Opvattingen van de
uil Visie op de| Voorlichting vereist
wereldpolitiek
w
Offerbereidheid nodig
Kardinaal
Ottaviani
zeventig jaar
r
e
n
V B
t WÊÊtik9l||ff
RICHARD NIXON
V.
J
JOHN F. KENNEDY
J
i
i i
ONBUIGZAAM MAGISTRAAT
ZATERDAG 29 OKTOBER 1960
"elke rol moeten openbare mening en
„pressure groups" spelen? Er zijn
mensen, die zeggen dat de democra-
iii,I tieën in het nadeel zijn ten opzichte van de
mhiiiiiSovjet.Unie; die heel weinig aandacht hoeft
te besteden aan een openbare mening, welke
ze doorgaans naar believen kan hanteren en
indoctrineren. Wij zijn immers afhankelijk
van een openbare mening, die te dikwijls
kortzichtig en eigengereid is, en die niet in
staat is de nodige opofferingen en moei
lijke beslissingen te aanvaarden. Anderen zeg
gen weer, wijzend op de Engelse geschiedenis,
dat sinds 1914 die openbare mening te traag
en moralistisch is voor een buitenlandse poli-
üillil*
lliill ft IÉ I Hl- J
I1 het Khroesjtsjev-manifest dat in Moskou
^.'tgegaan is van de communistische par-
gj "jen van 64 landen ligt een botte uitda-
r,j' .g vervat, die de vrije wereld niet kan en
0n 1 zal voorbijzien. Het zou roekeloos van
lw *Ün het opzij te schuiven op grond van
vera dat het de gebruikelijke leugens en
ïih aaiingen bevat die soortgelijke verkla-
(j-tgen in het verleden hebben gekenmerkt;
V hocument immers waarschuwt ons er bij
siefbezig zijn een massaal niet-militair offen-
w £e ontketenen, gericht op het omverwer-
Van alle vrije regeringen, zulks op het
tyA^nt dat wij er op de eerste plaats aan
§3e" onszelf te verdedigen tegen het toe-
E0tl}en militaire potentieel dat de Sovjet-
e in de toekomst zal hebben.
door-
Vice-president van de Verenigde Staten
van Amerika
en
republikeins kandidaat voor
presidentschap
hef
■door
Senator uit Massachusetts
en democratisch kandidaat voor
het presidentschap
tiek die, in een korte periode van duizeling
wekkende ontwikkelingen, vijanden heeft ge
maakt van vroegere vrienden en vrienden
van vroegere vijanden.
i
i
(Van onze Romeinse correspondent)
Het lijkt, of kardinaal Ottaviani twee naturen
heeft. Hij is de robuuste goedlachse mens met
een gul en groot hart, de vriend van heel de
volkswijk Trastevere, waar hij 70 jaar geleden ge
boren werd. Daar en in een arbeiderskwartier nabij
de Via Aurelia kent hij iedereen. Hfj spreekt het
Romeinse dialekt en hun taal. In zijn wat versleten
zwarte toog staat hij met zijn geadopteerde parochi
anen te praten, om het even of zij kerks zijn of niet,
of zij lid zijn van de Katholieke Actie of van Togli-
atti's club. Van zijn schoolkinderen kent hij de
puntenlijsten en hun omstandigheden; hij begrijpt
en bemiddelt zo nodig thuis of bij de' bovenmeester.
Hij heeft een groot geheugen voor namen, ofschoon
tegenwoordig de mensen voor hem niet meer dan
kontoeren zijn, want hij ziet zeer slecht. Maar hij
herkent ieder aan de stem. Daarom zegt het volk:
„De kardinaal kijkt met de ogen van zijn ziel". Nie
mand heeft hem ooit boos gezien of korzelig. Bij
goede raad laat hij het niet, een deel van zijn inkomen
verdwijnt er. Hij is bemind als een goede pastoor,
hfj is de meest populaire prelaat van Rome (als de
mensen zich zijn prelatuur herinneren).
Rivalen Nixon en Kennedy geven
h
"HBj lllllHIlUHIUIIlUilUlltllimiIHHHflIlHIIItllMIIUIIllluininillllUlllllllllllllllllUltllllHUIIIIimiflilllIllHIHItlllIHHUinilllllllUlllllllllllllUHimillllllllllHIItlIHllHIl!
I 1PP 4 p!
'SM-'P/ 'i
üe Republikeinse kandidaat voor het presidentsch ap, vice-president Richard M. Nixon, en echtgenote.
I'll K Voor dat de mannen Van het Krem"
At/61?'61" enige van de acties, die wij als gevolg
aannemen van het Khroesjtsjev-manifest
Do T verwachten.,
Psyp, metators in Moskou zullen hun economische,
6 ir.' logische en -ubversieve activiteiten overal in
'Vlr i 1(1 sterk opwwrt-en. Zij zullen opnieuw de na-
ver]p£eggen op hun Volksfront-taktiek, die in het
zo veel goed-bedoelende mensen heeft be-
t'ansyi. Niet aflatende controle op, en overheersing
6artiP°mmunistische regeringen en communistische
aVer,„?b door de mannen van het Kremlin zal weer
n de orde van de dag zijn.
nog enige twijfel aan bestond hebben zp
zijn. Wij beschikken over de meest produktieve eco
nomie die de wereld ooit heeft gekend, maar ook
in zulk een economie moet het aanwenden van
mankracht, van wetenschappelijk denken en van
technische bekwaamheid voor wat betreft onze de
fensie-inspanningen wel voelbaar zijn.
Wij hebben het uithoudingsvermogen en de vast
beradenheid tot geduldig ondergaan van een koude
oorlog-voor-onbepaalde-tijd nodig. Wij hebben deze
oorlog niet gekozen. Wij proberen op alle mogelijke
manieren een duurzame en rechtvaardige vrede te
bevorderen, maar die vrede kan nooit eenzijdig zijn,
tenzij het de vrede van de overwonnene, de vrede
van de slavernij is.
Laten wij geheel en al de krankzinnige raad in
de wind slaan van degenen die aandringen op een
vrede-door-onderhandeling tot iedere prijs, zelfs
het kwaad.
al is hij gebaseerd op aanpassing aan
Om de vrede te verzekeren moeten wij sterk ge
noeg zijn om agressie te weerstaan, ofschoon wij
altijd bereid moeten zijn te streven naar een we-
S"«t ^indelpke'doel van'overheersing van de wereld
<Wr d£et-miïitalre middelen wanneer het kan of
jyhdel van oorlog als het moet, nog eens be-
"et
nieuwe uitdaging, die
bi
wis antwoord op die nieuwe uivut»&,.,6, v.—
A)-, .amatisch wérd onderstreept door het lanceren
"ièt Iwee Spoetniks, moeten wij de uitersten van
Dala ,en zelfgenoegzaamheid vermijden.
kan leiden tot haastig in elkaar geflanste
"i«t ai en programma's. Wij moeten bijvoorbeeld
Ajiiko onze bronnen voor de militaire defensie ge-
?Mo>i,n.Pn de even belangrijke noodzaak van een
"ie 1 ekepsychologische en economische deten-
de vrije'wereld verwaarlozen. En, de nood-
bieu-, Van de opleiding van meer geleerden en mge-
Nk l erkennend, mogen wij niet de andere nood-
^kPran bet handhaven van een evenwichtig ont
ijs». "Ssprogram zo belangrijk voor het voort-
^esiaj^'dent JVixon reikt een prijs uit aan de vice-
ldWt van de Lockheed-fabrieken. Nixon heeft een
m°del van de Starfighter in zijn handen.
Sta
"ooj^b van een vrije maatschappij
over het
zie«r Wirmoeten nooit''vergaten dat Amerika
y6tp®reld iets beters te bieden heeft dan het grove
'scheScllaPPelijke materialisme van het commums-
'e systeem.
kfenlfigenoegzaamheid is Precies eY,en hlrïnneren'
dat '^an zich nog met enige moeite hennrreren
W-Pfl10? deze lente de regering onder enorme diu,
miiuoiro uitgaven en
hèV'u ëe.zet om de militaire "uitgaven en die op
s"oaiie i<?d van de onderlinge veiligheid te b -
\6"- Ik kan begrijpen dat de Amerikanen beu
reltl o -n ZWare belastmgen en. vooitdurende -
ten "urlses- Wij willen in vrede leven en we 0
ais zel£de van anderen. Maar het. kcTi,??^
of aal voor, hoop voor de realiteit te houden
„Tot SGsproken woord voor de daad.
wer^cr-ete aanwijzingen hebben^ dat de we,
a?lijk
ei"deliii- 'jk in vrede leeft, moeten wf) het er nu
_y°0rhol Aens en voor altijd over eens zijn dat wij
eb Eei.4 moeten zijn op het brengen van offers
Daa uldige vastberadenheid.
."staanrn°et offerbereidheid in het economische vlak
sie, 2elfs als wij onze uitgaven, voor de delen-
militaire zowel als de economische,
brigrtJ'.cpvoeren, zou de voortdurend zware belas-
Stabdaa!ii0££,ers vragen. Dat betekent dat onze levens
wel 2l? u niet zo snel opgevoerd kan worden als wij
^betën en wensen. Het betekent dat wij een luxe
opgeven, die anders de onze zou kunnen
reld die geregeerd wordt door wet en morele prin
cipes en niet door macht.
Ik wjjs u hiermee geen gemakkelijke weg aar..
Het zou plezieriger zijn u zoet te houden met ge
meenplaatsen en gemakkelijke verzekeringen. Maar
dat zou niet eerlijk zijn. Het zou verraad betekenen
aan die tradities, die Amerika groot hebben ge
maakt.
In een tijd van crisis zou een grote natie zich de
hoedanigheden moeten herinneren die haar tot het
leiderschap van de wereld hebben gebracht. Een
van deze hoedanigheden is de moed geweest. Wij
hebben moed getoond zowel in tijden van vredg. als
van oorlog.
In de loop van onze geschiedenis zijn we gestoten
op ernstige bedreigingen in tijd van oorlog maar
wij hebben nooit gefaald waar het er om ging door
te vechten tot de overwinning. Wij hebben moeilijke
economische problemen onder ogen gezien en hen
overwonnen en tot op de dag van heden gaan wij
in de wereld voor op het stuk van welvaart en rijk
dom.
Wij zijn geconfronteerd met sociale problemen en
wij zijn zover gevorderd dat. wij de dag tegemoet
kunnen zien dat armoede en gebrek in ons land
zullen zijn uitgebannen. Wij bewegen met kracht en
vastberadenheid hemel en aarde om rechtvaardig
heid op het gebied van ras te bewerkstelligen. Wij
wensen in ons midden de schande van discrimina
tie en onderdrukking eenvoudig niet.
De hoedanigheden die al deze verworvenheden mo
gelijk maakten zijn van morele aard. Zij weerspie
gelen karakter en beginsel. Zij kunnen alleen wor
den verklaard in de bewoordingen van de religieu
ze traditie die ons er toe bracht als ons nationale
devies „In God vertrouwen wij" aan te nemen.
Een van de meest opmerkenswaardige voor
beelden van geschiedkundige profetie werd drieën
twintig jaar geleden gegeven toen Pius XI zijn
encycliek over „Het goddeloze Communisme"
schreef. In die dagen spraken de meeste mensen
over de Sovjet-Unie als over een slappe en on
doelmatige tyrannie. Maar deze grote religieuze
leider sprak in dóórklinkende bewoordingen over
het Communisme als een bedreiging voor de vei
ligheid en de vrede in de wereld. Zoveel als de
wereld inmiddels veranderd mag zjin, is er in
zjjn geschrift inderdaad weinig dat niet gebruikt
zou kunnen worden om de dreiging van het com
munisme in deze tijd te omschreven.
Ik kan niet inzien dat wie dan ook, die gelooft
in God en de menselijke waardigheid, ook maar zou
kunnen weifelen in de strijd die ons wacht. Het
communisme is totaal tegengesteld aan alles wat
wii geloven en liefhebben. Wij geloven in de men
selijke geest; zij behandelen de mens als een ma
chine. Wjj geloven in gerechtigheid en morele wet
ten; zij geloven slechts aan macht. Wij prediken lief
de en vergevensgezindheid; hun boodschap is die
van de haat.
Voor de religieus ingestelde ls ieder mens heilig,
omdat allen geschapen zijn door een liefderijke God.
Voor een communist is de evennaaste niet anders
dan een stuk gereedschap dat gebruikt kan wor
den bij ren poging tot het bereiken van de totale
macht. Wij willen vrede. Zij bereiden zich voor op
de verovering.
Deze geestelijke eigenschappen geven ons het ver
trouwen in de toekomst. Ónze militaire kracht
hebben wij in twee grote wereldoorlogen bewezen.
Wij beschikken over een ongeëvenaarde economi
sche macht. Wjj hebben het volle vertrouwen in
de bekwaamheid van onze wetenschapsmensen en
ingenieurs.
Maar boven alles rekenen wij op het onwankel
bare geloof van ons volk. Zonder dat zouden rijk
dom en techniek niets zijn. En wij zouden dan ge
confronteerd worden met het gevaar van een luxe,
die ons slap zou doen zijn eii van een technische
sterkte die ons zou verleiden tot blinde zelfover
schatting.
Maar de rustige astberadenheid van een nederig
geloof is het werkelijke geheim van de Amerikaanse
macht. Met dat geloof zal de duisternis van het
ogenblik inderdaad de duisternis, voorafgaande aan
de dageraad, blijken te zijn, de dageraad van een
nieuwe toekomst van vrede, broederschap en res
pect voor de waardigheid van alle mensen.
Maar wat deze argumenten ook eens waard ge
weest zijn, vandaag de dag is het onmogelijk te
voorkomen dat de gewone man beïnvloed wordt door
onze buitenlandse politiek. Eens bereikte de publieke
belangstelling voor de Amerikaanse internationale
verplichtingen slechts in oorlogstijd een hoogtepunt,
toen buitengewone eisen werden gesteld aan ons
mensenmateriaal en aan onze materiële bronnen.
Maar we beleven nu een vrede, zoals nimmer te
voren, die, naar het schijnt, wel onze generatie lang
zal voortgaan met dezelfde uitzonderlijke oorlogs-
eisen te stellen aan ons leven en onze portefeuille.
Bijgevolg zal dezelfde „gespannen publieke belang
stelling gehandhaafd blijven.
En zoals de buitenlandse politiek nu meer dan
ooit de gemiddelde burger beïnvloedt, beïnvloedt de
ze thans meer dan ooit die politiek. Zijn me
ningen, zijn stem bü verkiezingen en zijn inspannin
gen bepalen de grenzen van onze politiek, geven die
politiek de gewenste richting en keuren de prakti
sche uitvoering goed. Zijn houding, ten aanzien van
belasting en dienstplicht, buitenlandse hulp en bond
genootschappen, de Verenigde Naties, import, im
migratie, minderheden dat alles oefent zijn greep
uit. op de buitenlandse politiek.
Ons probleem is niet of de openbare mening onze
buitenlandse politiek zou moeten beïnvloeden, maar
of die invloed goed of slecht is. Het haastige terug
trekken en naar huis zenden van onze troepen na de
Tweede Wereldoorlog wordt thans beschouwd als
een voorbeeld van de invloed van eep kortzichtige
en slecht voorgelichte openbare mening. Aan de
andere kant is het zonneklaar, dat de Amerikaanse
openbare mening, met haar traditionele sympathie
voor mensen die hun vrijheid zoeken, de Amerikaan
se buitenlandse politiek er wijselijk van weerhouden
heeft: om zich wat het kolonialisme betreft nog nau.
wer te verbinden met Europese koloniale machten.
Het is echter moeilijk onderscheid te maken tus
sen goed voorgelichte publieke opinie en, ik zeg dit
als politicus, en de propaganda van particuliere
„pressure groups". Ieder Congres en iedere rege
ring is onvermijdelijk gevoelig voor de druk welke
uitgeoefend wordt door machtige groepen binnen
het kiezerskorps, die zich door hun eigen belan
gen laten leiden, zonder oog te hebben voor het
uiteindelijk nationaal belang. Handelsbelemmerin
gen worden gevraagd door invloedrijke economi
sche groepen. Toenemende belangstelling voor de
vraagstukken van hun geboorteland wordt ge
vraagd door belangrijke volksgroepen. Anderen
vragen speciale campagne toezeggingen, die de
ene dag gemakkelijk in het openbaar gegeven wor
den, terwijl ze de dag daarop privé ten zeerste
worden betreurd, nadat alle consequenties van de
situatie nuchter bekeken zijn. We kunnen slechts
nopen dat onze leiders, onze voorlichters en het
publiek in het algemeen de moed zullen hebben
om aan deze druk het hoofd te bieden.
Dit voert ons aanstonds naar de tweede vraag.
Welke rol moeten politieke partijen en campagnes
spelen? Er is een gevaar dat het politieke debat net-
zij een te grote, hetzij een te kleine rol. speelt
in de bepaling van de buitenlandse politiek.
Wanneer ik spreek van een te grote rol, dan be
doel ik de partijdige verwrongenheid, overdrijving
en te sterke vereenvoudiging, welke al te dikwijls
voorkomen in beide partijen, vooral gedurende een
campagne. Dan denk ik aan het, dramatisch een
beroep doen op populaire vooroordelen of „pressure
groups" - bedrieglijk betekenisloze beloften aan
de uitbuiting van menselijke hoop en ellende, aan
de verdraaiing van het nabije verleden en aan
het gebruik van emotioneel geladen termen zoals
„appeasement" en co-existentie. Dit zijn de uitwas
sen van het partijenstelsel, die de stem van de bui
tenlandse politiek zouden kunnen verzwakken.
Maar er is ook nog het gevaar, dat politieke par
tpen te weinig belang stellen in de buitenlandse po-
lihek- Al te veel politieke campagnes leggen alleen
de nadruk op de zaken, die de eigen portemonnaie
raken, waarbij ze de kwesties van wereldbelang als
te ingewikkeld beschouwen, te somber en te ver
verwpderd voor discussie. Er wordt geen notitie ge
nomen van de internationale aspecten van vele bin
nenlandse kwesties als immigratie, tarieven, land
bouwoverschotten en ons defensie-budget. Kiezers
nemen ten onrechte aan, dat er op het terrein van
de buitenlandse politiek geen belangrijke verschillen
z,Jn tussen de Republikeinse en de Demokratische
partij. Het is gelukkig waar, dat de leidende meer
derheden in eik van beide partijen het in grote
trekken eens zijn over de uiteindelijke doeleinden,
over de wereldvrede, de welvaart, de rechtvaardig
heid en de collectieve veiligheid. Maar er zijn soms
hevige meningsverschillen over de verwezenlijking
van deze doeleinden, over de verklaringen en de
tactiek van de minister van Buitenlandse Zaken, de
rol van de President, de internationale handel, de
buitenlandse hulp, de V.N. en het defensie-budget.
Wat te denken van het traditionele argument dat
de politiek ergens moet ophouden. Ik geloof inder
daad dat we niet moeten streven naar partijwinst
ten koste van onze nationale veiligheid, of dat we
ons moeten onthouden van steun aan de president,
uitsluitend om politieke motieven. We moeten er
voor zórgen dat we een bittere politieke splitsing
vermijden, die later een politiek van de twee partijen
onmogelijk maakt.
Deze populaire opvatting over de politiek die
ergens ophoudt voert mij naar de derde en laatste
vraag: wat moet de taak zijn van de openbare op
voeding en het leiderschap inzake het creëren van
een buitenlandse politiek? Want de invloed op een
buitenlandse politiek van een publieke opinie, wel
ke ongeïnformeerd is, slecht-geïnformeerd of ver
keerd geïnformeerd, is veel gevaarlijker dan in
het geheel geen invloed. En, ongelukkigerwijs, zijn
de grondopvattingen van de buitenlandse politiek
vandaag de dag te dikwijls verduisterd door valse
axioma's en mythen, die hardnekkig voortwoeke
ren, omdat zij ons gevoel van veiligheid strelen
of een beroep doen op onze vaderlandsliefde. Wij
geloven in mythen, die gebaseerd zijn op de on
schendbaarheid van de nationale souvereiniteit,
het bestaan van uit zichzelf goede, slechte of ach
terlijke landen, de voorrang van de gouvernemen
tele economie boven de nationale veilighad of de
benadeling van de macht van de agressor door
hem onze diplomatieke erkenning te onthouden.
Te vaak zijn we geneigd te geloven, en dit geldt
voor alle demokratieën, dat onze buitenlandse poli
tieke beslissingen gebaseerd zijn op morele overwe
gingen, terwijl" de beslissingen van onze tegenstan
ders of zelfs die van onze geallieerden geheel zou
den zijn gebasseerd op overwegingen van eigen be
lang of opportunisme.
Aan talrjjke Amerikaanse studerenden wordt nog
steeds een overdreven nationalisme bijgebracht; zij
geloven dan oprecht, dat nagenoeg iedereen in de
wereld, indien voor een vrije keus geplaatst, liever
Het echtpaar Kennedy wordt uitbundig toegejuicht
tijdens een rit door Broadway, New York.
Amerikaan zou zijn dan iets anders; zij gebruiken
leerboeken waarin merkwaardige en schilderachtige
verschillen tussen de volkeren worden uitgemeten
terwijl niet wordt gewezen op de fundamentele over
eenkomsten.
Velen die nauwkeurig alle vrouwen van Hendrik
de VHIste kunnen opnoemen of kennis dragen van
andere gebeurtenissen in Europa, weten totaal niets
van de volkeren, culturen en godsdiensten van het
Midden-Oosten, Afrika en Azië.
Deze verdichtsels en onwetendheid moeten wor
den opgeruimd vooroordelen moeten worden weg
genomen en de misverstanden moeten verdwijnen
die over de Amerikaanse buitenlandse politiek be
staan, indien wij goede leiding geven aan de open
bare mening over onze buitenlandse politiek.
Scholen, kerken, groepen burgers, dagbladen en
andere communicatie-middelen spelen alle een in
betekenis toenemende rol bij de taak van voorlich
ting aan het publiek in wereldzaken. Maar het is
de federale regering in Washington waar we ons in
eerste instantie op richten voor voorlichting en lei
ding. Indien de regering spreekt met vele en ver
schillende tongen, indien de verklaringen van de pre
sident vastberadenheid en samenhang missen, dan
zal de openbare metiing in de war en op drift raken.
Ik zeg niet dat de formulering van de buitenland
se politiek in' een demokratie een gemakkelijke taak
is Het is duidelijk, gezien de vraagstukken die ik
heb besproken, dat dat met het geval is. Maar in
dien de makers van onze buitenlandse politiek het
volk in vertrouwen kunnen nemen en gelukUjdi£. de
moed opbrengen om weerstand te bieden aan met-
verantwoorde openbare druk --- indien zp in staat
zijn en de vastbeslotenheid hebben de teiten te stel
len en de alternatieven waarvoor wy staan, hoe on
prettig ook, eerst dan kunnen we nieuwe fierheid
verwachten en vertrouwen in het gezond verstand van
het publiek in het algemeen, in de wijsheid van onze
gekozen leiders, en in de vervulling van de ziens
wijze die wij de demokratische levenswijze noemen.
(Copyright A.B.C.press)
De Democratische kandidaat voor het presidentschap, senator John F. Kennedy, en echtgenote.
Op zijn kantoor is Alfredo Ottaviani, kardinaal-diaken der
Heilige Roomse Kerk en leider van de Hoogste Congregatie
van het Heilig Officie, de onbuigzame magistraat. De intel
ligente volksjongen uit Trastevere, Romano di Roma, dok
toreerde driemaal. Hjj was hoogleraar in de rechtsfaculteit
van de Apollinaris en in de wijsbegeerte aan het College der
Propaganda Fide. Hij is rector geweest van het Boheems
priestercollege en tot heden de grote vriend der Tsjechen
gebleven. Aan de Pauselijke Staatssecretarie heeft hij gewerkt
en sinds 1935 is hij verbonden aan de Congregatie van het
H. Officie, waarvan hij in 1953 bij zijn kardinaalsverheffing
pro-secretaris werd en het vorig jaar secretaris; dit is de
hoogste post, omdat de Paus zich het prefectschap dezer Con
gregatie voorbehoudt. Kardinaal Ottaviani heeft verschillende
wetenschappelijke artikelen naast lijvige boekdelen gepu
bliceerd.
In het Paleis van het H. Officie, links van de St -Pieter
zetelt Zijne Eminentie als minister en hoge rechter De
Supreme Congregatie van het H. Officie heeft competentie
in alle zaken die het geloof en de zeden aangaan. Onder
haar valt de Index der verboden boeken, bepaalde huweliiks-
zaken en zjj waakt en oordeelt over de zuiverheid van het
geloof en over de eenheid der Kerk
2egt men in Rome; de Congregatie der Religieuzen be
oordeelt deze zaak zus of zo, de Oriëntale de Consistoriale
heeft deze opinie, bij het H. Officie hoort men vee a
Ottaviam's mening iS, Ottaviani vindt... en dit snraakl
gebruik is veelzeggend. En schertsend, wanneer men langs
het grote gebouw komt: Pas op, de inquisitie!
v?.n de strenge kardinaal geloven heilig,
dat hij het tegenwoordig ontbreken van de „wereldlijke arm"
betreurt, zpn vijanden doen er een schepje op en vertalen dit
met; de brandstapel en de auto da fe.
In werkelijkheid heeft de kardinaal geen gespleten natuur.
7,-ü sangUmisch, man me£ een zeer diep plichts.
besef. Zijn ambt om als een van de voornaamste mede-
kPTc rto Dm,n i
xrr^rA-^ jt-T aAÖ ccu Vdn ae voornaamste meae-
rlikcnJ nafJirv. te wak«n over het zich immer ver
en m-ndemfj^n"1*?1 V°u het geIoof> IeSt hem gestrengheid
kLvïl rL?; £let Purper, dat hjj altijd als een bjj-
nnïïf Fan§SOnderscheiding beschouwde, scheidde hem
ar! d?. mensen en van zijn oorspronkelijk milieu. Soms
verbeten Z:~'n £emPerament hem de politieke voorzichtigheid
l„,^a'dinaa' Ottaviani heeft een aantal opzienbarende artike-
redevoeringen op zyn naam staan. Het klakkeloos
S(v,ooL,t ,won ren stijgt, naar mate het werkelijke geloof
aineemt, was een even scherp requisitoir, als zijn oordeel
eei1 christelijke regering in een voor .90
percent katholiek land. In 1958 schreef hij, zeer onconventio-
neel een hoofdartikel in de Romeinse Quotidiano over het
misbruik om geestelijken voor alle mogelijke wereldse belan
gen te spannen en hjj voegde er een hartig woordje aan toe,
over wat hij van zekere faits et gestes in de politiek (dat
was de politiek der Democrazia Cristiana!) dacht. Toen de
Italiaanse staatspresident dit jaar naar Moskou ging, kriti.
seerde de kardinaal in een preek in de Santa Maria Maggiore
op scherpe wijze de houding van sommige staatslieden, die
m de rij stonden om de vijanden van het geloof en van de
primaire mensenrechten de hand te mogen drukken. Hij re-
tereerde aan de gebeurtenissen in Hongarije en de storm
van woede, die toen opstak, bedaarde snel, toen kort daarop
de reeksen executies bekend werden, die in Hongarije vol
trokken werden aan bn de opstand nog minderjarige perso
nen.
Het befaamde artikel in de Osseryatore „Punti Fermi"
is algemeen aan kardinaal Ottaviani toegeschreven en de
internationale polemiek was niet van de lucht. Wat men jn
verschillende gevallen de kardinaal zou kunnen verwijten
is, dat hjj in oud testamentische verontwaardiging uit de
volheid des harten het zijne zei zonder zich om nadere
precisering te bekommeren. De geslepen Romeinen oorde
len; „De kardinaal ziet met de ogen van zijn ziel, maar
niet altjjd met zijn politieke hersens". Ook in het Vaticaan
weet men dat en zonder twijfel bezorgt de Secretaris van
het H. Officie de Staatssecretarie de nodige last. Dan
poogt de Osservatore Romano z(j het in artikelen zij het
door te zwijgen, de uitlatingen van Kardinaal Ottaviani
weer in het spoor der diplomatieke voorzichtigheid te bren
gen.
Maar summa summarum doet bii een korte schets van het
portret van deze „Gioot Inquisiteur de volbloedige mense
lijkheid warm aan. Onder de wat versleten zwarte toog en on
der het Heilig Purper bespeurt men het fel kloppend hart
van de heden 70:jange priester, die het volk, kerks of niet,
K.A. of communist, nog nooit boos of korzelig gezien heeft.
