Studenten bebouwen akkers die eens
toebehoorden aan de Nabateeërs
I
Leken nemen missie-actie
zeer krachtdadig ter hand
-Collecte moet groot s u cces worden-
E
Socialisten in Zweden
stellen radicale eisen
s
DE BIJBEL VIJST DE WEG
Strijd verwacht over relatie
tussen kerk en staat
■1
V B
mÈÊmm
STREVEN NAAR REPUBLIEK
ZATERDAG 16 JANUARI 1960
PAGINA 9
mm
Ba
r'-i' J
M»..
fci? y
v' >-
Ontstaan der Memisa
Toekomst van Israël ligt
uitgestrekt in de Negev
AMSTERDAM, jan. De naam van Elat, de Israëli-
j he haven aan de Rode Zee, de Achterdeur van de
j,°odse staat, is geen onbekende klank meer in de wereld,
khf de,achernent van de Verenigde Naties waakt, 180
h} verder naar het zuiden, te Sharm-es-Sheikh over de
,0e vaart naar en van Elat en tal van ook Neder-
bdse scheepvaartmaatschappijen onderhouden dien-
eh op deze haven. Als men nu de.moderne woonwijken
waar een groot deel van de ruim 6.000 inwoners is
^huisvest, de granietfabriek, de caféterrasjes en de
eristenhotels, dan kan men zich maar moeilijk voor-
Ie, er Mer 'n de Mandaatsperiode slechts de
'hen hutten stonden van een politiepost, die de Ara-
Eche naam Umm Rashrash droeg. Deze hutten staan
nóg, als een primitief restant temidden van een mo-
hrne, zij het nog wat ordeloze woestijnmetropool. Zij
j 'n door de Israëliërs veroverd op 10 maart 1940, in de
js.htste militaire operatie van de Palestijnse oorlog.
vlhdsdien is er intensief gebouwd en gewerkt, tot na de
verkiezingen van 3 november j.l. onder de bezielende
®>ding van een uit Amsterdam afkomstige burgemees-
JA Hanoch Nesser. Na de Sinaï-campagne van 1956 is
Jat opnieuw de Poort naar Afrika en naar het Verre
°sten geworden, die het in oude tijden is geweest:
A-ok rustte Salomon een vloot uit te Esjon-Gêber bij
Jst, aan de oever van de Rode Zee, in het land van
hdom. Op deze vloot plaatste Chirom zijn ervaren
cheepslieden naast het scheepsvolk van Salomon. Ze
«'hgen naar Ofir, waar ze vierhonderdtwintig talenten
l°üd haalden, dat ze bij koning Salomon brachten" (I
leningen 26-28). Op een van de laatste dagen, dat hij
'Jh ambt nog vervulde, heeft burgemeester Nesser ons
'6h overzicht gegeven van de ontwikkeling van de
heepsbeweging in de haven van Elat. In 1957 bedroeg
„overall cargo" 25.000 ton, in 1958 50.000 ton, in 1959
'0.000 ton en voor 1960 verwacht men 250.000 ton. De
'raag zal iédere bezoeker naar de lippen wellen: Wat
j'beurt er, als de blokkade van Elat wordt hervat?
''Dat betekent niets meer of minder dan een nieuwe
®°)'log", antwoordde ens de heer Nesser. Ietwat sub
tler is een andere vraag: Wat gebeurt er met Elat,
het Suezkanaal toegankelijk wordt voor Israëlische
Bc'heepsladingen? „Als dat gebeurt", zei de heer Nesser,
**kl het ongetwijfeld van invloed zijn op Elat, maar u
yjoet niet vergeten, dat onze haven altijd nog een be-
*hgrijke rol heeft te spelen bij de ontwikkeling van de
v.v
Vlak bij de plaats, waar koning Salomon zo'n drieduizend
stè daglicht tot in de Theodotuskerk ge
lopen; graven uit de zesde eeuw na
Christus liggen er, hauwelijks bescha
digd: van Zacharias, zoon van Erasino;
van Azonaina, dochter van Germanos;
van Germanos, zoon van Alexander; en
van Zacharias, zoon van Joannes. Ge
duldige archeologen hebben hun rust
plaatsen ontdaan van het stof der eeu
wen.
De zuilen met de Byzantijnse kruisen,
de muren, de stenen bogen, zij waren
afgebrokkeld en reikten ons nauwelijks
tot de schouders. Maar tegen de muur
van de sacristie was nog een deel van
de bepleistering en de beschildering te
zien.
Neen. een rit door de Negev is niet
eentonig. Wij liepen door een spookstad,
midden in de woestijn, terwijl de zon
langzaam wegzonk in het westen. Wij
hebben gestaan op de binnenplaats van
het Byzantijnse fort, wij hebben in de
cisterne gekeken en met onze vingers
de buizen betast van de oude riolering.
En tenslotte zpn we geklommen tot bo
ven op de wachttoren.
Onze, Israëlische gids, veteraan uit
het Britse leger en voormalig town-
major van Wageningen, wees ons van
af de hoogte op een paar details in het
landschap, die by het snel afnemende
licht nauwelyks nog zichtbaar waren.
Vier of vüf geultjes tegen de helling
van een verre zandheuvel. Dat is de ma
nier waarop de Nabateeërs tweeduizend
jaar geleden hun dry-farming" be
oefenden. Door de regen, die op de hel
lingen viel, op te vangen en naar hun
akker te leiden, door een irrigatie-sys
teem van kanaaltjes en muurtjes, ver
drievoudigden zij de hoeveelheid water
voor de landbouw. Zo konden zy leven
en zo was het mogeiyk, dat er hier in
de woestijn van Sin een stad als Avdat
heeft bestaan. Honderdduizenden men-
jaar geleden koper en andere metalen uit de grond haalde, sen hebben hier misschien geleefd
cTJ VI rlntfi w-i nrbic/i/iwWi/irt «'ntpmYi-fiinvi f,1 fiti'11 rli/1 11 11 b/ibn/nrl t-i.. lic.i. 1
Zijn deze merkwaardige rotspartijen te ziendie nu bekend
staan als de Pilaren van Salomon
Negev." De ontwikkeling van de Negev. dat is op het
ogenblik wel dè nationale taak van Israël.
h'OD£U.
iel BOKt/t
AYOAT
NEGEV
'HSKHrtit)
I jotbata
BLAT
AKABA
In de Mandaatstijd heette het altijd,
?at de Negev in Bijbelse tydeil Ha'ne-
geheten gedoemd was altyd on-
U'hchtbaar te blijven. De temperatuur
j, er te hoog, de regenval te gering,
6et zoutgehalte van de bodem te groot
*1altyd waren er de zandstormen.
A Maar als er één geschrift is, dat door
Israëliërs telkens weer is gebruikt
j'9 moderne mythen te verwoesten, dan
rt.net de Bijbel. Daarin staat, dat grote
A'en van de Negev vroeger vruchtbaar
i-Jh geweest. De aartsvaders hebben er
kudden geweid. ,,Lot slóeg «yn
j-un
óp en zag dat de lïele Jordaan-
,A®ek overvloed van water had; voordat
ahweh Sodoma en Gomorra had ver-
Va M, was ze, tot Soar toe, als de tuin
Jahweh, als het land van Egypte"
Agenesis 13, 10). De stam der Simeo-
]q®ten kreeg hier zün erfdeel (Josue,
U'. Koning David liet er een volkstél-
UJS houden en zo zijn ér nog veel meer
atiwyzingen, dat de Negev niet altijd
overal de dorre streek van thans is
eest:. Vandaar, dat Joodse geleer-
lw al I'1 1943. zonder dat de Britten
A'- wisten, de Negev aan een nader on-
H ^oek hebben onderworpen. Dat was
Vpi, begin van een wetenschappeiyke
fcUvtocht, die thans in voile gang is
rt die de verovering ten doel heeft van
hg.woestyn, die de zuideiyke helft van
1 Israëlische staatsgêbied beslaat.
\l/ y zijn op een namiddag, nadat
tV wij in het restaurant van de
Vj visserscoöperatie te Elat eert
tkS hadden gegeten, die de Queen of
ve Seas" werd genoemd, naar het
vArden gereden, de Negev in. Rechts
UT ons de rossige bergen van Edom
a, Jordanië en links de heuvels van
aai.
Vm,nze wagen snelde, een dichte stof-
4 'k achterlatend, door de Vlakte van
la» Va- He zon scheen zo fel, dat de
jT6 tamarisken, de woestynacacia's en
talfNei andere stugge, grijs-groene plan-
jii>. Seen enkele schaduw boden. Twee
men Rider Haggard las. Net als Al--
lan Quatermain staat men op de drem
pel van het mysterie. Alleen is het mys
terie nu onthuld. De mynên van Salo
mon, de nieuwe kopermynen en de rode
zuilachtige rotsformaties, die men de
Pilaren van Salomon noemt, zpn obli
gate nummers voor de moderne toerist.
We weten nu tenminste, wat Salomon
aanbood in- ruil voor het goud, dat hy
uit Ofir liet halen: koper, dat hy door
zijn slaven had .doen smelten te Esjon-
Géber, waar de wind het gunstigst was
voor zyn ovens. Al deze historische
overblijfselen zyn opgespoord en opge
graven door de Amerikaanse archeo
loog Nelson Gluek, die tussen 1930 en
1940, met de Bijbei in de hand, de Ne
gev heeft verkend.
Tussen Timna en Jotbata zijn wij in
een lichte zandstorm geraakt. De ra
men van onze auto een ruime De
Soto, die zyn carrière was begonnen als
taxi in New York begonnen te klap
peren. Er verhief zich een dichte nevel
van de grond en in minder dan geen
tyd waren de bergen van Edom aan ons
oog onttrokken, Onze chauffeur, gebo
ren in Istanboel, scheen vol vertrou
wen op de goede afloop en minderde
nauwelijks vaart. Even plotseling als
de zandnevel was opgekomen, ging hij
ook weer liggen. Het eerste, waf wij
daarna zagen, leek een zinsbegooche
ling. Prachtige witte Indische runderen
schreden waardig door een boomgaard
van palmen en tamarisken. Maar het
was werkelijkheid. De „Brahma's", zo
als men ze hier noemt, zyn pas door
Israël geïmporteerd, omdat zij het kli
maat kunnen verdragen en de vegeta
tie kunnen verteren. De palmen staan
er ook nog niet zo lang.
Jotbata is de nederzetting naby de
bronnen, die Elat van water voorzien.
Er worden vijftien sóórten groente ver
bouwd en in de Winter worden van Jot
bata bloemen verstuurd naar Tel AviV.
Meen niet, dat een wóeètyn als dé
Nègev eentonig ls, Een rit van
Elat naar BeerSjéba behóórt tot
de meest fascinerende belevenissen die
èr zün. Het ene ogenblik rpdt men tus
sen heuvels door, die het blèke goud
vertonen van een leeuwenhuid. En dan
ontdekt men opeens, recht voor zich,
de gigantische rotsmuur van de Makh-
tesh-Ramon.
Wij voor ons hadden het gevoel de
Russen voor te zyn. Hoe kon het opper
vlak van de maan desolater, Woester
en imposanter zyn dan deze reusachtige
krater? Naar het westen en naar het
oosten niets dan deze barre vesting
muur. Van de bodem van de krater,
Er is met hout gebouwd. De sporen
ervan konden wij duidelijk zien. Er heeft
luxe geheerst in Avdat. Men heeft hier
restanten gevonden van sieraden, kost
bare stoffen en zelfs van glas in lood.
De wüsheid van de Nabateeërs is in
vergetelheid geraakt. Onze gids wees
nog èenS: studenten van de universiteit
van Jerusalem hebben een boerderij
van de Nabateeërs opgegraven en ge
restaureerd onder leiding van prof.
Evenari. zy bewerken thans hun eeu
wenoude akkers, waarin z,y nog restan
ten hebben gevonden van oiyfbomen,
wijnranken én granaatappelbomen, en
zij gftan na, of de techniek van de Na-
woestijn
bateeers
i ï-
mBBëm
De ruïnes van Avdat.
tien by vyfendertig kilometer, moet
men driehonderd meter klimmen om
de vvöestyn van Sin te bereiken, zoals
de hoogvlakte ten noord-westen van de
krater heet.
De Makhtesh-Ramon is een hoogst bij
zondere geologische formatie. Zeldza
me fossièleh Uit het trias, 180 tot 190
miljoen jaren oud, zijn er gevonden;
overbiyfselen van zeereptielen van de
uitgestorven groep der Notheasauriërs;
de Tanystropheus, die het lichaam had
van een reuzenhagedis, ongeveer vyf
meter lang, en een nek zo lang als van
éen giraffe; Placodenten, die er uitza
gen als zeeschildpadden, bedekt met
zware pantserplaten en voorzien van
kaken met tanden om harde zeedieren
te kraken.
Onvergëtêiyk blijft vóór ons uit de
woestijn van Sin de heuvel met de ruï
nes van Avdat. Wij zpn er omhoog ge
klommen, toen de zon aan het dalen
was. Uit de zandvlakte beneden ons
steeg de kilte al op. Met iets van hui
vering hebben wp gelopen door de res
tanten van dè stad van Ovadas, de
kleinzoon van Abraham. De Nabatee-
ers, van Wie wij zo weinig weten, mop
ten er gewoond hebben sinds de twee
de eeuw voor Christus. Na hun tijd zijn
de Romeinen gekomen en de Byzantij
nen. Langs de grotten der kruisen en
het baptisterium zyn we by het laat-
s
tv,
Jh' a-
kamelen met hun hautain-bête
l,aUlten waren op zoek naar iets eet-
WT'S. Naast de weg liepen twee pyp-
dp lngen: een voor olie van Elat naar
dp raffinaderijen van Haifa, en de an-
voor water, van Jotbata naar Elat.
Na een poosje passeerden wij, links
ons, een nederzetting in een ver-
'Hlsterend groene entourage: Beer-
vra- de Bron van Licht. Afdelingen
7an de Gadn'a, de semi-militaire
fïhgdorganisatie, wisselen elkaar af
"9 het werk op deze farm en hier
Njgen wü de belichaming van de
J'euwe heroïek in Israël. Vroeger was
hfJ in de kibbutzim, dat de pioniers
uitstek woonden. Thans zoeken zij
de gruisbergén
zandheuvels en
n de Negev op.
vu.,6t een sterk gevóél van „de] a
deuQ"eeft Theodor F. Meysels, de Bae-
den r van Israël, verder naar het noor»
Van'u,- toP bereikt van de stélle rots,
Perrr.aar men uitziet over de oude ko-
%kt.1Jtlen van Timna: ruïnes en zwarte
v&n bhopen in de purperen schaduw
\'an ?®n canyon. Dit zün de „Mijnen
ttw Zoning Salomon", precies zoals
21ch di2 voorstelde in de lijd, dat
De Bijbel heeft de weg gewézen. In Timna, waar koning Salomo vroeger
Zijn kopererts won, hebben Israëlische deskundigen nu de aanwezigheid vastge
steld van ongeveer elf miljoen ton geoxydeèrd silicaat kopererts, bekend als
„chrysoeola". Dit erts bevat 1,55 procent kóper. Dé- moderne fabriek, die_ er nu is
opgericht, kan dagelijks 1.500 ton erts verwerken. Met zekerheid bevindt zich
in de bodem een hoeveelheid erts, waaruit 200.000 ton kóper kan worden gewon
nen. De vermoedelijke reserve omvat. 500.000 ton en de mogelijke reserve zelfs
twee of driemaal zoveel.
weer te maken tot een tuin van Israël.
Aldus wordt de oudheid te hulp geroe
pen om de toekomst te beheersen.
H. J. NEUMAN
r is geen twijfel meer aan: de hele Kerk is zich haar missietaak bewust D|ene*ciimnf^uccè?11 w^rdfn" ™en
peirorden. Wij mogen dit met vreugde zeggen, sinds de leken tn steeds ®nt mw van echte naastenliefde.
groter getale Imn persoon, werkkracht en talenten in dienst stellen van katholiek|n van Nederland, pries-
de uitbreiding van Gods Rijk op aarde in de z.g. ontwikkelingsgebieden. Artsen, ters gn Jeken mogen met geestdrift sa-
verpleegsters, maatschappelijke werksters, onderwijsmensen, deskundigen op menwerken om één machtig thuisfront
allerlei terrein vertrekken naar de missielanden om door de praktijK aei
naastenliefde de missionarissen de tüeg te bereiden tot vruchtbare geloofsverkon-
diging. Betekent dit niet, dat men de waarschuwing verstaan heeft, die de
H. Jacobus in z\jn brief (2.15-17) aldus formuleert: „Wanneer een broeder of
zuster naakt zou zijn en van het dagelijks voedsel beroofd, en iemand van u zou w
hun zeggen: Gaat neen in vréde, verwarmt en verzadigt u, maar gij schenkt hun allesbehalve romantiek, maar rauwe
niet, tv at ze voOr hun lichaam behoeven, wat zal het baten? Zo gaat hét ook met werkelijkheid en waarachtig heldendom,
het gelóóf: zonder de werken is het innerlijk dood." Dit directe, persoonlijke deel- waarvoor het gebed hoofdzaak, maar
nemén aan het missiewerk is derhalve een overtuigend bewijs van gezonde
werkelijkheidszin. Eerst inoefen de menselijke noden zoueel mogelijk verlicht
worden vóórdat men de geest toegankelijk kan maken voor de Blijde Boodschap.
In de missielanden is de medische nóód naar algemeen en eenstemmig oordeel
primair.
te vormen van bev ust saamhorigheids-
en verantwoordeiykheidsbesef t.a.v. on
ze medemensen-in-nood, om de missio
narissen, ook hier: priesters en leken,
een bhjvende steun te zijn. Missiewerk
het geld noodzaak is. Slaan wy daarom
allen morgen de hónden ineen om de
Memisa haar prachtig werk-in-onze
naam mogelijk te maken.
L.
Het zou vi-y eenvoudig zyn een uiter
aard afsehuweiyk en schokkend beeld
te tekenen van de onvoorstelbare ellen
de, die de bevolking in bedoelde stre
ken letteriyk decimeert, doordat zij vol
komen weerloos staat tegenover uiterst
misvormende en dodeiyke ziekten. De
meest elementaire voorzorgsmaatrege
len ontbreken, hygiëne is er onbekend,
geneeskundige hulp niet of nauwelyks
aanwezig. Jaarlijks sterven er duizen
den en duizenden mensen aan pokken,
cholera, pest, lepra, framboesia, ma
laria, t.b.c., afzichteiyke huidziekten,
enz. enz. om van de zuigelingensterfte
bij gemis aan deskundige verzorging en
behooriyke voeding maar niet te spre
ken. Bijzonderheden hierover in de vorm
van b.v. foto's en nauwkeurige beschrij
vingen zijn zó weerzinwekkend, dat men
zich met afkeer en het verwijt daar
door de goed smaak geweld aan te
doen ervan afwendt. Maar is dit juist?
Is dit verantwoord? Gaat men in ge
weten vrij-uit, wanneer men weigert
kennis te nemen van het nameloze leed
en ïyden, waaraan letterlijk miljoenen
medemensen te gronde gaan? Hoe kan
men verwachten de behoefte tot helpen
te voelen, als men niet eerst de werke
lijke nood kent? Het lpkt ondenkbaar,
dat deze nu nog onbekend zou zün.
Sinds de Tweede Wereldoorlog hebben
de organisaties der Verenigde Naties
en andere instanties grootscheepse ac
ties op touw gezet tot hulpverlening aan
de ontwikkelingsgebieden, vanzelfspre
kend ook op medisch terrein. Daar
naast werkt het communisme als ge
vaarlijke concurrent, beschikkend over
biykbaar onuitputtelijke hulpmiddelen,
die échter op de eerste plaats in dienst
van zijn ideologische propaganda staan.
Beider luide en demonstratieve recla
me dreigt het minder in de openbaar
heid tredende werk der missionarissen
te overstemmen, terwyi dezen toch fei
telijk reeds eeuwen voordat „de we
reld" deels noodgedwongen be
langstelling opbracht voor de behoefti
ge bevolking der ontwikkelingsgebie
den, hun hele leVen en liefde gewpd
hebben aan de geestelijke en lichame
lijke opheffing van de bevolking dezer
streken. Zy gaan daarmee door, dag-
in, dag-uit, ook nu, vooral nü, ondanks
of juist wegens de enorme „concurren
tie", waarby vaak alle verhoudingen
zoek zün. Immers de wereldorganisa
ties beschikken ovêr zo goed als onbe
perkte middelen, terwijl de missies ge
heel afhankeiyk zün van de particulie
re charitas. Dat het naakte bestaan der
missies daarby op het spel staat zal
niemand verbazen.
Er heeft zich langzamerhand een ac
centverschuiving voltrokken in het mis
siewerk. Men kreeg steeds meer oog
voor het feit, dat er een zekere mate
van lichamelijk welzün en stoffeiyke
welstand nodig is voor het geloof in de
liefde van en tot God. Deze overtuiging
heeft in 1925 een groep Rotterdamse
(Van een bijzondere correspondent)
TOCKHOLM, jan. De Zweedse
sociaal-denioöraten die de groot
ste politieke party vormen van
heel Scandinavië hebben enige tyd
geleden het ontwerp gepubliceerd voor
hun nieuwe programma, dat tydoiis het
in juni a.s, te houden partijcongres in
behandeling zal worden genomen.
Het nieuwe program bevat verschei
dene belangrijke en interessante punten.
Zo wordt er o.a. de nadruk op gelegd,
dat de Zweedse sociaal-democraten
zullen blijve- strijden voor een afschaf
fing van de monarchie en voor de in
voering van wat genoemd wordt „de
enige democ. atische staatsvorm", nl.
de republiek. Geiyktijdig wordt er even-
Wel op gewezen, dat dit punt niet eer
der kan worden verwezenUjkt, voordat
de republikeinse idee wordt gesteund
door een brede opinie en dit is mo
menteel nog lang niet het geval. Wat
betreft de verhouding tot do Luthers-
evangellsche staatskerk wordt gecon
stateerd, dat het voorlopig niet ver
standig kan worden geacht de ban
den tussen staat en kerk te verbreken.
Alle kwesties van kerkelijke aard die
nen te worden opgelost op basis van
de godsdienstvryheid en de democratie.
Dit laatste standpunt, dat overigens
zeer vaag is, klopt niet met de in so
ciaal-democratische kringen heersen
de opvatting. Men is nl. van mening,
dat het systeem an de staatskerk een
anachronisme is en dat het in strijd
met de godsdienstvrijheid is om iedere
Zweedse staatsburger by zyn geboorte
automatisch in te schrijven als lid van
dé Evangelisch-lutherse kerk, diè hy
slechts door een uitvoerig schriftelijk
verzoek van zijn Ouders of (op latere
leeftpd) vah zichzelf kan verlaten.
Hoogstwaarschpnlijk zal dit punt van
het nieuwe iaal-democratische par
typrogramma dan ook fel_ worden ge
kritiseerd op het a.s. partycongres.
Een opvallend verschil met de nieu
we programma's van o.a. de Engel
se en Duitse sociaal-democraten ver
toont het Zweeds»- programma ten
opzichte de economische poli
tiek. Hét stelt namelijk nog steeds
de oude eis, dat het beheer over pro-
Koning Gustaaf VI Adolf van Zweden.
De sociaal-democraten in zijn land drin
gen aan op de vestiging van een
republiek
den „van het volk" dient te liggen.
„Zodra zulks noodzakelpk blükt,
dient de staat zich in het bezit te stel
len van ondernemingen en natuurlij
ke hulpbronnen om daardoor de be
langen van de bevolking in veiligheid
te stellen", zo heet het, en bü'zonder
grote nadruk wordt er op gelegd het
gebruik vai. dc atoomenergie door de
staat te laten leiden en controleren.
Het particuliere bedrijfsleven krijgt
evenwel ook nog een kleine kans, want:
„De sociaal-democratie wil de particu
liere ondernemingslust stimuleren op
die gebieden, waarop het mogelijk is
artsen ertoe gebracht zich af te vra
gen, wat zy als katholieke medici kon
den doen om de gezondheidszorg in de
missielanden te helpen behartigen. Zo
werd de Medische Missie Actie gebo
ren. Uit deze aanvankelpk diocesane
stichting is in de loop der jaren een
landeiyke organisatie gegroeid met tal-
i-yke plaatseTyke afdelingen, die voor
heel de katholieke Wereld een klinkend
voorbeeld mag heten.
Wat doet de Memisa? Te veel om op
te noemen. Uiteraard beweegt zy zich
uitsluitend op medisch gebied. De lei
ding is geheel in handen van artsen,
zodat de deskundigheid van haar werk
verzekerd is. Missionarissen worden
door haar op degeiyke wjjze in een
jaariykse cursus voorbereid om daar
waar geen officiële geneeskundige aan
wezig is en dezen zpn zeer zeldzaam
in noodgevallen verantwoorde hulp
te verlener). Dit systeem werkt, getui
ge de ervaring, voortreffeiyk. Medische
missieposten, ziekenhuizen en polikli
nieken worden van Rotterdam uit naar
vermogen gesteund door het verzenden
van geneesmiddelen, verbandmateriaal,
medische instrumenten, ziekenhuisin
ventaris, enz. enz. Artsen, verpleegsters
en verder medisch lekenmissiepersoneel
worden voor hun uitzending, die de Me
misa dank zij haar juiste relaties re
gelt, door deskundige voorlichting op
hun taak voorbereid. Dit zün enkele
voorbeelden van de omvangrüke acti
viteiten van de Medische Missie Actie.
Het behoeft geen betoog, dat een der-
geiyk werk kapitalen eist. Waar komen
deze vandaan? Van de plaatseiyke in
zamelingen, van particuliere giften,
maar vooral en daarop wordt van
daag uw aandacht gevestigd van de
kerkdeurcollecte, die eenmaal per jaar
met goedvinden en onder aanbeveling
van de Nederlandse bisschoppen, op de
tweede zondag na Driekoningen na el
ke H. Mis in ons land mag gehouden
worden, als de pastoor het goedvindt.
Het tegendeel is moeiiyk denkbaar,
want juist van hen mag men toch wel
veronderstellen, dat zü de tekenen des
tijds verstaan
Op deze kerkdeurcollecte mag katho
liek Nederland met recht trots zyn. Na
de oorlog is de opbrengst telkens met
sprongen vooruitgegaan. Verleden jaar
is het respectabele bedrag bereikt
van 350.000. Nu hoopt het bestuur van
de Memisa op een half miljoen. Is dit
een hersenschim? Niet, dunkt ons, als
men rekening houdt met de jaariykse
vooruitgang met duizenden guldens te
gelijk, waaruit duideiyk biykt hoe be
mind de Medische Missie Actie in ons
land is en hoe goed men de noodzaak
van haar werk begrüpt. Zeker, er
wórdt ontzettend veel gevraagd, maar
zelden is het doel zo wereldwpd en
daarom echt katholiek als dit. Een rui
me gave aan deze sympathieke collec
te betekent medis h zowel als missio-
logisch een onschatbare steun aan on
ze medemensen in de missielanden.
De Memisa is, zoals het foldertje van
dit jaar het terecht noemt, ons ant
woord op het lijden in de ontwikkelings
gebieden. Het ïykt ons daarom een
dienst aan onze lezers wanneer wij
hier het adres vermelden. Heemraads
singel 334 Rotterdam-3; Giro 51360. Dat
zelfde foldertje bevat n.l. enkele tips
van de Memisa, die u mogeiyk interesse
ren, omdat u zich misschien heeft af
gevraagd, hoe u de Memisa praktisch
kunt helpen in haar taak. Natuurlijk
eerst en vooral door morgen de kerk-
deurcollécte royaal te gedenken. Verder
door u op te geven als donateur voor
elk gewenst bedrag. Een gift van min
stens vyf gulden verzekert u dé maan-
deiykse toezending van het medisch
missietijdschrift. Maar dan! Het komt
ons voor, dat de volgende opsomming,
buiten de mógelijkheden, die ze u biedt
om uw eigen voorkeur in de keuze van
uw hulp te laten meespreken, tevens
een goed inzicht geeft in de werkwyze
van de Memisa. Voor 1 gld. kan een on
dervoed kindje een week lang melk
drinken. Voor 2.50 gld. zendt de Me
misa 100 tabletten tegen de veel voor
komende wormziekten. Voor 5 gld. krü-
gen tien zieken een maand lang multi-
vitamine-tabletten. Voor 10 gld. kunt
u dertig kinderen genezen van framboe
sia, de ziekte met de verschrikkelüke
tropische zweren. Voor 25 gld. geeft u
een missionaris een kleine verband-
trommel. Voor 35 gld. heeft een baby
een wiegje. Voor 50 gld. bezorgt u een
zwaar zieke een bed. Voor 100 gld. gaan
vier melaatsen génezen naar huis. Voor
250 gld. heeft ae missie een volledige
huisapotheek. Voor 500 gld. heeft u een
invalidenwagen aan een leprozerie.
Voor 1000 gld. richt u een polikliniekje
in. Voor 2500 gld. schenkt u een volledig
ingerichte 6 persoons kraamzaal.
effectiviteit te verenigen met verant-
woordeiykheid tegenover de consumen
ten, de werknemers en de maatschap
pij".
Op verschillende punten heeft het
sociaal-democratische programma een
„internationalistisch" karakter, o.a.
wanneer wordt gesproken over de
atoombewapening: „Door de ontwikke
ling van nieuwe verschrikkelijke ver
nietigingswapens is het nu noodzake-
ïyker dan ooit om tot een internationale
ontwapening te komen en tot een sa
menleving tussen de naties, waardoor
een waarachtige vrede kan worden ge
waarborgd en de weg kan worden ge
opend naar welstand en veiligheid voor
het gehele mensdom".
Tenslotte wordt in het ontwerp voor
het nieuwe programma der Zweedse
sociaal-democraten ook nog gesproken
over de hulp aan de onderontwikkelde
landen en over de strijd tegen de dic
tatuur, onder welke socialistische dek
mantel deze zich ook mag verber
gen".
In politieke kringen in Zweden wordt
met grote belangstelling uitgezien
naar de debatten over dit program-ont
werp tijdens het sociaal-democratische
partycongres van a.s. zomer. Dan im
mers zal blyken hoe de Zweedse
sociaal-democraten van vandaag rea
geren op al deze punten en hoe de kleu-
renschakering van de Zweedse sociaal
democratie er uitziet: dieprood, licht
rood of alleen maar rose.
Kostbare medicijnen door uw gift.
Desastreuze gevolgen van visziekten.
Een man, lijdend aan elephantiasis.
A
K'nderen, voor wie men hulp vraagt.
Afschuwelijke huidziekten.
