Eindhoven haalt jubelend
bevrijdingsvuur in
VL AER KOL
Liefde
Cavalleria
dan
overtuigender
ragliacci
Realisme van nu en
muz
ikaal
verisme van
Geestdrift niet
ten onrechte
1892
Mari Andriessens monument
voor Nijmegen
Zwevende engel met dood kind
In 1963 verkiezingen
Prof. Dehousse optimistisch
Voltooide
mensheid
Geen vrees voor
stagnatie
SYMBOLIEK BIJ DE NEDERLANDSE OPERA
FONS VITAE
Doden op de weg
EUROPEES PARLEMENT
Diamanten feest
mgr. J. P. Huibers
TL -
„GOUDEN FAKKELS" UITGEREIKT
Uitbundig feest in
Brabantse „corridor"
Nader beraad over
grafische c.a.o.
PERSOONLIJKE AANDACHT
schenkt U
anno 1691
<7 K t
TA 1
Bijeenkomst van de
Bilderber g- groep
Leven op de maan
Jeugd en jongeren
brengen hulde op
27 september
ZATERDAG 19 SEPTEMBER 1959
PAGINA 5
Subsidies premiebouw
Minister: „Eigen bouwers
geen voorrang
Bankiers voor generaties van zakenlieden en beleggers
Deviezenbank
Voor al Uw financiële belangen
Mfi. fV
Het Riik Gods, het rijk der ver
lossing en genade noemt men
terecht de tweede schepping.
En wel omdat dit het rijk is van de
vergod lelijkte, van de goddelijke
hiensheid. Dit is geen overdrijving,
Zelfs geen louter theologische zegswij
ze. Die uitdrukking komt recht
streeks uit de H. Schrift. Doelend op
°ns aandeel in het goddelijk leven
gebruikt de Bijbel de woorden: Ik
Zeg u, gij zijt goden. In dit verband
9e mensheid in haar geheel beschou
wend spreekt men ook van de „uni
ca dilecta Dei", en bedoelt daarmee
9e bovennatuurlijke eenheid van het
hienselijk geslacht, welke Gods lief
de zich ten doel heeft gesteld.
Dan pas mogen wij van een vol
tooide mensheid spreken, wanneer
deze als geheel leeft van en uit het
yoor haar bestemde, goddelijke le-
ven. Maar zoals de genade de natuur
veronderstelt, zo is de natuurlijke
eenheid van het mensdom ook voor-
Waarde voor de bovennatuurlijke.
Wij staan hier oog in oog met het
ondoorgrondelijk mysterie van Gods
raadsbesluiten, waarin van alle
eeuwigheid bepaald is, wat in de tijd
reeds werkelijkheid is geworden en
hog zal worden. Het menselijk ver
stand is ten enenmale ontoereikend
°rn de diepe wijsheid en liefde van
Gods besluiten te doorzien. Wat ons
echter daarvan werd geopenbaard
v'ervult ons met heilige huiver voor
9e oneindige liefde van God t.o.v. de
hiens, en is meer dan voldoende om
ons heel het leven lang op de knieën
'e houden in dankbare aanbidding
voor zoveel onbegrijpelijke goedheid.
In de orde der genade is alles ge
richt op de uiteindelijke voltooiing der
bovennatuurlijke eenheid. De H.
Schrift en de werken der Kerkvaders
bomen telkens daarop terug. Maar
9e door de schepping gegeven na
tuurlijke eenheid van het mensdom
ligt eveneens vanzelfsprekend
overigens zo diep in onze aard
verankerd, dat men in de loop der
Geschiedenis op het natuurlijke vlak
telkens weer opnieuw pogingen in
hef werk heeft gesteld om deze een
heid te verwezenlijken.
Sedert duizenden jaren, zegt De
Gubac, drijft een. machtig instinct de
Jhensheid tot een ,,vita communis",
'n dit gemeenschappelijke leven
Wordt iets naar buiten geopenbaard
van die eenheid, welke de mensheid
vaag in zichzelf aanvoelt. Tot ver
werkelijking van die eenheid op het
Natuurlijke vlak kan zij echter niet
bomen door de ongunstige invloed
9er ontelbare tegenwerkende krach
ten, die zij zelf telkens opnieuw op
pept.
Alleen het ideaal dat Christus
Zijn Kerk heeft gegeven, is
zuiver en machtig genoeg om
9e mensen te inspireren tot werken
har. hun geestelijke eenheid, want
het is niet geboren uit een menselijk
brein, maar het is altijd levend en
Wordt genoemd: Geest van Christus.
Mleen het offer van Christus' bloed
ban deze arbeid der mensen vrucht
baar maken.
Dit werken aan onze bovennatuur-
bjke eenheid is, met andere woorden
Gezegd, ons aandeel in Christus' ver
lossingswerk. Het is de grote op
bracht, waarmee wij in het leven zijn
geplaatst: de verlossing van Chris
es, die voorlopig nog slechts in be-
Sihsel definitief is, in ons zelf, in an
deren en in de hele schepping te hel
den voltooien.
Vanzelfsprekend dit sta voorop
zou Christus' leven, dood en ver
rijzenis méér dan voldoende geweest
?Ün om ons te verlossen. Maar het
beeft niet in Gods bedoeling gelegen
°hze medewerking bij de redding der
hensen uit te sluiten.
Wanneer wij ons, aan de hand van
9e Openbaringsgegevens, een beeld
i °rmen van de mens, zoals God hem
edoeld heeft, dan schijnt ons men-
elijk verstand wel in te zien, dat het
jJUeszins redelijk en gewenst is, dat
mens, zoals De Lubac het tref-
•erid uitdrukt, niet gered wordt op
f|ezelfde wijze als waarop „men een
|vrak bergt". God heeft integendeel
;h de mens Zijn eigen leven willen
erwekken. Hij moest meewerken
zijn eigen verlossing.
■Christus is dus niet gekomen om
*!ch in onze plaats te stellen of lie
er: dit plaatsvervangen geldt
Rechts voor de eerste tijd van Zijn
^rbeid maar om ons in staat te
pellen onszelf, door Hem, op te hef-
en tot God."
Ret gaat bij de verlossing dus niet
9th een uitwendige vergiffenis, maar
j.hi een innerlijke omvorming. Gods
'efde en barmhartigheid hadden
®eds van eeuwigheid bepaald, dat
I Menswording van de' Zoon in de
':'9 het middel zou zijn om het zon-
v'ge mensdom met de Vader te ver
benen. Dit goddelijk plan sluit lo-
G'sch de uitwendige vergiffenis der
*°hden in.
- Omdat nu de mens zelf moet mede-
erken aan zijn eigen heiliging, daar-
„tn heeft Christus hem als middel
yaartoe de „objectieve openbaring
an Zijn Persoon en de Kerk" ge-
ehonken. Zo dient men dan ook het
geheel te zien als de innerlijke ver-
endenheid van openbaring en ver-
l ssing, waarvan de Kerk „het ta-
ernakel" is.
(Van onze Brabantse redacteur)
Tienduizenden Eindhovenaren ston
den vrijdagavond langs de feestelijk
verlichte straten van de binnenstad ge
schaard bij de traditionele intocht van
het bevrijdingsvuur. Een kilometerslan
ge stoet van jeugdverenigingen en mu
ziekkorpsen volgde loco-burgemeester
drs. F. Gijzeis, die de fakkel van het
18 septemberplein naar het Stadhuis-
(Van onze Haagse redactie)
Volgens minister van Aartsen van
Volkshuisvesting en Bouwnijverheid be
hoeft er geen vrees te bestaan voor
stagnatie van de premiebouw als ge
volg van de wijzigingen in het beleid
sinds de circulaire aan de gemeentebe
sturen van april. Over deze kwestie wa
ren aan de minister vragen gesteld door
het Ecrste-Kamerlid J. Maenen
(K.V.P.). De bewindsman zegt dat de
belanghebbenden over voldoende gege
vens beschikken om zich een oordeel te
vormen over de hoogte van de subsidie
voor de eigen woning, zoals deze zal
worden toegekend. Uit cijfers blijkt ook
dat de mogelijkheden voor de premie
bouw in het eerste halfjaar 1959 zich
niet ongunstig onderscheiden van die in
de eerste helft van de jaren 1957 en
1958.
Enige onzekerheid valt echter niet te
vermijden, vooral omdat het aantal aan
vragen vér uitging boven het voor 1959
toelaatbare maximum van 38.000. Mr.
van Aartsen acht het niet doenlijk om
aanvragen voor financiële steun ten be
hoeve van de bouw van een eigen wo
ning met voorrang te behandelen. Een
dergelijke maatregel zou bovendien in
houden dat men andere categorieën
van aanvragers zou benadelen.
De minister streeft er naar om op zo
kort mogelijke termijn over de voorne
mens van de regering ten aanzien van
(je subsidieregeling voor de particuliere
woningbouw nadere mededelingen te
doen.
plein droeg. Daar ontstak hfj in tegen
woordigheid van ruim tachtig Ameri
kaanse oudstrijders van de 101e Air-
borne-divisie de vlam voor het bevrij
dingsmonument. „Welcome liberators"
stond op een van de muren aan het 18
Septemberplein waar de Amerikaanse
gasten, deputaties uit het Normandi-
sche stadje Bayeux en vele genodigden
bij het met fraaie bloemstukken ver
sierde podium wachtten op de estafet
telopers die het vuur van de Aalster-
weg naar het centrum droegen.
Geflankeerd door de wielrenners die
het vuur uit Normandië hadden ge
haald arriveerden de lopers onder klok
gelui op het plein dat omzoomd was
door een geweldige menigte. Na aan
komst schoot men van de Philipstoren
vuurpijlen af en zette Bengaals vuur
het plein in een rose gloed; Heel Eind
hoven stond langs de route waarlangs
het vuur vervolgens haar het monu
ment. werd gedragen.
De bevrijdmgsviering was 's-morgens
begonnen met een H. Mis met militair
ceremonieel in de Catharinakefk '.en
een plechtige kranslegging bij het mo
nument. De Engelse en Belgische am
bassadeurs, de Amerikaanse chargé
d'affaires, de militaire attaché van
Frankrijk en duizend middelbare scho
lieren, woonden de ceremonies bij. De
Eindhovense jeugd had vrijaf en hield
zich 's-middags be^jg met sportwedstrij
den. Tijdens een thee-uurtje in het
sportpark speldde loco-burgemeester
Gijzeis aan burgemeester van Bayeux,
dr. Jeanne, de voorzitter van het co
mité in Bayeux, de heer Brokke, en
oud-burgemeester mr. H. Kolfschoten
de „gouden fakkel" op, wegens hun
verdiensten voor de Eindhovense be
vrijdingstraditie. Na de avondplechtig
heid was er op de Markt nog een sport-
show. De genodigden maakten per
KLM een rondvlucht boven de stad die
in deze dagen meer dan ooit, lichtstacj
mag heten. Het feest was intussen over
al, ook in de „corridor "-gemeenten,
los gebarsten.
Het college van rijksbemiddelaars
heeft, ter bespreking van de ingedien
de voorstellen tot wijziging van de gra
fische C.A.O.'s, de betrokken werkne
mers- en werkgeversorganisaties vrij
dag ontvangen. Aangezien het stand
punt van het college afwijkt van het ge
meenschappelijk standpunt van de bon
den, is besloten maandag een vergade
ring van het centraal bureau bijeen te
roepen tot nader beraad.
Advertentie
Anny Delorie, Johun van der Zalm en Phyllis Lommei in de Cavalleria Rusticana.
ROTTERDAM l
2e Westewagenhof i - telefoon 12 74 93
13 59 95
tp'n een luxueus hotel twintig kilonie-
buiten Istanbul in Turkije, is een
de groep Biiderberg georganiseer-
A samenspraak begonnen, die tot
fandag a.s. zal duren. De leden van
H groep Biiderberg bespreken interna-
v'Jnale vraagstukken en zij wisselen
tie? gedachten over de wijze, waarop
hp e huns inziens het best zouden kun-
(U worden opgelost. De besprekingen
v,e door prins Bernhard, de oprichter
(,.ln de groep, worden geleid dragen
besloten karakter.
h,^r wordt onder meer aan deel geno-
j>'eh door Paul Henri Spaak, secretaris
rheraal van de N.A.T.O., de heer mr.
V„ W. Segers, Belgisch minister van
Lybindingen en Jacques Rueff, een
l/htlse deskundige op economisch ge-
h: 9 en de voormalige Nederlandse mi
eter van buitenlandse zaken mr. E.
van Klef fens, thans vertegenwoordi-
van de E.G.K.S. in Londen. Van
ci( ''kse zijde wordt aan de 'samenspraak
'genomen door premier Menderes
'•Ün minister van buitenlandse zaken,
°Ru.
UTRECHT
telefoon 26351
BILTHOVEN
telefoon 2571-2572
Toen de Opera nog in de kinder
schoenen stond, behoorden tot de eer
ste werken, die zij op haar repertoire
nam „Cavalleria Rusticana" en Rag
liacci". Vrijdagavond begon zij in Am
sterdam haar jongste seizoen met een
nieuwe instudering Van dezelfde stuk
ken. Daar scheen symboliek in te schui
len. De Nederlandse Opera staat thans
onder haar nieuwe directie en zij moet
bijkans opnieuw beginnen. Alleen: zij
moet nu omhoog krabbelen* van onder
een berg puin, rommel, bederf, ver
ziekte gewoonten. Laat ons vurig ho
pen. De Stadsschouwburg was vol ver
wachting, de zaal Was ook voor het
eerst sedert lange tjjd bij een opera
première weer gevuld en zeer geest
driftig. Grosso rnodo genomen zeker
niet ten onrechte.
Niet dat alle bederf al meteen ver
dwenen bleek op deze avond. De regis
seur, Frans Boerlage, had uit de ver
streken jaren nog dP mening overge
houden,. dat men zich iedere gekheid
kan permitteren. Hij liet Pagiiacci spe
len in de tegenwoordige tijd in heden
daags costuum, aan de rand van een
mijnstad. Realisme, moet hij gedacht
hebben, is nu eenmaal nabootsing van
de werkelijkheid. Maar het muzikale
verisme van Pagiiacci is van 1892 en
het stuk speelt zich af op het argeloze
platteland van die tijd. Men ziet nu een
hedendaagse stadsbevolking. die de
film en de televisie deelachtig is, naar
een klungelig toneelvoorstellinkje van
rondreizende komedianten komen kij
ken, Canio toejuichen als een filmster
en uitgelaten van verwachtingsvolle op
windingen zingen als ze naar de ver-
Een dezer dagen heeft u in de krant
een foto kunnen zien van de bur
gemeester van Nijmegen mr.
Hustinx, een krans leggend voor een
nieuw beeld van Mari Andriessen ter
herdenking van de gevallen burgers
van de siad aan de Waal. De burger
vader stond er goed op maar van het
beeld bleef niet veel over; enkele ron
de steenklompen ontlokten velen de op
merking: „Is dat nu de jongste ontwik
keling van de beelhouwer van de
onverzettelijke staker op het Water-
iooplein te Amsterdam, van de vast
beraden drooglegger van de Zuider
zee, Lely, van de verstilde man voor
het vuurpeleton". De werkelijkheid is
geheel anders en een bepaalde foto
blijkt een kunstenaar te kunnen maken
en breken. Een klein-plastiek kan door
een handige fotograaf te indruk wek
ken, dat men met een groot munu-
ment te maken heeft, een gedisportion-
nqerd beeld kan op een foto lijken op
een statue met goede verhoudingen,
over een bepaalde hoek genomen kan
een slechte plastiek nog óp iets goeds
lijken, eén goed beeld kan ook door
een fotograat naar de bliksem worden
geholpen, althans wat de publieke opi
nie betreft. Het laatste is het geval
met het beeld dat Mari Andriessen
voor Nijmegen vervaardigde.
Oorspronkelijk had men het beeld wil
len plaatsen op hel plein 1940-'45, daar
w-aar ook reeds het monument van
Maris voor de gevallen soldaten om
hoog komt. Maar Andriessen werd
weinig geïnspireerd door de brokkeli
ge architectuur-ellende (wat had het
mooi kunnen zijn) van het nieuw ge
projecteerde plein. Hij ging zelf op
zoek naar een betere plaats en vond
deze aan de voet van de thans ont
mantelde en brillant gerestaureerde
St.-Stefanuskerk. Vele huizen, die vroe
ger de Stikke Hezelstraat omzoomden
zijn bij het bombardement in 1943 ver
woest en daar bevindt zich thans
een prachtig glooiend grasgazon, be
grensd door populieren en oude opgaan
de muren. Daarachter torent hoog de
prachtige laat-gothische kerk. Het weg
laten van verdere bebouwing is een der
meest wijze daden der Nijmeegse ste
debouwers en de beeldhouwer uit Haar
lem heeft er een onverwachte kans ge
kregen. Andriessen ontwierp een lig
gende engel-figuur, die ondanks de har
de musel-kalksteen een haast zwevend
karakter heeft gekregen. In haar vlucht
voert de engel een dood kind in haar
armen mee en aldus ontstond een prach
tig symbool voor* de vele ellenden
die de burgerbevolking doorstaan
moest.
Er wordt op het ogenblik veel ge
sproken over het onvermogen van
kunstenaars, een expressie-vorm te
vinden voor het leven van onze tijd.
Schilders en beeldhouwers uiten zich
uit iouter recalcitrantie op barbaars-
abstracte wijze, maar ook de meer
naturalistisch gerichte kunstenaars voe
len zich onbevredigd met de wijze
van werken, die hun ooit zo dierbaar
was. Dit behoeft* geenszins voort te ko
men uit snobisme of uit gevoel mee te
willen doen met de moderne clan. Bij
Andriessen constateert men hetzelfde.
Het is alsof men voorvoelt, dat hij na
de dokwerker, na Lely, na Plesman
niet gedoodverfd wil worden als een
felle Falise, een spirituele Royer, een
minder conventionele Leenhofkortom
een standbeeldenmaker, waarbij wij al
lemaal het zo goed kunnen navoelen.
Andriessen is teveel artist orri aan, gro
te opdrachten genoeg te hebben, om er
met de pet naar te gooien, om zich in
gevoelsmatige opwinding door het le
ven te bewegen. Het is alsöf hu. wil
zeggen: na het monument te Rotter
dam heb ik genoeg van die stoere man
nen.
Prof. Bronnet' vertelde mU eens,
dat hij tegen Andriessen be
weerd had maar een andere naam
dan beeldhouwkunst te bedenken
voor diens gevoegi boetseerwerk.
Mari had kunnen antwoorden dat de
hooggeleerde heer zich eerst moest
wenden tot de lassers, die plastieken
maken van beton-ijzer en ophouden
daar waar elke zich respecterende
beeldhouwer begint: de constructie.
Hoe dan ook, het is merkwaardig,
dat Andriessen zich is gaan hernieu
wen door hamer en bijtel ter hand
te nemen. In de steen, in de grote
vorm als uitgangspunt, heeft hu gans
andere gedachten uitgewerkt. Men
kon dat reeds bespeuren in de mo
numenten voor Ouwerkerk en Nieu-
werkerk in Zeel-and. Grote handen,
plastische vormen in Ettringer tuf
steen, laten ruimte vrij voor een op-
vliegende vogel. Men vindt dezelfde
gedachte terug in het monument te
Nijmegen. „Wat prachtig zei mijn
zoontje, toen wij in de vallende
avond onder een zware wolkenlucht
beneden aan de voet van de Stefa-
nus kerk stonden", een engel vliegt
rond die oude kerk, dag en nacht,
om de mensen te doen denken aan
het verschrikkelijke bombardement".
Men dit monument, zeer mooi opge
steld op twee blokken steen, dus met
een zeker sentiment benaderen, men
kan het ook louter plastisch (hoe
dwaas die begrippen uit elkaar te hoi™
den). Andriessen heeft in het grote be
weeg van de vleugels de mens wil
zichzelf ontstijgen een grote ruimte
lijke werking verkregen. Het zijn eigen
lijk vormen in steen, rond, bijna Lip-
schitz - achtig, dynamisch. Daartussen
doen de naturalische kopjes van de en
gel en die van het kind dualistisch aan.
Jammer, het monument heeft zo iets
tweeslachtigs gekregen. Het is niet in.
één ruk tot stand gekomen, misschien
"is er een concessie gedaan, een geeste
lijke overdracht van niet geheel eigen
vormgeving. In ieder geval is dit jong
ste teken van Andriessen een symbool
van voortgang op het pad der artis
tieke scheppingskracht. Het is een edel,
subtiel monument geworden, waarbij
de kunstenaar zich zeker niet verloo
chend heeft. Nijmegen mag er dank
baar voor zun.
MARIUS VAN BEEK
toning stroomt. 'De nieuwe directie
moet ook onrijpe regisseurs aan de
teugel nemen om hen te behoeden dol
le stunts uit te halen, waarmee zé or-
gineel willen schijnen. Men moet eersl
eens leren heel gewoon <^n opera goed
te regjpseren en te ensceneren volgens
het tekstboek. Dat is al moeilijk ge
noeg. Per saldo was de regie van Pag
iiacci en Cavalleria in wélk laatste
stuk de heer Boerlage althans niét be
zocht bleek door een geniale bliksem-'
inslag maar heel gewoontjes en con
ventioneel.
Er was wel met veel toewijding ge
werkt aan de voorstelling en het leek
inderdaad alsof er al een betere
geest in het gezelschap begint te va
ren. Er heerste meer attentie en
meer zorg. Er was een redelijk over
wogen rolbezetting en de dirigent Ar-
rigo Guarnieri had zich plotseling de
moeite gegeven zijn orkest af te dek
ken, zodat het de scène niet over
speelde. Dit had dus alle voorgaande
.jaren ook al beter gekund. Arrigo
Guarnieri is nog niet een man van
grote klankverfijning en evenmin een
muzikant van vervoerend tempera
ment. Hij verrichtte over het alge
meen zijn taak correct, schoon ietwat
saai, wat de lijzige bombast van Ca
valleria nog ongenietelijker maakte,
terwij] de pittigheid, waarmee Leon
cavallo in Pagiiacci musiceert, er tot
ieders verdriet beduidend slapper
door werd.
Toch kwam Cavalleria naar mijn ge
voel het meest overtuigend te voor
schijn. Het stuk Was gaver bezet en
Anny Delorie gaf verrukkende; stralen
de zang als Santuzza. Zij maakte er
ook een dramatisch aanvaardbare cre
atie van; zij was inderdaad Santuzza
Johan v. d. Zalm en Jos Boreliï waren
da-artegenover alleen maar resp. Tu-
riddu en Alfio omdat het in hun rol
len stond. Zij trokken een mes, als hel
was voorgeschreven, en zij deden ver
liefd. als het was voorgeschreven,
maar niemand geloofde, dat zij het zou
den kunnen menen. Beiden zingen zij
hun partijen met gemak, maar heet-
bloedige Sicilianen kon men in deze
verklede Hollanders geen moment zien.
Lidy v. d. Veen gaf een wel bevre
digende mamma Lucia, en Phyllis Lom-
mels Lol-a was netjes. Men kan het be
twijfelen of dit de kwaliteit is, die Lo-
•ia moet karakteriseren. Over het alge
meen kan men zeggen, dat Cavalleria
wel goed klifnk en voornamelijk gedra
gen werd door Anny Delories machtige
dramatische zang.
Pagiiacci klonk veel ongelijker. Pa
tricia Hyde Thomas klonk in het geheel
niet. Zü heeft geen laagte en in de hoog
te doet zij maar iets in radeloosheid. Zij
kan deze rol niet zingen. Wim Koopman
als Bebbe bleek wel een welluidende
stem, doch een tenor zonder hoogte
maakt toch maar een ^onvolwassen 'in
druk. Gré Genemans was een mooi ge-
timbreerde en (*>k bewogen Sylvia. Pa-
oio Gorin zingt en speelt, zoals een ieder
weet, voortreffelijk. Dit helpt hem heen
o'ver het nadeel, dat hij vocaal genomen
eigenlijk geen echte Tonio is. Zijn stem
is te week 'en te klein van volume voor
deze rol, maar hij is een goed artiest,
die heel wat maakte van de onmogelij
ke toestand, waartoe de regisseur zijn
rol verprutst had. De meeste indruk liet
Leonard del Ferro na' als Canio. een
zeer muzikale man en een goed acteur,
een baritonale lyrische heldentenor, om
vangrijk en krachtig. Eén Canio, die in
een forse trek op het toneel werd ge
zet, in het geheel niet zelfbeklarig,
maar levend uit een sterke oerkracht.
Dat was dan een gelukkige keuze. Hoe
veel meer reliëf had deze Canio nog kun
nen verlenen aan een kernachtiger ge
musiceerde opvoering. Het koor voldeed
in de beide stukken zeer goed. Joseph
Carls decor voor Pagiiacci was, gezien
mijn fundamentele bezwaar, niet te
waarderen. Voor Cavalleria had hij een
sfeervol dorpspleintje gemaakt en een
goed voordoek.
Dit was dan het begin van het nieu
we tijdperk. Er is toch al het een en an
der gebeurd van de talloze dingen, die
er nog gebeuren moeten.
LEO HANEKROOT.
Soms kan een mens het
waarlijk niet helpen dat hü
in een indiscrete situatie
wordt geplaatst. Gister
avond zat ik in een restau
rant en aan een belendend
tafeltje ontwikkelde zich dit
fragment van een gesprek
tussen twee jongelieden.
„Kom", zei de een, „waar
om ben jij eigenlijk nog niet ge
trouwd?"
En de ander antwoordde: „Ik zoek
een vrouw met wie ik het kan vin
den."
Dat geeft een mens dan te denken.
Wat mij betreft: ik geloof dat nooit
enige man een vrouw heeft getrouwd
in de veronderstelling dat hij het met
haar zou kunnen vinden. Noch omge
keerd. Hij, of zij, hebben wellicht ge
loofd in de liefde. En, ach heden, dan
word ik sentimenteel. Ik geloof in de
liefde. Ik geloof niet in een vrouw
met „wie je het zou kunnen vinden".
Ik geloof in een vrouw die je lief hebt.
En ik neem aan dat een vrouw gelooft
in de man die haar lief heeft. Want
mannen „vinden het" nooit met vrou
wen en vrouwen nooit met mannen.
Wat is het „lief hebben" tussen man
en vrouw? Ik weet het niet. Niemand
weet het, geloof ik. Alleen: het moet
een kwestie wezen van lang duren,
van heel lang duren. Sommige gelief
den, ik ben er zeker van, doen er een
eeuwigheid over. Zij zijn er zeker niet
minder om.
Goed. Maar had ik dat die jongens
kunnen vertellen, terwijl ik net aan
de biefstuk zat?
Advertentie
Op de Groningerstraatweg bp Leeu
warden is de negentienjarige J E. uit
Leeuwarden om het leven gekomen,
toen hij rijdende op een motorbakfiets
werd aangereden door een vrachtauto.
De chauffeur, die verblind werd door
het zonlicht, merkte de bakfiets niet op.
Toen de 65-jarige H. van de Boyen
kamp uit Veenendaal met zijn fiets
aan de hand rijksweg 12 bij Veenen
daal wilde oversteken,werd hij door
een auto gegrepen en tegen de weg ge
slingerd. Het slachtoffer is op weg naar
het ziekenhuis overleden. Het verkeer
had geruime tijd vertraging.
De 22-jarige Jan H., die dezer dagen
met zijn motor in het goffertpark te Nij
megen in botsing kwam met een boom
en daarbij een hersenschudding en in.
wendige kneuzingen opliep, is aan de
gevolgen van deze verwondingen over
leden.
In Heerlen is bij een verkeersongeval
de 37-jarige bromfietsbestuurder W. de
V. dodelijk verongelukt. Op een kruis
punt verleende hij geen voorrang aan
een auto, waardoor een botsing ont
stond.
In Amsterdam is de 24-jarige motor
rijder P.V. op de kruising Jan van Ga
lenstraat-Jan Tooropstraat in aanrijding
gekomen met een vrachtauto, die hij
geen voorrang verleende. De man was
op slag dood.
f
Het Kröller-Mullermuseum op de Ho
ge Veluwe mag zich in een steeds gro
ter belangstelling verheugen. Vrijdag
kreeg het de honderdduizendste bezoe
ker van dit jaar, een Duitser, die van
de directie een boek kreeg aangeboden.
Vorig jaar kwam de honderdduizendste
bezoeker pas in december.
De Ru sische bioloog prof. Alpatof
heeft in de Izwestja geschreven dat de
omstandigheden op de maan het be
staan van een primitief organisch leven
niet uitsluiten. De hoogleraar steunt
zijn theorie op de recente waarnemin
gen van vulkanische activiteit op de
maan en wijst op het feit dat organis
men het leven kunnen houden in tem
peraturen van -273 gr Celsius (het ab
solute nulpunt) tot 170 gr Celsius.
De temperatuur en atmosferische
druk op Mars en Venus benaderen de
voor organismen noodzakelijk geachte
omstandigheden veel meer dan die op
de maan, maar er is geen grond om
aan te nemen dat de maan een abso
luut „dood hemellichaam" is, aldus
Alpatof.
'- <-
(Van onze parlementaire redacteur)
Wanneer de voorbereidingen verder
geen tegenslag ontmoeten, zou men in
1963 rechtstreekse verkiezingen kun
nen houden voor een Europees parle
ment. Misschien zelfs in 1962, zo ver
klaarde de Belgische professor en par
lementslid prof. F. Dehousse vrijdag
in Den Haag. Journalisten vroegen
hem naar de ,resultaten van de bestu
dering door een werkgroep uit de Raad
van Europa J waarvan hij reeds tien
maanden ais leider optreedt. Hij zei,
dat vooral het bezoek aan Den Haag,
waar men experts in politieke zaken
en zelfs een vijftal fractieleiders kit hel
Nederlandse parlement tezamen in
een aparte vergadering kon horen, ver
rassende resultaten heeft opgeleverd.
Men is bezig de zes hoofdsteden van
de landen van „Klein Europa" te be
zoeken. Na Bonn en Parijs was Den
Haag aan de beurt.
In de resolutie hebben mr. dr. Van
Ommen Kloeke, electoraal expert van
Binnenlandse Zaken en prof. Schlich-
ting, rector-magnificus van de katholie
ke universiteit van Nijmegen, het ge
zelschap Straatsburgers gewaar
schuwd voor maatregelen die averechts
zouden kunnen werken. Met name heeft
men de heren uit het hoofd gepraat
om he#Iidmaatschap van het komende
rechtstreeks gekozen Europese parle
ment onverenigbaar te verklaren met
dat van de nationale parlementen. Om
de band tussen Europees parlement
en nationale regeringen te handhaven,
is het juist nodig dat de leden in de na
tionale parlementen ook, althans voor
een deel, zitting hebben. Prof. Dehous
se bleek overtuigd te zijn door deze ar
gumentatie.
Er is voorts gesproken over het aan
tal leden dat dit Europese parlement
zóu moeten hebben. Het aanvankelijk
genoemde totaal van 142 zou men voor
een werelddeel dat 160 miljoen inwo
ners telt, wel kunnen verdriedubbelen.
De Nederlandse fractieleiders waren
het daar wel mee eens, althans vier van
de vijf. Er zijn echter ook van de zij
de der qxperts waarschuwingen ge
richt tot de werkgroep, om praktisch
te blijven en te bedenken dat het niet
zo eenvoudig is om voor een land als
het onze 36 vrij te stellen experts te
vinden, die ons land naar waarheid zou
den kunnen vertegenwoordigen.
Ceen zekerheid over kiesstelsel
Over het kiesstelsel dat men moet
toepassen is nog niet de minste zeker
heid. Een van de leden van de werk-
groep dacht aan een combinatie van
een stelsel volgens lijsten met een
voorkeur-stelsel. Ook daarop is van
Nederlandse zijde nogal wat kritiek los
gekomen. Onze deskundigen leek hel
onmogelijk althans nu reeds in geheel
Europa een uniform kiesstelsel te gaan
invoeren alleen voor de Europese ver
kiezingen. De verschillende landen zijn
te zeer gewend aan hun eigen nationale
systemen.
De werkgroep staat op het standpunt,
dat de verkiezingsdatum in ieder ge
val niet dient samen te vallen met an
dere nationale verkiezingen. Een nuch
ter. maar uiterst deskundig toehoorder
heeft over dit punt wederom prak
tische bezwaren gemaakt. Verkiezingen
kosten de partijen en het land miljoe
nen. De animo om nog eens extra Eu
ropese verkiezingen te gaan houden
kwam hem zeer gering voor. Men zou
om die redenen eigenlijk maar beter
gecombineerde verkiezingen kunnen
houden.
Voor 1 januari hoopt de werkgroep
een uitvoerig rapport met voorontwerp
uit te brengen. Dat moet dan nog een
lange weg afleggen via de Raad van
ministers naar de nationale parlementen
die het, als tractaat, zullen moeten
ratificeren.
Jeugd en jongeren uit het bisdom
Haarlem zullen zondag 27 september
het diamanten priesterfeest vieren van
mgr. J. P. Huibers en hun bisschop
een grootse huldiging bereiden. Tijdens
een receptie in het gemeentelijk Con
certgebouw te Haarlem zullen zij op
originele wijze hun geschenk, een bij
drage voor de seminaries, aanbieden.
Uit het gehele bisdom worden deputa
ties verwacht.
Zondagmiddag verzamelen allen zich
op de Parklaan in Haarlem. Vergezeld
van enige jeugdbands zullen jeugd en
jongeren defileren langs het bisschop
pelijk paleis en daarna naar de kathe
drale basiliek trekken. Daar zal mgr.
Huibers een pontificale heilige Mis op
dragen om vijf uur. De receptie in het
Concertgebouw zal om half acht aan
vangen.
De Amerikaanse luchtmacht heeft
brigadegeneraal Pritchard op verzoek
van de IJslandse regering van zijn
commando op IJsland ontheven, zo is
te Washington bekendgemaakt. Gene
raal Pritchard was bevelhebber van de
Amerikaanse vliegbasis op IJsland
waar dezer dagen de wacht twee IJslan-
se ambtenaren door het slijk zou heb
ben laten kruipen. De IJslandse am
bassadeur had bij het State Depart
ment over het voorval geklaagd.
