Modebeeld is grilliger
dan het ooit geweest is
r
D
Tussen kruin en knie zijn alle mogelijke nuances vertegenwoordigd
VOORJAARSMODE 1960
IS Oft
Fandaag, de dag na schrikkeldagkomt de voorjaarsmode voor
het voetlicht. De publikatie van de foto's der Parijse houte-
couture modellen geschiedt nooit eerder dan een maand nadat
modepers haar bevindingen over de shows heeft mogen beschrij-
ven. Plaatjes „vertellen" de mode echter veel beter dan woordenen
let is te hopen, dat de organisatoren van de Franse mode er ooit
lets op vinden om dat lange hiaat tussen het tijdstip, waarop verteld
ty-ag worden en waarop men iets mag laten zien, op te vullen. Maar
tint zal niet zo eenvoudig zijn want het gaat niet alleen om het voor
komen dat de gepubliceerde modéllen onmiddellijk gecopieerd zullen
Vjorden door de confectie, maar ook om de lange aanloop, die de
lnternationale modebladen als Vogue en dergelijke nodig hebben om
7ript hun steeds fraaiere en knappe nieuwe-collectie-nummers te ver
schijnen.
Wat de nieuwe mode voor dit voorjaar betreft, die is grillig. Grïl-
oger en minder grijpbaar dan ooit. Letterlijk alle nuancen tussen de
kruin en de knie zijn vertegenwoordigd. Want de rok is niet noe
menswaard langer geworden dan even onder de knieschijf.
e taille is er wel en niet. De heupen zijn er niet of nauwelijks,
en a^s ze er Wn wordt hun vorm soms gesuggereerd door
een schootje. De mantels zijn bizar en opgeblazen. De tuniék-
achtige jakken soms ook. Want Yves Saint Laurent wil de vrouw
modelleren als een Griekse vaas. Daarnaast heeft hij echter de zeer
m^tuurlijke en rustige prinsessélijn teruggebracht, die nooit verveelt.
kjr zijn mantels, waaraan de mouwen volledig ontbreken zo ze niet
kort zijn aangeknipt. Cape-mantels met mouwgaten van voren maken
Van de draagster een vreemd onwezenlijk iets. De jasjes van de
mantelpakken zijn lang of halflang of kort. Nina Ricci komt zelfs
meer met heel korte bolero's en met de jarenlang genegeerde klokrok!
He hals is ovaal, kaal en sméêkt vooral bij de mageren om
Gevuld te worden met royaal veel collier. Maar daarnaast verschijnt
o?k weer de kraag van grove witte guipure kant, wat toch een duide-
l3ke romantische trek is.
e schouders van de tailleurs waren vorig seizoen wat breder
en de confectie heeft dat nagedaan, maar er is nu weer een
terugkeer naar de ronde vorm van de kimono. De kimono
heeft invloed. Dat speurt men
overal. Misschien heeft de sympa
thieke jonge gemalin van de
kroonprins van Japan, die dezer
dagen een zoon ter wereld heeft
gebracht, er iets mee te maken.
De mode staat tegenwoordig aan
alle mondiale invloeden bloot. Zou
het vreemd zijn als de onmisken
bare lijn van modellen voor de
vrouw in verwachting, die de
mode sterk doordrongen heeft, te
maken heeft met de geboorten,
die begin 1960 verwacht werden?
Aan het Engelse hof, aan het Ja
panse hof en bij de sterren van
het witte doek, Brigitte Bardot
wier invloed op de mode men een
voudig niet kan uitvlakken en
Audrey Hepburn.
Het is niet zo vreemd, dat de
mode geen rechte weg volgt op
het ogenblik en aarzelend en on
gedecideerd is. Dat ze het ziel
voorbehoudt om allé kanten uil
te kunnen gaan. Dat ongédeci-
deerde en zoekende van de mode
past hélemaal bij het zoekende
van de vrouw in deze tijd. In
haar essay over de veranderende
rol van de vrouw en het vrou
welijke, „Een kom water, een
test vuur", zegt Hella Haase
daarover, treffende dingen.
e mode", zo zegt zij, „geeft personality aan de vrouw die
niet weet wie zij is en welke rol zij in het leven spélen moet.
Het wisselvallige en onrustige karakter van de mode zal
ook wel een gevolg zijn van het feit dat er op het ogenblik geen even
wichtig en constant beeld van de vrouw en van de functie van de
vrouw bestaat. In de mode uiten zich het zoeken, de twijfel, de aan
loopjes tot allerlei mogelijkheden, en ook de behoefte om „vrij" te
blijven, om vrij te kiezen, om nu eens deze, dan weer die kant van
het eigen wezen te onderstrepen. De mode van onze tijd weerspie
gelt de grenzenloze verscheidenheid van facetten in het vrouwelijk
wezen. Uit de mode blijkt dat de vrouw tastend op weg is, dat zij
nog niet weet wélk beeld van haarzelf het juiste is, dat zij experi
menteert met duizend en een mogelijkheden om zichzélf als individu
uit te drukken".
JIJ et deze uitspraak schiet zij ongetwijfeld in de roos. Het kan
J_ \j_ ons helpen om de ongrijpbare modewisselingen te begrijpen.
De vreemde verhogende hoeden, die de langgerektheid van
het figuur accentueren, zijn zo volumineus bol om er de ,fhaartaar-
ten", zoals iemand ze geestig noemt, onder te kunnen wegstoppen. De
schoenen blijven langgerekt en puntig. De bijous zijn steeds voyan-
terc blikvangers. En met de vervolmaking van de materialen, waar-
Hij durft veel, Pierre Cardin, en de manne- 'tjeél shantungvarwnten weinig katoen en veel wol omdat
quin ook, die met dit afschuwelijke haar wil "oveeL pahjes zijn, worden de kleuren nog weer mooier en ver
lopen. Deze japon is het prototype van de fijnder. Nu zijn er veel zachte tinten van zuidvruchten, rozijnen,
voorjaarsstijl Cardin. Tenminste voor de ja- vijgen en ook van versneden wijn. Maar ook héle félle tinten van
send opgenomen, zo ongeveer ato 'eenlo^tekleet MoMNee, maarlaar^gaat 1™hsmbloemen tot biljartlaken Een aardige nouveauté zijn knopen
het met om bij een ontwerper als Cardindie op het ogenblik tot de voor- oorknoppen van hetzelfde. Waaruit al blijkt, dat de knoop Op
trekkers hoort. We zitten midden in het tijdperk der experimenten. Het is Zichzélf als bijou wordt gezien,
ook niet „leuk" om naar de maan te gaan.
DINSDAG 1 MAART 1960 PAGINA t
-
-
iwpi
De rechtermantel laat iets zien van de Griekse vaaslijn, die ook de
jonge ontwerper Guy Laroche toepast in zijn fraaie en gedurfde collectie.
De tweezijdige mantel, grijs van buiten en beige van binnen, is afgebiesd
met donker band. De linkermantel, lichtgeel, is opzij gespleten tot de taille
en toont een japon van dezelfde stof.
De vrouwelijke ontwerper
Nina Ricci brengt veel
schootjes in haar collectie,
i,e gewone draagbare kleren
e«at. Dit model is van zwarte
De ceintuur op de ge
inplaats is echt geen taboe
Ki'u mo^e voor voorjaar 1960.
Jk eens naar de hoepels van
°°rhangers
Het jak dat alles verdoezelt
is er nog veelvuldig in de
voorjaarsmode, Yves Saint
Laurent zet er een brede
M M rand van fladderende franje
aan bij dit gewaad van rose satijn. De armbanden van koraal worden bij
mouwloze avondtoiletten boven de elleboog gedragen. Het „vult" een beetje.
e prinsesselijn is in de col
lectie van Saint Laurent
een verademende tegen
hanger tegen de opgeblazen
Griekse-vaaslijn. Een rustige
mooie lijn, die het natuurlijke
silhouet volgt. Mouwen zitten er
deze zomer „niet aan". Het
voyante bijou aan de hals is
eens iets anders dan de veel-
rijïge rommelige colliers van
grote kralen.
Zoals men aan deze
amfoor-mantel ziet, zijn
de kragen, als ze er
zijn, afstaand van de
hals. De mouw is hele
maal naar voren ingezet, wat het volume aan de rugzijde doet
uitzetten. Het geeft echter iets gedrongens, en is een soort
overgang naar het capemodel met de naar voren geplaatste
mouwtjes, dat men hiernaast aantreft.
De cape is in
ons land nooit
een groot succes
geweest. Dit en
semble van grijs
en witte Prince de Galles is van Lanvin Castillo, die zeer
voorname kleren maakt. De zak zit hier hoog op de linker
schouder maar men vraagt zich af of de hand er wel bij kan'
De hoed is een kleine bijenkorf, waar het hoge kapsel geheel
onder verdwijnt.
De vrouw moet op
een vaas kunnen lijken,
meent Yves Saint Lau
rent. Door een knappe
modellering weet hij het
ejject te bereiken, zowel met bolblousende tunieken, bijeen
getrokken onder de heup, als met deze mantels. De halflange
in fel rood is kraagloos, de satijnen cocktailmantel is ven
frambozenrode serge en heeft kunstig gewerkte knopen
9
9
Een soort kostschooljurkje, zo
maar gezellig jong, met brede leren
ceintuur op de natuurlijke plaats
van donkergrijze wol met zij. Er
zijn weer meer rokken met plooien
in de nieuwe mode, de hyperstrakke koker-rok lijkt zijn langste tijd gehad
te nebben.
