De geschiedenis van een beroemde abdij
Van puinen, die sterven
Het UNIFORM op school in
Australië
wwm
Hl
li
a
b
m
Politieman met vlekkeloze
loopb
aan nam g
aan
VOndsthet zoeklicht
mmAi
Veel omstreden en toch geliefd
Zes maanden met aftrék geëist
Officier: „Dit is een
ik liever de verdediger zou zijn
waarin
Regeringscrisis
op Sicilië
Bus personeel komt
terug op eis
Dertienduizend gulden
„losgepraat"
Betonnen zolder redde
slapend gezin
Man bijt honcl
Minister Casey neemt
ontslag
Met middelbare akten
naar universiteiten
Studierichtingen spoedig
bekend
Gasontploffing in
woning
Gezin ongedeerd
Dieper dan 11.400 meter
V B
ZATERDAG 6 FEBRUARI 1960
PAGINA
Daar waar Brabant en Henegouwen in hun uiter
ste grenzen elkaar raken, in het midden van een
half wilde en half bucolische omgeving van
wouden en dalen, zijn al sedert mensenlevens aan
het sterven de puinen van wat eens een grote en
beróemde abdij der Cisterciënzers ivas. Doch
ondanks voortdurend verval behouden zij nog
een buitengewone grootsheid, als machtige en
mystieke getuigen uit de middeleeuwen.
De geschiedenis van deze abdij, gelegen op het
grondgebied van het plaatsje Villers, kan wel
samengevat ivorden in drie korte zinnen: haar
bescheiden oorsprong, haar langdurige bloei,
haar plotselinge vernieling door revolutionaire
goddeloosheid. Maar elk van die zinnetjes bevat
boekdelen op zich zelf over wat eens een der
bekendste kloostergemeenschappen van haar
lijd was.
Gobert d'Aspremont liggend op
zijn stenen bed
Éi*
Abdij van Villers in 1730
s dïh
- 'Ja
De dure scholen
Allemaal gelijk
Het hoedje
IJPPj
fi
»g
J.
fi&üÜ JS! 1
.Rondhangende" dame
NA DE WERVELWIND
DER REVOLUTIE
De eerste cisterciënzerabdij was gele-i
gen in Bourgogne, te Saint Nicolas-les-
Citeaux. De abdij van Citeaux-Cistercium
vanwaar de naam Cisterciënzers I
werd in het jaar 1098 gesticht door Ro
bert. abt van Molesme, in een woud, dat
hij, van Rainard, burggraaf van Beaune
en van Gautier, bisschop van Chalon-
sur-Saöne had gekregen. Deze Robert
kwam van Molesme, waar hij een Be
nedictijnerabdij in het leven had geroe
pen, vanwaar de hervormers van Ci
teaux zouden komen, die integraal naar
de letter en de geest de regel van Bene-
dictus wilden naleven. Alberic, de twee
de abt, bekwam in 1100 de bevestiging
van de nieuwe kloosterorde van Paus
Pascalis II. Doch reeds onder de derde
abt dreigde de communiteit uit te ster
ven wegens tekort aan roepingen, tot
dat. in 1114. Bernard de Tescelin .met
dertig adellijke jongelieden in het kloos
ter hun intrede deden. Bernard, die in
1091 te Fontaine in Bourgogne was ge
boren als zoon van ridder de Tescelin en
van gravin' Alette de Montbard, had
reeds op negentienjarige leeftijd de roe
ping in zich voelen groeien. Onder zijn
geestelijk woord kwamen veel volgelin
gen in de kloosters die hij op verschil
lende plaatsen als het ware uit de grond
deed verrijzen: Ferté-sur-Cröne, Pon-
tigny in Auxerrois, Clairvaux et Mori-
mont in Champagne. Men noemde deze
abdijen de vier dochters van Citeaux.
Clairvaux, waarvan de heilige Bernar-
dus de eerste abt was, werd de ware
haard van de cisterciënzerfamilie en was
spoedig een der belangrijkste abdijen
van Frankijk. Dertig jaar heeft Ber
nard aan haar hoofd gestaan en het is
in kronieken te lezen, dat zij tegen
het einde van het leven van haar roem
rijke stichter in 1153 niet minder dan
zevenhonderd' monniken en lekebroeders
telde.
Uit de vier dochters van Citeaux kwa
men talrijke kleindochters, zoals men zij
noemde. Eén daarvan was de abdij van
Villers. Toen Bernard in deze streken de
kruisvaart kwam prediken, drongen de
hertog van Brabant en andere seigneurs
er bij hem op aan, dat hij een kloos
ter zou stichten in Brabant. Terug in
Clairvaux, zond hij van daaruit twaalf
van zijn geestelijke zonen, onder de lei
ding van de dertiende, Laurentius. Zij
legden in 1147 de basis van de abdij
van Villers, in het hoogste gedeelte van
het woud, dat zich toen nog tot bij het
stadje Nijvel uitstrekte en eigenlijk nog
een stuk was van het Zoniënwoud, dat
aan de rand van Brussel begon. Zij ves
tigden zich daar aanvankelijk bij de fon
tein Goddiarck, waar zij een klein bede
huis bouwden en voor zichzelf wankele
hutten van leem, stro en takken optrok
ken. Een jaar later kwam Bernard weer
ter plaatse en deed de jonge communau-
teit zich naar een naburig dal ver
plaatsen, waar een kleine rivier, de Thyle
liep, de Dijle, die ook Mechelen en
Leuven besproeit. Onder zijn toezicht
werden een kapel en cellen in steen Be
bouwd.
lp dc tijdspanne van slechts enkele
jaren ontvingen de monniken zoveel do
taties dat zij niet alleen een grote kerk
maar ook ruime eet. en slaapplaatsen
konden bouwen. En vanaf de helft der
volgende eeuw was de abdij van Villers
een der grootste religieuze instellingen
van het land. Er waren toen meer dan
honderd paters en driehonderd lekebroe
ders. Op haar beurt stichtte Villers de
abdijen van Grand-Pré en St.-Bemard
aan de Schelde. Het was in de Xlle eeuw,
dat te Villers grote gebouwen zoals het
klooster, de majestueuze abbatiale kerk
de brouwerij en de refter voor de mon
niken tot stand kwamen. De groei en
bloei namen toe in de XlVe en XVe
eeuw, doch werden in 1576 plotseling ge
stuit, toen de calvinisten de abdij zwaar
verwoestten. Het was maar eerst zestien
jaar later, dat de monniken er terugkeer
den, de puinen opruimden en weer bou
wen gingen, om hun abdij geleidelijk in
haar vroegere luister te herstellen. In
1730 zag ze er uit zoals zij voorkomt op
de oude tekening die wij hier afdrukken.
Haar hoogtepunt bereikte zij rond het
einde van de XVIIIe eeuw, tot in het jaar
1793. Zij telde toen honderd hoeven en
haar gebouwen waren over twintig hec
taren uitgestrekt. Deze dochter van Ci
teaux was toen, volgens kroniekschrij-
ves, de mooiste abdij van de wereld.
Maar de régel werd er niet meer zo
nauwkeurig nageleefd als vroeger, ook
doordat machtige seigneurs hun invloed
in de abdij wilden doen gelden,
Toen kwam, als in een alles meesle
pende lawine, de wervelwind van de
Franse revolutie, die de monikken voor
altijd verjoeg en de gewijde zangen on
der de door Sint-Bernardus gewijde ge
welven deed uitsterven. De gebouwen
werden geplunderd. Waar zij niet ver
nield werden, verkocht de revolutie nog
wat overeind was gebleven. De kopers
haalden al het bruikbaar materiaal weg
en lieten het klooster achter, naakt als
een reusachtig skelet. Regen, stormen
en wind vergrootten nog de schade En
alsof dat alles nog niet genoeg was, kwa
men in 1789 Oostenrijkse troepen de
vele verwondingen nog ernstiger maken.
In 1795 bleef van alles wat er in de loop
der eeuwen aan kunstschatten en an
dere kostbare dingen was bijeengebracht,
niets meer over. Alleen kale muren
bleven als stomme getuigen van de tra
gische ondergang recht, totdat ook zij,
door de tand des tij ds belaagd, de ene
na de andere begonnen te begeven.
Nog geen eeuw geleden stortten, met
donderend lawaai, het dak en de midden
beuk van de eens zo grandioze abbatia
le kerk in. De openbare opiniewerd er
door wakker geschud en men drong aan
dat de puinen zouden geconsolideerd
worden. Het Rijk n®ni die taak op zich,
deed er de hoogstnodige wérken uitvoeren
om niet alles na min of meer 1 angé
tijd met de grond gelijk gemaakt te zien,
maar tot een redding van alles wat
nog gereed bad kunnen worden, is het
nooit gekomen. De natuur heeft lang
zaam maar hardnekkig van wat eens een
juweel van middeleeuwse bouwkunst was
bezit genomen. Kraaien tekenen er, zon
derlinge, zware arabesken in de lucht,..
of nestelen er in donkere gaten.
Zes en zestig abten hebben in 648 jaren
van haar bestaan de abdy van Villers be
stuurd.
Men ziet nog fragmenten van de kerk
de watermolen, de maalderij en de bak
kerij. In deze laatste is een oven waar
in tweehonderd broden tegelijk konden
bakken worden. Men heeft haar later in
een hotel voor toeristen omgebouwd, doch
enkele jaren geleden is dat totaal in de
vlammen opgegaan. Er zijn nog romaanse
en gothische lege vensterholten en bouw-
fragmenten uit de twaalfde eeuw.
Toen Laurentius met zijn twaalf jonge
monniken 'uit Clairvaux naar Villers
kwam, was de grond er onvruchtbaar en
de acht bunders, die zij bebouwden lever
den niet eens voldoende vruchten op om
de kleine communauteit te voeden. Zelfs
de bron was op een gegeven .ogenblik uit
gedroogd. Het ,i? toen dat Bernardus
weer ter plaatse verscheen en de ge
meenschap naar de vallei met de Thyle
deed verhuizen. In hoe valle muitae ani-
mae salvabuntur, zeide hij, in deze vallei
zullen veel zielen zaligheid vinden.
Jarenlang werden na de vernielingen
de puinen niet opgeruimd. Toen de kerk
grotendeels instortte, lagen stenen er zes
meter boog overal verspreid. Van de
meer dan vier honderd door monniken
met de hand geschreven en met miniatu
ren verluchte getijdenboeken die de
kloosterbibliotheek in het jaar 1300 bezat,
zijn er slechts enkele tot ons gekomen.
Een document van 1315 spreekt over vijf
scriptoria óf schrijfkamers in de abdij,
waar monniken haast onafgebroken aan
het werk waren.
Er moeten in de abdij nog geraam
ten in de grond zitten. Als een monnik
ging sterven, werd hij op asse gelegd en
na zijn dood, alleen gehuld in zijn pij, zon.
der kist begraven. Bij de lekebroeders
trok men daarbij hun kap over de ogen.
Groten der aarde deden er zich in de kerk
begraven, waar zij praalgraven deden
bouwen. Zo was er een van hertog Hen
drik II en diens gemalin, Sophia van
Thuringen, dochter van de heilige Eli
zabeth van Hongarije. Niets is daarvan
overgebleven, evenmin als die van abten
en prinsen, die er werden bijgezet.
Wel heeft men nog niet zo heel lang
geleden een grafmonument ontdekt, dat
als bij wonder zo goed als ongeschonden
is gebleven en niet werd weggehaald.
Het dankt dat aan 't feit, dat het zich in
een lage nis van een der zijbeuken be
vond, waar het instortend puin naast is
gevallen en dat achter die muur van
stenen lang aan het oog der mensen ont
trokken was. Het is zelfs een echt kunst
werk, van kostbaar marmer. Op een ste
nen bed rust meer dan levensgroot de
figuur van Gobert d'Aspremont, een edel
man uit Frankrijk, die na aan de kruis
vaart van 1227 te hebben deelgenomen,
in de abdij van Villers zijn leven in ge
bed en versterving is komen eindigen.
Hij rust daar, onder de massieve koe
pel van een brede nis, bij een wonder
mooi romaans venster met zeven rozen.
Men is geneigd te zeggen, dat een stuk
der middeleeuwen op het gelaat van die
krijgsman-monnik is te lezen. Om de ge
sloten ogen straalt een niet te beschrijven
uitdrukking van sereniteit, die door geen
aardse schaduwen meer kan gestoord
worden. Gobert d'Aspremont nam de mon.
nikspij in 1249; hij overleed in de abdij
op 20 mei 1263. Op zijn stenen bed bij het
transept, niet ver van de kapittelzaal,
ligt hij gehuld in zijn lange pij met strak
ke plooien Rustig is het gelaat, als ver
zonken in een inwendige verrukking.
Maar de wilskrachtige mond en de zwa
re kin verraden nog de krijgsman die hij
was. Terwijl de lippen een gebed schijnen
te prevelen. Hij was het, die uit Fosses
het stoffelijk overschot van de heilige Ju
liette de Cornillon naar. Villers had ge
bracht om daar, zoals zij er hem tijdens
haar leven de wens had uitgesproken, in
de abdijkerk begraven te worden. Haar
graf is daar, samen met de andere, door
de revolutionaire stormen die er gewoed
hebben vernield en nergens heeft men
haar gebeente teruggevonden.
Mag men, in de daar al sedert eeu
wen rustende monnik Gobert d'Aspre
mont een prefiguratie zien dat eens de
monniken zullen weerkomen om ander
maal de abdij van Villers uit haar pui
nen op te trekken?
B.
(Van onzè correspondent in Australië)
De Nederlandse emigranten-huismoe
der, die bij vertrek uit het vaderland
onbezorgd denkt, dat Pietje en Marietje
en alle andere kinderen In de leerplich
tige leeftijd voorlopig lekker In de kieren
zitten, komt in Australië bedrogen uit.
Ze loopt de kans al vrij spoedig weer
diep in haar portemonnee te moeten tas
ten want de Australische schoolkinderen
zijn naar Engelse trant keurig in uniform
gestoken. „Keurig", nu ja, daar valt over
te praten, maar in uniform zijn ze. En
dat is een dure geschiedenis ook.
Nog voor Kerstmis, wanneer de exa
mens op de scholen worden gehouden
maakt menig ouderpaar zich zorgen over
de kosten van het uniform van zoon of
dochter die straks na de zomervakantie
in februari naar de „High School" zal
gaan. Want, op de lagere scholen moge
het dragen van een uniform niet ver
plicht zijn straks op de middelbare school
is dat wel het geval. Die lagere scholen
betreffen dan alleen het openbaar onder
wijs. waar het uniform hier en daar op
een vrijwillige basis wordt gedragen. An
ders is het gesteld op de bijzondere scho
len, die van een bepaalde Kerk uitgaan
en waar een Uniform voor de leerlingen
gewoonlijk verplicht is.
Er zijn in Australië ruim zevenduizend
openbare en tweeduizend bijzondere scho
len, welke laatstgenoemde geheel door
de ouders moeten worden bekostigd, om
dat de staat daarvoor geen subsidie ver
leent. Alle pogingen tot „gelijkschake
ling" van het onderwijs hebben tot nu toe
geen of weinig succes gehad. Waar open
bare scholen geheel kosteloos zijn, omdat
de staat betaalt, moeten de bijzondere
scholen een niet onaanzienlijk schoolgeld
vragen, terwijl bovendien de leerlingen
van deze scholen gewoonlijk verplicht
zijn tot dragen van een uniform.
Het zijn voornamelijk katholieke scho
len. die al deze zware lasten hebben te
dragen.
Er zijn ook enkele particuliere scholen
van bepaalde „standing" en het behoeft
geen betoog, dat het bezoeken daarvan
nogal kostbaar is. De befaamde „King
School" in Paramatta, nabij Sydney,
vordert zoiets van 6.000 gulden school
geld per jaar. doch er zijn gelukkig ook
goedkopere scholen.
Degrondgedachte van het schooluni
form moge geweest zijn om een zekere
gelijkheid tussen de leerlingen uit ver
schillende maatschappelijke rangen en
standen te verkrijgen, in de praktijk is
daar toch niet zo heel veel van terecht
gekomen. Inderdaad kan men een kind
vanwege zijn kleding niet zo dadelijk clas.
sificeren, doch er zijn op den duur toch
wel scholen van zekere standing en faam
ontstaan, al is de grens niet zo scherp
getrokken.
Nu en dan ontbrandt er een heftige pen.
nenstrijd over het sehoolunifrom. School
meisjes, schooljongens en ouders luch
ten dap him hart over dat uniform, het
welk door de tegenstanders als „ouder
wets"'. „achterlijk", of „onflatteus" wordt
betiteld, terwijl de voorstanders zich be
roepen op de „gelijkheid", de „school
ser" en wat al niet meer.
Maar het ziet er voorlopig niet naar
lit dat het schooluniform zal verdwijnen.
Onlangs vertelde het hoofd van een
ïieuwe school, dat reeds lang voor de
ipening van 't gebouw ouders bij hem ko
nen vragen, wat het uniform voor de
eerlingen zou zijn en op de dag, dat de
ichool werd geopend, was 80 pet. van het
iantal leerlingen keurig in uniform gesto
ken.
De keuze van het uniform wordt gedaan
door het schoolhoofd of de directrice in
overleg met de oudersvereniging.
De meeste immigranten-ouders. die te
voren in andere landen nog geen kennis
hebben gemaakt met het systeem van
schooluniform, kijken zich de ogen uit op
de soms inderdaad wat vreemdsoortig
uitgedoste schooljeugd. De immigranten
kinderen bezweren nooit of te nimmer
iets dergelijks aan hun lijf te willen heb
ben. Alles went, ook de aanblik en het
dragen van een schooluniform.
Om nog even op die „King School"
i terug te komen, het uniform van deze
I school, welke uitsluitend voor jongens
is, wekt gedachten op aan muzikanten
door het zwaar betreste grijze uniform
jasje, blauwe broek met brede, rode bies
en een hoed met stormband, omgeslagen
rand met kokarde.
Bij de „gewone" middelbare scholen
zijn de uniformen minder pompeus doch
soms inderdaad weinig flatteus, zoals
voor een meisje, een bruine jurk met
bruin jasje, des winters bruine jumper
gele stro. of vilthoed met zwarte band,
bruine lage schoenen en om dit alles of
ficieel „af te kleden" donkerbruine hand.
schoenen
Het meest „en vogue" voor de meis
jes is echter een blauw uniform hetzij
rok en jasje of jurk, een donkere hoed
of een geheel grijze uitrusting.
Potsierlijk zien de jongens er soms uit,
vooral wanneer het kinderen van een
lagere school betreft. Dan kan men peu
ters van een jaar of acht zien rondwande
len in een keurig pakje en e'en strohoed
met stijve rand a la Maurice Chevalier
op het hoofd.
Er zijn uniformen met lange broeken
hoofddeksels van stro of vilt, comple
te herenhoeden. Kortom, er is voldoende
variatie, welke aangevuld wordt met de
„schooldas" en op het uniformgebor-
duurde schoolspreuk en eventuele vermel
ding omtrent de sportprestaties van de
drager.
Bij dit alles behoort het onafscheidelijke
koffertje voor de boeken, vooral geen
tas. Want de Australiër is hevig conser
vatief en hetgeen niet „hoort" doet hij
ook niet. Dus een koffertje.
Zo'n hele „High School" uitrusting
komt op 400500 gulden en al kan men
het allemaal op „lay by" of welke andere
vorm van afbetaling dan ook kopen, be
taald moet het worden.
DEN HAAG. 5 febr. Het gerechtshof
heeft vanmorgen, overeenkomstig de vor
dering van de procureur-generaal, het
vonnis van de rechtbank, tien maanden
gevangenisstraf en terbeschikkingstelling
van de regering, bevestigd tegen de 55-
jarige Haagse koopman T. H„ die meer
malen oplichting had gepleegd. Hij had
zich verleden jaar schuldig gemaakt aan
oplichting van verscheidene goed-gelovige
Hagenaars, die hij resp. wijsmaakte, dat
hij een prijs in een voetbalpool had ge
wonnen en dat hij rijksrechercheur was,
die veel salaris en gratificaties te goed
had. Het lukte hem in totaal 13.000,— los
te praten.
MEPPEL, 5 februari Vanmorgen om
streeks kwart over zeven heeft zich in de
woning van de familie F. J. Gruppe te
Zuldwolde (Dr), een aardgasontploffing
voorgedaan. Daarbij werd de benedenver
dieping van het huis grotendeels vernield.
Doordat deze verdieping van de boven
verdieping is gescheiden door een beton
nen zoldering, bleef de familie, die boven
te bed lag, ongedeerd. Over de oorzaak
yan de ontploffing is (mg niets bekend,
V. vveWv
.-ÏM«KL
gdan de voet van de Euromastte Rotterdam is men begonnen' met de bouw van een voetbrug, die de verbinding zal
vormen tussen de „Euromast" en het paYk' waar de tentoonstelling „Floriadet' wordt gehouden.
ROTTERDAM, 4 febr. „Ik was in'
hart en ziel politieman, ik had een geluk
kig gezinsleven en het geld niet nodig.
Ik begrijp niet hoe ik er toe gekomen
ben". Aldus vanmiddag de 47-jarige op
perwachtmeester van de rijkspolitie te
Capelle a/d IJssel, R. R„ toen hij voor de
rechtbank te Rotterdam terecht stond
voor iets dat de officier van justitie als
„knevelarij" betitelde.
10,- had de opperwachtmeester aan
genomen van een jongeman, die hij, met
zijn meisje op 24 december jl„ na midder
nacht, in een auto te Capelle betrapt had
op overtreding van art. 117 van de plaat
selijke politieverordening. Hij wilde pro-
ces-verbaal opmaken, maar de jongeman
zou wel drie maal gevraagd hebben:
„kan het niet overgaan", waarop de po
litieman gezwicht was en gezegd had dat
dit ieder dan 5,- zou kosten. De jonge
man was toen later naar de politie ge
gaan.
De opperwachtmeester verzekerde de
rechtbank dat het de eerste en enige keer
was dat hij dit gedaan had. En de of
ficier van justitie, mr. S. J. van der Hoe
ven, zei in een requisitoir als een plei
dooi: „Ik vertrouw deze opperwachtmees
ter nog. Deze politieman (met 22 dienst
jaren) staat uitermate gunstig bekend en
heeft een vlekkeloze loopbaan. Hij was
een hardwerkend man met een. groot hart
voor zijn vak. Dit is één van de zaken,
waarin ik liever de verdediger zou zijn",
zei de officier. Zijn eis luidde zes maan
den gevangenisstraf met aftrek, waarvan
drie voorwaardelijk.
„Het is bij de rijkspolitie op het ogen
blik een heksenketel door het personeels
gebrek", had mr. Van der Hoeven ook
gezegd. Hierin zocht hij, evenals de ver-
De 25-jarige Mar go Tscheng, afkomstig
uit Tientsin (China), is niet alleen slan
gemens bij een circus in Manchester
maar heeft nog meer pijlen op haar boog.
Zo hangt zij bevoorbeeld af en toe een
beetje rond. Maar dan niet op een man
nier, zoals wij gewend zijn. Als Mar go
zin heeft, laat ze zich aan het haar op
hangen en vindt een stoel dan een over
bodig artikel. De twaalf maanden oude
Sun-shin begint er al helemaal aan te
wennen. Hij zit lekker op zijn gemak bij
moeder op schoot.
ZEEPOST
s-GRAVENHAGE, 5 febr. Met de volgende
schepen kan zeepost worden verzonden De
data, waarop de correspondentie uiterlijk ter
post moet zijn bezorgd, staan achtei de naam
van het schip verrneld. Argentinië: ms .Gooi
land" 8/2; Australië: ss „Strathaird" 9/2: Bra
zilië ss „Algorab" 7/2 en ss „Uruguay" »»/2;
Canada: ss Queen Mary" 8/2 en ms „Wester-
dam" 11/2; Chili: via New York 11/2; Indo
nesië ss „Radja" 11/2; Ned Antillen: mi-
„Oranje Nassau" 9/2; Nieuw Zeeland- ms .Sus
sex" 7/2; Suriname: ms „Ammnn" 10/2: Unie
van Z.-Afrika en Z.W.-Afrika ms „Carnarvon
Castle" 7/2; Brits Oost Afrika: ms ,;Jean Lat
horde" 11/2.
Inlichtingen betreffende de verzendingsdata
van postpakketten geven de postkantoren.
dediger; mr. A. F. A. van Vel zen en de
verdachte zelf, de oorzaak van net ge
beurde. Door verlof en.cursussen van an
deren zou R. vaak alleen voor het werk
gestaan hebben. Bovendien zou hij van
superieuren wel eens niet bepaald vrien
delijke aanmaningen gekregen hébben.
„Het was al'nacht toen het gebeurdë,
de man was moe en hij piekerde", voerde
de verdediger aan. Dank bracht mr. Van
Velzen aan de officier voor zijn requi
sitoir, en het parket voor de wijze waarop
men zijn cliënt heeft behandeld.
Na er nog op gewezen te hebben dat
R. een voortreffelijk vader van een voor
treffelijk gezin met binnenkort acht kin
deren is, vroeg de verdediger aan de
rechtbank „in vergaande mate mild en
clement te zijn".
Over 14 dagen volgt de uitspraak.
PALERMO, 5 febr ..(AFT) Drie
ministers van de Sicitiaanse regionale
regering, die steun Heeft van de commu
nistische partij, zijn afgetreden, omdat
zij van mening zijn, dat de regering te
iinks georiënteerd is. De afgetredenen
zijn de viee-premier Nichiara en de
ministers Barone en Roccaromana.
Twee van hen behoren tot de partij van
premier Miiazzo, de Christelijk Sociale
Partij, de derde is lid van de democra
tische centrumpartij. De drie oud-mi
nisters hebben een motie van wantrou
wen in Milazzo's regering ingediend.
Tot dusver beschikte Miiazzo over 46
van de 90 stemmen in het parlement.
Door het uittreden yan Nichiara, Baro
ne en Roccaromana is hij. zijn meerder
heid kwijtgeraakt.
Toch heeft hij verklaard niet te zullen
aftreden. Het parlement komt dinsdag
a.s. weer bijeen. Premier Silvio Miiaz
zo heeft in 1958 de „Christelijk Sociale
Partij" gesticht, nadat hij uit de De-
mocrazia Cristiana was gestoten.
LONDEN, 5 febr,. (UPI) Samuel
James Wilson, 29 jaar oud, is gisteren
tot zes maanden gevangenisstraf ver
oordeeld, omdat hij twee politieman
nen aangevallen en hun hond gebeten
heeft.
HILVERSUM, 5 februari. De del®]
gaties van personeel van vervoersonde''
nemingen hebben meegedeeld, dat zij 0
rijp overleg op hun besluit, dat inhiel"'
dat zij zaterdag 6 februari om twaalf
uitslag wensten op hun eis van dr>,
procent van het jaarloon als voorsch®
op de lopende onderhandelingen, terug
komen. Zij zullen nu wachten totdat
besprekingen tussen de werkgevers- e(
werknemersorganisaties, die tot dusy®'
een gunstig karakter dragen, geëindig®
zijn-
CANBERRA, 4 febr. (AFP) I*
Australische minister van Buitenland-^
Zaken, Casey, heeft vandaag zijn ontsl';
aangeboden zo meldt Radio Melbour®®'
Hiervoor zal premier Menzies, die
portefeuille tijdelijk heeft overgenoirw''
een onderhoud hebben met de gouv®('
neur-generaal.
Dr. Cameron, minister van Openba"
Gezondheid, heeft zich bovendien bei'.j,
met de organisatie van wetenschappelu j
en industrieel onderzoek, hetgeen
nu toe tot de competentie van CaSe'
behoorde.
(Van onze Haagse redactie)
DEN HAAG, 4 febr. Minister Cal'
zal alles in het werk stellen om voof
de aanvang van het volgende studie
jaar bekend te kunnen maken welke stU'
dierichtingen aan de universiteiten e®
hogescholen kunnen worden gevolg11
door bezitters van de verschillende mid
delbare akten. Het overleg met de fa' j
culteiten zal spoedig kunnen worden af' i
gesloten. De toezegging van de minister]
is een antwoord op vragen van h®1
"weede Kamerlid Kleijwegt (P.v.d.A.)''
MEPPEL, 5 febr. Vanmorgen be^
zich in de woning van de familie F- v
Gruppe te Zuidwolde (Dr.) een aafO
gasontploffing voorgedaan waarbij d®
benedenverdieping van het huis gr®
tendeels werd vernield. Daar deze ver
dieping van de bovenverdieping is g®
scheiden door een betonnen zolderio»'
bleef de familie, die boven te bed
ongedeerd.» Over de oorzaak van
ontploffing is nog niet bekend.
de
JA, DE STILLE OCEAAN heeft nog
veel grotere diepten dan die van 10.668
meter en zelfs dan die van 11.400 meter,
zo pas door prof. Piccard samen met de
Amerikaanse marineluitenant Walsh be
reikt.
Die van 10.668 meter werd tot dusver
als de grootste diepte beschouwd, op grond
van metingen, in 1957 door Sovjet-geleer-
den verricht. Algemeen werd toen reeds
aangenomen,, dat de inzinking ter hoogte
van de Marianenarchipel in de Stille Oce
aan dieper was dan welke inzinking en
canyon in de oceanen Ook. Dat prof. Pic
cards bathyscaaf de 11.400 meter haalde,
was een grote verrassing. Hij heeft intus
sen verklaard, nog niet eens de grootste
diepte bereikt te hebben. Er zijn nóg
veel diepere plekken, waardoor men dus
dichter bij het inwendige van de aarde
komt.
Men weet het, de afdaling tot 11.400
meter is betiteld ais een prestatie, verge
lijkbaar met die van de eerste Spoetnik.
Het bereiken van nog grotere diepten zou
een Amerikaanse prestatie opleveren,
even belangrijk als de Sovjet-Russische en
Amerikaanse raketten-experimenten.
Immers, men zal nu veel betere gege
vens kunnen verkrijgen over de afstand,
welke door de zonnestralen onder water
worden afgelegd. Tevens zal het mogelijk
zijn, de voortplanting van radiogolven op
grote diepten na te gaan en bovendien
zal men zich op den duur een beter oor
deel kunnen vormen over de geologische
constructie van de zich op de oceaanbo
dem bevindende spleten in de aardkorst.
ALLEMAAL dingen, waardoor de
kennis omtrent onze aarde en alles, wat
ér 'het bestuderen waard is, verhoogd
wordt, terwijl de resultaten ervan ook
van grote waarde voor het onderzoek van
de wereldruimte zullen blijken, ook wat
betreft de constellatie van de planeten,
wélke dë eerste reisdoelen der ruimte
vaarders zullen zijn. Er is nü al weer een
bericht gelanceerd, dat de Sovjét-Russen
nog dit jaar een mens de wereldruimte
in zullen sturen. Of ze zullen profiteren
van~hetgeeir"door prof." 'Piccard "en—zij h
Amerikaanse assistent bijeengezameld
wordt ook Piccards zoon Jacques is
van de partij is inmiddels een Svc
vraag. Want al die duikpartijen na*
weergaloze diepten hebben ook een tav*
tair doel, aangezien de Amerikanen me®'
willen weten omtrent de onderste laëe?
van de oceanen, in verband met de boU*
van atoomduikboten en tevens met 't
op de afweer van duikbootaanvallen ®P
de daartoe eventueel te construeren
weermiddelen.
INTUSSEN HEEFT DE Amerikaan*®
marine de nadruk gelegd op het weten
schappelijke doel. De chef van de genef®'
le staf der Amerikaanse marine, adm1'
raai Burke, stuurde prof. Piccard e®'{
telegram, waarin hij deze en luitena"
Walsh uitbundig hulde bracht voor ^7
dapperheid bij het afdalen naar de gro
ste diepte, ooit door een mens bereid.
Hij voegde er nog bij, dat zelfs walvies®
nooit gepresteerd hebben, wat de bem®"?
nmg van de bathyscaaf „Trieste" he®!
verricht... Blijkbaar wist hij toen nog ni®J
dat er op 11.400 meter een vis is waarg®,
nomen, die blijkbaar de enorme drw
heel gemakkelijk doorstond. Wie we®'
waartoe walvissen in staat zijn. Een M°'
by Dick b. v
Die enorme druk heeft prof. Piccar°
en luitenant Walsh weer heel wat zorg®
gebaard. En zulks niet gedurende enk®1
minuten, maar urenlang. Zo'n afdaling
een moeizaam karwei. Iets minder mo®1'
zaam is het weer opstijgen.
De afdaling naar de 11.400 meter be'
gom om 16.20 en duurde tot 21.8, derhat®
vier uur en 48 minuten. Het opstijg®'
nam 3 uur en 17 minuten in beslag. E®
hele tijd Ook nu werd. zowel bij k®.
dalen als bij het opstijgen halverwei!
de radioverbinding met de aan de opp®*'
vlakte liggende schepen verbroken, yi
het dalen kon de verbinding pas herstel
worden op het diepste punt.
Nadat, de bathyscaaf de oppervlakte h®
bereikt, heeft luitenant Walsh in na®1*!
van de Amerikaanse marine een stal®£
buis met een Amerikaans vlaggetje 7
zee geworpen, waarvan men aanneefl^'
dat ze zich met haar spitse neus in
oceaanbodem heeft geboord, op 11
meter.
We gtippen nog even aan, dat de „Tri®®'
ze op een werf aldaar volgens de plano®;
ze op een werd aldaar volgens de plano®®
van prof. Piccard gebouwd is.
