den Haag! 12,9 sec.
Verspringen: 1. Corrie van den Bosch
5.53 m (nieuw zuidelijk record); 2. mej.
H. We: tra (Vlissingen) 4,96 m. 200 me
ter: 1. Corrie van den Bosch 26,4 sec.;
2. Catrien Bolijn 27,- sec. Heren 100 me
ter: 1. Vos (Eindhoven) 11,1 sec.: 2. Hon-
selaar (Amsterdam) 11,4 sec. 400 meter:
I. Van der Broek (Eindhoven) 50,1 sec.;
2. Van Leeuwen (Bussum) 50,5 sec. 200
meter: 1. Honselaar 22,9 sec. 800 meter:
1. Van borst Eindhoven) 1 min. 57,1
sec.; 2. Van Belkum (Vught) 1 min. 58
sec.
erg serieus
Hebben de M.V.'s in de twee laagste
klassen een beetje comedie gespeeld, in
de race van de „zwaargewichten" was
daar geen sprake van. Mama Surtees,
op baar knieën in de pit, bad haar zoon
John kennelijk voor dergelijke grapjes
gewaarschuwd. En wat mama Surtees
zegt wordt door John stipt opgevolgd.
Zo was dat enkele jaren geleden toen
De wedstrijdleider van de Europese
Biljart Federatie, de Duitser Knenen,
is zo geïmponeerd door het succes van
„Amersfoort", dat hij heeft voorge
steld het landentournooi om de vier
jaar te organiseren, als een soort van
„Olympiade". Als wisselprijs zou
kunnen fungeren de prachtige kris
tallen bokaal, waarop dit keer Belg ie
beslag legde.
Antwerpenaar beheerst de strenge con-
structieregelen van het spel a la ligne
minder geserreerd, dan men zou ver
wachten gezien zijn produkties: een
reeks van 298 op vrijdag en zondag
middag tegen een „aangeslagen" Van
de Pol een solide 254. Maar de uit
voering van zijn carambolage verraadt
een enorme kennis van de spelbouw,
die, geschraagd door een feilloze intu
ïtie, de moeilijkste stootbeelden tot sim
pele opgaven maakt. Vervest moest
slechts één matchpunt afstaan aan de
Spaanse toreador Galvez, een man met
een diep inzicht in de geheimen van het
effect en een artistieke afstoot, welke
de zielloze biljartbal tot sidderend leven
wekt.
De Eindhovenaar Henk Scholte staat
op de ranglijst onmiddellijk achter de
Belg met een veel lager moyenne, maar
toch nog boven de gevaarlijk sterke
Duitser Rudolph en zelfs twee plaatsen
voor de „oude meester" Van de Pol.
Het is wel duidelijk, dat de Rotterdam
mer niet meer de eerzucht kan opbren
gen om zijn empirisch-wetenschappelijke
spelopvatting ook tot royale winst par
tijen te herleiden. Dat hij een kader
serie in stijl en scherp op de lijnen kan
uitspelen is ook nu gebleken, maar Van
de Pol bezit niet meer de psychische kracht
om „door te drukken" als de ideale
positie voor het grijpen ligt.
Herman Popeyus heeft zelfbewust zijn
kaarten op tafel gegooid in een gezel
schap van koelbloedige drieband-specia
listen. Zijn felle attaque was ook Henny
de Ruyter te maentig en daar Tiedtke
noch Vingerhoedt voor het zware ge
schut" hun candidatuur hadden gesteld,
móest Popeyus wel op de hoogste plaats
belanden. Vingerhoedt zou de Belgische
zaak afronden in 't iets eenvoudiger een-
bandspel. René is het niet gelukt. Van
Oosterhout wist hij pas op de eindstreep
van zich af te schudden en op de mach
tige attaque van de Spanjaard Domingo
had de Antiverpenaar geen repliek.
Domingo noteerde een briljante serie
van 59 en een algemeen moyenne van
5.46, slechts 0.17 punt, onder het Euro
pees record, van Tiedtke.
In het libre-genre trok België weer
de erepalm naar zich toe. Clement van
Hossel versloeg op de laatste dag een
onzekere Kees de Ruyter, waardoor hij
met 62.50 moyenne ongeslagen bleef
Flip Beekman behaalde een uitstekend
resultaat door direct achter Van HasseJ
te eindigen met 51.36 gemiddeld.
Het 71/2 tenslotte is een magnifieke
ovenvinning geworden voor de sym
pathieke Duitser Liitgehetmann. Zater
dagavond liet hij na een aangrijpend
duel de Belg Waf flard achter zich, zon
dag nam hij de „klip" De Kleine alsof
het een instructie-partijtje gold. Time
Wijnen en Henk de Kleine hebben in
Glimlachend feliciteert Van Oosterhout zijn grote rivaal Vingerhoedtnadat dit toernooi een zwakke indruk achter
deze hem in een partij bandstoten met vier caramboles verschil heeft verslagen, gelaten. Zij waren xvelhcht het meest
Wafflard, die ook op het nippertje won van Tirxie Wijnen, ziet het tevreden aan. uit hun doen door de ondraaglijke
(Van onze speciale verslaggever) i
e biljartballen zijn uitgerold in
Amersfoort. Vijf dagen lang heb
ben zij prompt gereageerd op
de wenken van hun meesters. 34259 maal
ontmoetten zij elkaar in caramboles van
alle soorten, sommige van een fragiele
broosheid, andere zwiepend en zwaaiend
op het satijn gelegd. 30 Europese groot
meesters van het groene laken hebben
de gunst, maar ook de ongenaakbaar
heid van het ivoor geproefd. Soms was
hun spel doortrokken van een beheerste
distinctie, soms ook druilden de kogels
bandeloos tot masqué, wanneer de keu
onzeker tussen de lange vingers uit
schoot.
Dit biljartspektakel zal met sierlijke
letters in de annalen worden geschre
ven. Niet alleen van de 700-jarige stad,
ook van de Europese Biljart Federatie.
Een landenwedstrijd van grote allure,
die in vijf spelsoorten: driebanden, band
stoten, libre, kader 71/2 en 47/2, de
sterksten heeft aangewezen. Een triomf
voor de Belgische matadoren, aan wie
de fraaie kristallen bokaal ten deel viel,
een triomf bovendien voor het nauwe
lijks tien jaar bestaande „Voorwaarts
Vrolijke Vrienden", de vereniging, die
al haar organisatietalenten op dit toer
nooi heeft kunnen botvieren.
Men kan er natLwelijks over redetwis
ten, onze zuiderburen beschikken nog
steeds over een aantal voortreffelijke
spelers. Joske Vervest behoefde niet
eens op de bodem van zijn welgevulde
arsenaal te tasten om de top te bezetten
bij de 47/2-kadristen. De goedlachse
warmte de eerste dagen, maar ook
daarna manoeuvreerden zij zonder in
spiratie. Geen enkele maal wisten zij
de „gedragen" amorti in hun spel te
brengen, die tot series moet leiden,
In de eindrangschikking komt Duits
land, dat in de vervanger van Tiedtke
voor het driebandenspel, de jonge Abelt.
een vrij ongunstige troef bezat, ruim
achter België. Zoals wij al eerder heb
ben opgemerkt moest de kracht van het
Nederlandse B-team niet worden on
derschat. De „reserves", op het laatste
ogenblik aan de vijf landen toegevoegd,
omdat een Oostenrijks-Zwitserse com
binatie „nog zwakker" zou zijn, sleepten
twee punten meer in de wacht dan de
A-ploeg. Het leverde een derde plaats
op. Voor het overige mogen wij u ver
wijzen naar de uitslagen.
De biljart-landenwedstrijd in Amers
foort is gewonnen door België, dat 39
matchpunten behaalde. D verdere
rangschikking was: 2. Duitsland 30 pnt.,
3. Ned.-B 27 pnt., 4. Ned.-A 25 pnt., 5.
Spanje 19 pnt., 6. Frankrijk 10 pnt.
De uitslagen van zaterdag en zondag
waren: Ned.-BSpanje 55; Ned.-A
Frankrijk 8—2, BelgiëDuitsland 6-^-4,
SpanjeFrankrijk 73. Ned.-BDuits
land 64, Ned.-ABelgië 28.
De eindstanden in de verschillende
spelgenres luidden:
Driebanden:
Popeyus (Ned-A) 9 300 370 7 0.810
De Ruyter (Ned-B) 8 300 353 6 0.849
Siguret (Fr.) 4 289 359 8 0.805
Fauconnier (B) 4 279 381 5 0.732
Apelt (D) 4 209 359 7 0.582
Ventura (Sp) 1 236 376 5 0.627
Bandstoten:
Domingo (Sp.) 8 957 175 59 5.46
Vingerhoedt (B) 8 975 192 32 5.07
v. Oosterhout (Ned.-A) 6 950 209 41 4.54
4 857 204 42 4.20
4 845 209 36 4.04
0 686 207 20 3.31
het hinkstapspringen voor de onzen ver
loren gingen.
Ook het gemis van Hein Cujé, die tij
dens gymnastiekoefeningen in militaire
dienst zijn knieschijf zodanig beschadig
de, dat hij dit seizoen praktisch uitge
schakeld is, was een der oorzaken van
de triomf der Belgen op de lange af
stand. Dat onze atleten van de sterk lo
pende wereldrecordhouder Roger Moens
(800 meter) en Roger Verheuen zouden
verliezen was te. voorzien en dat het
polsstokhoogspringen voor de Belgen
Van Dyck en Coppejans - beiden spron
gen 4.25 - zou zijn stond eveneens al bij
voorbaat vast.
Ondanks deze omstandigheden, die
volgens de Belgen een stevige Neder
landse nederlaag waarschijnlijk maak
ten, heeft de Nederlandse ploeg de aan
wezigen lang in het onzekere gehouden
over de einduitslag, want pas op de
laatste 4 nummers konden de Belgen
hun overwinning tot een feit maken.
Lichtpunten heeft deze interland voor
onze atleten toch wel opgeleverd. In de
eerste plaats verbeterde Anton Jonkers,
die verleden week in Rotterdam het
nationale kampioenschap behaalde, het
Nederlands record op de 3000 meter
steeple tot 9 min. 21.2 sec., hoewel hij de
jonge Roelants, die met ruime voor
sprong als eerste eindigde, voor moest
laten gaan.
Ook de Maastrichtenaar Gerard Wijsen
verdient een pluim. Met een lichte bles
sure kwam hij in het selecte gezelschap
van de Belgen Van Dyck en Coppejans
tot 3.90 meter en met deze prestatie bleef
hij slechts tot op zeven centimeter van
het nationale record van Cor Lamoree.
De Haagse sprinter Hans Smit was
ongenaakbaar. Hij won de 100 meter in
10.7 sec. en de 200 meter in 21.7 met ver
bluffend gemak, terwijl hij in de zege op
de 4x100 meter van de estafetteploeg
een groot aandeel had. Achteraf had hij
zich niet zo behoeven in te spannen,
want de Belgen lieten het stokje vallen
en eindigden met grote achterstand.
Ook de hordennummers werden prach
tige overwinningen voor Nederland. Op
de 110 meter leverden Kamerbeek. Ne-
derhand en Boere een onderlinge strijd,
die in het voordeel van tienkamper Eef
Kamerbeek eindigde. Zij het dat zowel
de Eindhovenaar als Peter Nederhand
dezelfde tijd (14.6) lieten afdrukken. Jan
Parlevliet groeide weer naar zijn oude
vorm op de 400 meter horden. Hij won
dit nummer zoals hij wilde en kwam
met zijn prestatie van 53.4 sec. op 0.3
sec. na aan zijn nationale record.
Zeer spannend was de strijd om de
tweede en derde plaats tussen Ed Boere
en de Belg Marien. Vijftig meter voor
de finish had laatstgenoemde nog een
voorsprong van vijf meter, maar de fel
vechtende Boere nam meter na meter
terug en klopte de Belg op de streep.
Kees Koch, de 22-jarige Rotterdam
mer, zorgde voor de meeste punten door
zijn eerste plaatsen bij het kogelstoten
(15.62 m.) en het discuswerpen (52.94
m.). Voor de Belgische kogelslingeraar
Haest moet het ongetwijfeld een teleur
stelling zijn geweest dat de Haagse schil
der Jan Romani hem in het afgelopen
jaar heeft overvleugeld. Met enige
prachtige, zeer constante worpen bleef
Romani (53.36 m.) voor de Belg.
Waar zijn de lange- en middenafstand-
mensen? Dit zou men kunnen vragen na
de resultaten tegen België, want zowel
Henk Haus op de 800 meter, als Mijn-
dert Blankenstein op de 1500 meter en
Joep Delnoye op de 5000 meter hebben
teleurgesteld. Bij Haus en Blankenstein
was dat zeker niet, omdat zij tegen
Moens en Verheuen geen overwinning
behaalden, maar hoofdzakelijk omdat
zowel Haus als Blankenstein, en dat
geldt ook in zekere mate voor Delnoye,
door een te afwachtende houding de
Belgen volkomen in de kaart hebben
gespeeld.
De 4x400 meter estafette werd tegen
de verwachting in een spannend duel.
Karenbeld, Parlevliet en Moerman zorg
den dat Haus als laatste loper het stokje
met een voorsprong van één meter op
Moens in handen kreeg. Fel vechtend
maakte Haus iets van zijn teleurstelling
op de 800 meter goed, maar toen Moens
op de laatste honderd meter zijn werke
lijke klasse toonde, was de Belgische
zege en de eindoverwinning een feit.
Enkele uitslagen: 400 m: 1. Declerck
(B.) 49.2 sec.; 2. Moerman (N.) 49.3 sec.;
3. Karenbeld (N.) 49.5 sec. 800 m: 1.
Moens <B.) 1 min. 50.1 sec.; 2. Leva
1. 51.8; 3. Essajas (N.) 1.52.1; 4. Heida
(N.) 1.52.4. Speerwerpen: 1. Debackere
(B.) 66.89 m; 2. Fikkert (N.) 63.23 m; 3.
Kniesden (B.) 60.84 m; 4. Kamerbeek
(N.) 58.31 m. 4x100 m: 1. Ned. 42.6 sec.
(Mock, Bos, Beker, Smit); 2. België 52.2
sec. (Pote, Robijns, De Buysere. Van
Thounout). 4x400 m: 1. België 3.17.5
(Hanet, Declerq, Leva. Moens): 2. Ned.
3.19.2 (Karenbeld, Parlevliet. Moerman,
Haus. 1500 m: 1. Verheuen <B.) 3.54.8; 2.
Allewaert (B.) 3.55.3; 3. Blankenstein
(Ned.) 3.55.6; 4. Jansen (Ned.) 3.56.7.
5000 m: 1. Leenaert (B.) 14.32.8; 2.
Delnoye (N.) 14.33: 3. Allonsius B.
14.34.6; 4. Herman (B.) 14.36.4. 10.000 m:
1. Vandendriessche (B.) 30.09.4: 2. Van-
dewattyne (B.) 30.25; 3. Van de Velde
(B.) 30.26; 4. Bleeker (N.) 31.30.6.
Witte (D)
Teegelaar (Ned-B)
Hervé (Fr)
Libre:
Van Hassel (B)
Beekman (Ned-B)
Spielinann (D)
10 2500 40 484 62.50
6 1952 38 415 51.36
6 2093 57 411 36.71
De Ruyter (Ned-A) 4 1856 51 459 36.39
Aquilera (Sp)
Kientz (Fr.)
Kader 47/2:
Vervest (B)
Scholte (Ned-B)
Rudolph (D)
Galvez (Sp)
4 1734 61 259 28.42
0 443 51 83 8.68
9 2000 64 298 31.25
6 1991 81 141 24.58
6 1383 75 90 18.44
r 1704 82 150 20.78
Van de PÓ1 (Ned-A) 4 1468 75 227 19.57
Chassereau (Fr.) 0 1018 89 84 11.43
Kader 71/2:
Lütgehetmann (D) 10 1500 55 159 27.27
Wafflard <B> 8 1491 71 101 21.—
Grivaux (Fr.) 6 1099 69 94 15.93
De Kleine (Ned-A) 3 1201 113 56 10.62
Wijnen (Ned-B) 2 1153 98 69 12.79
Ossorio (Sp) 1 800 84 59 9.59
Engeland moet voor de titel in bet
dames enkelspel een andere favoriet
kiezen. Dit heeft de kleine 24-jarige
Mexicaanse Yola Ramirez op haar ge
weien, want zjj was het, die de jeug
dige Britse crack Christine Truman de
kroon van het hoofd stootte. De toe
schouwers, die de tribunes rond het
centre court tot de 'latste plaats be
zetten, zagen hoe machteloos Christine
Truman was tegenover het spel van
haar tegenstandster. Twee sets, die sa
men 42 min. duurden, had het tengere
Mexicaanse meisje nodig om Christine
Truman de illusies op een Wimbledon-
titel te ontnemen. De oorzaak van de
nederlaag waren waarschijnlijk de zen li-
ven, die het 18-jarige Engelse meisje
parten speelden. Zij stapelde fout op
fout, nadat zjj uitstekend was begonnen
met het winnen van haar service game
op love. De ballen vlogen ver huiten
de lijnen of in het net en haar tegen
standster scoorde er lustig op los.
Dc eerste set verloor Christine met
6-3. Even heeft het er op geleken dat
rij haar vorm terug vond. Dat gebeurde
in de tweede set toen zij een 3-0 ach
terstand reduceerde tót 3-2. Het was
echter een kortstondige opleving. Met
6-2 ging hex meisje, waarop het Engel
se publiek alle hoop had gevestigd, ten
onder. Na afloop van het duel zei zij
geen excuses voor haar falen te kun
nen vinden. „Yola speelde beter dan
ik", was de sportieve uitlating. Er dui
kelde nog een geplaatste speelster. Hier
voor had de in Monaco woonachtige
Duitse Edda Buding gezorgd. Zij scha
kelde n.l de als nummer drie geplaats
te Amerikaanse Beverly Fleitz uit in
drie sets: 8-6, 2-6. 7-5.
Zo werden de kwartfinales bereikt door
Yola Ramirez, Sally Moore, Edda Bu
ding, Sandra Reynolds. Maria Esther
Bueno, Darlene Hard, Ann Haydon en
Angela Mortimer. De Britten hopen nu,
dat laatstgenoemde de titel zal ver
overen. In het heren enkelspel is men
eveneens gevorderd tot de kwartfinales.
Zes van de acht geplaatsten handhaaf
den zich. Alleen Nielsen en Pietrangell
werden in de vorige ronden geëlimi
neerd.
Strompelend en steunend op de arm
van zijn coach verliet de Australiër
Neale Fraser na afloop van de partij
tegen de Italiaanse reus Orlando Sirola
de baan. Na 71 games had hij Sirola
op de knieën gekregen en hij had niet
alleen tegen zijn tegenstander gevoch
ten, doch tevens tegen een onwillige
spier in zijn linker dijbeen, die hem
vooral in de laatste set hinderde. De
gebroeders Ulrich ziin van het toneel
verdwenen. De als kampioen gedood
verfde Alex Olmedo won zonder moei
te van Torben in straight sets: 6-3, 6-3,
6-2 en de Australiër Emerson was de-
gone, die Joergen Ulrich een nederlaag
had toegebracht: 7-9. 6-3, 10-8, 6-1.
Dat. Fredy Marinkelle en Hans van
de Weg het tegen het als nummer één
geplaatste paar Yola Ramirez-Billy
Knight niet zouden kunnen bolwerken
stond als een paal boven water. De
Mexicaanse en de Engelsman hadden
slechts 15 minuten voor de eerste set
(6-1) nodig. Toch hebben onze landge
noten fel van zich afgebeten. Vooral
In de tweede set, die bij slecht licht
werd gespeeld, gaven zij goed partij.
Fredy Marinkelle buitte haar lengte
aan het net uit. Het Nederlandse paar
slaagde er zelfs in vier punten te sco
ren. Toen Hans van de Weg zijn ser
vice game verloor (het was de 9e x»—
de tweede set) was het gebeurd.
