Brug met vreemd kapitaal?
van Cornells en
Burgemeester
A. Lockefeer
zegt: Ik blijf
vechten voor
schone zaak
I
PRIKKEN
EN INSECTENBETEN
V1
MENEER HOBBS
NEEMT VAKANTIE
ROXASECT
Chefarine„4
Organisatie van Nederlandse
bedrijven in Nieuw-Guinea
1
,n tet -«-srsssfis
?s
INSECTEN-VERDELGER
In Openluchtmuseum
Het aankijken waard
beroemde genee*'
middelen in eJJJ
tablet doen wofl*
deren!
tegen pijnen
griep.
Katholieke Illustratie
V B
WOENSDAG 17 AUGUSTUS I960
tJ
Uweet toch, dat Hulst een stad is?
Burgemeester A. L. S. Lockefeer
stelt de vraag niet zonder enige
vrees, dat we van dit heuglijke feit
nog onkundig zouden zijn. Want hoe
wel het dorre stelsel der gemeente-
klassificatie aan de stadsrechten hun
betekenis heeft ontnomen, pleegt een
dergelijk in een ver verleden worte
lend privilege nog altijd aanzienlijk
tot de luister bij te dragen van de
plaats, die zich op het bezit hiervan
mag beroemen. Ook Hulst laat de
bezoeker omtrent dit punt niet lang
in het onzekere. Het stadje is slechts
toegangkelijk door een drietal forse,
de tijd trotserende, poorten, en de
imposante, hoog oprijzende wallen
geven Hulst nog het aanzien van een
versterkte middeleeuwse veste. Bin
nen de poorten blijken de middel
eeuwen zich trouwens al evenzeer
gehandhaafd te hebben, gestalte als
zij hebben aangenomen in de trotse
St. Willibrord-basiliek en daartegen
over een fraai gebouw, dat niet an
ders zijn kan dan het stadhuis van
Hulst. Hulst is onmiskenbaar een
stad dus, daarbij het culturele cen
trum van oostelijk Zeeuwsch Vlaan
deren, de stad van Reinaert de Vos
envan Paulus en Cornells de
Vos.
1
Eenzelfde stof (histamine) veroorzaakt het
gevoel van branderige jeuk.
door
EDWARD STREETER
SS? r fff fi «35 GraoXck^nd°lph is de beSte Vriendin Va" EmiIy
Faillissementen in juH
HULST, stad van Reinaert,
Paulus de Vos
Reinaert de Vos placht zijn biecht te belijden aan Grimbeert de Das. Daarom
heeft burgemeester Lockefeer van Hulst zich maar tussen beiden in geplaatst in
de hoop er nog iets wijzer van te worden.
Om dit laatste even te verduidelij
ken: de gebroeders Cornells en Paulus
de Vos waren schilders, die beiden op
het einde van de zestiende eeuw te
Hulst geboren werden. Zonder dat ze
nu meteen tot het kaliber van een Ru
bens gerekend kunnen worden, hebben
ze toch zeer verdienstelijk werk gele
verd en Hulst gaat er prat op zich
van deze Vlaamse meesters de geboor
teplaats te kunnen noemen. In de raad
zaal van het stadhuis hangt van Cor-
nelis een panorama van Hulst ,,uit lief
de gemaakt en gegeven aan de stad tot
eeuwige memorie". Dat „eeuwig" legt
de gemeente derhalve de dure plicht
op om het schilderstuk de eeuwen door
gaaf te bewaren en het plan bestaat
dan ook om Cornelis' edelmoedige ge
schenk binnenkort aan een ingrijpende
restauratiebeurt te onderwerpen, waar
mee een bedrag van ƒ4000 gemoeid
zal zijn.
Maar daarnaast is nog op andere
wijze de nagedachtenis van de twee
Hulster schilders geëerd en wel met een
tentoonstelling, die dezer dagen door
Zeelands commissaris, jhr. mr. A.
F. C. de Casembroot, is geopend.
Uit Nederland, maar vooral uit Bel
gië heeft men zoveel mogelijk wer
ken van de gebroeders De Vos bij
eengegaard tot een totaal van 17
stuks, zodat een zeer interessant over
zicht is verkregen van beider oeuvre.
Hun kwaliteiten en onderwerpen lo
pen sterk uiteen. Cornelis legde zich
meer speciaal toe op de portretkunst
en koos zijn figuren uit de gegoede
burgerij, terwijl hij de adel en de
hoogwaardigheidsbekleders, zich be-
w-ust van zijn beperkingen, gaarne
overliet aan Rubens en Van Dyck.
Paulus de Vos daarentegen is on
stuimiger van aard, maar bepaalt
zich in zijn werk slechts tot stillevens,
jachtscènes en diertaferelen. Baan
brekers in de schilderkunst kan men
de twee gebroeders De Vos moeilijk
noemen, maar zij passen volkomen
in de Vlaamse traditie en als zoda
nig strekken zij mede hun geboorte
plaats Hulst tot eer, zij het dan, dat
hun arbeidsterrein meer gelegen was
in de streek rond Antwerpen, waar
zij later woonachtig waren.
Uiteraard ziet burgemeester Locke
feer in de expositie een mogelijkheid
om de betekenis van zijn stad weer
wat meer naar buiten uit te dragen.
Dat hoort immers zo in deze tijd van
public relations. Gelukkig verslingert
Hulst zich niet aan buitensporigheden
om de aandacht van de wereld op zich
te vestigen, en het getuigt eerder van
goede smaak om dit doel te bereiken
door middel van culturele manifesta
ties, zoals deze tentoonstelling en zoals
de academische zittingen waarin ge
leerden zich verder verdiepen in de
betekenis van de fabuleuze schelm
Reinaert de Vos. Maar, zo begrijpen
wij uit de woorden van de burgemees
ter, het is Hulst er vooral om te doen,
dat Zeeuws Vlaanderen door de rest
van Nederland niet langer wordt be
schouwd als een soort quantité neglige-
able, een appendix als gevolg van zijn
geografische bepaaldheid. Nog altijd
Immers blijken grote groepen Neder
landers dit merkwaardige overzeese
gebiedsdeel als een ontoegankelijk, on
herbergzaam waddengebied te be
schouwen, door hun houding de Belgen
aanmoedigend om zich des te intenser
met Nederlands Vlaanderen bezig te
houden: de grond is voor een groot
deel in buitenlandse handen en de in
dustrie, voornamelijk geconcentreerd
langs het kanaal Terneuzen- Sas van
Gent, werkt maar ten dele met Neder
lands kapitaal. Deze ontwikkeling zal
niet gemakkelijk te keren zijn. Tenzij,
en hier berijdt de heer Lockefeer zijn
geliefde stokpaardje, er letterlijk en
figuurlijk een brug geslagen zal wor
den tussen Zeeuws Vlaanderen en ove
rig Nederland.
Want begrijp goed, aldus de burge
meester, dat Zeeuws-Vlaanderen van
het Deltaplan niets te verwachten heeft.
Het zal, integendeel, zijn isolement nog
sterker gaan voelen, wanneer de rest
van Zeeland nauwer aan het totaal zal
zijn aangehecht.
Schone zaak
Wat is er momenteel in dit opzicht
gaande? Helaas weinig dat de moeite
van het vermelden waard is. Maar
denk daarom niet, dat Zeeuws Vlaan
deren het er bij laat zitten. Na de actie
voor de vrije veren is er een betrek
kelijke stilte ingetreden. Aan de be
faamde en ook wel enigszins beruchte
tocht naar Den Haag heeft burgemees
ter Lockefeer niet deelgenomen. Hij is
rustig thuisgebleven, en ieder die hem
kent, weet, dat deze geboren en geto
gen Vlaming hoe strijdlustig ook van
natuur weinig op dergelijke emotione
le overredingspogingen gesteld is. Hij
verwacht meer van redelijk overleg en
op dit punt is hij volhardend genoeg.
,,Ik leg het hoofd niet ln de schoot.
Is het niet een schone zaak om voor
te vechten?" Hij speelt zelfs met de
gedachte om met eigen kapitaal de zo
begeerde oeververbinding tot stand te
brengen en propageert dit idee ook in
België, waar de industriegebieden rond
om Antwerpen en St. Niklaas en zelfs
in Noord-Frankrijk steeds dringender
de behoefte voelen aan een meer recht
streekse verbinding met Zeeland en
Holland. En zo kan het nog wel eens
gebeuren, dat Belgische en Zeeuws-
Vlaamse particulieren een werk ter
hand nemen, dat de Haagse departe
menten hebben veronachtzaamd als
zijnde van geen betekenis.
Maar hoe dan ook, de burgemeester
van Hulst ontveinst zich niet, dat er
nog heel wat water door de Schelde
zal stromen voordat Zeeuws Vlaande
ren tot een volwaardig gebiedsdeel van
Ned,erland zal zijn gepromoveerd. Post-
huum zullen de gebroeders De Vos nu
hun cultureel aandeel bijdragen in de
taak om opnieuw de belangstelling der
Nederlanders te wekken voor dit won
derlijk vreedzame land van ons eigen
Vlaanderen, dat ondanks zijn sterke
verwantschap met België zich toch ge
heel en al met Nederland verbonden
voelt.
Op onze wandeling door Hulst moch
ten wij ons verheugen in het gezelschap
van de heer P. Brand, wethouder van
de stad en een voortreffelijk gids, die
al zijn vrije tijd benut om zich diep
in stoffige archieven te storten en daar
uit de meest belangwekkende vondsten
te voorschijn haalt. We kunnen u het
laatste opzienbarende nieuws meede
len, dat de heer Brand tijdens een re
cente speurtocht ergens in Gent heeft
blootgelegd.
Iedereen kent de geschiedenis van
het turfschip van Breda. Welnu, deze
stad zal zich om dit historische voor
val niet zozeer meer op de borst kun
nen slaan nu de heer Brand heeft ont
dekt, dat Hulst reeds in 1491 op
soortgelijke wijze is veroverd en
daarmee in dit opzicht de primeur
mag wegdragen. Soldaten van Maxi-
miliaan van Oostenrijk wisten in dat
jaar namelijk de stad binnen te drin
gen in enkele schepen, die beladen
waren met levensmiddelen waaron
der zich het krijgsvolk schuil hield
Dobbele poort
De heer Brand kon ons zelfs nog de
haveningang tonen waar zich destijds
deze gecamoufleerde intocht heeft vol
trokken, aangezien juist op dit punt de
laatste jaren een bijzonder interessant
opgravingswerk wordt verricht, waar
^4
men een groot deel van de zogeheten
dobbele poort" wil blootleggen. Meer
dan drie eeuwen heeft dit enorme
bouwwerk, dat eertijds door een tijd
genoot als „zwaer ende konstrijck" is
beschreven, onder de grond gezeten,
deel uitmakende van de unieke wallen-
gordel rondom Hulst. Op instigatie van
de heer Brand is drie jaar geleden de
ontgraving ter hand genomen en hij
heeft hiervan nog geen ogenblik spijt
gehad. Hij deed, naarmate het bouw
werk vrij kwam, de ene ontdekking na
de anderé, en het is wel zeker, dat
deze gecompliceerde poort, waarin
twee landwegen en een haventoegang
moesten worden gecombineerd, in zijn
soort enig is te noemen. Grote gedeel
ten kwamen gaaf te voorschijn, zoals
de 30 meter lange overwelving van het
water met daarin nog een vluchtgang
van 23 meter. Even verder wenkt do
heer Brand ons geheimzinnig om hem
te volgen en spoedig dalen wij een smal
le trap af tot wij ons bevinden in een
cylindervormige ruimte, die onze gids
beschouwt als een oude kerker. Die
hier binnenging, moest alle hoop op
ontsnapping wel laten varen, maar de
heer Brand wijst ons er op, dat de bo
dem van deze sombere put nog wel
een meter dieper ligt. Andere gedeelten
van het bouwwerk, dat ongeveer van
1525 tot het begin der zeventiende
eeuw heeft dienst gedaan, moeten nog
minstens drie meter worden ontgraven.
Over drie jaar, zo verwacht de heer
Brand, zal de Dobbele Poort van Hulst
weer als een kostbare laat-middeleeu-
se schat geheel aan de bodem zijn ont
rukt.
Op de wallen
Natuurlijk zy'n we ook op de Wall?n
geweest, vanouds een der voornaam
ste attracties van Hulst. Ter lengte van
vier kilometer slingeren zij zich als
een zetting van smaragd rondom het
stadje heen, bekroond met hoog ge
boomte. Hun aanvankelijk defensieve
taak is gaandeweg een recreatieve
geworden, maar wethouder Brand
van wie een verre voorvader, in de
zestiende eeuw, in Hulst de functie van
schepen uitoefende heeft er aardig
heid in gevonden om een deel van de
wallen in hun vroegere staat terug te
brengen, d.w.z. compleet met ravelijn,
een soort voorpost in het water, en
contrescarpe, de buitenste linie om be
legeraars aan te vallen. De uitvoering
is dermate geslaagd, dat regelmatig
studenten aan de Hogere Krijgsschool
te Den Haag in Hulst op bezoek ko
men om zich van de vroegere verde
digingsmethoden op de hoogte te stel
len. Maar ondanks deze relieken aan
een ver verleden, toen de geschiedenis
rondom Hulst inderdaad wel bijzonder
roerig heeft huisgehouden, is het
Zeeuws-Vlaamse stadje nu een toon
beeld van vreedzame rust en gastvrij
heid. Al is de burgerij weer in een
mum van tijd voor de strijd gegord,
wanneer Zeeuws-Vlaanderen nog ve
der in het isolement dreigt te worden
gedreven.
HANS STEVENS
Een deel van het in vroegere staat teruggebrachte ravelijn (rechts op de foto) met de daarbij behorende contrescarf'
de versterkte binnenglooi ing van de vestinggracht (links).
ST. PAUL DE VENCE, 16 aug. (Upi)
De Franse filmregisseur, André Cayatte,
is bestolen van 60.000 nieuwe frank
(45.000 gulden) aan juwelen en 3.000
frank aan contanten. De diefstal werd
gepleegd in zijn villa aan de Franse
Rivièra.
Naast de vreugde
en het genot van
zomer en vakan
tie brengt deze tijd voor
al voor de kleinere
onervaren kinderen
licht ongerief met zich
mee in de vorm van de
steken en prikken van
doornige struiken en
brandnetels, terwijl in
sectenbeten het humeur
van een kind en ook wel
eens van een volwassene kunnen be-
derven. Ernstige verschijnselen zijn
gelukkig zeldzaam, zij vereisen me
disch ingrijpen. Het is algemeen be
kend dat de reactie op een insec-
tenbeet zeer verschillend kan zijn
afgezien van het feit dat sommige
mensen nooit, anderen daarentegen des
te vaker slachtoffer zijn van vlooien,
muggen en dergelijke kwelgeesten.'
Mogelijk spelen specifieke lichaams
geuren een rol bij de selectie die de
parasieten maken. Ook de reacties
zijn zeer verschillend. De ene mens
krijgt na één muggebeet een flinke
zwelling, een ander merkt nauwelijks
iets als hij meermalen wordt gesto
ken.
Merkwaardig is nog, dat uiteen
lopende oorzaken, zoals eten van
aardbeien, aanraken van brandnetejs
en enkele harige rupsensoorten, ste
ken van een mug, mier of bij een
zelfde onaangenaam gevolg hebben,
namelijk een branderig jeukend, als
regel weinig opvallend bultje (gal
bult). Het staat vast dat één bepaal-
de stof in het lichaam hiervoor ver-
antwoordelijk is. Na het contact met
of het inbrengen van de schadelijk
heid reageert het lichaam met de
plaatselijke vorming van een gerin
ge hoeveelheid van deze stof (hista
mine). Bij sommige mensen die
„overgevoelig" zijn kan het lichaam
zelfs reageren met de vorming van
een zo grote hoeveelheid histamine,
dat deze stof, met het bloed door het
lichaam gevoerd, zich niet beperkt
tot het galbultje maar algemene ver
schijnselen veroorzaakt.
De aard van de in de huid ge.
brachte schadelijkheid kan dus ver
schillend zijn. De bij brengt het zo
genaamde apitoxin in het steekwond-
je (apis bij, toxine gifstof), de mier
het mierenzuur. De meeste van
deze stoffen reageren zuur waaruit
volgt dat ze door alkali geneutrali
seerd zouden kunnen worden en de
vorming van (meer) histamine
wordt tegengegaan. Het is een wat
simplistische redenering en het is mij
niet bekend of dit nog lukt nadat de
gifstof in het steekwondje in de huid
is gebracht. Een ervaringsfeit is ech
ter dat een druppeltje ammoniak of
even inwrijven met een vochtig ge
maakt stukje huishoudzeep snel ver
lichting kan brengen.
Als de steek niet vers meer is helpt
deze eenvoudige behandeling meestal
niet meer. Dan lukt het vaak nog het
hinderlijke effect van het histamine
tegen te gaan door een weinig van een
zogenaamde anti-histaminezalf op
het plekje te wrijven. Een dergelijke
zalf is bij de apotheker verkrijgbaar.
Na een bijensteek moet men er op
letten of de angel nog in de huid
zit en deze zo nodig verwijderen, om
dat er anders een ontsteking ter
plaatse kan ontstaan.
Advertentie
Dit gedeelte van de Dobbele Poort van Hulst ij al bijna geheel ontgraven en
gerestaureerd. Op een der muren treft men de herkenningstekens aan van de
metselaartekensdie hun oorsprong vinden in de runentijd.
vlekken
IN DE VOORDELIGEORANJE SPUITBUS
ftodukl
Vertaling: j
F. A. BRVNKLAVS
70
Meneer Hobbs schudde het hoofd en vervolgde zijn
weg. Hjj begreep vrouwen nu eenmaal niet, begreep
niet waar ze heen wilden. Ook begreep hjj niet, hoe
ze het klaar speelden om je zo'n schuldgevoel te ge
ven zonder eigenlijk iets te zeggen.
■Ej str°°k strand was verlaten. Een land
wind had de zee glad gemaakt op de kleine golfjes
na, die slaperig braken op het terrasgewijze aflo
pende zand. En het_ geluid, dat ze daarbij maakten,
was als de ademhaling van het een of andere water
monster. Een halve mjjl verder, waar de bocht van
de baai een zanderige landtong vormde, zat een
troep meeuwen roerloos te soezen in de zon.
Meneer Hobbs trok zijn zwembroekje aan en pro
beerde zijn geluk als hengelaar. Hij stond op het af
hellende strand genietend van het zacht op hem toe
rimpelende water, dat 'n ogenblik later weer langs
zijn benen wegstroomde, terwijl het zand koesterend
rond zjjn hielen wervelde.
Hij hoopte, dat zijn lijn niet zou blijven haken. De
kust hier was bezaaid met zijn verloren gegane dob
bers en haken en hij was nu aan zijn laatste toe.
Toen hij de lijn weer uitwierp, remde hij niet tijdig
met zijn duim af en de boel raakte in de knoop. Hij
liep achteruit verder het strand op, ging op een stuk
hout zitten en begon aan het langdurig karwei om
de lijn weer uit de knoop te halen.
Het was een lelijk-ingewikkelde knoop en het kost
te hem meer dan een half uur, voordat hij de zaak
weer in orde had. Toen, met zijn lijn netjes opgerold,
liep hij opnieuw naar de rand van het water. Iets
dieper de zee in was een vlucht sterntjes bezig met
rondcirkelen en duiken. Er moest daar iets onder de
golven verscholen liggen, maar hij zou daarvoor zijn
lijn ver moeten uitwerpen. Meneer Hobbs nam zijn
maatregelen met grote zorgvuldigheid. Hij zwaai
de zijn hengel als een zweep. De lün schoot uit. Er
tampte iets af. De losgeraakte dobber schoot het wa- als soldaten, die te lang in 't veld ziin eeweest er
loos geworden lijn weer op. Hij deed het zonder ver- De gezichten rond meneer Hobbs waren hem
fan he^ehenglseSoeneen g6PaSt 611 dramatisch eind tVhaaf *ekend- maar hij slaagde er nooit [n om z™
»WÜ je me de kleren geven, die je niet meer moeite meefvoor" Me vrouw6'Hobbs^maakte1 zhn Sver'
HobbfDan Kan ik 26 inpakken'" zei mevr0UW ZUim "}éér dan goed. Ze s^een instinctief te weten"
Meneer Hobbs stond, in de deur van zijn ondiepe lierelafilfwarlfeenotenffek lo^haa^6
rgka%!nrerzag garderobe. De meeste cos- Het resultaat was, dPat haar conversatie na één
tuums, die daar over de kleerhangers van verbo- van die partijen meneer Hobbs' verwarring meestal
gen tjzerdraad hingen, waren niet van hun plaats nog groter maakt™ verwarring meestal
ffürtonL81?'jZe Ultpakte- Hü ha(i zoveel zorg en „Zag je Lucy Spendgall?" vroeg ze bijvoorbeeld
ongelofelijk was dft 32.1^enszonder enige aanleiding. „f)at is nu dat kind
ya.s.:. <?at .h« er zo weinig gebruik van dat met Jane's vriend, Harry Cramer, gaat trouwen."
Waarom h^d'hH Hifhf n"" s,mokin£ te voorschijn. „Lucy "SpendgalFf"w^-bVdoeTTeT"' vroeg "meneer
waarom had hij die in s hemelsnaam meegenomen? Hobbs.
Of die vier linnen pantalons in sportieve kleuren? Of „Och, 1e weet wel Dat aardiee blondip in dat ri-
die gestreepte blazer? Of dat prachtige strandpak. geunerinhepakje g blondje m dat zi-
Die colberts had hij meegenomen „voor het geval, „Ik heb niet op haar gelet," zei meneer Hobbs.
Ja' ,voor wedk geval? Zijn dassen hingen daar „Maar man, je hebt meer dan een half uur lang
™g1,™roh.et merendeel ongebruikt, precies zoals zijn met haar staan praten. Ze logeert bij de Randolphs
h nün Lf ru-1JK weken, geleden over een haak ge- Ze is nog zo'n halve nicht van mevrouw Randolph."
11 ,pukte zich om zijn schoenen voor „Wie zijn de Randolphs?"
de dag te halen. Waarvoor had hij die toch gekocht?
iot zpn ontsteltenis ontdekte hjj, dat ze onder de
schimmel zaten.
Wat had hij zich eigenlijk van Grey Gables voorge
steld? En toch, nu hjj voor het probleem was ge-
Lieveling, doe niet zo achterlijk. Dat waren de
mensen, die de party gaven."
„Hoe.bestaat het!" Meneer Hobbs deed, alsof zijn
vrouw iets heel merkwaardigs had ontdekt.
„Je moet je de Randolphs toch nog herinnerren!
een besluit te nemen. Hij had nog een lang week- Emily wie?
end voor de boeg. Iedereen zou zich op z'n Paasbest
kleden. Verschillende dingen nam hij uit de kast,
schudde daarna het hoofd en hing ze weer terug.
„Dat is ongeveer alles, wat ik je nu al kan laten
inpakken," zei hij. Hij legde verscheidene dassen
En zo ging het dan verder.
Maar 's avonds, toen ze langs de Cliff Road naar
tl- 9 les terugreden, waren ze stil.
„Ik ben doodop," zei mevrouw Hobbs eindelijk.
,,IK Ook TT-l-TTl- J 1 - 1
viin -7-beaamde meneer Hobbs. „Ik denk, dat
zyn smoking een trui met een gat m de elleboog en ik nog een glas melk drink als we thuis ziin
H blf' f d Paar gymnastlekschoenen °P mevrouw en dan met een boek naar béd ga
°MaarCwat wil je in 's hemelsnam aanvangen ktaar S?"Wmt^VKSf 'Iedereen*
Sbruikt hebt'" r°mmeI' die jC d® heI® Z°mer niCt betaüv"^taetojVsen dié aime Jane
„Daar is niets bij, wat ik gedurende het weekend Chürchihs."3 genoeg sandwiches gegeten bij de
misschien niet nodig zal hebben," zei meneer Hobbs
vastberaden.
Meneer en mevrouw Hobbs stonden op een stamp
vol grasveld te praten met een groepje mensen. Het
was de laatste van de Labor Day cocktail parties.
De gasten zagen er vermoeid en overspannen uit,
_,De Randolphs, man, niet de Churchills."
.Mevrouw Hobbs leunde achterover in de kussens.
t is een prettige vakantie geweest," zei ze, terwijl
ze met dromerige blik uitkeek over de hei en de
zee naar de rode wolkenbank, waarachter het laat
ste zonlicht verdween.
Wordt vervolgd)
-.-ij,..- -J-,;.»
anzelfsprekend geldt ook hier
weer dat voorkomen beter is
dan genezen. Waar het steken
door bijen of wespen betreft kan al
leen yoorzichtigheid helpen. Vooral
deze insecten niet verschrikken; zij
steken zelden of nooit als zij niet be
laagd worden.
Over het bestrijden van muggen
zijn dikke boeken geschreven. Som
mige muggensoorten zijn namelijk
overbrengers van ziekten, o.a. mala
ria. gele koorts. In ons land gaat
malaria gelukkig een zeldzaamheid
worden, hoewel hier en daar een spo
radisch geval gemeld wordt. Dit be
treft dan meestal mensen die in de
tropen zijn geweest. Vóór de laatste
oorlog was malaria in Amsterdam
Noord bijvoorbeeld geen zeldzaam
heid. Bij de muggenbestrijding gaat
het er om de broedplaatsen te ver
nietigen, hetgeen soms zeer ingewik
kelde problemen schept, omdat elke
muggensoort er een heel eigen broed-
gewoonte op nahoudt. Deze bestrij
ding is voor een individu niet goed
mogelijk en weinig zinvol. Gelukkig
is het voor het individu wel mogelijk
muggen van zich af te houden met
geurtjes waar dit beestje niet van
houdt. Er bestaan verschillende
vluchtige oliën met een min of f 0i
doordringende geur die voor koriebe.
langere tijd een vrijwel afdoende s
scherming biedt. De ook voor de 1»
soms wat penetrante geur moet 9
dan maar voor lief nemen. BeKeIjje
voorbeelden zijn de citronelolie. fce.
uit een tropische grassoort wordt ,g_
reid, eucalyptusolie, kajoepoe»?'e.
Deze zijn bij de apotheker of een
de drogist verkrijgbaar. g,
Advertentie
4
ARNHEM, 17 aug. In het Neder
lands Openluchtmuseum, dat, weer of
geen weer, jaarlijks door honderddui
zenden toeristen wordt bezocht, is in
het Schoenmakershuisje van de Zaanse
Buurt een kleine tentoonstelling inge
richt onder de titel: Het aankijken
waard. Deze naam is ontleend aan een
onlangs te Amsterdam verschenen
boekje van drs. J. de Kleyn, conser
vator van de afdeling Realia. Het be
vat 64 afbeeldingen en beschrijvingen
van voorwerpen van ambacht en huis
vlijt uit het bezit van het museum. De
meeste van deze stukken zijn op de
tentoonstelling aanwezig. Ook op een
tweede boekje, ditmaal door het Open
luchtmuseum zelf uitgegeven, wordt op
deze tentoonstelling de aandacht geves
tigd. Er worden nl. verschillende daar
in beschreven handwerktechnieken ge
demonstreerd, die in het boekje (van
Maria van Hemert) worden geanaly
seerd.
.J
Elke woensdagmiddag stroomt
grote gehoorzaal van de Ludwig-M9' j,
milianum-universiteit te München
Romano Guardini spreekt. De Kathov'
ke Illustratie van deze week wijdt e
interessant artikel aan deze grote r-i,
leerde en priester, die in vroegere js
den waarschjjnljjk al bij het leven 9
kerkvader vereerd zou zijn. Het J'0 js
naai van deze periodiek munt s^e -r-
weer uit door zijn actualiteit. De VL,,.
dienste ervan is, dat de redactie gt.
kens beslag weet te leggen op niet f
der m de dagbladpers verschenen
oport in opkomst, waarvoor een eI?pr-
plaa.sje is ingeruimd, eveneens ypf.
lucht met boeiende actiefoto's is wal Pt
SKlen. ILOÖ'iPr» Vfltl TT/-\r»f r»l f pr R -
fijne van. Tenslotte een fotoreport9^-
over het moderne Japan. De jeugd v»
dit land blijkt steeds meer de ogen
„s meer ub „Af
richten op het westen. Alleen de ondo°'
grondelijke glimlach blijft.
Het totaal aantal uitgesproken faiB^pt
menten in de maand juli I960 bedra9»,
119 ün juli 1959 132) te verdelen 9J
Y°'g}: In de provincie Noord-Holl9"
(exclusief Amsterdam) 19 (ig) Amst?pf
n„m tt Zuid-Holand (exclus'
Den Haag en Rotterdam) 15 (25), D/ht
Haag 7 (8)> Rotterdam 9 (15), Utree"
A (5), Gelderland 7 (13), Noord-BiA
bant 13 (12), Limburg 6 (3), Zeel9?.
4 (1), Friesland 1 (3), Groningen 1 ;Jai
Drente 3 (2), Overijssel 8 (2). Het t°ta 1
aantal uitgesproken failissementen va?L
januari I960 t.m. 3l juli 1960 bedraaë
1042 (932).
NieSu7„°aA'KJLrer%emeemtaairs te ^dr«f-«
Hojlandia, een organisatie van het be-
beSamintniKeC°nStitUeerd' waaraan de
benaming is gegeven van „Verteren-
Ni?e°uw-Gufne^"nlCU,ier Bedrijfsleven in
deze organisatie zijn tot dus-
Maat J*®®6" 6d,en de Kon" Paketvaart
!e Nederlandse Handel
ExPeditie- en Veem-
"Nieuwenhnijs", de Hollandse
Hetonmaatschappij, de Amsterdamse
Hallast Maatschappij, de Industriële
en Aannemingsmaatschappij V.A.M.,
ae „Aannemersbond", de Nigimij., de
Import Maatschappij, De Kon.
Kotterdamsche Lloyd, de Stoomvaart
Mij. Nederland, Oranje-Garage, Tech
nisch Bureau Geveke en Co., Engle-
bert, Blom en Van der Aa. Handels
vereniging „Hollandia", Shell Nieuw-
Guinea en Lindeteves Jacoberg.
Het voorzitterschap van de organisatie
berust bij de heer Th. Hut, algemeen
vertegenwoordiger van de K.P.M., ter
wijl de heer J. H. van Rongen, manager
van Englebert, als plv. voorzitter zal
optreden. Het kantoor van mr. J O de
Rijke is met het secretariaat belast,
Het blad herinnert eraan, dat de di-
recteur van Economische Zaken een
leven heeft ingesteld. Op de vraag va9
de heer Th. Hut of er enig verband be
staat tussen dit contact-college en
bovengenoemde, pas opgerichte van be"-
bedrijfsleven, zei deze, dat de twee li
chamen volkomen van elkaar staan. ZU
het, dat de leden van het contactorg^?1
die het bedrijfsleven vertegenwoordj'''
gen voortkomen uit de nieuwe organi
satie.
De vertegenwoordiging Van het parti
san beschouwd worden als het gezag
hebbende lichaam waar ieder die de
culiere bedrijfsleven in Nieuw-Guine9
mening van het bedrijfsleven wil ver
nemen terecht kan.
De betekenis van het contactorgaan
is vooral, dat met betrekking tot over
heidsmaatregelen die de belangen va9
bet bedrijfsleven raken, eerst door df
overheid overleg kan worden gepleegd
met vertegenwoordigers van het geor
ganiseerde bedrijfsleven.
De heer Hut legde er de nadruk op.
dat de nieuw gestichte organisatie va9
het bedrijfsleven voor uitbreiding vat
baar is. Reeds zijn de N.NGP.M. ie
Sorong en Hoeks Zuurstoffabriek i9
Manokwari uitgenodigd om toe te tre
den, terwijl waarschijnlijk ook de ImeX
in Zuid-Nieuw-Guinea eett uitnodigt9^
daartoe zal ontva
