E
Van Dam en Dame
mn
KONGO
f
MIJNHEER SUUP en ZIJN TRAM
i
C
'Het veel te dikke varken1
Schotse
EILANDEN
Het slakje
Samuel
V B
JONGENSINSTITUUT
MONTANA
EVEN AANDACHT VOOR
NEDERLAND
KLEIN MISSAAL
Van stukken
.en schijven
door Kees tens
Ouders,
SCHOOLOPLEIDING
Zugerberg, Zwitserland
ZATERDAG 16 JULI
1862
Vrije zaterdag voor
het bankpersoneel
Kosten levensonderhoud
in juni onveranderd
DAN MARK
f 9 h.
.NLJiLJS
-v 1'50
-
Ó5TERREICH
vera wrrr£
zendt uw zoon voor een
- L.O., Gymnasium, H.B.S. A en B;
kleine klassen; diploma's in Ned,
erk. - naar het
Inl. en aanm. bij Drs. W. F. MAAR-
TENSE, secr. v. h. Curatorium, Kort-
rijksestraat 11, Schevenlngen, tel. 556859.
Vakantie-adres 14 juli1 sept. Inst.
Montana, Zugerberg, Zwitserland. Ref.
bij Drs. Th. T. M. van den Donk, oud
rector St. Catharinalyc., Eindhoven,
J. Vestersstraat 29. Tel. 10928.
(Advertentie)
AMSTERDAM, 15 juli Naar wij
vernemen zijn tussen de vakbonden
van werknemers en de Vereniging van
Werkgevers in het Bankvak besprekin
gen gevoerd over het invoeren van een
vrije zaterdag per maand voor het
bankpersoneel. Deze besprekingen heb
ben tot overeenstemming geleid. De
regeling zal met ingang van de maand
september van kracht worden.
Het is nog niet bekend op welke wijze
de regeling ten uitvoer zal worden ge
legd. Met name staat het nog niet vast
of tot sluiting van alle banken op één
bepaalde zaterdag (b.v. de derde) van
elke maand zal worden overgegaan,
dan wel dat de banken bij toerbeurt zul
len sluiten. Een andere mogelijkheid is
dat de banken iedere zaterdag een deel
van haar personeel vrijaf zullen geven,
zodat de kantoren, zij het met een be
perkte bezetting, toch voor het publiek
geopend kunnen blijven.
De sluiting van de banken op zater
dag heeft m Amerika en Engeland
reeds lang burgerrecht verkregen. In
Duitsland is men inmiddels tot één
vrije zaterdag per maand overgegaan.
DEN HAAG, 15 juli Het landelijk
prijsindexcijfer van het levensonderhoud
van gezinnen van hand- en hoofdarbei
ders, zoals dat maandelijks door het cen
traal bureau voor de statistiek wordt
samengesteld op basis 1951=100. onder
ging van medio mei tot medio juni geen
wijziging. Het indexcijfer inclusief
A.O.W. bleef staan op 126 en het index
cijfer exclusief A.O.W. op 121.
Binnen de sector voeding daalden de
indexcijfers voor aardappelen en voor
groenten, terwijl voorts een prijsdaling
werd waargenomen voor eieren. Het in
dexcijfer voor fruit vertoonde een stij
ging.
Het onaf
hankelijk
worden van
Kongo zal,
evenals zove
le geschied
kundige fei
ten, binnen
kort ook in
de albums
van de postzegelverzamelaars vastgelegd
kunnen worden. Op 30 juni 1.1., de dag
dat Kongo zelf het bestuur in handen
nam, gaven de Belgische Posterijen een
serie van acht postzegels uit ter herinne
ring aan deze belangrijke politieke ge
beurtenis.
De waarden zijn 10 ct, 40 ct, 1 fr„ 2
fr„ 2.50 fr., 3 fr„ 6 fr. en 8 fr. Op zes
ervan worden verschillende ambachten
en beroepen van de Kongolezen in teke
ning gebracht. De 6 fr. geeft als zinne
beeld van de Belgisch-Kongolese vriend
schap een blank en een zwart meisje te
zien, spelend met een pop. Op de 8 fr.
wordt het verwerven van de onafhanke
lijkheid symbolisch voorgesteld door een
Kongo-jongen die op een globe de plaats
van zijn vaderland aanwijst.
Denemarken Honderd jaar geleden
werd te Thorshavn op de Faröer-eilan-
den de Deense medicus Niels R. Finsen
geboren. Sinds 1893 verbonden aan de
universiteit te Kopenhagen is hij de
grondlegger geworden van de moderne
licht-therapie; Finsen wist nl. aan te to
nen dat door het licht bacteriën kunnen
worden gedood en de weerstand van de
huid verhoogd. Nadat aanvankelijk zon
licht als bron was gebruikt, ging hij
over op een elektrische lichtbron, welke
thans nog als Fin-
senlamp bij de be
handeling van huid-
tuberculose in de
geneeskunde bekend
is. Ook door een
emissie op 1 augus
tus a.s. van een ze
gel f30 Ore) zal de
honderdste geboor
tedag van Finsen.
die in 1903 o.m. No
belprijswinnaar
werd, herdacht wor
den.
Nederland Ter gelegenheid van het
Internationale Jaar voor Geestelijke
-Volksgezondheid zullen op 18 juli a.s.
twee postzegels in omloop komen. Op
de 12 ct, welke hierboven is afgedrukt,
ziet men de beeltenis van Jacobus L. C.
Schroeder v. d. Kolk (1797-1862). De 30
ct draagt een tekening van Johann Wey-
er (1515-1583). een Nederlandse medicus,
die in 1550 lijfarts werd van de hertog
van Kleef en die met zijn studie „De
prestigiis daemonum" bekend is gewor
den als een der eerste bestrijders van de
waandenkbeelden welke in die dagen
bestonden over het bestaan van heksen.
Ned. Nieuw Guinea Met een bijslag
ten bate van sociale zorg wordt binnen
kort een serie van vier postzegels met
vlinders erop verwacht. De waarden zijn
5 5 ct, 10 5 ct, 25 10 ct en 30
10 ct. Van 1 september af zijn ze ook
aan de filatelistenloketten hier te lande
verkrijgbaar.
r woonden eens in een varkens- En gingen de varkens pootje baden vroeg op pad gegaan. Ze wilden eens
huisje zeven dikke varkens. in de sloot, dan mocht het zevende een kijkje gaan nemen in het bos. Maar
Ze waren alie zeven dik en rond. varken niet meedoen, want ze zeiden: het bos was heel ver. Daar loop je als
maar het zevende was het dikst van je bent werkelijk veel te dik. Als jij varkens zómaar niet naar toe. Kom,
allemaal. Het was werkelijk veel te in het water plonst stroomt het sloot- zeiden,ze dus, we gaan dadelijk na ons
dik, zei iedereen. je over. Blijf jij maar aan de water- ontbijt op stap. Dan kunnen we telkens
Iedere morgen gingen de zeven var- rusten.. O, wat zullen we een heerlijke
kens naar het weitje, om er wat te Eet was, niet leuk voor dat veel te dag krijgen!
luieren in.de zon. Dan liepen ze alle- u* varken- Altijd maar overal Knorknor, zei het veel te dikke var-
maal op een rijtje. Alleen het zevende achteraan te komen, nooit eens een ken verdrietig. Maar niemand die zei:
varken kwam altijd achteraan. Want feestnoedje op te kunnen zetten en vind je het niet vervelend om zo alleen
het was werkelijk veel te dik om de 5el niGi eens *e mogen pootje-baden; thuis te blijven? Of: zou je toch niet
andere bij te houden. aat «oudt geen varken uit. Daarbij mee kunnen gaan, als we eens wat
Op een' keer lag er op het wortel- ™«'n'dihem^UleHes^uTt te liepen?
veld een hele berg met sappige wor- lachen O dat veel te dikke varken Nee hoor! Dat ze' er §een een- Ze
telen. De varkens liepen er op een merkte dat wel Daarom bleef hii waren al vo1 van. de denne-appels en
holletje naar toe. EcM hard lopen kon- meestal maar stil voor ^et varkefs- de eikels,, die ze die dag zouden vinden.
imo
met de andere. Ik ben
den ze geen van alle. Het was dan hu"isië"zittèn"'En'bemoeide"zich "niet En _,van ,het za£hte mos waarop ze
ook een varkens-holletje, zoals ze lie- me'?3 de2'andere, "ik b™ nu ^eenmaal züuden slaPen: En va-n aile avonturen,
(Advertentie)
AMSTERDAM, 15 juli De heer
R. G. A. Aleven te Eindhoven werd
heden na het afleggen van het slot-
examen, bestaande uit het verdedigen
van zijn scriptie, getiteld: ,,Het pro
bleem van de latente belastingverhou
dingen in de jaarrekening", hot diplo
ma van de Nederlandsche Broeder
schap van Accountantsuitgereikt.
De lnleidingazet van no. 133 is zeer goed.
Hierdoor ondergaat het schijnspel een
paar aardige veranderingen.
No. 134 maakt op ons de indruk van
moeilijk te zijn. De blokkeringen die
door het spel van Pd8 ontstaan worden
door wit handig uitgebuit.
Probleemoplossingen
No. 127. H. v. Tuxen. Opl. 1. Ta5—c5: enz.
No. 128. E. Giese. Opl. 1. Dh7—h8, d7—c9:
enz. 1Ka7 2. TaBf enz. 1Kb8
2. Te8t enz.
Mededelingen betreffende deze rubriek
te richten aan volgend adres: P. A. Koets-
heid, Huize St.-Bernardus, Sassenheim.
Correspondentie: A. H. te R. Alles is
goed.
No. 133 J. Francev
le prijs The Hindu 1959
mat in 2 zetten
No. 134 R. Cheney
Schach Echo, jan. 1960
mat in 3 zetten
Probleem voor geoefende oplossers.
No. 3386 van A. v. d. Stoep te
Poortugaal.
Probleem voor beginnende oplossers.
No. 626 van Joh. v. d. Boogaard
te Rotterdam.
Wit speelt en wint; oplossingen kunnen
ingezonden worden tot 15 aug. a.s. aan
B. H. M. Stevens, Eikenlaan 36. Heem
stede.
Oplossing
van No. 3379.van L. Colier te Maastricht.
Wit speelt naar: 12. 13, 8, 23, 50—44, 17,
39, 20, 5 en wint. Een heel aardig slag-
werkprobleem. waarvan de aanvangs-
stand niet zo fraai is. Deze auteur blijkt
na vele jaren damrust het fijne nog niet
verleerd te zijn.
Wit begint en wint; oplossingen van de
numiners 625 en 626 kunnen tegelijk in
gezonden worden tot 1 augustus a.s.
Oplossing
van No. 622 van B. J. Pranger te
Den Haag.
23—18. 40x49, 33—29, 24x13, 35x4. 50x21,
4x11, 16x7, 26x17 en wint. Een heel goed
stukje mej verrassende ontleding, de
schijnoplossingen doen het best' Jammer
dat deze auteur door ziekte zo weinig
meer produceert.
Een comergi'ondpnrr 'jtje.
In het onlangs te Amsterdam gehouden
Coca-Cola-toernooi kwam de leider, de
heer J. Janus, door het op het laatste
nippertje afzeggen van een der deelne
mers plotseling voor de opgave het aan
tal te completeren. Daar er geen andere
mogelijkheid meer was nam hij zelf ach
ter het bord plaats en kwam aldus tegen
sterkere en meer geroutineerde spelers,
waardoor het dus bij voorbaat vast stond
dat hij niet bij de prijswinnaars zou ko
men. Toch speelde hij vaak niet onver
dienstelijk, zoals in onderstaande partij
tegen de crack A. de Jong, die wel eens
een steekje liet vallen.
Wit J. Janus. 1. 34—30, 20—25 2. 31—27,
25x34; 3. 39x30, 15—20: 4. 30—25, 20—24; 5
44—39. 18—23 6. 40—34. 12—18; 7. 34—30.
712; 8. 5044, 1015: een betere ont
wikkeling zou 2429, 23—28. gevolgd
door 19—24. 14x23 en 10x19 geven ft
36—31. 14—20; 10. 23x14, 9x20; 11. 30—25
4—9: 12. 25x14. 9x20; 13. 4440. 5—10; 14
41—36, 10—14: 15. 33—28. 17—21: 16. 38—
33, 20—25; 17. 42—38, 14—20: 18. 47—42
21—26; 19. 39—34, 24—29: 20. 33x24. 19x39;
21. 43x34. 11—17; 22. 28x19, 13x24; 23.
27—21, 16x27; 24. 31x131 Bxl9: 25. 32—28,
12—18 26 37—32, 6—11; 27. 46—41, 1—7;
28. 41—37, 7—12.
Zwart heeft waarschijnlijk wat overmoe
dig gespeeld, doch heeft door het goed
afwikkelen van wit enig nadeel gekregen,
29. 37—31. 28x37: 30. 42x31, 3—8; 31. 31
27. 11—16: 32. 36—31, 8—13: 33. 49—43,
17—21: 34. 31—26. 12—17; 35. 43—39, 2—8:
3$. 4843. 24—3077? Zwart overziet winst
Als zwart hier eenvoudig 8—12 gespeeld
had zou wit zijn toevlucht hebben moe
ten nemen tot 3430 en 39x30 met heel
moeilijk spel.
37. 35x24, 19x30; 38. 28—23! 18x29; 39.
34x23. 13—19: 40. 23x14, 20x9: 41. 38—33,
9—13: 42 40—34. 1318; 43. 45—40, 30—35;
44. 43—38, 35x44: 45. 39x50. 8—13: 46. 50—
44. 15—20: 47. 44—40. 20—24; 43. 40—35.
13—19; 49. 34—29. 19—23; 50. 29x20. 25x14:
51. 35—30. 14—19 52 30—25. 19—24 53
33—28. 23—29; 54. 28—23. 29—34; 55. 23x12.
17x8; 56. 26x17, 29—34; 57. 27—21 enz. en
na enkele zetten werd het een verdiende
remise.
R E P t) 8 t l K
door de
Oostenrijk Be
gin deze maand
was het 100 jaar
geleden dat Gustav
Mahler werd gebo
ren. Behalve met
een uitvoering van
zijn werken in di
verse muziekcentra
wordt dit feit ook
postaal herdacht
met de emissie van
een 1.50 Sch., waar
op een afbeelding
van deze compo-
nist voorkomt.
Mahler geniet bekendheid
symfonieën (een negental) die hij com
poneerde. doch ook vanwege zijn tal
rijke volksliederen. De symfonische lie
derencyclus „Das Lied von der Erde",
daterend uit zijn laatste levensjaren, is
wereldberoemd geworden.
Suriname Twee zegels kwamen van
de pers op „vrijheidsdag", de herdenking
van de afschaffing der slavernij op 1
juli 1863. Een 10 et met de nieuwe vlag
erop met vijf sterren, waarbij elke ster
een bevolkingsgroep voorstelt (Europe
aan, Neger, Javaan, Indiaan en Chinees),
alsmede een 15 ct met als tekening het
nieuwe wapen (zeilschip, palmboom en
ster). Deze beide zegels dienen tevens
ter completering van de statuut-serie,
waarvan de 20 ct in december 1950 ver
scheen.
Ver. Staten Een eeuw geleden werd
de „Pony Express" ingesteld voor het
vervoer van post in het westelijk deel
van N.-Amerika. Dit wordt o.m. geme
moreerd met het in omloop brengen op
19 juli a.s van een 4 ct met een ruiter
van deze postdienst en op de achtergrond
een landkaart, waarop de bereden route
pen. Maar
werkelijk v
holletje. En toen hij op het wortelveld
aankwam, waren alle wortelen al op
gegeten.
liet zevende varken was te dik zei h f Ën wat doe ie daar die ze ™isscJ?lln 20uden 8aan beI,even:
•eel te dik voor een varkens- nu aanz J' 3 Het veel te dikke varken wilde ook wel
M„.r' door .1 d.t word he,
het heerlijkste wat er bestond. Tja en
.Als een van.de varkens jarig was. laagje vet opzijnrug. En-f" «vonturen. die wilde hij. ook wel eens
van St. Joseph (Missouri) tot Sacramento
(Califomië) is aangegeven. Men deed dit
traject in tien dagen; elke 25 mijl werd
van paard verwisseld. Ruim twee jaar
werd deze dienst vice versa onderhouden
tot een telegraafverbinding de taak van
de postiljons overnam.
hoe langer hoe erger met het veel te Sij^e wat er bestond Tia en
dikke varken. Alle dagen kwam er een avonturen die wilde hij ook wel eens
Ais een van ae varxens jarig was. laagje vet op zijn rug. En in zijn Smaken Och och dacht het var-
vierden ze altijd gezellig samen feest. zij. En aan zijn kop. En terwijl de an- meemaKen- ucn> ocn' aacnl nel var
Voor die gelegenheid zetten ze alle- dere varkens er vrolijk op uittrokken,
maal een feesthoedje op. Alleen het bleef hij alleen achter. Met een paar
zevende varken niet, want zijn kop verdrietige blauwe oogjes. En een
was veel te dik. Daar paste geen en- snuitje vol zand.
kei feesthoedje op. Op zekere dag waren de varkens al
liiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiMiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiHmiiimmiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiii
Van de landen die onlangs onafhan- lood, zink, paladium. tantalium, wol-
kelyk geworden zijn is (Belgisch) Kon- tram en platina. Steenkool wordt weinig
go zeker het belangrijkste. De economi- gevonden en aardolie in het geheel niet.
sche ontwikkeling van Kongo is buiten- Dit gebrek aan brandstoffen wordt
gewoon snel gegaan. Honderd jaar gele- echter ruimschoots goed gemaakt door
den was Kongo nog slechts een geogra- de talrijke watervallen en stroomver-
fiseh begrip. snellingen, welke het mogelijk maken
Toen de ontdekkingsreiziger Stanley goedkope elektrische energie voort te
in 1874 tot de binnenlanden doordrong brengen.
ontdekte hij al spoedig welk het zwak- ,.De belangrijkste landbouwprodukten
ke punt van Kongo was, namelijk de zhn/palmolie, katoen en koffie, maar
uiterst moeilijke verbinding van het verder zyn van betekenis: hout, cacao,
binnenland met de zee. Weliswaar Is de vezels, rubber, suiker, kina en copal.
Kongorivier voor een zeer groot gedeel-
geduwd en de deur toch weer ope"*
ging. Toen probeerde het tweede var
ken vlug om de deur dicht te duwen-
Maar het lukte niet. Het derde varken
kwam er bij en het vierde. Maar a
wolf had honger en hij duwde ver*
schrikkelijk hard. Ze hadden nooit
dacht dat een wolf zo sterk zou zijn;
Het vijfde varken kwam uit alle rnacn
duwen en het zesde. Buiten duwde de
wolf. De deur kraakte ervan, zo har"
duwde hij. En de deur ging tóch vee
open. De wolf duwde zijn pootje naa
binnen.
Toen kwam het zevende varken et'
aan gesjokt. Hij duwde tegen de deur'
die met een smak dichtsloeg. Au,
wolr zat er lussen met zijn poot.
open, huilde hij, mijn poot, o, o, ml'',
arme poot! Knor. knor. riep het ve®
te dikke varken, als je belooft dat L
naar het bos terug zult gaan en noo]
meer zult komen om ons op te et®a'
Dat beloof ik, zei de wolf. Toen "e
het veel te dikke varken de deur dl
e§n kiertje opengaan, zodat de wolf
poot terug kon trekken. Hinkend 8*?+
de boze wolf naar liet bos terug.
zeven varkens hebben hem nooit me®
gezien.
Je hebt ons gered, zeiden de broer*
te bevaarbaar, juist echter het gedeel
te tussen Leopoldstad en de Atlantische
Oceaan is een aaneenschakeling van
watervallen en stroomversnellingen.
.Zonder spoorweg is Kongo geen cent
waard", merkte Stanley op.
De spoorweg van Leopoldstad naar
Matadi, welke in 1898 gereed kwam,
maakte het mogelijk de Kongolese bo
demschatten te benutten en uit te voe
ren.
illlllUlllllllllllllllllllllllllllllilllllHIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII
ken, waarom ben ik toch zo dik? Waar
om kan ik niet met de andere mee
doen?
Van pure narigheid viel het veel te
dikke varken in slaap. Het sliep ter
wijl de andere varkens vrolijk wegsjok-
Rond de Schotse kust bevindt zich een ten. Het sliep, terwijl ze uitrustten op
enorm aantal eilanden: 787 in getal, weg naar het bos. Het sliep ook nog
Dit ls veel meer dan aan enig andere terwijl ze denne-appels en eikels raap-
Tk,n, v,;:et meer utui aan exug anoere ieiwi.ii ze ueune-appeis en emeis raup-
leverancieis van kon!? diamant tfn !*Ust in Europa' Noorwegen en Grieken- ten. En terwijl ze zich uitstrekten op
n ZS Van tóefcèr,X LnJai land meegerekend. het zachte mos. Het veel te dikke var
en uianium. van Detekems zijn verder ken „i;en ajp hele dav Want wat kun
goud, zilver, kobalt, diamant, mangaan, llllllHllllllllliimiillllllHlIliliiiiiiiiiiiiiifiiiimiimillllllllllll je beter doen, als je overal te dik voor
bent?
Het sliep nog, terwijl er in het bos
iets akeligs gebeurde. Daar kwam de
boze wolf uit zijn hol. Die zag de var
kens en die dacht: wat een lekkere
malse boutjes. De varkens zagen de
wolf gelukkig ook. Ze sprongen op en
zetten het op een lopen. Och, och, wat
moesten die varkens hollen om weg te
komen uit het donkere bos. Weg van
die lelijke wolf! Maar de wolf liep ach
ter ze aan. Hij maakte zich niet moe.
Hij dacht: als ik maar weet waar die
lekkere vette varkentjes wonen, dan
ben ik allang tevreden. Dan ga ik ze
een voor een opeten. Hahaha!
De varkens liepen en liepen wat ze
maar konden. Knorknorknorrr
schreeuwden ze. Het veel te dikke var
ken schrok er wakker van.
Gauw, gauw, de wolf! riepen de
varkens enze holden hun varkens
huisje in. Het zevende varken sjokte
weer achteraan en kon nog net op tijd,
voor de neus van de wolf, de deur
dichtklappen.
Ik heb honger! riep de wolf. Ik heb
zin in varkenskluif. Ik kom jullie op
eten. Hij duwde de deur open. Maar
een van de varkens ging gauw tegen
de deur leunen en toen klapte die weer
dicht. Daar had de wolf niet op ge
rekend. Wat denken die varkens wel,
mopperde hij. Mij buiten laten staan?
Mij, de sterke boze wolf.
Hij duwde heel hard tegen de deur.
Zo hard, dat het varken dat er aan de
binnenkant tegenaan stond, werd weg-
tjes tegen het veel te dikke varkeh;
Kunnen wij ook wat voor jou d°ket
Een beetje langzamer lopen, zei d
zevende varken. Want als ik steea2
maar thuis blijf, word ik werkelijk n./
eens het dikste varken van de were'0.
Dat we daar nooit bij gedacht heb
ben, riepen de andere varkens, kno*
rend. Maar nu je het zegt:\het is ee
goed idee.
Voortaan sjokten ze wat langza11!?^,
als ze naar het weitje gingen. Ze D,
- ——fie*
uit-
waarden wat wortelen van het wor
veld. Ze lachten hem nooit meer 1
En ze lieten een extra grote feest
komen, zodat ook het zevende var*e
mee kon doen, als het feest was.
En zo zie je maar weer eens,
zelfs een veel te dik varken een net
varkensfamilie redden kan!
LEA SMULDERS
Het kleine slakje Samuel
I is vrees'lijk opgewonden,
j want hij heeft zojuist een brief
f van zijn nicht gevonden.
Hij herkent direct haar spoor
i op het tegelpaadje,
j en verslikt zich haast van vreugd
f in een sappig blaadje.
Sorteren van fruit door de jeugd in Kongo.
iinininminui
Mijnheer Suup veegde keurig met zijn ser
vet zijn mond af. Wel drie keer, heel vlug,
zodat het leek of hij mondharmonica speelde.
Toen zei hij; „Mijn zoon Jan Suup, de vader
van Gerritje, zegt altijd: „Van de balletjes
in de soep krijg je spierballen. En zo is het".
Mijnheer Goudriaans moest toen zo lachen,
dat hij zich bijna verslikte. Hij hoestte, hoest
te, zodat mijnheer Suup hem heel vriendelijk
op zijn rug klopte, wat mijnheer Goudriaans
de directeur erg op prijs scheen te stel
len.
Toen de soep bijna op was, kwam er eerst
een mijnheer met een viool binnen. Achter
hem liep nog een andere hiijnheer met heel
lange haren. Die ging achter de piano zitten,
die in een hoek van de zaal stond. Niemand
at er nu meer. Het was heel stil geworden.
De violist streek eerst een paar keer zo maar
over de viool. De muziek huppelde. De mijn
heer achter de piano huppelde over de toet
sen terug en toen zette de violist samen met
de pianist een heel mooi stuk in, dat mijnheer
Suup zich nog van vroeger herinnerde. Toen
mijnheer Suup lang geleden pas Mientje ken
de, ging hij met haar op zaterdagavond wel
eens naar een café. Daar speelde een violist
ook altijd die melodie. De kinderen keken in
hun lege bordjes, de burgemeester staarde
voor zich uit, mijnheer Goudriaans keek naar
het plafond en mijnheer Suup keek alleen naar
de violist en neuriede zachtjes mee.
Terwijl die zoete muziek door het zaaltje
klonk, kwamen de obers weer binnen. Nu
droegen ze grote flessen met wijn. Heel
voorzichtig werd het glas van mijnheer Suup ge
vuld, toen dat van de burgemeester en mijnheer
Goudriaans. De fles maakte een zacht klok
kend geluid, dat precies bij de muziek paste.
De kinderen kregen allemaal een flesje spuit
water.
Toen keek de violist weer blij op en
liet de muziek nog een keer heel hoog gaan, zo
dat het leek of de klanken door het plafond
verdwenen. Toen hield hij op met spelen. De
pianist ook. De obers liepen zachtjes de deur
uit. De deur werd gesloten. Er hing nu een
plechtige stemming in het zaaltje.
De burgemeester stond op, ging met zijn hand
in de binnenzak van zijn jas en haalde daar
een klein doosje uit. Hij schraapte drie keer zijn
keel, keek in de richting van mijnheer Suup en
zei toen: „Mijnheer Suup, mijnheer Goudri
aans, mijnheer Francois (zo bleek de mijnheer
met het snorretje dus te heten), juffrouw Ster
appel, beste kinderen. Mijnheer Suup is van-
daag de hele dag gehuldigd. Vanmorgen in het
badplaatsje, vanmiddag in mijn stad. De feest
dag is nu bijna voorbij. Morgen zal mijnheer
Suup weer thuis zijn. Dan kan hij weer gaan
doen wat hij wil: wandelen, vissen, in de tuin
werken, timmeren. Alles. Aan het slot van de
ze dag heb ik nog een bijzonder eervolle taak.
Mijnheer Suup. het heeft Hare Majesteit de
Koningin behaagd U te benoemen tot lidder in
de Orde van Oranje Nassau, voor alles wat U
veertig jaar 'ang met veel plezier en met een
steeds goede bui voor de kinderen uit de stad
gedaan heeft."
De burgemeester maakte nu het doosje open.
Daarin lag een prachtig gekleurd lintje met
een medalje eraan. „Mijnheer Goudriaans',
zei de burgemeester, „mag ik U, die de direc
teur bent van mijnheer Suup. vragen, de medal
je op te spelden op het prachtige uniform van
mijnheer Suup, waaraan een medalje nog net
ontbrak?"
Mijnheer Goudriaans nam de medalje aan,
maakte de speld open en begon die vast te ma
ken op de zwarte jas met de gouden biezen
van mijnheer Suup. O, wat ging dat moeilijk.
De jas was dan ook heel erg dik. Mijnheer
Goudriaans prikte, prikte, duwde en toen in
eens prikte hij zo hard, dat de speld door de
mooie jas heenging, precies in het vel van mijn
heer Suup. „Au, au, au," riep mijnheer Suup.
Hij greep naar de zere plek. Weg was de jas,
weg de mooie broek, weg de burgemeester, weg
mijnheer Goudriaans, weg de mijnheer met het
snorretje en juffrouw Sterappel, weg de kinde
ren. Mijnheer Suup lag in de oranje ligstoel
in de tuin, met zijn pantoffels aan en zijn over
hemd open. En uit dat overhemd kwam een
grote bij gekropen.
De zon stond nog volop aan de hemel en de
tuinkabouter stond met zijn domme rode
muts op in het gras een beetje te slapen.
Het was heel stil. Want alle kinderen waren
nog op school. Het was nog geen twaalf uur.
Mijnheer Suup veegde uit zijn ogen een paar
tranen van spijt weg, omdat al het moois voor
bij was. Maar toen kwam zijn vrouw Mientje
de tuintrap af. „Gerrit", zei ze, „je mag wel
opschieten. Je zou Gerritje uit school gaan ha
len."
..Ja, ja", zei mijnheer Suup, „ik ga al, ik
heb het ook zo druk gehad de hele morgen."
Toen begon Mientje heel hard te lachen. Dat
klonk zo vrolijk, zo mooi, zo jubelend, dat mijn
heer Suup meteen de fluit van de tram hele
maal vergeten was. Hij begon vrolijk mee te
lachen. Samen stonden mijnheer en Mientje
wel vijf minuten in de tuin te schateren.
Een vogeltje hoorde het. Die vond het zo
leuk, dat hij heel mooi begon te fluiten voor
mijnheer Suud en zijn vrouw Mientje en voor
do zon. Voor de laatste keer in de tuin van
mijnheer Suup. Want de volgende dag moest
de vogel een grote reis beginnen. Naar een land
waar de zon nooit slaapt, waar de bomen altijd
groen zijn en de bloemen het hele jaar op hun
zondags gekleed zijn. Einde
Bevend krapt hij af en aan
langs de zilveren regels.
„Lieve Samuel, kom gauw"
staat er op de tegels.
„Ik woon achter in de tuin
bij twee ouwe tantes.
Ik vertel je later wel
wat er aan de hand is."
„Wet, wel, wel," zegt Samuel.
„Wat een vreemd berichtje
k Vraag me af, wal zal er zijn
met mijn aaraig nichtje?"
Zenuwachtig kruipt hij voort
op zijn glibberbuikje.
tot. hij iemand roepen hoort
bij een bessestruikje.
„Samuel, mijn lieve *tf,"
roept zijn nicht Joseetje.
„O, wat heb ik lang gewacht.
Haast je toch een beetje.
Want mijn tantes doen zo raar
Ze blijven alsmaar binnen. ,.j
Ze komen nooit meer uit hun
Wat moet ik toch beginnen?"
„Ik zie het al," zegt Samuel.
„Joseetje, arme stakker,
je oude tantes zijn in slaap
en worden nóóit meer wakker.'
„Nou blijf ik helemaal a Leen.
Wat vreés'lijk," snikt Joseetje.
„Dat dacht je maar," roept Samue
„Ik ben er ook nog, weet je!
Wij gaan de wijde wereld in.
Vandaag nog, deze morgen.
Hoe vind je dat, mijn lieve nicht.
Ik zal goed voor ie zorgen."
„Ha," roept Josee. Dat vind ik
Nov schei ik uit met uilen.
Ik zou jou voor geen oom of nicn
of tante willen ruilen."
„Dat's mooi gezegd," roept Samtio'-
„Dat zal ik nooit vergeten."
Dan gaat hij samen met Josee
een lekker hapje eten. __,r
