m
I
n
in eigentijdse city
Ideaal: woon- en werkstad
voor 160.000 inwoners
Reclame
Flesjes melk bezorgen in
het nachtelijk uur
F
GEBED, JUISTE VOORBEREIDING VAN
ALGEMEEN CONCILIE
DUITSE DISSERTATIE
VAN JEF LAST
A
350.-
OUDE VISSERSPLAATS ZOEKT GROND VOOR INDUSTRIE
Westlanders als emigranten
Stormachtige
ontwikkeling
Willem Ruys had
een goed jaar
APOSTOLAAT VAN HET GEBED
Lu Hsün en het kommunisme
I
t
s
m
i
Maakt
voor Uw zaak
s-yys
eafëiïïh^SL
RKWIK wint van de
leiders
Raadgevend Technisch
Bureau Ir. H. J. Jongen
Reisbeurs voor jonge
ontwerpers
NOVA ET VETERA
t ggygg?WBOUrK.I
NSC
MAANDAG 7 MAART 1960
PAGING 4
mmmmtrjrr—-- tp -
mmmm
De schouwburg wordt er nog zeer kies „stadsgehoorzaal" ge
noemd, omdat dit woord de oude Vlaardingers van oudsher
vissers, vast in de leer minder werelds in de oren klinkt.
En rond de hoogrijzende hervormde kerk ligt nog een marktplein,
dat schijnbaar door de 20ste eeuw over het hoofd werd gezien.
Maar aan de rand van de stad verrijzen woonwijken, als steden
zo groot en in het centrum een paar honderd meter van dat oude
marktplein staat reeds de eerste „muur" van Vlaardingens eigen
tijdse city, ontworpen voor een stad van 160.000 inwoners.
Vlaardingen vist niet meer. Geen honderd mannen, die nog de
stiel van hun vrome voorvaderen uitoefenen en het gebouwtje, waar
eertijds de vis werd afgeslagen, is nu een expositieruimte voor baar
dige kunstenaars. Vlaardingen is een van de snelst groeiende indus
triële gemeenten in het Waterweggebied.
I-
ELEKTRISCHE
ZIG-ZAG
NAAIMACHINE
RINGSPOEL RECHTE NAAD
VAN DAM'S
NAAIMACHINEHANDEL N.V.!
''^i'
Een maquette van het viaduct met. aan
beide zijden woonflats, waaronder win
kels. Qok onder het viaduct komen
winkels.
«w ---v"", wv ,n? w i"" 1|§I
w él
De man die aan het hoofd staat van
deze „oudste stad der beide Hollanden"
is mr. J. Heusdens. Een man, die gaar
ne een ander zijn mening gunt, maar
zich het recht van een afwijkende opi
nie met nadruk voorbehoudt. Hij is
in de afgelopen jaren vaak op reis ge
weest en wellicht is hiervan het gevolg,
dat nogal wat buitenlandse industrieën
de Vlaardingse klei hebben opgezocht.
Niet alleen industrieën bracht hij uit het
buitenland mee, maar ook ideeën over
toltunnels bijvoorbeeld en over de ver
houding tussen werk- en woongelegen
heid in een moderne stad.
Woningzoekenden
De uitbouw ven Vlaardingen begon
onmiddellijk na de oorlog. Rotterdam
had zijn totale potentieel nodig voor de
herbouw van zijn havens en de ver
nieuwing en uitbreiding van zijn indus
trie. Voor woningen waren geen steen
en geen man beschikbaar. De grote
bedrijven in het Waterweggebied, die
steeds meer arbeiders aantrokken wer
den geconfronteerd met de woningnood,
maar Rotterdam kon "geen soelaas bie
den. De directeur van een grote olie
maatschappij in Pernis was de eerste
woningzoekende, die terecht kwam op
Viaardings stadhuis. Hij kreeg grond
en er kwamen huizen voor zijn werkne
mers. Het waren de eerste woningen
van de duizenden, die in de afgelopen
15 jaar zijn gevolgd en reeds zorgden
voor een verdubbeling van het aantal
inwoners thans, 70.000.
Vlaardingens stedebouwkundige is
de Rotterdamse architect W. van
Tijen, die de grote lijnen trok voor de
nieuwe wijken. Zijn „ruwe" werk
kwam in handen van twee groepen
architecten. De ene bent was samen
gesteld uit Vlaardingse jongeren en
de andere werd gevormd door be
kende en reeds hooggeachte ouderen
uit Rotterdam en omgeving. Elke
groep kreeg een helft ter precisering
en het resultaat waren twee naam
loze plannen, die reeds ln uitvoering
zijn. Dat van de jongeren is een tikje
frivoler dan het werkstuk van de
ouderen, die een meer substantieel
project ontwierpen.
De opzet van ir. Van Tijen bleef
echter gehandhaafd. Wijken met veel
groen, buurten van 5000 mensen met
eigen voorzieningen als winkels, be
drijfsruimten, scholen, sportveld, turn
zaal en kerk. In het centrum van de
buurten de gemeenschappelijke voor
zieningen, zeals een stad van de
grootte van Assen die behoeft.
Het basisplan voor nog eens twee van
dergelijke steden, waardoor de totale
bevolking van Vlaardingen op 160.000
zou worden gebracht, liggen gereed op
het stadhuis. Of zU ooit verwezenlijkt
zullen worden...?
Geen forenzen-stad
Nieuwe wijken en woningen vindt
burgemeester Heusdens prachtig,
naar hij meent, dat de mensen die in
Taardingen wonen er ook een stuk
rood moeten kunnen verdienen. Hij
vil van zijn gemeente geen forenzen-
tad maken. Mr. Heusdens wil meer
erkgelegenheid in Vlaardingen, meer
ndustrieën, maar er is bijna geen
•rond meer.
Advertentie
Er is nog grond beschikbaar voor
een aantal industrieën met tezamen
5000 arbeidsplaatsen, hetgeen betekent
dat bij uitvoering van het stadsplan
een veelvoud van dit aantal inwoners
elders werk zou moeten vinden. Hier
wil hij echter niet aan en liever nog
laat hij een fors stuk van zijn uitbrei
dingsplan vallen.
Burgemeester Heusdens weet best,
hoe het wel kan. Tussen Vlaardingen
en Maassluis, op het gebied van de
laatste gemeente, ligt op de noordelijke
oever van de Maas nog een stuk grond,
geschikt voor de industrie. Maassluis,
dat met Vlaardingen en Maasland een
eigen structuurplannetje heeft, is gene
gen deze vele hectaren beschikbaar te
stellen. Dit is tevens dé oplossing voor
de industriële ontwikkeling van het
Waterweggebied, is zijn mening. Waar
om, zo vraagt hij zich af, wanneer Ro
zenburg vo] is naar de eilanden of naar
het Haringvliet? j
Wanneer men beweert, dat hierdoor
een industriële aaneenklitting wordt
voorkomen, stelt hij dat de sprong naar
de eilanden juist die vermaledijde aan
eenklitting zal bevorderen. Geen mens
die een industrievestiging langs het zo
genaamde Driewegkanaal de verbin
ding tussen Europoort en Haringvliet
zal tegenhouden, zegt hij beslist.
Voorlopig rekenen z'j er in Vlaardin
gen kennelijk op, dat bet wel in orde
zal komen, want aan de bouw van de
binnenstad is al begonnen.
Relikwie
Van een grootse visie getuigt het via
duct door het centrum, dat eigenlijk
het verkeer over de stad heen Iaat rij
den, want onder en naast dat via
duct ligt een winkelcentrum, waar geen
auto of fiets kan komen. Aan het eind
buigt het viaduct zich lusvormig terug
naar het hart van de city, waar op de
begane grond grote parkeerruimten
zijn uitgezet en waar tevens het be
gin van de uitvalsweg is geprojecteerd.
Vlaardingen kijkt' de toekomst recht
in de ogen. Die toekomst vraagt, dat
er 1600 huizen in de binnenstad tegen
de viakte moeten. Het moet maar, zegt
men in Vlaardingen, maar van de oude
markt rond die omhoog rijzende her
vormde kerk blijft men af. Die oude
markt, waar dan maar geen auto's
moeten komen, woedt de relikwie van
het oude visserstadje in het moderne
Vlaardingen, waar de schouwburg wel
niet zo lang meer „stadsgehoorzaal"
zal heten.
;f..p :;-4
TOM
v v
P'>>
■v.
m&wWM
Het Roijal Hospital te Perth.
(Van onze correspondent
in Australië)
Zo Is de heer G. Schellink er als immi
grant toe gekomen, in het nachtelijk
uur flesjes melk bezorgen en overdag in
een fabriek werken. De heer Schellink
is afkomstig uit Monster, waar hij aan
de Haagvveg woonde, maar die zich in
Perth in West-Australië best thuis voelt.
Perth is een. vreemdsoortige stad. Het
is een universiteitstad met wereldbe
roemde tuinen. Het „Royal Perth Hospi
ta!", is een prachtig, modern ziekenhuis.
De stad zelf houdt het midden tussen
een ouderwetse plattelandsstad van Aus
tralië en de waardige hoofdstad van een
staat.
„Ik had verwacht in Australië een mak
kelijk leven te krijgen, maar dat is me
lelijk tegen gevallen" zo erkent de heer
Schellink. Een bepaald vak had hij niet:
hij wasdus „ongeschoold" hetgeen be
tekent dat hij overal bruikbaar moet
zijn. Er zijn timmerlieden, die beslist
niet anders willen dan timmeren; al valt
er op een gegeven moment soms wei
nig of niets te timmeren. Er zijn kan
toorbedienden, die menen, dat zij alleen
maar voor het kantoor deugen, en ..ver
tegenwoordigers" die alleen maar wil
len vertegenwoordigen, al kunnen zij
geen behoorlijk gesprek in de Engelse
taal voeren.
Maar de heer Schellink was „onge
schoold" en werd daarom meteen na aan
komst in Fremantic de havenstad van
Perth, bij de gemeente ondergebracht om
de straten schoon te houden. „Het was
niet eens zo kwaad", lacht hij, „volop bui
tenlucht en dat betekent in Australië al
heel wat". Het kamp was de huisves
ting, ook voor vrouw en kinderen.
Vlaardingens burgemeester mr. J. Heusdens, energiek bouwer van een moderne
stad, op het oude marktplein. Op de achtergrond het oude en het nieuwe in
oude stijl opgetrokken stadhuis, die in de toekomst ook architectonisch een
verbinding zullen krijgen.
Toen het nieuwtje van de straten van
Perth af was, toog de heer Schelling,
die het in elk geval toch in de open
lucht wilde houden, in Perth naar het
station en kreeg daar een baantje in
de goederenloods. Ook daar raakte de
aardigheid af en toen probeerde hij het
in een groot magazijn. De volgende baan
was in de vermaarde tuinen van de uni
versiteit van Perth. „Om eerlijk te zijn,
ik vond. het er reusachtig" erkent de
heer Schellink. „Ik genoot van het prach
tig klokkespel in de universiteitstoren en
ik zag telkens wat anders in de enorme
verscheidenheid van bloemen en plan
ten. die in de tuinen groeien".
Toch verwisselde hij ook deze baan
voor een heel andere. Hij werd de hulp
van een melkhandelaar in Perth. Dat
betekende des nachts om 3 uui beginnen
om flessenmelk rond te brengen.
Hij volstond echter niet met deze en
kele baan. „We hadden al zo lang in
het kamp gezeten, we wilden wel eens
een eigen huis hebben" zo verklaart hij.
En behalve het bezorgen van de flesjes
melk in het nachtelijk uur, ging hij
overdag in een fabriek werken.
Na een jaar zat de familie in de
eigen woning. Toen gaf de heer Schellink
de melkflesjesgeschiedenis er aan en
kocht een auto. Daarmee ging hij taxi
rijden, iets waarvoor je een vergunning
moet hebben, die niet zo gemakkelijk
is te verkrijgen. Maar hij stelde zich in
op de „buitenritten", hetgeen betekent,
dat hij lange dagen op pad was.
En nu, na ruim zeven jaar in Aus
tralië heeft hij kans gezien het huis en de
auto „vrij" te werken.
„Ik denk niet, dat ik in Nederland veel
bereikt zou hebben" zo erkent de heer
Schellink, „als immigrant ben ik mezelf
meegevallen. En ik heb nog geen dag
spijt gehad, dat we de stap hebben on
dernomen".
ROTTERDAM, 6 maart Toen van
nacht öe Willem Ruys aan de Lloyd-
kade meerde, had de oud Indlë-vaar-
der zijn 5de rond de wereld-reis vol
tooid en was het juist een jaar geleden,
dat dit vlaggeschip van de Koninklijke
Rotterdamsche Lloyd de oceaan op
werd gestuurd op zoek naar een nieu
we markt. Hoe goed de Willem Ruys
geslaagd is, valt af te lezen uit het
aantal passagiers, dat in die 12 maan
den de gehele trip of een gedeelte er
van heeft meegemaakt. Het waren er
niet minder dan 10550.
Ook deze reis weer onverwachte evene.
menten. Een echtpaar Indische Neder
landers. dat zou immigreren in Texas
heeft de Amerikaanse ambtenaren voor
een heel moeilijk probleem gesteld. De
vrouw verwachtte in maart een baby. die
echter vier weken te vroeg arriveerde.
De baby was er al, toen het schip nog
op zee verbleef. Aan boord gaf dit geen
moeilijkheden, maar wel bij de ambte
naren. Het echtpaar beschikte over im
migratiepapieren voor twee personen en
niet voor drie Op de Willem Ruys
neemt men aan dat de familie toch wel
in Texas gekomen is.
Ook de gebeurtenissen, die in de lijn der
verwachting lagen, bleven niet uit. De be.
manning heeft zich ook deze reis weer
bezig gehouden met onschuldige gokspel
letjes en die brachten wederom geld voor
een blinde-geleidehond. De eerste hond,
die door de mannen van de Willem Ruys
bijeen werd „gespaard", is inmiddels af
gericht Het beest heeft al een naam
ook: Bingo, naar het spel, waarmee
hij verdiend werd.
Er heeft aanvankelijk enig misver
stand geheerst naar aanleiding van de
term „oecumenisch concilie". Men
heeft verondersteld, ilat de Paus een
samenkomst zou bedoeld hebben van
alle christenkerken, dus ook de afge
scheidene, om te overleggen hoe men
tot samenwerking en toenadering kon
komen. Men weet nu, dat dit de bedoe
ling niet is. Volgens het kerkelijk
spraakgebruik duidt het woord
„oecumenisch" (d.i. algemeen, de
verband met Concilie een algemene
Kerkvergadering aan van alle bisschop
pen der gehele wereld, zjj het ook, dat
niet elke bisschop zonder uitzondering
aanwezig hoeft te zijnIn de niet-ka-
tholieke wereld gebruikt men echter
dit woord voor alles wat samenhangt
met het streven naar eenheid. De aan
vankelijk hoge, zelfs onvervulbare ver
wachtingen, die door deze misvatting
werden gewekt, zijn rit tot reëler ver
houdingen teruggebracht. De persdocu-
mentatie over de maandintentie var)
het Apostolaat des Gebeds tekent hier
bij aan, dat dit alles toch wel een dub
bel voordeel heeft gehad: bij de niet-
katholieken een gespannen, over het al
gemeen sympathieke belangstelling,
binnen de Kerk zelf een aansporing
tot meer oecumenische openheid, tot
meer verantwoordelijkheidsbesef t.a.v.
andersdenkenden, wat overigens ook
juist de bedoeling was van Paus Joan
nes. Enigszins gechargeerd is er opge
merkt, dat deze shocktherapie noodza
kelijk was om het aangekondigde Con
cilie tot een werkelijke vernieuwing in
de Kerk te maker
Openheid voor allen heeft de Paus
van de aanvang af steeds als een drin
gende noodzaak gepredikt. „Wij wil
len," zei hü, „het Concilie voorberei
den met het oog op datgene, wat het
meest steun behoeft binnen de katho
lieke gemeenschap zelf. Vervolgens
zullen wü de Kerk in haar volle blis
ter aan de wereld tonen en zeggen:
ziet broeders, dit is de Kerk van Chris
tus. Wij hebben getracht haar trouw te
zijn en aan de Heer de genade ge
vraagd, dat zij altijd hlüve zoals Hij
haar heeft gewild. Komt Uw plaats in
nemen of opnieuw innemen, Uw plaats,
die voor zovelen de plaats van Uw va
deren is."
Het a.s. Concilie zal niet, rechtstreeks
een herenigingsconcilie zijn. Het zal
zich bezighouden met al de vragen en
problemen, die in onze dagen aan de
orde zijn, want het is het hoogste be
stuurscollege in de Kerk. De bisschop
pen staan weliswaar niet. boven de
Paus. Om hun bisschoppelijk gezag te
kunnen uitoefenen moeten zij immers
juist in communicatie staan met de
'opvolger van Petrus, maar zij beslis
sen werkelijk met de Paus mee. die
altijd ook op het Concilie de hoog
ste bestuurder is van de Kerk. Het
gaat derhalve niet aan, te beweren, dat
er na de onfeilbaarheidsverklarinv van
de Paus geen Concilies meer nodig 0'
mogelijk zijn. omdat een dergelijke op
vatting de eigen macht en plaats van
de bisschoppen naast de Paus zou mis
kennen.
Wat echter met het oog op het ko
mend Concilie van het allergrootste be
lang moet worden geacht, is, dat deze
Kerkvergadering de hele Kerk, m.a.w.
ons allen aangaat. Zij is zeer beslist
geen aangelegenheid van Paus en bis
schoppen alléén. Natuurlijk is er veel
technische voorbereiding nodig, ir.aar
nog véél meer nodig is het. dat heel
de katholieke wereld in beweging
komt. Er moet een Concilie-mentaliteit
worden aangekweekt bp heel het ka
tholieke volk, die in oprecht meeleven
Gods zegen over dit grote gebeuren
afsmeekt en tegelijkertijd ha.-teh en
geesten wijd open zet voor de gods
dienstige nood in de breedste zin
van het woord van deze tijd. Niets
staat een dergelijke mentaliteit meer
Z. H. de Paus heeft de hele maand maart aangewezen voor een algemene de ^"echVrn^nsMifkfrontac-
gebedsactie der Katholieken om de voorbereiding van het komende Oecu- g -- ec J
menisch Concilie zo goed mogelijk te doen slagen. Het gaat immers om
e enzaak van het allerhoogste belang, die vóór alles in haar geheel afhan
kelijk is van Gods zegen. Daar komt nog bij, dat er nooit in de geschie
denis een vergadering is gehouden, waar zoveel kerkelijke gezagsdragers
als op dit Concilie bijeen zullen zijn; bijna twee duizend bisschoppen, aarts
bisschoppen, patriarchen en kardinalen. Evinmin is er ooit een vergadering
geweest van zoveel verschillende rassen en nationaliteiten in zulk een
wonderbare eensgezindheid.
Het is niet onmogelijk, dat dit schouwspel van eenheid en eendracht
in een wereld van onderdrukking, verdeeldheid en tegenstellingen zijn
meest verrassende boodschap zal worden.
ten onmogeliik maakt. Veel overgele
verde opvattingen, die mogelijk oa"
enig nut hebben gehad als neveiligings-
of verdedigingsmaatregel, hebben zich
zelf overleefd. Men moet daarvan le
ren afzien uit de overtuiging, dat een
meer persoonlijke en actieve houding
verkieslijker en waardiger is dan een
louter defensieve. De kerkelijke le®r
laat veel meer ruimte voor het eig®®
initiatief dan men gewoon of geneigd
is te denken. Het staat te verwachten,
dat het Concilie o.a. op dit punt klare
taal zal spreken. Alleen al hierom zul
len velen met belangstelling het Con
cilie tegemoet zien. Maar dat onder
streept dan tevens de noodzaak deze
belangstelling om te zetten in actieve
deelname door studie en gebed. Het
Concilie moet in katholieke kring zo
algemeen mogelijk een onderwerp van
gesprek worden, waarin onze gedach
ten en verlangens kunnen rijpen, waar
in een wijde openheid wordt aange
kweekt voor het volmaakte „gelaat def
Kerk". Een bijzonder geschikte l®1*
draad daarvoor vormt de brochure
„Concilie en H. Geest", onlangs uitge
geven door het Apostolaat des Gebeds
(Graafseweg 11 Nijmegen). Het gaa(
hier om de zo hoog nodige geestelijke
bewustwording der Katholieken. Voor
wie het katholiek-zijn geen zinledig
woord is, moet het eenvoudig onmoge
lijk zjjn zich in deze tijd van voorbe
reiding van het Concilie ongeïnteres
seerd afzijdig te houden.
„De" manier om hiermee een beg'h
te maken is oprecht, van binnen-ud
deze maand deelnemen aan de wereld-
gebedsintentie, die de Paus ons alle"
met klem aanbeveelt. Al biddend zui
len wij door de inwerking van de H-
Geest hoofd en hart voelen opengaan
en aldus leren mee te leven met de
Kerk, die >vij, naar het woord van Paus
Pius XII, zelf zijn.
Band V der Schriften des In-
stituts für Asienkunde in Ham
burg verscheen bit Aflred Metz-
ner in Frankfurt-Berlin Lu Hsün,
Dichter und Idol. Ein Betrag zur Geis-
tesgeschichte des Neuen China. De
auteur is de bekende Nederlandse
schrijver Jef Last die in 1917 te Leiden
met de studie van het Chinees begon
nen, deze in zover voltooide, dat hij
deze studie over de vader van de mo
derne Chinese literatuur in 1957 aan
de Universiteit van Hamburg als dis
sertatie erkend kreeg. Het feit dat dit
akademisch geschrift niet in een lit
teraire reeks werd opgenomen, maar in
de politiek cn ekonomisch georiënteer
de serie van bovengenoemd Aziatisch
instituut, is in overeenstemming met
de politiek-gekleurde wijze van behan-
met voetpedaal, in moderne kleur, in
gebouwde verlichting, geheel compleet
in luxe koffer tijdelijk voor
Met deze machine Kunt U naden afwerken, knoop-
gaten maken,knopen aanzetten, cordonneren.monogram
men maken,appliqueren,stoppen,borduren,rimpelen en
alle rekbare materialen verwerken.Genormaliseerde onderdelee
elektrisch, in koffer, voor- en achteruit
werkend, ingebouwde verlichting Mlnll
tijdelijk voor hwUi
Idem met zig-zag steek f 25.- extra
.larant ie.
nui>-
puchting D«&e*ensl c
Hoofdkantoor: Hoogstraat 165-167, Rotterdam, telefoon 130626
Er was zondagavond vreugde in het
RKWIK-kamp, doordat de wikkers met
een fraaie overwinning op de leiders en
dus met twee winstpunten uit Dordrecht
huiswaarts keerden. Wel werd de vreugde
enigszins getemperd, doordat ook de
naaste concurrent ODI beide punten be
haalde en de spanning in de onderste
regioenen er dus volop blijft.
De Wikkers hebben nog een zwaar pro
gramma af te werken. Zij ontmoeten
thuis nog Overmaas en OVV, welke bei
de clubs door de nederlaag van ODS
weer volop kampioenkandidaten zijn ge
worden. Bovendien moeten de Wikkers
nog uit tegen ODI en in deze wedstrijd
kan de beslissing liggen. Doch al moet
nog fel om de punten worden gestreden,
de overwinning van zondag op de leiders
geeft moed en vertrouwen om ook de
laatste wedstrijden tot een goed eind te
brengen. Zondag a.s. komt Overmaas op
bezoek en kunnen de Wikkers dus voor
eigen publiek spelen.
De wedstrijd tegen ODS begon sensa
tioneel. Na 2 minuten spelen kreeg W.
van Rutten het leer te pakken. Van 20
meter afstand van het doel loste hij een
fraai schot, waarbij de bal echter tegen
de lat botste. M. Post zag kans de terug
gekaatste bal in het net te doen ver
dwijnen. Daarna kreeg J. Bakker de uit
getrapte bal te pakken, welke hij doorgaf
aan C. Boose, die met een fraai schot de
stand op 20 bracht. Twee doelpunten
binnen 3 minuten gaf de Wikkers zelf
vertrouwen en zo volgde een gelijkop-
gaande strijd, met beide ploegen beurte
lings in de aanval.
De rust ging met de 20 voorsprong
van de gasten in en het duurde na de
rust een half uur, voor hierin verande
ring kwam. Een kwartier voor het eind
zagen de gastheren kans, keeper Suyker
te passeren en al kreeg de Wik-verde-
diging het meermalen hard te verduren,
tot doelpunten kwam het niet meer en
zo eindigde de strijd in een fraaie 21
overwinning voor onze stadgenoten.
Opening nieuw pand
Na vijf jaren geleden met één mede
werker gestart te zijn ln zijn huis aan
de Petuniastraat, dat evenals verschil
lende andere panden, die betrokken wer
den, al heel gauw te klein was voor het.
zeer snel groeiende bureau kon ir. Jon- annvanrHori
gen zaterdag met gerechtvaardigde trots
burgemeester, mr. J. Heusdens en vele
andere belangstellenden ontvangen in
zijn nieuwe pand aan de Mercuriusstraat
in de Grote Vettenoordsepoider.
Na een kort woord van welkom ver
zocht ir. Jongen Vlaardingens eerste bur
ger, door de eerste lijn te trekken voor
een nieuw object in Zuid-Afrika, zijn
nieuwe gebouw symbolisch in werking te
stellen.
Alvorens tot deze daad over te gaan,
memoreerde burgemeester Heusdens de
nog jonge geschiedenis van dit technisch
adviesbureau, dat in vijf jaar tijds tot een
bedrijf met 80 man personeel was uitge
groeid. Spreker prees de combinatie van
technisch kunnen van de heer Jongen en
zijn medewerkers en het enthousiasme en
de durf, waarmede zij hun bureau om
gebouwd hebben en die nu reeds geleid
hebben tot vestigingen in binnen- en bui
tenland. De burgemeester zag de storm
achtige ontwikkeling van het bureau pa
rallel lopen met de snelle industrialisa
tie, die zich momenteel in het Waterweg
gebied voltrekt.
Na het verrichten van de symbolische
opening sprak de heer Jongen zijn dank
uit voor de vriendelijke woorden en
sprak de verwachting uit, dat men in de
nabije toekomst een toepassing zal zien
van vele nieuwe technieken op het gebied
van elektriciteit, automatisering enz.,
waardoor steeds meer goede technici no
dig zullen zijn.
Hierna prees de eerste medewerker
van ir. Jongen, de heer G. Oerdaan, het
persoonlijk contact dat er steeds heeft be
staan tussen de heer Jongen en zijn me
dewerkers. Hij sprak de hoop uit, dat dit
contact, ook in de toekomst zo veel mo
gelijk behouden mocht blijven.
deling van het litteraire gegeven.
Voor een dergelijke methode kan me"
huiverig zijn, van de andere kant kap
men zich moeilijk een volmaakt a-polJ"
lieke benaderingswijze voorstellen van
een dichter als Lu Hsün, die eigenlij»-
Chou Shujen heette, kommunist werd,"1
1936 stierf en beoordeeld werd doof
partijlitteratoren uit Rusland en Kom*
munistisch China. Moet men de kunst
niet in bescherming nemen tegen de
eisen die er een partijcriticus aan meent
te mogen stellen?
Last begint zijn studie met een over
zicht van de bestaande, tevens bereik
bare litteratuur over de grote dichter,
geleerde en polemicus. Daaruit blij»:
dat vooral Chinezen en Russen (naast
Japannezen) zich met zijn persoon el*
werk hebben Dezig gehouden. En teven»
valt uit die litteratuur te lezen, ho®
verschillend men over hem sinds d.®
dertiger jaren heeft geoordeeld. Dat dit
zo opvalt, komt vooral omdat Last bij
zondere aandacht heeft besteed aan de
kommunistische litteratuur, waarin d®
sporen merkbaar zijn van een politiek
geleide kuituurbeschouwing. Zolang
Hsün nog geen partijlid is, blijft hu
een verachtelijke meeloper, een zwak
keling uit de bourgeoisie een lafaard
die de moed niet opbrengt He parti.1
van het proletariaat te kiezen.
Na zijn bekering, en vooral na de
tweede wereldoorlog, volgt het eerher
stel. Alle verheerlijking vat Last dan
samen in de lofspraak van Mao Tse-
Tung: „Zoals Conficius de heilige w?s
van de feodale samenleving, is Lu Hsün
nu de heilige van de moderne maat
schappij." Last toont met vele citaten
aan, hoezeer de persoon van de grote
auteur wordt omgebogen in de richting
van een orthodoxe partijganger, de be
schrijver van het positieve heldendom,
de kommunistische optimist, voor wl®
het marxistisch schema levende wer
kelijkheid is en niet het lot der men
sen. Bij Hsün vindt men echter geen
lofliederen op de partij, op de kommu-
ne, op positieve helden als Mao
En als er in het werk van de schrij
ver ontwikkelingen zijn te bespeuren,
lopen deze niet evenwijdig met
koerswijzigingen in de partijpolitiek.
Niet het Marxisme is de diepste ver
klaring van Hsüns werk, maar zijn
menselijkheid. Ais hij zich op het ein"
van zijn leven toch iaat engageren en
toetreedt tot de partij, wordt hij men
sjewiek, geen bolsjewiek. Niet de revo
lutie maar het medelijden was de gro
te inspirator. Om de gruweldaden van
de Kuo-min-tang en van de Japanne
zen te ontgaan, koos Hsün de kommu
nistische partij. De zege der kommü-
nisten heeft hij niet meer mogen be
leven. En het is de vraag, aldus Last.
of zijn medelijden bestand geweest zo"
zijn tegen de liquidering der miljoenen
door de partij, toen ze eenmaal aan d®
macht was.
Zo lijkt heel dit boek veel op de ont
futseling van een geestelijk overschot
aan de dictatuur van een onmenselijk
partijprogram. Lu Hsün werd niet gf'
inspireerd door de eeuwig lachende
positieve held van het partij-affiche
waar alleen diktatoren belang bij heb
ben, maar door het allen aansprekende
raadsel van de mens die eender is aan
beide zijden van het IJzeren Gordijm
Daarom, aldus Last, is hij ook van
belang voor de niet-kommunistisch®
volkeren. En hij zal eerst als de va
der van het nieuwe China kunnen gel
den, als zijn kinderen, de nieuwe Chi
nezen, zijn erfgoed van het medelijden
JAN ELEMANS.
Aannemer J. v. d. Zwan bood, mede "f.
<efl
mens onderaannemers en architect e'
ontwerp aan van een schrijfbure®
waarna tot slot architect Van den W„j
alvast maar een uitbreidingsplan aanDO"t
voor het gloednieuwe pand, dat als
bureau zich zo snel blijft ontwikkel®
reeds spoedig verwezenlijkt zal moet®
worden.
AMSTERDAM, 3 maart Op verzeg
van een firma, die twee of drie jotJ.j-
ontwerpers in de gelegenheid wil sigp
len een studiebezoek van ongeveer e
week aan de Triënnale 1960 in Mü3^t
(16 juli-4 november) te brengen, b®L.
het instituut voor industriële vorm»
ving een studieprijsvraag uitgeschre^® f
Gevraagd wordt daarin een ontwerp v°p
een klein massa-artikel in kunststof,
een karakteristieke vorm. Gedacht wo'
aan bijv. een wasknijper, een klerenh®
ger een wastafelbeker, e.d. Een j'Us
zal uit het ingezondene maximaal
ontwerpen kiezen waarbij meer op ®r®.
tieve belofte dan op ervaring zal
den' gelet.
DEN HAAG, 4 maart Met de
gende schepen kan zeepost worden
vol'
vei"
zonden. De data waarop de correspond®'^
tie uiterlijk ter post moet zijn bezofëj,
staan tussen haakjes, achter de naam v
het schip vermeld.
