Ons vir jou? Smid"Afrika
Verblindheid en haat ten zuiden
van de rivier de Limpopo
Waar de Nederlandse journalist wordt
als een volksvijand die de
zwartman verrcladt
s*r Jt~"
gezien
witman aan
de
Drie maanden noodtoestand
Eerste Kamer aanvaardt
Benelux-unieverdrag
Te lage politiesalariëring
leidt tot wantoestanden
m
KENT
KENT
KENT
KENT
KENT
Tweemaal koningszilver
I
^rijdoms
„baasskap"
Enthousiasme vermengd met enige
kritiek en terughoudendheid
„Sint Miehaël'' voorstander van
één katholieke vakcentrale
Machinist voor
komt ongeluk
V
6m,
m ;è.«-
'K :1
Reportage door
Link van Bruggen
I
Auto staat na botsing
stil op overweg
Prof. Troost voorzitter
T.N.O.
Jozef en Wiel Schmitz
WOENSDAG 22 JUN! I960
Wm-t
L1 r heerst verblindheid in Zuid-
Jij Afrika. Verblindheid, ver-
y oorzaakt door haat haat
rj, r°orzaakt door angst en vrees.
Jeedracht en broedertwist
bf1 h°og opgelaaid. En ver hier-
h. ®nUit torent nog een ander
ij, .Neem: apartheid, die eveneens
far* ondoorzichtige complex van
A0ï'en wortelt.
et is een droeve ervaring hier
tgmaar ineens tussen geplaatst
warden. Droef vooral voor de
dualist, die de Voortrekker
ij? zijn Bijbel en zijn „voor-
iwer" meent te kennen en die
sympathie in het hart naar
;d-Afrika is gegaan. Nog droe-
voor de Nederlandse journa-
hêL'. Vvant de bloedbanden, die
w
or,1 met dat „klompie" mannen
LimVr°Uwen ten zuiden van de
a!fiiri0P° verbinden, spreken nog
Jd een emotionele taal.
VeJ^eurstelling en misschien wel
sp0 ^tering zullen zijn sympathie
die ig vervangen. De journalist,
yr,j daar Zuid-Afrika komt, moet
bjj er bewust van worden, dat
ibpjiiet welkom is. Hij wordt ge-
'bet
Mii
%?ns en wetens de „witman" in
d-Afrika verraadt, teneinde
fden, hij dient zich te verdedi'
hij is een „volksvijand", die
Win zijn (valse!) berichtgeving
I hi
in overeenstemming met de
van de tijd, aan de „zwart-
de kaffer, uit te leveren.
be^e houding tegenover de Ne-
oJmidse journalist is zelfs nóg
skpdelyker. Hij mag dan op het
tij bon van Pretoria bij een post-
dig staan en een schorre ne-
ojj s^em Amsterdam, Middelburg
Ermelo horen roepen, de va
lig 1&ndse steden met deze namen
§eh o zo ver van hem vandaan.
Verzet
f f - v p 1 -
M.
N beschuldigt hem niet alleen
k;1 Verraad, maar ook nog van
D0)edverraad! Men haat hem,
>J.Ghiiseert met hem, slaat hem
lijd8 op het gezicht, als dat zo
l?e
de meest gerookte filter sigaret
in Amerika
nu ook in Nederland
met de blauwe Micronite filter J
licht en aromatisch
in Nederland
door N.V. Cigarettes Import Cy.
.v/h A. J. Blok
'4-
Standb
eeld van Van Riebeeck.
^UCl.. A A.T
eest
ben", wordt er overal tegen hem ge
zegd, „Pas dan ben ie gerechtigd een
oordeel te vormen."
Dooddoener
Het is een dooddoener. Men zegt het
tegen iedereen, die tegen de apartheid
van Verwoerd is, ot die uit een land
komt, waarvan de regering in het open
baar kritiek heelt laten horen. De bui
tenlanders, die Zuid-Afrika bezoeken en
zich, om welke redenen dan ook, voor
het 'beleid van Verwoerd uitspreken,
worden in bladen als Die Transvaler en
Die Vaderland spreekbuizen van de
Nationale Partij als welwillende en
vooral intelligente mensen verheerlijkt.
Zij zien het goed; zij hebben de zaken
onmiddellijk door. En niemand zegt van
hen, dat ze jaren in Zuid-Afrika ge
woond moeten hebben om iets van de
problematiek te kunnen begrijpen
De journalist gaat na een paar we-
duid, die tegen het rechteloos maken van
de naturel, de kleurling en de Indiër
protesteren.
Sociaal gesproken liggen ze er bij de
fanatiek-extreem denkende nationalisten
volkomen uit. Ze willen hun volk ,,de
zee in laten jagen", zo wordt er van
hen gezegd. Ze wensen „het erfgoed der
vaderen in ruil voor communisme, li
beralisme en humanisme" te verkwan
selen. Daarom worden ze niet meer bjj
Afrikaners uitgenodigd, hoe Afrikaans
hun naam ook mag zijn. Daarom gaat
men hun uit de weg, daarom stokt het
gesprek als ze binnenkomen, daarom
zijn ze voortdurend het onderwerp van
spot en haat.
Ik had een afspraak met een predi
kant van de Nederduits Hervormde
Kerk, die, met enkele ambtgenoten uit
de drie zgn. Afrikaanse kerken (Neder-
Haaropmaak bij een Zoeloe-familie in een van de reservaten.
ken of maanden weer weg. Hjj kan er
wel tegen in bepaalde streken van de
Unie ais een paria behandeld te wor
den. Het lot van de Afrikaners echter,
die de apartheid van Verwoerd ver-
Bokshouding
i>
L k'aring nummer één: In Pretoria,
s li lounge van het Assembly Hotel,
kfhts om één uur. Drie Afrikaners
kr.j'^'mee in deze serie de Afrikaans
kus nde Zuid-Afrikaners worden aan-
fyito en een Nederlandse immi-
'iij, honen de journalist vanwege diens
Ijkhjëing in andermans zaken", zij
hem aan naar Nederland terug te
A °m daar het eigen nést uit te mes-
SL£h zij beledigen de koningin, de
r Vn'i, nhse regering en het Nederland-
De journalist, zich van het ho-
3 Wu Van overreding bewust, staat op
kt1.1 Vertrekken. Een van de vier be-
bokshouding om hem heen te
en valt plotseling aan. De jour-
JOfw t Weet van de maniakken a- te
hkh door de man een stoel tussen de
tSv, te schoppen.
,h e aHng nummer twee: In Pretoria,
wat men zou kunnen noemen,
,"-ti bar De journalist wordt door
p» £hnis aan de zoon van een vroe-
k'^p.?uidaf rikaanse ambassadeur in
iSsti11^ voorgesteld. De man slokt
%'K z'n whisky naar binnen en ver-
In 'konder een "woord te zeggen,
ik- ransvaal en Oranje Vrijstaat,
jW pet, Afrikanerdom zich in onneem-
"Olwerken heeft verschansten
Aw enghartig nationalisme hoogtij
£V' haat men nu niet alleen de En-
AAPrekende landgenoot, de jood, de
ijk j katholiek en de niet-blanke.maar
CS V- W
A ®^ft opgejaagd. Hij is de man
'ikii verkeerde interpretatie, de ver.
PI van feiten, het haastige oor
,ii] f he onvoldoende kennis van zaken.
Pet uit Zuid-Afrika geweerd wor-
Aj [Hl moet niet langer in de gelegen-
A borden gesteld een visum te krij-
Jy
K'hoet er weinig toe, of de kranten-
fl t* 1 apartheidsprobleem zo objec-
Af °Sd;jk wenst te benaderen. Het
r,Art®f nog minder toe, of hij de toe-
hibii n in Zuid-Afrika heeft bestudeerd,
bPt t"0 faoottcn van twee kanten pro-
ci.p zien en ot hij over meer feiten
°£pn8 beschikt dan vijfennegentig
xjJSj, 1 van de Zuid-Afrikaners.
***09t hier jaren gewoond heb-
h -«UIVMICA CU VIV- mjvv
P, i!e buitenlandse journalist. Hij is
s Yp-,de wereldopinie tegen Zuid-Afri-
lln8 van feiten, het haastige oor-
werpen wat overigens niet wil zeg
gen, dat ze geen verlichte vorm van
apartheid aanhangen! is verschrik
kelijk. Hun geweten staat niet toe, dat
ze op de mythe van raciale superiori
teit indommelen. Ze houden er een
andere mening op na. Ze spreken de
ze ook uit, zij 't dat hun stem in het
gehuil der jakhalzen verloren gaan.
Dr. P. J. Meyer, voorzitter van de
Zuidafrikaanse Uitzaai Korporatie (ra
dio klinkt te Engels!), noemt hen de
adderen in eigen boezem. Ze zijn niet
langer „een van die eie volk", maar
„volksverraders" en „kafferboeties",
waarmee alle mensen worden aange-
duits Gereformeerde, Nederduits Her
vormde en Gereformeerde Kerk) in ver
zet gekomen is. In een openbare gele
genheid wilde hij me liever niet ontmoe
ten. Het blote feit van een rendez-vous
met een buitenlandse journalist kan al
als „verraad" bestempeld worden
In zijn woning kreeg ik even het ge
voel in Hitler-Duitsland terug te zijn.
Een vrouw in angst dat haar man zjjn
universitaire functie zou verliezen door
zijn anti-apartheidshouding. Een man,
die er nauwlettend op toezag, niets cpm-
promitterends in zijn correspodentie te
vermelden. Een echtpaar, dat de af
spraak had gemaakt over de telefoon
alleen over koetjes en kalfjes te spre
ken, want de lijn werd, zoals geconsta
teerd was, afgetapt.
Een fantastisch verhaal? Beslist niet.
Het zelfde werd me verzekerd door en
kele andere intellectuelen, die geeste
lijk verzet hebben aangetekend, en die
me steeds weer op het hart drukten hun
naam buiten de krant te houden. Een
van hen vertelde er zelfs bij, dat Ver
woerd twee dozijn specialisten uit Duits
land heeft laten komen, die in de laatste
oorlog nogal wat ervaring op het gebied
(Van onze Haagse redactie)
DEN HAAG, 21 juni Dc Eerste.
Kamer heelt gisteren zonder hoofdelij
ke stemming het wetsontwerp tot goed
keuring van het Benelux-unieverdrag
aanvaard. Zeven bewindslieden voer
den over deze belangrijke kwestie het
woord voor een matig bezette Kamer.
Het debat werd gekenmerkt door en
thousiasme over de uiteindelijke goed
keuring, vermengd met kritiek en te
rughoudendheid over een aantal be
langrijke onderdelen, zoals met name
landbouw en vervoer.
De christelijk-historische heer
Lichtenauer noemde de economische
unie in feite zo waterdicht als een
vergiet en zo irreël als de volkswil.
Niettemin was er naar zijn mening
een gezonde basis aanwezig. De pa
ragrafen zijn er niet in geslaagd het
verdrag te verstikken. Hij, evenals
de K.V.P.-er Roebroek en anderen,
uitten kritiek op de wijze waarop de
landbouwsamenwerking van Belgische
zijde wordt nageleefd.
Minister Marijnen verbloemde niet,
dat op het gebied van de landbouw in
derdaad van een betreurenswaardige
achterstand gesproken moet worden,
waardoor de Benelux in mindere ma
te dan gehoopt was. een gangmaker
voor de E.E.G. heeft kunnen z\jn. Te
vrezen valt zelfs, dat de Benelux op dit
punt steeds meer door de E.E.G. zal
worden achterhaald, terwijl juist een
voorsprong nodig is om bij zoveel ge
meenschappelijke belangen der Bene-
lux-landen in de E.E.G. het gezamen
lijk optreden van de drie landen te ver
sterken.
Optimistischer klonk het korte betoog
van minister Luns. Zij die geloven haas
ten zich niet, zei hij. Minister De Pous
wees op de snelle groei van de handel
tussen de drie landen, die tezamen de
vierde handelsmacht van de wereld vor
men. Hij wees ook op de goede resul
taten welke in E.E.G. en K.S.G. door
het gezamenlijk optreden van de Bene-
luxlanden reeds bereikt zijn. De stem
van Benelux is in de afgelopen- jaren
sterker geworden dan die van de drie
landen afzonderlijk.
Staatssecretaris Stijkel deelde mee,
dat op initiatief van Benelux een stu
diegroep werkt aan een poging tot uni-
formo-ing van de verkeersregels in
Europa. In de komende herfst valt een
eerste resultaat van deze studie te ver-
Wachten.
van afluisterapparatuur hebben opge
daan.
Deze angst voor de buurman, voor
het „verraad", voor de uitstoting uit da
maatschappelijke kring of het beroep,
treft men overal in de Unie aan. Het is
een van de vele vormen van vrees, waar
Zuid-Afrika ziek aan is. De noodtoe
stand, die nu al bijna drie maanden van
kracht is en die de regering de volle
dictatuur in handen heeft gespeeld,
maakt het gevoel van onzekerheid nog
froter. De geheime dienst van kolonel
pengler kan overal toeslaan en slaat
ook nog overal toe. Gevangenneming
zonder opgaaf van redenen, zonder ver
hoor en zonder bewandeling van de ge
rechtelijke weg, is een bange nachtmer
rie geworden.
Aan de oppervlakte van het bruisen
de 'en materialistisch ingestelde, Zuid
afrikaanse welvaartsleven merkt men
van al deze zaken weinig of niets. Al
leen insiders weten precies wie er ver
dwenen zijn, hetzij naar de staatsgevan
genissen, hetzjj via de vluchtroutes naar
de Engelse protectoraten Beetsjoeana-
land, Swaziland en Basoetoland en van
daar tweeduizend en soms wel tiendui
zend kilometer verder. Blanken - Engels
zowel als Afrikaans sprekenden zwar
ten, kleurlingen en Indiërs zijn langs de
ze geheime trajecten rtaar de vryhei'd
gevloden.Een kleurling-lid van een over
heidslichaam te Kaapstad heeft Ver
woerd laten weten, dat hij aileen wil
terugkeren, als hij de garantie krijgt
niet in een gevangenis te worden opge
sloten.
In openbare gelegenheden laat nie
mand het achterste puntje van de tong
zien. Het „Vorsicht, Peind hort mit
mag in nazi-Duitsland een realiteit zijn
geweest, in het Gemenebestland Zuid-
Afrika, dat naar een republikeinse
staatsvorm streeft, is deze leus alleen
in een ander verband geplaatst.
Is dat dan de apartheid, waar de he
le wereld zo over fulmineert en waar
de extremisten in Zuid-Afrika, met na
me Verwoerd en zijn geestverwanten,
zo fanatiek aan blijven vastklemmen?
Op zichzelf genomen misschien niet.
In Bloemfontein en waar al niet in
dc dertig keer zo groot als .Nederland
zijnde Unie leest men op de bordjes in de
parken, dat deze „slegs vir blankes"
zijn bestemd. Op dc muur van een flat
gebouw in Pretoria staat „Aflevering
en nie-blankes" met een verwijzing naar
een achterdeur in de tuin. Bij Vereeni-
ging, op de grens van de vroegere Boe
renrepublieken Transvaal en Oranje
Vrijstaat, worden automobilisten ge
waarschuwd attent te zijn, daar ze een
oversteekplaats „voor vee en naturel
len" naderen. Gerechtshoven, stations
en andere gebouwen hebben aparte in
gangen voor blanken en niet-blanken en
vele andere, aparte faciliteiten. Een
zelfde kleurbarrière-geldt voor liften en
voor treinen, voor bussen, taxi's, rust
banken, ja, zelfs voor de meeste ker
ken!
Geloof
Het lijkt er allemaal niet veel mee te
maken te hebben, maar het is de schijn,
die hier bedriegt. De apartheid, zoals
deze door Verwoerd en honderdduizen
den andere Afrikaners beleden wordt
het is een geloof en daarom zo moei
lijk tc vervormen i? niet alleen een
scheiding, die gegrond is op kleur. Zjj
wortelt tevens in de tegenstellingen tus
sen de voornaamste, blanke bevolkings
groepen, namelijk de Afrikaans en de
Engels sprekenden. Niet alleen de Zoe
loe-koningen Chaka en Dingaan worden
nog uit vrees bestreden, maar ook de
„rooineks", die de vierkleur van Trans
vaal hebben verscheurd en gepoogd heb-
hen de „Boerenasie" in de smeltkroes van
het Britse imperium op te lossen.
Dc zichzelf toegemeten rol in de god
delijke uitverkiezing, de Israël-gedach-
te in de vorm van een protestants Zio
nisme en een eigen taal, de „lager"-
mentaliteit van de Voortrekkers en de
daaruit voortgevloeide hang naar het
isolement, hebben de apartheid van Ma-
lan, het „baasskap" van Strjjdom en
alles in één de eigensoortige ont
wikkeling van Verwoerd mede gevormd.
Daarom, in het volgende artikel, ter
inleiding van het wereldberoerende
apartheidsprobleem, een verhaar over
de Boerenoorlog, waarvan de kanonnen,
zestig jaar na het sluiten van de vrede,
nog altjjd bulderen. Want men spreekt
wel over de Zuid-Afrikaner als een be
staand type, maar de eerste Zuid-Afrika
ner moet ik, na vier weken omzwervin
gen in het onderlichaam van Afrika, nog
altijd ontmoeten
(Nadruk verboden)
(Van onze Utrechtse redactie)
UTRECHT, 22 juni „Wij zitten voor
wat de salariëring betreft in een im
passe en de Nederlandse politie kan
niet gedogen, dat dit langer zo blijft.
Vooral het jongste personeel, van hoog
tot laag, leeft op de grens van het
etisch minimum, hetgeen tot ongewens
te toestanden aanleiding kan geven".
Aldus constateerde de heer Jos. P. H.
Körner, voorzitter van de katholieke
politiebond „Sint Michael", in zijn ope
ningsrede op het gisteren hier aange
vangen driedaags congres van de bond.
Spreker achtte de salariëring van de
Nederlandse politie niet afgestemd op
de verantwoordelijkheid en de belang
rijkheid van het ambt.
„Wij wensen niet een salaris ver
volgde spreker dat door overuren
kunstmatig wordt opgeschroefd. Boven
dien worden er nu al werktijden ge
maakt, die een ernstige aantasting be
tekenen van onze zo duur bevochten
48-urige werkweek en voor een gaaf en
gezond gezinsleven. In onze kringen te
spreken over een verkorte arbeidsweek
klinkt bepaald lachwekkend". Voorts
pleitte de heer Körner voor een verbe
tering van de groep gepensioneerden.
Hij was van oordeel, dat er een glij
dende pensioenschaal zal moeten ko
men en dat de korting in verband met
de a.o.w. geleidelijk behoort te worden
weggewerkt.
Met teleurstelling constateerde de
voorzitter, dat in de R.K. Certtrale van
Overheidspersoneel de samenwerking
niet is wat ze behoort te zijn. Er is
daar een organisatie bij aangesloten
aldus spreker die een politiek voert
die er op gericht schijnt te zijn de
verschillen, die er nu eenmaal bestaan,
groter te maken dan nodig is, maar
die vooral funest is voor de naar bui
ten behorende te treden saamhorigheid
van de katholieke ambtenaren in Ne
derland.
De voorzitter betreurde, dat er nog
altijd katholieke rijkspolitieambtena
ren zijn, die bij de neutrale rijkspo-
litievereniging zijn aangesloten. Er
wordt door deze vereniging volgens
spreker bijzonder destructief gewerkt.
Hij hoopte, dat deze „afgedwaalde
schapen" spoedig tot ,,St. Miehaël zul
len toetreden.
Sprekend over de wens van het Ne
derlands episcopaat over de reorgani
satie van de katholieke sociale organi
saties, verklaarde de bondsvoorzitter,
dat het hoofdbestuur van „St. Miehaël",
UTRECHT. 22 juni De snelle reac
tie van een treinmachinist heeft gister
middag een ernstig ongeluk voorkomen.
Een personenauto reed om even over
half drie in Rijen de niet beveiligde
overweg in de Heikantsestraat op, na
dat daar juist de trein uit Breda was
gepasseerd. Toen de chauffeur plotse
ling ook een trein uit de tegenoverge
stelde richting Gilze-Rijen zag na
deren. reed hij in zijn paniek tegen een
lichtmast. De auto kwam niidden op de
spoorlijn tot stilstand. De machinist kon
zijn trein echter net op tijd stoppen.
Omstanders haalden de wagen, die al
leen door de hotsing met de lichtmast
licht beschadigd was, van de rails. De
trein tiad een vertraging van slechts
vijf minuten.
Typisch landschap van Zuid-Afrika. De doringboom met op de achtergrond de
koppies, die in één adem met de Boerencommando's genoemd worden.
evenals de destijds door de bond inge
stelde „Commissie Vakcentrale", op
het standpunt staat, dat er één katho
lieke vakcentrale dient te komen. Daar
bij zouden.alle katholieke beroeps- en
vakorganisaties rechtstreeks dienen te
zijn aangesloten. Op de tweede dag
van dit congres zal een concreet voor
stel aan de orde komen, waarbij het
bestuur zon worden gemachtigd in ge
zamenlijk overleg met de uitvoerende,
mediale en leidinggevende groepen de
nodige stappen te doen om tot verwe
zenlijking van dit denkbeeld te komen.
Verschillende sprekers benadrukten
de noodzaak van een behoorlijke sala
riëring van het politiepersoneel. Een
van de afgevaardigden betoogde, dat
deze kwestie primair dient te worden
gesteld. Indien de momentele onder
handelingen met de regering niet tot
het gewenste resultaat leiden, achtte
hij .een rechtstreeks beroep op de volks
vertegenwoordiging gewenst.
DEN HAAG, 21 juni Tot voorzit
ter van de nijverheids-organisatie TNO
is vanmiddag prof. ir. L. Troost geko
zen. Prof. Troost volgt prof. ir. D. Dres-.
den op, aan wie de koningin op zijn ver
zoek eervol ontslag heeft verleend.
Prof. Troost is nauw betrokken ge
weest bij de totstandkoming van het Ne
derlands scheepsbouwkundig proefsta
tion in Wageningen in 1932. Hij was ook
de eerste directeur van dit instituut tot
1951. Hierna werd prof. Troost „head
of department of naval architects and
marine engeneers" in de Verenigde Sta
ten.
Johannesburg, stad op goud gebouwd,
stad van problemen, van de moeilijk
heden. Het is de tegenstelling tussen deze
metropool en de oneindige vlakten er
buiten, die mede het lot van Zuid-Afri
ka en vooral van de nazaten der Voor
trekkers zal bepalen.
(Advertentie)
n de annalen
van de twee
schutterijen, de
oude en de jonge,
van het Limburgse
dorp Posterholt
staat de strijd om
het koningschap
1960 als een unieke
gebeurtenis ver
meld. Toen immers
hebben de beide
corpsen een Schmitz
tot honing mogen
uitroepen. Vader en
zoon nog wel. Papa,
Jozef Schmitz, 55
jaar oud en gepen
sioneerd mijnwer
ker van beroep,
schoot op de Molen
wei de vogel af van
de oude schutterij,
het ruim tweehon
derd jaar bestaande
gilde van St. Mat
thias, en werd daar
door koning, terwijl
zijn oudste zoon,
Wiel Schmitz, 32
jaar oud en chauf
feur van beroep,
dezelfde prestatie
leverde en derhal
ve tot koning van
de jonge schutterij
„St. Cornelius" ge
kroond kon worden.
Een dergelijk feit
beleefde Posterholt
nooit eerder, hoe
wel dit dorp op
schuttersgebied
waarlijk voor niets
staat.
Vijfenzeventig jaar
geleden richtte de
ze kleine dorpsgemeenschap van hooguit drie duizend bewoners naast de
reeds lang bestaande schutterij „St. Matthias" nog een tweede schuttersgilde
op. Beide corpsen in de volksmond de oude en de jonge genaamd zijn
geen felle concurrenten van elkaar. Integendeel. Zij kunnen het best met
elkaar vinden. Misschien wel omdat de twee Posterholtse schutterijen aan
elkaar gewaagd zijn. Beide leiden een bloeiend bestaan en wat erg opmer
kelijk is, zij bezitten elk een keizer. Van. „St. Matthias" is dit de 58-jarige
Cornelius Schmitz, die drie jaar achter elkaar de vogel afschoot en daar
door keizer werd en van „St.. Cornelius" is Willem Gijsberts (42 jaar) keizer.
Hij haalde zowel in 1955 als in 1956 en 1957 met een welgemikt schot de
vogel neer. Een prestatie, welke volgens een eeuwenoude schutterstrad.itie
steeds gehonoreerd wordt met het keizerschap.
Sinds de schietsuccessen van vader en zoon Schmitz voelen de Poster
holtse keizers zich minder zeker van hun positie, te meer omdat de konin
gen Schmitz gezworen hebben keizer te worden. En wanneer dit tweetal
iets zegt, doet men er goed aan, daar ernstig rekening mee te houden. Sinds
het laatste koningvogelschieten doen de schutters van „St. Matthias" cn
„St. Cornelius" dit terdege.
Vóór de wedstrijd immers durfde vader Schmitz te wedden, dat hij dit
jaar koning zou worden. Als veertigjarig lid van de oude schutterij be
schouwde hij dit niet meer dan zijn plicht. Drieëntwintig rivalen schoten
de vogel aan flarden, maar niemand haalde het laatste restje van de houten
vogel van de schietstang omlaag. Vader Schmitz wel en daarmee werd hij
koning van „St. Matthias".
Zijn oudste zoon Wiel, die met grote belangstelling de verrichtingen van
zijn vader bij de schietstang had gadegeslagen, nam daarop het bijna ver
metele besluit „Vader koning, ik ook Het gebeurde, zoals hij gezegd had.
Ook Wiel Schmitz beroofde de schiethoorn van de laatste resten van de
vogel van de jonge schutterij. Daardoor promoveerde hij ineens van soldaat
tot koning van ,.St. Cornelius".
Ter ere van de beide nieuwe koningen heeft Posterholt na afloop van
het vogelschieten I960 duchtig feest gevierd. Het feit, dat vader en zoon
thans het koningszilver mogen dragen, rechtvaardigt, naar de mening van
het bestuur van de beide schutterijen, nog een extra groot koningsfeest.
Niemand van de schutters van „St. Matthias" en „St. Cornelius" die daar
enig bezwaar tegen maakt.