Poging om de status van de
Zuidpool te „bevriezen"
hoest uw kind...?
ZWITSAL
ROOMBOTER
Marine-off icier viert eigen
spoorwegjubileum
FABLO
american
white
shirts
13.90
Redt eerst1"1""""""
anderen
T
Conferentie te Washington geopend
Langdurige voorbereidingen souden
hoop op succes wettigen
kinder honing siroop^
Meisje met hamer
geslagen
Perder verhoging
Melkprijs in 1960
EIGEN BAANVAKJE IN DE KELDER
„Vurig paard in nachtelijk
donker langs de straat"
Gelukstelegram
uit Moskou
I
Leeuwarden en
Kerkrade winnen
K
WrL
Nieuwe Indonesische
zaakgelastigde
^lolenwiek-satelliet
Sendt niet meer uit
Sovjet-Unie ver voor op
westelijke wereld
Geef glans en geur
aan feestelijk oranje!
Nationale
Biertapwedstrijden
Geen hoger beroep
voor Podola
VRIJDAG 16 OKTOBER 1959
zuidpoolcirkel
)CEAAN
X/tal'RlanqX
Ealkland EiG\
XMalwinén)\,
Vuurland 'X
/X& vfeddèll^
NOORWEGEN
INDISCHE
Koningin
Maud-Lan
ZuidDool
P?A W'MesM OCEAAN
Q.nd
Amundsèi
Zee
N/ZEELAND
STILLE /OCEAAN
Australië
NTZeeland
ET12Ü4
ATLANTISCHE
Carpress
alm niet langer, grijp dadelijk
I Bestrijd kinderhoest met
tweede Kamer stelt
vi*agen over landbouw-
egalisatiefonds
„MUURVAST"..
W is kunde ruimtevaart
Gezochte woonwagen
bewoner meldt zich
Oog ên neus èn tong genieten van worteltjes waarin u
een kluitje roomboter hebt laten smeiteftl
Alléén
is boter en
boter is niet te venrangen!
door
MARGUERITE
BOURCET
BUITENLANDSE
KRONIEK
Advertentie
<la^6n ^6"jariSe knecht van het Amster-
abattoir heelt donderdag zlin ex-
'oolde, een 28-jarige controleuse,
^''1 een hamer op het hoofd geslagen
aardoor het meisje een schedelbreuk
w'ep. zy js jn het Weesperpleinzieken-
a's opgenomen. De dader heelt zich
6 hij de politie gemeld.
uSy was drie jaar met het meisje ver-
Woi- geweest en ze hadden reeds een
ng gehuurd, die hij had opgeknapt,
gpifj het meisje verbrak enige weken
kfip'jen de verloving, hetgeen de
vth7. zich erg aantrok. Hij heeft haar
Zr, ^hillende malen opgewacht maar
Wh niets meer met hem te maken
°t)fr?en' Donderdag heeft hij haar weer
strl .acht in de Therese Schwartz-
hij te Amsterdam. Een hamer had
te ari huis mee genomen. Na een kor-
rnprt "lenwisseling heeft hij haar daar-
epi klappen op haar hoofd gegeven
ZWS er toen van door gegaan. Hij heeft
staV,3ecllter later, in overspannen toe-
Qtl. aan een politiebureau gemeld.
IVan onze Haagse redactie)
feo^hfit de Tweede Kamer is aan de
ï;(,n;rinS de vraag gesteld of er bij de
hoi],„nSen van het tekort op het land-
'lr..e3alisatiefonds rekening is
'shrlKrnet he kostenverhogingen m de
Cm n, iw als gevolg van huurverhoging
de p.compensatie) en verbeteringen in
gevm Men had hierbij het oog op de
Viw gen die dit voor de verrekenprjjs
CF»elk zal hebben. Zonder die yer-
Öe 4 maar na de afschaffing van
Zal et. consumentensubsidie op '"elk
sidifr n°S circa ct. consumentensuD-
r>. overblijven.
c'udoe leden meenden dit te mogen con-
W ®y?n uit de toelichting op de LEF-
ke^oting. Is het de bedoeling de yerre-
A)„ krijs met dit bedrag te verlagen^
1-r.i, hjet met de komende verhogingen
'°or, S is gehouden kan dan m de
vavan i960 opnieuw een invoering
hero consumentensubsidie of een ver-
biopi- Verh°ging van de melkprijs tege-
Worden gezien?
zX; tndonesische regering heeft tot
de gelastigde in Nederland benoemd
°Pvnfer Susanto Djojosugito. Hij is de
hie ,I®er van de heer M. Maramis,
Vp-jhiedio november naar Djakarta zal
ke Jokken. Het is nog niet bekend, wel-
getliuhctie de heer Maramis zal krfl-
°hdo^i?'euWe zaakgelastigde is thans
se o °°fd van de directie buitenland-
1hinio?nornische betrekkingen van het
£>iai rie van Buitenlandse Zaken te
koi^rta. Het tijdstip van zijn aan-
st m Nederland is nog met bekend.
he^? radiozenders van de Verkenner-VI
eev, molenwiek-satelliet, zijn ruim
WasJypek geleden uitgevallen, zo iss in
gevr!iilgton bekendgemaakt. Zij werden
twop h met zonne-energie en hebben
hoo];v5naanden gewerkt. Het was de be-
20ürue' hat zij het meer dan een jaar
W ®n volhouden. Men heeft het uitval-
honoJ1 Pas bekendgc naakt, omdat men
herat n hat de zenders zich nog zouden
BatSii len- per radiotelescoop wordt de
"et nog gevolgd.
n Washington is gisteren een confe
rentie van twaalf landen geopend, die
ten doel heeft het Zuidpoolgebied,
een vrijwel onbewoond continent dat
tweemaal zo groot is als de yerenigde
Staten, te vrijwaren tegen politieke ge
schillen. De Amerikaanse minister van
buitenlandse zaken, Christian A. Herter,
verklaarde in zijn openingswoord, dat
de Verenigde Staten de mening zijn toe
gedaan, dat het Zuidpoolgebied alleen
voor vreedzame doeleinden moet wor
den gebruikt. „Mijn regering is van me
ning, dat het geen voorwerp van een
politiek conflict mag worden en dat het
open moet staan voor wetenschappelijk
onderzoek." Aan de conferentie wordt
deelgenomen door de twaalf landen, die
tijdens het Internationaal Geofysisch
Jaar hebben meegedaan aan het weten
schappelijk onderzoek aan de Zuidpool,
namelijk de Verenigde Staten, de Sov
jet-Unie, Groot-Brittannië, Frankrijk,
Argentinië, Chili, België, Australië, Ja
pan, Zuid-Afrika, Nieuw-Zeeland en
Noorwegen. Het initiatief tot de confe'
rentie is genomen door president Eisen
hower, die op 2 mei 1958 opriep tot een
internationale regeling, die het moge
lijk moest maken dat de wetenschappe
lijke samenwerking, zoals die tijdens
het Internationaal Geofysisch Jaar
werd gedemonstreerd, bestendigd bleef,
Vertegenwoordigers van de twaalf lan
den zijn toen bijeengekomen en op 28
mei van dit jaar werden zij het eens
over het beleggen van de conferentie
die thans is begonnen.
De lange duur van de voorbereiden
de besprekingen, die door een „Wor
king Group" zijn gevoerd, zou het
volgens waarnemers waarschijnlijk
maken, dat de conferentie binnen
twee a vier weken tot een bevredi
gend resultaat komt.
Op voorstel van de Chileense senator
Mora is de Amerikaanse afgevaardigde
Herman Phleger, die juridisch advi
seur is geweest van het State Depart
ment, gekozen tot permanent voorzitter
van de conferentie.
Zeven landen laten op het ogenblik
souvereiniteitsaanspraken op delen van
het Zuidpoolgebied gelden, hetzij op
grond van door hen uitgevoerde expe
dities, hetzij op grond van territoriale
nabijheid. Het zijn Argentinië, Chili,
Australië, Frankrijk, Groot-Brittannië,
Nieuw-Zeeland en Noorwegen.... Vrijwel
al deze aanspraken overlappen elkaar
gedeeltelijk. Samen beslaan zij ongeveer
vier vijfden van het Zuidpoolgebied,
bied.
In het resterende vijfde gedeelte zijn
Amerikaanse expedities werkzaam. De
Verenigde Staten behouden zich het
recht voor hier territoriale aanspraken
te doen gelden, maar tot dusver hebben
zij dat nog niet gedaan. Ook de Sovjet-
Unie heeft geen territoriale aanspraken
doen gelden, maar wel heeft zij laten
weten, dat zij geen regeling voor de
Zuidpool zal erkennen, die niet met
haar instemming tot stand is gekomen.
De Amerikaanse regering wil op de
conferentie van Washington een rege
ling zien te bereiken, die in geen enkel
opzicht afbreuk doet aan bestaande of
aangekondigde aanspraken, maar die
daar eenvoudig aan voorbij gaat. De be
staande juridische toestand zal, geheel
in stijl, moeten worden „bevroren". Al
le deelnemers aan de conferentie heb
ben gisteren hun steun aan de door-
Amerika ontwikkelde principes toege
zegd.
Het moeilijkste punt zal echter zijn
een systeem van internationale inspec
tie en controle te scheppen, dat een
waarborg biedt tegen militarisering
van het gebied. De Russische afgevaar
digde, Koeznetsov, roerde in een overi
gens geestdriftig betoog dit punt niét
aan.
Andere gedelegeerden gaven gisteren
buiten de conferentie als hun mening,
dat de eigenlijke onderhandelingen, die
vandaag beginnen, een aanwijzing kun
nen vormen in hoeverre de besprekin
gen tussen Eisenhower en Khroesjtsjev
een gunstig effect hebben gehad.
De Zuidafrikaanse minister van
buitenlandse zaken, Louw, deelde mee,
dat zijn land de basis overneemt die
Noorwegen in het Internationaal Geo
fysisch Jaar in het Zuidpoolgebied
heeft gevestigd. Deze basis ligt nabij
de nieuwe Russische basis Laxarev. De
Chileense senator Mora zei, dat het ge
bied in het Zuidpoolgebied waarop zijn
land aanspraak maakt, deel uitmaakt
van het Chileense moederland. (Op het
bewuste gebied maken ook Argentinië
en Groot-Brittannië aanspraak)
Advertentie
Wat Alabastine in
spijker- of schroef-
gat, dat houdt wat
je noemt „muurvast"!
Voor het water-en
weerbestendig dich
ten van naden en
kleren ALABASTIEK
Prijs f2,25 p, tubo
ALABASTINE HOLLAND X.V. 1EIDSEBBACHTI AMSTERDAM
De vooraanstaande Amerikaanse wis
kundige prof. Solomon Lefschetz heeft
op een persconferentie te Parijs gezegd
dat de Sovjet-Unie op het gebied van de
wiskunde van de ruimtevaart ver voor
ligt op de gehele westelijke wereld. De
74-jarige, te Moskou geboren geleerde
zei dat deze voorsprong de oorzaak van
het succes van de Russische maanra-
ketten is. Groot-Bittannië en Frankrijk
hebben, aldus prof. Lefschetz, op het
ogenblik geen werkelijk grote wiskun
digen. In de Verenigde Staten is wel
„enig goed materiaal" maar het is moei
lijk deze mensen samen te brengen.
De dertigjarige Apeldoomse woon
wagenbewoner, die voortvluchtig was,
nadat hij maandagavond in het woon
wagenkamp een kampgenoot, zijn oom,
in het been had geschoten, heeft zich
donderdagmorgen vrijwillig bij de Apel-
doornse politie gemeld. Hij deed dit op
aanraden van zijn familieleden. De
man is ingesloten.
Advertentie
Misschien heeft de president-direc
teur van de Nederlandsche Spoorwegen
er niet eens aan gedacht, dat op 20
september j.l. zijn bedrijf heeft ge
jubileerd. In geen geval heeft hij ge
weten, dat op de avond van die dag
het jubileum van zijn transportfirma
in bescheiden kring met schone toe
spraken en op uitbundige wijze is ge
vierd: sterker nog dat op die avond
ter gelegenheid van het 120-jarig be
staan van de N.S. een nieuw baan
vak in gebruik is genomen. De presi
dent-directeur van dit baanvak heet
echter geen ir. J. Lohmann, maar
W. C. Lemaire, die overigens deze
functie slechts in zijn vrije tijd uit
oefent want in het dagelijks leven is
hij luitenant ter zee der eerste klasse
en als zodanig belast met de voor
lichting over de Koninklijke Marine.
Een man met gevoel voor traditie is
de heer Lemaire, die in de kelder van
zjjn woning in Rijswijk een miniatuur
baanvak bouwde met een oppervlakte
van 4% bij 2,2 meter. Drie maanden
lang heeft hij al zqn vrije tijd aan de
bouw opgeofferd en de zomer is aan
hem met besteed geweest, want vóór
20 september, de dag waarop voor 120
jaar de eerste trein door ons polder
land denderde, wilde hij met de aan
leg gereed zijn.
Het lukte en op die zaterdagavond
hebben zijn twee tremen officieel het
baanvak in gebruik genomen. In zijn
kelder heeft hij de lamp uitgedraaid en
de lichtjes ontstoken in de seinpalen
en in de kleine huisjes van de dorpen,
die zjjn spoorbanen larderen. Toen al
le wissels goed stonden heeft hij de
spoorweg-romanticus een gedeelte
van het gedicht geciteerd, dat hij voor
een herdenkingsartikel over de spoor
wegen als scherts gewrocht heeft.
En in het nachtelijk donker
zag ik een vurig paard
dat in het stergeflonker
voorbjjdreund' langs de straat
Even stoppen
Daarna eerst heeft hij wat knoppen
ingedrukt op zijn seinhuis-schakelbord
en terwijl de genodigden plechtig ver
wijlden bp het ogenblik waarop de
eerste trein zich in ons land in bewe
ging zette, begonnen zijn miniatuurlo-
komotieven hun officiële proeftocht
over het nieuwe baanvak. Twee keer
heeft hij de trein laten stoppen, want
dat gebeurde met de eerste trein in
1839 ook. Een keer omdat de lokomo-
tief van de rijtuigen losschoot en de
tweede maal omdat een van de zeer
voorname gasten zich even moest af
zonderen... Dat kon in die dagen in éen
nette trein nog niet...
De heer Lemaire is van al deze
De heer W. C. Lemaire aan het werk.
details op de hoogte. Iljj weet wel
licht evenveel van de spoorwegen als
van de Koninklijke Marine. Het spoor
heeft hem van kindsbeen af gefasci
neerd. Treinen en stations zijn zjjn
hobby. Daar kan hij zelf niks aan
doen. Hij heeft het van zijn vader en
zijn zoontje is er op, zeer jeugdige
leeftijd ook al mee behept.
Hoewel zijn huidige functie het niet
doet vermoeden, heeft die hobby zijn
levensloop voor een goed deel be-
„paald. In zijn jeugd schreef hij in een
schoolschriftje schone verhalen over
het spoor. Dank zij die pennevruchten
kwam hij in de dagbladjournalistiek
terecht. In de oorlog verzeilde hij bij
de Koninklijke Marine, maar zijn
journalistieke ervaring maakte hem
weer bijzonder geschikt voor de voor
lichtingsdienst. Het kan raar rollen
in het leven van een trein-hoboïst.
Feestrede
Zjjn zin voor traditie heeft hem er
Advertentie
50
Op zoek naar deugdelijke beginselen voor de opvoe
ding van hun kinderen gingen de ouders te rade bij
hun eigen verleden. De geduchte strengheid van
de hertog van Nemours en de ongebreidelde fantasie
van Max Jozef, eenmaal bezonken in hun shermne-
ring, vulden elkaar aan. Men hield vast aan de grote
richtlijnen van „Claremont", maar het „ijs" dat
deze omhulde, had plaats moeten maken voor de
vrolijke zonnestralen van „Possenhofen". De mild
ste opvoeding valt die kinderen ten deel waarvan
de vader een strenge jeugd heeft gehad. Als zoonlief
thuis zijn opleiding ontvangt, kun je er zeker
van zijn, dat zijn vader van zijn tiende jaar opge
sloten heeft gezeten in een internaat.
In de „Brief over de opvoeding van mijn kinde
ren", die al een paar keer is aangehaald, vinden we
de beginselen van de hertog van Nemours als het
ware in een gematigde en vermenselijkte vorm
terug. Ook de hertog van Alengon wilde zijn zoon
„een mannelijke en krachtige opvoeding" geven.
Hij wilde „een, man, een prins, een soldaat" van
hem maken. Maar terwijl „de Rechtvaardige" zijn
kinderen, om hen zogenaamd te harden, uit het
raam hing of in het ijskoude water van de Theems
wierp schreef de hertog van Alengon met een lof
waardige nuance:
Ontzie je lichaam niet al te zeer. De man die
verslaafd is aan zijn gemakken, is niet in staat
tot iets groots."
De een zowel als de ander baseerden hun opvoe
dingsmethode op godsvrucht en geloof. Maar voor
de oude prins die iedere dag de H. Mis bijwoonde,
doch hoogstens vier keer per jaar durfde te commu
niceren, was God de strenge Heer van ziel en
lichaam. Zijn zoon daarentegen riep in de kin
derziel het beeld van een liefdevolle Christus op, die
vriendelijk het oor leende aan de nederige ont
boezemingen van de mensen.
„Waar je ook bent, al is het aan de uiterste gren
zen der wereld, bedenk, dat Onze Lieve Heer tegen
woordig is in elke katholieke kerk. Hij woont daar
om ons te ontvangen en naar ons te luisteren.
Iedere keer als je Hem een woord van erkenning
en aanbidding te zeggen hebt, bedroefd bent of een
gebed tot Hem wil richten, treed dan binnen en
kniel neer, al is het maar één minuut: je zult
sterker én beter opstaan."'
Hun huiselijke leven verliep volgens het ritme van
de liturgische feesten met hun poëzie en hun vreug
den: Pasen met zijn gezegend brood, Sacraments
dag met zijn geurende bloemenmanden, Kerstmis,
vooral Kerstmis. Tot de omvangrijke correspondentie
van de hertogin van Alengon behoort een brief uit
de tijd. dat prinses Louise acht jaar, haar broertje
nog geen zes was. En zij geloofden allebei nog, dat
het Kindje Jezus neerdaalde door de schoorsteen.
„Ik heb naar Frankrijk het gebruik van de kerst
boom meegebracht. Dat is elk jaar weer de grote
vreugde van de kinderen. Ze geloven, dat het Kindje
Jezus zelf de boom brengt en vol hangt met suiker
goed en lichtjes. Ook de verrassingen die wij des
avonds tevoren op het witte tafellaken zetten, zijn
voor hen geschenken van het goddelijk Kind. Zo heb
ben we ook dit jaar het feest weer gevierd. Je kunt
je de opgewondenheid van de kinderen voorstellen
Ze hebben brieven geschreven aan het Kindje Jezus
om Het hun wensen te kennen te geven. En je staat
er versteld van, hoe leuk ze dat allemaal inkleden."
Als door een spleet in de gordijnen ziet men door
de regels van deze brief een gelukkig gezin verenigd
onder de lamp. Het viert Kerstmis. En men raadt al
de kinderlijke genoegens die er aan voorafgegaan
zijn: het lezen van de brieven die de kinderen z°
aardig opgesteld hebben, de uitstalling van het hei
melijk gekochte speelgoed, de versiering van de
kerstboom, terwijl de kleintjes slapen. Dat is het
Kerstfeest van vader en moeder. Zo bereiden zij
getweeën in alle stilte het echte Kerstfeest voor.
Op mooie dagen kon het gebeuren, dat men bij de
villa te Vincennes voor een gesloten deur kwam. Het
hertogelijk paar wilde zijn kinderen het vaderland
laten zien, waarvan hetzelf bijna was vervreemd.
De kastelen aan de Loire, de berg Saint-Michel, het
bleke paarlemoer van de Normandische kust, de
eeuwige sneeuw van de Pyreneeën, de groene
Alpenweiden, het veranderlijke azuur van het meer
van Genève
En Fontainebleau
Was het eenmaal september, dan was het oude
Possenhofen" het reisdoel. Het patriarchale stam
huis ontving regelmatig ais de herhalingen van
een melodisch thema met altijd dezelfde vrien-
glimlach, dezelfde vertrouwde minzaamheid,
een nieuwe generatie. Ludovicia kon trots zijn op haar
nageslacht- de twee kleine Fransen, het dochtertje
van Mathilde, de drie dochters van Karei Theodoor,
de kinderen van Hélène, van Elisabeth, van Max
Emmanuel bijna een twintigtal. Zo keerde Sofie
Charlotte nu en dan in het milieu van haar kinder
jaren terug. Maar zij kon niet meer onbezorgd
ronddwalen in de bossen van Feldafing. Jongeren
namen haar plaats in. Zij was nu een moeder, geheel
in beslag genomen door de ernst van het leven,
die een voorbeeld moést geven en haar kinderen be
hoorde te berispen voor dwaasheden die zij misschien
zelf nog van ganser harte bedreven zou hebben.
Want, als vader en moeder eerlijk hun taak wil
len vervullen, zijn de kinderen hun leerlingen,
maar vaker nog hun leraren.
Ook buiten de zomervakanties was de familie
soms afwezig. Dan had de hertog van Alengon buiten
dienst op de provinciale kaderscholen. Liever dan
te berusten in een maandenlange scheiding zoals
destijds in Merano gingen zijn vrouw en kinderen
met hem mee.
Dat waren meestal gelukkige dagen waar zij later
nog dikwijls, met een zekere weemoed, over spra
ken. Ze huurden een paar gemeubileerde kamers
en leefden zes tot acht maanden tussen het versle
ten fluweel van fauteuils uit de tijd van Louis Philip
pe en stoffige pendulestolpen. Het aanstekelijke goe
de humeur van het gezinshoofd deed de haastige
verhuizingen telkens tot een prettige afwisseling van
het alledaagse leven worden. En zijn vrouw wist
aan de nieuwe omgeving al gauw een persoonlijk
cachet te geven. Een vriendin van de hertogin van
Alengon herinnert zich nog, hoe de hertogin op zeke
re dag bezoek moest ontvangen in een huurhuis waar
geen enkele bloemenvaas te vinden was. Toch ont
ving zij haar gasten in een vertrek dat geurde
van vers gesneden boeketten. Zij had alle lampet
kannen van het appartement bijeengesleept, met
oude lappen zijde gedrapeerd en vol bloeiende tak
ken gezet.
(Wordt vervolgd)
op dié afgelopen zaterdagavond zelfs
toe gedreven de president-directeur van
de Hollandsche IJzeren Spoorweg te
vervangen. Daar in zijn keldertje hield
hij een feestelijke speech ter gelegen
heid van de eerste spoorrit over Hol
landse bodem. Met lof gewaagde hij
van die grote mannen, die als pioniers
van het spoor moeten worden be
schouwd. Het zijn de Amsterdamse
kooplieden Jean Jacques Serrurier, en
Rudolphe Chevalier, die bijgestaan d00r
de luitenant-kolonel van de genie N. C.
Brade hun ijveren voor een spoorweg
van Amsterdam naar Keulen (om de
functies van de zeehavens vast te stel
len) en later voor een baan tussen
Amsterdam en Rotterdam beloond za
gen in het lijntje... van Amsterdam
naar Haarlem. In zijn dankrede ver
zuimde de „president-directeur" de
heer Lemaire niet de stoomslepers (lo-
komotieven) Snelheid en Arend te
roemen voor hun krachtige trekwerk
en tenslotte bedankte hij de Amster
damse en Haarlemse schutterij voor
hun feestelijke muziek bij het begin en
het eindpunt van het traject.
Maar daarna was hij weer hele
maal bij zijn eigen baanvak en ver
liefd wees hU zijn echtgenote op de
stationsrestauratie, waarvoor hij nog
stoeltjes en tafeltjes moet maken.
„Het zit hem nu eenmaal in de de
tails". Zijn echtgenote knikte toege
vend en nam zich onmiddellijk voor
hem ook in de komende weken weer
de thee achterna te brengen in zijn
kelder. Zij wist toch wat haar te
wachten stond, toen zij huwde met
een man die 's nachts vurige paar
den onder de sterren door de straat
laat dreunen.
Blakend van ijver hebben 133 kelners
en serveersters gistermiddag in Belle-
vue te Amsterdam strijd geleverd in
de finale van de nationale biertapwed-
strijden. Uit 45 plaatsen uit alle delen
van het land waren de winnaars van
de voorronden naar de hoofdstad gereisd
in de hoop de nationale titel 1959 te
verwerven en daarmee tot ridder van
het bier geslagen te worden. Deze eer
viel na een vier uur durende strijd ten
deel aan de heer M. Siemonsma van
café ,,'t Haantje" in Leeuwarden. Hij
werd landskampioen in de afdeling
„eenmanszaken." De heren J. Austen
en A. Schulteis van café „Raadskelder"
te Kerkrade verwierven het kampioen
schap in de ploegenafdeling. Ir. G.
Kirchmann, lid van de jury, sloeg hen
tot ridder van het bier.
Elke kampioen ontving behalve een
beker een bedrag van 250. De tweede
prijs in de afdeling eenmanszaken ging
naar de heer P. van der Velden van
café ,,'t Koperen Huske" te Breda en
die in de afdeling teams naai- de heer
J. H. Heinsbergen en mej. H. J. Heins-
bergen van het gelijknamige café in
Beek en Donk. Zij ontvingen ieder een
geldprijs van 150.
De vijf leden van het hof van appèl
in strafzaken te Londen zijn gisteren na
een overleg, dat twee dagen in beslag
nam, tot de conclusie gekomen dat
Günther Fritz Podola schuldig is aan
moord en dat zijn eerste proces, dat tol
het doodvonnis heeft geleid, geen gron
den bevat waarop het vonnis in hoger
beroep zou kunnen worden herzien.
er gelegenheid van het tienjarig
bestaan van de zogenaamde
Duitse Democratische Republiek
hebben de premier en de president
van de Sovjet-Unie dezer dagen een
felicitatie-telegram gestuurd aan de
president van de D.D.R. Als men
de letterlijke tekst van dit telegram be
studeert, treft men er een aantal uit
spraken in aan die een duidelijk licht
werpen op t ellendige situatie waarin
de 17 miljoen inwoners van het door
communisten bestuurde deel van Duits
land zich bevinden. Het meest afschu
welijke aspect van deze zaak is, dat
er voor de bewoners van de D.D.R.
menselijkerwijs gesproken, geen hoop
is. Dit kan men bijvoorbeeld afleiden
uit de slotzin van het telegram van
Khroesjtsjev en Worosjilov aan Pieck:
„Leve de eeuwige en onverbrekelijke
vriendschap tussen de volken van de
Duitse Democratische Republiek en de
Sovjet-Unie!" Inderdaad ziet het er
naar uit dat de ketenen waarmee Oost-
Duitsland aan Moskou geklonken is
„eeuwig en onverbrekelijk" zijn.
Khroesjtsjev heeft de laatste maanden
allerminst reden gegeven voor de ver
onderstelling, dat hij de Oost-Duitsers
zal loslaten voor de een of andere
Westerse concessie op ander terrein.
Integendeel. De Russische premier
heeft wel zeer duidelijk laten blijken,
dat Moskou geen liquidering van het
communistische regime van Pankow
zal tolereren. Oost-Duitsland zal ook in
de toekomst deel moeten blijven uitma
ken van de invloedssfeer van het
Kremlin. De Russen denken er niet
aan, om in de D.D.R. ooit werkelijk
vrije verkiezingen toe te laten, want zij
weten, dat de uitslag vernietigend zou
zijn voor het communistische bewind,
n het Russische telegram aan het
Oostduitse staatshoofd vindt men
ook de, volgende veelzeggende zin:
„Onder leiding van de Socialistische
Eenheidspartij Duitsland, de strijdbare
voorhoede van de
Duitse arbeiders
klasse, hebben de
werkers Van de
D.D.R. in de af
gelopen tien jaar
verbazingwekken-
V y de successen be
haald bij de so
cialistische opbouw." Deze passage
moet men als volgt vertalen: De Rus
sische bezettingstroepen in de Sovjet-
Zone van Duitsland hebben er direct na
de oorlog voor gezorgd dat de commu
nistische S.E.D. het binnenlands be
stuur in handen kreeg, en deze S.E.D.
heeft van Oost-Duitsland een door en
door communistische staat gemaakt.
Het zogenaamde Oostduitse parle
ment, de „Volkskammer" wordt ge
heel door de S.E.D. gedomineerd, en
de verkiezingen voor dit pseudo-parle-
meni geschieden volgens het bekende
communistische recept.
Terecht spreekt men in de Westduit-
se Bondsrepubliek dan ook niet van de
„Duitse Democratische Republiek"
maar van de „Sowjetische Besatzungs-
zone Deutschlands", al heeft Moskou
formeel een einde gemaakt aan de be-
zettingsstatus van Oost-Duitsland. Oost-
Duitsland is een typische satellietstaat,
en de zogenaamde soevereiniteit van
de D.D.R. heeft niets te betekenen,
want de feitelijke hoofdstad van dit
deel van Duitsland is niet Oost-Berlijn,
maar Moskou.
De Sovjet-Unie heeft aanvankelijk de
economie van Oost-Duitsland op dras
tische wijze ontwricht door, in de vorm
van demontages en „herstelleverin
gen" tussen 1945 en 1953 voor een
waarde van ongeveer twaalf miljard
dollar aan Oost-Duitsland te onttrek
ken. Intussen zijn de meeste vroegere
particuliere ondernemingen door de
communistische staat overgenomen,
terwijl ook de boeren al heel gauw na
het einde van de oorlog hun particu
liere bezit aan de staat verloren.
hroesjtsjev en Worosjilov zeggen
in hun boodschap aan Pieck:
„Het 10-jarig bestaan van de ar
beiders. en boerenstaat is een groot
feest voor het Duitse volk". Maar ais
de Oost-Duitsers werkelijk zo blij zjjn
met hun D.D.R., wat moet men dan
zeggen van het feit, dat er in de afge
lopen tien j'aar niet minder dan 2,3 mil
joen mensen dit communistische „pa
radijs" zjjn ontvlucht? Deze afname
van de bevolking is meer dan drie
maal zo groot als de natuurlijke toe
name door gebc arte. Terwijl de bevol
king van West-Duitsland sinds 1949
aanzienlijk is toegenomen, is die van
Oost-Duitsland schrikbarend gedaald.
En onder de mensen die de „D.D.R.
ontvlucht zijn bevonden zich talloze jon
gemannen, zodaL Oost-Duitsland op het
ogenblik kampt met een groot tekort
aan arbeidskrachten.
Dat het leven in de communistische
heilstaat niet zo prettig is, bleek ook
wel heel duidelijk op 17 juni 1953 toen
moedige ongewapende arbeiders in op
stand 'rwamen tegen he. régime van
Grotewohl en Ulbricht, en toen Russi
sche pantserwagens deze opstand, die
spontaan overal in Oost-Duitsland en
vooral in Oost-Berlljn oplaaide, moesten
neerslaan
In het Russische gelukstelegram
wordt tenslotte opgemerkt, dat de in
woners van de D.D.R. tot nationale
taak hebben: de hereniging van Duits
land op een vredelievende en democra
tische grondslag." Met die uitspraak
bedoelen Khroesjtsjev en Worosjilov,
dat heel Duitsland uiteindelijk een
communistische staat zou moeten wor
den, naar het model van de zogenaam
de vredelievende en democratische
staat die door Moskou in de Sovjet-be
zettingszone werd gesticht.
Amerika Gouverneur Brown van
Californië zal voor maandag a.s. be
slissen over de vraag, óf aan Caryl
Chessman, die reeds elf jaar kans heeft
gezien de uitvoering van het over hem
uitgesproken doodvonnis te doen uitstel
len, gratie moet worden verleend.
Chessmans executiv U thans bepaald
op vrijdag a.s. (Rtr)
