Op hol geslagen propeller
kan wellicht oorzaak
Te weinig gegevens voor
een stellige conclusie
zijn
TWEEDE KERNREACTOR
IN PETTEN
Geen principiële wijziging
van kernenergiebeleid
□akkertjes
EEN RUBENS
OP DRIFT I
SNELFIX
Deense politiehonden
met radio uitgerust
Minder gelovig?
griep-griep-griep
Doorbraak
ITALIË
Ramp met „Hugo de Groot"
Bemanning kon
toestel niet redden
Keizer en keizerin
Superconnie ver
liest schroefblad
Aanbeveling aan regering:
Audrey aan de wandel in Rome
Dieren nu gewend aan microfoon-
stem van hun baas
ZATERDAG 5 MAART I960
PAGINA 5
^eWonde Hongaar naar
-Oostenrijk gedragen
Toestel niet ver
ongelukt
Eén ontwerp kern
centrale voldoende
HELPEN DIREKT
door W. H. VAN EEMLANDT
iiiiniiiiiiiHniiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
Mationaal Italiaans
Verkeersbureau
Wereld-invalidendag
op 20 maart
Gedenkteken slachtoffers
mijnramp Marcinelle
Vrij onlangs hebben wij op deze
plaats enkele moeilijkheden be-
sproken, waarmee de geloofs
ter aangaande Gods Voorzienigheid
be moderne mens confronteert. De
vraag werd gesteld, of, wanneer in
derdaad alles aan Gods wereldbe
stuur onderworpen is, het verstand,
de wil, de werkzaamheid en het bid
den van de mens nog reële beteke-
Ms hebben. En ook: moet men niet
Zeggen, dat vooral als men een
vergelijking maakt met de vroegere
houding van de mensheid, die bij
dampen, ziekten en moeilijkheden
onmiddellijk aan het bidden sloeg,
aUe hulp van God verwachtend
ue enorme technische vooruitgang
van onze tijd op alle gebied God „het
werk uit handen neemt" en Zijn zorg
°hi de wereld overbodig schijnt te
Maken? De kern van ons antwoord
wam hierop neer: God heeft de
Werkzaamheid van de mens opgeno-
hien in de uitvoering van Zijn schep
pingsplan en hem daarbij zijn vrij
heid en verantwoordelijkheid gelaten
h'nnen de werking Zijner Voorzienig
heid. Natuurlijk staan wij hier voor
een mysterie, dat wij in geloof heb
ben te eerbiedigen. Toch kunnen wij,
steunend op de openbaringsgegevens,
hit probleem enigszins bevredigend
benaderen. Zoals wij menen gedaan
Je hebben. Des ondanks is er blijk
haar bij sommige lezers een „ge-
Voel" van onbevredigdheid overge
bleven, dat hen doet vragen, of een
'te) groot vertrouwen op de moder-
he technische verworvenheden in de
Stond niet een bewijs van te weinig
geloof of zelfs van ongeloof is.
In zijn algemeenheid zouden wij
deze vraag zeer beslist niet be
vestigend willen beantwoorden.
Integendeel. Ons betoog was juist
erop gericht duidelijk te maken, dat
he mens, die tot Gods medewerker
tl Cor. 3.9) is verheven, van de
Schepper de opdracht heeft ontvan
gen „de aarde te beheersen". (Gen.
1-26) en „te onderwerpen" (Gen.
1-28). Anders wordt het natuurlijk
Wanneer men, Gods opperheer
schappij en wereldbestuur (voorzie
nigheid) ontkennend, de mens „al-
Machtig" verklaart. Dat doet b.v.
Üisenstein, wanneer hij in een film
vlak achter elkaar de opnamen mon-
Jeert van een min of meer zielige
boeteprocessie, die tijdens een
hroogteperiode om regen bidt, en
can team communistische deskundi
gen en werklieden, die een irrigatie
systeem aanleggen, waardoor het
dorre land definitief vruchtbaar
Wordt.
Geloof en menselijke activiteit slui
ten elkaar zeer zeker niet uit. En
Wanneer wij aannemen zoals wij
M feite doen dat de mens naar
goddelijk bestel zijn verstand o.m.
beeft gekregen om de aarde te be
heersen, dan kan het vervullen van
'be plicht als zodanig toch met geen
Mogelijkheid een vermindering van
geloof inhouden. Zelfoverschatting
en hoogmoed kunnen weliswaar van
God afvoeren, maar stellig niet als
bpodzakelijk gevolg van verstande
lijke en culturele ontwikkeling. Een
goed gebruik van de menselijke
geest leidt eerder tot bescheidenheid
JM nederigheid tegenover de majes
teit van de schepping.
De vraag, waar het hier om gaat,
is in wezen dezelfde als die p.
Th. Berkhout in het uitstekend
geredigeerde maandblad der Re
demptoristen: „Katholiek Leven"
behandelt onder de titel: Zijn wij on
geloviger dan onze voorouders? Het
Rotwoord is natuurlijk ontkennend,
h-W.z. voor zover deze vraag gesteld
(WTdt in bovengenoemde samen-
hang.
Er is, zoals wij reeds aanduidden,
Jen tijd geweest, waarin de mens al-
es wat hij niet verklaren kon, op
Jen of andere wijze in verband
Macht met een hogere macht. My
thologieën zijn daarvan al heel spre
kende voorbeelden. Terecht kan men
pellen, dat het Godsbegrip des te
Mimitiever moet zijn, naar mate de
Mang bovennatuurlijke invloeden
kan te nemen groter is. En ook: hoe
^"ontwikkelder de mens is, tot des
e minder zelfwerkzaamheid is hij
M staat. Een duidelijke illustratie
het tegenovergestelde biedt de
huidige ontwikkeling der techniek,
yhc zou eenvoudig onmogelijk zijn
J°bder de daarvoor vereiste kennis
an de wetten der natuur. Hetzelfde
geldt van alle takken van weten-
?chap, waarvan de verworvenheden
ret menselijk leven beveiligen en
JMlden. Waar ligt de grens onzer
Jhogelijkheden? Wie zal het zeggen?
h elk geval is die nog lang niet be-
,°ikt. Gods opdracht „de aarde te
.ebeersen" is nog verre van ver
bid.
v betekent hef streven daarnaar een
^"mindering Van godsdienstigheid?
Mat gehoorzaamheid aan God dan
pMijk met ongeloof? Dan zou men
vengoed elke verstandige voor-
iMgsmaatregel achterwege kunnen
aten en, zelf werkeloos, vertrouwen
2,at God onze taak wel overneemt.
Tl* bestaat ook nog zo iets als ver-
Mtel vertrouwenEn de parabel
ab de talenten dan?
te zullen al onze krachten moe
h blijven inspannen, ri"r
Si-
omdat God
Jjh Voorzienigheid uitoefent door
Mddel van ons, die Hij zelf tot Zijn
'edewerkers heeft aangesteld. Juist
vaarin ligt onze ontzagwekkende
jMuntwoordelijkheid en tevens de
„den, waarom ons bidden tot God,
e Vader, noodzakelijk blijft.
a:echts in nederige onderwerping
pjd Zijn wil, slechts in de volledige
n Penning Zijner opperheerschappij
v«t voor ons de garantie van een
v;rantwoord „beheersen der aarde,"
een goed gebruik der schepping.
nie't de mens zich echter zelf in de
Wats van God dan zullen de krach-
Sp dezer zelfde schepping, die hij
jTjdepen js aan zich te onderwer-
zich tegen hem keren, zelfs tot
Jd ondergang toe.
WENEN, 5 maart (Reuter) Twee
8 dgaarse jongeren hebben woensdag-
VPi"d hun gewonde kameraad naar de
>.li„gheid in Oostenrijk gedragen. Met
kelk drieën vluchtten zij door de prik-
tPnar.?adversperringen naar de Oos
ten ?]se grens. Twee van hen bereik
ten Un doel maar van de derde werd
Va voet verbrijzeld door het ontploffen
n een landmijn.
teh prniddelljjk kwamen de grenswach-
1,„,je het geweer en verschenen zoek-
bepM"- De twee andere vluchtelingen
echter terug, namen hun ge-
dorïl kameraad op en droegen hem
en\. het ijskoude water van de Emser
spa» Yer een tweede prikkeldraadver-
ririg in veiligheid.
(Van onze Haagse redactie)
DEN HAAG, 4 maart Wat gebeur
de er in de nacht van de 14e augustus
1958 om 4.40 uur, 35 minuten na de
start van het Ierse vliegveld Shannon
met de KLM-Super-Constellation „Hu
go de Groot" boven de Atlantische Oce
aan? Met deze vraag heeft de Raad
voor de Luchtvaart zich vanmiddag
ruim drie uur bezig gehouden. Tot een
duidelijk aanwijsbare oorzaak van deze
vliegramp, die 99 mensenlevens kostte,
is men niet kunnen komen. Wel heeft
het onderzoek uitgewezen, waar het ze
ker niet aan gelegen heeft. De direc
teur-generaal van de Rijksluchtvaart
dienst (RLD), de heer J. W. F. Backer,
noemde in zijn conclusie als vermoede
lijke oorzaak: te hoog toerental van de
propeller tengevolge van een motorsto
ring. De propeller zou daardoor „op hol
geslagen" zijn. Een explosie acht hij
echter niet uitgesloten, al zouden ver
wondingen van de slachtoffers en op
geviste wrakstukken niet in die richting
wijzen. De gebeurtenis Was van zo'n uit
zonderlijke aard, dat de bemanning,
aldus de heer Backer, het vliegtuig niet
heeft kunnen redden ondanks alle ten
dienste staande middelen.
Uit het onderzoek van de wrakstuk
ken is met zekerheid komen vast te
staan, dat de Super-Constellation met
lage snelheid en vrijwel intact horizon
taal op het water terecht is gekomen.
De sectie op de slachtoffers heeft uitge
wezen, dat de inzittenden dood waren
voor zij in het water geraakten of di
rect in het water aan zware verwondin
gen zijn overleden. Zowel de voorzit
ter van de raad, mr. J. E. van der Meu-
len als de directeur-generaal van de
RLD betuigden hun deelneming met
de nabestaanden van slachtoffers en
spraken hun dank uit aan al degenen,
die indertijd geholpen hebben bij de ber
gingswerkzaamheden
De Super-Constellation PH-LKM „Hu-
go de Groot" was in de bewuste nacht
na een normaal oponthoud van 47 mi
nuten om 4.05 uur (Nederlandse tijd)
opgestegen van Shannon voor een vlucht
naar New York. Om 4.40 uur had het
toestel nog een radioboodschap uitge
zonden en gemeld, dat het in de juiste
koers lag, daarna had men op Shannon
niets meer van het vliegtuig vernomen.
Na het tweede alarm (het eerste was
ingetrokken omdat Gander contact zou
hebben gehad met het vermiste toestel,
wat later op een misverstand bleek te
berusten) vonden uitgezonden schepen
ongeveer 110 mijl uit de kust en 10 mijl
noordelijk van de uitgezette koers al
leen wat wrakstukken en 34 stoffelijke
overschotten van passagiers. Op twee
lijken trof men horloges aan, die waren
blijven stilstaan respectievelijk op 4.45
en 4.48 uur, waaruit men heeft afge
leid, dat het vliegtuig niet veel minu
ten na de laatste melding moet zijn
neergestort.
Zowel op Schiphol als op Shannon
zijn voor de start van het ramp-toestel
de vereiste maatregelen genomen. De
heer J. Chr. Noorda, die destijds grond-
werktuigkundige bij de KLM op het
Ierse vliegveld was, verklaarde van
middag, dat hij toen alles gecontroleerd
had en geen bijzonderheden had kunnen
constateren. Twaalf dagen voor de ramp
was de „Hugo de Groot" nog nageke
ken. omdat de automatische pilooot tij
dens een vlucht een ogenblik niet had
gefunctioneerd. De technische dienst
van de KLM had echter geen fout in
het mechanisme kunnen ontdekken.
Nauwgezet vlieger
„Heeft n het daar toen maar bij gela
ten?" vroeg prof. dr. ir. A. van de Neut,
lid van de raad, aan ir. J. A. Augustijn,
onderdirecteur van het technisch be
drijf van de KLM. „We konden weinig
anders doen", luidde het antwoord.
Ook liiitenant-generaal-vlieger J. L. Ze-
gers meende, dat een storing in de
automatische piloot het ongeval zou
kunnen hebben veroorzaakt, maar
KLM-vlieger W. Geerling, die als ge-
tuige-deskundige was opgeroepen, be
streed dit. „Als de automatische pi
loot uitvalt kan de vlieger het toestel
altijd nog met de hand besturen". Bo
vendien stond de 36-jarige gezagvoer
der F. A. E. Roelofs uit Amstelveen
bekend als een nauwgezet vlieger, die
de gewoonte had om zijn toestel tijdens
het stijgen met de hand te besturen.
Uitvoerig besprak men ook de moge
lijkheid, dat een afgebroken schroef of
schroefblad in de romp zou zijn gesla
gen. De getuige-deskundigen achten dit
niet aannemelijk, omdat: de gevolgen
dan niet zo desastreus zouden zijn ge
weest. Een vraag die wel onopgelost
zal blijven is waarom de passagiers tij
dens de lange daling van vierduizend
meter niet op eigen initiatief of op com
mando van de gezagvoerder hun veilig
heidsgordels hebben vastgemaakt. Dit
laatste is gebleken uit de sectie op de
slachtoffers van de ramp. Dr. J. Zel-
denrust, patholoog-anatoom bij het. ge
rechtelijk geneeskundig laboratorium,
die na de ramp in Ierland bij de sectie
heeft geassisteerd, verklaarde dat alle
slachtoffers dezelfde verwondingen had
den. Zij moeten zijn blootgesteld aan
een plotselinge schok, waardoor zij te
gen de leuning vpn de stoel voor hen zijn
geslingerd, aldus deze getuige-deskun-
dige. De heer W. A. Rietbergen, hoofd
inspecteur bij de Rijksluchtvaartdienst,
steunde hem in zijn opvattingen. Hij
verklaarde namelijk, dat de stoelleu
ningen, die tussen de wrakstukken ge
vonden werden aan de achterzijde wa
ren beschadigd.
De indertijd afgelegde en vanmiddag
opnieuw bevestigde verklaringen van
deskundigen resumerend concludeerde
de directeur-generaal van de RLD, dat
de vermoedelijke oorzaak van de ramp
gezocht moet worden in „overspeeding"
van een propeller tengevolge van een
motorstoring. „Overspeeding" van de
propeller wil zeggen, dat door een sto
ring in het mechanisme waarmee de
stand van de schroefbladen wordt ge-
imiiiiiiiiHiiiiiitimiimiiiimiiiiiiiimiiiiiiiiiiiHiiiimiiHiiiit
DEN HAAG, 5 maart Blijkens een
bericht in het Britse blad „The Guar
dian" heeft een Super Constellation van
een iet genoemd- luchtvaartmaatschap
pij begin dezer week op een vlucht over
de Atlantische Oceaan een der schroef
bladen van de binnenste linkermotor
verloren.
Het vliegtuig was met 74 passagiers
op weg van Toronto naar Engeland.
Het had een tussenlanding gemaakt te
Goose Bay in Labrador en was ruim
tweeduizend kilometer daar vandaan
boven de oceaan toen het ongeluk ge
beurde. Het afgebroken schroefblad
sloeg tegen d.e motorgondel en richtte
daar grote schade aan. De gezagvoer
der melde het voorval aan de verkeers
leiding op het vliegveld Prestwick in
Schotland waar het toestel een tussen
landing zou maken en vloog op drie mo
toren verder. Hjj zag later af van de
voorgenomen landing te Prestwick en
vervolgde de vlucht naar Londen. Daar
bleek nog dat het lichtsignaal in de
stuurhut, dat moet aangeven of het lan
dingsgestel goed neergelaten is, defect
was, zodat het vliegtuig nog tweemaal
om Londen Airport moest vliegen om
te laten vaststellen dat, ondanks het
defecte lichtsignaal, de zaak toch in
orde was. Het toeste 1 maakte tenslotte
een goede landing.
De directeur-generaal van de Rijks
luchtvaartdienst heeft zoals men
hiernaast kan lezen als moge
lijke oorzaak voor de ramp met de
„Hugo de Groot" ook het onklaar wor
den van een der schroefbladen aange
wezen. (Red.)
imiiHiiiiiHiiiHiimimiiiiiiiHiiiiimiiHiiiimiiimiiiiiiimimi
regeld, de propeller minder weerstand
in de lucht krijgt, dol wordt en „op hol
slaat".
Mevr. Roelofs t weduwe van de omge
komen gezagvoerder, woonde o.m. de
zitting bij.
Uitspraak 8 april.
De keizer en keizerin van Perzië gefotografeerd bij de opening van een nieuwe
brug in Khorram Shahr in Iran,
(Van onze Haagse redactie)
DEN HAAG, 4 maart Het Reactor
centrum Nederland (R.C.N.) hoopt be
gin september van dit jaar een nieuwe
kleine reactor, waarvoor vanmorgen in
Scheveningen het contract voor de aan
koop is getekend, in gebruik te kunnen
nemen.
Met de voorbereidingen voor de
plaatsing van deze tweede reactor
van het type Argonout werd begin
januari een aanvang gemaakt. Naar ir.
J. J. van Rijsinge, van het RCN in een
gesprek met de pers mededeelde, is de
Argonout, in Engeland Jason geheten,
een kleine lage flux reactor (LFR), met
een maximum neutronenflux, die dui
zendmaal trager is, dan de hoge flux
reactor, welke op het ogenblik in Pet
ten wordt gebouwd. De kosten van de
Jason ongeveer een half miljoen gul
den zullen grotendeels voor rekening
van het rijk komen. Daarnaast zullen
mrsm
Audrey Hepburn, die in Rome de komst van een baby afwacht, wordt bij een
wandeling door de Eeuwige Stad vergezeld van de*~regisseur Fred Zimmerman,
de maker van de film „Zuster hue", waarin Audrey de hoofdrol vervult.
DEN HAAG, 5 maart Een prin
cipiële wijziging van het Nederlandse
beleid op het gebied van de fundamen
tele kernfysica is niet noodzakelijk. Zo
wel de wetenschappelijke tradities als
de economische ontwikkeling van ons
iand vergen, dat ons werk met betrek
king tot de kernversmelting krachtig
wordt bevorderd, omdat thans de mo
gelijkheid bestaat nu de toepassing
nog ver weg is de tegenwoordige
achterstand in te halen. Wij zullen in
de eerste plaats eigen experimenten
moeten uitvoeren en onze industrie
daarin zo veel mogelijk dienen te be
trekken.
Dit zijn enige conclusies uit het rap
port, dat de Nederlandse delegatie,
die in september 1958 in Genève
de tweede conferentie van de Verenig
de Naties inzake het vreedzaam ge
bruik van kernenergie heeft bijge
woond, onlangs aan de regering heeft
aangeboden.
Het rapport spreekt uitvoerig over de
kernenergiecentrales. Ter conferentie
is het opnieuw duidelijk geworden dat
het ontwikkelen van een reactortype
tot een energiereactor van industriële
grootte zeer veel inspanning en geld
vereist. Nederland zou volgens het oor
deel van de delegatie zeker niet aan
meer dan één dergelijk ontwerp zijn
volle aandacht kunnen en moeten ge
ven. Indien dus op grond van het Arn
hemse werk besloten zal worden te
trachten de suspensiereactor tot ont
wikkeling te brengen, zou ons land er
niet verstandig aan doen, daarnaast
nog grote aandacht aan een ander type
te geven. De delegatie merkt op, dat
van een definitief oordeel over de eco
nomie van de kernenergiecentrales nog
geen sprake kan zijn. Omze industrie
zou er goed aan doen. aldus het rap
port, na te gaan welke constructieve
problemen op haar speciale gebied lig
gen. Zeer waarschijnlijk zou zij dan ten
aanzien van de bouw van reactoron
derdelen belangrijke bijdragen kunnen
leveren.
De delegatie beveelt, voorts aan, het
Nederlandse onderzoek naar het ultra-
centrifugeproces voor de scheiding van
uranium-isotopen met kracht voort te
zetten, mede omdat, het tot goedkopere
produktie kan leiden dan de Franse dif
fusie-methode.
Zowel ten aanzien van de thera
peutische toepassingen van radioac
tieve isotopen als ten aanzien van
diagnostische toepassingen is er con
ferentie gebleken, aldus het rapport,
dat ons iand een achterstand heeft.
Het verdient aanbeveling, dit werk
toe te vertrouwen aan een klein aan
tal gespecialiseerde en goed geoutil
leerde centra. De bouw van experi
mentele reactoren en versnellingsma-
chines zou zodanig moeten worden
geprojecteerd, dat een deel van deze
apparatuur mede kan worden ge
bruikt voor medische doeleinden. De
studie van de plantenveredeling door
middel van ioniserende straling zal
met grote spoed moeten worden aan
gevat. De delegatie meent voorts, dat
Nederland het radiobiologische werk
krachtig dient te steunen. Bij dit on
derzoek dient de nadruk te worden
gelegd op de iate en de genetische
effecten, alqlus het rapport.
(Advertentie)
12
Na wat je me hebt laten lezen geloof ik, dat die
journalist de zaak wel wat al te simplistisch heeft
voorgesteld. Er zitten verschillende aardige juridische
puzzles aan het geval. Wat gebeurt er, wanneer het
schilderij verloren gaat, bijvoorbeeld door diefstal?
Wie heeft dan recht op uitkering van de verze
kering, het museum, dat op een dergelijk moment in
gebreke is, of de volle eigenaar Cardigan? En als
rij oorlogsgevaar het doek in een schuilkelder wordt
opgeborgen, kan je landgenoot het dan ongestraft
uit de bunker laten weghalen? Het bevindt zich dan
immers niet meer in een voor het publiek toegan
kelijke ruimte van het museum!"
„Ik kan mij nog een ander geval denken," merkte
Strakey op, terwijl hij zijn Engelse vertaling van
de in discussie zijnde clausule in zijn portefeuille
borg. „Stel dat. de directie van het museum de
Rubens door onvoldoende bewaking blootstelt aan
diefstal en dat de dief het doek te koop aanbiedt
aan Cardigan... Moet deze dan beschouwd worden
ais heler en is hij verplicht aangifte te doen bij
de Nederlandse politie? Of is hij vrij om als volle
dig eigenaar een regeling te treffen met de rover,
wanneer die het hem thuisbezorgt?"
„Een aardig probleem voor een advocaat", meen
de de Hollander; in gedachten speelde hij met de
voet van zijn kostbare wijnglas. „Maar een puzzle,
die wel nooit zal behoeven te worden opgelost, want
diefstal van de Judith en Holofernes is naar mijn
stellige mening uitgesloten te achten. Tja, wanneer
het ging om een paneeltje van dertig bij veertig,
dat iemand onder zijn vest kan stoppen... dan zou
een dief misschien een kans kunnen- wagen. Maar
een lap van twee bij drie meter! Zoiets neem je
niet onder een arm mee, als je na een bezoek
aan het museum door het tourniquet naar buiten
gaat!"
„Hoe is de bewaking 's nachts geregeld? De
Amerikaan zag zijn gastheer niet aan bij het stellen
van zijn vraag; al zijn aandacht, concentreerde zich
op het zorgvuldig afknippen van de punt van een
dure sigaar.
„Goed. Daar komt nog bij dat het doek in een
gemakkelijk onder controle te houden zaal hangt.
Vlak bij de bovenhal van het trappenhuis."
„Het is mijn ervaring," merkte Strakey bedacht
zaam op, „dat hoe beter de bewaking is. hoe een
voudiger een kunstwerk kan worden gestolen, al
lijkt die conclusie ook een tegenspraak. Sla er de
vaklitteratuur maar eens op na! Een jaar of tien
geleden hebben ze in Rome een Titiaan van vier
bij vijf meter uit een museum ontvreemd. Uit de
lijst gesneden met een speciaal instrumentje, op
gerold en door een raam in een bosje van de tuin
gegooid. Voor de diefstal ontdekt werd waren de die
ven er door een achterpoortje vandoor. En clan dit:
in Berlijn werd tijdens de oorlog uit een goed be
waakte zaal een gobelin meegenomen. Het ligt voor
de hand. dat die karweitjes tot in de puntjes zijn
voorbereid. Maar ook ging het daarbij om voorwer
pen. die nog heel wat omvangrijker waren dan de
Judith en Holofernes. Neen. mijn indruk is, dat
goede vakmensen in een voor het publiek toegan
kelijke plaats als een museum, waar ze alle ge
legenheid hebben de kat uit de boom te kijken,
gemakkelijker plannen kunnen maken dan bijvoor
beeld lieden, die een kluis in een modern bankge
bouw willen openbreken. Natuurlijk moeten vooraf
alle details onder de loupe zijn genomen, maar dat
kan je zonder bezwaar aan de grootmeesters van
het langvingerige gilde overlaten. Bij een indertijd
in Amerika gepleegde museumroof hadden de be-
trijvers een complete reproductie op schaal ge
maakt van de zaai en de belendingen... daar kon
ten ze zich ongestoord oefenen in de uitvoering van
hun tijdschemaDat bleek later toen er een voor
verrader speelde..."
„Beste Strakey, men kan wel horen, dat je m
een land woont waar het woord „onmogelijk" on
bekend is. Maar laat mij nu eens als nuchter Hol
lander de zaak bezien. Ik stel voorop, dat bij de
roof van een meesterwerk het een eerste vereiste
is, dat beschadiging wordt voorkomen. Dat geef
je me toch toe? Goed. Dan zou in een geval als
dat van de Rubens eerst een honderd kilo dood ge
wicht van een vrij hoge wand moeten worden om
laag gebracht. Dan moet het stuk worden omge
draaid en het spanraam uit de lijst worden geno
men. Het doek moet worden losgemaakt, zorgvuldig
gevouwen en opgerold en dan vervoerd. Dit alles
zonder de aandacht te trekken van onomkoopbare
bewakers! Ik mag aannemen, dat de dieven geen
massamoordenaars zijn, die met een tank het mu
seum binnenrijden en links en rechts de aanwe
zigen neerknallen. Misschien zou dat in Chicago
gelukken, maar zeker niet in Amserdam. Je bent
toch met me eens. Strakey, dat bij een geval van
zuiver hypothetische aard, zoals we hier beschou
wen, moord en doodslag, lichamelijk letsel en zelfs
bedreiging buiten het programma van de roof die
nen te worden gehouden?"
„Uiteraarduiteraard! Overigens komen de
licten tegen de persoon bij de meest gewaagde
staaltjes van museumroof bijna nooit voor. Neen,
laten we bij ons theoretiseren er van uitgaan, dat
er alleen sprake mag zijn van diefstal, voor zover
noodzakelijk, gekoppeld aan de moedwillige bescha
diging van andermans goed en eventueel gecombi
neerd met braak."
„Welnu, dan behoef je je mijn opsomming van
zo even maar te herinneren, om te begrijpen dat.
alle mooie theorie ten spijt, een ontvreemding uit
het Rijksmuseum tot de onuitvoerbaarheden be
hoort."
Glimlachend nam de bezoeker een teugje uit zijn
■vijnglas. Voorzichtig zette hij dit weer neer en
zei waarderend
„Dat is nog eens Bourgongne!" Hi.i nam zijn col
lega uitvorsend op en vervolgde: „Ik wil trachten
hier met jou samen een uitvoerbare mogelijkheid
op te bouwen voor de ontvoering van Judith en
Holofernes uit het museum. Zuiver als een aca
demisch probleem, dat begrijp je wel! Beantwoord
me nu eerst eens deze vraag: wanneer doeken in
liet Rijksmuseum moeten worden schoongemaakt
of gerestaureerd, gebeurt dat dan in de zalen zelf?"
(Wordt vervolgd).
ook belanghebbende ondernemingen in
de kosten bijdragen.
Men is overgegaan tot de aankoop v an
een kleinere reactor, omdat de HFR
voor experimenten, die geen hoge be-
stralingsflux nodig hebben, duur in het
gebruik zou zijn. Als bijzondere taken
voor de Jason, die geleverd wordt door
de Engelse firma Hawker-Siddely, noem
de ir. van Rijsinge de bestralingen ten
behoeve van de chemie- en de gezond
heidsbeschermingsafdeling van het
RCN, reactorphysische experimenten,
dat zijn metingen, die bij een lage neu
tronenflux moeten worden gedaan, en
voorts exponentiële en afschermingsex
perimenten.
Het 'ligt in de bedoeling om personeel
dat bestemd is voor de bediening van
de HFR, alsmede HTS-ers, die zich in
het laatste stadium van hun opleiding op
kernenergetisch gebied bevinden, op de
LFR te laten oefenen. De Jason kan
als oefenobject worden gebruikt, omdat
hij zo bijzonder veilig is. Op de reactor
zijn drie veiligheden aangebracht, die
zodanig zijn geconstrueerd, dat bij
eventuele storingen (te hoge tempe
ratuur e.d.) de kettingreactie direct
wordt gestopt, aldus ir. Van Rijsinge,
die verder nog mededeelde, dat men,
ais het werkschema niet wordt ge
stoord, in augustus al zal kunnen be
ginnen met proefdraaien.
Laatst gebeurde het mij
dat ik met een relatie in
de stad moest gaan eten.
Met een relatie uit de
geestelijke stand. Om pre
cies te zijn met een Fran
ciscaner pater.
Ik zocht dus een gepaste
gelegenheid uit, berekend
op het ontvangen van hoog bezoek.
Niettemin speelde er in het restau
rant wel een strijkje, maar dat achtte
ik geen bezwaar, want Franciscanen,
dat is algemeen bekend, willen nog
wel eens muzikaal wezen.
Het was overigens een Hongaars
strijkje en aan het hoofd ervan stond
dus een zwartgelokt man met driftige
blik, die allerlei even vurige als
smeltende melodieën aan zijn viool
ontlokte. Een zogenaamde „Stehgei
ger" als ik mij niet vergis. Deze be
antwoordde echter in zoverre niet
helemaal aan zijn bestemming dat hij
voortdurend met viool en al rond
drentelde. Ginds speelde hij bij een
duidelijk in prille liefde gedompeld
paartje „Parlez-moi d'amour" op
zijn Hongaars dan en verderop
overviel hij een alleenstaande heer
met een wervelende czardas.
Op een gegeven moment merkte ik
dat hij zoekend in het rond keek en
tot mijn ontzetting zag ik hem, ai
interludiërend. op ons tafeltje af
komen. Ik wilde nog roepen dat het
niet nodig was, maar hét was al te
laat. Hij posteerde zich naast onze
tong-filé, drukte zijn instrument vas
ter onder zijn kin en hief een melo
die aan. Eerst wist ik niet waar hij,
muzikaal gesproken dan, heen wilde,
maar ineens herkende ik het lied. Hij
speelde „Aan U, o Koning der eeu
wen". Op zijn Hongaars weer en dus
met veel glibberige uitschieters. Maar
het ruisende cymbaal op de achter
grond paste zich heel soepel bij zijn
gejammer aan.
Ik keek mijn pater verontschuldi
gend aan. Ten onrechte. Want hij zat
kennelijk met volle teugen van de
muziek en van de Hongaar te genie
ten. en het leek er zelfs op dat zijn
gebakken tong helemaal vergeten was.
Toen het lied uit en de musicus
verdwenen was. zei ik dus: „Toch aar
dig van die man, vindt u niet?"
„Bijzonder", antwoordde hij. „We
moeten hem wat aanbieden".
„Natuurlijk", zei ik grif.
Maar na enig stilzwijgen zei de
Franciscaner pater ineens: „Je zou
haast zeggen, dat die doorbraak toch
ergens gelukt is".
(Advertentie)
Lijm zonder klemmen met
van Ceta-Bever
Sovjet-linie. Het huwelijksceremo-
nieel in Rusland moet met meer plech
tigheid gepaard gaan en de gemeenschap
moet een grotere rol spelen bij deze
gedenkwaardige dag van het verbond
van twee mensen, aldus schrijft de
„Pravda". „Het is niet voldoende de
jonggehuwden drie dagen verlof te ge
ven", aldus het blad dat onder andere
voorstelt de huwelijksaankondigingen
in de kranten te publiceren, (A.F.P.)
(Advertentie)
Rome verwacht U op de
Olympische Spelen 1960 van
25 augustus tot 11 september.
Geheel Italië en de Eeuwige
Stad staan ook in dit jaar en
tijdens ieder jaargetijde voor
U klaar om U te ontvangen
overeenkomstig hun traditio
nele gastvrijheid.
Inlichtingen:
(E.N.I.T.)
ROKIN 52 - AMSTERDAM-C.
en alle reisbureaus
(Van onze correspondent)
STOCKHOLM, maart Naar alle
waarschijnlijkheid zal de Kopenhaagse
politie het eerste politiekorps ter we
reld zijn. dat zal worden uitgerust met
radio-politiehonden. Op de opleidings
school voor politiehonden hij Kopenha
gen z(jn namelijk reeds talrijke succes
volle experimenten genomen op dit ge
bied en men verwacht dat de resulta
ten binnenkort zullen worden voorge
legd aan internationale experts. Het
nieuwe systeem komt in korte trekken
hierop neer, dat de politieman in ver
binding staat met zij" hond door mid
del van een kleine transistor-installa
tie. die is gemonteerd in de halsband
van de hond.
Bij de eerste experimenten, een paar
maanden geleden, leerde men een hond
zich te wennïn aan een namaak-instai-
latie, die bestond uit oordoppen, hoofd-
riem en buikriem. Daarna nam men
contact op met een radiofirma in Ko
penhagen voor het ontwerpen van een
lichte en praktische radio-uitrusting.
Deze radio-uitrusting, aldus het Ko-
penhaagse politieblad, bestaat uit
drie elementen. Rond de hals van de
hond loopt een riem, die op zijn
plaats wordt gehouden door lussén
om de oren. Vanuit deze lussen lopen
kleine draadjes naar de luidspreker,
geplaatst in de oordoppen. De hoofd-
riem staat in verbinding met de hals
band, waarin zich de transistoren en
de batterijen bevinden. Het gewicht
van het geheel bedraagt slechts iets
meer dan 300 gram.
De halsband staat op zjjn beurt weer
in verbinding met een brede riem om
de buik van de hond. Deze buikriem
is voorzien van een ingebouwde anten
ne, een dunne, gewonden koperdraad.
De grootste moeilijkheid ls geweest
om de honden te wennen aan de nieu
we commando-stem in de „koptele
foon". In de koptelefoon wordt de
stem van de hondengeleider immers
meer metaal-achtig en hard, en aan
vankelijk luisterden de honden dan ook
niet naar de gegeven orders. Ook het
feit, dat ze hun geleider niet konden
zien. scheen hen te verwarren. Naar
mate de training echter werd voortge
zet wenden de Kopenhaagse politie
honden steeds meer aan het nieuwe
systeem.
DEN HAAG. 5 maart De interna
tionale federatie van burger-invaliden
in Rome heeft besloten een wereld-in
validendag in te stellen, die jaarlijks
gevierd zal worden op de zondag, die
het kortst voor het begin van de lente
ligt. Dit jaar is dat 20 maart. De orga
nisatie heeft ook het initiatief genomen
tot het oprichten van een monument
ter herinnering aan de slachtoffers die
de mijnramp bij Marcinelle eiste. Dit
monument zal op de wereldinvaliden-
dag worden onthuld.
Het gedenkteken dat de herinnering
moet levend houden aan 132 Italianen,
95 Belgen, acht Polen, zes Grieken, vijf
Fransen, vijf Duitsers, drie Hongaren,
een Engelsman, een Nederlander en
twee Russen, die in de mijn omkwa
men is ontworpen door de Italiaanse
beeldhouwer Benso Vignolini. Ook de
Algemene Nederlandse Invalidenbond
heeft een bijdrage geleverd.
