Jacqueline Kennedy, de jongste en
mooiste „First Lady" van Amerika
Nieuwe presidentsvrouw spreekt behalve
nog drie talen
Engeh
E
1 San
f balm
n
n
Luxe in foundations van
Amerika overgewaaid
Meedoen op school kost
Nieuwe mode van de.,Groupe des Cinq
Ook HERENKLEDING met
gouddraad
H
Nieuwe boeken
Baby
f Hand in hand I
niet Jack j
verwacht
in december
E
Soepel materiaal vervangt baleinen
Mam, mag ik....:
Bernard Buffet schildert
bretels
Kinderboeken
één nacht
yw handen
9aaf en zacht
':MÊÊÊÊk
indacht voor koelkast
en wasmachine
Erfenis van Eeuwen
DONDERDAG 10 NOVEMBER 1960
ïn
j "Y
«coi/eline Kennedy zegt van
J zichzelf, dat ze niet erg goed
kan koken, hoewél ze veel van rr
ha r eten houdt. Hel liefst is ze J
i ezi9 fnet lezen, schilderen, met a
lr dochtei
zelf de
om,nq, die ze
1 ha
"lQr dochtertje en haar huis, waar 'i
"vfc! fr\U t W 41 1. ,'l.i tl/tMM I
z.elf de bloemen .schikt. Haar
O'""" J-- -- nu moet verlaten,
Geo
dat ei eet pan Washington, dat t
i .-rgetown heet. omringd door een
3 t* ingericht in achttiende- y
i Utose Europese stijl met hoge ka- i
.erslichte wanden, Louis XV jj,
T kleine klokken, ingelegde
1 :^'elties. Als er informeel bezoek
L Z.toipt Jacqueline Kennedy haar T
Choert en uit en kruipt lekker in i
h n ^u*e stoel. In de buurt ziet men
i? iaar en haar man 's avonds soms i
i Iri|l in hand langs de winkels t
1 jJ?en en de etalages bekijken. T
V '?nr al die gewone huiselijkheid
i g 1 er nu nog maar sporadisch riin
T 3 president Kennedy zal wel
'n het Witte Huis de jour-
i ■<tn n at aan het ontbijt te woord T
T ini?n' zoals hij nu soms deed, ter-
i V' de kleine Caroline in de kamer
:heid j
zijn. ij;
niet
jour- t
'-1-
speelde.
en van de jongste en mooiste pre
sidentsvrouwen gaat het Witte
Huis in Washington bewonen sinds
de 168 jaar, dat dit de residentie van
de leider is van de Verenigde Staten en
de „First Lady". Jacqueline Kenned.v-
Bouvier moet van een fascinerende
schoonheid ziin; uit de foto's blijkt dat.
Maar het is een intelligente en beschaaf
de schoonheid, die niet geïnspireerd
heeft tot ijdele jielfcultus, maar tot een
rustige, gesloten 7,elf verzekerdheid. De
ze mooie dertigjarige vrouw met. haar
heel eigen sti.il, heeft zonder twijfel veel
bijgedragen tot het behaalde succes van
haar man en zijn uiteindelijke overwin
ning in de fanatieke politieke strijd.
Zoveel haar toestand het toeliet, heeft
ze in de verkiezingswedloop met al
haar toewijding naast haar echtgenoot
gestaan. Ze verwacht in december een
baby. En dat ir voor haar een meer
aangrijpende gebeurtenis dan het na
tuurlijke gegeven in het leven van een
jong getrouwde vrouw. Ze heeft name
lijk in haar zevenjarig huwelijksleven
reeds een kindje verloren kort na de
geboorte, dat was in 1956, en twee jaar
daarvoor de teleurstelling moeten ver
werken van een verkeerde afloop toen
7.0 voor het eerst verwachtte moeder
te worden. De bijna driejarige Caroline,
het enige dochtertje, is haar Idool. En,
naar iedereen mèt haar hoopt, zullen
in het Witte Huis aan het begin van de
intrede der Kennedy's twee kinderstem
men klinken.
Gemakkelijk zal het niet zijn voor de
jonge presidentsvrouw, amper dertig, om
alle aandacht te hebben voor een jong
groeiend gezin en tegelijkertijd voor de Caroline Kennedy 27 november drie jaar, wordt soms door haar vader
verplichtingen te staan van de First Kleine L. 1,oon verhaaltie en. ha er hnnr een
(Advertentie
verzorgster van haar dochtertje heeft
ze een Engelse nurse.
De sfeer van het Witte Huis gaat ver
anderen nu een jong gezin het betrek'.
Het jonge echtpaar dat er gaat leven,
belast met een zeer zware taak, is nog
niet zo met elkaar vergroeid als Mamie
met Ike en als mevrouw Roosevelt
dat was met haar invalide man. Maar
men mag aannemen, dat de vrouw, die
nu op die moeilijke plaats haar man
moet steunen en opvangen en zijn rust
punt moet zijn, wederom met alle kwa
liteiten daartoe is uitgerust.
Ook Jacqueline Kennedy-Bouvier Is
niet de eerste de beste. En al liggen
li aar ambities eigenlijk niet in de poli
tiek. zoals bij haar rivale tot gisteren,
mevrouw Nixon, haar aanpassingsver
mogen en haar evenwichtige natuur zul
len haar. zoals ze ai deze jaren 's ge
weest, tot een goede partner voor haar
man maken, die aan de politiek zal
weten te geven wat de politiek van de
presidentsvrouw vraagt en aan het ge
zin wat de gezinssfeer nodig heeft. Ze
zou. volgens haar zeggen, veel liever er
gens aan de Cöte d'Azur gaan wonen
of op Hawaii dan in het Witte Huis.
maar zfi is van plan er nok mensen uit
ie nodigen, die helemaal buiten de poli
tieke sfeer staan, musici en. schrlivers
en schilders. Voor het moeilijke ,.vak
van presidentsvrouw heeft ze niet alleen
haar sooiety-opvoeding en haar schoon
heid mee, maar Ook haar karakter en
haar persoonlijkheid. Ze is opgewekt en
ondernemend, ze heeft vertrouwen in de
dingen en ze heeft die rust van de vrouw
die helemaal zichzelf is. Ze houdt van
haar man, en de echte liefde, die de
intuïtie tot een onfeilbare wtigwjj&er
maakt, zal haar helpen om de ideale
partner te zijn voor president Kennedy
op deze post, die voor de hele wereld
van zo groot belang is.
A. Bgl.
Elke week schreef mevrouw Kennedy tijdens de verkiezingscampagne haar
tike weeK scire j democratische kranten verscheen. Ze zit
artikel ..Candidate^ wU in haar huis in Washington.
Va.n 16 tot en met 26 maart 1961 zal
in het nieuwe R..A.I.-gebouw te
h0ur| Amsterdam de jaarlijkse huis-.
- beurs worden gehouden.
een afzonderlijke afdeling zal wo-
bin'. ee.n afzoi
haa.nrichting worden getoond. Daar-
VeJl zal in een te bouwen huis met één
tnPi?lePing te zien zijn op welke wijze
n een moderne woning kan inrichten.
<*cceP ?e bomende huishoudbeurs ligt het
hey .op twee voorname artikelen in
tnar.t.V'shouden, de koelkast en de was-
ggAjhne. Er wordt ook weer aandacht
Vooi ,nken aan de vrijetijdsbesteding.
feizo kampeerders en liefhebbers van
Pin» Worden aparte afdelingen cam-
8 en verkeer en toerisme ingericht.
Advertentie1
UtF^ *VW1 eeB briefkaart aan ATAG n.v. postbus 60
bro^*11 a ontvangt gratis de meest inspirerende
re voor kook- en bakanoaraten.
Lady. Want al ia er nog zo'n goed ge
trainde staf van personeel om de kinde
ren te verzorgen, Jacqueline Kennedy
is in haar hart veel meer de toegewijde
echtgenote en moeder dan de vrouw die
ambieert in het openbaar op te treden.
Maar ze zal tegen haar taak wel opge
wassen zijn, want ze heeft een intelli
gente geest en 'n soepel karakter. Har
monieuze mensen zoals zij kunnen grote
opgaven aan. En ze heeft twee koste
lijke en voor haar nieuwe positie ^kost
bare eigenschappen meegekregen 111 het
leven, het gevoel voor de betrekkelijk
heid der dingen, en improvisatievermo
gen. Aan dat laatste zal haar Franse
afkomst niet vreemd zijn.
Een groot aanpassingsvermogen heeft
ze in de jaren van haar huwelijk ook
wel nodig gehad. Want het is natuurlijk
volstrekt irreëel om te menen, dat je,
als in New York gebaren miljonairs
dochter uit de high society, getrouwd
met een miljonair, die het president
schap van de Verenigde Staten am
bieert, het levensgeluk verzekerd krijgt.
Het rustige geluk, dat het altijd nieuws
gierige publiek afleest van de vele ge
publiceerde foto's van deze vrouw, die
zozeer zichzelf lijkt te zijn, is, dat ze
leeft volgens haar gezegde, dat het geluk
zit in de wijze, waarop je de dingen
ziet. Ze houd' van haar man en ze is
de ongecompliceerde en onmoderne me
ning toegedaan, dat in 'n goed huwelijk
de man moet doen wat hij wil en zijn
vrouw zich daarbij aanpast en er vol
doening in vindt.
Studie aan Sorbonne
Een eclatant mooie jonge Amerl
kaanse vrouw, intelligent en ontwik
keld. die vloeiend haar 'alen spreekt
en die gestudeerd heeft in Parijs, die
de koningin was van het debutanten
bal in New York in 1948, heeft on
getwijfeld wel de nodige kansen ge
had. Toen zij Jack Kennedy ontmoet
te en de romance tussen hen groeide,
heeft ze de gefundeerdheid van haar
gevoelens voor hem wel kunnen be
proeven aan de weinig „innemende"
wijze, waarop hij haar soms bejegen
de en maanden niets van zich lie*; ho
ren als hij, gegrepen door zijn politie
ke ambities, altijd maar rondreisde.
Of ze het ook onromantisch vond, dat
hij haar, inplaats van bloemen en ex
quise bonbons, boeken over geschiede
nis cadeau gaf, is niet zo zekér, want
geschiedenis is een van haar hobbies.
naar bed gebracht. Ze vertelt hem dan een verhaaltje en hij vertelt er haar een.
Maar haar moeder moet haar voorlezen Haar, lievelingsboek op het ogenblik
heet Madeleine
VV/ 'e het woord „foundation" niet
"r kent zal er na het zien van de
stera show in het Carltonhotel te Am-
hartvoï1 minder van begrijpen. Die
chantmmi8e décolleté's van kostbare
torso."y- en valenciennekant, die long
theern nieuw nijlgroen, nertsbruin,
r°de "s' 'ila, wit, geel en zwart met
die en of zilverblauw met pailletten,
ksia-^rPIXal0zü luxe is die voor een
N;
y00r\d? verwende Amerikaanse vrouw
°rv al deze luxe is geschapen, heb-
dit frJi. °°k wij in Nederland de eer,
°hze ,i®ls m de afdeling corsetterie van
brivé !?g,eriezaken te passen en, als ons
haar'iiT VaartsPeil het gedoogt, ook mee
me, nemen. Mot een perfectie
2ou haast zeggen: een betere
°hgebn,naïdi8 is hier geen middel
tp g0rgelaten en geen materiaal
ïe vei-, ,ev°nden om „de tweede huid
lanv vAolmakcn. Nu is het, een reeds
8oeqp kend feit, dat de basis van iedere
tende kÜu 'n8 begint bij een perfect zit-
?.'aat n! a en guihe of step-in, maar dat
fÜnin» er,°P de coupe dan op de ver-
"stÜ2en n het materiaal, want: daarmee
0tls iat3nnodiP! de prijzen. Wc hebben
P,°rse]p? vertellen dat. een lichtgewicht
{hetispu 155 Kram) van een nieuwe syn-
hoqq 'e vezel, lycra genaamd, ongeveer
pij ef„? Sulden moet gaan kosten hier.
'edinp\f ^keiijkse wasbeurt gaat dit
ssiuk zowat een jaar mee!
aart° ,rnannecluins, kleine maatjes, die
hehopf?rs£ev,lSing hoegenaamd geen
show hadden, toonden tijdens een
gevaiii?- Amsterdam al deze beeldige
stolav die met kanten rokjes en
Nieu,f acceptabel waren gemaakt.
ru»]j.-ys vormen de diep uitgesneden
van j' ?e kantjes langs de bandjes
bute>?e beha's, waardoor deze attri
fcEN van. iets technisch tot een char.
v«mtïseltje worden, de ver
sterkte elastische band onderaan de
gaines om het silhouet iets te verlen
gen. Dat dit inderdaad het gewenste
effect kan hebben was zeer goed te
zien op een vrij zware mannequin.
Eigenlijk was zij nog de grootste
triomf voor „Triumph", een bepaald
niet slanke figuur in zeer goed zitten
de foundation.
Een opvallend voordeel van deze foun
dation is wel de soepelheid; het gebruik
te materiaal als tule-en-marquisette-
elastie, power-net-en-bobinet-elastiek is
zeer rekbaar en er wordt vrijwel niet
met baleinen gewerkt, wel met dubbel
gekruiste panden ter versteviging.
Een zegen voor veel vrouwen, die on
danks de meningen van verkoopsters
„als de step-in u goed past, mevrouw,
dan merkt u niets van baleinen" de he
mel hebben verdiend met gewoon door
te gaan en rustig verder te converseren,
terwijl een stille kwelduivel alsmaar in
de ribben port. Het modebeeld 1960 heeft
hen daarvan verlost, omdat nu soepel
heid wordt nagestreefd. Het lichaam
lang, slank en soepel onder sluik val
lende kleding.
G. S.-de W.
Ze was het mooiste meisje van de
Fifth Avenue, waar de Bouviers een
imposant huis bewoonden. Haar vader,
Jacques Bouvier, was een gerenom
meerd beursman uit de eerste kringen.
Haar opvoeding kreeg ze op dure, par
ticuliere instituten, waarvan het vas-
sar College de naam heeft zeer snobis
tisch te zijn. Daar ze van Franse af
komst is, hetgeen niet alleen haar
naam verraadt, was het geen wonder
dat haar hele persoonlijkheid naar Pa
rijs trok, waar ze aan de Sorbonne
ging studeren. En waar ze haar hart
kon ophalen aan de kunst, de litera
tuur, de gehele ambiance en de schoon
heidszin voor wie die er ontdekken
wil van het Franse leven. Ze stu
deerde er Romaanse filologie en Italiaan
se literatuur. Aan de Parijse tijd dankt
ze onder meer, dat ze vloeiend Frans
spreekt. Maar ook Italiaans en Spaans
beheerst ze en ze is goed thuis in de
oude Griekse poëzie. Zij heeft ook in Pa
rijs haar liefde voor de schone kunsten
verdiept en er haar kennis van geschie
denis en literatuur verder ontwikkeld.
Ze heeft er veel vrienden gemaakt en
het chauvinisme van de Fransen ver
warmd door bij de grote couturiers kle
ren te bestellen. Want natuurlijk steekt
men in Parijs nu niet onder stoelen of
banken, dat de presidentsvrouw zich
kleedt bij de hauce couture.
Iedereen heeft uit de dagbladen on
langs de onverkwikkelijke rel kunnen
volgen, die het gevolg is geweest van
een onvoorzichtige uitlating van me
vrouw Kennedy over haar garderobe
en die van haar rivale, mevrouw Nixon
Jacqueline Kennedy hield in septem
ber een persconferentie. Dat hoort er
nu eenmaal bij voor een toekomstige
presidentsvrouw al is het bepaald niet
het plezierigste deel van de onvermijde
lijke publiciteit. Zeker niet tegenover
Amerikaanse journalisten met hun open
hartige vragen. „Blijft u in een Capri-
broek lopen als presidentsvrouw wan
neer u boodschappen doet? Waarom
draagt u uw haar zo? Hoe is het om nu
een baby te krijgen?" Op het verwijt
handenvol geld aan haar kleren uit te
geven, antwoordde ze, dat ze minder
dollars uitgeeft dan mevrouw Nixon,
die bij de haute couture van Elisabeth
Arden haar kleren koopt. Het hek voor
de dure-kleren-strijd was daarmee van
de dam. Achteraf merkte Jacqueline
Kennedy geestig op, dat. wanneer ze
werkelijk dertigduizend dollar per jaar
aan haar garderobe zou uitgeven, zo
als wordt beweerd, ze minstens onder
goed van nerts zou moeten dragen! Han
dig gezegd, want daar ontliep ze de zaak
mee. En waarom zou een mooie jon
ge vrouw met goede smaak, die van
schoonheid houdt en die de Parijse ont
werpers inspireert tot iets eigens, ook
geen exclusieve modellen kiezen?
Toen Jacqueline Bouvier na haar Pa
rijse tijd in New York terugkwam, ging
zé journalistiek studeren, want ze wilde
aan een krant en na het behalen van het
diploma kreeg ze ook werkelijk een
baantje dank zij een bevriende relatie.
Ze kon aan de Times Herald komen,
maar alleen op de plaats, die toen onbe
zet was, die van „inquiring photogra-
reen ai
gierigen. Jack was wel gewend aan
grote publieke belangstelling, maar
Jacqueline werd e.r een beetje schuw
van. Twaalfhonderd gasten waren op
de bruiloft genodigd. Een jaar later
was het jonge paar in diepe zorg.
Jack, die tijdens de oorlog een ernstig
rugletsel had opgelopen, leed ondraag
lijke pijnen. Hij iiep op krukken.
Bij de operatie was het: er op of er on"
der.
De ijzersterke, wilskrachtige Kenne
dy uit het geslacht dat zich nooit
dwars iaat zitten kwam er boven
op. Een jaar later zat hij, terugge
vlogen uit het vakantieverblijf der
Kennedy's aan de Rivièra, waar hij
uitrustte van zijn ambitieuze activi
teiten, aan haa,r ziekbed, toen ze we
ken doodzwak bleof na een ontijdige
geboorte, van waj. hun eerste kind
had moeten zijtte V;
De eerste jaren van haar huwelijk
met een man, die voortdurend moest
reizen en trekken, terwijl ze hem niet
altijd kon volgen, on in hun huis in
Georgetown achterbleef, zijn voor Jac
queline dikwijls eenzaam geweest. Maar
ze heeft haar kunstzinnige en literaire
liefhebberijen en ze is sportief met grote
voorliefde voor waterskiën. En sinds ze
Caroline heeft, gaat ze op in haar doch
tertje, dat 27 november drie jaar wordt.
Uren speelt ze met ha-ar en leest ze haar
voor. Wat heb je bere kt in je leven,
meent ze, als je je kinderen niet goed
hebt opgevoed en ze nie'. de sfeer hebt
gegeven, waar ze recht op hebben. Als
(Van een medewerkster)
Mam, mag ik op loten? Alsof het
een club is. Onze vierjarige
komt van d.e kleuterschool met
een verfrommeld briefje in zijn zak en
een zielig verhaal van zwarte kinder
tjes zonder broekjes, zonder bedjes en
zonder eten. Een gulden per lot en of
ik maar wilde invullen, hoeveel. Voor
degenen, die „op loten mochten" was
er vanmiddag poppenkast en de beste
zakenman krijgt een boekenlegger.
Twee dagen later: ..Mam, mag ik
kranten voor de arme blinden. Dan kun
nen ze een hond kopen die voor ze
kijkt." Drie man sterk duiken de kinde
ren in het oud papier en met moeite
weet ik te voorkomen, dat ik de asla
in mijn hoed moet legen. Zij komen
prompt te laat op school; als ik ze na
kijk zie ik er steeds een bukken om
een onwillig exemplaar bij de rest te
voegen. En zeker vijftien keer die dag
gaat de bel om kranten voor die arme
blinden.
Dan komt de glas-blazer op school,
die heel leerzaam voordoet hoe de bolle
voymen tot stand komen. Maar voor we
dit initiatief kunnen toejuichen staat er
at eentje voor ons „of we een vaasje mo
gen kopen; zo prachtig blauw, mama,
en het kost maar twee gulden". En de
volgende: „Zo'n beeldig vogeltje, ma
ma. Het zit op een stokje en het kost
maar één vijftig. En de laatste: „Een
snoezig konijntje, mama, en d'r kunnen
bloemen irï zijn rug, negentig cent."
Ik geef toe: je kunt natuurlek ,,nee
zeggen, maar het kind, aangemoedigd
door de juf en niet het minst door me
neer glasblazer zelf zal er niets van
begrijpen. De hemel beware ons voor
even leerzame demonstraties van leer-
bewerking edelsmeden of schilderen.
De fotograaf heeft al vrij spel. Ze ko
men op een dag thuis met een kleuren
foto van „kind in bank" met een zenuw
achtig onecht „lach eens, venfl'-gezicht
want de fotograaf heeft meer te doen
en kan niet wachten tot ze een beetje
zichzelf zijn. De rekening erbij 3,50.
Begrijp me goed: hij verplicht u tot
niets. Maar probeer eens uit te leggen,
dat je de foto. die het kind zelf zo prach
tig vindt en die hij heel voorzichtig met
van te voren gewassen handen (de re
gie is prima) naar huis heeft gedragen,
om principiële redenen niet wil heb
ben. De hele klas' heeft er een.
En natuurlijk vind je het goed dat de
oudste kleuter, die volgend jaar naar
de grote school gaat, voor ƒ4,50 naai
de dierentuin in A. mag, maar als de
hoofd-zuster om de bus vol te krijgen
ook de kleintjes aah$chiet, die er ten eer
ste nog niet aari toe zijn om zo lang te
hobbelen (maar dat is voor de leid
sters) en die ten tweede volgend jaar
weer naar de pyramide mogen, dan is
er toch iets mis. Het is de zuster haar
goed recht om de bustocht economisch
verantwoord te maken, maar laat ze het
dan aan de ouders vragen, zodat die
kunnen beslissen. Nu kun je moeilijk
weigeren. Om welke reden? Als de zus
ter, die na Onze Lieve Heer het meest
te zeggen heeft, het zelf goed vindt...
U kunt natuurlijk zeggen dat het
allemaal zo erg niet is en natuurlijk
overleven zq en wü het wel. Maar
het verschijnsel is toch onrustbarend.
De ouders plaatst men in een soort
dwang-positie door de aanvallen van
hun kinderen, die op hun beurt bede
laars worden langs de deur, want
5?
(Advertentie)
Huisvrouwen zijn ïot eens...
op het punt van lekker koken. Lekker
koken wil zeggen Maizena Duryea ge
bruiken voor het binden van groenten,
soepen en sausen.
pher". Ze mocht iedereen die ze wilde
interviewen en fotograferen. Maar het
fotograferen moes', ze nog leren!
Kennedy-examen
Zo ontmoette ze in juli 1951 J°kn Ken
nedy, met wie ze een gesprek had tij
dens zijn poging de senaatszetei voor
Massachusetts te bemachtigen. En ter
wijl zij hem interviewde ontvlamde de
interesse van beide kanten. Jack was
toen een bachelor van 36, een ambitieus
en rusteloos politicus, die, keihard ge
richt op z(jn doel: president te worden,
het meisje Bouvier soms maanden ver
waarloosde. Ze verloofden zich pas in
1953 en Jacqueline werd aan de hand
van Jack binnengevoerd in de zeer spe
ciale Iers-Amerikaanse Kennedy-familie,
stuk voor stuk naar' succes strevende
persoonlijkheden die niet voor n klem-
tie vervaard zijn en die in een hechte
familiegemeenschap van alle getrouw
de kinderen, regelmatig bijeenkomen m
het „stam"-huis, waar de patriarchale
vader blijft heersen, een man die geen
doorbreking van zijn taboe s duldt, „Dal
was het allermoeilijkste examen van
mijn leven, dat Kennedy-cxamen", moet
Jacqueline naderhand hebben gezegd.
Maar ze slaagde glansrijk nadat vader
Kennedy verklaard had, dat ze een
verstandige vrouw was met het hart
op de rechte plaats en de geschikte
was om aan de zijde van zijn zoon diens
politieke carrière te helpen maken.
De 12e september 1953 trouwden ze
in New Por,', in Rhode Island. Het hu
welijk werd 'ingezegend door kardinaal
Cushing ten aanschouwen van een me
nigte van minstens drieduizend nieuws-
et is al meer dan vijf
jaar geleden dat de
„Groupe des Cinq"
uit de vooraanstaande Parij
se kleermakers voor de eer
ste keer haar modellen toon
de en nog altijd staan deze
„vijf", sinds vorig jaar vermin
derd tot vier, aan de spits
van de herenmode. Maar met
de jaren zijn ze heel wat be
zadigder geworden ondantas
de smokings van stof door
weven met lurex, het moder
ne gouddraad. Deze stof kan
aan beide kanten gebruikt
worden. Wie wat van een
gouden tientje wil hebben,
kiest de glimkant en wie niet
van glamour houdt, de doffe
zijde. De meeste klanten van
de „Cinq" zullen zelfs die
keerzijde nog te opvallend
vinden; ze zien er liever ge-
woon stemmig uit. Dat zijn
bijna allen mannen van mid
delbare leeftijd. Zoals de
Cinq zelf zeggen: „de man
die in het leven geslaagd is
en zich bij een eerste klas
kleermaker wil kleden, kiest
pakken die klassiek van ljjn
zijn". De werkelijke elegance
is immers altijd discreet.
Van die sobere distinctie
zijn de Cinq niet altijd voor
standers geweest, maar ze
hebben ingezien, dat hun
klanten daar hardnekkig aan
vast houden. Zelfs zijn ze
trouwens altijd klassiek ge
kleed.
Al zijn de stoffen dus dit
seizoen sober van kleur, de
accessoires en kleine details
moeten een ongedacht effect
brengen. Met name de bretels
nog niet zo lang geleden
voor een oudeherendracht
uitgekreten nemen nu zo'n
voorname plaats in, dat de
Cinq aan niemand minder
dan de schilder Bern. Buffet
hebben gevraagd er enkele
voor hen te tekenen. De
schilder ontwierp er twee,
gesigneerd met de puntige
letters waarmee Buffet zijn
handtekening zet. Ze zijn be
schilderd met een soort
kromme spijkers of met iets
Van de
is dit costuum van dralon.
schouders zjjn niet of nage
noeg niet opgevuld, de revers
zijn kort en smal en begin
nen vrij hoog, de mouwen
worden wijd ingezet, het
middel aangegeven, de knoop
die op taillehoogte hoort,
staat een paar centimeter
hoger en de broek blijft nauw
en zonder omslag. Bü som
migen is het colbert van vo
ren iets korter maar niet
noemenswaard.
De ontwerpers laten alleen
hun fantaisie de vrije loop
bij smokings en vesten. Deze
laatste sluiten met twee rij
en knopen, een enkele keer
hebben ze revers en zakjes
die zowel hoog of laag, recht
of schuin zijn aangebracht.
De smokings hebben sjaal
kragen, maar zijn soms met
een bies van satijn afgezet
En zoals gezegd, voor deze
pakken wordt veel lurex Ge
lanceerd of stoffen met een
weerschijn. Het publiek kijkt
daar met bedenkelijk gezicht
naar.
Vooral de stoffen trekken
ditmaal de aandacht want
voor het eerst worden her
haaldelijk synthetische mate
rialen gebruikt. Gewoonlijk
komen de Cinq het meest met
zuivere wol, maar nu bijna
alle wolwevers een syntheti-
sche draad door de wol men-
«en, tonen ze tliaus uitslui
tend kunststoffen. Er zijn
zelfs verscheidene pakken
van dralon gelanceerd. De
voeringen zijn kleurig vooral
hij avondkleding; het vest is
dan altijd in de kleur van de
voering.
Bij de overjassen zijn er,
voor. het eerst sinds jaren
weer veel böntkragen. Bardot
gaat zelfs nog verder en toont
een autoeoat van licht ge
kleurd veulen. Op de door de
Cinq georganiseerde show
viel deze jas nogal in de
smaak. En waarom ook niet.
met kleine zijn, onaangenaam aandoet, smaak. En waarom ook niet,.
van een gezieht met Kie y de c| met hun voe.' Bont is lekker warm. En de
oogjes en negerlippen. grond staan
man in een bontvel is zo oud
Maar behalve lit acces- De Hjn van hun costuums Ms Adam!
soire dat, het mag dan nieuw verandert niet veel. De
de grootste stapel oud-papier wordt be
loond. De kinderen worden de schrik
van alle bekenden, want „daar is ze
weer met haar loten."
In Amerika is de reclame er steeds
meer op ingesteld om het kind te ver
overen. „Vraag aan mother of ze X-
pudding wil koken", en op het scherm
verschijnt een geval dat in staat is' de
grootste asceet tot Lucullus om te vor
men. Of poets je schoenen met IJ-crè-
me. Bij ieder doosje een ballon, bü twee
tegelijk een f eestmuts en bij meer «en
plakplaat van de maaïi."
Hier is het goddank zo ver nog niet,
maar als wij ons niet schrap zetten gaat
het toch wel een beetje die kant uit.
Wat te doen als^de school zelf het slech
te voorbeeld geeft? Zien zij het con
flict niet of vinden ze het alleen maar
erg gemakkelijk om zo hun loten, fo
to's, glas-artikelen en lege plaatsen in
de bus kwijt te raken?
HllllimUIIIIIHIIIimllHIIimimMIIIIIMiHHimWHItlflHHIHB
Bij de Arbeiderspers te Amsterdam
verscheen de derde druk van
Cruys Voorberghs costuumboek
Erfenis van Eeuwen, een "royale uit
gave, toepasselijk versierd met (veel
al fraaie) klederdrachtfoto's en hand-
werkmotiefjes. Het overzicht dat Voor-
bergh geeft van de Nederlandse kleder
drachten is zeer beknopt, en allesbe
halve wetenschappelijk samengesteld.
Het is het boek van een verzamelaar-
praetvaer. Hij kiest dus het oude cos-
tuum als hoofdthema maar begeeft zich
voortdurend op zij-wegen. Bijna even
belangrijk als de oude klederdracht
zijn de belevenissen van de verzame
laar. Eindeloze avonturen en gesprek
ken, vol herencharme en verstoken van
alle pit en esprit, worden ingelast.
Zelfs overpeinzingen, en dat worden
dan hemeltergende fragmenten in het
werk van een man die eerder dweept
dan denkt. Royaal wordt plaatsruimte
verleend voor een beschouwing over to
neelspelen, voor de ontroering die
Cruys Voorbergh ondergaat als hij na
een repetitie een beiaardier bezig hoort
en voor de wijze waarop schrijver door
zqn informanten wordt ontvangen. De
interessante bijzonderheden staan vooral
al in het begin van het boek dat nog
door te komen is. Voor de rest zijn
het vermoeiende praatjes over van al
les en nog wat. De klederdracht schijnt
uit te sterven, de preekmuts niet.
ELEM
In het hol van de leeuw", door Mie-
ke van Oven, üitg. Ploegsma, is
een aanwinst voor lezertjes van de
lagere school. Het boek bestaat uit een
serie verhalen over de dieren van een
dierentuin, waarin veel wetenswaar
digs wordt verteld. Op een boeiende en
grappige manier is er een homogeen
verhaal van gemaakt. De actieve ver
teltrant en de uitstekende woordkeus
spreken bijzonder aan en maken au
jeugdboek tot een goede combinatie
van ontspanning en verrijking waar
de verzorgde illustraties toe bijdragen.
Verschillende van de verhalen zpn
eerder verscheneij in het kindertijd
schrift „Kris-Kras", hetgeen een aan
beveling is.
Waar is Gardis?" door Esther
VJi'etinck. Uitgever van Goor, Onbe
grijpelijk, dat in deze tijd een derge
lijk hoek aangeprezen wordt als een
bijzonder boeiend, knap geschreven,
romantisch verhaal voor meisjes van
10 tot 12", zoals op de flap te lezen
staat Het is een sentimentele, onwaar
achtige geschiedenis, die een scheef
beeld geeft van menselijke gevoelens
en verhoudingen en die wordt opgedist
in een taal, die mogelijk onze Vlaam
se buren aanspreekt, maar die de Hol
landse meisjes niet ligt. Lectuur voor
de aangegeven leeftijd vraagt om een
duidelijke, directe uitdrukkingswijze.
Om actie, geplaatst in de werkelijkheid
van het meisjésbestaan en niet om
beschouwingen in een suikerzoete stijl.
Hoofdfiguur is de moeder van een ge
zin van vijf kinderen, 'die in een groot
huis. compleet met dienstbode, nurse
en chauffeur, letterlijk gebukt gaat on
der het vele werk, dat een groot huis
houden met zich mee brengt en daar
door „niet voldoende aandacht aan
het zieleleven van haar kinderen kan
schenken." Dan zijn er nog wel andere
problemen, die dichter bij de realiteit
van tegenwoordig staan 1 e
Diny K.-W.
HJCkp.
