De problematiek van de
moderne oorlogvoering
1
Minister brengt „Hart van
Brabant" tot leven
Artistieke paviljoens heel
fleurige entourage
H
de
zonnige
dit is
RANG d# vets/idfidUtifr pan demsfe tang.
Een bruisende show
nieuwe vondsten
Van Snip en Snap
naar Solser en Hesse
vol
Vijf honderdduizendste
tv-kijker gehuldigd
Vreugde in
Allesbepalende
genade
mm
m
Sleeswijk' s „Komt u ook vanavond?*'
Man van fijne eruditie
V B
Speciaal nummer van ,,Te Elfder Ure"
mm iii i»
lMf
1ÜL
JUL
lilM
JUL
i»f
Negerleerlingen
melden zich in
Little Rock
Verdeling en dicht
heid der T.V.-
toestellen
Textiel een indruk
wekkend hoogtepunt
Al
Dr. A. RUTGERS
"5 JAAR
m.
Koopman op vrije
voeten
Eerste beugelsluit-
machine in Nederland
mm*
L. Hoogveld O.E.S.A.
ZATERDAG 25 JULI 1959
PAGINA 5
AFSCHEID van
PROF. kors
P 37.
PM 117.
1
Op de vraag naar de zin van het
leven kan en moet men van tal
rijke verschillende uitgangspun
ten een antwoord trachten te vinden.
Het voornaamste uitgangspunt blijft
echter onder alle omstandigheden het
christelijke, omdat dit steunt op de
absolute waarheid der goddelijke
openbaring. En deze leert ons, dat
V/ij het leven moeten zien in het
grote verband van het verlossende
handelen van God met Zijn hele
schepping. In deze grote lijn betekent
elke beklemtoning van particuliere
belangen een omkering der waarden,
en dus een fundamenteel verkeerde
levenshouding.
Overeenkomstig het goddelijk heils
plan leven wij, sinds de verlossing,
in een volkomen nieuwe wereld, in
de „tweede schepping" van het nieu
we heilsbestel, dat door de kracht
van Christus' verrijzenis voor alle
mensen het verloren kindschap Gods
weer toegankelijk heeft gesteld.
Schepsel van God is de mens al
tijd geweest en zal hij onder alle
omstandigheden steeds blijven; kind
van God was hij door een speciale
goddelijke gunst, die totaal boven de
aard en de rechten van zijn wezen
uitging. Als kind van God en dus als
Diens „erfgenaam" zou hij na een
verblijf op aarde in de eeuwige
vreugde van de hemel opgenomen
worden. De zonde doorkruiste deze
opzet. Uit eigen kracht zou de mens
nooit deze bovennatuurlijke bevoor
rechting kunnen herwinnen. Even
min was God verplicht, ons Zijn
vrijwillige gave terug te schenken.
Dat Hij dit tóch heeft willen doen
en hoe! is wel het alles om
vattende bewijs van het mysterie
Zijner oneindige liefde. „Op wonder
bare wijze", zegt de liturgie, „heeft
God ons geschapen, maar op nog veel
wonderbaarder wijze verlost" (letter
lijk „hervormd"). Ten koste van een
nameloos lijden heeft Zijn enige
Zoon. Jezus Christus, dat herstel be
werkstelligd. En daarbij is het niet
gebleven.
Sinds de verlossing leeft Christus
niet alleen onder ons voort tot aan
de jongste dag, maar Hij leeft ook
in letterlijke zin met ons mee, delend
in onze vreugde en meedragend onze
smart, in alle omstandigheden ons
sterkend met Zijn altijd aanwezige
genaden.
In feite is dat nog veel te zwak
uitgedrukt. Als Hoofd van Zijn Mys
tieke Lichaam heeft Christus in wer
kelijkheid een groter en inten
ser deel aan de vreugde en het leed
van Zijn ledematen-wij-zelf. Steu
nend op deze waarheid kon pater
Van Waesberghe S.J. in de diep-
peilende beschouwing, die hij in
Streven (maart 1953) wijdde aan de
nationale ramp van een maand te
voren, naar waarheid schrijven:
„Christus staat aan onze kant
van het menselijk leven. Ons lijden
is méér Zijn lijden in ons, dan het
onze. Het raakt Hem méér dan ons".
Dit alles hangt samen met onze
„inlijving" in Christus door het
doopsel, met het feit, dat Chris
tus Zijn verlossing blijft voortzetten
tot aan het einde der tijden. Ons
allen wordt een deel daarvan toege
meten, maar verreweg het grootste
draagt Christus. Hij immers is het
„Hoofd", wij zijn „maar" ledematen
van het hele verloste lichaam der
menshetd.
Zonder Hem is bovendien onze
medewerking volmaakt waardeloos.
Wij behoeven hierbij echter niet uit
sluitend aan leed en lijden te den
ken. De voortzetting der verlossing
bestaat in feite méér in de positieve
opgang naar heiligheid, waardoor het
profane leven mee-gekerstend wordt,
dan in het geduldig en christelijk
verdragen van leed en tegenspoed.
Zo bestaat ook het christelijke leven
méér in positieve deugdbeoefening,
in het groeien in heiligheid, in het
meer en meer gelijkvormig-worden
aan God, dan in het alleen-maar-ver
mijden van het kwaad. Het christen
dom is geen verzameling van ver
boden, maar de zeer concrete, godde
lijke opdracht: „Weest heilig, zoals
Mijn Vader in de hemel heilig is".
Misschien ligt juist een van de
voornaamste oorzaken der ontkerste
ning in het feit, dat men in de prak
tijk deze Waarden veelal omkeert.
Christus heeft ons twee zeer duide
lijke opdrachten gegeven: de plicht
van zelfheiliging en die van aposto
laat. Apostolaat zonder heiligheid
blijft onvruchtbaar. De plicht ons
zelf te heiligen moeten wij daarom
als de eerste en voornaamste be
schouwen.
Uit onszelf zijn wij daartoe beslist
niet in staat. Daarom heeft Christus
heel het menselijke leven onder de
verlichteride en versterkende beïn
vloeding van Zijn zeven sacramenten
gesteld, die de voornaamste genade
bronnen zijn in de heilsordening van
de „tweede schepping".
Dit moet zó letterlijk verstaan
worden en strekt zich zo ver uit, dat
inderdaad geen ogenblik in ons be
staan, geen plekje in ons leven, niet
de allergeringste bezigheid te beden
ken is, die niet op een of andere wijze
onder de helpende kracht van één of
meer sacramenten valt.
Men kan zich hiervoor beroepen
op de woorden van St.-Paulus: hetzij
gij eet, hetzij gij drinkt, doet alles
1er ere Gods. Georges Bernanos had
diezelfde waarheid op het oog, toen
hij zijn prachtig „Dagboek van een
dorpspastoor" besloot met de lapi
daire uitspraak: Alles is genade!
Hieruit volgt dan ook onmiddellijk,
dat de kern van het christendom, de
kern van elke spiritualiteit moet lig
gen in een diep bewust en met de
uiterste zorg gecultiveerd sacramen
teel leven, een leven vanuit de sacra
menten. Zonder een voortdurend en
bewust beleven van een letterlijk
„uitbuiten" dezer genademiddelen is
geen groei in deugd, in echte mense
lijkheid mogelijk.
e dreiging van een nieuwe we
reldoorlog werpt zulke verschrik
kelijke problemen op, dat de mees
te mensen er liever maar helemaal
niet over nadenken. In de Angelsak
sische wereld noemt men dit psycholo
gische verschijnsel „escapism". Maar
de verantwoordelijke staatslieden van
het Westen beseffen, dat men met een
struisvogelpolitiek, de gevaren, die
de mensheid bedreigen, niet kan keren,
en aangezien wij aan deze kant van het
IJzeren Gordijn in een democratische
wereld leven, moeten wij allen bijdra
gen tot de opinievorming over de mo
gelijkheden om onze beschaving te ver
dedigen tegen de communistische ex
pansiedrang. Wij weten al bijna veer
tien jaar, dat men in een moderne oor
log kernwapens kan gebruiken, en het
is ons ook al jaren geleden duidelijk
gemaakt, dat een moderne grote oor-
Jog niet meer zonder kernwapens denk
baar is. Nu het kernwapen eenmaal
uitgevonden is, valt het niet meer weg
te denken uit onze samenleving, en
men mag niet verwachten, dat het
ooit definitief uitgebannen wordt Mont
gomery heeft eens gezegd, dat 'op het
gebied van de moderne bewapening
een „point of no return" is bereikt, en
zoals de titel van een recent Duits boek
zegt, moeten wij „Mit der Bombe le
ben".
In Nederland heeft het, evenals in ve
le andere Westerse landen, lang ge
duurd voor er werkelijk een grote open
bare discussie op gang kwam over de
kwestie van de zedelijke geoorloofd
heid van de kernoorlog. Hoewel wijlen
Paus Pius XII het probleem herhaalde
lijk in Kerstboodschappen en andere re
devoeringen aansneed, is tot voor kort,
zelfs in katholieke kring, nog te weinig
dacht besteed aan het vraagstuk
Maar de laatste tijd valt er een ken
tering te constateren. De Plein-groep
en de Pax Christi-beweging hebben in
hun organen belangrijke beschouwin
gen over de morele kant van het oor-
logs vraagstuk gepubliceerd, en in
mei heeft Veritas met het congres
„Oorlog en vrede" een zeer waardevol
le bijdrage geleverd tot de discussie.
Een bijzonder nuttige aanvulling op dit
Utrechtse congres wordt nu gegeven
door de redactie van „Te Elfder Ure",
die zojuist een speciaal dubbelnummer
heeft uitgegeven over „De problema
tiek van de moderne oorlogvoering".
De aflevering bevat een zestal gede
gen r.rtikelen, waarvan er drie een
beschrijving geven van de situatie, ter
wijl de andere drie de ethische geoor
loofdheid van de moderne oorlogvoe
ring behandelen.
Zeer Instructief is de studie over
„Internationale ontwapening" van de
hoogst deskundige F. J. A. Terwisscha
van Scheltinga, die terecht betoogt
„dat een veelomvattende benadering
van het ontwapeningsvraagstuk tot
niets leidt, doch dat slechts enig suc
ces kan worden verwacht van een
geleidelijke aanpak". Ook de beschou-
AANTAL GEZINNEN
Ki iv.ontvanki nt noviNcie
Groningen
25
Friesland
20
Drente
Overijssel
34
Gelderland
10
Noord Holland
I iiiUi 6 -
Zuid Holland
6
Zeeland
17
Noord Brabartt
7
Limburg
In de Amerikaanse stad Little Rock
hebben in vier dagen tijds 54 neger
jongens en -meisjes zich opgegeven bij
scholen, die tevoren uitsluitend voor
blanke kinderen bestemd waren, nadat
de onderwijsraad besloten had de scho
len op 8 september te openen op basis
Van een beperkte integratie.
Het half miljoen -geregistreerde- tele
visietoestellen is vol en deze blijde ge
beurtenis is, zoals men elders in deze
rubriek kan lezen, gisteravond dopr de
NTS gehonoreerd met een extra-uitzen-
ding-
Voor de samenstellers van grafieken
was dit aanleiding om eens na te gaan,
hoe deze half miljoen ontvangers over
Nederland en de Nederlandse gezinnen
zjjn verdeeld, waarbij ZÜ zÜn. uitgegaan
van de situatie op 1 januari j.l. Daarbij
is hun gebleken, dat meer dan de helft,
zelfs ruim 60 procent, van de tv-toe-
stellen zijn te vinden in Noord- en Zuid-
Holland. Daarna volgen Noord-Brabant
met 11, Utrecht met 6.5 en Limburg
met 6 procent. Uiteraard speelt de op
pervlakte, respektievelijk het, aantal in
woners der provincies hierbij een rol.
Bekijkt men het aantal gezinnen per
televisie-ontvanger dan blijkt, dat be
halve Noord- en Zuid-Holland, ook
Utrecht, Noord-Brabant en Limburg een
grote „tv-dichtheid" hebben. In dit hele
gebied komt namelijk op elke 6 tot 8
gezinnen e entv-toestel voor, In Zee
land en in de drie noordelijke provincies
is de televisie bij lange na niet zu|k
femeengoed. In Drente bijvoorbeeld
omt op elke 34 gezinnen slechts een
tv-apparaat voor.
wing over „De actuele ontwikkeling
van de bewapeningstechniek en de
moderne oorlogvoering" van lt.kol. J.
H. Jansen, en het verslag van de dis
cussie onder de Duitse katholieken door
J. J. M. de Valk dragen bij tot de
verheldering van ons inzicht.
Maar het nummer van „Te Elfder
Ure" ontleent zijn grote betekenis aan
de opiniërende artikelen, vooral omdat
hier mensen aan het woord zijn gela
ten met zeer uiteenlopende opvattin
gen.
„Als de bewapeningstechniek ons
middelen heeft gegeven om een oorlog
te voorkomen, zal men deze niet mogen
verwerpen. Zou men het wel doen, dan
zou men zich gereedmaken om zich
aan een onrecht te onderwerpen, maar
bovendien het gebruik van diezelfde
middelen niet voorkomen". Dit is de
meest pregnante zinsnede uit het zeer
realistische en overtuigende betoog van
(luitenant-generaal) Th. E. E. H. Ma-
thon. De uiteenzetting van deze hoog
geplaatste militair komt in grote lij
nen overeen met die welke hij op het
Veritas-congres heeft gedaan, van wel
ke uiteenzetting wij indertijd een be
knopt verslag hebben gegeven. De
schrijver betwijfelt, of men met betrek
king tot de kernwappens van immorele
middelen kan spreken. Het gaat, zijns
inziens, om de wijze waarop de midde
len worden gehanteerd.
Een van werkelijkheidszin getui
gende visie wordt ook ontvouwd door
G. J. N. M. Ruygers, die critiek heeft
op de opvattingen van de Plein-groep:
„In het bekende Plein-nummer (over
de kernoorlog) wordt de atoombewape
ning afgewezen en daarvoor een vre
despolitiek in de plaats gesteld", zo
schrijft Ruygers, en hij vervolgt:
„Populair gezegd komt dat neer op
oude schoenen weggooien voor men
nieuwe heeft. Ik meen dat dit niet tot
de mogelijkheden behoort, omdat het
vacuum dat in de tussentijd zou ont
staan, zó vol is van onvoorzienbare ri
sico's, dat geen politicus daarvoor ver
antwoordelijkheid kan aanvaarden. Het
is niet eens zeker, dat hetgeen wij als
wenselijk alternatief zien, een reali
seerbaar alternatief is omdat daartoe
de bereidhela van beide partijen noodza
kelijk is". En verderop schrijft hij:
„Het is niet voldoende politiek gedacht
om als uitgangspunt te stellen, hetgeen
slechts eindpunt van een lange ontwik
keling kan zijn".
Zowel in het artikel van Ruygers als
in dat van Mathon vindt men het ant
woord op de beschouwing van pater
Jelsma, de leider van de Plein-groep,
die verklaart, dat het recht op oorlog
voering vervalt met het praktische ver
dwijnen van het verdedigingsmotief en
„dit verdedigingsmotief verdwijnt
praktisch Op het moment waarop ver
dediging ontaardt in- coöperatie met de
aanvallers ter bedreiging en vernieti
ging van heel de mensheid".
Pater Jelsma's visioen van „het ein
de van een boze droom" is een vorm van
dat „illusionisme of optimisme" waar
voor in het openingsartikel van dit num
mer van „Te Elfder Ure" wordt ge
waarschuwd. Meer dan door het artikel
van pater Jelsma hebben wij door de
discussie in Duitsland, zoals die door
De Valk is weergegeven, het gevoel ge
kregen dat er nog heel wat over de pro
blematiek van de moderne oorlogvoering
te discussiëren valt, en dat de oplossing
van hét vraagstuk niet eenvoudig is.
H. Br.
Te Elfder Ure. Zesde jaargang, juni/juli.
Het Spectrum, Utrecht.
Advertentie
RANG
5t „Hart van Brabant" is ten le
ven gewekt. In het textielpavil-
joen zit de oude Tilburgse wever
in het vrome interieur van zjjn nederig
huisje aan het handweefgetouw; een
nieuigte wriemelende biggen verdringt
zich rond hun moeder in de modern ge
outilleerde varkenskraamkamer van de
N.C.B., waar men de schoonste var
kens van zijn leven kan zien; en tussen
de prachtige bloemperken die de lanen
van het park omzomen wandelen de
fleurig geklede bezoekers. De tentoon
stelling is, zoals dat hoort, op het nip
pertje klaargekomen: de laatste ha
merslagen waren nog niet verklonken
toen minister Marqnen vrijdag de offi
ciële opening verrichtte. Het provin
ciaal paviljoen, dat pas 's avonds open
ging, bood toen zelfs nog de aanblik
van de chaos die de vooravond van
iedere tentoonstelling kenmerkt. Toen
de minister echter de tentoonstellings-
vlag had gehesen, kon een glimmend
bestuur hem over een opgepoetste en
tot in de puntjes verzorgde expositie
leiden en ook met dat provinciaal pa
viljoen des avonds geopend door
de waarnemend commissaris in aanwe
zigheid van prof. de Quay is het dik
in orde gekomen.
Er waren bjj de opening veel vrien
delijke woorden. Voorzitter Janssen
heette de talrijke gasten welkom, on
der wie zich behalve de minister en de
waarnemend commissaris ook de am
bassadeurs van België, de Unie van
Zuid-Afrika en Brazilië bevonden, als
mede de burgemeesters van veertien
rond Tilburg gelegen gemeenten. Bur
gemeester Becht van Tilburg vertelde
nog eens dat het 150-jarig bestaan van
Tilburg als stad maar een aanleiding
De vice-president van de Raad van
State, dr. A. a. L. Rutgers, is van
daag 75 jaar geworden. Zoals men
weet zal hij in verband hiermede einde
dezer maand de Raad van State ver
laten. in de gewone wekelijkse verga
dering van het voltallige college op
a.s. dinsdag 28 juli zal hij afscheid ne-
s avon<ïs bieden de leden aan
dr. Rutgers een diner aan in hotel Wit-
tebrug.
Ter gelegenheid van zijn aftreden als
voorzitter van de stichting Katholieke
Radio Omroep, de stichting Nederland
se Radio Unie en Nederlandse Televi
sie Stichting zal prof. dr. J. B. Kors
O.P. persoonlijk afscheid nemen van
degenen met wie hij zo langdurig mocht
samenwerken. Daartoe zal op dinsdag
1 september aanstaande om drie uur in
Hotel Gooiland te Hilversum een af
scheidsbijeenkomst worden gehouden,
gevolgd door een receptie.
senium VAN HIT rit AAL
AANIAl IV-ONIVANSIISIN
NEDERLAND KI KOVINCIl:
Groningen
S 1*7.
Friesland
jB 27.
Drente
8 0,37.
Overijssel
Gelderland
Utrecht
EU 6.5
Noord Holland
277.
Zuid Holland
Zeeland
17.
347.
Noord Brabant
Limburg
67.
V PELTj ^|11— mmm
UP712
Turkije Op het schiereiland Kapi-
dag is gisteren een Westduits militair
transportvliegtuig verongelukt. De zes
inzittenden zijn om het leven gekomen.
De heer en mevrouw Oomen uit Vught temidden van de t.v.-omroepsters.
(Van onze correspondent)
Naar schatting meer clan twee mil
joen Nederlanders zijn vrijdagavond
via hun TV-toestel getuige geweest van
de feestelijkheden rond het feit dat de
500. )0flste TV-ontvanger in Nederland
is geplaatst ten huize van de familie
Oomen in de Taaistraat fe Vught.
De voorbereidingen tot de feestelijke
TV-uitzending deden de Vughtenaren al
gauw begrijpen wat er aan de hand
was. Toen zich tegen kwart voor acht
op de Vughtse markt een fleurige stoet
formeerde, die zich naar de woning van
de heer Oomen begaf, was daar reeds
een grote mensenmenigte op de been.
In versierde calèches hadden plaats ge
nomen vier TV-omroapsters, de voorzit
ter van de N.T.S. mr. H. Roosjen, de
burgemeester van Vught jhr. mr. F.
van Rijckevorsel en ook de eerste TV-
kjjker in Nederland de heer Monniken
dam uit Eindhoven, de 250.000ste, de
heer C Hellemink uit Leidschendam
en de 499.999ste, de heer P. van der
Jagt uit Zwjjndrecht. De stoet werd
voorafgegaan door de P.T.T.-harmonie
uit Den Bosch.
In de woning van de heer Oomen zijn
tal van gelukwensen en geschenken
aangeboden, waarvan de waarde zich
in stijgende lijn bewoog. Het begon met
een kijkkaart voor een jaar. een grote
mand met koffie (voor de buren en
kennissen die komen kijken), een TV-
tafel en een grote kist. sigaren, alles
aangedragen door de TV-omroepsters.
Toen kwam mr. Roosjen, tlie zijn
vreugde uitsprak over de snelle groei
van de TV, die voorspoediger is ge
weest dan men in ons voorzichtige Ne
derland had durven verwachten. In
1952 voorspelde men voor 1 januari
1959 negentigduizend TV.kijkers. Het
zun er 390.000 geworden. En in een
half iaar waren er nog Jio.000 bijgeko
men. Hij bood de familie Oomen een
cheque aan voor een reis naar een der
Eurovisie-landen.
René Sleeswijk's 22ste Snip en Snap
Revue is gisteravond in het Amster
damse Carré met daverend plezier van
stapel gegaan. De volle zaal met goed
gemutst premièrepubliek was gul met
open doekjes en als men de talrijke
lachsalvo's als maatstaf kan nemen,
dan wacht het ensemble weer een goed
seizoen.
Ondanks geringe wijzigingen in de
bezetting is Sleeswijk er toch weer in
geslaagd een bruisende show vol nieuwe
vondsten samen te stellen, hecht gefun
deerd op het unieke tweemanschap Wal
den en Muyselaar en goed gesecun-
deerd door Teddy en Henk Scholten,
Aase Rasmussen, Jo Vischer Jr. en een
keur van dansende en zingende arties
ten. De sketches, voor een Hollands pu
bliek altijd nog de krenten in de pap,
haalden zonder moeite hoge cijfers. De
telefonade aan het begin was meteen
al een treffer die de temperatuur in de
zaal enige graden deed stijgen. Midden
in de roos waren ook de satyren op de
televisie-maniakken en de beproevin
gen van een nacht in een slaapwagen.
Muyselaar soliëerde met een gevoelig
liedje op baby-zittende grootvaders en
Walden met een kolderige hondenscène,
die ongetwijfeld nog voor uitbreiding
vatbaar is.
Het was te verwachten dat Teddy
Scholten even terug zou komen op haar
succes met „Een beetje". Zij deed hef
nog even charmant en toonde tevens
in de sketches, dat haar komisch ac-
teertalent elk jaar aan kwaliteit wint.
The Kuban Cossack Dancers waren
ditmaal de hoofdattractie van de dans-
nummers. Dit drietal jonge Russisch-
Australische dansers presenteerde zjjn
repertoire van wervelende schop- en
hurkdansen met een aanstekelijke
vaart en virtuositeit. Het Franse dans
paar Barbara en William vertegen
woordigde merkwaardigerwijze het
Amerikaanse element, dat trouwens in
deze revue duidelijk overheerste.
Een verrassing was dat ditmaal de
Snip en Snap-travesti ontbrak ,al kwa
men Walden en Muyselaar nog wei
even in damescostuum op in een grap
pige imitatie van het befaamde oude
Amsterdamse duo Solser en Hesse.
Bijzondere vermelding verdient ze
ker de smaakvolle costumering. die dit
maal geheel verzorgd werd door de
Engelsman Anthony Holland en de de
cors, die weer uit de vertrouwde han
den kwamen van Cornel is van Dijk.
Alles tezamen mag men Sleeswijk's
nieuwe revue „Komt u ook vanavond?"
weer een geslaagde produktie noemen.
De artiesten werden gisteravond bij
de première langdurig toegejuicht en
gehuldigd met een imponerende bloe-
menschat.
Bill Stanford, de gespierde Rotter
damse kapelmeester, kreeg nog enige
cadeaux extra omdat hij juist zijn kope
ren jubileum in de revue vierde.
Kr.
is geweest om eens te laten zien wat
Tilburg is en wat het zal worden: het
middelpunt van een dynamisch Bra
bant, dat op zijn beurt het middelpunt
is van de groeiende Benelux, die ten
slotte de poort naar zee vormt van het
integrerende West-Europa. Minister
Marijnen constateerde, dat de overtui
ging veld wint, dat de beslotenheid van
de midden-Brabantse gemeenschap
niet langer hoeft te blijven gehand
haafd. Tilburg is aangekomen op een
keerpunt in haar geschiedenis en de
manifestatie zag hij als een nieuw be
gin. In de toekomst heeft de stad gezond
initiatief en doorzettingsvermogen no
dig; de opzet van de tentoonstelling
bevestigt, dat ondernemingsgeest en
daadkracht rijkelijk aanwezig zijn. Ook
de minister wees op de zeer gunstige lig
ging van de streek die burgemees
ter Becht knikte instemmend nog be
ter tot haar recht zal komen als de
noord-zuid-verbindingen zijn verbeterd.
Met kennelijk plezier merkte de minis
ter van landbouw en visserij op, dat de
midden-Brabantse landbouw niet ach
ter blijft en meeprofiteert van de indus
triële ontwikkeling. En tenslotte bracht
hij de organisatoren de gelukwensen
van de regering over.
Onder de stralende zomerzon bood de
tentoonstelling de aanblik die de organi
satoren en de architect voor ogen moet
hebben gestaan, lang vóór de bouw-
ploegen het groene Leypark het rom
melige aanzien gaven, dat het vele we
ken heeft gehad.
Charme en levende have
Met name het textielpaviljoen is bij
zonder geslaagd, zowel in zijn opzet als
in de artistieke uitwerking van zijn de
tails. Vormgever Van Straelen komt
hiervoor grote hulde toe en de Tilburg
se textielfabrikanten kunnen er met
recht trots op zijn. Zowel de documen
taire afdeling als de tentoonstelling
van de produkten is smaakvol, prettig-
instructief, uitvoerig, maar niet over
laden, luchtig, modern en kunstzinnig.
De landbouw is een tweede hoogtepunt.
Uiteraard deels door de charme van de
levende have, waaronder de vitrine
met massaal uit het ei kruipende kui
kens wel het meest verrukkelijk is;
maar ook door de niet-levende inventa
ris en het uitstekende fotomateriaal.
Dit laatste vindt men ook in vele an
dere paviljoens, met name bij het Toe
risme en in het paviljoen: Sociaal Le
ven.
Het zou te ver voeren, nogmaals alle
paviljoens de revue te laten passeren.
In het algemeen kunnen we echter stel
len, dat de tentoonstelling bepaald aan
de gewekte verwachtingen beantwoordt
en dat ze op een aantrekkelijke manier
de verschillende facetten van het mid
den-Brabantse leven in een logische sa
menhang recht doet wedervai-en, in een
frisse, moderne en aansprekende stijl.
Terecht heeft ook de handel een
plaats gekregen, vooral in het Won
derpaleis voor de vrouw". Dat zich
daarbij niet alleen de midden-Bra
bantse handel presenteert. strijdt
geenszins met de opzet van de ten
toonstelling. Men kan dan ook in ob
jectiviteit niet stellen, dat deze ex
positie een sterk commerciële en
sterk conventionele opzet heeft en
dat er geen enkele idee aan ten
grondslag heeft gelegen, zoals de
N.R.C. heeft gedaan. Die idee: het le
ven, wonen en werken in midden-
Brabant, is overal tastbaar terug te
vinden.
De koopman M. te Annen, gemeente
Anioo in Drente, die enige tijd gele
den gearresteerd is naar aanleiding
van een verdrinkingsgeval te Smilde
van een man uit Blokzijl, is uit voorlo
pige hechtenis ontslagen. Hij was in ho
ger beroep gegaan tegen deze voor
lopige hechtenis en het gerechtshof te
Leeuwarden vond geen termen aanwe
zig de man langer vast te houden.
Een inwoner uit Blokzijl werd inder
tijd levenloos uit de Beilervaart ge
haald, nadat M. het laatst met hem
in contact was geweest. Dit was voor
de justitie te Assen aanleiding M. in
voorlopige hechtenis te stellen.
rot de vele geestelijken, die
r. I In de Exota-fabrieken te Dongen is
JJe tv wilde ook de 499.999ste niet de eerste beugelsluitmachine in Neder-
IO'ötr,rtnc+ nnnn lllKC t TG 1 _1 i -i e 1 T-> i -
ongetroost naar huis laten gaan. Hij
kreeg een prachtige cassette met. klap
stoeltjes aangeboden. Een prettige ver
rassing voor de familie Oomen was ten
slotte de overschakeling naar Bussum,
waar de voltallige TV-gemeenschap
haar een „Lang zullen ze leven" toe
zong.
land in bedrijf gesteld. De machine
completeert de volautomatische pro
duktie van liter beugelflessen limo
nade. Zijiwerd vervaardigd in een fa
briek te "lannheim en door Duitse in
genieurs in bedrijf gesteld te Dongen.
De machine sluit 15.000 literflessen
per uur
vandaag hun zilveren pries
terfeest vieren, behoort pa
ter drs. Lucas Hoogveld O.E.S.A,
de provinciaal der Augustijnen.
Het convent te Culemborg, ja
heel de orde, herdenkt het ju
bileum met dubbele vreugde,
omdat de provinciaal pas her
steld is van een auto-ongeluk,
waarvoor hij in het, St.-Rad-
boudziekenhuis te Nijmegen is
verpleegd. Hij staat nog slechts
een jaar aan het hoofd van de.
Nederlandse provincie der al
oude orde, maar nam reeds deel
aan het bestuur van 1946 af, toen
hij tot definitor werd benoemd.
Het grootste deel van zijn le
ven heeft drs. Hoogveld door
gebracht in Eindhoven, eerst als
student aan het gymnasium
„Augustinianum"toen als no
vice in het klooster „Mariën-
hage" en na 1940 als leraar in
de oude talen, waarbij hij bo
vendien sedert 1946 de last van
het rectoraat kreeg te dragen.
Hij heeft dit overigens met veel
vreugde gedaan. Het moet een
grote voldoening voor hem zijn
geweest, toen hij vorig jaar de
Lichtstad verliet, dat. het plan
voor een nieuwe school, waarvoor hij zich met heel zijn persoonlijkheid
had ingezet, net tot uitvoering was gekomen. Eind augustus zal men hel
nieuwe gebouw aan de Geldropseweg in gebruik nemen. Het groeiend aan
tal leerlingen in de zich steeds meer uitbreidende industriestad maakte
trouwens een betere huisvesting dringend noodzakelijk.
Toen ae elfjarige Anton Albert Marie Hoogveld, zoals hij na zijn geboorte
in Eist bij de burgerlijke stand werd ingeschreven, in 1921 hel Gelderse
dorp Welil, waar zijn vader in 1915 burgemeester tras geworden en gelijk
tijdig directeur van een verzekeringsinstelling van de A.B.T.B., verliet 'om
in Eindhoven gymnasiaal onderwijs te volgen, bestond bij hem niet hel
voornemen om priester te worden. Voortkomend uit een vroom gezin van
tien kinderen van wie een andere zoon Dominicaan is geworden en twee
dochters bij de Dominicanessen van Voorschoten intraden voelde hij
zich na het volbrengen van zijn eindexamen evenzeer voor het religieuze
leven geroepen. Hij deed daarom in 1928 zijn intrede bij ae Augustijnen
Zijn overheid droeg hem na zijn priesterwijding in 1934 in het klooster
van de Dominicanen Albertinumte Nijmegen, op om aan de Kath. Uni
versiteit oude talen te gaan studeren. Hij volgde colleges van prof. Schrij
nen prof. Drerup en prof. Slijper, drie grote figuren, die met de onver
getelijke mgr. prof. dr. Hoogveld, van wie de jubilaris een achterneef is,
S 8 ^oniers v_,an df. Nijmeegse Alma Mater moeten worden gerekend.
Met grote eerbied en diepe erkentelijkheid spreekt pater Hoogveld O.E.S.A.
over de verscheiaen hoogleraren en hij herinnert zich met weemoed de
m?Th H°°0ve}d ontdaan enkele dagen na de Duitse inval op
10 mei tot de studenten richtte. Hij waarschuwde hen geen gekke dingen
te doen, want het bestaan van de katholieke universiteit stond op het spel
en hij ried hen tevens aan maar gauw af te stuaeren, „Zo dank ik eigenlijk
aan Hitler zegt pater Hoogveld daarna glimlachend, „dat ik reeds in juli
te ^loen" Studeerd, terwijl het plan was mijn doctoraal in september
Te converseren met pater Hoogveld, wiens gehele optreden het kenmerk
ai aagt van een fijne eruditieis een hoogstaand genot. Hij spreekt rustig
en m welgekozen bewoordingen. Men ontdekt in hem de jekwame bestuur-
aer, die een scherp inzicht heeft in hem voorgelegde zaken. Daarvan heeft
net gehele katholieke V.H.M.O.waarover hij zijn denkbeelden menig keer
kenbaar maakte, geprofiteerd. Daarover weet vooral mee te spreken het
bestuur van de R.K. Lerarenvereniging „St.-Bonaventura", waarvan hij de
geestelijke leidsman is. Hij werkt ook mee aan een rapport over het mid
delbaar onderwijs in Noord-Brabant als lid van de sectie onderwijs van de
Commissie Sociaal Plan voor deze provincie.
In zeer bescheiden zin spreekt hij over zijn nieuwe taak, die hij ziet als
een doortrekken van de ontwikkelingslijn van de roemrijke orde in ons
land. Ongetwijfeld zal zijn grote deskundigheid op onderwijsterrein ten
goede komen aan de bloei van de vier bestaande middelbare onderwijs
instituten der Augustijnen: Eindhoven, Venlo en twee in Haarlem. Met
nadruk wijst hij erop, dat ae nieuwe ondernemingen: een rectoraat Ie
Maastricht, waar de Augustijnen na eeuwen zijn teruggekeerd en de deel
neming aan het bedrijfsapostolaat onder de Horeca-rnensen m 's-Graven-
hage, weliswaar tijdens zijn provincialaat zijn begonnen, maar door zijn
voorganger zijn voorbereid.
