Gevaar voor scheuring dreigt in
de Democrazia Cristiana
Litermate belangrijk partijcongres in
Florence begonnen
'wgÊr
Feiten en
Meningen
Nog steeds de zaak-Meulenbelt
7
Gemeenschaps
verwachting
Als Fanfani gaat overwinnen
m
Een weergaloos avontuur
Samenwerking katholieken
en protestanten
Alle „wijze mannen" dringen aan
op eenheid in verscheidenheid
VOL!
Praeses Simons
Dr. Bruins Slot: Niet overdrijven
M
Machinefabriek
afgebrand
m
m
New YorkLonden
in 5 nnr 35 minuten
Vijf procent hoger
loon bij De Gruyter
Nederlander S. reist
de „Oranje" na
In
ZATERDAG 24 OKTOBER 1959
PAGINA 5
Nieuw record
Geen „ghetto's" voor
Chinezen in Indonesië
Informele Groep wint
3de prijs in Zwitserland
8
In Koog aan de Zaan
'WAT ÏKE
CAN-CAN IkOOk
Dl' n
Het is de moderne theologie er
vooral om te doen het sociale
karakter van het Christendom
het licht te plaatsen. Wat hierover
cn boeken en tijdschriften gepubli-
eerd wordt, spreekt de huidige mens
dermate aan en verrijkt en verdiept
et geestelijke leven op bijzondere
,qJze. Uit de aard der zaak vereist
eze lectuur enige inspanning, maar
6 winst loont de te nemen moeite
v mschoots. Men gaat daarbij in het
^etspoor van o.a. De Lubac uit van
e natuurlijke en bovennatuurlijke
^enheid van het mensdom. De kerk-
aders hebben vroeger reeds deze
aarheid zeer zuiver aangevoeld en
ngelegd. In de verhandelingen over
et dogma, de sacramenten en de
V^erk treedt die waarheid steeds dui-
eiijker aan de dag. Vanzelfsprekend
ponden deze beschouwingen alle uit
n het einddoel van het menselijk
6staan, het eeuwige leven, de be
loning van de Verlossing.
Verre van een individualistische
^afgelegenheid te zijn is het berei-
*ei1 van het einddoel voor de Chris-
en juist de voltooiing van zijn so-
•ale levensinstelling. Immers de ver
achting, waarin wij leven, is een
^°oiale verwachting, een hoop op
'°ciaal heil: „Een hoop op heil van
?e gemeenschap als voorwaarde voor
"et heil der afzonderlijke personen".
.Deze zuiver-christelijke gedachte,
pe veel te weinig bekend is men
prrnuleert ze meestal juist omge
keerd is van het allergrootste be-
ang voor de ontwikkeling van ons
^aarnhorigheids- en onderling ver-
a'itwoordelijkheidsbesef. De hemelse
glorie, zegt De Lubac, is de uitbloei
an de genade, en de zaligmakende
aanschouwing is de voltooiing van
net mysterie der eenheid, waarvan
Qe schepping het voorspel vormde.
Vervolgens toont hij aan, hoe de
paditie, over de hemel sprekend,
s'eeds de nadruk legt op de gemeen
schap der hemelingen, die de éne,
paloste gemeente van Christus vor
ken, een reële, bovennatuurlijke
eenheid, die, als zodanig, God aan
schouwt. Gregorius van Nyssa drukt
/pze zelfde opvatting aldus uit:
herenigd in het éne Goed, zullen al
en één geheel worden en niet ge
scheiden blijven. Allen zullen één
'chaam en één geest zijn naar het
poord van de Apostel onderling ver
bonden door de band van vrede in
eenheid van de II. Geest, dank zij
b'e éne verwachting, waartoe zij ge
nepen werden. En die band van een
heid, dat is juist de hemelse glorie.
Hierbij mogen wij niet vergeten,
dat de structuur van de Kerk
trinitarisch is. Het eeuwige
Prototype van de menselijk natuur-
hjke en bovennatuurlijke eenheid is.
P eenheid van Vader, Zoon en H.
peest. Door de werking van de H.
^eest zijn wij „één in de Ene". Wan
eer wij dan hier nog aan toevoegen
]eer over het Mystieke Lichaam
van Christus en het dogma van de
gemeenschap der Heiligen, dan is
net duidelijk, dat de christen niet als
?pn afzonderlijk, geïsoleerd individu
"hag worden gezien, noch hier op
karde, noch in de hemelse glorie.
De eerste generaties christenen
pefden vanuit deze overtuiging. Zij
beseften levendig de solidariteit van
?lle individuen en geslachten, die
bnmers naar eenzelfde heil streven.
Be verwachting van dat heil, gecon
cretiseerd in de beloofde Wederkomst
van Christus, was voor hen een zeer
reële levensinhoud. Maar de tweede
komst van Christus bleef uit. „Nie
mand kent dag noch uur." Toch bleef
be hoop daarop levend en zo is het
rnogelijk te verklaren, dat men, juist
°hrdat die heilsverwachting zo sterk
°P de gemeenschapsidee was geba
kerd, nog in de 14e eeuw meende,
bat de zielen der uitverkorenen moe-
en wachten op de algemene ver
rijzenis, voordat zij tot de zaligma
kende aanschouwing worden toege
laten.
Benedictus XII veroordeelde deze
opvatting. Hoe men tot die dwaling
k^arn is misschien wel het best te
yerklaren door het steeds levend ge
bleven geloof in het sociale karakter
van het heil. „Het heil van de mens
k's individu is pas mogelijk binnen
"et kader van het heil der hele ge
meenschap. Het heil is eerst sociaal
en dan pas individueel."
De eeuwen door hebben de theolo
gen deze gedachte steeds verder uit
gediept. In de liturgie komt ze bo
vendien al heel duidelijk tot uiting,
^teunend op Augustinus, Thomas van
Equine, Bernardus e.a. kan men dan
D°k besluiten, dat de in staat van
Genade gestorvenen wèl in de hemel
?lin, maar, in één enkele verwach
ting, wachten op het heil van hen,
bie nog op aarde leven, en tevens op
bün eigen verrijzenis, die samenvalt
biet de volheid van het getal der uit
verkorenen. Eerst dan is de Verlos-
s'ng voltooid, eerst dan zal het ware
®n totale Lichaam van Christus com
pleet zijn.
Jesus Christus zal pas volkomen
k'jn, zegt Bossuet, wanneer het getal
ber uitverkorenen compleet is. Laten
pij dus altijd uitzien naar de vol-
l°oiing van Gods werk.
Advertentie
Gezagvoerder Earl Forrler van Pan
j Tierican heeft met de intercontinenta
le versie van de Boeing 707 en met een
j'evige staartwind een nieuw absoluut
fkrord gevestigd op de route tussen
jew York en Londen. De Boeing leg-
,c de afstand af in 5 uur 35 minuten
R'egtijd. Het oude record stond sedert
1 december vorig jaar op 5 uur 41 mi
nuten.
Behoudens goedkeuring van rjiksbe-
ufddelaars zal bij P. de Gruyter en
,°°n met ingang van 1 november een
vv nsverhoging worden gegeven van
„ut procent. Verder zullen alle werk-
fwtners pn werkneemsters die 15 okto
ber tenminste een half jaar onafgebro-
Jj?n in het bedrijf werkzaam waren een
kering ineens ontvangen ter grootte
jJ*n pet van het huidige jaarloon.
R?. gewijzigde C.A.O. zal van kracht
'klven tot "l januari 1961.
ZOLl
(Van onze Romeinse correspondent)
Rome, hedenmorgen
Zevenhonderd afgevaardigden van de
Italiaanse christen-democratische partij
zijn gisteren bijeengekomen in Florence
voor het driejaarlijkse partijcongres.
Het congres is het hoogste wetgevende
orgaan der Democrazia Cristiana.
Aanwezig waren ook de minister-presi
dent Segni en vele ministers uit de hui
dige, alleen uit christen-democraten
bestaande regering. Het congres werd
geopend met een Plechtige H. Mis voor
de zielerust van de onlangs overleden
Luigi Sturzo. de oprichter van de eer
ste christelijk geïnspireerde politieke
partij i" Italië. De verga Gerings voor
zitter der Democrazia Cristiana sena
tor Zoli, sprak daarna een herdenkings
rede uit. De dag is vcruer voorbijge
gaan met de noodzakelijke begroetings
woorden en beleefdheden en met tech
nische maatregelen als het kiezen van
een congresvoorzitter (senator Picioni),
van commissies en zo meer. Hedenmor
gen is de eigenlijke arueid begonnen
met een, als naar gewoonte, zeer lange
inleiding van de partijleider Moro, ge
volgd door de debatten, die twee da
gen en twee nachten zullen duren. In
tussen vergaderen ijverig de stromin
gen en groepen en bereiden hun kies
lijsten voor, waarop het nationaal be
stuur gekozen zal worden.
Gezien het feit dat de Democrazia
Cristiana met haar 42,5 procent der
totale stemmen de spil van het Italiaanse
politieke leven is, gaat de gebeurtenis
van een partijcongres ver uit boven een
partijevenement. In de Democra
zia Cristiana zijn grote spanningen.
De opdeling in groepen en vleugels is
steeds verder gegaan in de laatste ja
ren en de vleugels hebben het karak
ter van partijen in een partijfederatie.
De scheuring in de grootste groepering,
de vroegere Iniziativa Democratica,
waarvan Fanfani de leider was en daar
door de partijleider werd, bezwaart de
Democrazia Cristiana zeer. De partij
telt thans de volgende groepen: Prima-
vera (lente), voorman minister Andre-
ottl, gesteund door ongeveer 200.000
partijleden, rechts; de groep rondom
minister Pella, 10.000, rechts; de groep
van oud-minister Scelba, ongeveer
100.000, midden-midden; de „Dorotei",
voorman de niei w opgetreden partijleider
Moro, met 500.000 aanhangers, midden;
de Fanfanianen, die Fanfani trouw ble
ven, 545.000 aanhangers, mdden-links;
Rinnovamento, de stroming der syndica
listen van minister Pastore, 100.000,
links; Base met 145.000 getrouwen,
links-links. Daardoorheen loopt de nog
zeer machtige groep der boeren. Allen
staan op het fundament van het begin-
selprogramn® der partij en op het prak
tische werkprogramma, dat laatstelijk
herzien en geformuleerd werd vóór de
verkiezingen in mei 1958 en derhalve
het 25-mei programma heet. Maar men
verschilt min en vaker nog meer van
inzicht met welke hoofdaccenten en en
hoe dit programma moet verwerkelijkt
worden en door wie.
Een Romeinse krant publiceerde
een spotprent van vergaderende man
nen met het onderschrift: ,,Ik houd
van een duidelijke stellingname: ik
maak deel uit van de gematigde stro
ming van de midden-linkse vleugel,
als aanhanger van de periferische be
weging, geïnspireerd op de strategie
van 25 mei.Rechts is tevreden met
de huidige technische gang van zaken:
een christen-democratisch minder
heids kabinet, dat van rechts (libera
len en monarchisten en in hun kielzog
de neo-fascisten) officieel vrijblijvende
steun krijgt. Midden-midden en ook
midden zijn vóór een alliantie der
democratische partijen (liberalen, so
ciaal-democraten en republikeinen),
midden-links en links zien uit naar
een bondgenootschap allen met de
sociaal-democraten en republikeinen
en links-links zegt onverbloemd dat
zij rechtstreeks aansturen op ,n coali
tie met de Nenni-socialisten.
Tussen willen en kunnen ligt helaas
wel enige afstand en de impasse, waar
over wij in september uitvoerig schreven,
is, dat alleen de doorvoering van de
wensen van rechts en van links-links tot
een vrij stabiele Kamermeerderheid kan
leiden. Alle andere wensen draaien
steeds uit op een regeringsgroep. die
het nèt niet haalt, want, de sociaal-de
mocraten en de republikeinen hebben
herhaaldelijk verklaard, dat zij onmoge
lijk met de rechtse liberalen in zee kun
nen gaan. Nog moeilijker echter is, dat
zowel aan de opinies van rechts als
van links-links voor de Democrazia
Cristiana en voor Italië grote bezwa
ren en gevaren verbonden zijn.
Dan zijn er tenslotte nog een aantal
interne partijproblemen, waaronder het
huidige stemsysteem. Iedere groep
komt met een eigen kandidatenlijst
voor het hoofdbestuur uit, soms combi
neert men lijsten. De groep, die de
meeste stemmen krijgt, verwerft zich
het recht om met zijn vleugel veertig
van de zestig zetels in het nationale be
stuur te bezetten. De overige twintig
worden proportioneel door de minder
heden verdeeld. De winnaars trekken
dan, gelijk ook in andere Italiaanse par
tijen te doen gebruikelijk is, geheel de
dagelijkse partijleiding aan zich. Dit
systeem geeft een zekere stabiliteit,
maar heeft ook al vaak verkeerd uitge
pakt. Op elk congres wordt gepoogd het
stelsel te veranderen, maar tot heden is
dit niet gelukt. In Florence wordt nu op
nieuw de poging gewaagd.
Rechtstreeks grijpt het congres in de
landspolltick in en wel door zijn uit
spraak over het al of niet wenselijk zijn
van een christen-democratische rege
ring, die van rechts steun krijgt. Over-
President Soekarno heeft het gerucht
tegengesproken, dat 't de bedoeling zou
zijn om Chinese handelaren, aan wie per
1 januari 1960 het verblijf op het plat
teland zal worden verboden en die naar
de steden worden overgebracht, aldaar
te concentreren in „ghetto's", zoals die
in sommige delen van Europa bekend
waren als woonplaatsen van de Joden.
De overbrenging van de Chinezen zal
een geleidelijk verloop hebben. Het
stichten van dergelijke ghetto's voor
Chinezen zou de goede naam van Indo
nesië in het buitenland schaden, aldus
een officiële Indonesische woordvoer
der.
wint Fanfani, dan zjjn de dagen van het
kabinet geteld. Wanneer het in de par
tij tot een scheuring zou komen, zou dit
voor het land het haehelijkste avontuur
na 1946 betekeuen. Alle „wijze mannen"
dringen dan ook aan op matiging en op
eenheid in verscheidenheid.
In de Galerie Kasper te Lausanne is
de gouden medaille van de Zwitserse
prijs voor abstrakte kunst dit jaar uit
gereikt aan de jonge Spaanse schilder
Modeste Cuixart. De zilveren medaille
ging naar de Italiaanse beeldhouwer
Lucio Fontana. De derde was voor de
Nederlandse „Informele Groep", die be
staat uit de schilders Armando, Kees
van Bohemen Henderikse, Henk Pee-
ters en J. J. Schoonhoven.
SEGNI
Eén auto met zijn zestienen
belooft niet veel goeds, maar
één plaats in de kerk met zijn
tweeën of drieën is nèt zo on
mogelijk!
Iedere Zondag moeten de ge
lovigen zich in vele kerken in
elkaar persen. Is daar niets
tegen te doen?
Ja natuurlijk: Help kerken,
bouwen en offer iedere week
Een kwartje voor de Bisschop
Steunt de Bijzondere Noden. Helpt Uw Bisschop kerken bouwen
Stort Uw offer op giro 647700 t.n.v. de Vicaris Generaal - Bisdom RotterdamKerkenbouw
De Nederlander C. J. S. die donder
dag in Djakarta van de „Oranje" is ge
haald door Indonesische soldaten, is
gisteren per vliegtuig naar Singapore
gereisd om daar het schip op te wach
ten. aldus bericht U.P.I.
De heer S. was de enige die van
boord was gehaald, wegens beweerde
geldsmokkel. Zijn vrouw en twee kinde
ren mochten met het schip vertrekken.
Van betrouwbare zijde in Singapore
wordt vernomen dat de heer S. een boe
te heeft betaald aan de Indonesiërs,
waarna hij toestemming kreeg per vlieg
tuig naar Singapore te reizen.
De ereraad-Van Erp Taalman Kip
heeft zpn uitspraak in deze zaak
in een perscommuniqué wereld
kundig gemaakt, welke uitspraak te de
zer plaatse van commentaar is voor
zien. Dit commentaar was geschreven
in de veronderstelling, dat het rapport
van de Ereraad alsnog zou volgen.
Toen het uitbleef, heeft de schrijver de
zer regelen zich tot het Hoofdbestuur
van de Kon. Ned. Mij. tot bevordering
der geneeskunst samenstelster en
opdrachtgeefster van de ereraad ge
wend met het dringende verzoek dit.
rapport te mogen ontvangen. Het hoofd
bestuur heeft dit geweigerd in bewoor
dingen, die door zijn officiële woord
voerder als volgt werden geformu
leerd:
„Het Hoofdbestuur meent tot pu-
blikatie van de aan de uitspraak van
de ereraad toegevoegde verslagen,
waarnaar in de uitspraak wordt ver
wezen, niet te kunnen overgaan. De
ze verslagen zullen moeten worden
gezien, zo neemt het Hoofdbestuur
voorshands aan, ais interne verant
woording van tie ereraad van de
door hem gevolgde procedure en ter
adstructie van de feiten, zoals de ere
raad die als vaststaande heeft aange
nomen en op welke feiten de voor dr.
Van Erp Taalman Kip ontlastende
uitspraak steunt.
Mocht het Hoofdbestuur blijken dat,
geheel in tegenstelling tot zijn opvat
ting, de ereraad van inzicht is, dat
behalve zijn uitspraak ook bedoelde
verslagen van zijn zittingen kunnen
worden gepubliceerd, dan zal het
Hoofdbestuur zich te dezer zake op
nieuw moeten beraden nadat het ken
nis heeft genomen van deze versla
gen, welke thans nog niet in zijn be
zit zijn gekomen.
FANFANI
russen vandaag en de dag,
waarop p.raeses Simons
in het gebouw van de
Sint Josephs Gezellen Vereni
ging Amsterdam I zijn eerste
H Mis opdroeg, ligt een periode
van 25 jaar. Als de praeses het
verschil tussen beide dagen on
der woorden brengtzal hij on
getwijfeld zijn geliefde uitdruk
king: „Het is komiek" gebrui
ken. Wanneer men als pas
benoemde president, bij wijze
van ontvangst 'een irriterend
lege kapel aantreft en een kwart
eeuw later handen te kort komt
om alle gelukwensen m ont
vangst te nemen is het begrij
pelijk dat praeses Simons „bin
nenpretjes" heeft over de tijd,
die wij voor ons als een weer
galoos avontuur beschouwen.
Want zo lang als praeses Simons
in zijn „burcht" aan de Stad
houderskade zetelt,
confronteerd met_ moeilijkheden
en problemen, die maar al t
vaak als onoplosbaar de y-nwke
vereniging van de Sint Jo' P
Gezellen dreigden ie
ren. Dank zij een verbluffende
kennis van zaken, een grote
vindingrijkheid en doorzettings
vermogen, heeft praeses Simons
de wind in de zeilen kW»"*"
houden en vaart de G Ji„r
Vereniging nog altijd op naar
best; met de gezellen, ae ge-
huwden, de patroons, de Kajotters en Kajotsters en niet te vergeten het
fraai gerestaureerde en modemingerichte Van Nispenhuis.
Toen praeses Simons in 1934 aan de Stadhouderskade arriveerde om
als opvolger van rector Van Galen het werk van de grote Van Nispen, de
godsdienstige, sociale en culturele vorming van katholieke handwerks
lieden, voort te zetten, werd hij met bepaald gemengde gevoelens ont
vangen. De vereniging verkeerde in nood en de leden zagen in hem de
man, die door de bisschop was aangesteld om de opheffing te regelen.
Gebrek aan belangstelling en bestuursvergaderingen d la minute, maakten
de start van praeses Simons buitengewoon moeilijk. Maar de geboren
Rotterdammer met Limburgs bloed in de aderen hield vol en slaagde er ten
slotte in de sympathie en medewerking van alle leden te winnen. Een
grote rol hierbij speelde de onvergetelijke prestatie om in de crisistijd
iedere dag zo'n 400 werklozen in het verenigingsgebouw aan het werk te
zetten en te voeden.
„Ik prakkizeerde maar om steeds weer nieuwe klusjes te vinden, en ik
snap nog steeds niet hoe ik er uit ben gekomen" vertelt de praeses. „Die
smeedijzeren bordjes aan de Amsterdamse bruggen hebben wij toen gemaakt,
evenals speeltuinen voor de volkswijken en hekken in het Vondelpark."
De oorlog betekende het einde van de eerste étappe. De Duitsers lieten
het gebouw ontruimen en maakten van de kapel een „Garnisonskirche".
De praeses bleef in de onmiddellijke omgeving en „dook onder" bij zijn
buren, de broeders, om een oogje in het zeil te houden. En nauwelijks was
de bevrijding een feit of hij snelde naar de kapel en dwong de Duitse
legeraalmoezenier onmiddellijk zijn biezen te pakken. Hoe het mogelijk
ivas dat de Josephs Gezellen toen een nieuw leven konden beginnen, is
voor velen nog steeds een groot raadsel. Het gebouw, was met een Duitse
grondigheid ontruimd, wat wil zeggen dat er niets, maar dan ook hele
maal niets meer in was. Tafels, stoelen en niet te vergeten de talrijke
machines, ten behoeve van de cursus voor handwerkslieden aangeschaft,
waren verdwenen en de vloeren stonden half verrot onder water. De
aanblik was om te huilen en voor de eerste keer, „had ik echt de neiging
om er het bijltje bij neer te leggen," herinnert praeses Simons zich. „Maar",
zo gaat hij verder, alle 1500 leden waren teruggekomen en toen moest ik
wel doorgaan. Het begon opeens weer te leven, de vereniging en hel
gebouw met al zijn tradities. De een deed dit, de ander dat en tenslotte
hadden wij, zonder hulp van wie ook, de hele zaak weer op poten."
Praeses Simons praat over deze historische gebeurtenissen met het
gewoonste gezicht van de wereld. Hij is er de man niet naar om zich
op de borst te slaan en bovendien is hij er van overtuigd, dat hij op een
wonderlijke wijze het geluk aan zijn zijde heeft gehad. Dat bleek wel
bij de laatste grote beslissing om het oude verenigingsgebouw grondig te
herbouwen om het als Van Nispenhuis te kunnen verhuren en daardoor
een bron van inkomsten te stichten. Daarmee redde hij opnieuw zowel het
huis als de vereniging van de ondergang. Praeses Simons zal men zijn
grote zorgen nooit aanzien. De markante man, klein, gedrongen van
lichaamsbouw, levendig in zijn manier van spreken, verbergt ze heel
handig achter zijn „eeuwige" glimlach. „Ik weet dat ik er toch altijd uit
kom. want ik ben net als een inktvis. Ik heb als het moet vele armen om
te pakken wat ik nodig heb. Da's nu weer het komieke van het geval...."
Reeds nu moge worden bedacht,
voor geval een dergelijk nader be
raad zou moeten volgen, dat de Maat
schappij op verzoek van een harer le
den een ereraad heeft ingesteld, ten
einde dat lid de gelegenheid te bie
den rekenschap af te leggen van zijn
handelwijze, welke door anderen als
strijdig met de medische ethiek wordt
aangeduid, zonder dat deze anderen
hun beschuldigingen jegens dit lid
voorleggen aan de daarvoor aangewe
zen instanties, zodoende de betrokke
nen de gelegenheid onthoudende zich
tegen deze beschuldigingen te kunnen
verweren. Kennisneming van de ver-
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiHiiiiiiiintiiiHiiiiiiiiiiffliiHiiiiin
slagen van de zittingen van de ere
raad door het Hoofdbestuur der Maat
schappij zou mogelijk kunnen leren,
dat publikatie daarvan niet door
de ereraad doch door de Maatschap
pij de indruk kan wekken als zou
de Maatschappij zich meer of verder
willen inlaten met een aangelegen
heid dan zij, met betrekking tot een
enkel facet er van, eer en aanzien
van een harer leden, heeft willen en
wil doen."
Hierbij zij in de eerste plaats aan
getekend, dat er een verschil van
inzicht met betrekking tot de pu
blicabelheid der verslagen lijkt te be
staan tussen het Hoofdbestuur en de
ereraad. Immers de ereraad verwijst
enkele malen in zijn uitspraak ter ad
structie naar het rapport, doch dit zou
de raad moeilijk kunnen doen, als hij
niet rekende op publicatie van dit rap
port. Immers een adstructie, die in fei
te niet gegeven wordt, is geen adstruc
tie. Naar een adstructie, die slechts in
tern bedoeld is. verwijst men de open
bare mening niet, als men voornemens
is haar deze te onthouden.
Daarvan afgezien laat de uitspraak
zelf, in de vorm, waarin deze gegeven
is, enkele belangrijke vragen open. Zo
als ik reeds in mijn commentaar op de
uitspraak uiteenzette, gaat het conflict
tussen het echtpaar Meulenbelt en de
heer Van Erp Taalman Kip niet zozeer
over de vraag, of zij al dan niet op
die bewuste dag krankzinnig waren (en
gevaarlijk, zoals de wet als voorwaar
de voor in bewaring stelling uitdrukke
lijk noemt) als wel of de heer Van Erp
Taalman Kip de echtelieden al dan niet
heeft onderzocht. Tegenover de ontken
ning van de Meulenbelts stelt de ere
raad de bevestiging, die hij zonder een
woord ter adstructie geeft, ook niet op
dit punt in de vorm van een verwijzing
naar de niet gepubliceerde verslagen.
Dit komt mij voor een overdrijving te
zijn van de autoriteit, die de ereraad
bezit. Het is slechts natuurlijk en men
selijk, dat de publieke opinie, na alles
wat er over deze zaak in de openbaar
heid is gebracht, er behoefte aan ge
voelt te weten of en hoe de ereraad dit
punt heeft onderzocht. Dit klemt te
meer na de brief, welke het echtpaar
Meulenbelt terstond na de uitspraak aan
de heer Van Erp Taalman Kip heeft
geschreven en in „De Telegraaf" heeft
doen publiceren. Aan deze brief ontleen
ik de beide eerste alinea's, welke in dit
verband van belang zijn:,,Het zo juist
gepubliceerde rapport van de Ereraad
(welke op uw verzoek werd ingesteld)
voert tot de conclusie, dat u aan de
Ereraad verklaard hebt, dat u ons op
(Van onze parlementaire redacteur)
„Wanneer wij ons reformatorisch
standpunt maar kunnen handhaven,
dan kan altijd worden uitgezien naar
meer samenwerking", aldus de A.R.-
fraotieleider dr. Bruins Slot op een
plaatselijke vergadering van zijn partij
in Den Haag. Met prof. Romme, die
hierover onlangs gesproken heeft op de
Fartijraad van de K.V.P., was dr.
Bruins Slot van mening, dat het moge
lijk moet. zijn om tot meer coördinatie
te komen bij het opstellen van program
ma's. Hij waarschuwde echter tegen
overdrijving van de mogelijkheden daar
toe. Door overleg zou onderzocht kun
nen worden of een verdere coördinatie
te bereiken is.
Van nature is er rees veel gelijkenis
ontstaan, aldus de A.R.-fractieleider.
Het tot elkaar komen zal volgens hem
op Europees vlak echter altijd veel ge
makkelijker zijn dan in ons eigen land.
Hier hebben wij in de politiek te ma
ken met een uitgegroeid partijwezen,
waarvan de herkomst tot diep in de ge
schiedenis teruggaat. De partijen, die
de reformatorische beginselen zijn toe
gedaan, zullen deze in hun partijpro-
gi-amma's altijd tot uiting willen doen
komen. ..Dat is ons visitekaartje", al
dus dr. Bruins Slot.
23 fberuari 1955 onderzocht. Indien u de
ze verklaring inderdaad hebt afgelegd,
constateren wij hierbij, in het openbaar,
dat u liegt. En wij dagen u uit deze
verklaring in a anwezigheid van onze
advocaat en ons vol te houden. U bent
kennelijk vergeten het onderhoud, dat
u met ons had op 26 september 1956.
m aanwezigheid van een getuige. In dit
onderhoud bleek uit uw antwoorden op
de door ons gestelde vragen, dat u ons
niet hebt onderzocht; dat u zelfs geen
gesprek met ons hebt gevoerd..."
Uit het bovenstaande blijkt dus, dat
de heer en mevrouw Meulebelt
de heer Van Erp Taalman Kip
op grond van de uiaspraak van de
ereraad thans openlijk van een leugen
betichten. Van het onderhoud, waarvan
zij spreken, gevoerd in bijzijn van een
getuige, die thans lid is van de Hoge
Raad der Nederlanden, hebben zij on
dergetekende ook zelf verteld. Er is
destijds te dezer plaatse melding van
gemaakt. Sedertdien is mij bevestigd,
dat dit onderhoud in bijzijn van de be
doelde getuige inderdaad heeft plaats
gehad.
Een vraag, die zich derhalve voor
doet uit verlangen om adstructie te
verkrijgen terzake van het door de ere
raad gestelde is: heeft de raad onder
zocht of dit onderhoud heeft plaats ge
had en hoe het verlopen is? En voorts
heeft de ereraad ook de getuige bij dit
onderhoud gehoord? Zolang deze kwes
tie niet wordt opgehelderd, onthoudt de
ereraad, resp. de Kon. Mij. tot bevor
dering der geneeskunst, aan de publie
ke opinie enkele gegevens, die onont
beerlijk zijn om het gewenste vertrou
wen te wekken, een vertrouuwen
dat op meer gefundeerd is dan op
louter beroep op autoriteit. Dat hiermee
aan de goede naam van de heer Van
Erp Taalman Kip minder goed wordt
gedaan dan de ereraad met de publica
tie van zijn uitspraak bêdoeld moet heb
ben, is voor de publieke opinie niet het
voornaamste gevolg, ofschoon het in de
menselijke orde Van veel belang is.
Voor de publieke opinie is het voor
naamste belang ,dat zo mogelijk de on
rust wordt weggenomen, ontstaan door
het opwerpen van de aantijging, dat het
onder de bestaande wetgeving mogelijk
is mensen op onvoldoende gronden we
gens krankzinnigheid op te sluiten. De
ze onrust heeft ondermijning van gezag
crivorvv-.. :ltt
en vertrouwen gewekt. Het ligt binnen
het vermogen van de ereraad (c.q. de
Maatschappij ter bevordering der Ge
neeskunst) zekerheid te verschaffen.
LIBRA.
Wegspattende vonken bij het lassen
waren oorzaak dat vrijdagmiddag de
machinefabriek en constructiewerk
plaats Sneiders aan het Sluispad te
Koog aan de Zaan tot de grond toe is
afgebrand. Hoewel de brandweer van
Koog aan de Zaan. geassisteerd dpor de
brandweer van Zaandijk, spoedig ter
plaatse was, kon niet worden voorko
men dat ook het woonhuis naast de fa
briek geheel uitbrandde. Enkele tien
tallen postduiven, waarmee de heer
Sneiders in binnen- en buitenland vele
successen behaalde en die een waarde
vertegenwoordigden van 6 a 7000 gulden,
kwamen in het vuur om. De totale scha
de, die op ruim een ton wordt geschat,
wordt door verzekering gedekt.
uuy.u uuU.U U.UJU.ÜV!
Hij vond het ook met het oog op de
strijd tegen het humanisme van het
grootste belang, dat de partijstructuur
in Nederland niet wordt verbrokkeld.
Het protestantisme heeft buiten Neder
land geen politieke gestalte. Zou men
de structuur in ons land geweld aan
doen, dan zou het humanisme buiten
Nederland daardoor nieuwe mogelijkhe
den krijgen. De samenwerking in de
Europese politiek tussen protestanten
en katholieken is volgens dr. Bruins
Slot bovendien gemakkelijker, omdat
het daar vooralsnog slechts gaat om
sociaal-economische kwesties. En
„sinds Talma en Aaiberse verstaan pro
testanten en katholieken elkaar op dat
vlak uitstekend". Voor dr. Bruins Slot
waren de huidige verhoudingen tussen
kabinet en Kamer veel gezonder dan
voorheen, nu er niet zulke sterke bin
dingen bestaan tussen fracties en kabi
net. Thans blijkt er veel meer moge
lijkheid te bestaan tot onderling over
leg en het komt dan ook nu meer voor,
dat men zich door argumenten laat
overtuigen. „Ik vind dat veel meer in
overeenstemming met het dualisme in
ons staatsrecht". Dr. Bruins Slot zei,
dat de oppositie van de P.v.d.A. hem
zeer was meegevallen. Hij vond het in
het belang van het land dat de socialis
ten gematigd en correct optreden.
(NADRUK VERBODEN)
