Worden zes miljoen fietsende
Nederlanders achtergesteld?
Dr. W. H. VAN DEN BERGE
ging „tijdelijk" naar de Belastingen
en werd tenslotte staatssecretaris
Dutch quality" maakt de
Amerikanen tot fietsers
w aar Fokker faalde bouwt
Fiets als medicijn voor Ike
Op vaderlijk advies:
Nu,
AN.W.B. wacht af
Verolme
Wormer Gat
[f
Bezitsvorming
SPOTSPIEGEL
VB
VOOR
BB
*OVA ET VETEHA
ZATERDAG 5 DECEMBER 1959
PAGINA 11
wm®
Ruilen
okler Paul Dudley White, lijfarts van
Fisenhower, deed als zoveel Amerikanen,
(p 'oen hij voor het eerst in Holland kwam:
(>ek zijn ogen uit naar die wonderlijke karn-
Of)0'' Xa" 'ie£^en' ^'e zie li en masse, halancerend
j tvvee wielen, nonchalant een weg zochten
^0r het verkeer. Maar hij ging verder dan de
Vo Ps[en van zijn landgenoten. Nadat hij het
fr°°lste
Sf'|ijnse! enige lijd had aangezien en van zijn
verbazing was bekomen, trad hij vast-
een rijwielhandel binnen, teneinde ook
Ij „en.salie te kunnen proeven van het zich
i "r fiets verplaatsen. Hoezeer deze bezigheid
beviel en welke voordelen hij er als nftecji-
'sJoten
k sensatie
*e'f de
in meende te bespeuren, bleek wel tóen dok-
bite de Amerikaanse president het advies
Raf I,| i r
i net fietsen te beoetenen ter genezing van
'ns hartkwaal. En bij die gelegenheid zei hij
°Ve»>dien. dat eigenlijk iedereen van tijd tot tijcl
'ijwiel zou moeten beklimmen, al was het
"n maar omdat daardoor de bloedsomloop
I stimulans ondervindt en hartklachten voor-
Ho
c 1 onverdachte zijde is de fiets in de Ve renjefde
'nir>n worden. Mede dank zij deze propaganda
'Ven herontdekt. Automobilisten verwisselen
*eI4cl'
eens hun weelderige putlmankussen voor
Ilr
eenvoudig leren zadel en voelen zich dan
'adig verlost van het volautomatische, ge-
ar
>r°omIijnde comfort, dat hen gedurig pleegt te omgeven. Is in Ne-
^rond, waar zo'n slordige^es miljoen personen zich regelmatig
v 'Ijwiel voortbewegen, ook nog propaganda nodig voor dit ver
fmiddel? De pas opgerichte „Stichting Fiets' meent van wel
h j. ?'i maakt zich op om. zoals men het formuleerde, een algehele
''"aatverbetering voor de fiets in ons land te bereiken.
li;
°0r Wormer met zijn rare gat,
IJ donder inhoud, zonder zin,
hj J 'h een deksel van een vat,
2iet het er geen gat meer in.
Verolme;
hij is een ondernemend man.
Flij krijgt een kist met
Brazilianen.
ik hoop, dat hij ertegen kan.
F ezit, het is een schone zaak,
elkeen kan nu subiet gaan sparen,
wordt het ooit eind van het
vermaak,
de fiscus zal er wel bij varen.
Minister Visser ontmoet
Westduitse collega
Zeepost
FJ/gv iw-jrr-iïf
W«i
NA
7VKEnti8i
w I
•«vjft'
'Oir». I .11. A. 1 .1. 1
■luiuuij v/i ivavr viiuai v ii hui imuvuivii v/v/i
Een achterwiel wordt op een z.g. „vermoeiinysbank."
T.N.O. te Delft getest.
T\ T ederland is een volk van fiet-
V sers, de buitenlandse bezoeker
is daarvan de beste getuige.
Men zou zo zeggen, dat reclame voor
dit vervoermiddel zoveel is als het
intrappen van een open deur. De
Leeuwarder fabrikant Siebe Schoot
stra en enkelen van zijn collega's
denken daar evenwel anders over.
Zij menen, dat de fiets en zijn be
rijder recht hebben op een betere
plaats in onze samenleving. Ze zijn
bang, dat de ivielrijder wat in de
verdrukking raakt door de aanwas
van het snelverkeer. Daarom intro
duceerden zij de stichting „Fiets", die
belangen van deze in hun ogen ach
tergestelde bevolkingsgroep wil be
hartigen. Hoe, dat is voorlopig nog
een onderwerp van beraad voor de
heren. De Algemene Nederlandse
Wielrijders Bond. wacht met belang
stelling hun initiatieven af
tij 'tyJs Freiherr Drais von Sauerhronn
e' van de traagheid benutte door
«Vernuftig tweewielig apparaat te
S!hvibUeren> dat onder het rijden niet
"ij»e v'. heeft do fiets een merkwaar
de,,! ontwikkelingsgang meegemaakt,
|Jó 2j«] als maatschappelijk verschijn-
j %n ,plrjjden was zeventig jaar gele-
aUti®en sportice tijdpassering voor
dg "n heren. Het gewone volk ging
i'r''iri5?n dergelijke dure grilligheden
Nnpd' T°en evenwel de auto op het
Nu verscheen, verplaatste de be-
I^ir.lpliing van de mannelijke haut
zich onmiddellijk naar dit nog
ïffJupDwindender speelgoed, en de al tot
►As proporties teruggebrachte
Nf, v'el geleidelijk toe aan de kleine
JterWaar ook enkelen van de pio-
S. uit d'e eerste jaren bleven hun
Sluier trouw en lieten hem niet
i N'kn 8en door het gemotoriseerde
v VpA1'-
'dh d°ze categorie speelden eeono-
*ls dj® motieven niet zozeer een rol
f^hvr' he': element van sport en ont-
J'ets nF. dat aan het berijden van een
kil ferbonden is. De overigen koch-
i 6ffo n rijwiel als goedkoop en doel-
■'lf vervoermiddel tussen huis en
f'ha v'ce versa. Ook nu is er overi-
b'iph "c'n groep, die de fiets niet ver-
S ent, aj zou een automobiel royaal
hun financiële mogelijkheden
h^°°r de massa der wielrijders is
9|„ nltijd een troostende belevenis,
W zij het kamerlid Tiianus op de
Pe,? r-'en afgebeeld terwijl hij zich
0Urt 'iets naar het Binnenhof begeeft,
nnrgemeester De Boer van Am-
I hp. dam is een andere paladijn van
j o()l- Pedaal, en Louis Bouwmeester Is
pA menigmaal door de fotograaf be-
lieHa wanneer hij naar de repetitie
ifAtelde. wijjy Alberti, Viruly, prof.
Mis me' het zij"- m bonte volgorde
1-i; d propagandisten voor het wiel-
1)
^o^'teraard zullen de meeste fietsers
W °m financiële redenen nog bij hun
'«H l°Uwde vervoermiddel moeten hou-
O maar iemands maatschappelijke
Advertentie
I III! til lil I III lllltl lilt III III IIIIIIIIIMIIMIIIII llllll Mil III 1111,11 III Ml
paden op de Maliebaan aangewezen
„voor het beoefenen van de rijwiel-
sport", terwijl de Rijkswaterstaat ne
gen jaar later het eerste pad aan
legde langs een deel van de weg
Breda-Tilburg. Thans is het rijwiel-
padennet aangegroeid tot een totaal
van ruim 3500 kilometer langs rijks-
en provinciale wegen. In een pas ver
schenen brochure komt de ANWB tot
de conclusie, dat rijwielstroken, dus
zonder scheiding en hoogteverschil
aansluitend aan de rijbaan, als ver
ouderd en ongewenst zijn te beschou
wen. Aan vrijliggende paden dient in
alle gevallen de voorkeur gegeven te
worden.
In verband met het groeiende brom-
Zó breed zou elk rijwielpad, moeten zijn: een bromfietser kan met gemak twee
naast elkaar rijdende wielrijders passeren, en ook het tegemoetkomende verkeer
ondervindt weinig moèite.
iiimimimimmmimmmimimmimimmmmmimimmmmmmiimimmmim
positie kan thans minder dan ooit uit
het berijden van een fiets worden af
geleid. Als bewijs hiervoor kan dienen,
dat, terwijl de algemene welvaart toch
nog gestadig toeneemt, relatief een
steeds groter deel van het Nederlandse
volk het „stalen ros", zoals wij zo
graag in onze schoolopstellen schreven,
op zijn waarde weet te schatten. De
in de rijwielhandel wel geuite vrees,
dat door de komst van de bromfiets
hee| fietsend Nederland zich metter
tijd juichend op de hulpmotor zou stor
ten, is niet bewaarheid, en de „zwij
gende" fiets schijnt door de brommer
nauwelijks een spaak in het wiel ge
stoken te zijn.
Wel is tijdelijk een achteruitgang
in de afzet geconstateerd, maar de
vraag is dit jaar weer aanzienlijk
toegenomen. In 1956 werden aan het
Nederlandse rijwielpark 490.000 nieu
we exemplaren toegevoegd, tegen het
vorig jaar slechts 388.0Ó0. Dit grote
verschil is bezig snel te slinken. Al
leen over de eerste acht maanden
van dit jaar was de omzet in ons
land al even groot als gedurende
het gehele jaar 1958, ofwel een stij
ging van ruim 25 pet. De 19 grote
en enkele kleinere rijwielfabrieken in
ons land zorgden verleden jaar voor
een gezamenlijke produktie van
506.000 stuks, waarvan een 134.000
buitenlandse berijders vonden.
Vooral in Amerika beeft de fiets de
gunst van het volk gewonnen; zijn po
pulariteit is wellicht voor een groot
deel te danken aan de „Dutch quality"
van het ingevoerde artikel. Want in
tegenstelling tot vele andere, van oude
datum dagtekenende, combinaties met
„dutch" heeft het woord hier een on
verdeeld gunstige betekenis. In 1958
werd het Amerikaanse verkeer aange
vuld met 118.050 uit Nederland geïm
porteerde rijwielen.
Schokkende proeven
Nu moet gezegd, dat onze fabrikan
ten ook weinig nalaten om de eigen
schappen van dit Nederlandse produkt
fiets-verkeer we zullen wel onge
veer het miljoen bereikt hebben for
muleert de ANWB ook enkele eisen,
de breedte der rijwielpaden betref
fende. Uiteraard wordt een accommo
datie ter weerszijden van de rijbaan
geprefereerd, waarbij een bromfiets
twee naast elkaar rijdende wielrijders
moet kunnen passeren. Hen berekent
dan een breedte van 2Ys meter per
pad, terwijl een minimum van 3 me
ter behoort te gelden voor een pad aan
slechts één kant van de weg.
Uit de vervlogen periode, toen het
zich per fiets voortbewegen weinig
meer dan een genoeglijke ontspanning
betekende, een sportieve vorm van
louter amusement, dateren nog de
particuliere rijwielpadverenigingen in
Nederland, die in het Gooi en die in
Utrecht. Beide hadden zich ten doel
gesteld om de aanleg van paden voor
te bereiden en te bekostigen, met als
gevolg, dat in het Gooi thans een net
van goed 60 kilometer particulier rij
wielpad zich slingert door de hei. De
Utrechtse vereniging heeft 80 kilome
ter laten aanleggen in de streek rond
Veenendaal en Amerongen.
In diverse provincies bestaan regio
nale organisaties, waarin de provincie,
de WV en de gemeenten ztjn verte
genwoordigd, die voor de aanleg van
landelijke rijwielpaden zorgdragen.
Zuid-Holland heeft een plan voor een
uitbreiding van het provinciaal net ter
lengte van 200 kilometer. Jammer ge
noeg ontbreekt het in Noord-Holland
nog aan een afgerond project, terwijl
juist Amsterdam hieraan grote behoef
te heeft. Maar snelverkeer geniet nu
eenmaal ook het snelst de aandacht,
zodat de rustig peddelende wielrijder
het laatst aan bod pleegt te komen.
Haarlemse Muggenronde, Toer de
zo hoo$ mogelijk op Ie voeren. Hun ge
zamenlijk laboratorium is rie RAI-TNO
in Delft, waar op verzoek elk nieuw
onderdeel tot in het oneindige keur-
proeven doorstaat. Ook complete rij
wielen en bromfietsen worden aan een
dermate streng onderzoek onderwor
pen, dat iedere twijfel eenvoudig is uit
gesloten. Ze moeten bijvoorbeeld op een
zogenaamde vermoeiingsbank, bestaan
de uit twee rollen die het effect van
een ongelijk wegdek teweegbrengen,
ongeveer io miljoen schokken door
staan Is daarna geen enkel onderdeel
gescheurd of losgetrild, dan kan men
zich aan dit type fiets met een gerust
hart toevertrouwen, want ook de vol
gende 10 miljoen schokken zal het
voertuig ongedeerd overleven. Kettin
gen. remnaven, velgen, dynamo's,
kortom alles in en aan de fiets kan
aan de meest overtuigende proeven
worden blootgesteld, én het laborato
rium heeft een dusdanig goede klank,
dat zelfs Duitse fabrikanten regelma
tig hun nieuwe modellen naar Delft
sturen in plaats van naar hun eigen
proefstation in Düsseldorf.
De evolutie in het uiterlijk van de
fiets, na de oorlog ingezet, heeft er toe
geleid, dat het toerrijwiel, de „stijve"
fiets met het orthodoxe model, aan de
verliezende hand is. Alleen omdat on
geveer de helft van ons nationaal be
zit van dit vervoermiddel zes jaar is
of ouder, bepaalt de sportfiets het
beeld in deze verkeerssector nog niel
geheel en al, maar vorig jaar stond de
produktie van toerfiets en sportfiets in
een verhouding van respectievelijk 1
tot 3, en het aandeel van de laatste
categorie stijgt snel.
Al vroeg heeft de overheid inge
zien, dat het opkomende rijwielver-
keer speciale voorzieningen eiste. In
1890 werd in Utrecht een der wandel- Frats, Lauraclub, het zijn alle tekenen,
die op een ge-
S ordende herwaar
dering van het
fietsen wijzen, naast
de talrijke clubs
die tochten voor
hun leden uitschrij
ven. De stichting
„Fiets" ziet al deze
activiteiten met
welgevallen aan,
maar meent, dat
een nog veel gro
ter deel van het
Nederlandse volk
doordrongen zou
moeten zijn van de
recreatieve waarde
van het fietsen. De
fiets, zo zegt zij,
is een stuk gezond
heid, een stuk ont
spanning en eco
nomisch vervoer.
En met erkentelijk
heid herinnert zij
zich de uitspraak
van oud-minister
Algera, dat men het
Amsterdamse ver-
keersvraagstuk niet
oplost door het ver
keer zelf op te los
sen, maar door de
wielrijders een gro
ter kans te geven,
fn dit opzicht zou
de Nederlandse
automobilist zich
kunnen spiegelen
aan veel van zijn
Amerikaanse col-
beklimmen en dan
Dit landelijke pandje is tussen Amerongen en Veenendaal het gevoel krijgen
aangelegd door de Rijwielpadvereniging Utrecht en Om- zojuist het modern
streken. Ook in het Gooi bestaat nog een dergelijke parti- ste vervoermiddel
cult ere vereniging. te hebben ontdekt.
DEN HAAG, i dec. F,r is nog geen
jongen geboren, die zic-h in z(jn jeugd
als ideaal steïde zijn leven te wijden
aan de belastingen, zegt inr. dr. Van
den Berge, staatssecretaris van Finan
ciën. Ruim dertig jaar geleden werd
hjj voor drie maanden naar het minis
terie geroepen om mee te helpen aan
het inhalen van een achterstand. Die
drie maanden zijn ruim dertig jaar ge
worden en hij voegt er peinzend aan
toe: „Niets is blijkbaar permanenter
dan het tijdelijke".
Hoe hij by de belastingen gekomen
is? Niet uit roeping. Je kunt een be
paalde knobbel hebben voor boekhou
den of voor wiskunde, maar belasting
wetenschap moet je gewoon leren.
„Vroeger", zegt hij, „ging het bij het
kiezen van een beroep anders dan nu".
H|j voelde wel wat voor de rechtenstu
die, maar zijn vader zei hem: „Ga maar
bü de belastingen, dan heb je vastig
heid. Belastingen zullen er altijd blij
ven".
Dat was typerend voor die tijd. Zo
iets was toen geen puzzel; je deed het
eenvoudig, omdat je vader het zei. Zo
ging het trouwens ook met zijn broer,
die nu hoofdinspecteur is bij de belas
tingen in Breda. Er was toen nog geen
belastingacademie, maar er waren wel
een kleine tweehonderd sollicitanten,
van wie er maar twintig konden wor
den geplaatst. Het examen daarvoor
ging uit van het ministerie van Finan
ciën.
De eerste anderhalf jaar werden de
lessen privé gegeven door enkele juris
ten in Den Haag: Burgerlijk Recht,
Handelsrecht en Strafrecht. In die tijd
moest hjj enige malen per week op en
neer reizen tussen Goes en Den Haag.
Het tweede deel van de opleiding werd
gegeven op de Rvjkscursus in Den Haag,
waar voornamelijk het belastingrecht
werd gedoceerd. Aan het einde van die
cursus na een geslaagd examen
was men dan surnumerair-met-vakexa
men, zoals dat heette, en werd men als
zodanig belast met de waarneming van
vacante ontvangkantoren of inspecties
van belastingen.
Al het nieuwe heeft zijn eigen beko
ring, ook al is het werk nóg zo zake
lijk en zo was het met die waarnemin
gen ook. Waarnemers doen op grote
re en kleinere kantoren een berg van
ervaring op, vooral op de kleinere,
waar men alleen zitZo kreeg staats
secretaris Van den Berge als jong sur
numerair zijn eerste waarneming in
het grensstation Dinxperlo. Dat was
en klein kantoor, waar hij alles alleen
moest doen. Er was zelfs geen klerk
je om hem te helpen. Hij kwam daar
's avonds aan en ging eerst naar het
woonhuis van zijn voorganger, die
hem kas en journalen dat is de
boekhouding overdroeg en daar
mee gewapend kon hij de volgende
dag beginnen. Om zeven uur, want
op dat vroege uur begon de grens
overschrijding. Er werd dan doorge
werkt tot 's avonds zeven uur. Ër
kwam bijvoorbeeld een automobilist,
die alleen Pools sprak en met aller-
lei onbegrijpelijke papieren voor de
dag kwam. Of hij ging eens mee op
nachtelijke inspectie en lag dan mee
op de uitkijk, gehuld in een schapen
pels, maar dat was natuurlijk alleen
maar de zucht naar romantiek van
een jong ambtenaar.
De eerste dag, dat hij er was, had
hij al moeilijkheden. Er kwam een
Duitser met een lading gedistilleerd.
Hij moest van Spork naar Anholt, dus
MIMIIMMMMIMIIIMIIIIMIIIMMIIMIMMIMMIIIIMMIIMMMMIMIMIIII
IIIMMIMIMMMMKIMIMIMIMtMIMMMMIMIMMMMMMMIMIIIMIIIIM
's-GRAVENHAGE, 4 dec. Voordat
de minister van Defensie ir. S. H. Vis
ser 15 december de NAVO-besprekin-
gen in Parijs gaat bijwonen wil hij eerst
nog kennis maken met zijn Westduitse
ambtgenoot, minister Strauss. Maan
dag zullen beiden elkaar in Arnhem ont
moeten. Noch over rie aard of de on
derwerpen van gesprek, noch over de
plaats van ontmoeting kon van officiële
zijde enige mededeling worden gedaan.
DEN HAAG, 4 dec. Met de volgende
schepen kan zeepost worden verzonden.
De data, waarop de correspondentie
uiterlijk ter post moet zijn bezorgd, staan
achter de naam van het schip vermeld.
Australië: ss „Groote Beer" (6-12), ss
„Iberia" (9-12). Canada: ms „Prins Wil
lem van Oranje" (6-12), ss „Rijndam"
(10-12). Chili: via New York (10-12).
Indonesië: ms „Musi Lloyd" (10-12).
Ned. Antillen: ss „Waterman" (9-12).
Ned. Nw. Guinea: ss „Pyrrhus" (10-12).
Nieuw Zeeland: „Waterman" (9-12),
ss „Rangitoto" (10-12). Suriname: ms
„Mentor" (10-12). Unie van Z.-Afrika en
Z.W.-Afrika: ms „Kandfontein" (8-12).
Brits Oost Afrika: ss ..Yang-Tse" (10-12).
Inlichtingen betreffende de verzen
dingsdata van postpakketten geven de
postkantoren.
van Duitsland naar Duitsland, maar
over de Nederlandse grens, omdat dit
de kortste weg was. De nieuwe waar
nemer, die toen Van den Berge heette,
diepte een belangrijke hoeveelheid for
mulieren uit zijn bureau op zo was
onze bureaucratie toen óók al welke
de Duitser allemaal had in te vullen.
Dat was nu eenmaal voorschrift, maar
deze zei, dat hij hier herhaaldelijk
kwam en dat hij dan alleen maar een
klein briefje kreeg, dat hij moest in
vullen, waarna hij kon doorrijden. Bij
navraag bij een der grensbeambten
bleek, dat er voor dergelijke grens
overschrijdingen een bijzondere rege
ling was getroffen tussen Nederland en
Hannover en dat hadden ze op die cur
sus nu juist niet geleerd. Na drie jaar
waarnemen kwam hij terecht op het
departement van Financiën en sinds
dien is' hij gegroeid tot de belastingex
pert. die hij nu is.
HU zegt: „Het is een keiharde bezig
heid, maar je moet wel probe
ren de belastingwetten zo recht
vaardig en soepel mogelijk uit te voe
ren. Dan blijft het nóg een keiharde
zaak. Je hebt daarom in je leven een
tegenwicht nodig om dit altijd-gebonden
zjjn-aan-geld te kunnen afreageren op
iets anders. Men moet in zijn vrije tijd
iets hebben, dat je deze materiële din
gen een ogenblik doet vergeten. In mijn
studietijd al," vervolgt hij, „heb ik veel
gelezen en gestudeerd en dat doe ik
nog. Vooral op beschouwelijk terrein en
in je jeugd lees je dan rpp en groen
door elkaar." Nu is dat wel anders
geworden. Nu is zijn keuze bepaald.
Zo is hjj met al zijn belastingen een
beschouwend mens geworden.
Sinds bij op het ministerie van Fi
nanciën kwam, heelt hij altijd op de
belastirigafdeling gewerkt. Hij kwam
daar op de afdeling „Contentieus",
het bureau, dat de fiscale strafzaken
en de civiele procedures behandelt
b.v. vervolgen of niet vervolgen. Dat
was een typisch juridische afdeling,
waar hij zeven jaar werkte. Toen
werd hij adjunct-secretaris van de
commissie tot herziening van het Fis
cale Strafrecht. In die hoedanigheid
moest hij de wettelijke bepalingen
voorbereiden voor de algemene wet
betreffende de douane en de accijn
zen. De douaneregelingen steunden
nog altijd, ook nu nog, op een oude
wet van 1822, die volkomen ver
ouderd is. Die nieuwe wet werd in de
jaren '33-'34 door de heer van den
Berge geredigeerd en zij kwam in
1936 in het algemeen rapport van de
desbetreffende commissie. Het waren
204 artikelen, maar zoals dat veelal
gaat met rapporten, bleef ook dit ja
ren liggen. Ter studie, zullen we
maar zeggen. Het bleef zelfs liggen
tot 1940. Maar na de oorlog ontstond
de Benelux en toen moest het douane
recht eerst weer worden aangepast
aan de veranderde situatie. Dat heeft
jaren geduurd; ook de opstanding
van de Benelux is niet altijd over
rozen gegaan.
Maar dr. Van den Berge vindt het
toch wel leuk, dat deze nieuwe wet,
die hij zelf ais jong inspecteur heeft
gemaakt, nu na 25 jaar is ingediend
en dat deze door hem als staatssecre
taris nu in de Tweede Kamer zal wor
den verdedigd. Het Voorlopige Verslag
op dit wetsontwerp van de Kamer is
er al en de M.v.A. kan binnenkort af
komen.
Er zijn niet veel leuke dingen in dit
vak. De heer Van den Berge weet
dit ook wel. Daarom zoekt hij een
tegenwicht, iets dat hem weghaalt uit
deze zuiver materiële sfeer. Met het
zoeken en speuren in de historie, dat
hem eigen is, is dat niet zo moeilijk.
Dat hij een bespiegelend karakter heeft
blijkt al uit het proefschrift, dat hij
schreef in 1949 en dat nu eens niet
ging over de belastingheffing, maar
over de „Beginselen van de belasting
heffing". Omdat hij zolang bezig was
geweest aan een nieuwe wettelijke re
geling van de douanerechten, meende
hij, dat hij rechten moest gaan stude
ren. Hij deed dat, toen hij al lang werk
zaam was aan het ministerie. Daarna
kwam nog dat proefschrift.
Die geest bezielt hem nog. Hij stu
deert zeker drie avonden in de week
geschiedenis en dan liefst de Bour
gondische tijd. Een andere afleiding
voor hem is het bezoeken van klei
ne, oude steden. Liefst Schoon
hoven, Oudewaler, Montfoort, IJssel-
stein, Brielle of Veere, Hij is lid, vice-
voorzitter zelfs van de vereniging
„Vrienden van Veere". Hij is niet
voor niets een Zeeuw. Maar Brugge
vindt hij toch wel de stad der steden.
Hij zegt: „Ik maak die autotochten
niet op de eerste plaats om bepaalde
mooie dingen te zien, fraaie gevels,
raadhuizen en oude dingen uit voorbije
eeuwen, maar om de sfeer van die oude
stadjes op mij te Jaten inwerken. Dat
is het tegenwicht voor mij in mijn ma
teriële beslommeringen."
Wij hebben hem ook gevraagd of
hij de belastingen, vooral de in
komstenbelasting niet te hoog
vindt. Hij vindt die inderdaad te hoog.
Maar de ongehuwden komen nu eerst
aan de beurt en of men daarna kan
doorgaan met belastingverlaging zal
afhangen van de conjunctuur; de be
doeling is het wel, als het maar moge
lijk is. Intussen wil staatssecretaris
Van den Berge niet, dat de taak, die
hij met de belastingen op zich heelt
genomen, zijn persoonlijke instelling on
dermijnt. Vandaar Bourgondië, Veere
en Brugge.
Hij heelt zijn jeugd doorgebracht in
het Zeeuwse polderlandschap. Hij
stamde uit een oud Zeeuws ge
slacht, dat gebonden was aan traditie.
Hij zat aan de Zeedijk van de Schelde.
Daar maakte hij zijn wandelingen met
zijn vader en moeder
„Er is geen dorpje en geen weggetje
dat niet werd verkend en dat ik niet
heb gezien." zegt hij. Dit was een ge
ijkt Zeeuws gezin met een vader van
boerenafkomst en zo kan men begrij
pen, dat het advies van de vader voor
de toekomst van zijn zoons een wet van
Meden en Perzen was.
De dag na de bevrijding werd hij
plaatsvervangend directeur-generaal
van de belastingen. Later directeur-ge
neraal van Fiscale Zaken en nu tenslot
te Staatssecretaris. „Voor mij is er in
mijn arbeid niet zdveel veranderd,"
zegt hij nu. „Alleen de politieke kant
is erbij gekomen."
Hij is ook vee! in het buitenland ge
weest voor internationale besprekingen
voor de eerste keer in 1S32 in Ber
lijn. „Dan ieer je", zegt hij, ..dat niet
wij de alleen-zaligmakende manier ken
nen, maar dat het ook anders kan en
dat het tóch loopt. Wij weten het heus
niet alleen."
FRANS SCHNEIDERS.
NADRUK VERBODEN)
