Titanenstrijd tussen rode dictator en rode paus
DE GROENE HEL
Van fiets tot vliegtuig
WIN EEN REIS NAAR ROME
UW AANDEEL IN
1.200.000,-
OP GIRO 272249
HULP - EREPLICHT
VAN HET WESTEN
voor 2 personen
Doe mee aan de GROTE MIVA JUBILEUM PRIJSVRAAG
zie pag. 3
MIVA - AMSTERDAM
DOOR DR. A. MELCHIOR
CHROESTSJEV EN AGAGIANIAN
Maliebaan 40, 5 februari 1960.
Aan het Bestuur van de
Missie-Verkeersmiddelen-Actie
Geacht Bestuur
Staatshoofden reizen als handelsreizigers in vrede de wereld af. Eisenhower
en Nixon weten ervan mee te praten hoe ze daarbij op pro-communistische
betogingen onthaald kunnen worden. Ze ervaren aan den Uive, dat het com
munisme over de hele wereld naar de macht dringt.
Nixon schreef na zijn Afrikareis: „Rusland heeft zeer goed begrepen wat Afrika
met zifn 200 miljoen inwoners voor het communisme kan betekenen. We mogen
niet over het hoofd zien dat Rusland zijn beste mensen naar Afrika stuurt.
Deze verstaan de kunst het communisme aan de Afrikaanse opvattingen aan
te passen en oefenen zo een grote invloed uit op de omgeving".
Reeds twee jaar eerder, op 8 februari 1955, zei Molotof tot de Opperste Sovjet:
„Het communisme heeft grote vorderingen gemaakt in de bevrijding van de
Aziatische volken van het kolonialisme. Ook in Afrika zal spoedig een der
gelijke vrijheidsbeweging ontstaan waar geen koloniale macht tegen opge
wassen is".
Het communisme is ook tegen ons in
opmars. Chroestsjev is de Russische
grootmeester die aan het schaakbord
van de wereld zit. Hij speelt met
zwart en staat op winst. Het bord
heeft hij in gunstige positie overge
nomen van Stalin, die het christen
dom in een onvoordelige stand heeft
weten te dringen. Volk na volk is op
geofferd.
De overtuiging van de enkeling voor
een bepaald geloof of systeem is niet
in cijfers uit te drukken. Maar als
we de feitelijke getallen over de ver
houding van de machtsblokken tussen
het communisme en katholicisme be
zien dan komen we tot deze verbijs
terende conclusie. In nog geen 50 jaar
is 42 procent van de wereldbevolking
onder de communistische macht ge
nen. De kracht van hun korps zou ver
drievoudigd, zelfs vertienvoudigd wor
den als hun stem ook gedrukt wordt
in kranten; als hun stem ook gehoord
wordt over radio en televisie; als hun
wekenlange voettochten ingekort wor
den tot dagen en uren door de inzet
van auto's en vliegtuigen en motor
boten.
Een missionaris met een jeep telt
voor drie, met een vliegtuig telt hij
voor tien. De inzet van goede ver
keersmiddelen is voor alles nodig,
want de missionering moet sneller
gaan. Kardinaal Agagianian weet dat
dit een eerste vereiste is voor de
redding van het katholicisme. Iedere
dag loopt het aantal katholieken op
de wereld verhoudingsgewijs terug,
want het aantal niet-katholieken dat
dagelijks geboren wordt is belangrijk
groter dan dat van katholieken. Steeds
minder mensen horen van Christus,
tenzij „Tenzij" zucht kardinaal
Agagianian „alles sneller en efficiën
ter zou gaan." Zijn geloofsverkondi
gers moeten elke cel van ongeloof weg
snijden voor het een communistische
cel geworden is. In Afrika en Azië
ontstaat door het binnenbreken van
nieuwe ideëe'n een luchtledig tussen
de oude en de nieuwe tijd. „Wie zal
dat luchtledig vullen, het katholicis
me of het communisme" vraagt kar
dinaal Agagianian zich af. Een raak
antwoord daarop kan alleen door alle
katholieken tezamen gegeven worden.
En moet snel gegeven worden.
bracht- De katholieke kerk kun niet
meer dan 20 procent van de wereld
achter zich krijgen en deed daar
20 eeuwen over. Het Russische geweld
dat geloofsovertuigingen vertrapt,
dreunt door tot in Rome, tot de deur
waarachter kardinaal Agagianian
werkt. Ook Agagianian is een Rus.
Deze kardinaal, pro-prefect van de
Propaganda van het Vatikaan. kent de
mannen die tegenover hem staan. Met
het scherpe vernuft van de weten
schappelijk geschoolde priester en
met de oprechtheid van iemand die
weet dat hij in dienst staat van bijna
2000 jaar christendom, probeert Aga
gianian de gevestigde positie van het
communisme aan te vallen. Hij wil
proberen de helse machine van de
rode dictator buiten werking te stel
len en denkt daarbij terug aan Sta
lin, de man die evenals hij voor pries
ter studeerde in Tiflis, maar zich la
ter geroepen voelde tot het werk van
een antichrist.
Agagianian was een briljant student.
Met een aanbevelingsschrijven van
de vicaris-generaal van Tiflis werd hij
naar Rome gestuurd naar het college
van de Voortplanting des Geloofs. In
1958 werd hij, kardinaal Agagianian,
op 62-jarige leeftijd' benoemd tot pro
prefect van de Congregatie van de
Propaganda Fide. De kardinaal die
hier aan het hoofd staat wordt om
zijn verreikende macht wel de rode
paus genoemd.
Nu zit de Russische kardinaal in zijn
studeervertrek en neemt de stukken I
door die iedere morgen op zijn tafel j
worden neergelegd. Waar hij maar;
een greep doet in de stapei docu
menten, hij stoot steeds op de machi-
naties van zijn rode landgenoten uit j
Moskou, die de hele wereld in hun
macht willen krijgen- Zelfs de meest
afgelegen gebieden proberen ze te
overweldigen. Dat blijkt ook weer als
hij uit de stapel papieren een docu
ment pakt, dat hem inzage geeft in
de geheime instructies voor de com
munistische partij op Madagascar.
Daarin staat: „De communisten moe
ten voorop gaan in de onafhankelijk
heidsbeweging en voor de eenheid
van alle acties zorg dragen om zo des
te zekerder de macht aan zich te
trekken. De hulp van de vrijmetse
laars moet ingeroepen worden, om
dat ze veel geld hebben en antikleri
kaal zijn. Het samengaan van katho
lieken en protestanten moet in ieder
geval tegengehouden worden. De com
munisten moeten zelfs de kerken be
zoeken en daar bidden wanneer ze
daarmee vertrouwen kunnen winnen".
Als Agagianian dat leest, denkt hij
weer aan de berichten uit de pers,
die meldden dat men Chroestsjev's
lippen had zien bewegen toen tijdens
zijn bezoek aan Amerika anderen een
tafelgebed baden. Uit dit document
voor Madagascar is de bedoeling van
Chroestsjev's gebed duidelijk op te
maken.
Kardinaal Agagianian weet, dat het
communisme nog bevochten kan wor
den wanneer wij onmiddellijk ge
bruik maken van de modernste mid
delen. Zelfs de priesternood in de we
reld kan direct voor een goed deel
verholpen worden als de kerk onmid
dellijk hierover kan beschikken.
Hij weet dat Juist de missionarissen
de mannen zijn, die het gevecht voor
de wereld en de kerk op hun posten in
Azië en Afrika moeten en kunnen win-
door Z.E. Mr. J. M. A. H. Luns, minis
ter van Buitenlandse Zaken.
Aan de uitnodiging, mijn visie te ge
ven op de Missie Verkeersmiddelen-
Actie en haar doelstellingen, wil ik
gaarne voldoen.
Uit hoofde van mijn werk kom ik re
gelmatig in het buitenland en wel
licht daardoor wordt men „gevoeli
ger" voor grote afstanden dan in het
eigen, relatief kleine land, dat wij
per trein of auto in enkele uren kun
nen doorkruisen.
Het terrein van de missie is in letter
lijke zin ontzagwekkend groot, Mis
siegebieden, 20 maal groter dan Ne
derland, zijn geen zeldzaamheid- Het
is daarom vanzelfsprekend, dat er een
permanente behoefte bestaat aan ver
keersmiddelen van allerlei aard om
op deze wijze de geestelijke en licha
melijke nood beter te kunnen lenigen
of te verminderen.
Ik zie het zo, dat de hulp aan de mis
sie in het algemeen en die aan de Mis
sie-Verkeersmiddelen-Actie in het bij-
Wij achten het onze plicht uitdruk
king te geven aan onze verontwaar
diging en diepe smart over het lot,
dat de kerk wordt bereid in de Azia
tische en andere landen onder com
munistisch bewind.
Wij betreuren ten diepste het ver
lies van onvervreemdbare godsdien
stige rechten, waaronder onze katho
lieke broeders moeten lijden.
Wij vcroordplcn openlijk de god
deloze plannen tot vernietiging der
kerk en van de godsdiensten der vol
ken.
Wij protesteren bijzonder tegen de
communistische pogingên de eenheid
van de kerk te ondermijnen door
priesters en leken te dwingen de ene
kudde onder het herderschap van de
Paus van Rome te verlaten.
Dit is de boodschap van kardinaal
Agagianian aan de vrije wereld. Uit
gevaardigd toen hij in het begin van
het vorig jaar met de bisschoppen
van Azië confereerde in Manilla, de
hoofdstad van de Philippijnen. Deze
ernstige boodschap was bedoeld voor
iedereen. Via deze MIVA-krant be
reikt hij u wellicht voor het eerst.
Bij schrijven van 11 november j.l. aan
de Nederlandse Bisschoppen hebt u
ons uw plannen voorgelegd, om door
een grootse actie ter gelegenheid van
het 25-jarig jubileum van de MIVA
middelen te verkrijgen om uw taak
op breder basis te kunnen voortzetten.
Terwijl elders vrijwel ieder over
goede en veelal goedkope vervoer
middelen kan beschikken, zijn in
Afrika, Azië, Zuid-Amerika, Nieuw
Guinea, enz. onze missionarissen
daarvan dikwijls nog geheel versto
ken. Velen hunner moeten thans nog
de noodzakelijke reizen, die hun mis
sie-arbeid hen oplegt, te voet of met
een gebrekkig en verouderd voertuig
volbrengen. Hoeveel tijd, toewijding
en energie gaan aldus voor het eigen
lijke missiewerk verloren!
De MIVA, die zich ten doel stelt deze
nood te lenigen en daarvoor reeds zo
nuttig werk heeft verricht, verdient
dan ook ten volle de sympathie en de
steun van Katholiek Nederland.
Aan uw Bestuur en aüen, die aldus
uw werk steunen, geven wij daartoe
gaarne hierbij Onze Bisschoppelijke
Zegen.
Namens de Bisschoppen van
Nederland,
De Aartsbisschop van Utrecht
w.g. Bern. ALFRINK.
Ondanks alle schaduw en schemering
was het er zwoel en klam. Plotseling
klonk er in het stille wijde woud een
zware plons, onmiddellijk gevolgd
door rauwe kreten. De donkere wa
terspiegel golfde veelbetekenend. Een
panter die zijn prooi besprongen had
Een krokodil die zijn zoveelste sluip
moord beging of een reuzeslang die
een grote aap dood drukte en er mee
in het water smakte Mijn hart
bonsde. De dreigende waarschuwin
gen tegen de bloeddorstige onca's de
gluiperige panters van de Amazone
flitsten door mijn lome hersens. Het
bleek echter slechts een dikke boom
tak te zijn, die afgerot en van 30 me
ter hoogte in het diepe water neer
gestort was. Blijkbaar was zoiets toch
een verzetje in het eeuwige oerwoud.
De apen schreeuwden tenminste hys
terisch en de vogels vlogen krijsend
op. Een paar snorrende kolibries
schoten nog als flitsende juwelen
voorbij, en toen keerde de rust weer.
De grote felblauwe vlinders buitelden
lui wiekend om elkaar heen. De
sprinkhanen sjilpten weer en het mug-
genheir zoemde zó eentonig, dat de
stilte er dik en voelbaar door leek te
worden. Soms schoot een enkele zon-
nebundel speels door de schemering
naar omlaag, waardoor een toevallige'
vlinder oplichtte als een fonkelende
edelsteen.
Vanzelf dacht ik aan de beruchte be
naming: „Groene Hel" en verbaasd
vroeg ik mij af, hoe iemand deze
weidse stille woudgewelven met hun
machtige grootse schoonheid ooit een
groene hel had kunnen noemen. Ik
vond het een groene hemel, idioot
die ik was. Nou ja, bij mooi weer in
een niet al te lekke kano lijkt zo'n
kort bezoek aan het oerwoud echt
wel een hemels genoegen. Maar niet
als je er dóór moet, uren achtereen
Als de kano niet verder meer kan
komen en je op eigen benen moet
voortploeteren, zwoegend en zwetend
door de kledderige modder van het
eindeloze bos, wanneer je in de rot
tende bladermassa wegzakt tot over
je enkels om het volgende ogenblik
tot over je middel weg te zinken, zo
dat het borrelende stinkende lauwe
water grijpt naar je lichaam, dat dan
door de muggen en de mieren wordt
verlaten om plaats te kunnen bieden
aan de lange slappe bloedzuigers, dan
verdwijnt dat hemelse van het onder
gelopen oerwoud volkomen. Je hijst
je op aan een dikke tak, waarop nij
dige vechtmieren tot de aanval ge
reed staan of waaraan hangende wes
pennesten door de onverwachte stoor
nis een dreigend gevaar worden voor
lijf en leden. Of de regen gutst uren
lang over je reeds lang doorweekte
stinkende kleren en over je doodver
moeide kwetsbare mensenlijf. Er is
zelfs geen mierloze boomstronk te vin
den om eens even uit te rusten. Je
loopt niet' meer, maar je valt van
het ene been op het andere. Half
suffend sjok je werktuiglijk voort,
achter de meedogenloze geelbruine
gids. Als die waarschuwt voor een gif
slang loop je er kwaad en knorrig
omheen, omdat zoiets alleen maar
een extra inspanning betekent. Je
schrikt van een liaan vlakbij je ge
zicht omdat je denkt dat het een
slang is, terwijl je achteloos langs
een dooie boomstronk loopt die half
in het water lijkt weg te rotten,
maar die in werkelijkheid een loe
rende krokodil blijkt te zijn. En toch,
de waarschuwingen van de gids doen
je nauwelijks iets meer. Je moet im
mers verderLopen, uren lang lopen,
waden en struikelen. Alles jeukt, al
les schrijnt. Het voortgaan wordt een
steeds zwaarder werk, naarmate je
langer hebt moeten baggeren in je
plakkende natte kleren. Je zakken zit
ten langzamerhand vol vieze rotte bla
deren waartussen een onwaarschijn
lijk grote wriemelende duizendpoot
kan zitten, die op een goede gelegen
heid wacht om te bijten of te steken.
Weet ik, wat die ellendige gluiperds
eigenlijk doen
De „groene hemel"! Wat kan een
mens toch stomme dingen denken.
zonder een ereplicht, van het Westen
is, sterker nog. een vanzelfspre
kendheid behoort te zijn in deze we
reld die ons aller wereld is.
Het zedelijk normbesef van de ontwik
kelde, welvarende en geciviliseer
de volkeren dient de hand te reiken
naar die landen, waar de nood geen
historisch begrip, doch schrijnende
werkelijkheid is.
Nederland staat bekend om zijn
mag ik het noemen „spontane" me
dedogen, om zijn daadwerkelijke en
grote steun aan allen, die deze steun
van node hebben. En dat het Katho
lieke volksdeel daarop geen uitzon
dering vormt, weten wij allen. Het is
derhalve mijn wens en verwachting,
dat de Missie-Verkeers
middelen-Actie moge sla
gen en dat op deze wijze
het intermenselijk verkeer
dóór die betere en snellere
en in de eerste plaats vol
doende verkeersmiddelen
bevorderd moge worden.
Steun de Miva, opdat de
missie haar zegenrijke
taak kan blijven verrich
ten. Immers, deze wereld
is ons aller wereld
De tijd waarin we leven wordt genoemd: de eeuw van de techniek.
Energiebronnen, waarvan men vroeger het bestaan niet vermoedde,
zijn ontdekt en dienstbaar gemaakt aan de mens. Duizenden P.K.'s zijn
in één motor samengebundeld. Door de atoomsplitsing zijn giganti
sche krachten uit hun elementen losgemaakt. De techniek is in op
mars en gelukkig ook voor vreedzame doeleinden. Is het dan
verwonderlijk, dat een bericht dat 25 jaar geleden over de telex
apparaten door de wereld werd gestuurd, een verbijsterende schok
teweegbracht? Pater Fuhrmann, een missionaris in de diepe binnen
landen van Z.W.-Afrika was door gebrek aan een vervoermiddel, na
nodeloos langdurig lijden in volstrekte eenzaamheid gestorven. En
dit in de eeuw der techniek! Een klein aantal katholieke leken en twee
priesters begrepen, dat er iets moest worden gedaan, om de missiona
rissen uit hun isolement te verlossen. Op 23 oktober 1935 startten zij
met een klein bijeengebedeld kapitaaltje van 2.000,en een groot
optimisme met een actie, die tot doel had: alle Nederlandse missio
narissen over de gehele wereld te helpen aan moderne vervoers
middelen. Van fiets tot vliegtuig. Dit was het begin van de MIVA, de
Missie Verkeersmiddelen-Actie.
25 JAAR MIVA
Dit moderne apostolaat sprak aan.
Ei- kwamen gelden binnen, maar toen
de missionarissen hoorden, dat de
MIVA hun lot had aangetrokken, ging
hun zucht van verlichting vergezeld
van de dringende smeekbede om een
vervoermiddel te mogen ontvangen.
Vanuit de diepe binnenlanden, waar
het tropische oerwoud een ondoor
dringbaar groen gordijn heeft gevloch
ten, smeekten de missionarissen om
vliegtuigen. Waar de immense Ama
zone met zijn duizenden vertakkingen
een groot stuk Braziliaans gebied tot
een natte hel maakt, kwamen de be
den om boten. Auto's, jeeps, motor
fietsen enz. enz. werden als dringen
de noodzaak bij het MIV A-Bureau in
de meest ontroerende bewoordingen
aangevraagd. De wachtlijst groeide
en nu is voor een totaal bedrag
van 1.200.000,bij de MIVA een lijst
aangelegd, die met het zweet en bloed
van de missionarissen is getekend.
Het jubileumjaar is voor de MIVA
een welkome gelegenheid om „schoon
schip" te maken. Toen onlangs aan
een Missiebisschop gevraagd werd:
„Wat heeft u liever: 2 missionarissen
of een jeep antwoordde hij zonder
aarzelen: „Een jeep, want die verzet
het werk van vijf missionarissen".
Er wordt veel gesproken over de hulp
aan onderontwikkelde gebieden. Hoe
kunt u die hulp schenken Heel een
voudig: door u op te geven als dona
teur of donatrice van de MIVA, He
rengracht 215 te Amsterdam. Stort
jaarlijks een bijdrage op gironummer
27 22 49 en u helpt de missionarissen
om daadwerkelijke en optimale hulp
te verlenen aan de mensen, die nog
verstoken zijn van de moderne hulp
middelen, die ons leven een prettige
luxe geven. Een „luxe" die wij al
heel gewoon vinden
Hulp aan de missionarissen door het
schenken van vervoersmiddelen is pu
re noodzaak. Want:
WEET U DAT.
vliegen voor de missie veel
goedkoper is dan u denkt', omdat een
vliegtocht van honderd gulden niet
minder dan 350 gulden zou kosten als
dezelfde afstand met dragers te voet
afgelegd zou worden
de hulp, die Amerika aan
Egypte, Irak, Ethiopië en Indonesië
sinds 1955 heeft geschonken: 1650
miljoen gulden bedraagt en dat Rus
land deze 'unden het drievoudige
daarvan heeft gegeven
de kerk de beste vorderingen
maakt in Afrika, dat nu drie miljoen
geloofsleerlingen telt, terwijl Azië er
maar een half miljoen heeft
de bisschop van San Remo in
Peru zes maanden van de buitenwe
reld was afgesloten, omdat hij geen
vervoermiddel had om zich naar een
andere plaats te begeven
van alle 15 katholieken er 2 on
der' een communistisch regiem le
ven
de Mohammedanen in Afrika
3 bekeringen maken tegenover de ka
tholieken 2
de zending in Bolivia, Ecuador
en Peru reeds met bijna 20 vliegtui
gen opereert die bijeengebracht zijn
door protestantse zakenlui, verenigin
gen en organisaties uit Amerika
op twee dagen afstand van een
noodgebied op Flores een uitstekend
katholiek ziekenhuis staat en dat ver
voer erheen van de zieken en lijden
den onmogelijk is, omdat een ambu
lance ontbreekt
de Nederlandse missionarissen
voor 77 procent hun financiële steun
uit het buitenland ontvangen
de Nederlandse katholieken ge
middeld één gulden per jaar aan de
missie geven, dat is 0,3 cent per
dag?
de missionarissen in de com
munistische pers de
agenten van het
laars, provocateurs,
ie titel krijgen van
Vatikaan, huiche-
landverraders,
die zich verbergen achter het masker
van de godsdienst om de volkeren uit
te leveren aan het imperialisme van
het westen
de MIVA in de 25 jaar van haar
bestaan voor één miljoen gulden aan
verkeersmiddelen schonk aan Neder
landse missionarissen en dat het inte
ressant zou zijn voor u zelf om na te
gaan: hoeveel daar van u bij was
dat op de MIVA-wachtlijst staan:
60 auto's, 50 motoren, 2 ambulance
wagens, 40 jeeps, 10 buitenboord
motoren, 3 motorboten, 18 bromfietsen,
2 vliegtuigen met landingsstrips, 8
vrachtwagens en 3 scooters.
b*-
b>
b*
■e*
b*
b*
b*
b*
b*
b*
