MARIENFELDE: In de hele
Sovjetzone een begrip
Het opvangen van vluchtelingen uit
het oosten: een continu-bedrijf
I
B
OOK IN ENGELAND EEN
RASSENPROBLEEM
DE WEG NAAR DE VRIJHEID
kabinet
Toestand gaat lijken op die
in de Verenigde Staten
Kennedy's
PRISMA
Regering maakt zich ongerust
fct
546 Pagina's leesgenot!
VRIJDAG 2 DECEMBER 1960
PAGINA 7
en kan met de Berlijners
soms spotten om de dwa
ze situaties, die zich in
- verknipte stad voordoen,
,aar er is één plek in West-Ber-
v vvaar eenieder het lachen
ergaat. Wie mocht denken, dat
achter het „kralen gordijn"
°ch nog wel meevalt, komt be-
tot een ander idee in Ma
rtelde, opvangcentrum van de
Echtelingen uit het oosten. De
bl'
denf d00r de
h"trekMrai' aangezien
blêo issie heef( zich met het pro"
B|jITENLANDSE
KRONIEK
r°rk" n^as).
limes
Westberlijnse Marienfelderallee is
in de gehele Sovjetzone een be
grip: als de druk te zwaar wordt,
moet men daarheen zien te ko
men. En wat zegt dit „Marien-
felde" ons in het westen? Ach,
ook hierover is al eerder geschre
ven, maar heeft men in het vrije
Europa een duidelijke voorstel
ling van de omvang van hetgeen
zich hier afspeelt? Het vluchten
is zo'n permanente beweging, dat
de opname van de vluchtelingen
een continu-bedrijf geworden is.
GESPREKKEN MET
DUITSERS (VII)
Speelgoed
dat aardig tikt
KunsHnarkt in BrecJa Meer contact tussen bevolking
en leerlingen van Sint-JoosNacadeime Burgemeester
Geuljans uit bed gebeld
Begijn in Brugge
Giethoorn wordt
duurder
Scheppen voor water
Concours voor midwinterhoorn-blazers
Oud brood of banket
Tintelend spel van rijke glansen,
GOUDA kaarsen 1
Lévend flonkerend licht
GOUDA kaarsen l
acht jaar
opvolgde,
stat zoals
in het leger gehad had. Tot
en
Toen Eisenhower, bijna
geleder, Truman
hy vormde hij een soort
rtpJ,s,?on'ijk Assistent van de Presi-
nJ1' werd benoemd: de oud-gouver-
ArtUr van New Hampshire, Sherman
Ve*arns- Adams heeft deze functie
bp^I(J tot 1958, toen hij, wegens
urn fldigingen van corruptie, zijn
hou g nam. Adams had, als Eisen-
Wurs rechterhand ,een grote machts-
'h a en tiij was niet erg populair
dp ,e regeringsdepartementen en onder
v inrf— Vooral
in 1955
'eden van hét Congres.
Eisenhowers ziekte
purende
ek, welk een sleutelpositie bekleed
assistent van de Presi-
Eisenhower zijn
ijj.:; wiKinge,i met de organen van de
Von°erende en wetgevende macht
Ur«5-a? onderhield via Adams kon de
'mpat vaak geen persoonlijke
via
geen
van wat e7 werkelijk
tü,.Jv ashington omging. Op de struc-
- Zooivan de sta£ van het Witte Huis
on» s de ex-generaal Eisenhower die
Km Zet had - is indertijd veel kritiek
sei®verd.
e President-elect John F. Kennedy
ie 7
tii
nt" afschaffen
Assistent to the Presi-
lu,*'1 afschaffen. Hjj wenst geen
?.jLe ^Persoon in de betrekkingen met
\vo voornaamste medewerkers. Hij
ijo rechtstreeks contact met zijn
d« 'sters, en hij wil in het. algemeen
in.j0rnvang van de staf van het Witte
us beperken.
®t ziet er ook niet naar uit, dat
ü0r.?hder het bewind van Kennedy een
eerste minister zal worden
W°emd. De laatste jaren is veel
Proken over de mogelijkheid van
scheppen van zo'n functie, waar-
unjr de taak van de president
V06szins verlicht zou kunnen worden.
Srmfstanders van de creatie van het
hor* van „super secretary" of waar-
fcPoad president waren onder meer:
fL,, h°wer, en de gouverneur van
c0lT York, Rockefeller. Een senaats-
SqJ rn bezig gehouden. Senator Jack-
'epi de voorzitter van die commissie
he P Politieke vriend van Kennedy
he,,'1 laten weten dat men, na rijp
lie d sterk tegen de instelling van
hie, ®e°Pperde functie gekant is. De
'we functionaris zou de president
meer hinderen
dan helpen. Een
werkelijk ster
ke president zou
geen „eerste
minister" nodig
hebben, als hij
maar de juiste
hop-TT" 1 mensen be
terde als leiders van de diverse
'ngsdepartementen.
W/ 'p.. zullen Kennedy's ministers
zijn? Voor ons, in het buiten-
irne land is het uiteraard vooral
'■Se ®Ssant te weten, wie de nieuwe
die vretary o" State" wordt. De naam
^oraP ogenblik het meest genoemd
ï?achV is die van de voorzitter van de
>*JitnPige senaatscommissie voor
iv'^pdse Betrekkingen, senator
Pok Yulbright uit Arkansas. Maar
Nsta. Ünt n°g een mogelijkheid te
"innf1' dat de oud-gouverneur van
pig.,'8 en oud-kandidaat voor het
Ve *mschaP, Adlai E. Stevenson, de
1hirK,functie krijgt; als Stevenson ten-
tol Amerikaans gedele-
-hoo E'j de Verenigde Naties wordt
van d1 d- Met de vroegere minister
s°o ?u'tenlandse Zaken, Dean Ache-
ct)itta ,Geft Kennedy overigens ook al
"°iJVe gezocht, alsmede met de oud-
5.tfiharneur van Connecticut en oud-
°wi SSadeur in New Delhi, Chester
\Va.?'eS.
Het is in ieder geval hoogst
ilgt nüjk, dat Bowles een topfunctie
York
IS r
Vl"on \ork Herald
Xn„i. was), maar
Het opvangcentrum voor vluchtelingen uit de Sovjetzone van Duitsland, Marien-
felde, in West-Berlijn.
Ik woon de behandeling bij van en
kele gevallen van vluchtelingen, die
voor een commissie van drie verschijnen,
welke commissie beslist over de toe
lating van deze mensen in het vrije
westen. Eerste geval: een 22-jarige
vrouw. Ze heeft gewerkt in een brou
werij. Haar man wilde, dat ze bij hem
in de kolchoze kwam arbeiden. Ze heeft
hierover ruzie gekregen. Ze is paar
Oost-Berlijn gereisd: ze is op de „S-
Bahn" gestapt (de ringlijn, die evenals
de ondergrondse zowel in het oosten als
in het westen van de stad komt) en ze
is er op een station in West-Berlijn weer
uitgegaan. Zij is in verwachting. De
commissie besluit tot toelating.
Tweede geval. Een echte vrouw van
het platteland, eenvoudig, nuchter. Ze
is geboren in 1924. Zij heeft op een
kolchoze gewerkt; zakkenherstelster.
De toestand was moeilijk. Er was
sterfte onder het vee. De kolchoze
bracht te weinig op. Men verhaalde
het tekort op de lonen van de arbei
ders. De kinderen moesten reeds jong
helpen bij het rooien van de aard-
1 I UVW** vw -
misschien aan het hoofd van
y.j; jdjerikaanse voorlichtingsdienst, de
5'chiö Intussen is de gouverneur van
n> Mennan Williams, voor de
*aken 1 onderminister van Afrikaanse
v. Voorgewezen.
t -fen de post van minister van
i°hti re zou "1 aanmerking komen:
i O&m McCloy, een vroegere Ameri-
e Hoge Commissaris in Duits-
t?11 voor de post van minister
'honciën: Eugene TL Black,
v Gki nt van de Wereldbank.
n6kr ,eren 's de tegenwoordige gouver-
£o{f ;an Connectivut, Abraham A. Ribi-
net' "enoemd tot toekomstig hoofd van
departement van Volksgezondheid,
de a?en kan er op rekenen, dat
Wo,Redende gouverneur van Noord-
*Vrtida> Luther Hodges, minister van
Wordt.
(dtVnii Jdoeilijke kwestie is vooral de
flri >u'hg van de post van minister
ikhnpr-'?titie- De president-elect heeft
rbpj,," ernstig overwogen zijn broer
tg o., deze functie te geven, maar
A A,„ in deze richting hebben in
v>ahk- erikaanse pers geen goede weer-
Sevonden. Niet alleen door de
iNiv„ Vork Horais Tribune (die voor
ook door de New
(die Kennedy gesteund
de president-elect dezer
gewaarschuwd tegen het geven
S?k alen ministerschap aan een broer,
heeft die broer een hoogst ver-
r°l gespeeld in de
^^^mpagn?.
ver-
ftAtlih u"tt6ne.
5 te dy schijnt zijn ministers voor-
iaats ken onder oud-gouverneurs, ir
rr?an onder grote zakenmannen,
Lisenhower dat in 1952 deed.
•^th'
Vet ,0Pië. Keizer Haile Selassie is gis-
..angekomen in Accra, de hoofd-
Q«k ,n Ghana, voor een officieel be-
Vftn vjjf dagen.
appelen. Ze heeft bij de vlucht haar
kinderen vooruit gestuurd. Ze is zelf
van het werk weggebleven onder het
voorwendsel, dat ze schoenen ter re
paratie moest wegbrengen naar de
stad. Ze heeft haar kinderen weer ge
troffen en is per trein naar Oost-Ber
lijn gegaan. Een „Volkspolizist" heeft
in de trein haar pas gelukkig maar
heel vluchtig gecontroleerd. (De com
missieleden merken later op, dat de
controleur wel met opzet een oogje
dicht zal hebben gedaan; hij was het
vermoedelijk ook niet eens met het
regiem). De man van deze vrouw is
nog niet in West-Berlijn. Ze is er
merkwaardig kalm onder. Er wordt
haar gevraagd wat zij denkt over de
komst van haar roan. Antwoord: „Hij
werkt in een andere plaats. Hij kan
misschien zeggen, dat hij niets wist
van mijn vertrek, zodat hij niet mede
plichtig is aan mijn vlucht. Hij is ge
wiekst. Hij komt nog wel." De com
missie besluit tot toelating.
Derde geval: een echtpaar. De man is
arts, de vrouw doceerde Duits aan de
Humboldt-universiteit. De afkeer tegen
het Oostduitse regiem komt het sterkst
tot uiting bij de vrouw. Hij voorzag op
de duur ook wel moeilijkheden: men
heeft het hem verweten, dat hij zijn
vrouw had meegenomen naar een me
disch congres in West-Berlijn; boven
dien is hem in het ziekenhuis te ver
staan gegeven, dat de artsen en ver
pleegsters politieke kleur zouden moe-
Advertentie
ten bekennen. Zijn echtgenote heeft de
moeilijkheden al heviger ervaren. Ze is
bij haar onderricht te tolerant geweest
in „burgerlijk-humanistische" zin. Haar
Faustbehandeling had te weinig „sociaal-
humanistische" geest. Ze heeft vier maal
een verhoor moeten ondergaan. Een keer
had ze veertien ondervragers tegenover
zich, die haar afwisselend met kritische
opmerkingen bestookten. Ze zat daar
maar alleen tegenover al die partijmen
sen van 's morgens half 12 tot 's middags
5. Na afloop kreeg ze een zenuwinstor
ting. Ze is 34 jaar, maar ze ziet er uit
alsof ze al 54 was. Ze heeft geprobeerd
een andere baan te krijgen, waar ze
politiek minder in het oog liep. Het is
mislukt. De echtelieden beschikten te
zamen over goede inkomsten. Als het
daarom alleen ging waren ze wel ginds
gebleven. De commissie besluit tot toe
lating.
Drie gevallen uit een eindeloze reeks.
De mensen, die zojuist behandeld wer
den, zjjn al een paar dagen in het op
vangcentrum. Ze zullen nu gauw per
vliegtuig overgebracht worden naar de
Bondsrepubliek. Even later sta ik op de
plaats, waar de nieuwe vluchtelingen
aankomen. Het is woensdagmiddag vijf
uur. Kiest u overigens de dag en het
uur zelf maar uit. Gisteren, vandaag of
morgen; 's avonds, 's nachts of overdag;
het gaat altijd maar door, het is altijd
hetzelfde. De afgelopen nacht zijn er
148 vluchtelingen in dit centrum aan
gekomen, gisteren overdag 573; de afge
lopen maand 15.751.
k moest die middag op dat uur den
ken aan de rust van de vrijheid:
aan de mensen in Nederland, die
tezelfdertijd uit kantoor en fabriek naar
huis zouden gaan; aan de kinderen, die
thuis zouden komen uit school en ook
aan de welgedane dames, die bij Kranz-
ler op de Kurfürstendamm slagroomge-
bakjes zouden eten. Op dat uur drup
pelden in Marienfelde weer nieuwe
vluchtelingen binnen. Een paar dames
van middelbare leeftijd, een meisje van
een jaar of zeventien, een arbeider in
werkkleding, een jong echtpaar met een
baby in een wandelwagentje en een
grootmoeder. Eenzelfde willekeurige
groep mensen als men bij ons ziet in de
wachtkamer van een statiort of bij het
loket van de burgerlijke stand.
De vluchtelingen moeten om beurten
enige eerste gegevens verschaffen. De
functionaris, die het formulier invult, is
in zijn manier van doen nogal bars. Hij
grauwt telkens: „Der Nachste Maar
vermoedelijk zit onder die ruwe bolster
toch wel een warm gevoel. Hij doet dit
werk al lang. De mensen van de admi
nistratie lossen elkaar af in dag- en
nachtdiensten. „Der nachste
Ik moet een grote aarzeling over
winnen om deze vluchtelingen aan te
spreken. Je voeit je beschaamd om
dat je zo maar gewoon een vrij man
bent. Armoedig zien de mensen er
over het algemeen echter niet uit,
integendeel. De meesten hunner heb
ben hun beste kleren aan. Men kan
immers geen koffer meer meenemen.
Dat maakt een verdachte indruk bij
een tocht naar Oost-Berlijn. Het is
niet zo eenvoudig om de stad uit de
Sovjetzone te bereiken. Op „Republik-
flucht" staat een gevangenisstraf van
maximaal drie jaar. Hoeveel mensen
zijn er op deze dag gegrepen bij hun
poging om weg te komen? „Der Nach
ste...." hoor ik op de achtergrond.
„Wanneer bent u
weggegaan?", vraag
ik aan de vader
van de baby. „Mijn
vrouw en mijn
schoonmoeder met
het kind gingen
gisteravond, ik van
morgen." Het komt
er dóódsimpel uit.
Is het melodrama
tisch wanneer ik nu
een vergelijking
maak? Ik moet
denken aan de men
sen in Nederland,
die op hetzelfde
moment, dat ik met
deze vluchteling
praat, thuis komen
van hun werk. Ze
steken de sleutel in
het slot van hun
huisdeur. Deze man
heeft vanmorgen de
deur van zijn huis
achter zich dicht
getrokken, maar hij
keert in dat huis
niet meer terug.
Voorgoed heeft hij
alles achtergelaten,
z'n huishouden, z'n
bedrijfje alles.
Hij heeft zijn huis
sleutel niet meer
nodig. De vrouw
buigt zich over de
baby. Het kind.
niets wetend van
de krankzinnige
wereld waarin het
leeft, lacht naar z'n
moeder. Dat is ten
minste nog geble
ven
„Der nachste
TON ELIAS
(Advertentie)
Ivsr-"-'
is goed voor de kinderkamer.
Maar u bent uitsluitend
gediend met een absoluut:
betrouwbaar advies van een
betrouwbaar vakman...
uw eigen hortoger!
het goede Anker-horloge
«Bij voorkomende gele
genheden heb ik mij dik
wijls afgevraagd waarom
het eigenlijk nodig is. dat
een gast bij inschrijving
in een hotelregister zijn
beroep vermeldt. Ik geef
toe, het is geen wereld
schokkend probleem, maar
een mens wil dan ook wel eens over
kleinigheden peinzen.
Enfin, ik schrijf altijd in als „jour^
nalist". Tja, wat wilt U. Ik kan
mijzelf toch moeilijk kwalificeren als
„leverancier van lichtzinnige stukjes".
Want het is helemaal niet leuk om er
gens buitengeworpen te worden.
Nu moet ik zeggen, dat de vermel
ding van „journalist" her en der nog
al eens enige beroering wil verwek
ken: Professoren en postbodes wor
den zonder meer aanvaard, journa
listen roepen iets wakker. Er zijn
mensen die het fenomeen slechts ken
nen van de Amerikaanse films en die
de dagbladschrijver dus niet anders
kunnen zien dan als een keiharde,
kauwende idioot, die bereid is zijn fa
milie uit te roeien voor een primeur
en die „Hallo Ike" schreeuwt tegen
de president van de Verenigde Staten.
Op dezulken moet ik met mijn phy-
siek een teleurstellende indruk ma
ken. Ik heb dan óok vele hotelpor
tiers meegemaakt, die mij, bij het ge
bruikelijke ceremonieel, achterdochtig
opnamen en met opgetrokken wenk
brauwen vroegen
,,-U zei toch journalist?"
Het kan echter in zo'n geval ook
anders uitvallen. Men schrijft mijn ge
brek aan scheefstaande hoed, brede
schouders en rauwe taa.1 bijvoorbeeld
toe aan een goedgeslaagde poging tol
mimicri. Nog kort geleden werd ik
geconfronteerd met een hotelhouder
in het Noorden des lands die mij te
gen het sluitingsuur, in alle jovialiteit
overigens, dwars door zijn tapkast
sloeg, uitroepende; „Ha, ha, en die
zal Utrechtse Appie niet kennen".
Daar zyn tal van mogelijkheden.
Een daarvan is dat men mei respect
behandeld wordt. Maar ook dat is ha
chelijk. In dat geval immers is men
alwetend; en daarmee wordt een
mens. niag ik wol zeggen, in een on
draaglijke positie geplaatst Laatst
hadden ze het in mijn hotel aan de
stamtafel over de wereldvrede: een
interessant onderwerp voorwaar,
waarover ik óók zo mijn gedachten
heb, maar terzake waarvan ik nu
eenmaal niel het beslissende woord
kan spreken. Nochtans werd dat, ken
nelijk van mij verwacht toen ik die
avond door een discrete ober genood
werd mii bij het gezelschap aan te
sluiten. Het schaamrood stijgt mij nog
naar de kaken als ik terugdenk aan
de goedbedoelde wartaal, die ik toen
heb uitgeslagen. Maar heeft al eens
alwetendheid trachten waar te ma
ken? Of had ik die mensen moeten
teleurstellen, had ik hen moeten bero
ven van een ingekankerde zekerheid?
Ga er maar eens aanstaan.
Anderen willen weten hoe wij,
journalisten, die krant iedere da'g
weeraan maar weer vól krijgen. Die
vraag vind ik niet fair. Men prijst de
kok, of niet maar men vraagt
hem in ieder geval niet naar zijn re
cept. In zo'n geval antwoord ik voor
mij, dan. ook altijd; „Ach, er gebeurt
iedere dag wel wat". En dat is zo.
Let u maar eens op, er gaat zelden
een dag voorbij dat er in het geheel
niets gebeurt.
„Van welke krant bent u, als ik
vragen mag?," ook dat wordt mij
nogal eens voorgehouden. Nu, het
mag van mij altijd; men mag im
mers ook naar mijn beroep vragen.
En in het voorkomende geval noem
ik dan, ook getrouw de naam van dit
dagblad.
Maar dan zijn er mensen, die zeg
gen:
„O, ik dacht van „Het Leugenaar
tje", enzij voegen er dan meestal
wel een olijke gelijkschakelende knip
oog aan toe; want alle journalisten
liegen. Dezulken maken mij steeds
een tikje boos.
Alle journalisten probéren althans
de waarheid te zeggen. Deden zij dat
niet, dan lieten zij zich in hotelregis-
ters inschrijven als groenteboer, por
tier of hotelhouder.
Faul Bartels, leerling van de Kunst
academie Sint Joost is de initia
tiefnemer van de kunstmarkt,
welke burgemeester mr. dr. J. Geul-
jans van Breda woensdagmiddag
officieel heeft geopend. „We heb
ben (■•norm veel aan de burgemeester,
die ik er wel eens voor uit zijn bed
heb gebeld, gehad. Hij heeft ons prach
tig geholpen", vertelde Paul, die het
met Gabor Micsky, Rob Jansen en
Bart Oostdijk heeft gepresteerd om de
Baroniestad voor de tweede maal de
ze unieke markt te bezorgen.
„We willen meer contact tussen de
bevolking van Breda en Sint Joost.
Ze zien ons nog te veel als raar aan
geklede kunstemakers in een slobber
trui en een baard", zei Rob Jansen.
Een uur voor de opening draafden ze
nog in hoog tempo, maar wel met een
beker erwtensoep in de hand, over het
terrein tege-nover de kerk in de Gin-
nekenstraat. In een nauwe pijpenla in
het stadscentrum hebben deze jonge
kunstenaar., een wel niet helemaal
ideaal, maar toch intiem gezellig
marktje ki nnen opbotiwe-a.
In hun standjes tonen ze schilder
werk, tekeningen en kunstnijverheids-
produkten, van oudere-jaars en eerste
jaars. Op een podium onder eem wa
terdicht groen zeil demonstreert Ma
rijke van Vlaardingen het pottendaari-
en. En drie leerlingen van de afde
ling binnenhuisarchitectuur hebben
niet medewerking va-a een aantal gro
te bedrijven een kleine exclusieve
stand ingericht. Het zijn Gabor Mics
ky, Hermann van Yalen en Theo van
de Laar, die ontwerptekeningen voor
het interieur van ee-n bungalow, stu
dies voor standbouw en tekeningen van
een studieopdracht tonen. Die op
dracht betreft een oud pand in het
Amsterdamse begijnhof.
De tentoongestelde produkten zijn te
koop, want liet is een markt. De ba
ten zijn voor het kindertehuis Maria
Raboni in Teteringen en het eigen
Sint Joostfoiids. De eerste markt vo
rig jaar gehouden is zo aangeslagen,
dat ditmaal de gemeente en de school
graag alle medewerking hebben gege
ven.
Daar zullen vele Bredanaars onge
twijfeld naar komen kijken. Want liet
is een gezellige markt, waar, dank
zij medewerking van de heer K.
Kemper, van der van een van de leer
lingen. met frites en soep ook de in
wendige mens in de (eet)-cultuur
kan delen. „Een prima vent, di' me
neer Kemper", zei Paul, die mede
daardoor een groot batig saldo ver
wacht voor de jeugd.
Burgemeester mr. dr. R. Geuljans van Breda (in het midden) bezichtigt op de
markt de werkstukken van de leerlingen van de St. Joost-academie.
iiniiiiiiiiiiHiMiiiiiiiiiititiiiiiiiiiiiiiiiiiimmitiiiiiiifiiiMiiiHtmimHiiiimmitiiiimiiiiiiiiiiiiiMHiiHiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiimii
as ik maar begijn, dan kon ik
altjjd in het inooie Brugge
zijn," schreef onlangs een Ne
derlandse dame aan het Delgische Ver
keersbureau in Amsterdam. Het stond
op een van de zeventienhonderd kaar
ten die in België op vakantie zijnde Ne
derlanders naar het Belgisch Ver
keersbureau hebben gezonden. Men
had bekend gemaakt dat uit de toege
zonden kaarten een aantal zou worden
getrokken waarvan de afzender voor
een prijs in aanmerking kwam. De
lieve mej. Begga Haegeman uit Brus
sel stopte gisteren haar hand willekeu
rig in de kaartenmand en haalde er de
twintig prijswinnaars uit.
De heer Six, vertegenwoordiger van
de commissaris-generaal voor Toeris
me in België, vond het een goede gele
genheid om te illustreren hoezeer Bel
gië in de gunst stond van Nederlandse
vakantiegangers. Dat neemt nog steeds
sterk toe. Vooral naar de kust van Bel
gië trekken meer Nederlanders. Men
heeft bekeken hoe de belangstelling
van Nederlanders voor België ver
deeld is. Het blijkt dat vorig jaar zes
tien procent naar de kust is geweest,
vijftig naar de kunststeden (waaronder
ook Brussel), vierentwintig naar de
streek Ardennen-Maas en tien procent
naar andere streken.
Behalve een aantal reisjes, waren
er bij de beschikbare prijzen tinnen
borden, kunstvoorwerpen en - platen
boeken. De eerste prys (twee dagen
naar België voor twee personen) is ge
wonnen door Bert Laheije te Valken
burg, de heer Van Leeuwen uit Schie
dam mag een weekend doorbrengen in
Blankenberge op kosten van het Ver
keersbureau en zuster Cornelissen uit
Schiedam krijgt een driedaags verblijf
in de provincie Henegouwen aangebo
den.
ongeveer 250.000 toeristen, van wie
een groot gedeelte de gebruikelijke
rondvaart door het dorp met zijn von
dertjes en plassen maakt. De uit veen
grond bestaande oevers brokkelen
door dit verkeer voordurend af, waar
bij de vaarwegen dichtslibben.
Voor het eerst in hun leven kunnen
de echtgenotes van de heren Van
Wijk. Kruit en Verheul aan de
Prinsendijk in Hekendorp (bij Gouda)
in hun eigen huis leidingwater gebrui.
en W. van Giethoorn hebben
de gemeenteraad voorgesteld de
heffing op het vaargeld voor
rondvaarten te verhogen van een dub
beltje tot vijftien cent per persoon.
Uit de verhoogde opbrengst van de
vaargelden zullen de kosten voor een
noodzakelijk geworden verbetering
van de dorpsgracht en haar zijvaar
ten worden bestreden.
In Giethoorn komen iedere zomer
iiitMiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiMiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiMiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiif
rn deze adventstijd kan men, vooral in Twente, weer luisteren naar de klank
van de midwinterhoorn. Elk jaar wordt met Kerstmis een concours voor
blazers op midwinterhoorns gehouden, ditmaal in Saasveld. De veertien
jarige Jozef Kolmschot uit dit plaatsje is een groot blazer; hij heeft al meer dan
eens een eerste prijs behaald.
ken voor het zetten, van koffie en het
koken van de aardappels. Tot voor
kort gebeurde dat met slootwater! Zij
wonen in een zgn. onrendabel gebied
en het duurde lang voor het gemeente
bestuur van Hekendorp f 2500,- uit
trok voor de aanschaffing van plastic-
waterleiding en toen nog onder voor
waarde dat de bewoners van de Prin
sendijk zelf een bijna kilometer lange
geul zouden graven waarin de leiding
kon worden gelegd. Nu wachten de
mensen aan de Prinsendijk nog op aan
sluiten op het gas- en elektriciteitsnet.
Eet maar banket of speculaas,
hebben de Apeldoornse bakkers
blijkbaar gedacht. Want het pu
bliek zal komende maandag althans
geen vers brood kunnen kopen. Er
wordt dan namelijk geen brood ge
bakken of bezorgd, 't Heerlijk avond
je is dan gekozenen dinsdag e'n
we brood van zaterdag.
De bakkers zeggen dat ze te weinig
personeel hebben om maandag ook
nog brood te kunnen tukken.
Advertentie
(Advertentie)
Vier werken van A. M. de Jong
Neerlands meest gelezen
schrijver onverkort in één
bala-lederen band
voor slechts
In iedere boekhandel!
De Westberlijnse burgemeester Willi Brandt in gesprek met
vluchtelingen in het opvangcentrum Marienfelde. De foto
werd enige lijd geleden genomen, toen de vluchtelingen
nog het een en ander aan bagage mee konden nemen.
(Van onze Londense correspondent)
LONDEN, 2 dec. Sedert de oorlog
hebben duizenden inwoners van bet
Britse gemenebest gebruik gemaakt
van het recht om zich in Brittannië te
vestigen zonder formaliteiten of vergun
ningen. Iedere inwoner van landen, be
horend tot het gemenebest of van Brit
se koloniën en protectoraten, kan zich
naar Engeland begeven om er zich blij
vend te vestigen en te voorzien in zijn
levensonderhoud zonder zich in het be
zit te hoeven stellen van visa of ar
beidsvergunningen. Deze toestand is
verantwoordelijk voor het feit dat Enge
land sedert enige jaren opgescheept zit
met een rassenprobleem, dat veel ge
meen heeft niet het rassenprobleem in
de V.S. van Amerika.
Hiertoe genoopt door werkloosheid,
hebben duizenden negers, vooral uit Ja
maica, zich naar Brittannië begeven
om werk te zoeken. Deze negers, die he
le woonwijken hebben overgenomen in
Londen en andere grote steden, zijn niet
lang geleden het slachtoffer geweest
van onlusten, uitgelokt door Britse fas
cisten en imperialisten, vooral in Londen
Notting Hill. De neger-immigratie
heeft nu evenwel dusdanige proporties
aangenomen dat de regering zich ge
noopt ziet maatregelen te nemen om
deze immigratie zonodig te beperken.
Vooral het feit dat de immigratie
van negers uit West-Indië gedurende
de eerste tien maanden van dit jaar
is gestegen tot bijna 45.000 man, heeft
ongerustheid gewekt. Dit is het drie
voudige van het aantal negers dat
zich in Engeland vestigde in dezelfde
periode van het vorig jaar. De Britse
minister van koloniën, Macleod, er
kende gisteren in het Lagerhuis dat
het kabinet de kwestie ernstig in over
weging neemt en dat er vooral dit
jaar ernstige redenen waren voor on
gerustheid over het grote aantal im
migranten. Maar hij uitte eveneens
een waarschuwing dat wetgevende
maatregelen voor het beperken van
immigratie uit Britse koloniën of ge
menebest-landen een „onmetelijke in
breuk" zouden maken op de Britse tra
dities ten aanzien van immigratie.
Nadrukkelijk verklaarde de minister
dat de Britse regering in haar bestu
dering van dit immigratieprobleem
met uitging van de rassenkwestie.
Advertentie)
