D,
vroegere
heel arm
bourgeoisie leidt
bestaan
nu een
X
voor
de eenheid
K
J. G.
„gezondheid
SUS-7 geeft vijf katholieke
instellingen nodige steun
Trompettist W illy Schobbe
keert in zijn familie terug
Mi
Dit keer zes woonhuizen
«GEWERSïfö'ï
DE MYSTERIEUZE
l J
mm
issionarissen H.
uit Indonesië
lvV
ERIK VERG IN
BOEDAPEST (II)
Nationale herdenking
van St.-Vincentius
Echtpaar ontkent
brandstichting in
eigen huis
visexport en
hogere produktie
Uitbreiding territoriale
wateren nadelig
V B
VRIJDAG 22 JANUARI 1960
PAGINA 5
r_—
Volgende aflevering:
Op zoek naar de waarheid
M
■SSS igyjSr
611 stad in de regen lijkt op een verslonste vrouw. Men ziet gemakkelijk
'laar schoonheid over liet hoofd omdat men huivert.
,vin
et regende bakstenen. Toen ik me bukte, stortte een kleine waterval
bU' J*6 rand van mijn hoed naar omlaag. Bij elke stap sloegen de natte
spijpen tegen mijn benen. Ik huiverde. De basiliek van de Heilige
Sew us het Nationale Museum en het parlementsgebouw konden me
ikr, n worden; ik moest een kop warme koffie hebben. Gelukkig zag
P dat moment een taxi.
Wörösmarty!" zei ik tegen de chauffeur.
j !i draaide zich om en vroég: „Naar de lunchroom Gerbeaud?"
A knikte van ja.
Vn„aar was ik dus weer eens roomser clan de Paus, in dit geval nog meer
01ksd
emocraat dan de echte volksdemocraat geweest. Eens is de luneh-
„Gerbeaud" te Boedapest in de gehele wereld bekend geweest. Zijn
zijn koekjes en zijn bonbons waren een geliefd exportartikel,
t, 1945 heeft men de lunchroom een nieuwe naam gegeven. Men heeft
ti0p naar de Hongaarse dichter Mihaly Vörösmarty (1814-1851) ge-
Maar voor de chauffeur was het nog steeds de „lunchroom
r°eaud".
'•tCbh
wö^lt ctlc3MCi!"!'
door JAN VAN CENT
Vlag Hongarije nog hopen?
ieder geval niet hang. Ze wist toch he
lemaal niet wie ik was".
..Zij zag ons samen. Zij dacht: Zij is
met een ..goede" in gesprek. En zij
heeft immers volkomen gelijk. Het is
werkelijk geen leven hier".
..Maar do etalages dan", Pracht ik
in hot midden. ..Er is'hier toch van al
les"?
..Voor wie? Ambtenaren, artsen, kun
stenaars en voetballers leven er goed
van, dat staat vast. De arbeiders kun
nen ook leien. Maar wat daartussen
zit, de vroegere bourgeoisie en de voor
malige grootgrondbezitters, die hebben
weinig reden om te laelien. Ik oen ba
ronesse, ik werk nu in Boedapest. Myn
man is als employé voor een honger
loon op zi jn vroeger landgoed te, werk
gesteld. We kunnen niet bij elkaar zijn,
omdat liet geld niet toereikend zou zijn,
als slechts één verdiende. Maar de ma
teriele zorgen zijn nog niet de. meest
ernstige. Ik woon in een groot buis.
leder, die in dit huis woont, weet. dat
onze concierge, die als enige een huis
sleutel heeft, ieder van ons controleert
en alles, maar dan ook alles, aan de
Partij bericht: wie naar me toe komt,
hoe lang hij is gebleven, wat voor inko
pen ik heb gedaan, wat voor kleren ik
drang
Zij ziet als verontschuldigend naar
haar kleren. „Enkele jaren geleden zou
ik niet gedurfd hebben me zo te kle
den. Toen gold het nog als contra-re
volutionair cr als een dame uit te zien."
,,En waarom durft u mij dit allemaal
te vertellen?"
Ze zwijgt. Dan stelt ze geheel on
verwachts een tegenvraag.
„Zegt u me alstublieft, mogen wij
nog hopen?"
De vraag doet me schrikken. Ik doe
alsof ik hét niet begrepen heb.
Waarop?'' vraag ik.
„Nu, op do hoe zegt men het ook
weer op de Verenigde Naties. Daai
wordt toch de Hongaarse kwestie be
sproken?".
Wie spreekt er nog over
de Hongaarse kwestie?
De Hongaarse kwestie! Op dit mes-
ment wordt het me helemaal duidelijk,
hoe handig de politiek van Khroesj-
tsjev is steeds nieuwe „kwesties" op
te roepen, "ien breekt zich het hoofd
over de „Berlijnse kwestie". En wie
spréékt er nog over de „Hongaarse
heel anders, lie.ooft u mij, het Hou
gaarse volk ais geheel is het nog nooit
zo goed gegaan als thans." x)
Ik leerde de man later nog beter
kennen. Hij was gécn communist. Hij
had het persoonlijk „in vredestijd" (zo
als men hier de oude tijd nog noemt)
zelfs beter dan nu gehad, maar hy wil
de dat men zijn land juist beoordeelt,
zoals hij het uitdrukte.
„Het is moeilijk do waarheid te vin
den." zei ik. „In Rusland tracht men
de mensen in vijf minuten duidelijk te
maken dat het communistische sys
teem beter is dan het kapitalistische.
In Polen demonstreert eenieder tegen
over oen buitenlander dat hij sedert
Gomuika mag zoggen wat hij wil, dat
er weer een echte vrijheid van mening
bestaat, maar hier zeggen de mensen
„nemtodom" (Ik weet nergens van),
en praten zc liever over het weer".
„Ik weet het," zegt c. man, „het
is niet ongevaarlijk alles te zeggen,
maar trachtu desondanks do waar
heid te vinden."
x) Vroeger bestonden cr in Honga
rije Inderdaad veel te grote tegenstel
lingen tussen en arm. Dat is nu
anders. Nu z:jn allen even arm, al is
het gemiddelde levenspeil wat hoger
dan dat van de armsten vroeger. Red.
(Copyright De Tijd
Hamburger Abendblatt)
Het eerste artikel in deze reeks is
verschenen in do krant van 20 januari.
Advertentie
INTENTIE VOOR VANDAAG: Mogen
alle christenen der Reformatie steeds
meer bidden en ijveren voor de eenheid.
INTENTIE VOOR MORGEN: Mogen alle
geestelijke leiders steeds meer de nood
zaak der eenheid beseffen, in ootmoed
en liefde.
ALGEMENE INTENTIE: De eenheid van
alle christenen, zoals Christus die heeft
gewild.
NATUURZUIVER
OPWEKKEND VERKWIKKEND
0 v't' A vr V V. vie. „liuugaai --VC
op een dag met slecht wéér. Het regent bakstenen, en men ziet dan ?wfe,stÏS"? )Vie spreekt Pr noS Y.?n Ti"
gernakkèlijk Over het hoofd dat het een mooie Stad is.
Ui
fo,
ia°m
Mrt
U^nonluchtcrs. dikke kri%taldruiven
fc,ii plafond. Spiegels aan de rau
II -7 ~r e,-
n' Veel glas en marmer. Aljcs van
iHiy,,ouderwetse degelijkheid. Ook het
['jtihft Hr zaten bejaarde dames met
k|c.J «sneden gezichten in zwarte zijden
d
Srvooruitgang van het socialisme,
^hip' 'n een hoek ook het eens zo hè-
Au Ij *yPe van de krantenverslindér,
hpAe rentenier die de ganse dag door-
»i-t .kt met het lezen van ettelijke kran-
SrVan llet café. Zijn oogst is nu echter
U want de communistische Hon-
>1 kranten uitgezonderd vindt hij
(-Chte"Gerbeaud- niets meer. Er zat
'6 i®r ook een jonge spoorwegbeamb-
uniform met zijn meisje en aan
A^i andere tafel enkele arbeiders in
Vaster colberts en zonder strop-
Hpj 0m'
Ten blijft namelijk wat de prijs be-
Y°'komen hetzelfde of men zijn
?r e kof" - - - -
'b de
1st
voorname „lunchroom Ger-
drinkt, de prijs is door de staat
Vj&asteid en overal gelijk.
^.CJonnt kost een kop koffie.
eel kost ook een brood van twee
Veeor-hal-£ |10nd
een kaartje voor de
café is vol. Slechts aan een der
i
h*b ri^ee niet-bezette stoelen. Ik ga bij
ffOgdb marmeren tafeltjes ontdek
t\vr
ik
b^datpe zitten die cr helemaal niet
A Aet regenweer uitziet. Zij zal mid-
de veertig zijn. Zij is zeer goed
^ivj^F. geblondeerd, "en ze geeft on-
vlj j,feid veel geld uit aan cosmetica
fUit- "lader in mijn stadsgids in de
Aér taal. Teneinde in gesprek met
y komen, vraag ik: „Kunt u mij
®Sen, wat men in Boedapest be-
i Toet gaan zien?".
ifi ,:"t u niemand die u hier tot gids
hat1Jb-vraagt zij.
K1 (fc Jat de kans om het gesprek
et i, ,richting te leideh, waarhéëri 'ik
K 'Ap„bben w'il
tob antwoord ik,
„In Hamburg
- «en aldaar wonende. Boedapes-
j,sh, "Vraagd me adressen mee t:e ge-
b •tiin81' bi.i weigerde. Hij dacht dat
£1»». V1"ienden ih moeilijkheden zou
hf1® i1, als ik ze zou opzoeken."-
Aé „name ziet me mistroostig aan.
iAst ze: „Spreken is zilver, zwij-
y. goud".
A qj*' 21 jan. De Duitse provincie
iJdie 'Missionarissen van de H. Fa
ta^ bet missiegebied der Neder
igffha D'Ovincie in de vicariaten Band-
Nhior, n en Samarinda (Borneo) over-
fljitsgt-er daags vertrekt als eerste
>i'hr j.m'ssionaris pater Fr. Franz uit
hr fepri 'tsland- Twee Duitse fraters
b» deling benoemd. Zij vertrekken on-
ti» ^t vi na bun priesterwijding. Het
in he „„n. bet visumbeleid der Indone-
l-n0)' de i?eFing af of de overneming
kjAai b'tse confraters in snel tem-
iv d(wfcbieden. Op het ogenblik wer-
't- -p j-
bfn j Nederlandse priesters en
l-jib aders van de missionarissen
Joi b. rW Familie jn genoemde vica-
bpv'e fTvr Nederlandse procure in
ho.^fekii, voert op het ogenblik
1 '- -Son met de pater van Scheut.
I-Iêt gesprek kabbelt rustig en doel
loos voort. Over het weer, over bet
mooie Boedapest, waarop iedere bewo
ner van dezé stad zo trots is, wordt ge
sproken. De dame „zwijgt" met
vele woorden.
Een andere vrouw komt bij ons zit
ten, begroet mijn tafelgenote 'en hoort,
dat ik uit Hamburg kom.
N'S be
FMsL'biss
t bedoeling, dat de vrijgeko-
A,rs va„ 'la,rtssen uit Indonesië de
Con-l Scbeut gaan helpen in Bel-
.Hamburg ligt in het Westen, niet
waar?"
En nog voordat ik het kan bevestigen,
lanceert ze een spervuur van vragen.
„Is het waar dat thans duizenden
Westduitsers naar Oost-Duitsland vluch
ten?"
„Dat is helemaal nieuw voor mij",
zeg ik verrast.
„Is Adenauer een fascist?"
„Ook dat hoor ik pas voor het eerst".
Hoe moei ik van 800
forint leven
„Is het waar dat bij u alles zo waan
zinnig duur wordt?"
„Onze prijzen kunnen een vergelijking
met andere landen nog altijd zeer goed
doorstaan", antwoordde ik niet zonder
boosheid.
Maar de dame heeft het helemaal
niet kwaad bedoeld. Het klinkt als een
verontschuldiging als ze zegt: „Het
staat in onze kranten. We weten wel
dat onz.e kranten, liegen,, m-aar we wil
len toch eens van iemand uit het Wes
ten horen, hoe het werkelijk is."
De dame is zeer spraakzaam. Zij ver
telt, dat ze van 1918 tot 1945 corres
pondente in de vreemde talen was, maar
nu nog alleen als werkster de kost mag
verdienen, omdat haar man officier was
en zij 'da'ar8oói; tot de „reactie", tot de
„bourgeoisie" behoort. Ze krijgt een
klein pensioen, maar dit is slechts naar
do tijd berekend dat ze in de volksde-
mocratische staat heeft gewerkt, wat
ze daarvoor heeft gedaan, telt niet mee.
„Achthonderd forint geven ze mij.
Mijn beste man, kan men daarvan le
ven?"
(Als ik bedenk dat een paar schoenen
300 tot 400 forint kost en een eenvou-
dijje blouse 250 kan dit voor mij geen
vraag meer zijn).
De concierge controleert allen
„Nou ja", vertelt ze verder, ,,de die
renarts, wiens huis ik schoonmaak,
geeft me ook nog wat, en dan krijg
ik nog van een onbekende uit Zuid-
Afrika pakketten gestuurd. Maar. mijn
beste man, niet de pakketten is het zo
wat. Van elk gedragen kledingstuk
moet ik zestig procent belastin„ betalen
van de nieuwprijs in Hongarije. Er
is geen plezier meer aan. Soms kan
ik nl klagend iets van de belasting af
dingen, m ar het blijft nog altijd meer
dan genoeg.
Op deze wijze gaat het een hele poos
door tot de dame haar kopje koffie
op heeft en moet gaan.
Wij, de geblondeerde dame en ik,
zitten een tijdje zwijgend tegenover el
kaar. Dan zeg ik: „Die dame was in
bet? En wie nog van Roemenië, van
Tsjeclioslowakije of zelfs van de Bal-
tische staten.'
„Een Amerikaanse politicus heeft on
langs verklaard, dat. de ontspanning
die is ingetreden niet. inhoudt dat de
status quo als iets blijvends wordt er
kend," antwoord ik
Het moet niet overtuigend hebben ge
klonken. Door de cosmetica heen
breken plotseling de leeftijd en de wan
hoop in het gezicht van de vrouw door.
Zij staat op, neemt afscheid en zegt
dat ze nu aan het werk moet.
Tk betrap me erop dat ik drie siga
retten achter elkaar heb gerookt. Ik
ben hierheen gekemen om te zien boe
Boedapest er op het ogenblik werkelijk
uitziet. Weet ik het nu? Zeker, de beide
vrouwen in „Gerbeaud" waren niet de
enigen die me iets dergelijks hebben
verteld, er waren ook nog anderen;
maar het waren meestal mensen die
zich aan de „nieuwe orde" slechts met
moeite kunnen aanpassen, wier rechten
door de „nieuwe orde" zijn ontnomen;
het waren, zwak uitgedrukt, tegenstan
ders van het. regiem, anders zouden zy
zich misschien in liet geheel niet met
my hebben onderhouden. Het zou licht
vaardig zyn zich tevreden te stellen
met het beeld van Hongarije dat zij
opriepen. Men moet ook de andere par
tij horen.
„Mag ik astublief een vuurtje van
u?" De vraag haalt me uit mijn over
peinzingen. Een man, tussen de dertig
en de veertig jaar, is naast me gaan
zitten. Ik geef hem vuur.
„Ik zat aan het tafeltje hiernaast,"
zegt. hij in tamelijk goed Duits. „Toe
vallig. Ik heb eeu <»n ander gehoord.
Er werd ook zo luid gesproken," ver
telt hij er wat verlegen bij.
Ik zeg niets en wacht af.
„Ik ben geen politiespion"
„Ziet u, dat was een baronesse,"
zegt hy, nog altijd aarzelend. „U hoeft
niet bezorgd te zijn, ik ken haar naam
niet, en ik ben ook geen politiespion,
maar, hij denkt een poosje na cn
begint datgene vat hij me wil vertel
len op een andere manier in te leiden:
„IJ moet zich niet 0111 de tuin laten
leiden. De buitenlanders hebben zich
steeds laten verblinden door het heer
lijke, glanzende Boedapest, waar dc
grote heren paleizen bouwden of een
vermogen in een enkele nacht verspeel
den. Hongarije was altijd een zeer rijk
land, maar de II ngaren, het volk, was
straatarm. Honderdduizenden bezaten
niet eens een heel hemd. E11 nu is het
(Va.11 onze Utrechtse redacteur)
UTRECHT, 22 jan. Vandaag start
de grootste SUS-actie (no.7), die er tot
nog toe geweest is, met de verkoop van
zes series van 350.000 loten, voorzien
weer van vijf coupons, dus met even
veel kansen. Zondag 31 januari is er
een verkoop aan de kerken.
De opbrengst, die naar schatting net
to f 1.600.000.- zal bedragen, wordt ver
deeld over het Convict van het bisdom
Groningen, de Katholieke Actie, het
Hoger Onderwijsfonds, de stichting
Sterke Helpende Handen en het Thorax-
centrum in Utrecht, welke instellingen
resp. een percentage van 71 pet., 11,
4, 7 en 7 zullen ontvangen. Gezien de
doelstelling van deze actie, heeft het
Episcopaat zijn grote instemming be
tuigd.
Er zijn 5005 prijzen, waaronder dit
maal zes woonhuizen, elk ter waarde
van f 25.000.- o£ goederen naar keuze;
zes Austin-auto's, wollen dekens, televi
sie-toestellen en verschillende andere
huishoudelijke o£ luxe voorwerpen.
Ter propagering van de actie wordt
o.a. weer dö bekende geheime krant
in drie miljoen exemplaren huis aan
huis verspreid tussen 1 en 10 februari.
Voor de bezitters van een krant met
een geheim worden prijzen beschikbaar
gesteld tot een waarde van f 25.000.-
De „ontsluiering" geschiedt zaterdag
13 februari door de K.R.O. tijdens een
speciale uitzending des avonds en bo
vendien zondag 14 februari door Radio
Luxemburg van 9 tot 14 uur. De Radio
distributie relay, rt de uitzending in
Nederland.
De uitslag van de loterij zelf wordt
achtereenvolgens bekend gemaakt zon
dag 21 februari, dinsdag 23 februari, za
terdag 27 februari, zondag 28 februari
cn dinsdag 1 maart, waarvoor de KRO
op vijf verschillende plaatsen een aller
genoeglijkste Carnavalsavond organi
seert.
De eerste aal is de pret in Arnhem,
de tweede avond wordt gehouden in
Roermond, de derde in Valkenburg, de
Advertentie
(mi
zoif
fhjjBiatiek, kaqitsigheid bii «vat»kou.
in Ttins (r p(TneiP8ï" <tok in
een hapdige jplasgc HfcJI^POTHEEK
:rs).
"Ogist.
MEEN1GS POEDERS helpen! Er zijn
Mccnk s Poedcr^tffei hoofdpijn, kies
pijn. hoest. gri(9,^parrhec, influenza,
rheumatiek, koortsjpieid bjj gevatte kou,
periodieke pijnen ar enz. Verkrijgbaar
in etuis met 6 jroctiers maar ook in
een handige plastic HUISAPOTHEEK
(met 6 verschillende etuis 6 poeders),
zonder prijsverhoging- Vraag uw drogist.
perior1"' J ge atn^ou!
in ei
■m. bm4ma eOU* MC A PrUTlJCCl/
*uun>igiD-IVJ uij gevaiic kou,
vierde in Roosendaal cn de slotavond
is in de KRO-studio in Hilversum.
Iedere avond gaat er een huis weg
maar dan blijft er nog een zesde huis
over. Over het bezit daarvan wordt
de spanning steeds hoger opgevoerd,
omdat op de achtereenvolgende uitzen
dingen slechts één cijfer van het be
treffende lot bekend wordt gemaakt.
Goklustig Nederland kan dus weer
zijn hart ophalen, maar daarbij leeft
de intentie een van onze mooie katho
lieke instellingen financieel te steunen.
Het is daarom goed, dat wy omtrent
het werk van de vyf deelnemende or
ganen, voor over nodig, iets vertellen.
Het Convict van het bisdom Gronin
gen zal een tehuis te Haren worden voor
priesterstudenten, die hun gymnasiale
studie gaan maken aan liet aldaar
reeds bestaande St.-Maartenscollege
van de Paters Jezuïeten. Met de oplei
ding wordt in september 1961 begonnen.
Ruw geschat zal minstens 7 ton nodig
zijn.
De Katholieke Actie is als onontbeer
lijk instituut voor de versteviging van
de sensus catholicus genoegzaam be
kend. Het grote belang van het Hoger
Onderwijsfonds is eigenlijk al voldoen
de geaccentueerd, wanneer we er aan
herinneren, dat. de steun van het katho
liek hoger onderwijs na de kerkenbouw
naar het inzicht van onze bisschoppen
prioriteit moet genieten. In 1965 zal
meer dan drie miljoen gulden nodig
zyn.
De stichting Sterke Helpende Handen
vangt patiëntjes van de St.-Maartenkli-
niek in Nijmegen voor nazorg op, waar
door lichamelijk gehandicapte kinderen
beter in de maatschappij opgenomen
kunnen worden.
Het Thorar -centrum. verbonden aan
het St.-Antoniusziekenhuis in Utrecht,
heeft pionierswerk verricht met long-
chirurgie, doch groeide uit tot een vol
ledig centrum met behandeling ook van
het hart. De laatste jaren zijn met be
hulp van een kunsthart talrijke opera
ties verricht. De thorax-chirurgie
vraagt een voortdurend wetenschappe
lijk onderzoek en daarom bestaat het
plan op korte termijn een laboratorium
te stichten, dat aan investering vijf ton
vraagt.
(Van onze Utrechtse redacteur)
UTRECHT, 22 jan. Naar wij ver
nemen, zal 27 september a.s. een na
tionale herdenking in Utrecht gehou
den worden van de sterfdag van St.
Vincentius a Paolo, die 300 jaar gele
den in Parijs overleed. In Parijs heeft
een internationale herdenking plaats.
De viering in Utrecht, die 's morgens
met een kerkelijke plechtigheid wordt
ingezet en 's middags wordt vervolgd
met een bijeenkomst in Tivoli van on
geveer 1400 personen, wordt georgani
seerd door de St. Vincentiusvereniging,
de Lazaristen en de Congregatie der Zus
ters van St. Vincentius a Paolo.
BREDA, 22 jan. Het Roosendaalse
echtpaar, dat verdacht van brand
stichting in zijn huis aan de Fortuin
straat is ingesloten, ontkent tot heden
hardnekkig, iets te maken te hebben
met de brand die enkele weken geleden
onder verdachte omstandigheden uit
brak. Inmiddels heeft een uitgebreid
onderzoek van het gerechtelijk labora
torium te Den Haag aan het licht ge
bracht, dat zich in de vuurhaard in
de kast onder de trap vloeibare brand
stof moet hebben bevonden. Naar de
justitie te Breda meedeelde zijn er
thans voldoende aanwijzingen om het
onderzoek met kracht voort te zetten.
Het gaat er slechts om uit te maken
of de man of de vrouw hoofddader is
geweest. Een bijzondere gewaarwor
ding op de dag van de brand was, dat
het meubilair van de straatverdie
ping grotendeels uit het nieuwgekochte
huis verdwenen was. De meubels wer
den bij familie aangetroffen en voor dat
feit heeft de officier van justitie nog
geen aannemelijke verklaring gekre
gen. Vandaag zijn de getuigen, brand
weerlieden en politiemannen, gehoord.
Verenigde Staten President Eisen
hower zal tegen 20 juni een bezoek aan
Japan brengen. De president zal dit
land bezoeken onmiddellijk na zijn reis
door Rusland van 10 tot 19 juni.
(Van onze Haagse redacte)
DEN HAAG, 21 jan. In het afge
lopen jaar is de totale export van het
visserijbedrijf gestegen van 132 mil
joen 111 1958 tot 144,5 miljoen. De ex
port van zoute haring daalde echter
met ongeveer 5.000 ton 1,8 mllijoen).
terwijl ook minder verse haring werd
geëxporteerd. Dit laatste moet groten
deels worden toegeschreven aan het
mislukken van de haringvisserij op de
Engelse wal. Aldus deelde de voorzitter
van het Produktschap voor Vis en Vis-
produkten, drs D. J. van Djjk, vanmid
dag in zyn nieuwjaarsrede mede.
Niet alleen de export maar ook de
produktiecijfers zyn in het algemeen
omhoog gegaan en de behaalde prij-
zyn waren gunstiger dan in 1958. De
voorztter merkte op, dat door
vaak uitermate scherpe concur
rentie, die soms ongezonde vormen
aannam en ook het belang van de im
porteurs in de afnemende landen niet
diende, aan het Nederlandse visserij
bedrijf grote bedragen moeten zijn ont
gaan.
In het afgelopen jaar heeft ook de
vloot zich uitgebreid en we] van 244
Noordzeekotters n 1958 tot 291 stuks in
1959. Binnen afzienbare tijd zullen aan
de Nederlandse vloot hektrawlers wor
den toegevoegd.
De voorzitter betreurt het, dat in de
EEG ten aanzien van de visserij nog
geen stelling is ingenomen omtrent het
te bereiken gemeenschappelijk be
leid.
Ten aanzien van een mokelyke uit
breiding van de territoriale wateren
merkte de heer Van Dijk op, dat deze
voor het Nederlandse visserij-bedrijf en
vooral voor de haringdrijfnetvissery en
de visserij uitgeoefend door kotters na
delige gevolgen zal hebben.
GOIRLE, 21 jan. De Nederlandse
procure der missionarissen van de H.
Familie heeft bericht ontvangen van
het plotselinge overlijden van broeder
Edward, missionaris in Barong Tong-
koq op Borneo. Een passerende inheem
se vond de broeder dood op een half
uur afstand van zijn missiestatie mid
den in de bossen.
HILVERSUM, 20 jan. Willy Schob
be keert in zijn familie terug", zeggen
de vrienden en bekenden van de be
faamde radiotrompettist. Ze bedoelen
daarmee allerminst, dat deze rasechte
Limburger in onmin heeft geleefd met
zijn verwanten en dat nu de vrede zou
zijn getekena. Het grapje heeft betrek
king op zijn recente aanstelling als di
rigent van Harmonie-orkest Utrecht
een fanfare-korps, dat liefst 60 man
telt. Men weet daar van blazen en
pryst zich gelukkig met de nieuwe lei
ding van een man, die van zyn jongens
jaren af zyn liefde aan dc trompet
heeft geschonken. Zyn vader was op
richter, voorzitter en ook dirigent van
de plaatselijke harmonie St. Hubertus
in Maastricht, de stad waar Wiliy
Schobbe werd geboren. Zijn vier broers
die allemaal ouder zijn dan Willy zijn
trouwe bezoekers van dc repetities en
blazen op menig concours hun partijtje
mee. Zo gezien is Wiliy dus weer in
de familiekring terug. Al is het dan in
Utrecht en niet in Maastricht. Zuid-
Limburg zou ook te ver zijn, want Wiliy
Schobbe beschouwt zyn nieuwe taak als
een afwisseling van zyn veelzijdige ra
dio-arbeid.
Willy Schobbe is van zyn jongste ja
ren af met de muziek opgegroeid. Thuis
werd er niet alleen over muziek ge
sproken, maar iok op allerlei wijzen
beoefend. Als jongen van een jaar of
tien had de trompet geen enkel ge
heim meer voor Willy. Én het was zon
der meer dvidelyk, dat hij een muziek
theoretische opleiding zou volgen om
zyn aanleg verder te kunnen ontwikke
len. Hy bezocht reeds vroeg het mu-
Een speurdersverhaal
44
Terwijl ze reden dacht Sluiter eigenlijk pas voor
het eerst aan J. G. Overweel. Op het bureau was
de naam niet te verjagen geweest, maar tijdens de
treinreis waren zijn gedachten steeds afgedwaald
naar Martin Watimena. Hij kon niet ophouden met
zich het gesprek van die ochtend te blijven herinne
ren. De grote ogen van de vrouw vervolgden hem.
Misschien meer nog aan haar dan aan dc Belgische
collega's en aan zichzelf was hij verplicht deze zaak
tot een snel einde te brengen. Nu, rijdend door Ant
werpen, werd het pas Overweel.
Het huis lag in een onopvallende straat. Ze moes
ten op de eerste etage zijn en toen ze de trap op
gingen kwam boven een magere vrouw met haar
hoofd over de leuning hangen. Zwijgend keek ze
naar de politieman, die voor de deur op wacht
stond en naar de twee mannen die naast elkaar de
trap beklommen. De deur was open.
„Zover zyn we al gekomen," grijnsde Sogers. „Op
uw verantwoording nog steeds."
Sluiter mompelde iets over verantwoording in het
algemeen en de zijne niet uitgezonderd, maar bij
had veel meer oog voor het appartement. Het ver
baasde hem, maar tegelijkertijd begreep hy waar
om het, interieur zo was: zware glanzend gepoetste
fauteuils en kasten met bolle poten. Op dé tafel
stond een schaal met namaak-vruchten op een wit
gehaakt kleed. Aan de muren hingen schilderijen
in vergulde lijstten, maar nergens foto's, hoewel die
juist hier wel gepast zouden hebben. Sluiter liep ver
der Er was maar één slaapkamer met een groot
bed erin. Er lag een glibberigglanzende zijden sprei
over. De kouken was netjes opgeruimd. Het was
een net, burgerlijk huis, dat sprak van een matig
pensioen, een rustige levenswandel en weinig smaak.
„Alles al bekeken?"
„Nee. Er was even tyd nodig voor we uw meneer
Overweel konden gaan halen. Toen we hier kwa
men was er niemand thuis. Ik heb u toen meteen
verwittigd. In afwachting van uw komst is het huis
ontsloten en daar zijn we nu."
Sluiter knikte nadenkend. Tegen de zijwand stond
een smal kastje met een bakbeest van een radio
erojr. HU liep er heen en trok de deurtjes open. Er
zaten een paar boeken in en daar tussen stond wat
Sluiter zocht: oen foto-album. Hij nam het mee naai
de tafel en sloeg het open. De teleurstelling volgde
daar meteen op. Er zaten alleen prentbriefkaarten
in, met gezichten op Amsterdam en een paar van
Antwerpen Geen trouwfoto's, geen kinderen op een
vachtje of andere familieportretten. Sluiter sioeg
blad na blad om. Daarna begon hij weer van voor
af aan en nu betastte hy foto na foto. Helemaal
achter m het boek kwam achter een prentbrief
kaart van Amsterdam een foto te voorschijn. Er
stonden een man en een vrouw op, lachend voor een
kermistent. Segers keek over Sluiters schouder mee
en zei prompt:
„De Sinxenfoor. De grote kermis."
Sluiter keek nog eens. De vrouw was hem onbe
kend, maar de man was Overweel.
„Een paar jaar geleden gemaakt."
Hij liet de foto in zijn zak glijden en zocht op
nieuw, maar in het hele huis was verder niets te
vinden: geen brieven, geen foto's, geen enkel blaad
je papier, niets dat spreken kon van een paar men
sen, die hier jaren hadden gewoond. Toen ze terug
kwamen in het halletje stond daar de buurvrouw,
die hun entree met zoveel wantrouwen bad gadege
slagen. Ze bad een wit gezicht, waarop nu rode
blossen gloeiden van opwinding.
„En madame?" vroeg Segers streng.
„Ze zijn al drie dagen weg." zei madame. „Ik
woon hierboven en dc politie is bij iedereen geweest
maar bij mij niet. Ik zou u heel wat kunnen ver
tellen, maar bij mij zijn ze nou juist niet geweest.
Ik zegde al
Nu ze eenmaal op gang was ratelde ze onver
vaard door. Ze was een van die vrouwen die alleen
maar met een pistoolschot tot zwijgen kunnen wor
den gebracht. Haar voordracht was onvervalst Ant-
werps en Sluiter kon haar niet altyd volgen. Segers
Jiet. haar praten tot ze noodgedwongen adem moest
halen en dat ogenblik benutte hij om baar zacht
de deur uit te werken. Op de gang praatte hh ver-
der met haar terwyl Sluiter nog eens de ronde door
het huis maakte. Niets wees er op dat het over
haast was verlaten. In de kasten hingen kleren op
"F.1t®,Fu®nV De ramen waren afgesloten cn alles was
pynlyk netjes opgeruimd, als voor een vakantie
GÜ? „„ai fr weer op de gang stond had Segers zich
juist ondaan van de buurvrouw.
„Phhhtzuchtte hij. „Dat krijgt ge zo ge
ïenutnd overslaat. Nog iets gevonden?"
„Een paar kleinigheden. Misschien heb je iemand
die nog eens met de fijne kam door het huis kan
gaan. Ergens moeten nog wel vingerafdrukken zijn
ook. Die zou ik dan wei willen hebben."
„Ik zal het doen," beloofde Segers.
Ze groetten de politieman, die zich weer voor
de deur had opgesteld en reden terug naar de stad.
Up de Groenplaats stapte Sluiter even af om zijn
hotelkamer weer te bespreken. In een restaurant
viakby kon Segers zijn bevelen telefonisch over
brengen en Sluiter kon er eten. Hij deed het vlug
alsot hy geen tijd te verliezen bad. Daarna haalde
hy de kermisfoto uit zyn zak en bekeek die nog
eens. Overweel stond er lachend op en hij had de
arm geslagen om de schouder van een eveneens la
chende, gezette dame.
„Is 'm dat?" vroeg Segers.
„Helemaal. Toen ik nog maar net terug was in
Amsterdam, de vorige keer, kwam hy me een hoed
brengen. Ik heb je een doorslag van het rapport
gestuurd, geloof ik."
„Ja. Een zot rapport. Geschreven nadat ge iets
heel zuurs gegeten had, ieek het."
„Het echte zure is pas een paar uur geleden ge
komen. Hij zei dus, dat hij Hotel Imperial had op
gebeld omdat Watimena per ongeluk zyn hoed had
meegenomen uitHé, hebben jullie vanavond ook
nog gekeken in dat café. De Hesp op de Suikerrui?
Daar kon hy wel eens zitten, als hij nog in de stad
is."
f"—-" i'-yolgdl
WILLY SCHOBBE
zieklyceum in Maastricht en het con
servatorium van Luik. Hy was nauwe
lijks vyftien jaar, toen hij een kans
kreeg als eerste trompettist bij het
Maastrichts Stedelijk Orkest. Hij was
er wat trots mee. En de familie niet
minder. Toch vond Willy in het „ernsti
ge genre" geen bevrediging. En twee
jaar later zocht hij het in de richting
van de amusementsmuziek. Toen hij
negentien jaar was, kreeg hy een con
tract jy het AVRO-dansorkest. Hier
was hy in zijn element en van die ty'd
af steeg zijn ster aan het firmament
van de wereld ran de lichte muziek.
Spoedig pakte Willy zyn koffer en be
reisde als lid van het bekende orkest
van John Kristel een groot deel van
Europa. Tot de oorlog uitbrak. John
Kristel en zijn band waren in 1939 in
Zwitserland aangekomen. De dreiging
van de oorlog hing reeds over Europa.
Terwijl het orkest naar Nederland reis
de, bleef Willy in Zwitserland, waar hij
in 1941, in Bern. trouwde. Na de oor
log kwamen Willy en zijn Deense echt
genote naar Hilversum. Er was volop
werk aan de winkel. In 1945 werd hij
de gewaardeerde medewerker van de
„Skymasters" .speelde vervolgens bij
„De Zaaiers" en het Cosmopolitain
Orkest, aan welke ensembles hij ook
ihans nog meewerkt. En nog niet zo
lang geleden werd een lang gekoester
de wens werkelijkheid: een eigen or
kest, het Ballroom Orkest, dat reeds
vele successen voor de microfoon heeft
geboekt. Zy: naam is, mogen we ge
rust zeggen, beroemd over de gehele
wereld, dank zij zijn bekende composi
ties als ..Trumpet Tango", „The Voice
of the Trumpet" en „Happy Trum
pets". Hij heeft een volkomen eigen
stijl en de naam van Willy Schobbe is
dan ook onder zijn collega's in binnen-
en buitenland in de naoorlogse jaren
een begrip geworden. In Utrecht, waar
hij dirigent Leo Bos voor de lessenaar
zal opvolgen, zal hij zich spoedig nieu
we vrienden weten te maken, want Wil
ly Schobbe is een sprankelende per
soonlijkheid, die spoedig iedereen voor
zich weet in te nemen. Alleen zijn
vrouw zal hem in Hilversum minder
thuis treffen, evenals zijn veie kennis
sen in de Kadiostad.
