Werkgevers tasten
mogelijkheden af
Juridische kwesties voorname
punten van overweging
RUSSISCHE AMBASSADEUR
VALT IN ONGENADE
TOON HERMANS viert zijn
„come-hackin Sneek
Ovationele toejuichingen
GARDAMEER
ASPRO
Een man
Wegenwachter ontpopt zich
als kundig leeuwentemmer
EEN RUBENS
1 OP DRIFT
Vrijd
ijdag of zater-
Meisje wacht op vader in Parijs Uit Djakarta naar Moskou gebracht
Sovjet-diplomaat heeft Khroesjtsjevs
Indonesische reis slecht voorbereid
dag beslissing?
BOUWCONFLICT NOG IN IMPASSE
Buitenlanders blijven
langer op bezoek
Jongeren beleggen een
Navo-jeugdconferentie
Service voor adspirant-
emi gr anten
Brieven gesmokkeld
uit huis van bewaring
Stroper schiet op
politie
Treinstagnatie tussen
Haarlem en Leiden
((V an onze Haagse redactie)
DEN HAAG. 18 maart Van
gistermiddag drie uur tot 's avonds
Kalf zeven KeKKen de minister en
de staatssecretaris van Binnenlandse
zaken op Kun departement geconfe
reerd met de voorzitters van de drie
Kouwvakpatroonsbonden. De uitnodi
ging voor deze bespreking, die een
uitvloeisel is van het beraad in Ket
kabinet, kwam van minister De Pous.
Na afloop weigerden zowel het mi
nisterie als de Raad van Be
stuur Bouwbedrijf alle inlichtin
gen, maar naar wij vernemen
ging het gesprek met name over de
vraag hoe een C.A.O. op rechtsgel
dige wijze getekend zou kunnen wor
den, terwijl de aannemers zich niette
min alle rechten voorbehouden, zoals
de president van de Haagse rechtbank
bij zijn uitspraak in het bekende kort
geding heeft gesuggereerd.
Aantal overnachtingen in
1959 met 5 pet gestegen
Tekenen onder voorbehoud
WATERSPORT
WATERSKI
FOLKLORE
ATTRACTIES
Officier van justitie eist
milde straffen
Een jaar gevangenisstraf
ASPRO5
-en tt tfent ufeetz fit!
■,-foto van het rijdende reisbureau van de Raptim,
door W. H. VAN EEMLANDT g
Locomotief ontspoord
VRIJDAG 18 MAART I960
PAGINA 5
Intussen heeft de landelijke stakings
leiding bjj monde van de heer Brands-
ma meegedeeld, dat de werknemers in
het bouwbedrijf niet van zins zijn het
werk te hervatten tegen niet door het
College van Rijksbemiddelaars goedge
keurde, onwettige arbeidsvoorwaarden.
De woordvoerder gaf te kennen, dat
als deze week voor het geschil geen op
lossing wordt gevonden, de stakingslei
ding zich opnieuw zal moeten beraden
over een uitbreiding van de actie.
In de dagvaarding van het kort ge-
DEN HAAG, 17 maart Volgens ge
gevens van het C.B.S. zijn in 1959 in de
Nederlandse hotels ruim drie miljoen
overnachtingen van buitenlandse gasten
geregistreerd. Vergeleken met 1958 be
tekent dit een toeneming van het aan
tal overnachtingen met bijna 140.000 of
vjjf procent.
Het aantal overnachtingen is toege
nomen voor bezoekers uit Duitsland
(stijging 154.000 of negentien pet), Bel
gië en Luxemburg (15.000 of tien pet.),
Engeland en Schotland (30.000 of acht
pet.) en de V.S. (22.000 of zes pet.).
Het aantal overnachtingen nam sterk
af voor bezoekers uit Zwitserland
(19.000 of zestien pet.) en Zweden
(13.000 of dertien pet.) Het bezoek van
geallieerde militairen liep terug met
25.000 overnachtingen of zeventien pet.
DEN HAAG, 18 maart Op zater
dag 23 april belegt de Politieke Jonge
ren Contact Raad een Navo-jeugdcon
ferentie in het gebouw van de Tweede
Kamer der Staten-Generaal. Het the
ma van de conferentie zal zijn:
,,De Atlantische Gemeenschap,
Waarborg voor de vrijheid". Voor de
discussie in de sectievergaderingen
zijn werkstukken geleverd door de AR-
JOS en KVPJG over „Conflicten en
mogelijkheden der Atlantische Ge
meenschap" en door de JOVD, CHJG
en JG van de PvdA over „De economi
sche invloed van het wereldcommunis
me op de jonge landen".
DEN BOSCH, 18 maart Het inter
nationale Missie-reisbureau RAPTIM
leeft, met name voor de aspirant-emi-
Sranten of familieleden van emigran
ten een rijdend reisbureau in gebruik
Senomen, dat gisterenmiddag door pa
ter dr. Keulemans O.Carm. op het ter
rein van het Juvennaat Maria-oord te
vught is ingezegend. Bij de opzet, die
uniek is voor Nederland en misschien
jmifs voor de gehele wereld, is men er
van uitgegaan dat tal van emigranten
jm hun familieleden in uithoeken van
jtet platteland wonen. Men wil aan hen
®en even grote service bieden als aan
•te aspirant-reizigers in de grote ste
den.
Om dit te kunnen verwezenlijken is de
™agen met een mobilofooninstallatie
toegerust, zodat de wagen terstond
daar een bepaalde plaats kan worden
Uhtboden en de deskundigen zich an-
darzrjds op ieder willekeurig ogenblik
met hun relaties in verbinding kunnen
•dellen. Voorlopig zal de wagen het
uosteljjk deel van Noord-Brabant be
dienen met Tilburg als centrum.
ding waren o.m. twee handelwijzen van
het College van Rijksbemiddelaars be
twist. Ten eerste werd in het algemeen
gesteld, dat het College van Rjjksbe-
middelaars niet het recht heeft om de
goedkeuring van èen C.A.O.of de toe
passing van die C.A.O., afhankelijk te
stellen van toezeggingen of overeen
komsten ten aanzien van de prijzen.
Het College zou dan, volgens de aan
nemers, van zijn bevoegdheden met be
trekking tot de lonen ten onrechte ge
bruik maken om direct in te grijpen in
de prijsvorming en een dergelijk ingrij
pen zou slechts gepleegd kunnen wor
den door andere overheidsorganen. Op
de tweede plaats werd, meer in het bij
zonder, gesteld, dat geen enkele bepa
ling met wetskracht het College de be
voegdheid verleent de toepassing van
de C.A.O. op lopende werken afhanke
lijk te stellen van de annulering van een
beding in de overeenkomst tussen aan
nemer en opdrachtgever, met name de
risicoclausule. De eerste beschuldiging
is van wijdere strekking dan de twee
de.
Indien nu de aannemers de C.A.O.
onder voorbehoud tekenen, zou het,
naar verluidt, van groot belang kunnen
zijn welke rechten zij zich voorbehou
den. Gaan zij in het algemeen procede
ren over het onrechtmatig optreden van
het College van Rijksbemiddelaars, dan
staat daarmee waarschijnlijk de vraag
op het spel, of de C.A.O. al of niet
rechtsgeldig is. Winnen de aannemers
dat proces, dan zouden er misschien
nieuwe onderhandelingen moeten ko
men. De overheid zou dan echter de
gelegenheid hebben om, via de daartoe
geëigende organen, de risico-clausule
onverbindend te verklaren. Hiertoe zou
de overheid echter niet tijdig meer in
staat zijn wanneer de aannemers een
proces wonnen over de vraag of de over
heid in een rechtsstaat zijn onderdanen
mag dwingen afstand te doen van de
rechten die in een rechtsgeldig contract
liggen opgesloten, in de risico-clausule
namelijk, welke clausule ook vandaag
nog door de overheid zelf in de con
tracten voor haar bouwopdrachten
wordt opgenomen. Krijgen de aanne
mers op dit punt gelijk, dan lijkt de
C.A.O. wel rechtsgeldig te blijven, ook
zonder dat de aannemers van doorbe
rekening op lopende werken afzien.
Stokken achter de deur
Men kan natuurlijk stellen, dat het
voor een overheid merkwaardig is met
de aannemers te gaan twisten over de
vraag welk proces haar het aange
naamst zou zijn. Maar natuurlijk staan
er stokken achter de deur, aangezien
de overheid nog de mogelijkheid heeft
met een bindende loonregeling te ko
men. Dat de regering onder een regiem
van vrijere loonvorming niet graag van
dit middel gebruikt maakt, is echter
eveneens duidelijk.
Wij vernemen, dat de aannemersbon
den vrijdag of zaterdag over het teke
nen van de C.A.O. en de juridische
kwesties die daar verder aan vastzit
ten, zullen beslissen.
Elsa Silbernagel wacht ongeduldig op de komst van Khroesjtsjev in Parijs. Zij
hoopt hem een brief te overhandigen, waarin gevraagd wordt haar vader te 'hulp
te komen. In 1943 werd Elsa met haar moeder naar Duitsland getransporteerd.
Haar vader bleef alleen achter in Rusland. Moeder en dochter wonen nu in Parijs
en hopen dat haar man en vader toegestaan wordt naar de Franse hoofdstad
te reizen.
PARIJS, 18 maart (EPI) Tijdens
het bezoek van de Sovjet-premier,
Khroesjtsjev, aan Indonesië is de Rus
sische ambassadeur te Djakarta, Bo
ris M. Volkov, in ongenade gevallen
en naar Moskou teruggezonden.
Khroesjtsjev was ontevreden over de
wijze waarop zijn bezoek was voor
bereid. Agenten van de Russische vei
ligheidsdienst hebben de 46-jarige. am
bassadeur op 21 februari naar een Rus
sische militair vliegtuig gebracht, al
dus zegslieden uit diplomatieke krin
gen in de Indonesische hoofdstad. Via
Nieuw Dehli zou de ambassadeur naar
Moskou zijn gevlogen. Zijn vrouw volg
de hem op 3 maart, nadat de Indo
nesische regering een verzoek van haar
om politiek asyl had afgewezen op
aandringen van Russische zijde.
Volgens de diplomatieke zegslie
den werd Volkov inderhaast uit Indo
nesië verwijderd zonder de normale
uitreisvergunning van hot Indonesi
sche ministerie van buitenlandse za
ken. De Russische zaakgelastigde P.
het geval, nadat Volkov was vertrok
ken. De Russische zaakgelastigde, P.
S. Koeznetsov, zond vervolgens een
brief met het verzoek een eventueel
verzoek van mevrouw Volkov om
asyl af te wijzen.
De moeilijkheden begonnen, volgens
zegslieden, op 19 februari, toen gene
raal N. S. Zakharov, die verantwoor
delijk was voor de veiligheid van pre
mier Khroesjtsjev, de Indonesische
autoriteiten vroeg, wie hen verzocht
had de steden Ambon, Solo en Djokja
karta op te nemen in het reisschema.
Het antwoord was, dat Volkov het ini
tiatief daartoe had genomen. Later
waren er nieuwe moeilijkheden, toen
de Russen Khroesjtsjev niet per auto
van Bogor naar Bandoeng wilden la
ten reizen. Soekarno hield het been
echter stijf en de reis werd per auto
gemaakt. Voorts is Khroesjtsjev, vol
gens de zegslieden, niet te spreken
geweest over de ontvangst die hem op
sommige plaatsen ten deel viel. Het
plotselinge vertrek van de Russische
ambassadeur veroorzaakte een op
schudding in Djakarta's officiële krin
gen.
Op 24 februari heeft U.P.I. uit Dja
karta bericht, dat ambassadeur Volkov
plotseling vertrokken was. Er werd
SNEEK, 17 maart. Toon Hermans lei nare zenuwen te kampen had. Maar
heeft gisteravond zijn nieuwe „One-
man-show" zijn derde ten doop
gehouden. Hij zelf sprak van een „co-
me-back", wat men gerekend naar zijn
kortstondige afwezigheid-op-de-planken
van een luttele twee jaren, misschien
wat overdreven kan noemen. Maar in
ieder geval voelde hij het zelf zo aan
en dat was dan ook wel te merken aan
het feit dat hij met name in het begin
van zijn optreden merkbaar met aller-
Advertentie
Reserveer tijdens Uw reis naar de
Olympische Spelen in Italië enige
dagen voor een verblijf aan het
Prachtig klimaat
Natuurschoon.
Inlichtingen: Nationaal Italiaans
Verkeersbureau (ENIT), Rokin 52;
Ente Provinciale per il Turismo -
Brescia en alle reisbureaus.
Sirmione.
Gardone Riviera
Salö, Maderno,
Toscolano,
Gargnano,
Limone,
Desenzano,
de heerlijke
Valtenesi-oever.
wij haasten ons hierbij aan te tekenen
dat zijn optreden niettemin op een da
verend succes is uitgelopen. Tot zoveel
geestdrift had men de nu eenmaal van
ouds als hyper-nuchter beschreven Frie
zen nauwelijks in staat geacht. Aan
de ovationele toejuichingen na afloop
kwam bijna geen einde. En men ging
er op dat moment iets van begrijpen
dat Toon helemaal naar „Amicitia" in
Sneek was gereisd om er zijn nieuwe
programma voor de allereerste maal te
brengen.
Een bijzonder serieuze Hermans had
overigens al vóór zijn laatste nummer
in een roerend speechje op zijn beurt
dank gebracht aan zijn publiek o.m. zeg
gend: „U bent het liefste publiek, dat
ik ooit heb ontmoet; ik vond het zalig".
Nu, het publiek was dan ook inderdaa
de ganse avond bijzonder „lief" en gul-
meelevend geweest; en het hielp Toon
royaal en hartelijk over een ernstige
inzinking heen, toen hij in het overigens
voortreffelijk liedje „Mevrouw de Groot
gaat uit vanavond" volkomen derailleer
de en in barre nood naar het boekje
moest grijpen. Zijn daarop volgende ex
cuses werden echter gewoon weg-ge-
applaudiseerd. En terecht. Zulke din
gen kunnen, en vooral onder deze om
standigheden, gebeuren.
Hermans maakte dus zijn „come
back". Na de film „had hij het tijd ge
vonden om even naar het buitenland te
gaan". En toen het publiek op deze
mededeling ferm de handen op elkaar
bracht voegde Hermans er aan toe; „Nu
weet ik nog niet hoe u dat precies be
doelt".
Maar goed. Hoe is nu deze derde
„One-man-show"? Wij achten het be
ter de definitieve beantwoording van
die vraag op te schorten tot Toon zijn
programma heeft bijgeschaafd en tot
hij het volledig „in de vingers" heeft.
Zoals de zaken gisteravond lagen
kon men slechts met enkele voorlopi
ge indrukken naar huis gaan. De eer
ste daarvan is dat en dit geldt
dan vooral voor het programmadeel
van voor de pauze deze show, qua
opzet en structuur misschien iets te
opvallend een copie is van vorigen.
Maar men kan dat, dunkt ons, pas in
zijn juiste proportie zien als het hele
geval in wat meer geserreerde vorm
over het voetlicht komt, en als de
hoogtepunten wellicht wat redelijker
worden verdeeld.
En die hoogtepunten waren natuurlijk
nu al, tot onze vreugde, waar te ne
men. Toon Hermans blijft een verrukke
lijk man als hij aan het typeren slaat,
zoals hij vanavond o.m. met groot raffi
nement deed in zijn „Cowboy-film" en
in „De vaandeldrager". Zijn tussentijd
se praatjes woordspelig als immer
hadden naar onze smaak iets minder
allure dan bij vorige gelegenheden, al
moest men dan om zijn geleuter-bij-de-
cello wel weer oprecht lachen. Natuur
lijk heeft hij weer enkele beste liedjes;
„Mevrouw de Groot" noemden wij reeds
en een „Echte levens-tango" mocht er
ook zijn, evenals „Wie geeft me een
zoen?" Maar Hermans moet, geloven
wij, wel oppassen met zijn „hele kleine
liedjes", waarin hij nogal eens e„n
poëzie wil suggereren, die er niet uit
komt.
Een nouveauté was bepaald dat Her
mans zijn publiek uitvoerig liet meezin
gen. Een man van „en nou allemaal"
is hij nooit geweest. Wij hebben ons er
overigens in verheugd, hoe hij de mal-
loterige sfeer, die dit soort experimen
ten pleegt te onthullen, wist te voorko
men en nog meer hoe hij de mensen
er toe kreeg kinderliedjes te zingen,
op vrijwel uitsluitend naar het phoneti-
sche gerekend „buitenlandse" teksten.
Daar kwam zelfs Russisch aan te pas.
Wij wachten dus met belangstelling de
„One-man-show" in zijn definitieve ge
daante af, Maar, zoals gezegd, was het
succes gisteravond al bepaald éclatant.
En aan het slot sloot een dol-gelukkige
Toon midden op het toneel zijn vrouw
in zijn armen. Zijn voortreffelijke start
zij hem in ieder geval van harte ge
gund.
H. Hn.
EIBERGEN, 18 maart Gisteravond
is op de Groenloseweg mevrouw Som-
sen-Tuenter uit Hupsel, die in de rich
ting Eibergen reed, toen zjj per fiets
de weg overstak aangereden door een
uit de richting Groenlo komende perso
nenauto. Enige tijd later overleed zfj
aan de verwondingen.
toen bij vermeld, dat de Russische
ambassade als reden opgaf, dat hij
naar Moskou terugkeerde op advies
van zijn dokter vanwege zijn gezond
heid.
(Van onze Haagse redactie)
DEN HAAG, 18 maart Een 25-jari-
ge tegelzetter en oud-gevangenbewaar
der moest zich gisteren voor de recht
bank verantwoorden, omdat hjj in de
maanden november en december van
1958 voor twee gedetineerden in het
huis van bewaring te Scheveningen te
gen beloning brieven buiten, de censuur
om, had weggebracht. De officier van
justitie eiste tegen deze verdachte een
voorwaardelijke gevangenisstraf van zes
maanden met een proeftijd van drie
jaar en een boete van vijfenzeventig gul
den subsidiair vijftien dagen hechtenis.
Verder requireerde de officier een voor
waardelijke gevangenisstraf van vier
maanden met een proeftijd van dri.e
jaar en een boete van vijftig gulden sub
sidiair tien dagen hechtenis tegen de
beide ex-gedetineerden, een 54-jarige
boekhouder en een 29-jarige chauffeur,
die indertijd de gevangenisbewaarder
tegen betaling brieven hadden laten be
zorgen.
Uitspraak 31 maart.
BREDA, 18 maart De rechtbank
heeft een metaaldraaier uit Moerges
tel, die veertien dagen geleden terecht
moest staan op verdenking van poging
tot doodslag, veroordeeld tot een jaar
gevangenisstraffmet aftrek van voor
arrest.
De man had op 24 oktober vorig jaar
toen hij bij het stropen in Diessen op
heterdaad werd betrapt met zjjn jacht
geweer op twee jachtopzieners en een
wachtmeester van de rijkspolitie ge
schoten. Het schot miste en de ver
dachte ontkende geweten te hebben dat
hij op de politie schoot. De eis luidde
een jaar en zes maanden gevangenis
straf.
(Advertentie)
Ergens in een Amster
dams café komt een man,
die niets kan. Dat is een
hoogst uitzonderlijk ver
schijnsel, want verreweg de
meeste mensen kunnen wel
iets. Zij kunnen het land
besturen, de akker omploe
gen, opera's componeren,
straten maken, stukjes schrijven, recht
spreken, vuilnis ophalen, diagnoses
stellen of wat u ook maar wilt. Maar
de man, die ik op het oog heb, kan
niets. Hij is ontzagwekkend dom en hij
kan beslist niet meepraten over de
televisie of enig loongeschil. Hij is niet
geschoold en vrees ik zelfs niet
ongeschoold, maar hij kijkt met een
blijde blik de wereld in, verheugt zich
in het biertje van een ander en vindt
voor de rest, dat hij toch ook wel enig
recht van leven heeft. En dat ben ik
dan zo verschrikkelijk met hem eens.
Hoe maakt hij zich echter maatschap
pelijk waar in dit barre leven? Want
helemaal niets doen mag een mens nu
eenmaal niet. Hij mag een atoombom
doen ontploffen; hij mag niet niets doen.
Wel, mijn man mag dus om te be
ginnen voor niks en zonder verplich
ting tot consumeren in dat café zijn.
's Winters zit hij dus warm. Maar hij
moet iets doen. En op gezette tijden
gooit hij dus volle asbakken leeg in
een emmer en brengt hij lege biergla
zen naar de tapkast. Als hij daarmee
doende is, kijkt de waard meestal een
andere kant uit, want als hij het ziet,
schept het verplichtingen en hij is een
notoire vrek. Hij heeft niet de' minste
achting voor een man, die zijn nut
slechts ontleent aan het feit dat klan
ten hem af en toe een kop koffie of
zelfs een biertje aanbieden. En per
slot van rekening biedt hij 's winters
al de warmte aan en 's zomers de ge
legenheid tot „bietsen".
Gisteren verschafte ik de man een
consumptie. En toen ik wegging schoot
hij naderbij om mij behulpzaam te
zijn bij het aantrekken van mijn jas.
Ik wenkte dat het niet hoefde. Maar
hij fluisterde mij, kijkend naar de
waard, toe:
„Doet u het maar wel, dan maak ik
een goeie beurt."
Volgende keer zal ik die waard toch
eens iets aandoen.
BREDA, 18 maart Een Tilburger
die enige tfjd opgetreden is als leider
van een jeugdbende, welke een reeks
diefstallen in zijn woonplaats en omge
ving heeft gepleegd, is conform de eis
van de officier van justitie veroordeeld
tot anderhalf jaar gevangenisstraf, door
te brengen in een jeugdgevangenis.
FÏIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIliilllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllim
23
Voor iemand, die enige tijd gelegenheid heeft ge
had zich dagelijks met een zekere vrijheid in het
uitgestrekte gebouwencomplex van het Rijksmuse
um te bewegen en die door zijn vriendelijkheid en het
royaal uitdelen van goede importsigaretten de har-
ten heeft gestolen van het personeel, is het niet
moeilijk onopvallend een geschikte schuilhoek te
vinden en zich, zonder ernstige kans van ontdek
king, te laten insluiten.
In de nacht van zaterdag 28 op zondag 29 februa
ri stond dan ook Rossetti in de restauratiekamer,
die hij zonder moeite met behulp van de wegge-
nomensleutel had kunnen betreden, bedaard en on
gestoord de beschadigde Rubens uit het spanraam
te snijden. Hij werkte bij het licht van een minia
tuur zaklantaarn, die aan een knoop van zijn col
bert was bevestigd en slechts een smalle lichtstraal
in de omgeving van zijn handen wierp. Toen hij
op de grote werktafel het doek voor zich had lig
gen, haaide hij een brede rol hechtpleister uit zijn
tekendoos en bevestigde de kleverige band dwars
over het midden van de voorstelling. Daarna vouw
de hij voorzichtig het drie meter lange schilderstuk
langs de middellijn om. Een rubbercylinder van een
meter lengte blies hij met zijn krachtige iongen
op tot een soepele, maar toch stevige rol van on
geveer een decimeter doorsnede. Na het ventiel te
hebben dichtgeschroefd legde hij deze vulkern op
het ene uiteinde van het schilderij en rolde dit
voorzichtig, als was het een gangioper, op. Daarna
bevestigde hij een nieuwe band van hechtpleister
er omheen, teneinde het loswerken te voorkomen.
Uit een binnenzak trok hij een dunne, zwarte doek,
waarin hij tenslotte met behulp van een koord zijn
buit met zorg verpakte.
De tekenaar wierp een blik op zijn polshorloge;
door zijn vlugge werken had hij zich een speling
van tien minuten in zijn vooraf vastgestelde plan-
de-campagne bezorgd. Voorovergebukt luisterde hij
een poosje met het oor tegen de deur, die hij aan
de binnenzijde met zijn sleutel had afgesloten. Mocht
er al een nachtwaker deze kant van het gebouw
uitkomen, dan zou hij zich naar alle waarschijnlijk
heid vergenoegen met te controleren of de deur
op slot. was. Maar er was niets te horen; het bleef
doodstil in de holle gangen en op de trappen.
Hij wendde zich nu weer naar het vertrek,
stroopte zijn overhemd omhoog en wikkelde met
beheerste snelheid zich een vingerdik touw van het
lichaam .Aan een der uiteinden bevestigde hij, steeds
zonder zich te haasten, met uiterste zorgvuldigheid
een in zijn tekendoos meegebrachte haak. Bij het
bezoek aan het atelier had Rossetti zijn ogen goed
de kost gegeven, want deze haak paste precies om
de toevoerbuis van een onder een der ramen ge
plaatste radiator; met een paar korte rukken over
tuigde de Italiaan zich er van, dat losraken uitge
sloten was te achten. Vervolgens bevestigde hij het
zwarte pakket -met zijn buit, zijn winterjas en te
kendoos aan het andere eind van het lange touw,
opende na zijn lantaren te hebben gedoofd —ge
ruisloos het buitenraam en liet zijn last snel om
laag zakken in de donkere tuin ver beneden hem.
Het naar zijn oordeel gemakkelijkste gedeelte vari
zijn taak had Rossetti nu zonder stoornis volbracht.
Zijn verblijf in het museum, de vele gelegenheden
die hij had gevonden onder een gezellig praatje
met het personeel van de dienstroutine op de hoogte
te komen, zijn eigen met zorg vergaarde kennis van
trappen en gangen en van de algemene topografie
van het complex hadden hem er van overtuigd dat
hijonvoorziene tegenslag voorbehouden, binnens
huis in zijn nachtelijk karwei niet zou worden gehin
derd. Hij had er op gespeculeerd .dat aan het ver
dwijnen van de sleutel van het atelier niet al te veel
waarde zou worden gehecht. Men had blijkbaar
een ander exemplaar opgediept, want hij had de
toegangsdeur op slot gevonden.
Maar nu lag het deel van zijn arbeid voor hem,
dat de meeste risico's inhield en al zijn tegenwoor
digheid van geest en vindingrijkheid zou vereisen.
Hij moest langs het touw in de tuin afdalen, deze
ongezien verlaten en zijn zwarte pakket, te voet, over
de straat naar zijn huis dragen.
Maar Rossetti was een vakman, bezat een ijzeren
zenuwgestel en meer dan normale lichaamskracht
en werd bovendien bezield door de vaste overtui
ging, dat hij er in zou slagen het werkje tot een
goed einde te brengen. Reeds twee nachten had hij
omstreeks ditzelfde uur alle strategische punten in
de omgeving van het museum verkend en ook de
route van daar naar het huis, waarin hij een ge
meubileerde kamer bewoonde, bij wijze van voor
oefening enige malen afgelegd. Hij kende welhaast
elke schuilhoek tussen het Rijksmuseum en de zij
straat van de De Lairessestraat waar hij woonde;
in geval van nood was hij er op voorbereid zijn pak
ket ergens te verbergen, zelf verder te gaan alsof
hij van de prins geen kwaad wist en later de buit
te gaan halen, wanneer het gevaar geweken was.
Het grootste struikelblok was de oversteek van de
Van Baerlestraat gebleken. Daar was altijd wel enig
verkeer en een man, die diep in de nacht met een
lange, zware rol langs de weg gaat, kan er bijna
zeker van zijn, dat meer dan gewone aandacht aan
hem wordt besteed. En aandacht was wel het laat
ste, dat Rossetti op zijn late wandeling wilde trekken
in de nabijheid van de plaats waar misschien reeds
binnen enkele uren de verdwijning van de Rubens
zou worden ontdekt.
Hij overdacht dit alles, terwijl hij met de zaklan
taarn in de hand er zich nog eens terdege van over
tuigde, of hij geen sporen in het vertrek had ach
tergelaten, die hem noodlottig zouden kunnen wor
den. Daarna verwisselde hij de vliesdunne handschoe
nen, die hij tijdens zijn aanwezigheid in het atelier
had gedragen, voor een speciale bedekking van soe
pel leder, bezet met rubberstroken om het afglijden
langs het touw zoveel mogelijk tegen te gaan" Geen
ogenblik verliet hem bij deze laatste voorbereidin
gen zijn rustige concentratie en met een glimlach
constateerde hij. dat de lange periode 'waarin hij het
lucratieve bedrijf van museumrover niet had uit
geoefend, zijn in Italië welbekende geschiktheid voor
dit riskante beroep niet had geschaad.
Wordt vervolgd).
DEN HAAG, 17 maart Toen de
24-jarige ANWB-wegenwacht 31. J.
Venrooy, die dienst doet op het traject
Oosterbeeb-Remmerden, onderdeel va
de verbinding Arnhem-Elst-Driebergen,
dezer dagen tijdens het middaguur een
restaurant te Leersum passeerde, zag
hij tot zijn verbazing, dat een jonge
leeuw zich via het verlaten terras een
weg naar de vrijheid baande. Hoewel
hij vertegenwoordigers van deze impo
nerende diersoort tot dusverre slechts
had aanschouwd in de veilige afzonde
ring van de dierentuin, bedacht de „rid
der van de weg" zich geen ogenblik,
sprong van zijn motor en toog ter jacht.
Het gelukte hem het 140 pond wegende
dier, dat zich overigens gelukkig zeer
mak betoonde, in de manen te grijpen
en te overmeesteren. Op dit ogenblik
arriveerde buiten adem de geschrokken
restaurateur, de eigenaar van de jonge
leeuw. Zonder dat zich nog moeilijkhe
den voordeden kon deze zijn merkwaar
dige huisdier overnemen en weer in
bewaring stellen.
UTRECHT, 18 maart In Lisse is
gisterenmiddag om tien over vier ten
gevolge van een verkeerde wisselstand
een rangeerlocomotief ontspoord. De
beide hoofdsporen werden daardoor
versperd. De treinen uit de richting
Amsterdam en de richting Den Haag
gingen niet verder dan respectievelijk
tot Haarlem en Leiden. De reizigers
werden tussen deze plaatsen per bus
vervoerd. De stremming duurde tot
's avonds tien uur. De treinstagnatie
bad ondermeer tot gevolg, dat onze
kranten in enkele plaatsen in het wes
ten van het land pas laat konden wor
den bezorgd.
