r
staSterk-polis
I
W-'
m
DE RIJN
■*1
m
I
Dan maar liever lammetjespap
E
DE VLUCHT
MCT PADMOP STAP VAN PEPIMPIE!
MAPRO
van de „UTRECHT"
§terk
4 OSRAM
mmMmuBG
m
Kent U
Milaan?P,
c
Panopticum j
Het teddy-beertje gaat op be
zoek bij zijn grote beren-familie
JAN GAAT
NAAR SCHOOL
S]POT5PIEGEL
6 eter.
mm
blijven
V B
STA
lEDEG. JAAR.
m
EVEN AANDACHT VOOR
ünmdMs
DpMEAl
Ijl
Nk< B
ZATERDAG 19 NOVEMBER 1960
-A
De noodzakelijke aanvulling op
A.O.W. en A.W.W.
T raagt inlichtingen: N.V. Levensverzekering Maatschappij „UTRECHT" Leidseweg 2, Utrecht
tSiSmai
s
PÖSÏACÊ
'V
AHORN
Liturgische weekkalender
brandy-vermouth-likeuren.
geurige, zachte, brandy van
uitgelezen Italiaanse wijnen.
door JOH.
16.
zün-"
(Advertentie)
Van uw A.O.W. of
A.W.W. .alleen kunt tl
er niet komen. Zórg er
daarom voor iets extra's
achter de hand te heb
ben en neem als nood
zakelijke aanvulling een
WIE NU LEEFT, DIE NU ZORST! POLIS
Advertentie
vlam
voor
komt
zegels uitgegev
de wereldbol
In de jaren
1926 tot 19S1
bestond bij
de Luxem
burgse Pos-
o terijen de ge
woonte om
op de weldadigheidszegels die elk jaar
verschenen, telkens een portretje van
een der kinderen van het regerend vor
stenhuis af te drukken. In het najaar,
tegen de tijd dat een nieuwe caritas-
emissie op komst was, waren de verza
melaars van Luxemburg steeds weer
nieuwsgierig hoe de nieuwe zegels zou
den uitvallen.
In de loop der jaren kwamen zes se
ries met prinsjes en prinsesjes in om
loop; ze kunnen tot de fraaiste worden
gerekend, die in de postzegelverzame
lingen voorkomen.
De traditie van vorstenkinderen op de
Luxemburgse weldadigheidszegels wordt
nu na dertig jaar voortgezet. De komen
de reeks die 5 december a.s. in omloop
zal komen, bevat een drietal verschil
lende afbeeldingen
van de zesjarige
prinses Marie As-
irid, de oudste doch
ter van de groot
hertog en -hertogin.
De serie bestaat uit
de waarden 30
10 et, 1 fr. -(- 25 ct.,
1.50 fr. 25 ct.,
2.50 fr. 50 ct.,
a fr. 50 ct. en
8.50 fr. 4.60 fr.
Een der nieuwe
zegels vindt men hierbij afgedrukt,
maar ook een der exemplaren uit de
serie van 1926 met prins Jan erop, de
tegenwoordig regerende Luxemburgse
vorst.
Ver. Staten. Deze
maand brengt tal
rijke nieuwtjes,
waarvan we er
reeds enkele aan
kondigden. Vermel
ding verdient nog
een 4 ct. bij het 50-
jarig bestaan van
de „Camp Fire
Girls", een jeugd
organisatie waar
van thans meer dan
een half miljoen
meisjes lid zijn.
Het insigne van
deze groep, twee
gekruiste boom
stammetjes met een
de herinneringszegel
Volgende week wordt voorts in de
reeks beroemde Amerikanen een 4 ct.
verwacht met Andrew Carnegie erop.
de filantroop die zich van weversknecht
tot groot-industrieel opwerkte en die
gedurende zijn leven meer dan 325 mil-
jpen dollar schonk voor de bouw van
musea, bibliotheken, enz. Uit dit fonds
werd ook het Vredespaleis in 's-Graven-
hage gebouwd, waar nu het Int. Hof
van Justitie zetelt.
Duitsland (Dem.
Rep.). Ter gelegen
heid van de veer
tiende schaakolym
piade welke van 16
oktober tot 9 no
vember 1.1, te Leip
zig plaats vond.
werd een drietal
Teger. de achtergrond
en een schaakbord
(Advertentie)
ZONDAG 20 NOVEMBER: 24e zondag
na Pinksteren ;eigen mis; 2e gob.
H. Felix; credo; pref. v d. H. Drie
eenheid; - groen -
MAANDAG: Presentatie v. O. L. Vr.;
eigen mis; credo; pref. v. O. L. Vr.;
- wit -
DINSDAG: H. Cecilia, maagd-martela
res ;eigen mis; - rood -
WOENSDAG: H. Clemens, paus-marte
laar; mis Si dilligis; 2e geb. H. Fe-
lieitas; - rood -
DONDERDAG: H. Joannes v. 't Kruis,
beUider-kerkleraar; mis In medio;
2e geb. H. Chrysogonus; credo; - wit -
VRIJDAG: H. Catherina, maagd-marte
lares: mis Loquebar; (Utrecht: credo);
- rood -
ZATERDAG: H. Silvester, abt; eigen
mis; 2e geb. H. Petrus: - wit -
ZONDAG 27 NOVEMGER: le zondag
v d. Advent: eigen mis ;credo; pref.
v. H. Drieëenheid; - paars -
(Advertentie)
tonen ze resp. de volgende schaakstuk
ken: een toren op de 10 5 Pf., een
paard op de 20 10 Pf. en een loper
op de 25 10 Pf.
Finland. In de laatste maanden van
het jaar, de periode waarin de meeste
zegels met toeslag voor een liefdadig
doel verschijnen, komt ook Finland met
zijn jaarlijkse rode kruis-serie. Ze be
staat uit drie waarden, t.w. 10 2 Mk
met een rendier, 20 3 Mk. waarop
een Lappenjongen met lasso, en 30 5
Mk, welke een berglandschap te zien
geeft.
Zwitserland. De jaarlijkse Pro Juven-
tute-serie zal op 1 december a.s. ver
krijgbaar zijn. Ze bestaat uit vijf zegels,
waarvan er vier
wederom veld- en
tuinbloemen te zien
geven, terwijl op de
5 Rp. een afbeelding
voorkomt van de
kunstschilder
Alexandre Calame
(1810-1864), die 150
jaar geleden te Ve-
vey werd geboren
en die vooral be-
kendheid geniet door
van berglandschappen,
zegels ziet men op de 10 10 Rp. een
paardebloem, op de 20 10 Rp. een flox,
op de 30 10 Rp. een ridderspoor en
op de 50 10 Rp. een doornappel.
Postzegels buiten gebruik
Met ingang van 1 januari a.s. worden
de volgende in 1959 uitgegeven post
zegels buiten gebruik gesteld en waar
deloos voor frankering:
de NAVO-zegels (12 en 30 ct.);
de zomerpostzegels (4, 6, 8, 12 en 30
et.);
de Europazegels (12 en 30 ct.);
de K.L.M.-zegels (12 en 30 ct.) en
de kinderpostzegels (4, 6, 8, 12 en 30
ct.).
zijn schilderijen
Bij de bloemen-
Advertentie)
dan kent U ook
- ->
meeskrachtige bronnen van de kuur-
plaats Wiesbaden.
Even na Mainz schuiven de wijnber
gen van de Rijngouw hun hellingen naar
de rivier en bij Rüdesheim-Bingen be
gint de uniek pittoreske doorbraak, door
het Rijnse leisteengebergte. De stroming
is welhaast te snel om daar ten volle
te kunnen genieten van alle beziens
waardigheden. De burchten op de berg
toppen schijnen elkaar de hand te rei
ken eilandjes verdelen de rivierbedding
en steile rotswanden verrijzen uit het
water De sloten Rheinstein en Stolzen-
fels, de burchten Gutenfels, de Palts en
de Lorelei zijn hoogtepunten op deze
voortreffelijke vaart. En voordat de ri
vier in het laagland uitvloeit verheffen
zich nog de ..Zeven Bergen als een
natuurlijke coulisse.
Het landschap van de Rijn, die in dit
gedeelte de bijnaam van de „romanti
sche" verkreeg, verschilt wel geheel en
al van het beeld van zijn benedenloop.
De horizon wordt daar strak en vlak
en grote steden omboorden de stroom
van Bonn tot de drukste Europese bin
nenhaven, Duisburg. Als een waarach
tig merkteken van de Duitse architec
tuur begroet dan de Keulse Dom de ri
vierreizigers, terwijl verder Dusseldorp
met zijn boeiend stadsleven lokt. Daar
na vervolgt de Rijn van de Roermon
ding tot aan de Nederlandse grens zijn
weg door het vlakke land, waar de oude
steden Wezel en Xanten de belangrijk
ste mijlpalen zijn voordat men in de
grensstad Emmerik aankomt.
Dit vreemde woord is een benaming
voor een wassenbeeldenmuseum. Het
is 200 jaar geleden dat Marie Tussaud.
een bekende wassenbeeldenmaakster, te
Bern werd geboren. Na een avontuurlijk
leven richtte zij in 1833 te Londen het
beroemde panopticum op.
Beelden of poppen van was hebben
jullie allemaal wel eens gezien in win-
keietalages van dames- of herenkle
dingmagazijnen, welnu, op dergelijke
wqze heeft men in een wassenbeelden-
muséum poppen bijeen van bekende en
beroemde personen. Die worden zo
natuurgetrouw als maar mogelijk is.
nagebootst. De koppen worden naar
portretten of naar de persoon zelf als
dat mogelpk is, geboetseerd. En de
poppen worden in dezelfde soort kleren
gestoken, zoals de echte personen die
hebben gedragen (of nog dragen). Het
panopticum van Tussaud te Londen is
wereldberoemd. De verzameling is in
de loop van de jaren steeds uitgebreid.
Er is ook nog een aparte „gruwelka
mer Daar zijn allerlei rariteiten on
dergebracht en alleen als je sterke ze
nuwen hebt kun je de tentoongestelde
figuren bekijken
lllllllllUlinillllflIIIIIIIIIIIIIMIIIIIIIIIIMIIItlUIHIIIIIIIIIIIIIIIIII
De Riin is Duitslands machtigste
stroom en wereldvermaard door zijn
schoonheid. Over hem gaan duizend
sagen en liederen. Prachtige burchten,
trotse kastelen en schilderachtige bouw
vallen verheffen zich op de door ber
gen omringde oevers; eerbiedwaardige
domkerken spiegelen zich in zijn water,
in steile hellingen is de wijnstok ge
worteld en lp de kelders van de be
koorlijke stadjes, steden en dorpen rijpt
de beroemde Rijnwijn.
Zijn bronrivieren ontspringen in de
Zwitserse Alpen en zijn moeilijk bevaar
bare, gevaarlijke, wilde wateren. Het
Duitse gebied bereikt de Rijn in het
Schilderachtige burchten langs de Rijn.
vrolijke vakantieplaatsen.
Linda u,
hierbij de
Meersburg en Constanz zijn
bekendste.
Aan zijn Westkant wordt het Boden-
meer verlaten door de Rijn, die verder
in de richting van Bazel stroomt en op
dat traject goeddeels de grens met
Zwitserland uitmaakt. Alleen bij Schaff-
hausen, waar de Rijn zijn grote val
maakt en indrukwekkende krachtinstal
laties werden ingericht, verloopt de
grenslijn grillig. In dit gedeelte, is de
stroming zeer snel en vereist grote op
lettendheid bij het varen.
Bp Bazel begint de loop van de Rijn
door het Bovenrijnse, de laagvlakte. De
bekendste steden van de Rijnvlakte zijn
o.m. Freiburg, Baden-Baden, Karlsruhe,
Spiers en Worms, met hun keizerlijke
Bij St. Goar wordt het Rijndal smaller en stuwt de stroom zich onstuimig langs
de Lorelei.
Bodenmeer. Zijn Zuidelijke oevers lig- domkerken uit de'middeleeuwen; voorts
o-en vrijwel geheel op Zwitsers gebied, de industriesteden Mannheim en Lud-
«Mk P»nt i» Oosten*. A.n
de Duitse kant wordt het meer ge-
kroond door schilderachtige steden en Vlak bij Mainz zqn an nog
„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„„I
dybeer, die op het bospad stond. Het
sjokte er dadelijk naar toe en bromde
snuffelend: wat ben jij voor een ding?
Wat doe jij in dit bos?
De teddybeer was wel een beetje
bang, maar toch zei hij dapper: ik ben
op zoek naar mijn grote broers, de be
ren. Ik ben een teddybeer, maar ik ben
net echt.
r was ons een grote teddybeer,
die een zacht bruin velletje hr..d
en twee grote donkere kraalogen.
Als. je hem voorover hield, kon hij
geweldig knorren. En dan zeiden de
mensen: het is hét echt!
Klaasje
waarv
ie was trots op zijn vriendje, i,k-rnnn hii ullls ™»e mj, u&i zegi <-ai
an de mensen zeiden, dat hp net mensen m de buuit kw-amen Kroop q W1] grote broers van hem zijn. Hahaha!
1. _1_ TV/T„«». aTc* t/lncr lvAd arhr.Pr ppn boomoie 01 in een r*;- 1. O
tjespap. Ba, wat is dat nu voor een
beer, die bijna echt is!
Op een dag, toen Klaasje met zijn
blokken en zijn kruiwagen speelde,
sloop de teddybeer ongemerkt het tuin
hek uit. Ik a naar het bos, dacht hij.
Naar mijn grote broers. Daar zal ik
pas een echt bereleven gaan leiden.
Vrolijk stapte hij verder, maar als er
Toen begon het grote, bruine dier te
lachen. Hij lachte heel hard en meteen
kwamen er nog meer van die vreemde,
grote dieren uangesjokt. Ze bromden
allemaal nieuwsgierig en vroegen: wat
is er gebeurd? Waarom lach je zo?
Dit ding hier, lachte hij, dat zegt dat
een echte beer leek. Maar de teddy- vlug wegachter een boompje of ineen zjJn zijn iullie dan beren?'vroeg de
•°P £aaf; bi da- teddybeer verschrikt. Dat wist ik tiet.
kunt U nu in Nederland
Imp. Koster en Thijs, Amsterdam.
(iiiiüiiiiiiMiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiii
Nu hoorde die teddybeer bij een klei
ne jongen, die Klaasje heette. Klaasje
was dol op zijn beer. Ze slieper dan
ook naast elkaar in bed. Ze zaten een lakentje met eendjes en poppetjes
naast elkaar aan tafel. En dikwijls gin- erop. En wat krijg ik voor eten? Boter-
gen ze ook samen een blokje om. hammetjes met hagelslag en lamme-
lllllll||l||IIIIIIIIIIIIIIIIIHIIIIIIIIIIIIIIMIllllHimillllllllUIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIHIHIIIIII!lltlllllllllllHIIIIIIIIIIIHIIIIIIIINIII"IIIHI»l"lllllll»»"lllllllllllllllllHlllll
ieeiZtdnS kleutertje, "dacht^hfl"dat""is jfikin het mate bos. Hallo! riep hij da-
toeh niets voor mij! En al die kinder- dehjk, zijn hier ook beren?
achtige spelletjes waar ik aan mee moet Piep-piep, zei Manetje de bosmuis,
doen ook niet. Ik, zo'n grote, sterke ted- jazeker wonen hier beren. Bent u er
dybeer zou heel wat anders kunnen, soms familie van? Dat zou ik denken.
Wat een leven! Ik moet slapen onder zei de teddybeer, kun je dat dan met
zien?
De kleine muis ging op haar achter-
pootjes staan en zei: mmmm... ja. n
beetje wel. Ais u dit pad afloopt, komt
u er vast wel een tegen.
De teddybeer stapte vlug door, maar
opeens stond er een klein konijntje
voor hem. Kijk eens aan, zei het, een
Maar de beren namen hem bij zijn poot
en brachten hem naar hun hol, waar
ze hem aan alle kanten bekeken.
Je bent me het beertje wèl, zeiden
ze tenslotte. Maar als je wilt mag je
wel hier blijven wonen. Wij eten je niet
op. Wü houden niet van oude lappen.
Toen ging. ze languit in het hol lig
gen en het jongste beertje gaf de ted
dybeer een duwtje mét zijn klauw, zn-
dat hij voorover rolde en op zijn eigen
manier begon te knorrenHaha lachten
de beren nog eens. Wat een knor
(NADRUK VERBODEN)
Poeh. Pint begon er genoeg van te
krijgen. Al die toespraken van als maar
deftige heren. Dat handjes geven, dat
knikken en buigen.
Dat was hier in Los Angeles al pre
cies hetzelfde.
Pim was tenminste dolblij, toen een
paar snelle wagens het hele gezelschap
naar een hotel, een eind buiten Los An
geles bracht. Pim wist al, dat hier er
gens de fabrieken van de heer Prest-
way lagen. Maar het interesseerde hem
niks meer, helemaal niks meer. Hij was
moe en wilde slapen!
Paddy begreep het. Zij zorgde er dan
ook voor, dat haar jonge vriend, na nog
wat gegeten te hebben, spoedig in zijn
bed kon kruipen
dig. Toch werd
schrik wakker. Een nieuwe dag! Weer
hetzelfde gedoe? Weer handjes geven?
Fabriek bekijken? Pim had er helemaal
geen zin in.
En toen was daar ineens Paddy, die
hem met een lachend gezicht goeie
morgen kwam zeggen en hem vroeg:
..Wat doe je liever, boy. Met mijn
vader en je oom naar de fabriek gaan,
of... met mij de bergen en de bossen in.
Ik weet reuze fijne plekjes en..."
Ze hoefde niet uit te spreken, Pim
gaf meteen een schreeuw van vreugde.
„Jaja! de bossen in. Bergen beklim
men! Rovertje spelen!"
Ze lachte.
„Maak dat je over een half uur klaar
bent. Dan wacht ik je met de wagen
voor het hotel. Dar ontvluchten we sa
men al dit grotemensengedoe
Pim had geen half uur nodig om zich
reisvaardig tj maken.
,.Ga je mee vliegtuigen bekijken?"
vroeg oom Paul nog lachend. Maai Pim
zei hem vriendelijk gedag en vólgde
Paddy naar de witte slee, die voor het
hotel stond. En rrrst, daar gingen ze.
Weg van de bewoonde wereld, weg van
Sestri - Levante en Paulina! Nu geen
vliegtuigen meer. Nu de vrije natuur.
nieuw soort bosdier. Aangenaam met u niks. En toen vielen ze in slaap wan'
kennis te maken. Ik behoor tot de be- ze waren érg moe. Daar lag de'tedcw-
renfamilie, zei de teddybeer uit de hoog- beer 0p de grond met geen lakentje
te. En hij stapte langs het konijntje ver- over zich heen. En geen warm wollen
der. Dat keek nog eventjes om, schud- dekentje. Hij had het koud en moest 'n
de haar kopje en verdween in haar hol. beetje rillen. En hij moest ook een
Maar de t ddybeer hield plotseling zijn beetje aan Kiaasje denken, die eer
adem in, want hij had in de verte een zacht stevig knuistje had en geen schei-
groot, bruin dier gezien Het liep op zqn pe klauw, zoals het jongste berekind
verder wees Paddy weer wat an- ken ze naar buiten, want daar was het achterpoten u. het had lange hrume na- De volgende morgen gingen de beren
meest te genieten. Uit een kabouterhuis- ren. En het bromde, o wat bromde net. een voor een brommend uit hun ho).
je kropen door de kleine deurtjes kinde- Dat grote bruine dier zag oo! de ted- om eten te zoeken. De teddybeer stap
l"te dapper mee, rpaar van bere-eten had
hij geen verstand. En hij dacht aan d(
Iets
ders.
„Kijk, daar hebben ze een kunstijs
baan aangelegd. Ja, hoe bestaat het
hè, hier hoog in de bergen. Die baan
gaat telkens voor een uur of twee open.
Dan is het ijs stuk gereden en gaat ie
dicht, om weer bij te vriezen. Zin om
een uurtje te schaatsen?"
„Ik kan niet schaatsen!" bekende
Pim. „Bij ons in Peuterenburg is geen
ijs! Wel in de winkels!"
ren in en uit. Het huisje was helemaal
van houten balken gebouwd; in de drie
hoekige voorgevel was een klok aange
bracht. Het typische van die klok was,
dat er inplaats van de uurcijfers de na
men van "de maanden stonden. Achter
het huisje was een glijbaan, die niet
veel verschilde met de glijbanen in de
Hollandse speeltuinen. Ze gingen_ even
Paddy lachte. Ze begreep hem dade- zalig. Zelfs Paddy gleed mee. Samen
lijk.
„Je hebt zeker meer zin in een ijsje.
Straks hoor. Als we in dat leuke dorp
Pim begon werkelijk nieuwsgierig te
En Pim sliep! Gewei- worden. Wat kon dat voor een dorp zijn,
hij met een zekere ciat zo leuk vas. Peuterenburg had niet
veel leuks. Hij moest echter nog wat ge
duld hebben. Maar de wagen reed heer
lijk en de omgeving bood machtig veel
afwisseling. Maar. eindelijk minderde
Paddy vaart, plots eindigde de boomrij
ke weg en ze reden langzaam een grote
stapten ze ook in een wagentje, dat door
echte rendieren werd voortgetrokken.
Prachtige geweien hadden die beesten.
Ze maakten een ritje door een lange
sneeuwtunnel. Pim genoot! Daar was ie
ook nog een echte jongen voor. Er was
trouwens zoveel te zien en te genieten.
Ket fijnste kwam nog het laatste. Rij
den op een muilezel, zomaar het bos in,
dat bij Santa Village hoorde.
„Zullen we het doen?" stelde Paddy
voor.
„Ik heb nog nooit op een paard geze-
ruimte op. Pim las dadelijk op een gro- tsn!" zei Pim. Maar even vrolijk sprong
te, witte wegwijzer: Santa Village!
„Is dat het?" vroeg Pint.
„Ja hoor, we zijn ir Santa Village.
Weet je, hoe jullie dat dorp zouden noe
men? Nee? rTou, luister dan goed boy:
jullie zouden zeggen: Sinterklaasdorp!"
..Sinterklaasdorp?" herhaalde Pim
lachend. „Is Sinterklaas daar dan?"
„Dat zul je wel zien. Stap maar uit,
boy!"
hij ook op zo'n muilezel. Met zijn tweeen
reden ze het bos in. Voor en achter hen
waren nog meer liefhebbers. Het werd
een lange rij. En ze kwamen maar
langzaam vooruit.
,.Ik zou best wat harder willen rilden,
riep Pim. „Net als een echte cowboy.
En dan met de zweep klappen!"
Maar Pim moest rustig in zyn rijtje
blijven. De rit duurde maar een kwar
tier. Toen waren er weer andere hei
rs aan de beurt. Pim vond het
leuk, om nog een poosje te bloven. ^e
Zo gauw Pim buiten de wagen stond
zag hij op een paar honderd meter af- hebbers aan de beurt
stand een lang, laag gebouw liggen met leuk, om nog een poo
een schuin wit dak en een paar donkere liepen dus nog wat rond, georuiKieii nog
driehoekige gevels. Links en rechts ston- wat aan een van de tentjes en Keeraen
den overal auto's. ten slotte terug naar de "}"ilezeJstal.
„Je ziet het, hier komen meer men- Het was onderhand veel stiUer gewoi
sen! Mensen met kinderen. Wij doen den. De meeste mensen troKKen
vandaag ook maar of we nog kinderen op huis aan. ,,i
zijn. Wij gaan Sinterklaas begroeten. ,,Ik zou best nog eenseen ritje op een
Kom mee boy." muilezel willen maken! stelde Pim
En werkeljjk. Bij de ingang van het voor. Nou, het kon n0S ne ^01 e
gebouw stond een figuur, dié met ge- tentgesloten werü.
vi- mak als Sinterklaas begroet kon wor- .4k hhjflner ophetterraswel
Over een prachtige autoweg gleed de den. Hij had eenzelfde witte baard, eenop je wachten besloot Paddy
agen geruisloos voort. Kleine plaatsjes prachtig kleed om zijn schouders en ..Hup paatd! juichte Pim. En daar
zelfs een staf in zijn hand.
„Wij zeggen tegen die meneer: Santé
Claus!" zei Paddy.
Nu. dat deed Pim dan ook. Van het
welkomswoord verstond ie niet veel. Hij
hoorde alleen: Santa Village! Hij zag
wel, dat Paddy enkele dollars aan het
loket neerlegde en toen met een paar Village.
wagen
lieten ze links en rechts liggen. Een en.
kele naam kon Pim soms onderschei,
den. San Bernardino, las hij een keer.
..Het is hier oo' wel mooi!" vertelde
Paddy. „Maar we moeten nog iets ver
der. Ik wil vandaag ook weer eens jong
zjjn. We gaan naar de Twin Peaks. Dat
is een heerlijk berglandschap. En in
dat landschap ligt een alleraardigst
dorpje... Maar dat zal je straks wel
zien."
Hoe meer ze stegen, des te prachtiger
werd het uitzicht. Tussen bergtoppen in
ontdekten ze een meer. Rondom dat Laten we' ^erst even hier aan een tafel-
meer allemaal blokhutten. „Dat is een tje gaan ^en en wat eten."
vakantieoord!'' verklaarde Paddy. „Hier Pim had eigenlijk geen geduld om te
brengen heel veel mensen hun week- eten. Maar een paar broodjes en een
ends door." ijsje gingen er toch vlot in. Toen trok-
reed hij alleen het bos in.
De muilezel zette er meteen een vlug
ge gang in. Paddy keek de dappere
ruiter lachend na.
Ze liep nog even rond en ging toen op
het terras zitten, vlak b\j de muilezel-
stal, Het werd steeds stiller in Santa
biljetten in haar hand hem wenkte,
haar te volgen.
„Zie zo!" :i ze toen, „die Sinterklaas
kun je nu -vel vergeten. We zijn hier nu
in een sprookjesland terecht gekomen.
.Nou moet Pim toch ook terugkomen"
bedacht Paddy. Meteen hoorde ze de
doffe stap v n de muilezel.
„Het wordt hoog tijd, dat je terug
komt!" riep Paddy, nog voor ze het
dier met zijn ruiter zag! Plots echter
schrok ze overeind. Daar was wel de
muilezel! Maar Pim zat er niet meer op!
(Wordt vervolgd).
oet jij niet naar school toe Jan?"
„Moedertje ik kom er an."
„Mooi" zegt Moeder Perkament.
„Heb Je alles bij je vent?"
„Nou zegt Jan op zijn gemak,
„even voelen in mijn zak:
Knikkers, spijkers e'n een veer,
kauwgum en een brokje teer,
eikels, dropjes, en wat nou?
O, een stukje vliegertouw.
En mijn spin.gauw doosje toe.
Ja. ik heb alles bij mij Moe"
„Mooi" zegt Moeder Perkament.
„Veel plezier op school, hoor vent!"
VEg* WITTE
boterhammetjes met hagelslag en de
lammetjespap, waarvoor hij nooit op
stap had moeten gaan.
Zullen we wat spelen? vroeg het jong-
Ste berekind, toen het genoeg gegeten
had. Wat ken jij voor spelletjes.' wou
de teddybeer voorzichtig weten. Ken jij
van: schuitje varen? En van hop-hop-
paardje? Ha, lachte het berekind. Ik
vecht liever. Hij gaf de teddybeer een
stomp tegen _ijn snuit. Zjjn ene zwarte
kraaloog kwam er helemaal scheef
door te zitten. Meteen kreeg hij ook nog
een klap van de bereklauw op n
broekje. Au! riep de teddybeer. Maar
het berekind zei: dat zijn 'heel gewoon
berespelletjes, jij kunt ook nergens te
gen. Toen keerde hij zich om en liep
hard weg. Maar ook de teddybeer zei-
te het op en lopen. Hij wilde nooit
meer een echte beer zien. Och, kijk
daar eens, zei het konijntje, dat juist
weer uit haar hol kwam. Wat is er met
je gebeurd? Er zit een winkelhaak in
je broekje en er loopt allemaal zaagsel
uit. De teddybeer sloeg verschrikt ziin
pootje naar achteren. Hij wist wel dat
hij van binnen opgevuld was met zaag
sel en als er dat uitliep, werd hij hele
maal slap. Maar het konijntje was haar
holletje al in om naald en draad te ha
len. En met heel fijne steekjes naaide
ze zijn broekje weer keurig dicht. Dank
u wel, zei de teddybeer een beetje be
schaamd. Maar nu gè ik gauw weg.
Piep-piep, riep Marietje de bosmuis
toen ze hem even later aan zag komen
Wat zie ik n uw oog? Och, het staat
helemaal scheef, ik zal het eens betei
maken. Met voorzichtige pootjes duw
de ze het scheve oog weer recht en
knikte de teddybeer vriendelijk toe
Hebt u uw familie nog gevonden
vroeg ze.
Ja, zei de teddybeer zacht. OI eigen
lijk nee, want het was geen familie
ziet IJ. Diezelfde avond nog, toen Klaas
je alleen en sen beetje verdrietig ii
zijn bedje lag, glipte de teddybeer door
het open raam naar binnen. Hij wipte
in bed en kroop onder het zachte laken
tje met poppetjes en eendjes erop.
Nooit heeft Klaasje begrepen ho
zijn beer. die opeens weg was, ev n
opeens weer terug is gekomen. De heei
heeft er nooit wat van verteld. Maai
als de mensen nog eens ziden: die ted-
dybeer is net echt, dan was het nèt ol
hij stilletjes achte. En als je goed luis
terde, kon j nog wat horen ook. Praa'
me niet over echte beren, zei de teddy
beer dan in zijn baard. Dan eet ik maai
liever lammetjespap.
LEA SMULDERS
