MASPES NA TWEE JAAR WEER
OP DE SPRINTERSTROON
Ongenaakbaar lijkende Derksen
opnieuw door zenuwen verslagen
ALLE AMATEURS FALEN
Rousseau overrompeld in
beslissende finale-rit
Wierstra
met oude gangmaker
Oranje's amateurs en Koeh
ook al in de eindstrijden
Wereldkam pioen sch
dramas en
appen: opwin
incidenten
in
VAN VLIETS PRESTATIES NIET HERHAALD
BEWOGEN STAYERSRIT
VAN HUILEBALK TOT YOGA
r
Duitse wielrenner
Altig bestolen
ml GAIGNARD
nooit vergeten
MAANDAG 10 AUGUSTUS 1959
(Van onze sportredacteur)
jrie van Vlietsincls kort
/J „leraar hardfietsen", heeft
in eigen land geen opvolger
gevonden. De inmiddels grijzende
koning van de snelheiddie zo
wel in 1938 als in 1948 op de he-,
tonnen piste van het Olympisch
Stadion te Amsterdam met veel
allure het wereldkampioenschap
van de prof-sprinters greep, heeft
nu, gezeten op wat graszoden,
moeten toezien hoe zijn voorma
lige „eeuwige rivaal" Jan Derksen
niet verder reikte dan een overi
gens eervolle derde plaats. En
toch, de „oude" Jan Derksen
heeft de eerste wereldtitel-op
eigen-grond binnen zijn bereik
gehad. Voor hem duurde de strijd
echter één nacht te lang, de
nacht van zaterdag op zondag.
Zelfs in de vertrouwde omgeving
van het eigen huis in de Okeg-
hemstraat, enkele honderden
meters van het toneel waar dit
Materiaal uit kleedkamer
jaar de strijd om de regenboog
truien geleverd wordt, heeft hij
zijn grootste vijand, de nervosi
teit, niet kunnen bedwingen. In
één nacht veranderde de zelfver
zekerde, ongenaakbaar lijkende
Derksen, die de avond tevoren
u>as toegejuicht alsof hij reeds het
Wereldkampioenschap veroverd
had, in een bleke, onzekere, door
zenuwen verlamde beginneling.
Voor hij er erg in had, was hij
kansloos. Antonio Maspes, reeds
wereldkampioen in 1955 en 1956,
daarna naar het leek voor
goed verdreven uit de groep der
Groten, tooide zich nu met het
smetteloos witte erekleed én de
veelkleurige banden. Hij versloeg
eerst Derksen en heroverde ver
volgens op het jonge Franse na
tuurtalent Michel Rousseau de
wereldtitel. Voor Jan Derksen
was er een troostprijs. Hij hield
in de strijd om de derde en vierde
plaats de Belg Debakker twee
keer achter zich. Daarom mocht
hij mee op liet „schavot" voor de
ere-tribune om toe te zien hoe
Adriano Rodoni, de Italiaanse
president van de U.C.I.; de nieuwe
titelhouder het verschuldigde eer
betoon bracht.
I
F AGIN A V
hem jn de beste positie. Hij Kon zich
door zijn tegenstander, de Italiaan
Sacchi, lgten lanceren.
Sacchi in ongenade
Sacchi; zij die zaterdagavond de tri
bunes van het Olympisch Stadion be
volkten, zullen zijn naam nimmer ver
geten. Alle gramschap die op te brengen
washebben de toeschouwers gelegd in
het geloei, waarmee de ex-wereldkam
pioen der amateurs werd ontvangen
telkens als hij weer op, de baan ver
scheen. Sacchi had zich namelijk in de
minimiimmmmiimimmi
maar daarna legde hij de Belg toch
duidelijk zijn wil op.
Overrompeling slaagt
Toe kwam de sensationele ontknoping.
Rousseau ontmoette Maspes in de eind
strijd. En, al twijfelde niemand aan de
kwaliteiten van de Italiaan, toch geloof
de iedereen in een tweede prof-titel -
het vierde kampioenschap in successie -
voor Rousseau, 'ie indruk werd in de
eerste finalerit nog versterkt, want
mmimmiimmmmiiimmimmimmmimmiiiimimmim
handhaafde alleen Gerritsen zich. De
Graaf en Paul grepen echter in de her-
kansingsritten hun kans om niet meteen
uitgeschakeld te worden. In de achtste
finales - in afwijking van het program
ma niet 's avonds mar 's middags gere
den en de herkansingen ervan ver
dwenen de pupillen van Arie van Vliet
echter definitief van.het strijdtoneel. Zij
werden verpletterend verslagen en, wat
erger was, die nederlagen dankten ze
alle drie aan enorme tactische blunders.
Daarbij spiegelden de drie amateurs zich
aan Schotman en Iiijzelendoorn, die in
de voorritten van de profs al even kans
loos waren.
(Van onze speciale verslaggever)
De Westduitse favoriet voor de achter-
volgingstitel bij de amateurs, Rudi Altig,
die in het Olympisch stadion niet alleen
door zijn formidabele ritten maar ook
door zyn merkwaardige oefeningen sterk
de aandacht trok, is zondagavond zeer
ontstemd naar zijn hotel in Zandvoort
vertrokken. Na afloop van zijn races
bleek namelijk dat er uit de kleedkamer
van de Westduitsers acht gloednieuwe
banden, twee zadels en een wiel waren
gestolen.
Het materiaal was voor het grootste
gedeelte van Altig. De politie werd on
middellijk ingeschakeld. Uit een nader
onderzoek bleek dat de deur van de
kleedkamer niet was afgesloten. ,.Dat
doen wü nooit" zeiden de Duitsers ver
ontwaardigd. „Zoiets hebben wij nog
nooit meegemaakt". Op de grond lagen
een paar wielen waarvan de banden
waren afgerukt.
imimmmmmHiimimmiimmMmimmmimmiimmmiimimmimmmmmiiimmiiimmmmmmimmimmiiimmi
Rousseau kon ondanks een zwakke in
zet van de dprint gemakkelijk winnen.
kwart-finales weten te werken dank zij
een dubieus protest, waarvan de Deen
Jensen het slachtoffer werd. Hij mocht
een verloren rit overrijden. Jensen wei
gerde toen andermaal aan de start te
verschijnen. Sacchi had vervolgens wei
nig moeite om zijn tweede tegenstander,
de Jppanner Yoshida - de levendigste
figuur van heel het sprinterstoernooi, de
man die er o.a. verantwoordelijk voor
was dat Gaignard al heel vroeg huis
waarts kon gaan - te verslaan. Sacchi
trof het daarna wel heel .slecht, dat hij
Zo was het sluitstuk van het sprin--
terstoernooi, dat zaterdagmorgen in alle
vroegte is ingezet, dat die dag na vele
sensationele momenten omstreeks het
middernachtelijk uur is afgesloten en
dat zondagmiddag zijn clinjax gekregen
heeft. Die climax zou zijn, zo luidde
zaterdagavond de voorspelling, een eind
strijd tussen Rousseau en Derksen, tus
sen de jongste en de oudste generatie
van de „elite van de baan". Rousseau
Was heel de dap al oppermachtig ge
weest. Met al zijn cegenstanders had hij
gespeeld. Met een allure, die de super
experts diep imponeerde, had hij zijn
ritten gewonnen. Jan Derksen was met
evenveel gemak doorgedrongen tot de
halve finales. Hij behaalde zijn laatste
overwinning op de eerste dag zelfs met
zoveel meesterschap, dat hij er de
schoonheidsprijs van het toernooi mee
verdiende. Twee verrassende manoeu
vres, hoog in de eerste bocht, brachten
'iiiiiiiiiiiiitiiiiiiiiiiiiiiiiiiitiiiiiiiiiiiiiiiinriiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
in de kwart-finales Jan Derksen als
tegenstander kreeg. Geen toeschouwer
duldde nog enig verder succes van de
Italiaan met als gevolg, dat Derksen
nimmer zo vurig naar de overwinning
geschreeuwd is als in de twee ritten,
waarmee het programma van zaterdag
avond besloten werd.
Een lachende Derksen g.ng huis
waarts. Hij was twaalf uur later, in de
halve finales, onherkenbaar. Maspes
profiteerde in ~.e eerste rit gretig van
de kansen, toen Derksen bij het ingaan
van de tweede ronde plotseling de kop
overnam. Derksen kreeg ook in de
tweede rit, toen hif van kop möe&t
gaan, geen schijn van kans. Hij had
zich volgens alle regelen van de
sprinterskunst laten inmaken; precies
zoals hij het de avond tevoren met
Sacchi gedaan had.. Eerst in de strijd
om de derde en vierde plaats, met de
Belg Debakker als tegenstander, was
Jan Derksen weer de oude' In de eer
ste- riti werd hij weliswaar verslagen.
Maspes' revanche kwam echter prompt.
Met zoveel kracht zette hij zijn aanval
in, dat Rousseau zich twintig meter voor
de eindstreep reeds gewonnen gaf. Er
moest dus een derde, beslissende rit ko
men. Maspes greep daarin het wapên der
overrompeling. Ver voor de lijn die de
laatste 200 meter aangeeft, schoot hij
naar voren. Rousseau reageerde te laat,
verspeelde twee lengten, kwam zelfs
nog iets verder achter en was toen defi
nitief verslagen. Na twee jaar was
Masples weer wereldkampioen.
Opnieuw Gasparella
Nog een keer is gisteren de Italiaan
se vlag naar de top van de mast gehe
sen. Gasparella bevestigde namelijk bij
de amateurs zijn wereldkampioenschap,
dat hij het vorig jaar voor het eerst ge
wonnen had. De eindstrijd bij de ama
teurs werd opnieuw een volledige Ita
liaanse aangelegenheid. Gaiardoni kor
zijn landgenoot echter in geen enke
opzicht bedreigden. De Fransman Gru-
chet legde beslag op de derde plaats. Hij
had er echter drie ritten voor nodig om
de openbarig bij de amateur-sprintert
de Belgische kampioen Sterckx - sind:
twee maanden, toen nij hij verrassin;
de nationale 'itel verovferde, baanrennei
- achter zich te houden.
Falende amateurs
Het. Nederlandse drietal bij de ama
teurs bracht het niet ver. In de series
fff»
De drie snelsten op het plaLform. Antonio Maspes is de enige die lacht. Rousseau,
de grote verliezer is met zijn gedachten ergens op Montmartre en Jan Derksen
denkt aan de nerveuze uren die hem zo geducht parten speelden. De kleine
Roberto Maspes denkt er het zijne van. Voor hem is het allemaal maar een
vreemd gedoe en het liefst zou hij weer terugwillen naar de veilige armen van
zijn moeder die beneden voor het ere-schavotje is blijven staan.
t
(Van onze sportredacteur)
Martin Wierstra, de advocaten-
zoon uit Amsterdam, één van Neder
lands favorieten in de strijd om het
wereldkampioenschap der stayers,
klom zondag bij het ingaan van de
avond in de microfoon van het Olym
pisch Stadion. Ontroerd sprak hij
woorden van hulde aan het adres van
zijn gangmaker tijdens het grootste
deel van de tweede stayersserie.
Wiersma. „Hij heeft mij in de finale
gebracht en dat hoewel wij enige tijd
geleden met ruzie onze combinatie
verbroken hebben." Even later reed
het duo Wierstra-Wiersma een ere-
ronde. Uit vijftienduizend kelen
klonk een oorverdovend gejuich
Opwindend is de laatste van de vier
ritten achter grote motoren twee van
de profs, twee van de amateurs, waarin
plaatsen voor de eindstrijden te ver
dienen waren geweest. De eerste drie
van de tien profs, die een uur lang zou
den strijden, werden direct in de finale
voor donderdagavond geplaatst. Wier
stra, die sinds kort achter de in leer
verpakte rug van Van Iagelgherp naar
topsnelheden jaagt, had zich dank zij
een uitstekend begin van de achtste
plaats, die hem bij de loting was toege
wezen. naar de tweede opgewerkt. Daar
zat hij veilig en daar wilde hij voor
lopig ook blijven. Plotseling echter wei
gerde de motor van Van Ingelghem.
Wiersma, reserve-gangmaker voor deze
rit, schoot zo snel als hij kon de baan
op. Snel had hij zijn vroegere teamge
noot aan de rol. Toch zag het er beden
kelijk uit. Want Wierstra was intussen,
op eigen kracht rijdend, afgezakt naar
de negende plaats en had twee ronden
achterstand opgelopen.
Iedereen keek gespannen .toe, Ieder
een herinnerde zich plotseling de nare
opmerkingen die de twee onlangs
over elkaar gemaakt hadden. Op de
baan echter werd het antwoord ge
geven. Het was zo sportief als het
puurste goud. Wiersma kende de man,
die achter hem zat. Hij wist precies
diens sterke kanten. Hij wist ook, hoe
die het liefst ten aanval toog. De gang
maker, door de jaren heen gerijpt tot
een der listigsten onder zijn pollega's,
greep de eerste de beste kans om het
offensief in te zetten. Toen begon de
triomfmars. Wierstra haalde één ron
de achterstand terug. Wierstra werkte
ook de tweede ronde weg. Meteen
snelde h.j door tot hij de derde plaats
bereikt had. Daarna bleef hij in het
kielzog van zijn twee voorgangers, de
ex-wereldkampioenen Timoner en
Depaepe. Niemand kon hem de plaats
in de eindstrijd meer ontnemen.
Vijf van de zes geplaatst
Die derde plaats van Wierstra in de
tweede stayers-serie van de profs be
tekende het glorieuze slot van de Ne
derlandse afvaardiging in de eerste fase
van de strijd achter de motoren. Vijf
van de zes Nederlanders die in deze
specialiteit dingen naar de regenboog
truien hebben zich regelrecht in de fi
nales geplaatst. Bij de profs zijn dat
Wierstra en Koeh. De laatste werd za
terdagavond winnaar van zijn serie. Bij
de amateurs hebben Buis, Van Houwe-
iingen en Van der Meulen hun namen
door de heren jury-leden laten opteke
nen. Buis nestelde zich in de eerste
serie op de veilige tweede plaats en
deed het verder kalmpjes aan. Van
Houwelingen en Van der Meulen maak
ten zondagmiddag al hun tegenstanders
beschaamd. Van Houwelingen werd
winnaar, Van der Meulen kwam met
één ronde achterstand op de tweede
plaats en eerst met een achterstand van
niet minder dan zeven ronden kwam
als derde de Rus Smirnov. Slechts Wagt-
mans haalde de finale niet. Hij kon zijn
kansen in de eerste prof-serie niet ver
dedigen wegens motorpech en beperkte
zich toen tot het uitrijden van de rit in
een trainingstempo. In een der herkan
singen van dinsdagavond kan hij alsnog
proberen zich bij zijn vijf landgenoten
te scharen.
Van de stayers, zowel .de profs als de
amateurs, heeft Wierstra het het moei
lijkst gehad, Koeh, de nationale kam
pioen, reed in de nacht van zaterdag op
zondag met bijzonder veel gemak. Di
rect na de start sprintte hij van de
tweede plaats die hij geloot had, naar
de eerste en liet zich toen in de rug
dekken door de Zwitser Bucher, die dit
jaar de titel moet verdedigen. Pizalli
nestelde zich op de derde plaats en in
tussen belastte de Spanjaatd Gomila
zich in de hoop om nog een aanval op
de derde plaats' te kunnen doen met
het uitschakelen van al de overigen.
Sterke amateurs
Ook bij de amateurs was de strijd in
de series spoedig beslist. Zaterdag kwam
de Fransman Deconinck tot zo'n hoge
snelheid, dat alleen Buis zich kon hand
haven. Ai de overigen liepen de nodige
ronden achterstand op. Voor de Italiaan
Höln en de Oostduitser Meister was dat
geen bezwaar, want zij bereikten met
hun derde en vierde plaats toch de
eindstrijd. Van Houwelingen cn Van
der Meulen raasden zondagmiddag als
waré snelheidsduivels over het beton.
De Russ Smirnov en de Belg Vanden-
bergh kwamen er nog het genadigst
van af met zeven ronden achterstand.
Het hinderde hen bovendien niets, om
dat de derde en vierde plaats ook nu
voldoende waren om gekwalificeerd te
worden. Met drie Nederlanders, één
Oostduitser, één Italiaan, één Rus, één
Belg en %én Fransman in de finale en
met nog slechts twee vacante plaatsen,
staat Oranje's afvaardiging er bijzonder
gunstig voor.
De tweedaagse atletiekwedstrijd tussen
Oostenrijk en Spanje is door de gastheren
gewonnen met 114—106 punten.
d
g'
(Van onze speciale verslaggever)
T~\ e kleine Italiaan met het keurige
J grijze costuum en het spits loe-
lopende puntbaardje, huilde. Heel
rustig en onopvallend, zoals het een
heer betaamt. Met geroutineerde be
wegingen ving hij de glinsterende wa
terlanders op, die met de regelntaat van
een klok uit zijn ooghoeken drupten.
Het was blijkbaar zijn taak om op deze
ietwat vochtige, maar zeer sprekende
wijze de gevoelens te vertolken van de
omvangrijke Italiaanse wieleréquipe in
het Olympisch stadion. Want vanaf za
terdagmorgen tot zondagavond zijn er
heel wat warme tranen in zijn spier
witte zakdoek verdwenen. Overigens
beperkte de brave man zijn reacties uit
sluitend tot zijn landgenoten, want had
hij zich naast het drama van Enzo
Sacchi en de wereldtitels van Antonio
Maspes en Vlanetino Gasparella, ook
incidenten en opwindende gebeurtenis
sen rond andere deelnemers aangetrok
ken, dan zou zelfs een kist vol uien
niet voldoende zijn geweest om liem
aan het huilen te houden.
Wereldkampioenschappen wielrennen
zonder opwinding, drama's en inciden-
Antanio Maspes op de home-trainer om zijn gevoelige spieren los te trappelt
Vadef Maspes, de schatrijke wasbaas uit Milaan, kijkt vol belangstelling toe. Ni
de strijd zich zo scherp heeft toegespitst en Antonio tot de grootste kanshebber,
behoort heeft vader Maspes de zorg voor zijh zoon op zich genomen.
ten zijn ondenkbaar. Zij komen leder
jaar weer in groten getale voor en be
palen de sfeer, die gedurende de dagen
waarop om de regenboogtruien gereden
wordt, een bijzonder karakter draagt.
Men snuift haar in de catacomben onder
het stadion, waar uit de verschillende
cabines en badlokalen prikkelende geu
ren van zalfjes en massage-olie opstij
gen. Men voelt haar in het renners-
kwartier, waar de kandidaten voor de
titels worden verzorgd en vertroeteld
door een complete staf van soigneurs en
helpers, door het geroezemoes op de
persplaalsen, aan de lange tafel van de
radioreporters waar het begrip Baby
lonische spraakverwarring zeer tot de
verbeelding spreekt, en op het plat
formpje waar de heren jury-leden druk
gesticuleren, confereren en hun uiterste
best doen om zich zo gewichtig mogelijk
te doen lijken. Zij zijn de „koningen"
van de wielersport, de grote mannen
die het allemaal fijn voor het zeggen
hebben. Verreweg de meesten van hen
bezitten de Franse of Italiaanse natio
naliteit. Dat leidt nog al eens tot
moeilijkheden en wrijvingen onderling
als de meerderheid een niet voor alle
partijen gunstig besluit goedkeurt. Dan
maken deze mannen in hun goed zit
tende cOstuums zich erg kwaad eri
geven duidelijk blijk van diepe min
achting voor al degenen die over zo
weitiig kennis van wielerzaken beschik
ten om dergelijke domme beslissingen
te nemen. Maar als de bloemen zijn
uitgereikt, de fel begeerde regenboog
truien over de schouders pan de' win
naars zijn getrokken, zijn allen weer
goede vrienden. Dan stappen de voor-
en tegenstanders gezamenlijk naar de
bar en is het weer allen voor een,
en een voor allen. Dan heffen zij menig
./las op het welzijn van hiln aller ge
tond heid en bespreken zij tijdens vor
stelijke maaltijden het verloop van de
dag, dat zij zo deskundig geregeld heb
ben.
Een van de meest opmerkelijke figu
ren in dit gezelschap is Marius Dupin,
een dikbuikige Fransman, die de don
kere wallen en kringen rond zijn lis-
'ige oogjes camoufleert met een som
bere bril. De goede Marius is in de
•vielerwereld een voornaam man. Hij
heeft al meermalen blijk gegeven op
wielergebied erg verstandig te zijn en
staat bekend als een meedogenloze
scherprechter waar het de regiemen
en betreft. Jacques Goddet benoemde
hem in zijn „Tour-spektakel" tot de
man die zonder onderscheid des per-
•ioons moest zorgen dat de laatkomers
van de deelnemerslijst werden afge
voerd. En juist dit harde werk was
•en kolfje naar de hand van Marius
Oupin, die met een opgewekt gezicht
namen doorstreepte en slechts van
enige wroeging blijk gaf als hij door
zijn- functie de taak had om een van
zijn eigen mensen uit de Tour te wip
pen. Want men kon van Marius zeg
gen wat men wilde, hij was gen Frans
man in hart en nieren, een fanatiek
patriot die steeds Op intense wijze met
de prestaties van zijn fietsende land
genoten meeleefde.
Yoshida's krachttoer
".a?j0,rl was de \ouverture van de 59ste
mereldwielrenkampioenschappen voor
Marius Dupin verre van prettig. En
trouwens niet voor hem alleen. Ieder
een met Frans bloed in de aderen keek
vol ontzetting toe hoe Roger Gaignard
op s heren Bessems 500 meter lange
wielerpiste een pak voor de wielerbroek
kreeg, dat klonk als een klok. En dat
terwijl zij die de klappen uitdeelden,
op ae internationale markt, in tegenstel
ling tot Gaignard, niet hoog genoteerd
stonden, Roger, de voormalige clown
Johnny Rolls op zesjarige leeftijd
ae jongste ko k van Frankrijk
liet zich ai jn g ecrste (je beste rit
volkomen verrassen door de Japanner
t
Takeno. Alorsdachten Marius en de
zijnen. Het ,is dom, maar net zal wel
weer een van zijn grapjes zijn. Roger is
nu eenmaal comedlant. In de herkan
sing zal het wel beter gaan. Maar in
de herkansing deed Yoshida die wij
hierboven op zijn Japans aan u voor
stelleniets waarop de arme Roger
echt niet had gerekend. Roger finishte
op. een „straatlengte" en werd door de
voormalige wereldkampioen „Toto"
c,erardin, die als coach van de Franse
ploeg optreedt, bleek en ontdaan van
zijn fiets getild.' Hoe anders had Rogei
:ich dit kampioenschap gedacht. Hij, de
muzikale clown, die met zijn wit ge
schminkt gezicht en pak van glinste
rende plaatjes op het zand en zaagsel
van heel wat pistes grote triomfen vier
de. Hij. die zowel in het Parvjse Madrano
of Cirque d'Hiver als in Londen, Rome
en Wenen de mensen tot enthousiasme
bracht met zijn huilende viool, gillen
de fluit en kostelijke parodie op de ro
deo, was gewend aan 'wilde toejuichin
gen c.n daverend handengeklap. De kleine
kwieke Gaignard, zijn guitige' ogen dicht
naast de forse neus, verwerkte zijn enor
me teleurstelling met een serie koprol
len over de sappige grasmat van het
stadioni Nog kon hij het niet geloven.
Over dé wereldtitel had hij zich weinig
illusies gemaakt, maar om nu al in de
eerste de beste ronde te worden weg
gevaagdEen handige jongen ver
telde dat er niet gebeld was voor de
laatste ronde. Roger waagde hel gokje
onmiddellijk en wist na heel veel moeite
„Toto" Gérardin over te halen een offi
cieel protest in te dienen. Zonder hoop
stapte „Toto" naar de jury waar 'hij
ondanks zijn diverse landgenoten geen
succes had. Het protest werd verwor
pen.
Gedenkwaardige biefstuk
Deze sensatie had de Japanners enorm
populair gemaakt. De namen van Takeno
en Yoshida werden in het rennerskwar
tier en op de tribunes met een zekere
eerbied uilgesproken. Na de spectacu
laire zege van Yoshida waren de zonen
uit het land van de reizende zon met
grote spoed naar hotel Fleissig getrok
ken,^ om daar in alle rust de dagelijkse
portie biefstuk te verorberen. Zij na
men daar de tijd voor en jo kon het
gebeuren dat er voor de tweede ronde
sprint professionals geen Japanse ren
ners aan de start verschenen. Een on
gelukkig misverstand, dat uitsluitend te
wijten was aan een communiquué dat
vrijwel niemand heeft gezien. „Rousseau
en Derksen rijden alleen", besliste de ju
ry en daarjnee oiitketende zij de eerste
opschudding, want het publiek reageerde
direct. Er steeg een geweldig gebrul op
van de tribunes dat net zo lang aan
hield totdat de jury op haar beslissing
terugkwam en besloot de ritten des
avonds te laten rijden.
De wijzen waarop de tenners zich op
hun ritten voorbereidden verschilden
sterk. De West-Duitser Rudi Altig bij
voorbeeld begaf zich meermalen naar
een rood kleed in een hoek van het
veld en ging daar zonder nadere toeleg
op zijn hoofd staan en. naar zijn trainer
verzekerde, slapen. Dit allemaal volgens
de veelbesproken yoga-leer die in de
breedgeschouderde Altig al jaren lang
een vaste klant heeft. De man die voor
en na zijn races zulke vreemdsoortige
houdingen aannam, bleek er overigens
als achtervolger heel wat van te kun
nen. Dit in tegenstelling tot de Neder
landse sprinters die steeds hypernerveus
aan de start verschenen en er niets van
'erecht brachten. Vooral Mees Gerritsen
had het te kwaad met zijn zenuwen
„Laat mij hier maar rustig zitten", sta
melde hij toen wij hem betrapten onder
het platformpje waarop de belangrijke
ntryieden samendrongen. De kleine Am
sterdammer, een van de allerjongste
teelnemers. zat diep ineengedoken tus
sen de koffers en kisten van de foto
grafen, zijn petje ver over de ogen ge-
i fokken. Slechts de geluiden hielden
hem op de hoogte van hetgeen er zich
op en rond de cementen ovaal afspeelde.
Een uitstekende schuilplaats waar la
ter op de avond Enzo Sacchi graag in
had gewild. De donkere Italiaan haalde
zich het misnoegen van de toeschouwers
op de hals door in een van zijn ritten te
protesteren wegens een lekke band. De
kussentjês vlogen Enzo om de oren en
toen hij tegen het middernachtelijk uur
tot overmaat van ramp ook nog de schok
van een beschamendenederlaag tegen
Jan Derksen kreeg te verwerken, was
het alleézins begrijpelijk dat Enzo met
heel veel nare woorden verdween in de
dichte dampen van een stortbad in de
catacomben.
Waaier voor Hijzelendoorn
Zondag was de dag waarop de prijzen
vielen. De cracks waren tot het uiterste
geconcentreerd, draaiden hun spieren los
op home-trainers of lieten hun gevoelige
spieren lostikken en- wrijven door ijve
rige handen. De spanning in het renners
kwartier was bijzonder groot. Jan Derk
sen zat in de traditionele rennersstand
met zijn rug tegen die van een vriend.
De nonchalante „gamin" Rousseau hing
lui in een opvouwbare stoel met een
blauw-wit-rood gestreepte handdoek over
de knieën. Antonio Maspes lag gestrekt
op de grasmat. Zijn privé-soigneur Ar-
turo draafde heen en weer met allerlei
wonderlijke potjes en flesjes, waarvan
Antonio de inhoud combineerde met en
kele forse teugen uit grote thermosfles
sen. waarop met forse letters stond: thee
en koffie. Slechts weinigen zagen dat de
eerste prijs werd uitgereikt aan een man,
die ae laatste jaren niet met successen
verwend is: Jan Hijzelendoorn. Met een
verlegen gebaar overhandigde Takeno
hem een doosje. Jan peuterde de touw
tjes los en even later ontvauvide hij een
schitterende waaier, „Allemachtig." riep
Jan enthousiast, „wat een mooi dingetje.
Ja, dat heb ik nou gékregen omdat ik
met Takeno gevallen be- Dat vond die
jongen prachtig. Ik kon gewoon niet van
hem afkomen." Deze kleine cérémonie
protocollaire verschilde uiteraard zeer
veel met die op het schavotje, waar dr.
P. van Dijk de „regenbogen" uitreikte
aan de Italiaanse sprinters Gasparella en
Maspes. Gasparella, opnieuw 's werelds
beste amateur-sprinter, liep met de al
lure rond. van een machtige krijger. De
lange man stapte glimlachend over hel
veld. en drukte iedereen die daar maar
prijs op stelde met een teder gebaar te
■en zijn borst. Antonio Maspes onder
ging zijn huldiging met zoontje Roberto
op de arm en zijn beeldschone weder
helft Liliane in de onmiddellijke nabij
heid. Antonio zag er nie al te best uit.
maar dat mocht de pret niet deren. Hii
'•as er gekomen en nu wachtten hem
like contracten op alle Europese wieier
•■1stes Met de lachende Antonw vorm
den Michel Rousseau en Jan Derksen een
fel contrast. De bonkige Parijzenaar was
bepaald niet in de stemming om te la-
Riidi Altig, de ijzersterke Westduitse
achtervolger maakte fenomenale tijden.
Voor hem is de Yoga-leer het geheim
van zijm succes. Na iedere race gaat Rudi
op zijn hoofd staan, sluit de ogen, con-
centre'ert zich enslaapt. Vervolgens
klapt het lichaam heel langzaam terug,
waarna de Westduitser enige 'tijd roer
loos blijft liggen.
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiKiiiiiiiiiiiiiuii: ■iiniiiii
chen en liet dat duidelijk blijken ook.
Jan Derksen was nog altijd vol van za
terdag, waarop hij in topvorm verkeerde
en het gehele sprintprogramma had wil
len afmaken. „Dan ivas ik ej gekomen
hoor. Nu zat de nacht er tussen en kon
ik geen oog dicht doen. Dat zijn zenu
wen en die hebben mij parten gespeeld
zolang ik in de wielersport zit."
Jan verdween evenals Rousseau haas
tig naar zijn cabine, „Het zat weer niet
goea! Gisteren had ik Maspes absoluut
geklopl," mompelde hij nog.
„Andere schoenen"
Met het motor- en schoertendramn
van Wierstra's gangmaker Van Ingel
ghem, kwam het einde van deze wereld
kampioenschappen. Tijdens het inrijden
voor de start zag men de kleine man al
heftig met zijn voeten trappelen. Even
later stapt hij hoofdschuddend van zijn
motór. „Andere schoenen," brulde hij
„Deze zijn mij veel te klein. Nauwelijks
was hij met passende schoenen vertrok
ken of zijn motor sloeg af door kortslui
ting. Weer stopte Van Ingelghem en wer
den de moeilijkheden opgelost. Maar de
gangmaker, die op wereldkampioen
schappen nooit, gelukkig i\. werd nog een
derde keer door liet noodlot getroffen.
En toen wilde het toeval aat Wief-sirv
terugkeerde achter de hem zo vertrouw-
le ruk van gangmaker Wiersma. De
wee mannen die etkagr niet meer luch
ten of zien konden, nu weer samen on
der de meest moeilijke omstandigheden.
Het werd een grandioos succes.
