Te weinig leken nemen deel aan
de hogere verpleegsters-opleiding
D
D
D
evan
en
ra&e van
f
OOK ..TOP"TEKORT IN KATHOLIEKE ZIEKENHUIZEN
Opwinding onder
de vrouwelijke
juryleden
I Afgestudeerden
worden met
veel vreugde
binnengehaald
Modezaken
willen geen
sluiting
op zaterdag
—DECEMBERmaand bij—
uitstek voor CULINAIRE
LE VENSKUNST
Nieuw werkwoord
dioriser
Sc
.r
DONDERDAG 8 DECEMBER 1960
Schoonheidssboekje
voor MEISJES
"Rondom de poeder-
dons"
en lllCl aA1C
w ban „n,s bij ons actueel zijn, doet
h °°k niet zo heel veel toe. Want
w6h ,.e' vooral om gaat is het aan-
zf e" n n be eigen redelijke weg vóór
&ginjferso°nlijk bij de lichaamsver-
•-b ai' Zowel uit oogpunt van schoon-
•ïl van Yt 17rriKno rlo ^7e>r"7nrïHn0
- h'V/:Vv',
-
Y.y'
4
UI
directrice of adjunct-directrice in
een van onze vele ziekenhuizen
of, meer mobiel, districtsverpleeg
ster in algemene dienst bij de so
ciale gezondheidszorg. Of ook,
wat even hard nodig is, in een lei
dinggevende positie als rectrix of
docente bij de opleidingsinstitu
ten van nieuwe verpleegsters.
rie lekenverpleegsters tus
sen vijftien religieuzen vol
gen op het ogenblik de „di
rectrice-opleiding" aan de Katho
lieke Hogere School voor Verple
genden in Nijmegen. Die hogere
school maakt om hun bekwaam
heid geselecteerde vérpleegsters
in twee jaar gereed voor een lei
dinggevende post. Dat kan zijn
""••••mm
V
y
Baar nu
Geen titel
INI DECEMBER KOPEN WJ.
Wereldvermaard
I
"«•Hill
«••Hunluimilium mm iiniiiiiiiiiiuiiiiiiiini,'i
°ndom de poederdons" door
Rosemarie Harbert, uitgegeven
tiif- bU Gottmer, Haarlem, is een
boei,;et Duits (uitstekend) vertaald
v°or de beginnelingen in de
ie °r|mg van hun uiterlijk. Volgens
g6 r^uertitel, doodgewoon voor „jon-
neri?|eisies" en eens niet voor „tie-
?en „teenagers", wat bijna als
het ;Jerademing aandoet. Wij vinden
je, ®en .bijzonder sympathiek boek-
b6r]n i ari.n be lezers voor wie het
Pretn *s met veel begrip en een
den ;^e dosis gezond verstand wor-
deliit egesProken. En het blijkt dui-
floorto! bat het zich richt tot de
VeCr'?ewone meisjes, de wat gereser-
loe» ook van buiten en niet al-
Vqq tot de stads-tieners! Aandacht
«Uanen. verzorgd uiterlijk is immers
de „5 "iet meer voorbehouden aan
stadsjuffertjes.
ÏJöeft r,?,otlb van Plattelandsvrouwen
dn anSs een rondvraag gehouden
Vnw VflreoV,:- - - --
^Hden scbillende afdelingen, wat ze
h-a«rubVun tnake-up voor de dochters,
'"t tel; 'eeb dat men daar volstrekt
was. Mits het vooral neer
late goede verzorging en zo nodig
t «r he""betering van hetgeen de na
if"den»' gegeven. Dat is helemaal de
6'dshn ,van dit verstandige schoon-
öat °ekje.
ÏNoni,enkele feitelijke adviezen,
O Zllfl V»rvf Dlliteo looft
die
Ah jj"!® van hygiëne, de verzorging
klovi- gezicht, haar, voeten, schoe-
fding, accessoires en alles wat
aSP^datSfjeen speelt. Een apart kort
h P V(wei.is gewijd aan het goed be-
dt.°"d w ?et oud worden („in wezen
znoi0rben een geheim, zoals vreug-
A t i a's liefde. Jij bent, jong en je
.A Br,?S jong zün. Maat oud-zijn is
öu"5® h «been anders") en bewijst uit
JJ boavïebe en reëel-menselijke visie
fl? «Cht is opgezet. Het is ongewild
hT dit en enist alle opgeschroefdheid,
la bet t500rt werkjes nogal eens ken-
d asDaarom geeft het méér dan al-
h ®bip V1.ezen rondom de poederdons,
%t ve en eigen meningvorming
er ook iets van mee.
V A. Bgl.
*<-*rV i
''-A v-Yr ':^1
1 ,1**N -
De leken-studenten zijn in de minderheid aan de Hogere School voor Verplegenden in Nijmegen.
Het hele gebied van de verpleging
vraagt, in toenemende mate, vakbe
kwaamheid en specialisatie omdat de
zorg voor de zieke in de ziekenhuizen
en de waakzaamheid over ae volksge
zondheid steeds intenser worden en ook
omdat de bevolking zich steeds uit
breidt, waaraan het hele apparaat van
de verpleging moet beantwoorden. Er
is dan ook een dringende behoefte aan
bekwame verpleegster-docenten om de
aankomende verpleegsters, die soms op
een te smalle intellectuele basis wor
den aangenomen, de scholing te geven
die zij behoeven. Er is een even drin
gende behoefte aan „top" verpleegsters,
die de verantwoordelijkheid op een lei
dinggevende post kunnen aanvaarden.
De Hogere School voor Verplegenden
gevestigd in enige herenhuizen aan de
Curasaoweg, waar de lessen worden
gegeven (en waar enkele cursisten in
tern zijn terwijl de overigen verspreid
in de stad huizen) bestaat nu acht jaar.
De 73 gediplomeerden die zich in die
jaren door deze hogere vorming be
kwaamd hebben, zijn onmiddellijk met
vreugde binnengehaald in de hogere re
gionen van de verschillende ziekénhui-
zen en de sociale gezondheidsdiensten
in den lande. Een derde van hen is
leek, tweederde religieus. Toen de
laatste maal, deze zomer in juli, de di
ploma's werden uitgereikt waren bij de
afgestudeerden zestien religieuzen en
acht leken. Bij de nieuwe studenten zijn
er, zoals gezegd, maar drie leken tegen
vijftien religieuzen. Verhoudingsgewijs
is de deelneming van de zijde van de
lekenverpleegsters nog niet zo gering
geweest.
En men vjraagt zich af, waarom er zo
weinig 1 ^ken zijn, terwijl ze toch steeds
meer nodig zijn op de scharnierpunten
in de katholieke ziekenhuiswereld, waar
door gebrek aan roepingen het aantal
religieuzen blijft teruglopen, zodat leken
in toenemende mate de verantwoorde-
^rix Femina toegekend
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniii
iiMiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiii
lijke posten zullen moeten gaan bezet
ten. Men schat dat binnen tien jaar het
aantal religieuzen in de ziekenhuizen tot
minder dan een derde van nu zal zijn
teruggelopen. Naar lekenkrachten voor
de leidinggevende posities wordt dan ook
voortdurend gevraagd. De cursus aan
de Hogere Verpleegstersschool, die hen
daartoe klaar maakt, telt te weinig le
ken? Waarom komen ze niet?
Met de directrice, zuster Matthee van
de Liefdezusters van de H. Carolus Bor-
romeus te Maastricht, hebben we hier
over een gesprek gehad. Zelf heeft zus
ter Matthee de hogere opleiding in de
universiteitsstad Leuven gevolgd, en zij
ziet de zaken met de realiteitszin, die
de zusters van „Onder de Bogen" ken
merkt. Meer dan één factor is er de
oorzaak van, dat de lekenverpleegsters
in de minderheid zijn voor de vorming
tot topkrachten.
Allereerst een financiële. Want het
volgen van de hogere opleiding betekent
twee jaar volledig uitbreken uit het
werk, dus derving van inkomsten, ter
wijl met de studiekosten plus huisvesting
en onderhoud, al in al zo'n achtduizend
gulden gemoeid zijn. De verpleegster,
die reikt naar een kaderfunctie, kan ech
ter óók een stafcursus volgen en aan
gezien dat een part-time opleiding is,
in de weekends, wordt ze daardoor fi
nancieel minder onthand. Maar de ver
werking van het gebodene en het gebo-
dene zelf, de hele vorming ook zjjn na
tuurlijk bij lange na niet hetzelfde. Het
is echter ook een mogelijkheid om het
eigen niveau te verhogen.
'«Ui
'«Ui
""""«llllllllliiiiiiiitiiiiiimii
"«••III
iiiiiimiiiiiiiiiiiiiir
in geladen atmosfeer
I PARIJS, december
"t^nkrijk kent men niet het sys;
hpj? Van de leesportefeuilles, wel
i1«fce lui ian er leesbibliotheken. Maar
Jje n-,t °theken, behalve de stedelij-
ellf J'Ü"5! zijn altijd maar klein.
Ha,», ,a(lsSedeelte van Parijs zijn
i 6 ,|.fU uk enkele boekhandelaars
„«sbiKi- ?mer achter hun winkel tot
vpÜ ®k hebben ingericht. Daar
Is. de uV'ekken doorgaans klein zijn,
"iet „ij 'l°theek vanzelfsprekend ook
?rute,,,iS'ehreid. Bovendien bestaat ze
"'tstet uels uit politieromans, die bij
,'iw h0* slaapmiddel voor de Pa-
viJr., zUu geworden. En de mees-
«Ur to 1 zonde die eendags-lec-
"bi j„ hopen en schrijven zich daar-
a bli zo'n bibliotheek.
^etoige?s de boekhandelaars interes-
0 "ken in mannelijke klanten, die
u°ktorB °Pen> onverschillig of het
1 "tonoK' «dvocaten, industriëlen of
"UsiuiLDedienden zijn, zich nagenoeg
i °üw„ voor politieromans. Alleen
{j'ctuiil stellen nog belang in andere
i?""st i1n koPen literaire romans.
£toonrt en lezen de roman die be-
he pis met de Prix Goncourt of de
onu ina' hoewel daar sinds ja-
O firii rlc klad in is gekomen daar
NbiaHi's maar al te dikwijls aan on-
aa/l.ge werken werd toegekend.
.\ee<,ti niet ieder jaar komt er een
Fif- of fWerk uit. In de regel zijn er
S?ed ,Les onderé romans die er even-
hten r m aanmerking zouden ko-
ïai"e n°^den in Parijs ontelbare lite-
s "1 d=t1Jzen uitgedeeld, er zijn er zo-
r.acht aari tie meeste niet veel aan-
Maar de Prix
^hco..Wordt
h ~ncoiir»4. ^€;st0ed.
auf,t en <je prix Fémina blijven
>Taaron?!i in de belangstelling staan.
ï?t dit .heeft het velen geërgerd, dat
"e „:,laar min of meer raar daar-
Vinm-Pen is.
h ""t t 'ia - Horia heeft de Prix Gon-
k6" lan2 teste geweigerd toen één zij-
genoten hij is Roemeen
'O maakte dat hij pro-nazi was
"fitoF n ieder geval heeft hij ge-
t^kpr, 0rd van de publiciteit die het
-W t,„"en van de Prix Goncourt al-
Vp,.„ van de JrTlX tjoncoiu t ai-
na Ze "1 verliep deze dit keer
ar genoegen van de prijswin-
de Prix Fémina.
v "hspV^X' bestaande uit twaalf ro-
«Oouschri3fsters, kan het natuurlijk
De stem-
S'SÊ ?,auw eens worden.
Ker de prüs-toekenning
rïï6e het k0P3e koffie plaats.
vni, dejeuner eindigt, dat
ïlr in de Fémina-jury om
6m"stai Cercle Interallié veremgi.
1 worden tijdens die stemming
K"kt T.yentinige opmerkingen ge-
Maar al te dikwijls gebeurt
dames als aartsvijandin-
heeft
waar
de da-
een ta-
verenigt.
LOUISE BELLOCQ
.door iedereen gezoend en omhelsd.
nen uit elkaar gaan. Gelukkig hebben
ze dan een jaar om het bij te leggen
om zich daarna meteen weer in twee
kampen te verdelen.
Tijdens de lunch van de jury staat
in een aangrenzend salon een buffet
voor de journalisten klaar. Die kun
nen dat neel moeilijk bereiken want
iiliiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiii
llllllllllllllllllllllllllHI1""11"1'1"""'"'""""'""'"'""'""'
een aantal klaplopers (zowel manne
lijke als vrouwelijke) heeft er zich He
vig voorgepoot en het is ongelooflijk
wat deze mensen kunnen verorberen.
De televisie was er dit maal ook.
De radiomensen liepen mei 'iun mi
crofoon in de hand rond. En „aar tus
sendoor tal van afgevaardigden van
de uitgevers en verder de kunstcriti
ci van alle kranten en tijdschriften.
Na iedere stemming ging de deur
open en kwam het enige mannelijke
Wezen dat met de jury dejeuneerde
binnen om te vertellen welke boeken
stemmen kregen en hoeveel.
Sommige jaren herhaalde zich dit
ceremonieel zes of zeven keer,
maar dit maal was er maar twee
maal een stemming nodig om de prijs
toe te kennen aan Louise Bellocq voor
„La porte/retombée".
Toen dit meegedeeld was werden
de deuren geopend van de salon waar
de juryleden nog om de tafel zaten.
Nu is er niets zo triest als een afge
geten tafel, en zeker als de aanzit-
tenden deels triomfantelijk en deels
terneergeslagen kijken. Het deed dan
ook niet bepaald vrolijk aan.
Maar wat deed dat er toe? De foto
grafen traden in actie en iedereen
weet wat dat zeggen wil. Ze riepen
ongegeneerd tegen de juryleden waar
van de meesten al op leeftijd waren:
„hé, Simone" of als ze de naam van het
jurylid niet kenden: „Hé, u daar, kijk
deze kant eens uit!"
En het was tragisch om te zien hoe
die schrijfsters van naam met zich
lieten sollen. Maar wat zou men ai
niet verdragen terwille van de publi
citeit?
Een van de dames ontbrak, Beatrix
Beck was dadelijk na de stemming
verontwaardigd opgestaan omdat vol
gens haar het bekroonde werk antise
mitisch was. Madame Simone, zelf
Israëliet, was de aanvoerster geweest
van de pro-LoUise Bellocqstemsters,
en vond de aanmerking van Beatrix
Beek absoluut ongegrond en aller
dwaast.
Deze hield in de gang een perscon
ferentie om lucht te geven aan haar
verontwaardiging en ze zei ook met
een dat ze ontslag nam uit de Femina-
jury. Maar ze vergat er bij te vertel
len dat haar roman „Leon Mortin,
Prêtre", waarvoor ze indertijd de
Prix Goncourt kreeg, alles behalve
pro-katholiek was, wat haar geen
ogenblik had gehinderd.
De gemoederen waren nog niet tot
kalmte gekomen toen madame Bel
locq, klein bleek vrouwtje binnen
kwam, en van de een naar de ander
werd geknikkerd om gezoend en om
helsd te worden. Terwijl zich dat af
speelde daalde Beatrix Beek, nog
steeds diep verontwaardigd, de trap
af.
En zo had de Prix Fémina, als al
tijd, in een geladen atmosfeer plaats.
Maar dat hoort er nu eenmaal bij.
Een ..tamme" Fémina zou tegen alle
traditie indruisen.
DINY K.-W.
Centraal fonds?
Sinds enkele jaren bestaat de kans
om aan de Hogere School voor Ver
plegenden te studeren met een rijks-
beurs. Maar die moet later „inver
diend" worden, wat een vrij zware
verplichting en dus gebondenheid
geeft de eerste drie jaren op de nieu
we hpge post. Een andere vorm van
toelage is, dat het ziekenhuis een ver
pleegster met geschiktheid de kans
wil geven, en haar „in opdracht"
laat studeren aan de hogere verpleeg
stersschool. Bijvoorbeeld kan het sa
laris gewoon worden doorbetaald.
Maar dat kan raken aan allerlei ge
voeligheden en bovendien scheut het
ook de verplichting om zich op de in
uitzicht gestelde bestuursfunctie min
stens een aantal jaren in het betref
fende ziekenhuis te handhaven. Wat
z'n bezwaren kan blijken te hebben.
Een geschikt voorstel lijkt dan ook om
een „centraal fonds" te vormen. Een
pot, waarin alle katholieke ziekenhui
zen jaarlijks een bedrag storten en
waaruit dan de opleiding van enige
lekenzusters wordt gefinancieerd, die
dan vrjj zijn om in een ziekenhuis
naar keuze een leidende functie aan
te nemen.
Verpleegsters zitten nu eenmaal niet
graag vast aan een leiband, ze horen,
wat de beroepsstandvastigheid betreft,
tot de zeer beweeglijken, zo niet tot de
avonturiersters onder de werkende
vrouwen. En het lijkt er op, of ze te
rugdeinzen voor het dragen van verant
woordelijkheid. Zie de vele onbezette
posten waar een lekenzuster zou horen
in de ziekenhuiswereld. Het is een
vraag, niet van vandaag of gisteren, of
de moderne werkende vrouw de ver
antwoordelijkheid die een leidende func
tie oplegt schuwt. Of hangt het afwijzen
van verantwoordelijkheid misschien sa
men met het afwijzen (uitstellen) van
een morele binding aan een beroep, dat
de onverdeelde inzet van zichzelf vraagt,
terwijl de onverankerde status van de
celibataire vrouw remmend werkt? De
religieus heeft innerlijke stabiliteit in
haar status. Wanneer is de status van
werkende vrouw stabiel, tenzij voor de
gene die zich bij een seculier instituut
heeft ingelijfd? Het is een broos gege
ven maar het lijkt ons reëel voor een
meerderheid. Het probleem is algemeen
en het stelt een nieuwe, zich opdringen
de eis aan de evoluerende deelneming
van de gerijpte vrouw aan het beroeps
leven. Het beroepsleven kan eisen gaan
stellen, waarop men soms „ja" moet
zeggen. De verpleegster, die capabel is
voor een hoge post zal, als ze overweegt
de stap te zetten naar een hogere stu
die, daarbij moreel gesteund en bemoe
digd worden, wanneer het ziekenhuis
haar daartoe met behoud van zoveel
mogelijk ruimte, in staat stelt.
Voor de functies aan de top in het
ziekenhuiswezen kan de leek niet meer
gemist worden. Scholing daartoe is on
ontbeerlijk. En niet alleen voor een der
gelijke functie in een katholiek zieken
huis. De vorige cursus aan de hogere
verpleegstersschool werd ook gevolgd
door een protestantse cursiste. Dat is nu
niet meer nodig, want dit jaar is in
Utrecht een „seminarium" gestart met
een verpleegstersopleiding voor top
krachten, van niet-confessionele zijde, in
samenwerking met vrijzinnig protestan
ten. Het is een initiatief van het
Groene Kruis, waarvoor, bijna vanzelf
sprekend in deze tijd van toenadering,
tevoren veel overleg is gepleegd met
zuster Matthee.
Dat er geen titel is verbonden aan
de bekwaamheid die men zich verwerft
aan de hogere opleiding (welke wordt
gesubsidieerd door O.K. en W.) is jam
mer. Waarom niet „gegradueerde" of
iets dergelijks, zoals in België. Titel
en daarbij behorende hogere honorering
van de prestatie zou ook een stimulans
kunnen zün.
Naar een eigen uniform zijn de afge
studeerden ook zoekend, zoals wij be
spraken met de waarnemende directrice
en een stafdocente van de verpleeg
stersopleiding aan het nieuwe Radboud-
ziekenhuis in Nijmegen, die beiden
van de Hogere School voor Verple
genden haar diploma hadden ontvangen.
'Zij droegen een grijs mantelpak met
het verpleegstersinsigne. Ook dat is nog
in wording.
A.Bg.
.ca5x zoveel speel
goed dan normaal
ca. 3x zoveel hand
schoenen dan normaal
ca.lOO^fcmeer
dranken dan normaal
ca 70yomeer gebak
en srjoepgoed dan nor-
65% meer bloemer
olanten dan normaal
ca t.0% meer boe
ken dan normaal
ca.
en plan
meer herenmode-arfike ca. 60% meer hul»'
l?n dan damesmode-ar
kelen
houdeiijke-arbkeleii
dan normaal
e op handen zijnde vrije zaterdag
middag voor steeds meer wer
kenden heeft al heel wat gemoe
deren en pennen in beweging gebracht.
Het zojuist verschenen nummer van
„De Textieldetaillist" geeft commen
taar op de voorgestelde zaterdagmid
dag-sluiting van de winkels. „Zoals in
Duitsland". De textielmensen voelen er
niets voor, want, juist zaterdagsmid
dags, zeggen ze wordt, de meeste con
fectie en extiel gekocht, omdat man
en vrouw dan samen inkopen kunnen
doen. In Duitsland is men achteraf hele
maal niet zo blij met die gedwongen
maatregel.
Nu kan men wel zeggen, dat man en
vrouw hun inkopen maar zaterdagoch
tend moeten doen. in geval de man dan
vrij heeft wat in toenemende mate
het geval zal zijn maar iedere huis
vrouw weet hoe het gaat. Op zaterdag
ochtend schiet je in je huishouden niet
op, zeker niet als de man thuis is. Om
gezellig boodschappen te kunnen doen,
moet je een beetje de tijd hebben en
ook de rust. En die rust heb je niet als
je huis niet in orde is en de zaken
niet geregeld zijn voor de zondag. Er
komen op zaterdagochtend ook steevast
onverwachte dingen aan de deur en
al met al zal men zeker niet vroeg op
pad kunnen gaan. Zoals het nu is, is de
zaterdag (met middag) de beste ver
koopdag voor de textieldetaillist. Be
grijpelijk, dat hij die middag niet graag
mist. Uitgevochten, onder anderen met
de huisvrouwen, zal moeten worden of
een verkoopavond die zaterdagmiddag
niet kan opvangen, bijvoorbeeld de vrij
dagavond. Maar aan de avondverkoop
zijn al zóveel woorden gesleten, en er
botsen altijd zoveel belangen, dat de
grootste gemene deler van wat „men"
nu eigenlijk wil, wel niet makkelijk ge
vonden zal worden.
Advertentie
en niet zonder redenWant over de
hele wereld wordt in elke goede keuken
Maizena Duryea gebruikt voor het bin
den van groenten, soepen en sausen.
ecember is een culinaire maand
bü uitstek en aan de huisvrouw
worden hoge eisen gesteld om
ai die feestelijke dagen mede door een
feestelqke dis tot hoogtepunten te
maken. Zij kunnen dit jaar assistentie
verwachten van de heer L. Polman
die bq Elsevier het boek Culinaire
Levenskunst" uitgaf. Het verschilt in
zoverre van een gewoon kookboek dat
er uitvoerig in wordt uiteengezet hoe
Het aantal religieuse verpleegsters loopt steeds terug. Al zijn ze
onmisbaar.
een menu in elkaar moet zitten wil
het voldoen aan alle regels van de
klassieke Franse keuken en daarnaast
nog genoeg afwisseling bieden terwül
de voedingswaarde steeds in het oog
wordt gehouden.
Hoe en waarom er de bepaalde
opeenvolging moet zijn in de ver
schillende schotels bü een meer uit
gebreid menu, welke gangen gastro
nomisch gezien kunnen vervallen:
bqv. de hors d'oeuvre die geen eigen
taak heeft in de opbouw en die - zo er
toch toe wordt besloten - in geen geval
te gekruld mag zün om de smaak
voor de overige gerechten niet af te
stompen en de charme van de wijn
niet verloren te doen gaan.
Wat een goede saus voor een spüs
kan doen en op welke manier de
schotel moet worden gegarneerd en
gesorteerd; wat voor bestek en welke
schalen er gebruikt dienen te worden,
welke jaargetüden het meest gunstig
zün voor een bepaalde groente- of
wildsoort: al deze leerzame zaken
kunt u zich eigen maken voor de prijs
van een goed diner.
Het boek is verdeeld in zps menu
schema's beginnend bü die met één
gang en oplopend tot zes gangen.
Heelt u dus uitgemaakt hoeveel ge
rechten u wilt klaar maken dan vindt
u bü dit aantal een serie voorbeelden
met achter ieder een letter die be
tekent:
A) snel te bereiden en goedkoop;
B) snel te bereiden en duur;
C) bewerkelpk en goedkoop;
D) bewerkelük en duur;
E) vegetarische menu's;
F) catabolische (d.i. vermagerende)
menu's;
Alleen zal er wel eens verschil van
mening zün over wat de een duur
vindt en de ander goedkoop maar als
de gunstige tüd van het jaar wordt
aangehouden zal het wel aardig klop
pen met de heer Polmans bevindingen.
De recepten zün te vinden onder
alfabetische rangschikking van de
verzamelnaam. Met aardappelcrousta-
des onder „aardappelen" zal wel nie-
mand moeilükheden hebben maar als
u flensjes moet zoeken onder „gebak
ken nagerecht", terwül de rü'stkoekjes
ondqr „graan- en deegwaren" vallen
dan kan er wel eens verwarring ont
staan. Bij een herdruk zou het daar
om, dunkt ons, zijn aan te bevelen
wanneer er een lijst aan toe werd
fevoegd waarin alle recepten op alfa-
et zün ondergebracht met de blad-
züde waar het is te vinden.
Wie dit kleine ongemak voor lief
neemt vindt in dit boek een leerzame
hulp bij het samenstellen van uit
gebreide maaltijden en bij variatie
van het dageUjks menu. Een Neder
landse voedingsmiddelen tabel en een
register van culinaire termen maken
een en ander nog gemakkelijker.
G.S.-de W.
Bestaat er één vrouw die geen trui
tje of pullover in haar klerenkast
heeft? Telkens verzint de mode
weer iets anders om ze nieuw te ma
ken. Het ene jaar zonder kraag, het
andere jaar mét, nu eens in fijne tri
cot, daarna moet de steek juist weer
heel grof zün. Iets anders dan anders
is het vest met ingezet pand van be
drukte bloemen, zoals de foto laat
zien. Het lukt of het vest zelf is gebor-
Van wollen bouclé met gebloemde inzet.
Duits fabrikaat.
duurd met die kleurige motieven. Het
is een Duits idee en het zün misschien
vooral de romantisch aangelegden wier
hart uitgaat naar een dergelijk pakjs
van bouclé wol.
De Parü'se haute couture heeft aan-
vankelpk getracht zich te verzetten te
gen de rage van „pulls" en „tricots",
maar voor dit winterseizoen heeft ze
al wat gebreid heeft ineens de wind
in de zeilen gegeven. In de collectie-
Dior verschenen immers de grof ge
breide vesten met grove rolkraag en
gecombineerd met leer en het duurste
bont. Er is nu een nieuw werkwoord
ontstaan in Parijs en dat is „dioriser".
„Heb je je mantelpak al gedioriseerd?",
vragen vriendinnen elkaar en dat be-
Van zwart fluweel, feestelijk, echt voor
december. Franse confectie.
tekent: heb je je al een grote rolkraag
aangeschaft om erin te dragen.
Jersey, tricot, gebreid, hoe' men
het noemen wil. het materiaal beleeft
een nieuwe rage, de variatie in weef
sels, die allerlei jacquard-patronen kun
nen vertonen, is groter dan ooit en
men is hyper-modern als men zich van
top tot teen in het „gebreid" steekt.
Te beginnen bü de hoge pluizige muts.
Als pièce de résistance een gebreid man
telpak met, inplaats van de nertsrand
a la Dior, een dikke wollen franje-
rand. Een tas van gebreid materiaal of
de imitatie ervan. En tenslotte kleurige
dikke gebreide wollen kousen.
Een tweede rage in Parijs beleeft het
„zwarte jurkje". Het is heel simpel,
zonder mouw of met kort nouwtje, strak
en kort. zoals de tweede foto laat zien.
Als u niet oppast heeft liet iets van een
onderjurk. De bijoux moeten dan ook
het nodige doen. Tenzij men fluweel
kiest, dat van zichzelf gloed en leven
heeft. Het is epn echte dracht voor de
jeugdige.i. Maar die „zün" het tegen
woordig Ban c.ik.
