Directie en Personeelraad op
kritiek moment buiten spel
Wmomgt
D
T
EEN RUBENS
I OP DRIFT
AFREKENING MET EEN
DE TRIOMF VAN
HET INDIVIDU
Treinverkeer van
morgen hervat
Salarisverhoging
van 6,2 procent
verkoudheid
Drie doden na botsing
met vrachtauto
Gemeente-directeur
neemt ontslag
WITTE
KRUIS
WITTE KRUIS
feilloos SLIPVRIJ
enorm DUURZAAM
zeer SOEPEL
uitstekend te coveren!
Na de treinbotsing
bij Harmeien
GORDIJNSPIRAAL
door W. H. VAN EEMLANDT g
Ziekenfondspersoneel
Behoudens goedkeuring
In Apeldoorn
„Mijn functie is overbodig"
DE €ckte PIJNSTILLER
Inderdaad, op Witte Kruis
kunt u zich rustig verlaten.
Witte Kruis de enige pijn
stiller in 3 vormen
verkrijgbaar
Tabletten, poeders, cachets!
ZATERDAG 2 APRIL 1960
p;#|§:
Michelin banden
hebben hun
sporen verdiend
op alle wegen
ier wereld.
Oe Nederlandse
Kwaliteitsband
gefabriceerd te
's-Hertogenbosch
met wit zijvlak
of in zwart
met of zonder
binnenband.
SPOORWEGSTAKING van 1944
MILITAIR onbelangrijk
Opname van de ravage, die het gevolg is van sabotage aan een der
Limburgse spoorlijnen door het Nederlandse verzet tijdens de oorlog.
Foto Rijksinstituut voor Oorlogsdocumentatie.
T^en geschiedenis, rijk aan conflicten en contrasten,
scheen haar „happy ending" te hebben gevonden,
toen op 3 augustus 1945 een Ereraad voor de zuivering
Van het N.V.V., voorgezeten door mr. J. in 't Veld,
Uitspraak deed over de gedragingen tijdens de oorlog
van het dagelijks bestuur van de Nederlandse Vereni
ging van Spoor- en Tramwegpersoneel. De conclusie
^an de Ereraad luidde, dat het bestuur „weliswaar
door bepaalde gedragingen, afzonderlijk beschouwd, de
eer. de doelstellingen en de beginselen der vakbewe-
Smg, waartoe het behoorde, heeft geschaad, doch dat
deze gedragingen in het verband van het gehele be
stuursbeleid geen beslissende betekenis hebben, dat
h beleid, in zijn geheel beschouwd, integendeel een
belangrijke positieve bijdrage tot het nationaal verzet
heeft gevormd", zodat er geen reden bestond het
hoofdbestuur of een van zijn leden uit te sluiten van
het bekleden van enige functie in de vakbeweging. De
Organisatie liet deze uitspraak zelf in 40.000 exem
plaren in druk verschijnen. „Zonder commentaar", zo-
als een der bestuursleden in het „Weekblad van de
Nederlandse Vereniging" schreef, „omdat het voor
zichzelf spreekt: critiek op enkele onderdelen, een
vleiend oordeel over het totaal van het beleid". Medio
december kwam de buitengewone algemene vergade
ring bijeen, die de heer G. Joustra met algemene stem
men herkoos als voorzitter. In 1957 tenslotte gaf de
Nederlandse Vereniging van Vervoerspersoneel een
werk van de heer F. P. A. Landskroon uit „Crisis, be
zetting, wederopbouw. Twintig jaren geschiedenis van
de Nederlandse Vereniging 1936-1956", waarin het be
leid tijdens de oorlog van de bedrijfsleiding van de
N.S. en de moderne vakbeweging zijn „officiële" ge
stalte kreeg, n.l. die van een positieve bijdrage tot het
nationaal verzet, uitmondende in een daad van gran
dioos verzet: de spoorwegstaking, die heeft geduurd
van 17 september 1944 tot 5 mei 1945. Deze euforie
wordt nu zij het niet voor de eerste keer ver
stoord door een boek, dat de Leidse hoogleraar dr. A.
J. C. Rüter in opdracht van het bestuur van het Rijks
instituut voor Oorlogsdocumentatie heeft geschreven
cn dat vandaag onder de titel „Rijden en Staken. De
Nederlandsche Spoorwegen in oorlogstijd" is versche
nen (Martinus Nijhoff, 's-Gravenhage 1960).
Pr°f. Rüter kan als schrijver van een
r-n spoorweggeschiedenis zijn papie*
®n op tafel leggen. Hij is in 1935 ge-
Dphaoveerd op een proefschrift geti-
„De spoorwegstakingen van 1903,
b" spiegel der arbeidersbeweging in
ederland". Het woord „spiegel" geeft
kp „en sleutel tot „Rijden en Sta-
en wellicht ook tot de omvang
dit werk: 478 bladzijden mèt En-
Sf'se samenvatting, doch helaas zonder
rf_Stster. Niet alleen
in engere zin immers
spoorweggeschie-
wil prof.
v ter geven; hij wenst in de spiegel
jjut de lotgevallen van de spoorwegen
s ue oorlog tevens een brok algemene
ciale geschiedenis te laten zien. Hij
dr'^rnt e gelegenheid te baat de be-
HJfspolitiek van een grote onderne-
j/'ng onder de bezetting aan een be
bouwing te onderwerpen, de vakbe-
eng.lnS In oorlogstijd de pols te voelen
i® tets zichtbaar te maken van de ver-
e°u<3ing tussen de regering te Londen
net verzet in Nederland.
jNij heeft voor zijn studie gebruik kun-
s, n maken van een aantal reeds be-
'ijT.hnde boeken en artikelen: hij heeft
Waage Sehad van tal van archieven,
ch er ^et rÜke persoonlijke ar-
s?lef van dr. Ir. W. Hupkes en verder
tai nt hij op gesprekken met een 240-
{„..htensen, waarbij hem de voortref-
g-^jkf enquête-techniek van de heer
k' A. Sijes zeer te stade moet zijn ge-
*°hien.
Rüters kennis van het spoorweg-
Q^ufijf doet hem de relevante détails
jPhaerken. Zo maakt hij de zin voor
erarchie en discipline bij de spoorwe-
y"" duidelijk aan het voorbeeld van de
j^rzetsman J. J. Hamelink, die aan ir.
dat -s ^e verzekering wilde geven,
Sne zÜn geestverwanten onder het
POorwegpersoneel en hij zijn leiding
do llet bedrijf volkomen aanvaardden,
bri -i c'at n'et zel^ wilde doen en ge-
he maakte van de diensten van de
zip6r Relwlch Verschuur, aange-
bp/1 deze de directeur maatschappelijk
ge hon benaderen dan hijzelf, auto-
te plasser bij de centrale werkplaats
e Haarlem.
A's prof. Rüter ons nu de politiek
schildert, die de bedrijfsleiding
van de Nederlandse Spoorwegen
hggj 15 mei 1940 tot 17 september 1944
gevolgd, dan
enkele
springen
üfds° toen protdr. 'ir. J. Goudriaan
Raaahgename aspecten in het oog.
zii„ 7 luel1
w functie van president-directeur nog
sli afnam, werden er aanvechtbare be-
vpris,n2en genomen. Zo wenste hii exlra
Pb,. 01 'e geven aan de leden van het
dpfeel, die de begrafenis van het lid
A. Peter Ton uilden bijwonen.
'aar ook nadat dt heer Gondriaan
Advertentie
in oktober 1940 als gijzelaar naar Bu-
chenwald was gebracht, en Ir: Hup
kes naar voren kwam, zijn er tal van
weinig hartverheffende dingen gebeurd.
De Nederlandsche Spoorwegen hebben
de transporten van Duitse troepen, ge
schut en tanks verzorgd, zij hebben
Nederlandse Joden, politieke cn krijgs
gevangenen weggevoerd en als instru
ment gefungeerd bp de uitplundering
van het eigen land en bij de inschake
ling van dat land in de Duitse oorlogs
economie.
Vooral na de oorlog is gewezen op
het Landoorlogreglement van 1907 en
op de Aanwijzingen van de regering
van 1937. Nu is het waar, dat de N.S.
met de bepalingen hiervan dikwijls in
flagrante strijd zijn gekomen. Maar
enerzijds waren zowel het Landoorlog
reglement als de aanwijzingen ge
schreven voor een situatie, die op de
feitelijk bestaande vrijwel in niets ge
leek, en voorts is ir. Hupkes terecht
van het oeginsel uitgegaan, dat een zo
vitaal bedrijf als de Nederlandsche Spoor
wegen voor de verdere duur van de
oorlog slechts één keer kon stake'i;
een spoorwegstaking was bepaald geen
experiment, dat men zich een tweede
keer kon veroorloven. Zodoende heeft
hij zich voortdurend afgevraagd welk
belang hij door voortzetting van zijn be
drijf nu méér diende: het Nederlandse
of het Duitse. Zo lang de weegschaal
naar het Nede: 'andse belang door
sloeg, moest ir. Hupkes niet alleen de
transporten voor de Duitsers op de
koop toe nemen, hij moest ook de dis
cipline en de regelmaat, levensvoor
waarden van zijn bedrijf, handhaven.
Een gans andere kwestie is de hou
ding van het dagelijks bestuur van de
Nederlandse Vereniging. Dat heeft het
behoud van zijn apparaat en van de mo
gelijkheid om de belangen der leden te
behartigen gesteld boven de principiële
overwegingen, die tot liquidatie van zijn
organisatie hadden moeten leiden. In de
heer G. Joustra had het een bekwaam
voorzitter: een forse figuur, die tot
opportunisme geneigd was. Wat prof.
Rüter nu i zijn boek beklemtoont, is,
dat de wil tot verzet tegen de Duit
sers bij de Nederlandse Vereniging aan
vankelijk niet beeft voorgezeten, al
thans niet in die mate als de Ereraad
van het N.V.V. in 1945 heeft aangeno
men. Een veel scherper besef van prin
cipiële waarden toonden de confessio
nele bonden. Toen de NSB-er Wouden
berg op 25 juli 1041 volledige volmacht
kreeg tot regeling van de zaken der
confessionele vakorganisaties, aarzei-
den St.-Raphaël en de Protestants-Chris
telijke Eond van Spoor- en Tramweg
personeel geen ogenblik om organisatie
en apparaat te vernietigen. De be
stuurders van de moderne bond echter
toonden zich zetelvast. Zij werden door
een groeiende oppositie in eigen kring
voor „aanpassers" uitgekreten, maar
zij hielden vol, ook toen zij dooi Wou
denberg op weinig aangename wijze
werden betrokken bii de liquidatie van
St.-Raphaël en de P.C.B. Bedenkelijk
was het ook, dat de heer Joustra
tijdens een propagandacampagne, die
Woudenberg in april 1941 inzette om
de wankele positie van het „gelijkge
schakelde" N.V.V. te versterken, het
podium deelde met NSB-ers, éép keer
met Woudenberg zelf en één keer met
diens organisatieleider Van Kampen.
Pas bii de oprichting van het Neder
landse Arbeidsfront en de incorporatie
van het N.V.V. daarin op 1 mei 1942
verlieten hij en zijn mede-bestuurders
hun stoelen, een gebaar, dat toen
reeds iedere protestwaarde had verlo
ren.
schiep, deelde hij op een uiterst
grootmoedige wijze met de Perso
neelraad, waarin ook alweer de
beer Joustra de eerste viool speelde.
De heer Hupkes heeft zich daarbij
door vele motieven laten leiden. In
de eerste plaats moet dat zijn verlan
gen zijn geweest de discipline te hand
haven en gezagsondermijning door
inmenging van buitenaf te voorko
men. In de tweede plaats heeft hij
de Personeelraad als instrument tot
handhaving van de arbeidsvrede in
net bedrijf alle eer willen gunnen,
waarbij hij uitging van zekere vage
noties omtrent de na-oorlogse ont
wikkeling van de verhouding tussen
werknemers en werkgevers. In de
derde plaats heeft hij de vakbewe
ging, zoals hij die kende en waar
deerde, en vooral de moderne vak
beweging willen beschermen tegen
het naar zijn mening zeer grote ge
vaar, dat haar van communistische
zijde bedreigde.
Er zit een onmiskenbare logica ach
ter het beleid van de heer Hupkes,
maar zozeer en zo lang heeft hij zich
afgeschermd tegen het verzet in Neder
land, dat zijn organisatie tekort schoot,
toen „Londen", niet „Utrecht", op 17
september 1944, de dag van de lucht
landingen bij o.a. Arnhem, de staking
werkelijk afkondigde.
Die afkondiging op zichzelf is een cu
rieuze geschiedenis. Mr. C.L.W. Fock,
die in die dagen te Londen de leiding
van het Bureau Inlichtingen had,
bracht op de dag van de geallieerde
luchtlandingen bij Arnhem aan de
minister-president, prof. mr. P. S. Ger-
brandy, het verlangen der geallieerden
over, dat de Nederlandsche Spoorwegen
iiuiiiiiiimiiiimiuiiMiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiim
iiiiiiiMiiimiiiiiimimiiiHiiiiMiniMiittiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
hun diensten zouden staken, teneinde
de Duitse legers afbreuk te doen. De
heer Gerbrandy bleek onmiddellijk be
reid een staking te proclameren. Hij
bracht zijn ambtgenoot van justitie, de
heer van Heuven Goedhart, met wie
hij een buitenhuisje te Essendon deel
de. op de hoogte en stuurde de heer
Fock naar Epsöm om het fiat van de
minister van oorlog, de heer Van Lidth
de Jeude, te halen. Zodra deze, tame
lijk tegenstribbelend, zijn goedkeuring
had gegeven, werd tot afkondiging van
de spoorwegstaking overgegaan en wel
in de Nederlandse nieuwsuitzending
van de B.B.C. tussen kwart voor zes
en zes uur. Verder beraad met andere
ministers is niet gehouden.
Toen sommige leden van het kabi
net daarover later hun misnoegen
kenbaar maakten aan de minister
president, bediende de heer Gerbran
dy zich van een opmerkelijk argu
ment. Welke collega zich misschien
kon beklagen over zijn geringe me
dedeelzaamheid, niet de sociaal-de
mocratische minister van Water
staat, ir. Albarda: hem kende de
heer Gerbrandy al sedert 1903 als
voorstander van een spoorwegsta
king
Er is geen twijfel mogelijk, of de
spoorwegstaking zou deerlijk zijn mis
lukt, als niet de beproefde verzetsor
ganisaties, met aan het hoofd het Na
tionaal Steunfonds, de financier van het
verzet, zich vanaf het begin hadden in
gezet voor. het welslagen ervan.
Het verhaal, hoe de gebroeders W. en
G. van Hall, met gebruikmaking van
de technieken van de internationale
oplichter Ivar Kreuger en geestdriftig
gesteund door ir. F. Q. den Hollander,
erin slaagden de Nederlandsche Bank,
die in naam werd geleid door de
NSB-er Rost van Tonningen, wekelijks
enkele miljoenen afhandig te maken,
is een apart boekwerk waard (dat het
overigens binnenkort door de zorg van
prof. mr. P. Sanders ook werkelijk
krijgt).
e Personeelraad heeft zich in
deze periode van een weinig
ruimhartige kant laten zien. On
der leiding van de heer Joustra en
met volle medewerking van de heer
Hupkes heeft de Raad de staking vol
gens prof. Rüter gebruikt, enerzijds om,
desnoods tegen dé verzetsorganisaties
die veelal het vuile werk moesten
doen in, de greep van de vakbewe
ging op de stakende personeelsleden
te hernieuwen, en anderzijds om na
de oorlog een argument klaar te hebben,
waarmee men zich tegen de aanklacht
van collaboratie zou kunnen verweren.
Berooft prof. Rüter, die dit tot de
kern van zijn betoog heeft gemaakt, nu
de spoorwegstaking van haar luister?
Geenszins. Ook als het waar is, dat
de staking na oktober-november 1944
eerder het karakter heeft aangenomen
van een apotheose van vier jaren be-
drijfs- en vakbewegingspolitiek dan
van een loutere verzetsdaad, dan nog
blijft het feit, dat de eerste twee maan
den de triomf te zien hebben gegeven
van de individuele „spoorjongen", die
het stakingsbevcl opvolgde en bleef op
volgen, ook toen de leiding, waaraan
men hem zo aanhoudend had gewend,
in het niets leek te zijn opgelost.
Niet het minst belangrijk is een be
schouwing van de gevolgen, die de
spoorwegstaking heeft gehad voor de
Duitse oorlogsinspanning en voor het
ontstaan van de beruchte hongerwin
ter. Wat dat eerste aspect betreft: het
is spijtig het te moeten vaststellen,,
maar Ue Duitse oorlogsinspanning heeft
onder de staking niet noemenswaard
geleden. De legers, die zich onder be
vel van generaal Student teweer stelden
tegen de Amerikanen en Engelsen in
september 1944, kregen hun verster
kingen met spoed uit het oosten aan
gevoerd, 4500 man van de Duitse
„Reichsbahn" kwamen voor het hoogst
noodzakelijke vervoer zorgen en ver
der had de staking ..keinen einzigen
Einfluss auf den militarische Nacti
schub". Veel ingrijpender en uiterst
reëel zijn de gevolgen van de staking
geweest voor de voedselvoorziening
van Nederland. Het verzet en de ille
gale pers hebben zo lang mogelijk ont
kend, dat er tussen die twee enig ver
band heeft bestaan. Zij schreven de
hongersnood toe aan het embargo op
de binnenscheepvaart, dat de Duitse be
zetters hebben afgekondigd en op de
zware vorst, die inviel nadat het embar
go was opgeheven. Het valt niet te
ontkennen, dat dit embargo en de vorst
een belangrijke rol hebben gespeeld
maar anderzijds lijdt het geen twijfel,
dat het embargo een represaille was
voor het staken der spoorwegen. En
het invallen van de vorst zou stellig
niet zulke desastreuze gevolgen heb
ben gehad, als de treinen naar vermo
gen zouden zijn blijven rijden. Zo moet
de positieve waarde van de spoorweg
staking voornamelijk worden gezocht in
het morele effect: de goodwill, die Ne
derland in het buitenland verwierf, en
de algemene overtuiging in Nederland
zelf, dat men voor een hoog geestelijk
doel zware offers had gebracht.
H. J. NEUMAN
UTRECHT, 2 april Ruim honderd
man van de technische diensten van de
Nederlandse Spoorwegen hebben van
nacht onder hoogspanning gewerkt om
de ravage op te ruimen op de spoor
lijn bij Harmeien nadat het spoorver
keer tussen Woerden en Utrecht giste
ren de gehele dag onmogelijk is geweest
na de treinbotsing.
De eerste personentrein, die het be
trokken baanvak vanmorgen weer pas
seerde, was de trein van 5.12 uit Rot
terdam naar Utrecht, die in Gouda ge
combineerd wordt met de trein van 5.07
uit Den Haag, en de trein van 6.59 uit
Utrecht in omgekeerde richting. De
vroegste treinen uit de dienstregeling
kwamen nog te vervallen.
Bij Harmeien moet langzaam gereden
worden, hetgeen een geringe vertraging
oplevert.
Voor het herstel van de bovenleiding
is een tijdelijke voorziening getroffen.
De komende nacht zal een nieuwe ver-
tikale mast voor de bovenleiding worden
aangebracht.
(Advertentie)
octtotw 74341
met de originele onderdelen
(Advertentie)
reffend in dit alles is de vastbe
radenheid, waarmee de heer Hup
kes de greep op zijn eigen bedrijf
heeft gehandhaafd. Dat deed hij niet
alleen tegenover de Duitsers en tegen
over Woudenberg en zijn N.A.F., maar
ook tegenover het Nederlandse verzet.
„Utrecht" behoefde naar zijn mening
geen cnkeJ primaat te erkennen, dat
van ..Berlijn" zomin als dat van „Den
I-laag"; slechts voor „Londen" was hij
bereid te eniger tijd een uitzondering
te maken.
De monopolie-positie, die hij aldus
35
Zó naief is hij met. Als hij je zijn verhaal doet,
kan je er donder op zeggen, dat de hoofdzaken
juist zijn. En al zou je het jouwe denken van de
blakende onschuld, waarin deze geraffineerde vogel
zich hult, Simon kan dit koud laten, want je maakt
hem niets. Dit voor het geval, dat je hem alleen
maar wilt horen! Mocht je hem met stelligheid
iets strafbaars ten laste kunnen leggen en hem wil
len inrekenen, dan laat ik hem hier op het hoofd
bureau halen."
„Ik denk, dat ik het maar met die Spaanse pas
zal proberen, Pan."
„Verstandige jongen!"
Telefonische informatie wees uit, dat Graafmeier
pas om tien uur 's avonds werd thuis verwacht.
Zonder te zeggen wie hij was, deelde Pannekoek
de spreker aan het andere einde van de verbinding
mede, dat er binnen een half uur een Spaanse pas
bij de Papegaai zou worden bezorgd, dat het okay
was en dal er op gerekend werd, dat Simon de
twee geïntroduceerden zou ontvangen.
Ook deze lange dag was eindelijk voorbij. Om
even over tienen stapten Van Houtehm en Staring
het spaarzaam verlichte, onaanzienlijke café bin
nen. Er was weinig volk. Een paar arbeiders, die
van een laat karwei waren gekomen, zaten achter
een glas bier. dicht bij de deur en in de verste en
donkerste hoek zat een jong paartje met de handen
ineen en de hoofden vlak bij elkaar. Achter de
toonbank van het rommelige buffet stond een ma
gere man in een groezelig wit jasje zich te ver
velen. Lusteloos en met trage, werktuigelijke bewe
gingen veegde hij met een gore doek over het zink.
Niemand nam notitie van de nieuw aangekome-
nen. Zij zetten zich aan een tafeltje tegenover de tap
kast en wachtten tot de magere hun bestelling zou
komen opnemen. Maar, hoewel deze moest hebben
gezien, dat er nieuwe bezoekers waren gekomen,
bleef hij onverstoorbaar het zink bewerken. Van
Houthem klapte ongeduldig in de handen, toen het
hem lang genoeg had geduurd, en wenkte de bar
man, die onverschillig opzag van zijn arbeid. Hij
slenterde onwillig naar het tafeitje toe, terwijl bij
nu dc handen met de meegebrachte doek afveegde.
„Waarmee kan ik de heren van dienst zijn?"
vroeg hij sarcastisch, als om de gasten te laten voe
len, dat werkelijke heren wel een betere gelegen
heid konden vinden dan dit café.
De commissaris haalde zijn helft van de Spaanse
pas uit de zak, streek deze op het tafeltje glad en
vroeg als terloops:
„Is de Papegaai al thuis?"
De kellner onderging een merkwaardige verande
ring. Hij wierp een snelle blik op de halve pas.
die van een geheel andere kwaliteit was dan de
slome onverschilligheid, die hij eerst had voorge
wend, nam zwijgend het papiertje op cn ging een
smalle deur binnen naast het buffet. Enige minu
ten later kwam hij weer te voorschijn, nam, also,
er niets gebeurd was, zijn plaats achter de toon
bank weer in en begon met de onafscheidelijke lap
opnieuw het zink te poetsen, zonder verder ook maar
enige aandacht te schenken aan de rechercheurs.
Het was stil in het café'tje; men hoorde slechts
het eentonig gebrom van de stemmen der op ge
dempte toon sprekende werklieden en het gefluis
ter, afgewisseld met onderdrukt gelach, van het
paartje in zijn duistere hoek.
De Amsterdammers wachtten rustig de dingen at
die komen zouden. Plotseling snerpte een electri-
sche zoemer in het buffet. De magere man keek
Van Houthem aan en wenkte met het hoofd in de
richting van de smalle deur.
De rechercheurs stonden op, vonden een onbedekte
houten trap en klommen, ondanks hun grote ge
wicht bijna onhoorbaar, naar boven. Op het kale
portaal kwam een kamer uit, waarvan de deur open
stond; binnen zat achter een schrijftafel, die betere
dagen had gekend, een zwaargebouwde man. Onder
een rode, verwarde krullebol welfde zich een blank,
breed voorhoofd, dat met dikke, rossige wenkbrau
wen een paar levendige, helderblauwe ogen over
schaduwde. Een ongemeen grote, als een snavel
gekromde neus stak ver uit over een kastanjebruine
snor. Met een glimlach, die meer in de klare
ogen dan in de stijfgesloten niond lag, wenkte de
Papegaai zijn bezoekers binnen te komen in het
vertrek, dat door zijn uiterst eenvoudige meubilair
de indruk maakte een kantoortje te zijn.
„Pak een stoel en ga zitten, heren," zei de café
houder welwillend, terwijl hij zich terzijde boog
om uit het kastje van zijn bureau een kistje sigaren
te voorschijn te halen. Zich oprichtend voegde hij
er aan toe: „Zeker van de recherche?"
Van Houthem en Staring namen een stoei en zet
ten zich bij de tafel neer. Met een uitnodigend ge
baar presenteerde Graafmeier sigaren en Van Hou
them merkte zonder veel verbazing op, dat het
echte Havana's waren, die hem werden voorgehou
den. Bij mensen, die met succes het beroep van de
Papegaai uitoefenen kon je dergelijke verrassingen
verwachten! Terwijl de twee politiemannen, nog
steeds zwijgend, hun sigaren aanstaken, vroeg de
gastheer: „Koffie?"
„Graag," zei Van Houthem. Hij had meer met
die vreemde vogels waarvan een typisch exem
olaar tegenover hem zat, te doen gehad. Een weige
ring van de gul aangeboden traktatie zou voldoen
de zijn geweest om de stemming, die nu nog aan
beide zijden afwachtend gemoedelijk was, te doen
omslaan in een spanning, die het komende gesprek
een geheel andere ondergrond zou geven. Een af
wijzend gebaar zou een waarschuwing hebben be
tekend.
Graafmeier was opgestaan en verdween even in
een aangrenzende kamer. Hij kwam terug met een
blaadje, waarop drie grote porceleinen koppen met
uitstekende koffie. Nog werd er geen woord gespro
ken terwijl de koppen geledigd werden. De Pape
gaai, die niet anders had verwacht, stak zelf een
sigaar op en nam een afwachtende houding aan.
(Wordt vervolgd)
AMSTERDAM, 2 april De organi
saties van werkgevers en werknemers
in het ziekenfondswezen hebben over
eenstemming bereikt over een verho
ging der salarissen, na verwerking van
de compensatie AOW en de huurcom-
pensatie 1957, met 6,2 procent. De sa
larisverhoging gaat in met terugwer
kende kracht tot 1 oktober 1959.
Het College van Rijksbemiddelaars is
goedkeuring gevraagd. Partijen bij de
collectieve arbeidsovereenkomst hebben
het vertrouwen, dat het college deze
voorstellen zal goedkeuren.
EINDHOVEN, 2 april De dertien
jarige J. J. Breso uit de Res-sdastraat
is gistermiddag bij een verkeersonge
val op de Wal om het leven gekomen.
De jongen reed met een aantal jongens
en meisjes, leerlingen van een ULO-
schbol, in de richting Stratum. Bij de
brug over de Dommel werd de groep
gepasseerd door een Duitse vrachtwa
gen met aanhangwagen. Hierbij kwam
de jongen even in aanraking met de
aanhanger, waardoor h\j de macht over
zijn stuur verloor en onder het rechter-
achterwiel terecht kwam. Het slachtof
fer is naar het Binnenziekenhuis ver
voerd, waar hij na aankomst is over
leden.
HENGELO, 2 april De 24-jarige
motorrijder H. J. van Keulen is gister
avond bij een aanrijding met een vracht
auto gedood. De botsing vond plaats op
de splitsing Havenkade-Kanaalstraat.
Het slachtoffer had geen voorrang aan
de vrachtauto verleend.
SITTARD, 2 april Gisterenavond
is de 17-jarige bromfietser S. in bot
sing gekomen met een vrachtauto. Hi.i
werd hierbij zo ernstig gewond, dat hij
enkele uren later in het ziekenhuis
overleed.
APELDOORN 1 april De directeur
met bijzondere opdrachten der gemeen
te, ir. K. H. Tusenius, heeft peer 1 mei
ontslag gevraagd uit de gemeente
dienst. Ir. Tusenius werd zes maanden
geleden benoemd tot topdirecteur der
overkoepeling van drie gemeentelijke
diensten. Die benoeming heeft toen hier
in de gemeenteraad heel wat voeten in
aarde gehad, omdat verscheidene
raadslieden de instelling van genoemde
functie een overbodige luxe achtten.
Het enige commentaar, dat ir. Tuse
nius wilde geven, luidde: „Ik ben tot
de overtuiging gekomen, dat de functie
van topdirecteur in Apeldoorn eigenlijk
overbodig is".
(Advertentie)
(Advertentie)
