DE JONGSTE MINISTER VAN HET TEAM
Journalist aan illegale „Trouw
Nijmeegse kleuters ook
al in vierdaagseroes
LOF VOOR ROTTERDAM
De
Vierdaagse
te Nijmegen
- is heden
morgen
van start
gegaan
In Unesco-tijdschrift
Scheepvaart op de
Nieuwe Waterweg
TRUCK MET
PAARD
OPLEGGER RAMT
EN WAGEN
Extra-treinen
voor Vierdaagse
DINSDAG 21 JULI 1959
MHliilllBIIlM
Peulvruchtenoogst
is goed
Kon. gezin op Capri
TIPS VOOR COURSES
DUINDIGT
Maatregelen raadzaam
tegen gevaar bij mist
JONGETJE NA AAN-
RIJDING OVERLEDEN
Twee doden, één
gewonde
Minister Van Aartsen:
Herbouw Scheveningse
pier van groot belang
Onderzoek naar drama
in Putte wordt
voortgezet
DE VIERDAAGSE
Mgr. Van Valenberg
benoemd tot consultor
van Propaganda Fide
Klomp
valburg}
SH/k Ewï/k
loikfrhoi
IN!JM£6£N
«Brum -*>
Htrsrn
Wtjctitn
J0--Route 30 km,
<ff' Route40km
J0cRoute50km
55--Route 55 km
JAN WILLEM DE POUS
Minister De Pous met vrouw en kinderen. Van links naar rechts: mevrouw De Pous, Greet (3 jaar), minister De Pous en
Korstiaan (6) met zijn zusje Anneke van enkele maanden op zijn schoot.
oannes de Pous en Paus Joannes
I stonden op 'n goede dag beiden afge-
beeld op de voorpagina van een der
Nederlandse dagbladen. Paus Joannes
XXni, omdat hij op die dag in het con
claaf te Rome tot Paus was gekozen
en Jan Willem de Pous, omdat hij die
dag benoemd was tot lid van de Raad
van State Een de minister bevriende
journalist knipte toen beide portretten
uit en plakte die bijna onzichtbaar over
op de portretten van eenzelfde num
mer van dat blad, maar zó, dat de
portretten werden verwisseld. Zo kwam
dus bij het bericht van de Pauskeuze
het portret te staan van Jan Willem de
Pous en bij het bericht van diens be
noeming tot lid van de Raad van State
het portret van de nieuwe Paus Joan
nes XXIII.
Deze krant werd hem dezelfde avond
thuis bezorgd. ,,Ik schrok even", zegt
hij „toen ik het zag, maar ik zag al
gauw wat er gebeurd was." ,,Er wor
den zeker wel eens meer grapjes ge
maakt op uw naam,"vraag ik hem.
,,0. ja, herhaaldelijk," is zijn antwoord,
..maar ik vind dat helemaal niet erg.
Ik begrijp óók wel, dat het een beetje
vreemd klinkt als iemand je opbelt en
ik aankondig:,,U spreekt met de Pous.'"
Dergelijke grapjes kan hij, die zelf van
protestantsen huize is, best waarderen.
Hij blijkt een ruim gevoel voor humor
te bezitten. Dat ziet men hem zo niet
af, als men hem de eerste keer ont
moet. Ook op foto's kijkt hij altijd heel
ernstig. Dan ziet hij er ouder uit dan
de 39 jaren, die hij telt en waarmee hij
de jongste minister in dit kabinet is.
Ik zit nu bij hem op een avond in
zijn huis ergens in het Benoordenhout
in Den Haag, Hij lijkt opeens veel
jónger. Terwijl wij zo wat praten, be
studeer ik hem. Neen, een karakte
ristiek gebaar, zoals minister Cals
dat bijvoorbeeld heeft in een gesprek,
als hij met zijn rechterhand over zijn
haren strijkt, vind ik bij hem niet.
Hij is zeer rustig. En naarmate het
gesprek vordert, voel ik ook, dat hij
zich goed gerealiseerd heeft, dat
over hem ga schrijven en dan merk
ik tevens, dat hij gevoel heeft voor
public relations. Maar dat wil in dit
geval zeker niet zeggen, dat men ook
maar één ogenblik het gevoel krijgt,
dat hij dus eigenlijk zichzelf zit te
verkopen.
Niet in het minst. Hij is openhartig. Hij
vertelt alles wat men weten wil en zegt
er soms bij: „Dat zou ik nou maar
niet in de krant zetten."
Toch is er wel iets karakteristieks
aan hem. Hij houdt van orde en logica.
Veel zelfs. Dat bemerkt men in het ge
sprek en dat bemerkt men aan zijn
studeerkamer. Hij houdt óók van zijn
huis, zijn nieuwe woning. Hij laat
mij zijn heje huis ongedwongen zien. Hij
is blij met dit bezit. Dat is ook Degrijpe-
lijk. Tot voor kort heeft de minister
met zijn vrouw en toen nog twee kin
deren - nu zijn er drie - dezelfde wo-
ningmoeiüjkheden gekend als zovele
tienduizenden Nederlanders. Ook voor
hem Was er geen huis. Hij woonde toen
ergens in op twee kamers in de Wil
lemstraat. Hij zegt:,,nu had ik het nog
goed getroffen. Het was een prettige
inwoning. De mensen waren zeer goed
voor ons en in dat opzicht hadden wij
dus niet te klagen." Maar toen kwam
dit huis vrij en hij moest het kopen om
er te kunnen gaan wonen. Het nieuwe
huis is nog niet helemaal ingericht, om
dat de minister de inrichting van zijn
studeerkamer de voorrang gaf boven
een salon en wij houden er niet van,
op afbetaling te kopen of schulden te
maken", zegt hij. „Er was a] zoveel
nodig bij de inrichting van het huis, dat
we niet alles tegelijk hebben gedaan."
Wij komen op zijn studeerkamer. Een
toonbeeld van orde. Drie wanden wor
den ingenomen door boekenkasten. Eén
kast is geheel gevuld met werken over
economie en jaargangen van binnen-
en buitenlandse economische tijdschrif
ten. Alles in het gelid en op rij als bij
een parade. Alles staat op zijn plaats
tot zelfs de detectives toe. Schrijver bij
schrijver.,,Die lees ik graag", zegt mi
nister De Pous, „maar ik heb er wei
nig tijd meer voor." Ook op zijn schrijf
bureau is niets te ontdekken, dat niet
is afgedaan. Alles is opgeruimd. „Ik
houd van orde en systematiek", zegt
hij.
Hij wil ook, ais ik al eens in het ge
sprek van de hak op de tak spring, al
les ordelijk en logisch vertellen en ik
moet hem verzekeren, dat alles lo
gisch in orde komt en dat ik dat alleen
maar doe om het gesprek levendig te
houden. En dan vertelt hij.
ij is geboren in Aalsmeer op
23 januari 1920. Zijn vrouw,
Greet van Itterson, stamt ook
van Aalsmeer. Zijn vader is bloemen-
kweker: potplanten, snijbloemen en
perkplanten. „Mijn vader", zo ver
trouwt hij mij toe, „is 73, maar hij
werkt nog volop in het bedrijf. Hij
begint 's morgens om half zeven te
gelijk met het personeel.".
Als Jan Willem de christelijke
school heeft afgelopen, gaat hij naar
de Mulo. Dat was toen gebruikelijk.
Maar meneer Den Hertog, het hoofd
van de Mulo zei:,, die jongen moet
naar de H.B.S." Dus niet in het kwe
kersvak. „Aan die man", zegt hij, „heb
ik mijn carrière te danken, want de
dag waarop meneer Den Hertog te
gen vader zei, dat ik naar de H.B.S.
moest was meer beslissend dan die
waarop ik minister werd.
Na de studie aan de H.B.S. dacht
hij eraan nu eindelijk maar eens iets
te gaan verdienen. Hij stuurde drie
sollicitaties in zee. Voor de eerste baan
werd hij afgekeurd wegens een pnbete-
kenend voeteuvel. Voor de tweede
bleek zijn kleurenblindheid een handi
cap en voor de derde, dat hij nog niet
in militaire dienst was geweest.
„Achteraf was het maar goed," zegt
hij. „Ik wou toch graag verder studeren.
Ik kreeg een beurs en ging economie
studeren". „Waarom economie?" „O",
zegt hij, „niet direct uit een bepaal
de aandrang, misschien meer omdat
mjjn oudere broer ook economie stu
deerde.".
Hij doet dit aan de gemeentelijke uni
versiteit van Amsterdam, omdat de
V.U. nog geen economische faculteit
heeft. Die zal pas beginnen met Zijl
stra. Eigenaardig: twee keer heeft hij
nu van Zijlstra het werk overgenomen.
Eerst zijn universitaire arbeid aan de
V.U., toen Zijlstra in 1952 minister van
Economische Zaken werd, en nu als
minister van Economische Zaken. Hij
doet in 1941 zijn kandidaatsexamen,
maar moet in 1943 zijn studie stop zet
ten, omdat hij weigert de loyaliteitsver
klaring en de Jodenverklaring te teke
nen. Hij begint dan te werken voor het
illegale blad „Trouw" en dan voor het
eerst komt hij in Amsterdam te wonen.
Hieruit komt zijn secretariaat te voor
schijn van de Christelijk Nationale Pers,
dat hij nu heeft moeten beëindigen. Na
de oorlog blijft hij als medewerker aan
„Trouw" verbonden, maar eind 1945
neemt hij zijn studie weer ter hand als
assistent van prof. Hennipman.
Hij wil dan zo spoedig mogelijk zijn
doctoraal doen en hij wil het niet ge
zegd hebben, dat hij zijn studie voor
het doctoraal examen deed in een
der seringenkassen van zijn vader.
Daar was het warm en op zijn kamer
niet. Toch is het te mooi om het niet
te vertellen. Hij wilde namelijk klaar
komen, omdat hij een beurs had ge
kregen voor een reis naar Amerika
en vóór die reis wilde hij zijn studie
hebben beëindigd.
Naar die seringenkas brengt hij een
tafeltje en zo kan hij werken, 's Morgens
om zes uur gaat hij naar bed tot twaalf
i uur, dan start hij weer tot zes; even
eten, 's avonds nog een kleine onder
breking voor een kop koffie en dan weer
naar de seringenkas voor verdere stu
die tot 's morgens zes. Dan weer sla
pen. Dan doet hij in juli 1947 zijn doc
toraal examen.
De reis naar Amerika staat voor de
deur. „In Amerika had ik natuurlijk ook
mijn proefschrift kunnen afmaken," zegt
hij, „maar ik dacht, dat kan ik later in
Holland ook nog en het zou toch jam
mer zijn om dat jaar in Amerika niet
volledig in mij op te nemen." Hij volgt
de colleges aan de universiteit van Chi
cago, maar zorgt toch. dat hij tijd ge
noeg overhoudt voor uitstapjes met zijn
verloofde, Greet, die ook naar Ameri
ka was gekomen en behulpzaam was
in de huishouding van de familie Lebe-
son in Winnetka, een voorstadje van
Chicago. Zo waren we, zegt hij, woens
dagmiddag en zondag altijd samen en
dan gingen we naar Blue Island. In
1948 keerden de verloofden via Mont
real naar Nederland terug. Dat was dus
elf jaar geleden. In 1949 komt hij dan
in dienst van het Verbond van Protes
tants Christelijke Werkgevers, eerst
als secretaris en daarna als adviseur.
Hij trouwt met Greet in maart 1951 en
dan komen de zes jaar inwoning, het
lot van zovele jonge mensen.
Hij kwam in de S.E.R. en in talrij
ke commissies daarvan. Daardoor
kwam er wéér niets van de vol
tooiing van zijn proefschrift, dat han
delt over de inkomensvorming, waar
van hij intussen met zijn huis een goed
voorbeeld heeft gegeven. En dan wordt
hij in 1958 plotseling lid van de Raad
van State. Iedereen staat verbaasd. De
Raad van State is per slot van rekening
een eerbiedwaardig college van heren
met grijze- of zonder haren, die poli
tiek - laten we zeggen - de brui er aan
gegeven hebben. En deze man is dan
pas acht en dertig jaar. Er was toen
blijkbaar een streven, de Raad van
State te verjongen en zo moest De Pous
er aan te pas komen. „Dat was prach
tig werk", zegt hij. „Een of twee da
gen in de week zitting, twee dagen col
leges aan de V.U. en verder studeren.
Dat had ik wel graag zo willen houden",
den."
„Ik had daar nog een grappige er
varing", zegt hij. „Toen mijn jongste
dochter, Anneke, geboren werd, was
ik- sinds honderd jaar de eerste in de
Raad van State, die door de vice-
voorzitter werd gelukgewenst met de
geboorte van een kind."
Verder hebben we het gehad over de
jeugd. Hij gelooft in de jeugd. Ook nu
r.og, na de oorlog. We hebben het ge
had over politiek. Hij maakt een grapje
een zegt: Ik zit nu in de politiek, maar
straks, ais er weer verkiezingen zijn,
komt er een affiche:„Stemt De Pous,
no 1 van lijst 1. Dat zal Romme stem
men kosten." Nee, hij was liever lid van
de Raad van State gebleven, „maar,
zegt hij, „ik heb het ministerschap nu
eenmaal aanvaard en dan moet men
niet nakaarten." Alleen Korstiaan, zijn
zoon, zegt nu, als hij zijn vader 's avonds
thuis treft: „Pappie wat fijn, dat u er
bent. Maaar waar slaapt u nou
's nachts?" Zo druk is het ambt van
minister.
FRANS SCHNEIDERS.
(Van onze correspondent)
Het charmante, naar jodium rie
kend gekkenhuis, waarin Nijmegen
jaarlijks een week lang pleegt te ver
anderen, is gisteren weer geopend. De
burgerij moge dan te lauw zijn om
carnaval te vieren en te laks om een
lentejool op touw te zetten, in de
Vierdaagse-week is de Nijmegenaar
plotseling al zijn gereserveerdheid en
argwanend beschouwen van buurmavs
uitgelatenheid kwijt. Met duizenden
zijn ze gisteren op de helling van de
Ubbergse heuvelrug geklommen of
tussen het straffe politiecordon ge
kropen, om in de Ooypolder zelf de
jaarlijkse dropping van tweeëndertig
Belgische parachutisten te bejubelen.
Spectaculair hoogtepunt van deze
ruimtespringerij vormde de sprong
met vrije val van drie paratroopers.
De sloten waren droog, de koeien ver
zekerd en het schouwspel liep met wat
schrammen door prikkeldraadafraste
ringen af. Terwijl de parachutisten
op de hielen van een Engelse militaire
band trots de stad binnentrokken,
roemde op het stadhuis de hoogste
magistraat de verdiensten van de
N.B.V.L.O. en die van de krasse lei
der der marsen, majoor b.d. J. N.
Breunese, in het bijzonder. Diens ze
ventigste verjaardag vond het stads
bestuur een gepaste gelegenheid om
hem de zilveren legpenning van de
stad aan te bieden.
Het verkeer, dat in Nijmegen deze
dag al verscheidene malen in de knoop
had gezeten bij de aankomst van de
ruim veertienduizend wandelenthou
siasten kreeg opnieuw een chaotisch
karakter toen in de avond dertigdui
zend mensen naar het Goffertstadion
snelden om de traditionele vlaggen-
parade bij te wonen, een immer kleu
rig schouwspel van jeugd, bloemen,
vlaggen, muziek en veelkleurig mili
tair ceremonieel. Een groot aantal
binnen- en buitenlandse militaire
bands verleende kleur en ritme aan
dit massale verbroederingsfeest. Der
tien maal stonden de dertigduizend als
één man op: bij het spelen van de
volksliederen der deelnemende lan
den: België, Canada, Duitsland, Frank
rijk, Engeland, Israël, Italië, Luxem
burg, Noorwegen, de Verenigde Sta
ten, Zwitserland en Nederland. Met
het Vierdaagse-lied, ferm en massaal
daarover heen gezongen, was de stem
ming volkomen.
De stad wilde in de avonduren maar
niet leegraken, ondanks de zekerheid
voor velen, dat voor hen vanmorgen
voor drie uur de wekker ratelde.
Om kwart voor vier vanmorgen
werden de eerste loketten geopend n
de voorhoede van het grote leger mar
cheerde in de vale schemer de Waal
brug ovir, de Betuwe in, het par
cours van de eerste dag tegemoet. Om
negen uur was ook de laatste wande
laar op pad en toen waren de straten
vrij voor de kleuters. Want Nijmegen
is zo verknocht aan de Vierdaagse, dat
zelfs de kleuterscholen dit jaar be
sloten hebben om onderling een Vier
daagse te houden met een heuse in
tocht op woensdagmorgen, compleet
met muziek en bloemen.
IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIMIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII
De Nijmeegse Vierdaagse, die vandaag
is begonnen, belooft weer een warme
aangelegenheid te worden. Hoeden en
tropenhelmen ten spijt moest menige
deelnemer de eerste etappe al een druk
gebruik maken van zijn zakdoek. Wat
overigens niet kon verhinderen dat de
pas er stevig in bleef en de stemming
optimistisch.
Minister De Pous in zijn element. In het kleine tuintje achter zijn huis kweekt
hij planten, zoals zijn vader deed. Zijn zoon Korstiaan kijkt toe. Voor het raam
mevrouw De Pous met Greet.
Ondanks geruchten, dat als gevolg
van de droogte gespeculeerd zou wor
den i zaden en peulruchten, blijkt
dat zulks niet het geval is. De prijzen
zijn, blijkens de laatste beursnoteringen,
eerder flauw, dan normaal. Behalve
de prijs van blauwmaanzaad, die iets
hoger ligt, omdat dit produkt nogal van
de droogte te lijden had, zijn de prij
zen van erwten, schokkers en karwei
zelfs wat lager, dan normaal. In tegen
stelling tot hetgeen uit sommige droog-
teberichten op te maken was blijkt, dat
de peulvruchtenoogst vrij goed is, naar
hoeveelheid ongeveer 95 percent van
een gemiddelde oogst. De kwaliteit is
echter goed tot prima, zodat naar ver
wachting van functionarissen van het
produktschap voor granen, zaden en
peulvruchten er minder uitval, dan nor
maal zal zijn.
Het juli-augustusnummer van de
„Unesco Courier" heeft op de omslag
een foto van Zadkine's standbeeld voor
Rotterdam Hiermede wordt aangeduid,
dat in dit nummer bijzondere aandacht
wordt besteed aan de wederopbouw van
de Maasstad. Dit wordt benadrukt door
een inzet in de foto: New cities reborn
from the astres of war. The miracle of
Rotterdam. Daarover is een goed geïl
lustreerd artikel van Michel Salmon
opgenomen: „Wonder in Rotterdam",
voorafgegaan door een foto van de
constructie" van Naum Gabo bij de
Bijenkorf op de Coolsingei, hier „Rot
terdams Champs-Elysées" geheten.
In dat artikel vindt men nog eens in
een reeks nuchtere cijfers aangegeven,
wat er tengevolge van het Duitse bom
bardement op 14 mei 1940 is verwoest,
wat er gedaan is om de grond weer
bouwrijp te maken en hoe het plan
Witteveen in de oorlog reeds is ontstaan.
„Ik weet niet, hoeveel er in het Rot
terdam van vandaag van het plan-Wit-
teveen is terug te vinden. Ik heb ge
zien hoe de stad weer bijkwam; en tel
kens als ik terugkwam was er weer
meer koortsachtige activiteit, met over
al steigers en nieuwe wijken naar bui
ten in alle richtingen; het leek alsof er
's nachts opeens een nieuwe stad was
opgestaan, meer dan dat een oude stad
opnieuw was gebouwd. Alles wat ik
weet is, dat in juli 1959 Rotterdam een
van de meest indrukwekkende steden
van het Westen is. Van het dak van het
Groothandelsgebouw kan men zien dat
men naar een meesterlijk plan heeft
gewerkt."
Salmon is vol lof voor de brede avenues,
de reusachtige pleinen, en dte compacte
moderne woonblokken met groene open
ruimten daartussen. (Bijna 70 pet van
het grondgebied van Rotterdam be
staat uit open ruimte, merkt hij op).
Dit is architectuur naar humaan ni-
niveau, architectuur naar menselijke
maat, weerstand biedend aan de ver
leiding om op reusachtige schaal te
bouwen en nog niet aangetast door het
behoudzuchtige heimwee dat het heilig
schennis vindt als men aan het oude
durft te raken, ook als dit uit krotten
bestaat. Het gebouw van de Bijenkorf
wordt bijzonder geprezen, evenals de ve
le specimina van moderne beeldhouw
kunst, die men in de stad aantreft:
„Rotterdam heeft de deuren geopend
voor de „Volkenbond" van architecten,
decorateurs en beeldhouwers. Van de
hele wereld zijn zij gekomen en hebben
hier een universele vormentaal voor de
steden van de 21ste eeuw geschapen.
Het is een triomf van het internationa
lisme, zowel in de geest als in het
hart." Salmon besluit: weifelmoedigen
kunnen hier uit leren dat men met be
sluitvaardigheid wonderen kan ver
richten.
(In Nederland is de
„Courier" verkrijgbaar
bij Martinus Nijhoff)
Koningin Juliana, prins Bernhard en
de prinsessen Beatrix en Irene hebben
de maandag doorgebracht op het eiland
Capri. Het koninklijk gezelschap arri
veerde aan boord van het jacht „Sylvia",
eigendom van hertogin Ellena Sierra di
Castano en bezocht o.m. de groene en
blauwe grotten.
Ook bezichtigden zij de villa van Axel
Munthe in Anacapri. In de avond wan
delden de hoge gasten door de nauwe
drukke straten en bekeken de winkel
etalages.
Na het avondmaal gebruikt te heb
ben in een plaatselijk restaurant gin
gen de vorstelijke vakantiegangers met
het jacht terug.
Onze tips voor de meeting woensdag
middag a.s. op Duindigt luiden als
volgt:
Auguste Nortonprijs, 2000 m: 19 in
schrijvingen: Xavero, Xita Hanover,
Xelinotte. Doretteprijs, 1300 m: 13 in
schrijvingen: Yeasty Hanover Yberflö-
te, Ylinotte. Fryske Leeprijs, 2040 m:
15 inschrijvingen: Vliegenvanger S, Va-
risiënne, Volann O. Hanneke Scottprijs
(leerlingen) 2100 m: 7 inschrijvingen.
Wala, Wybo K„ Upita. Jannekeprjjs,
2100 m: 10 inschrijvingen, Unworthy,
Tabor Harvester D„ Terraise. Kwartel
tje S-prijs, 2100 m: 6 inschrijvingen:
Trudi Trothan, Query Hanover, Sirona.
Algolprijs I ren 1350 m: 9 inschrijvin
gen: Ice Age, Yellow Rose, Chaffy. Al-
goiprijs II, 1350 m: 9 inschrijvingen.
Atalanta, Manitoba, Balcunnin.
De Raad voor de Scheepvaart vraagt
zich in zijn uitspraak inzake de aan
varing van de Amerikaanse schepen
„American. Angler" en „Neva West"
af of dé ontwikkeling van de scheep
vaart op de Nieuwe Waterweg niet zo
zal zijn, dat men op den duur zal moe
ten overgaan tot het regelen van het
aantal schepen bij mist.
De Raad zegt, dat de walradar het
aantal en de snelheid van de schepen
in een vak niet in de hand heeft en dat
een verhoging van de snelheid en het
aantal gelijktijdig te bedienen sche
pen ten koste gaat van de aandacht,
die aan elk schip afzonderlijk moet wor
den besteed.
Beide schepen bevonden zich op het
moment van de aanvaring in het vak
van de radarpost Maassluis. Het was
op dat moment druk in het vak en de
waarnemers moesten hun aandacht
over vrij veel schepen verdelen. Het
komt de Raad voor de Scheepvaart als
waarschijnlijk voor, dat de „American
Angler" niet dadelijk het advies van
de walradar heeft opgevolgd en dat
de radarwaarnemer dit door de drukke
scheepvaart in zijn vak niet tijdig
heeft opgemerkt.
Toen het vierjarig zoontje van de fa
milie Tjoelker, wonende aan de Sta
tionsweg in Hillegom, maandagavond
om ongeveer 7 uur onverwacht de rij
weg opliep, werd hij door de motorrij
der H. T., wonende te Hillegom, aan
gereden. Het kind moest in zeer zorg
wekkende toestand naar de Mariastich-
ting te Haarlem worden vervoerd, waar
het later is overleden. Bij het onderzoek
van de politie bleek de motorrijder niet
in het bezit te zijn van een geldig rij
bewijs.
Onder de ruim
veertienduizend
deelnemers aan de
ze Vierdaagse vor
men de vrouwen
korpsen een speci
fiek element, dat
op sprankelende
wijze bijdraagt aan
het kleurige
schouwspel. Mis
schien is het de
combinatie van
vrouwelijk ritme en
stramme houding
dat applaus uitlokt
overal waar de
vrouwenkorpsen
passeren.
(Van onze correspondenten)
Een truck met oplegger, die plotseling
voor een tegenligger moest remmen, is
maandag nabij Bronbeek aan de Vel-
perweg te Arnhem tegen een met een
paard bespannen wagen geslagen. De
beide mannen op de bok. de 58-jarige
Velpse landbouwer W. A. en zijn "9-,ja-
rige Arnhemse metgezel G. de H., wer
den daarbij op slag gedood. Een tien
jarig jongetje, dat met de chauffeur V
een dagje mee mocht in de cabine,
moest ernstig gewond naar het zieken
huis te Arnhem worden overgebracht.
Een paar dames, die vanuit de serre
van een villa bet ongeluk zagen gebeu
ren, kregen een lichte shock. Het paard
liep zulke zware verwondingen op, dat
men het ter plaatse moest afmaken.
Het ongeluk gebeurde, toen de chaul
feur paard en wagen wilde passeren
Halverwege kwam uit de richting Arn
hem een snelrijdende tegenligger. De
chauffeur remde uit alle macht maar
kon niet verhinderen, dat de oplegger
met een geweldige klap tegen de wa
gen ter hoogte van het lemoen sloeg.
De mannen op de bok waren onmiddel
lijk dood: het paard sloeg bloedend te
gen een tufnhek.
De negenjarige Frans P., die logeer
de bjj zijn oom te Holwerd, viel van
een met klei geladen aanhangwagen,
die gekoppeld was achter een tractor.
Het knaapje kreeg het rechtervoorwiel
over het lichaam en werd ernstig ge
wond naar het ziekenhuis te Dokkum
vervoerd, waar het is overleden. De
ouders van het jongetje zijn met vakan
tie naar Denemarken.
In de kom van het dorp Son bij Eind
hoven werd een zesjarig zoontje van
de heer S. door een vrachtauto overre
den en gedood.
De tweejarige Marietje R. uit Steen
bergen ontsnapti maandag uit huis en
liep de rijweg op Het kind liep op de
Stoofdijk tegen een vrachtauto. Het
kreeg een van de wielen over zich heen
en was op slag dood.
Er is geen reden om de bouw van
een nieuwe pier in Scheveningen uit te
stellen omdat men in het westen van
het land opnieuw enige spanning op de
bouwmarkt kan constateren. Minister
van Aartsen noemt de herbouw van de
in de oorlogsjaren gesloopte pier van
groot belang uit een oogpunt van toeris
me en vreemdelingenverkeer. Daar
men bij de uitvoering van dit overwe
gend „weg- en waterbouwkundige" werk
slechts een relatief gering beroep zal
doen op bouwvakarbeiders die in de
woningbouw werkzaam zijn, ziet de be
windsman geen bezwaar om eerdere
toezeggingen van minister Witte na te
komen. Dit blijkt uit het antwoord van
minister Van Aartsen op vragen van
het Tweede-Kamerlid mej. Lemaire
(PvdA).
(Van onze Haagse redactie)
Volgens minister Beerman (Justitie)
heeft de officier van justitie te Breda
naar aanleiding van de moorcl te Put
te (N.B.) slechts medegedeeld dat er
„vermoedelijk een roofmoord was ge
pleegd" en dat er „vermoedelijk geen
vierde persoon bij betrokken was". Zo
als bekend werden in het Brabantse
plaatsje, in een afgelegen landhuis, een
vermogend echtpaar en een marechaus
see eerste klas dood aangetroffen. De
bijzonderheden die in de pers over de
ze moord zjjn verschenen (de mare
chaussee zou tot een roofoverval heb
ben besloten om aan geld voor zijn hu
welijk te komen) kunnen volgens de
minister niet berusten op gegevens die
van officiële zijde zijn verstrekt. De be
windsman zegt dat het onderzoek nog
voortgang vindt en dat hij op het nade
re resultaat daarvan thans uiteraard
nog niet kan ingaan.
Dat de officier van justitie althans
enige mededelingen heeft verstrekt
waaruit men conclusies over de achter
gronden van het voorval kon trekken,
acht de minister gelet op de gerucht
makende aard van de aangelegenheid
begrijpelijk en aanvaardbaar.
De Nederlandse Spoorwegen heb
ben speciale maatregelen genomen
in verband met de extra drukte, wel
ke verwacht wordt op de laatste dag
van de Vierdaagse te Nijmegen. Voor
het vervoer van de bezoekers worden
die dag twaalf extra-treinen inge
legd, voornamelijk uit de richting
Arnhem, waar twee extra-treinen
aansluiting geven op Utrecht en Am
sterdam en op extra-treinen richting
Venlo en Den Bosch. Normaal ko
men op vrijdag in Nijmegen per trein
2400 reizigers bmnen. Op de vrijdag
van de Vierdaagse het vorig jaar
kwamen in Nijmegen 16.425 treinrei
zigers aan. Gewoonlijk vertrekken
uit Nijmegen op een rustige vrijdag
in verschillende richtingen 7.260 rei
zigers: op de laatste dag van de Vier
daagse in 1958 was dit aantal 23.000.
Voor het vertrek op vrijdag zijn dan
ook weer extra-treinen ingelegd. In
de richting Arnhem, in de richting
West en Oost rijden op die dag tus
sen 18.12 en 23.42 elf extra-treinen,
voor de richting Geldermalsen tus
sen 17.51 en 23.00 uur twee extra-
treinen, in de richting Den Bosch na
22.52 uur één extra-trein en in de
richting Venlo om 23.37 uur ook een
extra-trein.
Voorts worden de gewone treinen
verlengd. De Spoorwegen houden ook
nog enige treinstellen in reserve.
Arnhem
Z.H. de Paus heeft mgr. T. E. van
Valenberg O.F.M. Cap. (Asten) be
noemd tot. consultor van de H. Congre
gatie de Propaganda Fide, het missie
departement der Kerk. Mgr. van Valen
berg, die in 1890 te Asten in Noord-
Brabant is geboren, woont in Pontianak,
waarvan hij apostolisch-vicaris geweest
De Nederlandse minister van buiten
landse zaken, mr. J. M. A. H.- Luns, is
door zijn Westduitse ambtgenoot, dr.-
Von Brentano, uitgenodigd vandaag met
hem in Genève te lunchen.
