m
„EN OP ALLE UREN KRAAIT DE HAAN"
Zondagochtend aan de JORDAAN
en dan stijgen naar JERUSALEM
De stenen lijken Oosterse broden
rh
Men raakt bevangen door
een intense eerbied
Feest- en vier
dagen
Jeugdliefhebberii geperfectioneerd
TANDARTS SMEENK BOUWT OP
ZOLDER EEN KLEINE WERELD
Knutselen, goede vorm
van vrijetijdsbesteding
Ruwe scliets van liet leven der
eerste Puriteinse kolonisten
„BESS WINTHROP"
GAAT V
MET VAKANTIE?
Schaduw is kostbaar in het heilig land. Als er een boom is gaat men er
onder staan. Het was al heel zonnig op de vroege ochtend van Pink
steren aan de oever van de Jordaan, toen we met onze groep van veertig
pelgrims stonden rondom de piepkleine open kapel, waar een van de
Priesters uit het gezelschap het Misoffer opdroeg. Het was de plek niet
ver van Jericho, waar Jezus tweeduizend jaar geleden door Johannes
gedoopt is. De rivier is er vrij smal nu de droge periode begonnen is en
het grijze water stroomt traag tussen de laag begroeide oevers. Maar
men ziet de gewijde plekken in het heilig land anders dan alle andere
Plokken ter wereld. En het doet er evenmin iets toe of het precies hier
Is geweest of een paar meter verder. Stromend water verandert de bed
ding voortdurend. Men weet alleen heel zeker als men later op de och
tend met eerbied zijn handen en de Petrussen onder ons ook hun
voeten in het koele water steken, dat in deze zelfde stroom Jezus ge
staan heeft terwijl Johannes Hem doopte. En in ieder geval is het land
schap ongeveer hetzelfde, met Je hemel erboven, waaruit de stem van de
Vader klonk.
De consecratie, de wederkomst van Christus hier, is diep aangrijpend,
maar rondom de emotie die het biddend groepje pelgrims doortrekt, speelt
het gewone leven. Een familie Arabieren, die bij het koele water picnict en
de glazen volschenkt. En van wat verder klinkt ritmisch handgeklap en
tamboerijnenslag. Donkere meisjes dansen een volksdans in een groep,
waarmee ze die ochtend uit Betlehem zijn gekomen. Vindt men het sto
rend? Dat er gepraat, gelachen, gedanst, gegeten en gedronken wordt?
Maar dit menselijke gedoe in oosterse uitbundigheid zal altijd om Jezus
heen geweest zijn. Hoe zou men het dan hinderlijk mogen vanden.
ÜSifi mappen over-
De bijbelkenner in ons gezelschap
leest het verhaal voor van Jezus' doop
en daarop aansluitend uit het boek
Jozuë de doortocht door de Jordaan
van de Ark des Verhonds naar het Be
loofde Land. De doortocht van het
..heilige der heiligen", die ook hier
Wordt, gesitueerd. ,.De scharnier tussen
bet Oude en het Nieuwe Testament"
noemt de Franse Dominicaan Lelong
bet stromende reinigende water van
de Jordaan. in zijn magnifieke_ boek
..Heilig Land". En men denkt, is het
werkelijk waar, dat ik hier sta en ter
Plaatse mag proberen te begrijpen.
Waarom God van eeuwigheid dit land
bestemd heeft voor de heiligste dingen.
Hit eenzame, wijdgestrekte bergland
schap met de zachte contouren, dat de
geest meevoert naar boven en waarin
bef weinig bewegen van herders en
kudden de rus' nauwelijks verstoort.
Op de plek van de Doop liggen mid
den in de rivier twee roeibootjes vast
gebonden. één waarin op Verschijning
des Heren". 6 januari, de Latijnse ka
tholieken en één waarin de Grieks or
thodoxen, die sterk vertegenwoordigd
zijn in het heilig land, een liturgie vie
ren.
Op deze Pinksterochtend zullen we
Jerusalem binnengaan. We rijden de
weg uit de parabel van Jericho naar
Jerusalem die elfhonderd meter
stijgt, want het tropische .Tericho,
waar zelfs bananen groeien, ligt vier
honderd meter heneden do zeesnie-
gel en de stad Jerusalem beheerst het
land vanaf een hoogte van 750 meter.
Onderweg houden we even stil op de
plek van het oude Jericho, waar we
in de brandende zon bet Oud-Testa-
mentlsch verhaal laten herleven van
do inname van de stad met trom
petgeschal der er omheen trekkenden
en "handgeklap van alle inwoners.
Wat een macht van lawaai moet dat
geweest zijn in dit Oosterse land.
waarin de droge lucht alle geluid
scheller lijkt zoals alle kleuren heel
fel zijn.
Recht voor ons lmt schaduwloos de
berg van Jezus' bekbring. Hier trok
Hii zich veertig dagen terug om te
bidden en te vasten. De grond is er
dor en schraal, met wat lage, harde
begroeiing, waartussen zwarte mil-
joenennoten kruinen, die ..Mozes-
stok" heten. In de gloeiende stenen
kan men de vorm van een Oosters
brood zien en het evangelieverbaal
krijgt een heel eigen leven als men
vanuit de dorheid waarin men staat
schouwt over de verrukkelijke vrucht
bare oase die Jericho is. Een sappi
ge plek om in te bijten.
Als we met de bus de bultige zand
en steenwoestijn van Judea. een eind
ziin doorgereisd, zien we bij een bocht
van de steeds stiigende weg een bordje
...sea level". Nog wat verder ligt een
ruïne, volgens de legende de herberg
van de Barmhartige Sama.ritaan. Juist
komt een prachtige donkere officier
piet hoofddoek te paard aandraven Er
Is nauwelijks verbeelding voor nodig,
terwiil we in de schaduw van oen euca
lyptusboom de parabel laten herleven.
°m opnieuw te zien gebeuren hoe de
gewonde man langs de weg op bei rij
dier werd meegenomen. Een legertje1
sprinkhanen tegen de schriel begroei
de weghelling zal waarschijnlijk net zo
actief zijn geweest.
Langzaam ziet men. op de alsriiahr
klimmende weg naar Jerusalem het
woestijnland tot steppe worden. Meer
begroeiing dekt de grond, wat stekelig
Wauw slangenkruid. paarse distels, la
ge naaldboompjes. En ineens roept een
stem in de bus ..Jerusalem". Vaart en
geluid vallen stil, de blik richt zich
naar hoog in de verte, waar men op
de berg het silhouet van de stad ziet
liggen als een belofte. We luisteren
naar de stem van de bijbellezer in ons
midden, die de peigrimspsalm bidt
bevangen door de meest intense eer
bied, die men ooit gevoeld heeft. Alle
liefde van hemel en aarde lijkt hier
samengetrokken als men, met vermor
zeld hart, knielt bij de steen, waar het
Goddelijk Lichaam gerust heeft. Met
een brandende kaars bestijg je de don
kere trap die naar de plek voert van
de Calvarieberg, waar bet kruis heeft
gestaan. Je ziet de overdaad van lam
pen, van beelden, van mozaïeken, maar
je richt .ie op dat andere en als je je
ogen sluit weet je, met een uiterste
aan inlevingsvermogen alleen nog
maar. dat hier het Kruis heeft gestaan.
Ten bewijze, dat men als pelgrim
Jerusalem heeft bezocht, ontvangt
ieder een bul met een gezegeld
kruisje uit olijfhout gesneden en een
rozenkrans. De volgende ochtend
vroeg zijn we weer bij het heilig graf
voor de Hoogmis van de Verrijzenis.
De vreugde over (Se glorie is dan
overweldigend.
A. Bgl.
De Jordaan is op de plek, waar men Christus' doop situeert, een trage vrij smalle
stroom. In het bootje dat hier ligt vastgebonden wordt één dag per jaar, op „Ver
schijning des Heren". 6 januari, een liturgische dienst gehouden,
midden op het water
Laten wjj naar het huis des Heren
rs gaan
onze voeten staan
in uw poorten, o Jerusalem."
Hp0 velen uit alle landen en talen
hennen m deze tweeduizend jaar hun
hart voelen stilstaan op dit moment!
We passeren een bron. waarvan men
zegt, dat Christus er Zijn discipelen
placht ontmoeten, op de weg ziet
men vrouwen lopen met zware lasten
op het hoofd ten teken dat men de stad
nadert. De wind brengt verkoeling. Er
groeien olijven. vugen, wijn en kleine
boomgaarden van grar>aatappels vol
vurrode bloesem. De vaart van de bus
doet alles ineenschuiven, Bethanié, een
stadje van witte b!J\ze"' Tnfi'fav.GnKre-
wriemel van het dal van Josafat, de
ïemei Tprusalem. Voor h©
stadsmuren van jeiu'3 hn_ L "e
Damascuspoort stopt
voertuigen kunnendoor -
ten met naar hmnen. .v- gedach'
Wer met het ttartWo eigen^gedach-
ten. En dan staan we Kruis, waar
stad van de Tempel en het Knn-r
Hii die God was, is gestorven
vezen.
Dat is dus het oude 'nadoet
zoals het zich aan ons \o - inaue
dekt tegen de zon, de lastdragende
ezeltjes, de zwartgeklede, gesluierde
vrouwen, de watervlugge donkere jon.
getjes die om je heen zwermen met
huii „welcome" en je lappen, houten
kameeltjes en kauwgum willen ver
kopen. De schoenpoetsertjes met hun
koperen draagstellen, de stampvolle
hokkige winkeltjes, aaneengerfld in
de bazai'wjjk, waar de Arabieren op
krukjes buiten zitten, het gele ge-
bedssnoer in de hand. Nauvyelijks
durf je je te realiseren, dat dit een
stuk is van de kruisweg. En wat ons
meteen opviel in Jerusalem het
is niet aardig tegenover Petrus
dat is het hanengekraai op elk uur
van de dag (en de nacht).
Op grote momenten in je leven
moet je dikwijls met kleine dingen
bezig zijn. In bet hotel is de maaitijd
gereed, na tien dagen reizen moe
ien de koffers uitgepakt. De eigen
lijke .inkomst" in Jerusalem, in het
hart van de heilige stad, beleven we
's middags bij de plechtige ontvangst
in de H. Grafkerk. Dat is de traditie
der Franciscanen, die hier sinds St.-
Franciscus de oudste rechten heb
ben. Tot aan het begin van deze
eeuw werd zelfs iedere pelgrim, die
in Jerusalem kwam, door de Fran
ciscanen onderhouden.
Ons hotel is niet ver van de II.
Grafkerk, die over het graf en Calva-
rië is heengebouwd. Biddend gaan we
door de smalle straatjes naar de eeu
wenoude basiliek, waar we binnentre
den via een haag van Franciscanen,
die er zich ter ontvangst hebben opge
steld. Het orgel speelt het Te Deum
en een koor Arabische jongetjes in
zwarte piooischorten, met pikzwarte
ogen en volle, luide stem, zingt de wis
selzangen met de binnenkomenden. Het
is diep aangrijpend zich nu als pelgrim
te voelen opgenomen in de oceaan van
ontroering, die ook al vóór de Kruis
vaarders op deze piek is ondergaan
door christenen die met een brandend
hart van ver zijn gekomen. Als het
orgel zwijgt en we naar een korte toe
spraak hebben geluisterd, krijgen we
met drie tegelijk gelegenheid om het
heilig graf binnen te gaan. Men moet
bukken bij de lage ingang. Men ziet
schijnsel van kaarsen en versieringen,
maar eigenlijk ziet men niets. Men is
Pastoor J. P. Bik heeft de goede ge
dachte gehad alles, wat hij in de loop
der jaren aan materiaal verzameld
heeft op het gebied van religieuze
volksgebruiken, in boekvorm uit te ge
ven. Veel van deze stof heeft hij vroe
ger reeds als losse opstellen gepubli
ceerd. Het resultaat van een bewonde
renswaardige speurzin en volharding
ligt nu in drie delen voor ons. Als
rangschikking koos de schrijver voor
het eerste deel de Kerstkring, voor het
tweede de Paastijd en voor het derde
de tijd, waarin de heiligenfeesten van
af dat van St.-Jan tot dat van de H.
Catharina worden gevierd. Op deze
wijze verkrijgt hij een zeer overzich
telijke behandeling van de feesten des
Heren, van O.L. Vrouw en van de Hei
ligen in de volgorde van het kerkelijk
jaar. Bondig en duidelijk worden de
gebruiken beschreven, die in verschil
lende streken ook het buitenland
I wordt erin betrokken langzamer
hand ingang hebben gevonden. Vele
daarvan zijn zeer oud, niet zelden heb
ben zij een heidense oorsprong, maar
zijn later gekerstend. Het boek van
pastoor Bik is zeer interessante lec
tuur. Van talrijke folkloristische ge
bruiken is het ontstaan in het vergeet
boek geraakt. Onze taal kent niet wei
nig zegswijzen, die met de verering
van bepaalde heiligen samenhangen;
zelfs met geslachtsnamen is dit laat
ste het geval. Dit alles wordt in dit
boek nader verklaard. Vanzelfsprekend
hebben wij daarbij vaak te doen met
legenden en bijgeloof. Toch blijft het
belangwekkend te zien hoe het volk
tijdens het ontstaan der besproken ge
bruiken in de simpelheid van zijn hart
leefde vanuit een totale bovennatuur
lijke gerichtheid. Ondanks de overwel
digende hoeveelheid bijeengegaard
materiaal maakt de schrijver geen
aanspraak op volledigheid. Dit zou
trouwens voor één persoon onbegonnen
werk zijn. Zoals het boek nu voor ons
ligt zijn wij de auteur dankbaar voor
het echte monnikenwerk, dat hij gele
verd heeft. De uitgever is Th. F. Wolfs
te Velsen.
Zo ziet men de vrouwen lopen in de straten van Jerusalem. Ook bij een zwarte
mantel of mantelpak met een zwart sluiertje voor het gezicht. Soms doen ze
die gauw voor als ze een man tegenkomen.
In een hoofdstraat van Milaan is
bij graafwerk oor een nieuwe riolering
op anderhalve aeter diepte een mozaïek
aan het licht gekomen, dat goed be
waard was gebleven en uit de zestiende
eeuw zou dateren.
De Engelse schijfstcr die ons met
„Katherine" verraste een historische
roman uit het Engeland der 14e eeuw,
„Ik was verheugd toen men mij zeide: „'endeTeodal'e tHdva^het^evonsvèr-
„aten wii naar hat h„ia tanende I collate tijin ak nei leve..»
haal tekende van John of Gaunt, tie
Lancaster, en
beroemde hertog van -----
zijn vermaarde eega Katherme
Swynford, wier beider liefde van zo
grote invloed is geweest op de geschie
denis van het Engelse volk, deze
Any a Seton kwam andermaal onze
aandacht vragen voor een door B. H.
Staal voor Scheltens en Giltay te Am
sterdam vertaald geschiedkundig ver
haal, dit keer gewijd aan ,,een vrouwen
leven uit de 17e eeuw". In ruimer
perspectief is dit uitgegroeid tot een
schets van het moeizame pionierswerk
der volgelingen van Calvijn in het toen
door godsdiensttwisten verscheurde En
geland. Deze lieden zijn voor wie
goed lezen kan allesbehalve in hun
opzet geslaagd. Integendeel, voor wie
de situatie in haar geheel overziet be
reikten zö juist het contraire van wat
in hun bedoeling lag, of om het met de
eigen woorden van de, schrijfster te
formuleren (pag. 171) „Engeland had
den verlaten om van die vervloekte
bisschoppen af te zijn en het hier on-
«er do heerschappij van die, vervloekte
broeders nog slechter hadden."
wJ,?,n selove intussen niet, dat wij de
o.P!fbar van deze <60 pagina's daarom
iedereen zouden willen aanbeve-
DU ton men tegenkomen op de weg van Jericho naarJ™»Karavaan
kamelen, voorafgegaan door ezeW-
len. Wat met enkele motieven worde
toegelicht.
Via dc getourmenteerde vrouwenziel
van baar heldin ontwerpt de schrijf
ster, die zich met nadruk er op be
roept, zich nooit een afwijking van
de historische gegevens to hebben ge
permitteerd, een omvangrijk beeld van
de worsteling der drie P's. (Papist,
Protestant, Puritein), maar het ligt
voor de hand dat vooral de extravagan
te opvattingen van de laatste aan bod
komen en breed worden uitgemeten.
Nochtans sympathiseert zij blijkbaar
niet met de gedachte dat „godsdienst
melancholie zou zijn en Gods geest een
domper" (pag. 364). Integendeel ziet
zÜ kans van haar heldin, van huis uit
een aristocrate, dochter van een apo
theker toen de geneeskunde nog in
haar kinderschoenen stond reeds be
gaafd met een „nooit falende intuïtie
op geneeskundig gebied" (pag. 192)
(een enkele maal hebben wij er on
danks de serieuze bronnen-studie toch
aan moeten twijfelen) een figuur te
maken die tezamen met haar derde
..man" heel ver haar tijd vooruit was:
zo iets ais een deïstisch aangelegde
„onkerkelijke" uit onze eigen omge
ving, die tot grote ontsteltenis van gou
verneur John Winthrop, haar oom, het
bestond, rechtdraads tegen de zuivere
leer in te gaan, ter wille waarvan men
dan het schone Engeland had verlaten.
Uit het laatste is wel duidelijk dat er
naar onze smaak nog wel meer hapert
aan dit. ..op degelijk feitenmateriaal be
rustend" historisch verhaal ener om
haar vrijheid worstelende doch altijd
weer onder dwang gebrachte vrouwen
ziel die zelfs op het eigen harts-terrein
nooit haar vrij-gêkozen wil kon volgen.
Weliswaar ligt de bedenking op een
ander vlak, doch zij lijkt ons niet min
der zwaarwichtig. Wemelt uiteraard de
tekst van allerlei leerstellige en morele
uitspraken, die de lezer enkel in ver
warring kunnen brengen zonder dat
ook maar één poging wordt gedaan er
iets anders tegenover te plaatsen dan
wat moderne vrijgeesterij pp een
neven-terrein geeft de roman zich ge
heel gewonnen aan het gebruikelijke
patroon der huidige bellettrie, gezien
het feit dat het eigenlijke verhaal lou
ter een staalkaart mag heten van de
meest verscheiden sexuele verhoudin
gen (in en buiten het huwelijk) zoals
die maar in onze samenleving te be
denken zijn. Aan de „politieke ge
beurtenissen in de primitieve gemeen
schap komt men nauwelijks toe. an
de relatie met de Hollanders staken we
met name weinig op. Het enige wat
in het vrij egale verhaal boeit is hier
en daar de natuurbeschrijving.
L. HAZELZET.
(Van onze speciale verslaggever)
Beneden in een vriendelijk landhuis
te Vaassen bij Apeldoorn, waar
tandarts A. L. Smeenk jr. woont,
gonst de boor. Rïaar boven op zolder
zoemt een treintje door een bergland
schap en een stad met een modern
havenbedrijf. Hij is de gelukkige be
zitter van de grootste model-spoorbaan
in Nederland, heeft het meeste ervan
zelf vervaardigd en besteedt er alle
vrije tijd aan, die hem als tandarts
rest. In hoofdzaak komt dat dus neer
op de zondag en de vrije zaterdagmid
dag, maar dan neemt hij ook graag de
vlucht naar de ruime zoldrr van 7 bij 7
meter, die geheel voor zijn liefhebberij
in beslag is genomen, e'i naar de werk
plaats, een verdieping lager.
„.Te bent er dan eens helemaal uit
en ik vind het oen prettige en nuttige
vorm van vrijetijdsbesteding," vertélt
de heer Smeenk ons heel rustig.
Wij kunnen ons voorstellen, gezien
zijn grote liefhebberij als kind reeds
hiervoor, dat hij er vreugde in vindt,
gebogen te zitten over zijn werkbank
om heel precisieus werk te verrichten,
als het gieten van een fijn ankertje uit
koper of zijn klein „Madurodam" ver
der af te bouwen. Want het is veel
meer dan een spoorwegbedrijf in minia
tuur. Hij is tien jaar geleden, toen hij
33 jaren oud was, weliswaar begonnen
mat een spoorlijn aan te leggen en
darraan een havenbedrijf te koppelen,
maar h;j brengt er zoveel mogelijk in
wat er maar in de wereld te zien is.
Wanneer de heer Smeenk op reis is,
geeft hij overal zijn ogen de kost en
kijkt wat hij kan nabouwen.
Wanneer bij met z;jn auto rond
rijdt, vindt hij het daarom niet erg,
voor een gesloten spoorwegovergang
1e wachten. Hij volgt zowel de ver
richtingen van het havenbedrijf ais
van het spoortje en zijn eerste hobby
was ook scheepsmodellen te maken.
Boven in een gang staat in een vi
trine een kruiser ter lengte van
2% meter, die hij als student heeft
gebouwd. Als kind had hij reeds grote
belangstelling voor de scheepvaart.
Hij is deze liefde niet ontrouw ge
worden, want er staat een groot vracht
schip van 10.000 ton op stapel, waarvan
alleen nog maar de ruwe romp gereed
is en dat zeker nog wel een jaar werk
vraagt, Men moet ook eens zien, hoe
de heer Smeenk alles tot in de kleinste
bijzonderheden getrouw en keurig op
schaal nabootst. Hij toont een klein
trapje, gemaakt van koper, en zijn vin
gers strelen een dun kettinkje van ko
perdraad, met zilver gesoldeerd, dat
straks het ankertje moet dragen.
Een naam voor het nieuwe schip
heeft hij nog niet gevonden, maar dit
zal zeker niet zonder zin zijn. Zo doopte
hij de coaster, die reeds met twee an
dere kleine schepen en het sleepbootjf
..Ajax" in zijn haven drijft, ..Beal"
naar de Engelsman Edward Beal, d<
geestelijke vader van schaal-spoorwe
gen.
De heer Smeenk kan alles zelf ma
ken, tot een lokomotief toe. maa
waar de spullen in de handel zij;
schaft hij zich die aan en vermaak
ze hoogstens voor zijn doel. Zo loop
er bij hem Duits, Frans, Engels ei
Italiaans materieel, maar een pers
gaswagen, die hij niet kon krijger
bouwde hij weer zelf.
Hij heeft de ontwikkeling van de Nee
Spoorwegen op de voet gevolgd en toe
dit bedrijf de stoom geheel had uitge
bannen, was ook bij hem op zolder alle
geëlektrificeerd. Er werd een bovenlei
ding aangelegd met niet minder dar
200 kleine masten. Er is ook een auto
matische beveiligingsinstallatie aanwe
zig.
Ten behoeve var de fotograaf wilden
wij graag een speciale trein over een
grote ophaalbrug laten rijden. De tand
arts blijkt een voortreffelijke trein-
dienst-leider te zijn, want zonder aarze
len haalt hij met het drukken op enkele
knoppen de trein eruit, die zonder bot
singen met andere treinen zijn weg
kiest in het uitgebreide spoorwegnet,
door tunnels kruipt en ons volledig in
deze entourage de suggestie van een
echte trein geeft. Bij het naderen van
een onbewaakte overweg knippert daar
het rode licht, dat pas uitgaat nadat
de trein gepasseerd is.
Stad in opbouw
De grole spoorbrug moest voor ons
omhoog gehaald worden om midden in
deze wonderlijke wereld te kunnen gaan
staan en zo zagen wij vóór ons de grote
stad, die nog in opbouw is en waar
straks nog een elektrische tram komt
te rijden. Reeds bewegen zich auto's en
voetgangers door drukke winkelstraten
en er is een stadhuis verrezen, dat een
copie van het raadhuis in Francker is.
Men vindt er evengoed een stukje mo
derne architectuur als een smal Am
sterdams grachtengeveltje.
Het hoofdstation, met perrons van
liefst 2% m, is gecombineerd met een
overslaghaven, druk bezet met kranen.
Vrijwel niets ontbreekt er en uit het
fictieve water rijzen zelfs dukdalven op
voor het aanleggen der schepen.
Met het bedrijfsleven contrasteert het
berglandschap aan de andere kant, dat
een sfeer van rust ademt. Een knus
dorpsstationnetje in het voorland van
de Alpen met op de achtergrond de
hoge bergtoppen en een dal met een
waterval.
Voor zover de heer Smeenk niet
zelf rotsen en bergen uit papier-ma-
ché kneedde, zorgde een bevriend
kunstschilder voor liet décor, waar
mee de wanden van de zolder zijn
bekleed. Stak er niet ergens een zol
derraam boven uit, men zou zich be
slist in een wereld van dwergjes wa
nen.
Fantastisch is de aanblik, wanneer
Een nieuw vrachtschip staat op stapel.
de duisternis is gevallen, de heer
Smeenk de grote lampen heeft uitge
daan en overal de kleine lichtjes zijn
ontstoken: straatlantaarns, étalagever-
lichting, havenlichten; seinlampen
branden en hier en daar hoog op de
bergen pinkelt een lichtje.
„Kijk, daar ben ik nog bezig met
een nieuw landschap," wijst de heer
Smeenk ons, als de lampen aan de
zoldering weer het volle licht op de
kleine wereld projecteren. „Dat wordt
voor een belangrijk deel goederenem
placement in een heuvelachtige omge
ving. Ik ben eigenlijk nooit klaar. Voort
durend is er wat te doen." Onderwijl
knutselt hij aan een defect spoorboom-
pje of drukt een trottoirtegeltje in de
binnenstad vast.
De héér Smeenk laat ons niet ver
trekken alvorens onze aandacht geves-
De grote stad in aanbouw met het havenbedrijf op de voorgrond.
tigd te hebben op de Nederlandse ver
eniging van modelbouwers. Zelf is hij
bestuurslid van de afdeling Apeldoorn.
Mensen uit alle maatschappelijke krin
gen: een medicus, een brievenbestel
ler, veel spoorwegmannen, een korpo
raal en een generaal zijn lid.
In verhouding tot het aantal mo
delbouwers in ons land is een aantal
van 2000 leden volgens de heer
Smeenk veel te gering. Hij schrijft dit
toe aan de z.i. individualistische in
stelling van deze mensen. Velen wil
len niet weten, dat zij deze hobby
bedrijven, omdat er nog altijd lieden
zijn, die deze knutselaars niet voor
vol aanzien. Glad verkeerd, oordeelt
hij. Het is een uitstekende en leer
zame vorm van amusement. Door
uitwisseling van ideeën leren de le
den van elkaar en bovendien is er
een tijdschrift, dat vaak interessante
artikelen met werktekeningen bevat.
illllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll
Wacht dan niet met de opgave
van Uw vakantie-adres tot het
laatste moment
U kunt dit nu direct doen,
maar toch zeker niet later dan
1 week vóór Uw vertrek.
Wilt U voor Uw opgave een
BRIEFKAART gebruiken en
daarop vermelden:
1) Uw vaste adres.
2) De periode gedurende
welke U de krant op
Uw vakantie-adres wenst
te ontvangen.
3) Uw vakantie-adres.
Duidelijk schrijven s.v.p., want dan
helpt U misverstanden voorkomen.
Mogen wij op Uw
medewerking rekenen?
Weekabonnees gelieven vóór hun
vertrek het abonnementsgeld vooruit
te voldoen aan de bezorger.
De administratie.
imiitiMiiiiiiiiiiimimiiiiiiiiiimiiiiiiiiiitiiiiiiiiiinimiHiiim
