Leidster vrouwenexpeditie Himalaya
CLAUDE KOGANl Zakenvrouw
en hartstochtelijk alpiniste
In sneeuwstorm van vijf dagen
omgekomen
Mantel
van
iTeithen
fwm-Speecb
MAAK DE SPAARBANK LICHT EN
Als er gespaard wordt? spaart de vrouw
Saw
balm
WEMEF
MAÏZENA
DURYEA
firn
Twee zusters
TWEE WASMACHINES IN EEN! f*
773
ACME de beroemdste fabriek voor wasapparaten
Lange mode
Een nieuwe roman
van dr. Cionin
Twee afzonderlijke wasbewegingen
geven U speciale veiligheid voor Uw fijne was
krachtige beweging voor de grote was
I
VRIJDAG 30 OKTOBER 1959
PAGINA 9
alPinittJ)elA!lgste llina aan de dag legden voor de bekende
Peradp clav-de Kogan wist blijkbaar niet of ze dat een
kreAThvng moest vinden of er zich aan ergeren. Daardoor
°9enbï Laa' houding iets weifelachtigs en maakte ze geen
&uerv - de indruk een sterke persoonlijkheid te zijn met
^eQenh- op anderen, wel van iemand die een grote ver
ity sf!}cid paarde aan een sterk besef van eigenwaarde.
C'k'en francs had
Nes 23-25
Amsterdam-C.
^••aag geafis folder!
BABY
ZEPHYR,
de meest gevraagde
•>1
ii
Er liggen 80 jaar ervaring aan ten grondslag...
DE NIEU WE
■Mil
BH
TOT UW DIENST—MET
EÉN KN0P0MDRAAI
Er is een nieuwe
ACME Snel droger óók
Vrouw van Sovjet-diplo
maat ziet van asyl af
In één nacht
Uw handen i
gaaf en zachti
Aan dat gemartel
met brandend maagzuur
moet U een einde maken.
Bennies nemen.
C'aude Kogan, een klein, fijn vrouwtje met een verle
den gezichtje woonde een paar jaar geleden eens een
ia4r arijse show bij van tricot en sportkleren. Het was
Sezelschn te z^en at ze zich in een 9root, haar onbekend
heei chap niet op haar gemak voelde, en ook dat ze er zich
zijn- -0e^ rekenschap van gaf als „attractie" geïnviteerd te
hinderde haar enigszins, te meer waar de andere
"tUin i niets voor sport bleken te voelen en maar een
hien was die indruk niet helemaal onjuist, want zon-
Iijk vcrtuigd te zijn van eigen capaciteiten zou ze natuur-
op 3°°ir de leiding van een expeditie naar de Himalaya
ch hebben durven nemen, waarbij ze de verantwoor
ding voor zoveel mensenlevens te dragen kreeg.
Claude Kogan is in Nice geboren; haar man ondanks zijn
Bretonse naam, kwam eveneens uit Nice. Heel jong al was
hij een bekend alpinist. En het was deze sport die hen bij
elkaar bracht. Toen ze in 1945 trouwden bleven ze in
Nice wonen waar ze een atelier bezaten waar badpakken,
pulls, sportjassen en dergelijke artikelen vervaardigd wer
den. Hun modellen waren goed en ze verkochten ze grif in
de Parijse speciaalzaken voor sportkleding. De Kogans
werkten negen maanden van het jaar hard, en trokken er
dan op uit hun geliefde bergsport te beoefenen. Steeds
zochten ze hogere en moeilijker te beklimmen bergen op. De
laatste expeditie waar ze samen deel van uitmaakten was
de Frans-Belgische expeditie van 1951 naar de Alpanayo in
de Andes van Peru. Beiden kwamen behouden terug en
Georges Kogan schreef een boek over hun bevindingen.
Doch betrekkelijk spoedig daarna stierf hij aan een myste
rieuze ziekte die h{j waarschijnlijk tijdens de expeditie in
Zuid-Amerika had opgelopen.
2ijn vrouw bleef ontredderd achter
n alles wijst er op dat ze zijn dood
°tt te boven is gekomen. Het enige
e' in haar leven werd, de naam
n de alpinist Kogan nog grotere
kendheid geven. Daardoor werd
et alpinisme voor haar een ware
artstocht en by elke expeditie waar-
n ze deelnam, begroef ze op de be-
seuwde toppen van de hoogste her-
Ken een portret van haar man; het
®ek wel alsof ze meende, dat hij
aardoor aan de tocht deelnam.
toonde ze
0h+. tie een nerfe
ze zich echter na zo'n
e een perfecte zakenvrouw. Ze
modellen, zag toe op de fabri-
51 en verkocht haar collecties, maar
haar lid keek ze toch verlangend uit
•teer Ae volgende expeditie. Iedere
j neklom ze dan een hogere berg
tiiet laatste jaren werd haar naam
aehtp kranten genoemd of er stond
ger ,r: .nooit bereikte een vrouw ho-
eehtp fgtoppen dan zij." Dit was haar
Pedjf* niet .voldoende. Ze wilde een ex-
kaat, e van uitsluitend vrouwen in el-
de tf.Zetten en daarmee de Cho-Oyu in
lefcP^alnya beklimmen. Vyf jaar ge-
top k was ze tot op 450 meter van de
gekomen en had het toen op moe-
Ipven. Een dergelijke expeditie kost
ih fl'jk enorm veel geld en geschiedt
fl» regel met een grote subsidie van
Enige jaren geleden had een
lW;,kelijke expeditie plaats, die twintig
Advertentie
voor modern bastak
gekost, waar de
Dit u 0 staat ook aan had bijgedragen.
er dacht men daar niet aan. Het
W 'Van negen vrouwen om de hoogste
up uege
tliet n he Himalaya te beklimmen kon
ernstig worden opgenomenDe
CLAUDE KOGAN
regering weigerde dan ook alle hulp.
Maar Claude Kogan gaf haar plan
niet op en streed er meer dan drie
jaar voor. Ze ontving steun van
buitenlandse alpinistenverenigingen
maar dat was natuurlijk niet voldoen
de. Ze onderhandelde met tal van
kranten over reportages, moest zo
voordelig mogelijk het benodigde ma
teriaal kopen, kortom er kwam zo
veel kjjken by de voorbereiding dat
er drie jaar nodig waren voor alles
gereed was. Ze bracht de kosten te
rug op acht miljoen. Maar dat alles
kostte haar een enorme inspanning.
Toen ze alles voor elkaar had sche
nen haar energie en haar enthousias
me grotendeels verdwenen. Mensen
die haar in die dagen zagen leek het
toe, dat ze lichamelijk niet in de bes
te conditie verkeerde voor een derge
lijke onderneming. Misschien zag ze,
toen ze er eenmaal voorstond, tegen
de verantwoordelijkheid op die op
haar kwam te rustenHaar stem
ming bleef gedrukt, ook op reis. In
iedere tegenslag zag ze een slecht
voorteken. En tegenslagen bléven
niet uit. Te New Delhi aangekomen,
konden de alpinisten niet verder rei
zen omdat de piloten van de Indische
luchtvaartmaatschappij staakten. In
Nepal kregen ze last met de sjerpas
en de dragers en dat alles maakte
dat de expeditie eerst drie weken la
ter dan voorzien was van Nache
Bzar kon vertrekken om haar basis
kamp op te slaan.
Het weer was slecht, wat de reis niet
alleen vertraagde maar ook tot gevolg
had dat bij het inrichten van het derde
kamp twee sjerpas door een lawine
werden meegesleurd. Een van hen
kwam om, de andere werd gered, maar
zijn handen en voeten waren bevroren.
Aan opgeven dacht echter nog niemand.
Claude Kogan, Claudine van der Strae-
ten, het Belgische lid van de expeditie
en een sjerpa trokken enkele dagen la
ter verder om op een hoogte van bijna
7000 meter het vierde kamp op te rich
ten. Nauwelijks waren ze daar mee
klaar of met ongekende hevigheid stak
een sneeuwstorm op, die de tent en
haar bewoners van de ïjswand afscheur
de en in de diepte slingerde.
Vijf volle dagen duurde het nood
weer en al die tijd vroegen de overi
ge leden van de expeditie in het der
de kamp zich af hoe hun leidster en
de Belgische die storm doorstonden.
Nauwelijks was de wind wat geluwd
of een hulpexpeditie trok Uit. Met
zeer veel moeite bereikte deze de
plaats waar het vierde kamp had ge
staan. Een paar afgebroken tentstok-
ken, een kruik met thee en een kous
was alles wat van het kamp over
bleef, maar noch van Claude Kogan,
noch van Claudine van der Straeten
of de sjerpa was iets te bespeuren.
Nu duidt slechts een kruis van twee
houwelen de plaats aan waar Claude
Kogan de dood vond. In haar laatste
ogenblikken is het haar misschien
een troost geweest in de bergen te
sterven, een dood die haar man zich
gewenst had toen hij in Nice op zijn
sterfbed lag en die ook haarzelf de
mooiste toeleek.
DINY K.W.
Advertentie
Advertentie
maakt Uw groenten zo lekker.
Iemand die de Britse aesculaap dr.
A. J. Cronm, romancier van wereld-*
reputatie, een veelschrijver zou willen
noemen, zou onze instemming niet heb
ben. Daarvoor hebben wjj te veel res
pect voor zyn vakmanschap in het hem
eigen genre van beschaafde ont
spanningslectuur die desnoods hier en
daar wat wil moraliseren. Wel omvat
alleen zyn in het Nederlands vertaald
oeuvre met minder dan 16 delen en
voor kort is by A. w. Sijthoff te Lei
den een nieuw deel van de pers geko
men dat zoals verschillende andere on
der zyn z.g.n .-doktersromans" moet
geklassifieeerd worden. Het is weer een
behoorlijk gecomponeerd verhaal met
goede karaktertekening en de nodige
spanning zonder ai te veel onwaar-
schynlijkheid. Maar ditmaal gaat het
niet uitsluitend of allereerst om episo-
des uit het doktersberoep doch vóór al
les om de verpleegster, wier ideaal in
de heldin van het boek wordt geschil
derd ten voeten uit niet zonder dat ten
volle nadruk wordt gelegd op de socia
le positie, waaraan in Engeland - en
daar allen. - tot voor kort veel'haper-'
de. Uit de tekst van Cronin, door A. E.
c-.. uerhard-Berkhout vertaald, citeren
wli de klacht over - ,,de afschuwelijke
condities waaronder zo vele van onze
verpleegsters werken de lange dienst
uren, de slechte salariëring en de slech
te huisvesting." En zijn heldin laat hij
zonder aarzeling beweren: „Ik zeg u
ronduit dat het gemiddelde v-ërpleegr
atersleven er een is van armoede en
slaverny. Honderden meisjes die werke
lijk roeping voelen voor de verpleging,
worden daarvan teruggehouden - niet
door het gevaar al is dat groot genoeg,
maar door de hartverscheurende offers
die er van hen gevraagd worden. Er
is reeds een werkelijk tekort aan ver
pleegsters en als het zo doorgaat zal
het voor we het weten een nationale
ramp worden."
Hoe groot het gevaar is dat haar die
zich dag aan dag om de lijdende mens
heid bekommert bedreigt, vindt men
een en andermaal meer omstandig in
het lezenswaardige verhaal beschre
ven. Vooral imponeert de schildering
van de aanvankelijk hopeloze strijd te
gen een nekkramp-epidemie, waarbij
niet alleen de heldin Anne maar ook
haar zuster Lucy die het misbruik dat
zij eerst van haar roeping maakte hier
glansrijk herstelde en haar omkeer on
gewild bezegelde met een voortijdige
dood - het toch ondanks de moeilijkste
omstandigheden zo ver brachten' dat
uiteindelijk de infectie moest wijken.
Vooral in de kringen der ziekenver
pleging zal deze jongste roman van
Cronin -ongetwijfeld de aandacht trek
ken.
L. HAZELZET.
Advertentie
t CU 1
Draai de watrrgelaar naar links en
de Twin-Speedbaalt met zachte
drang al bet vuil uit btt terergjden,
n ollen en nylon goed. Draai de knop
naar rechtt en de Twin-Speedis
helemaal klaar voor de grote was-—
opals lakens, handdoeken en vuile
overhemden—de grote was die anders
beel wat van Üw krachten vergt. Uw
Twin-Speedgeeft U die krachtenI
HET SPREEKT VANZELF dat U de beste was-
resultaten krijgt, op de veiligste manier,
wanneer U de verschillende stoffen ook
verschillend wast. Daarom hebben de
fabrikanten van de beroemde ACME
wringers—door 80 jaar ervaring gesteund
—de "Twin-Speed" ontworpen. De "Twin-
Speed" is de (enige) wasmachine met twee
afzonderlijke wasbewegingenéén speciaal
voor de fijne was, de ander—krachtiger—
voor de grote was. U hoeft niet langer al
Uw wasgoed door elkaar heen in de kuip
te doen om er dan verder maar het beste van
te hopen. Het is evenmin nodig het fijne
goed er veiligheidshalve maar helemaal uit
te laten. De ACME "Twin-Speed" is zo'n
volmaakte machine, omdat U voor iedere
was de juiste wasbeweging kunt kiezen.
Met electrisclie wringer
onverwarmd
Met electrische wringer
verwarmd
De ideale partner van de "Twin-Speed" is de
ACME "Sun-Breeze"—de volautomatische
sneldroger met de exclusieve, ingebouwde
OZONIFIER. Die maakt Uw was "buiten
lucht"fris, door en door droog, klaar voor
direct gebruik. De combinatie "Twin-Speed"
wasmachine en "Sun-Breeze" sneldroger
neemt U al het werk op
wasdag uit handen
Vraag vandaag nog inlichtingen aan Uw leverancier
ACME DOMESTIC EQUIPMENT LIMITED DAVID STREET GLASGOW SE SCOTLAND
Fabrikanten van de wereldberoemde ACME Wringer
Mevrouw Nina Dmitrievna, die eind
mei zonder haar echtgenoot, een Rus
sische diplomaat, te raadplegen poli
tiek asyl in Engeland vroeg, is
per vliegtuig naar Moskou teruggekeerd.
Dit is bekendgemaakt door een woord
voerder van het ministerie van binnen
landse zaken te Londen, die zei dat het
besluit va» de Russische volkomen een
persoonlijke zaak was. Er was z.i. geen
reden om te veronderstellen, dat zij te
gen haar wil gedwongen was naar Rus
land terug te keren.
De 35-jarige mevrouwDmitrievna is
de echtgenote van de 38-jarige kapitein
Aleksander Dmitriev, die assistent
marine-attaché van de Sovjet-Unie in
Londen was. Hij was juist naar Moskou
teruggekeerd, toen zij voor zich en haar
vijfjarige dochter asyl vroeg. Dit kind
heeft zij met zich mee genomen naar
de Sovjet-Unie.
Advertentie
BeU? £et tyve mantel van Cardin, in dit
vhenpjaa9l oos. Het materiaal is acrilan-
l"e. Typisch voor het seizoen zijn de
grote ,jet"-knopen.
7| /T isschien wist u het niet, maar vandaag is
Vaet ae Wereldspaardag. üe „dagen" vanaf
moederdag en vaderdag, dierendag en
dag der Verenigde Naties, zijnal sinds 1924
wen ae wereldspaarbankbond werd opgericht,
met deze dag van het spaarvarken verrijkt. Als
we nu allemaal een dubbeltje door zijn rug-
gleuf laten glijden zijn er vandaag in Neder
land weer eens elf miljoen maal tien cent oj
ruim een miljoen gulden bijgespaard. Op pa-
pier is sparen doodmakkelijk, maar dat ivij,
als een zo geheten nijver en spaarzaam volk,
het in werkelijkheid zo slecht nog niet ooen,
blijkt wel uit het kapitaal van zowat twee-en-
een-hul j miljard gulden, dat als particulier
spaarbezit op de 45U kantoren van de 268 spaar
banken staat ingeschreven.
Dat bedrag varieert als eb en vloed. Hel is-
altijd eb tegen de vakantietijd. Hoewel de op
namen minder groot zijn sinds ae vakantie
toeslag bestaat. En tegen het einde van het
jaar als december, de cadeau- en feestmaand,
aanbreekt, gaat er ook weer geld. af. Het valt
ons, eerlijk gezegd, altijd mee, als we lezen
over enthousiasme voor sparen. Dat is dan een
tegenwicht tegen het kopen op afbetaling, wal
precies het omgekeerde is en zozeer eigen aan
onze tijd. Toen het afbetalings-systeem nog
niet bestond, was er geen ana ere manier om
een begeerd stuk te machtigen dan om er duit
voor duit voor weg te leggen. Zo deden onze
voorouders iet. Wij kunnen nooit zonder ont
roering het prachtige verhaal „De Mantel" le
zen van Gogol, over de arme klere in het oude
Rusland, die elke cent weglegde om een nieu
we winterjas te kunnen laten maken. Hij dronk
's avonds geen thee meer, hij brandde geen
kaarsen meer, maar profiteerde van het Licht
van z'n hospita, hij liep op zijn tenen om zijn
schoenzolen niet te slijten, hij gaf zijn onder
goed zo min mogelijk in de was mee en zal
s avonas in een oude kamerjas om zijn kleren
te sparen. Toen hij het bedrag bij elkaar had,
bestelde hij de nieuwe jas bij de dorps kleer
maker, die altijd met gekruiste benen en één
blind oog boven op de tafel zat. Maar de eer
ste keer dat hij dit stuk moeizaam verworven
geluk om zijn schouders droeg, waar hij zich
letterlijk alles voor ontzega had, werd hei
's avonds in het duister van hem weggeroofd.
at sparen vroeger ging met veel kleineri
I A beetjes, vanzelfsprekend. Want het helt
leven speelde zich binnen veel kleinen
verhoudingen af. Bij het opruimen van de be
zittingen van een oude tante, die sterk Fraru
was georiënteerd, vonden vrij een piepklei)
rood ovaal doosje, un hout gesneden, waaroj
met fijne lettertjes geschilderd stond: „Je sai
me priver." Het moeten hele kleine muntje
geweest zijn, waarvan men zich de uitgave
„wist te ontzeggen", om ze in dit sierlijke spaar-
doosje te doen groeien tot een „potje". Dit spa
ren hoorde bij de rust van het fin de siècle,
bij het trage vervoer per trekschuit, vooral bij
de geringe keus in produkten. Er waren wat
ivinkels, er was eens markt, er was de mars
kramer, maar nog niets van de tegenwoordige
onrust van propvolle warenhuizen en kranten
vol advertenties die je meer opdringen dan je
aan kunt. Bij de moderne veelheid van goede
ren én het haast-verbruik ervan is het afbe
talings-systeem de concurrent geworden van
het sparen. Bij kopen op afbetaling hoef je
geen dag te wachten om het begeerde te krij
gen. Terwijl sparen juist geduld vergt.
Het is eigenlijk vreemd, dat het varken het
spaardier is. Welk symbool zit daarachter? De
hamster lijkt ons de oudste rechten te hebben
als het op sparen aankomt. De nootjes, eikels
een heterogeen aantal dingen, .die--, je n i e t ge
daan hebt, die je je hebt ontzegd. Soms merk
je daar niets van. Al die stuivers in een doosje,
al die dubbeltjes telkens voor de zegel bij de
kruidenier. Het zijn de kruimels, die je nauwe
lijks acht. Tot je merkt, dat de kruimels een
brood geworden zijn.
Het sparen zoals de spaarbanken dat stimu
leren is vooral bedoeld om de welvaart in de
gezinnen te bevorderen. De spaarbanken da
teren reeds uit het begin van de vorige eeuw
en waren toen niet alleen uiterst nuttige so
ciale, maar ook humane instellingen in die
achter ons liggende zwarte tijd van grote ar
en lekkere brokjes, die het dier in zijn kurk
droge wangzakken wegstopt en naar zijn hol
breng 1 als spaarvoorraad voor de winter, is
vast een van de oudste vormen van sparen.
Ouder dan de mens. Hoewel het overigens in
de natuur helemaal niet zo spaarzaam toegaat.
De natuur is ontzaglijk verkwistend. Hoeveel
miljaraen eikels zijn er deze vruchtbare herfst
vertrapt?
/n deze tijd, waarin dé mensen langer leven
dan vroeger, zou men verwachten dat er
meer wordt gespaard voor de oude dag.
Maar de directeur van een spaarbank zei ons,
dat het hem voorkwam dat juist het tegenover
gestelde het geval is. Wat vroeger in de kous
noest voor als men niet meer kon werken,
komt nu van het pensioen, zowel van de werk
gever als van de staat. Gespaard wordt erdoor
gezinnen vooral voor grote aankopen en voor
vakantie. En door jongelui die willen trouwen.
En om de nog jongeren het sparen alvast te
leren is vorig jaar de Zilvervlool-actie opge
zet, voor spaarders tussen de 15 en de 21. Ah
ze aan het einde van de spaartermijn het be
drag opnemen, krijgen ze er nog eens tien pro
cent bij van de staat. Want de staat is er na
tuurlijk bij gebaat als het volk spaart. En du.
'Is het long léért sparen.
Sparen leert de jeugd overigens spelender
wijs. Uit het rapen van schelpjes aan het straw
groeit de hobby om stuivers te verzamelen. Eu
welk kind spaart tegenwoordig géén suiker
zakjes? Wie weet waar die suikerzakjes-spaar-
rage voor jonge spaardertjes de voorloper van
kan zijn. Want het gebeurt met een vasthou
dendheid en een bravour, die veelbelovend zijn.'
Sparen is per slot kapitaal verzamelen met
De rage orn suikerzakjes te sparen.
moede en ellende,, toende huisvrouw als ze
Jien bank bezocht, maar al te vaak naar ''e
bank van lening moest gaan.
4 rig is het meestal de vrouw die de spaar-
/\l bank binnengaat, want zij heeft daar
I V overdag de tijd :;oo- en zij is het immers
die in de meeste gezinnen over de financien
gaat. In dat beruchte boek wn Packard, „De
verborgen verleiderswaar men alles in kan
lezen over de geheime achtergronden van het
kopen enz., staat, dat vrouwen er tegenop zien
om een bankgebouw binnen te gaan, meestal
een groot imposant geheel, zó echt de zakelijke
mannenwereld. De psycholoog, die mee beslist
bij de bouw van een spaarbank, zal dus een
vriendelijk entree en een uitnodigende ont-
vangsthal, waar men zich dadelijk op zijn ge
mak voelt, adviseren. De spaarbank in een ge
meente in de omgeving van Amsterdam, waar
wij zijn binnengelopen om met de directeur te
spreken over de Werelcispaardag, is een van de
meest inviterende en vriendelijké publieke ge
bouwen, waar wij ooit naar binnen zijn ge
draaid door de glazen toegangsdeur. Het stemt
al zo plezierig dat de fraaie gevelsteen buiten
je vertelt dat de fiets van de spaarbankbezoe
ker verzekerd is tegen diefstal. De hal is ruim
en licht, strelend van kleur en levendig door
een groot aquarium vol geruisloos golvende
waterplanten en vissen. Vriendelijke meisjes,
even gesoigneerd als de omgeving waarin ze
werken, staan de binnengekomen'e correct en
vlot te woord. Alsof ze er zelf plezier in heb
ben mee te werken aan de charmante stijl die
■hier, -ondanks de zakelijkheid -van het bedrijf
heerst.
„Merkt u dat de spaarders gevoelig zijn voor
een prettige omgeving?" was onze vraag, „en
dat ze hier liever dus meer komen dan
in een ongezellig, onpersoonlijk, onverzorgd
gebouw?"
„in de vijf jaar, dat wé in deze nieuwe mo
derne ruimte zitten," was het antwoora., „is de
inlage verdubbeld." Dat zegt genoeg. En'waar
'vrouwen de grootste spaarders zijn in de sa
menleving, is het dus verstandig om vriende
lijke spaarbanken te creëren, waar ze zich thuis
voelen.
Zijn .vrouwen de spaarders en mannen de
verkwisters? Wij weten van vrouwen die
hun nieuwe nylons met handschoenen
aantrekken om de kousen te „sparen" En wij
kennen ae tegenzin waarmee de huisvrouw een
nóg goede eenmalige plastic verpakking weg
doet. Dat vindt ze verkwisting, ook al kan ze
er verder niets mee doen. Daarnaast hebben
wij gelezen over Indianenstammen aan de noord
westkust van Canada, die jarenlang de mooiste
voorwerpen verzamelen, dekens, bewerkte hou
ten aozen en gegraveerd koper om dan bij een
speciaal feest al dat kostbare met een stalen
gezicht op een groot vuur te gooien. Een spel
van louter prestige! Dat is uus sparen om te
verkwisten. Maar daarover zal het spaarvarken
vandaag zeker niet met zijn staart kwispelen
A.Bgl.
Lang heeft het gewonnen van
kort bij de mode voor deze
winter, die de tuniek weer op
de proppen heeft gebracht. Deze
tuniekachtige blouse hoort bij een
mantelpak voor de herfst pan Mad.
de Ranch, een der fijnzinnigste Fran
se modeontwerpsters, dié elk seizoen
weer verrast met een collectie die
uitmunt door distinctie. Bij haar vindt
men nooit overdreven en geforceerde
modellen, maar alles wat ze maakt is
uitermate geacheveerd. Haar genre
is vooral het sportieve mantelpak en
m haar verfijnde en modieuze jacht-
costuums voor deze herfst zou het
bepaald zonde zijn zich in slor
dig struikgewas te begeven! De tu
niekblouse van de foto is van fijne
tweed, met een donkere leren cein
tuur, passend bij de rok. Mouwloos
is nog altijd de mode ook vayr de
winter, tear de meeste vrouwen niet
praktisch vinden. Maar als men zich
bij de Parijse couture kleedt, komt
praktisch er niet zo erg op aan, in
het koude seizoen verkeert men dan
toch uitsluitend in milieus van be
haaglijke warmte.
Advertentie
En er vandaag mee beginnen. Dan nooit
meer zorg en pijnen door overtollig
maagzuur. U blust die brand prompt
met één of twee Rennies. Makkelijk in
te nemen en nog smakelijk ook. Uw
apotheker of drogist verkoopt Rennies.
En veel.
