nieuwe
De president-elect
minister pas sinds enkele dagen
Geen moeilijkheden met
de senaat te verwachten
opbloei
van
Regering-Frondizi heeft heel
wat te stellen met generaals
en Peronistische
vertragen de
Argentinië
n Dulles en geen Huil
guerilla's
Dean Rusk staat zeer gereserveerd
tegenover ontmoetingen aan de top
AMERIKA'S NIEUWE „SECRETARY OF STATE"
CASTRO MAAKT ONTEVREDENHEID ACUUT
aarom heeft de Ameri
kaanse president-elect,
senator John F. Kennedy,
is geen uitgesproken politieke
figuur. Weliswaar is hij steeds
een trouw aanhanger geweest
van de Democratische beginselen,
maar in de partij is hij nooit naar
voren getreden.
Aanvankelijk scheen hij voor
een academische loopbaan te zijn
voorbestemd. Rusk studeerde in
Oxford en Berlijn, en Vervolgens
doceerde hij enige tijd staatsin
richting aan een universiteit in
Californië. Maar na de oorlog
kwam hij in het State Depart
ment, waar hij in 1950-en 1951
de functie had van onder-minis
ter van Buitenlandse Zaken voor
het Verre Oosten. Zo was hij dan
ook ten nauwste betrokken bij de
beslissing die de Amerikaanse
regering moest nemen, toen in
juni 1950 de Noord-Koreanen
Zuid-Korea binnenvielen. Rusk
adviseerde zijn chef, minister
Acheson, de zaak onmiddellijk
voor de Verenigde Naties te bren
gen, welk advies aan Truman
werd doorgegeven, die het prompt
overnam.
de vVl) ^nator John F. Kennedy,
klcelijk onbekende Dean
^iökfSekozen voor de post van
Uw van Buitenlandse Zaken?
w John P. Kennedy op een
W^Onferentie onlangs gevraagd
k°e lang hij Rusk al kende,
j^öordde hij, dat hij de man
een paar dagen tevoren voor
Uw eerst ontmoet had. Maar
^socratische staatslieden die
if] (}p hsk hadden samengewerkt
lof regering-Truman, waren vol
Wer.de capaciteiten van deze
ïhjH onderminister van
seejt nc*se Zaken. Kennedy
v°0p ,z'ch hij zijn beslissing dus
a1 laten leiden door het advies
nderen, al was hij uiteraard
rlp p^hifszins op de hoogte van
1;
OhIrière van *Rusk-
o^?.!erkelijk is ook, dat de toe-
„Secretary of State
W^itvierk^öng niet heeft te
aan bijzondere activiteiten
U, j er"de de verkiezingscampag-
V'0rrieze camPagne heeft hij
Jyks een rol gespeeld. Hij
(Van een redacteur)
e links-radicale revolutie, die
Fidel Castro en de zijnen
nog altijd bezig zijn uit te
vogren op Cuba, werkt als een
katalysator op de sociale ontevre
denheid in heel Latijns Amerika.
In de Organisatie van Amerikaan
se Staten is wel gebleken, dat
Castro s flirt met het communis
me bij de andere landen grote
bezorgdheid wekt. Maar tegelij
kertijd is het duidelijk geworden,
dat sommige van zijn binnenlandse
hervormingen elders in Latijns
Amerika grote sympathie ont
moeten. Dat leidt ertoe, dat er
sneller dan voorheen door de
volksmassa kritiek wordt uitge-
oefend op het tempo, waarin de
nieuwe democratische regeringen
de misstanden uit een veelal dic
tatoriaal verleden corrigeren. In
Venezuela en Argentinië, twee
landen die behoren tot de relatief
„rijkste" van Latijns Amerika,
heeft dat de laatste tijd geleid tot
gewelddadige uitbarstingen van
verzet tegen de regering.
de politieke realiteit. Kennedy vond
Stevenson niet de aangewezen man
voor de post van minister van Buiten
landse Zaken. Hij heeft het gewezen
titulaire hoofd van de Democratische
partjj nu de functie van gedelegeerde
bij de Verenigde Naties gegeven.
Een andere naam die aanvankelijk
veel genoemd werd voor het minister
schap van Buitenlandse Zaken was die
van Chester Bowles, een diplomaat die
indertijd een groot succes was als Ame
rikaans ambassadeur in New Delhi.
Maar Chester Bowles heeft zich in zijn
carrière steeds dermate geconcen
treerd op de problemen van Azië en
op het vraagstuk van de hulp aan on
derontwikkelde gebieden, dat gevreesd
werd, dat hü als minister een te een-
ztjdig buitenlands beleid zou voeren.
Kennedy gaf, na r\jp beraad, de voor-
keur aan een man met bredere erva-
ring. Chester Bowles wordt nu onder
minister.
Tenslotte was ook de voorzitter van
de senaatscommissie voor Buiten
landse Betrekkingen, William Ful-
bright, een ernstige kandidaat voor
het leiderschap van het State Depart
ment. Fulbright heeft in zijn huidige
machtige functie een diepgaande ken
nis opgedaan van de wereldpolitiek,
en hi] deelt op dit terrein in grote
lonen de opvattingen van Kennedy.
Hu heeft ook altijd veel kritiek gehad
op het beleid van Dulles, en hp zou
ongetwijfeld een frisse wind hebben
laten waaien op het Amerikaanse mi
nisterie van Buitenlandse Zaken.
Maar Fulbright is een tegenstander
van rassenintegratie in de zuidelijke
staten van Amerika, en bijgevolg zou
zpn benoeming tot Secretary of State
een slechte weerklank vinden in de
jonge Afrikaanse onafhankelijke sta
ten Daar komt bij, dat hij in het
conflict tussen de Arabische landen
en Israël aan de kant van de Ara
bieren staat, hetgeen niet bevorderlijk
is voor zijn prestige in Amerika,
waar men over het algemeen meer
geneigd is de zijde van Israël te kie
zen. Ook Fulbright werd tenslotte
door Kennedy gepasseerd. Na de
regeringswisseling zal Fulbright
waarschunlpk zijn huidige functie
bluven vervullen.
Dat zowel Bowles als Stevenson, die
i_.'5e^en de ministerpost
hadden geambieerd, uiteindelijk bereid
gevonden werden onder Rusk te die-
Stal'e V00r de nieuwe Secretary of
Stevenson heeft echter pas de post bij
de Verenigde Naties aanvaard, nadat
hu, zowel van Kennedy als Rusk, de
verzekering had gekregen, dat hij een
belangruke rol zou kunnen spelen in
het bepalen van het Amerikaanse bui
tenlandse beleid. Stevenson zal niet al
leen lid worden van het kabinet, maar
hij zal ook een stem hebben in die
vergaderingen van de machtige Natio
nale Veiligheidsraad waar buitenlandse
problemen aan de orde zijn. Stevenson
is geen vreemde in het State Depart-
1X1 ent. Voor hjj gouverneur van Illinois
werd, heeft hu geruime tijd op dit mi
nisterie gewerkt.
p Kennedy's persconferentie van
deze week werd aan de presi-
dent-elect de vraag gesteld, of
hu niet practisch zjjn eigen „Secretary
of State" zou zijn. Kennedy antwoordde
dat de president grondwettelijk op het
terrein van de buitenlandse politiek be
paalde verantwoordelijkheden heeft die
hi.j alleen zelf kan dragen. Maar dat
hij voor de vervulling van zijn taak
uiteraard een sterke en effectieve mi-
nister van Buitenlandse Zaken nodig
ml4 e<f" Y°°rzichtige re- AdlaiE. Stevenson heeft zijn benoeming tot permanent gedelegeerde bij de Verenigde Naties pas aanvaard nadat h;i
nneliik wpneler^J UltIeg Yatbaar Prf ^ent-elect Kennedy en de nieuwbenoemde minister van buitenlandse zaken, Dean Rusk, de toezegging' hZd aekleaen
vèn^eehl te Z12f' Kennedy met bet dat hij een belangrijk aandeel zal kunnen hebben bij het formuleren van de Amerikaanse buitenlandpolitiek Men Het
voorbeeld te volgen van znn vnorean- hier Stevenson, tweeman, nis r.i.j. 1 ponneK. Men ziet
UiCl IltH
voorbeeld te volgen van zyn voorgan
ger, Eisenhower, die gedurende de eer-
ste zes jaar van zijn bewind het buiten
landse beleid practisch geheel aan Dul
les overliet. Anderzijds behoeft men
ook met te verwachten, dat lm zelf het
State Department feitelijk overneemt,
7nnlc Hnncpvplt rlof-
rr; ^7 y,t uunaeei zat Kunnen neooen öij het formuleren van de Amerikaanse buitenlandse nolitiek m
hier Stevenson, tweemaal als Democratisch kandidaat verslagen in de strijd om het Amerikaanse presidentslh'an
gefotografeerd zijn advocatenkantoor te Chicago, met in zijn hand een telefoto van Kennedy en Rusk'
is hij overigens heel wat beter thuis,
dan Roosevelt dat indertijd was. Ken
nedy heeft op zijn
veel van de wereld
J V. TT 11 u LUt ciKCXTUS Vein
Cordell Huil wel gedaan heeft. Op
het terrein van de buitenlandse politiek
vele grote
zolu Roosëvëït datxcxtv?el van de wereld gezien. Reeds in
Cordell Huil - wol gedaan ®heeft nü gmg, z<Jn blondere
belangstelling uit naar de international
ie ontwikkelingen, en sinds h« lid is
van Fulbrights senaatscommissie voor
Buitenlandse Betrekkingen, is hij voort
durend nauw betrokken geweest bij het
Amerikaanse buitenlandse beleid.
zijn
Op de persconferentie in Palm Beach
jn ook Dean Rusk enige vragen ge-
voorkeur aan zich eerst grondig in te
werken voor hjj politieke uitlatingen
doet. Op deze persconferentie heeft hij
echter wel te kennen gegeven, dat hij
ais minister niet zóveel buitenlandse
reizen wil maken als Dulles indertijd
deed.
ver bepaalde opvattingen van
Rusk kan men iets te weten ko
men uit een artikel dat hjj heeft
gepubliceerd in het nummer van april
1960 van het Amerikaanse tijdschrift
die onderminister van
<-ea,
n Auefe, die toekomstige Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken.
<;.jn stjge O
Chester Bowles, c vu„
Buitenlandse Zaken wordt in de rege-
nng-Kennedy.
Een aanwezige journalisten
merkte op, dat Rusk als president van
de Rockefeller Foundation veel te ma-
u- jd gchad^ met onderontwikkelde
gebieden. Zou Rusk kunnen zeggen in
hoeverre het Amerikaanse beleid ten
aanzien van die gebieden tot nog toe
juist of onjuist was geweest, en zou hij
zun eigen denkbeelden over deze kwes
tie willen ontvouwen? De toekomstige
minister antwoordde dat hij in dit sta
dium niet op dit soort vragen wilde
ingaan, hetgeen een verstandige repliek
was. Rusk wil zich kennelijk niet bij
voorbaat vastleggen, en hjj geeft er de
„Foreign Affairs". De titel van dit es
say is „The President". Het is een
analyse van de talrijke aspecten van
het hoogste ambt in de Verenigde Sta
ten. Rusk is kennelijk van mening, dat
van de president krachtige leiding moet
uitgaan, ook op het terrein van de
buitenlandse politiek. Opmerkelijk is
echter vooral het betoog van de schrij
ver voor een zeer gereserveerde hou
ding tegenovfer de diplomatie van de
topconferenties. Bjj het lezen van deze
beschouwing moet men bedenken, dat
net stuk geschreven werd vóór de mis
lukking van de ontmoeting van de
.^tP^bright,
c°m.missie
voorzitter van de
voor Buitenlandse
Betrekkingen.
is
®e,n man die alle aspecten
I V.'VteSen bIeem grondig pleegt te
vj A en uX°°r hij een beslissing
1(,^inabri.„ Probeert zich steeds in
-"«ndri,!"J Probeert zich steeds
'VV^b Yan 'ie tegenpartij te
Hij is in staat zich in te
I in het buitenland van
V'1 t?. Vin56 Westerse beleidslijn zou
WsSl1' in Eat bleek bijvoorbeeld,
Yi'kiV0rbrnioa,:'sustus 1951 door de se-
A voor Buitenlandse Be-
A ondervraagd werd over zijn
'Qt-ïg i„ in Indo-China, die
W j i Vflllö rvonrv Ttrn o
.Mig- vólle gang was, Senator
ïX i er bÜ Ruslf op aan
11 oa bier-geen sprake meer'
"een koloniale oorlog". Maar
Rusk gaf een subtiel en wijs antwoord.
„Ik geloof," zei hjj, „dat men enerzijds
kan vaststellen, dat dit geen koloniale
ooj-log is, omdat de betrokken regerin
gen de nodige beslissingen hebben ge
nomen voor de oplossing van dat pro
bleem. Maar anderzijds zou ik niet
willen beweren, dat de mensen die in
deze oorlog vechten de oorlog niet als
een koloniale oorlog zien." Een derge
lijke opmerking verraadt een geheel
andere mentaliteit dan die van bijvoor
beeld wijlen John Foster Dulles, die
herhaaldelijk blijk gaf van een wel heel
enge Amerikaanse visie op het wereld
gebeuren, waarmee hij Europese en-
Aziatische regeringen nog al eens tegen
zich innam.
In de loop van de laatste maanden
zjjn in de Amerikaanse pers heel
wat namen genoemd van mannen
die voor de post van Secretary of State
in aanmerking schenen te komen, maar
de" naam Rusk kwam men in deze1 spe-
culaties zelden tegen. Tot voor enkele'
dagen werd het door Amerikaanse poli-
tie,K? commentators hoogst onwaar
schijnlijk geacht, dat nu uitgerekend de
president van de Rockefeller Founda
tion tot hoofd van het State Department
zou worden benoemd. Waarschijnlijk
i fjj nnet*y ook eerst aan andere
kandidaten gedacht, en is zjjn uitverr
kiezing van Rusk tot op zekere hoogte
da uitkomst van een proces van eli
minatie.
Tijdens de verkiezingscampagne
had Kennedy de indruk gewekt dat
zijn voorkeur uitging naar Adlai' Ste
venson, de man die in 1952 en 1956
de Democratische kandidaat was
voor het presidentschap. Maar Ste
venson heeft Kennedy tijdens de cam
pagne met de verwachte steun ge
geven, en tijdens de eonventie koos
de oud-gouverneur van Illinois niet
direct de zijde van de senator uit
Massachusetts, Kennedy -zou, volgens
de Washingtonse correspondent °van
de Londense Times, lot de conqiusje
zjjn gekomen, dat Stevenson een ze
kere neiging tot besluiteloosheid had,
alsmede een gebrek aan begrip voor
generaal zjjn verlangens met iets wat
veel ■eek op een muiterjj in Buenos
Aires. De tweede keer, op 14 oktober,
viel het politieke hoofd van de minister
het behoorde toe aan generaal Lar-
cher heel wat vlotter. Het is zeer
goed mogelijk, dat president Frondizi
die zeer weinig hoogachting koestert
voor militair ritueel (de generaals be
schuldigen hem er dan ook van een
„maechiavellist" te zjjn), deze mutaties
eerder vervelend vindt dan alarmerend.
Maar zij belemmeren hem toch in de po-
nodi^eheeftegmÊSVrti6eid' die hij zozeer
Generaals als Mo.ntero en Bonetti
stellen weinig vertrouwen In hem, of in
z;jn ministers Alsogaray en Vitolo
(binnenlandse zaken).
e laatste dag van november heb*
ben peronistische guerillastrjjders
tot overmaat van ramp getracht
e?nj°Ê an<? uk lokken in de industrie-
stad Rosario en in dfie oliesteden in het
noorden. De leiding v^n de actie was ia
handen van da voormalige generaal Ini-
guez, die twee jaar geleden is gedegra-
deerd en uit het leger gestoten, omdat
hu het peronistische bewind had opge-
hemeld. Sindsdien is hij herhaaldelijk
genoemd als een van de voornaamste
leiders van de peronistische guerilla's.
Volgens sommige berichten achtte Ini-
guez zelf de tijd voor een dergelijke
omvangrijke actie (sinds 9 juni 1956 was
iets dergelijks niet meer voorgekojnen)
nog niet gekomen, maar had hjj zich
President Arturo Frondizi weet bij alle
wederwaardigheden van zijn ambt zijn
glimlach te bewaren. Hij verlaat hier
,de speciale studio in zijn paleisvan-
waar hij het Argentijnse volk in kri
tieke situaties via de radio toespreekt.
Het woord „rijk" heeft, toegepast op
Argentime, een zeer beperkte beteke
nis Het land heeft nog steeds te lijden
onder de economische gevolgen van de
Peronistische dictatuur en de periode
van stagnatie, die erop is gevoigd. Pre
sident Arturo Frondizi en zijn minister
van economische zaken. Alvaro Alsoga
ray, proberen een bijzonder moeilijk
programma van Iandbouw-modernise-
nng, industrialisatie en munthervor-
mmg ten uitvoer te leggen. Zij genieten
daarbu enige Amerikaanse hulp, maar
keif0 611 Cr vee' ,neer bunnen gebrui-
Zoals de meeste democratische lei
ders in Latijns Amerika heeft president
■f rondizi te maken met de oppositie van
autoritair gezinde legerleiders en van
communisten. Als bijzonderheid voor
Argentinië komt daar dan nog bij het
verzet van omstreeks twee miljoen Pe-
ronistas". Iedere concessie van Frondi
zi aan de vakbonden, waar het Peronis
tische heimwee nog sterk leeft wordt
door de hoge officieren weer uitgelegd
als eon capitulatie voor Perón of als
een vorm van crypto-communisme.
De houding van de !egerleiders is
soms zo aanmatigend, dat men Argen
tinië wel eens heeft beschreven als een
le^er Iand' d,w-z- bezet d°or zijn eigen
Aan de andere kant is het niet zo ge-
lUk wel eens wordt gevreesd, dat iede
re uitwisseling van onbeleefdheden tus
sen Argentijnse generaals meteen tot
een burgeroorlog leidt. Er zijn twee ho
ge posten: die van opperbevelhebber
(welke functionaris slechts aan de pre-
sident van de republiek verantwoording
schuldig is) en die van de minister of
secretaris van oorlog, aan wie de presi
dent een deel van zijn bevoegdheden
heeft overgedragen.
Herhaaldefuk bleek er tussen die
twee „incompatibilité d'humeur" te
bestaan en het is misschien wel teke
nend voor de situatie, dat in weinte
meer dan een jaar hjds tweemaal de u -
minister van oorlog het veld heeft u A tussen de Argentijnse op
moeten ruimen. Tweemaal kwam de Perbevelhebber en de minister van oor
opperbevelhebber, generaal Toranzo j er vorig jaar september toe,
Montero, als overwinnaar uit dn striid opperbevelhebber, generaal To-
t-> n jrn-nyrt Mnn torn rlnnt* Jn r.; j
Alvaro Alsogaray, de Argentijnse minis
ter van economische zaken.
lontero, als overwinnaar uit de striid
te voorschijn. -Beide keren luidde zijn
verwijt, dat communisten en Peroriis-
tas bezig waren te infiltreren in het
regeringsapparaat
ranzo Montero, door de president 'werd
ontslagen. Men ziet hem hier. onmid
dellijk na zijn ontslag, het kabinet van
de president verlaten. Maar korte tijd
tot ingrijpen laten overhalen door Pe
rón zelf en door diens politieke advi
seurs. In ieder geval heeft president
Frondizi later in een radiotoespraak ge
zegd, dat Peron, „die zich behaaglijk
heeft geïnstalleerd in zijn verre toe
vluchtsoord" (Malaga, Spanje). op
dracht heeft gegeven tot de opstand in
Uosario.
Hoe dit zü, in de nacht van de 30ste
slaagde Iniguez erin aan het hoofd van
ongeveer zeventig medestanders de
wacht van de kazerne van het elfde in-
fanterieregiment in Rosario te over
meesteren en het gebouw binnen te
dringen. Maar de onverwachte reactie
van een der officieren, die met een
groepje moedige soldaten onvervaard
tot de tegenaanval overging, bracht de
peronisten van hun stuk. Na een vuur
gevecht van enkele uren trokken Ini
guez en de zijnen zich terug. De ex-ge-
neraal zelf en zijn adjudant zijn erin ge
slaagd in hun particuliere vliegtuig naar
Paraguay te ontsnappen.
Volgens officiële mededelingen zijn er
bjj de gevechten vier doden gevallen:
aan de zijde van de regeringsgetrouwe
militairen sneuvelden een officier en
twee soldaten. De peronisten lieten één
dode in de kazerne achter. Het bleek
een luitenant-kolonel te zijn, die tijdens
het bewind van Peron adjudant is ge
weest van de minister van defensie So-
sa Molina, De regeringstroepen maak
ten ook gevangenen: drie officieren en
ongeveer dertig bewapende burgers.
Twee van de gevangen genomen offi
cieren bleken te behoren tot het -aange
vallen regiment. Zij moeten zich we
gens verraad en muiterij voor een
krugsraad verantwoorden.
p-a?eniIteronistische Putscb in Tarta-
frem er V-an de Boliviaanse
fe?mLn P °S mets uit' Sabotagehan-
aelingen en bomaanslagen nabij Bue-
en Mendoza waren er op ge-
Si„ .,S?°orw?S- cn telefoonverbin-
hinfhno snijden. Het plan was
tuukbaar sommige delen van het land
ie isoleren en vervolgens de peronis-
1 j masaa te mobiliseren. Maar de
arbeiders in de hoofdstad kwamen
met la actie en ook schijnt er aan de
geestdrift van de peronistas zelf iets
gemankeerd te hebben.
Frondizi liet in zijn radiorede een
ernstige waarschuwing horen aan het
a van de peronistische en commu
nistische pers. De arbeiders behouden
volledig het recht op een vrije menings-
uiting, zo zei hjj, maar de regering is
vastbesloten de republikeinse instellin
gen te beschermen en de „advocaten
van nieuwe subversie en van geweld"
op hun nummer te zetten. In de aanslag
te Rosario zag de president yoldoende
y»c* A nn #4 a a r. i i ii. i_ 1
Grote Vier in Parijs en vóór de in-
trekkmg van de Russische uitnodiging
aan Eisenhower om een bezoek aanMos-
br?n8en. Èe feiten hebben Rusk
steld zekere h°ogte in het gelijk ge-
Nadat Rusk uitvoerig uiteengezet
hee-t, hoe weergaloos omvangrijk de
werkzaamheden van de president van
de Verenigde Staten zijn, komt hij tot
de logische conclusie, dat een man
in zo'n functie niet gemakkelijk van
zijn post gemist kan worden. De eer
ste moeilijkheid die de schrijver ziet
is, dat de president zich alleen gron
dig kan voorbereiden op zijn rol als
onderhandelaar in een topconferentie
ten koste van zijn essentiële grond
wettelijke en politieke verantwoorde
lijkheden. Zijn andere werk moet er
onder lijden. Aan de onderhande
lingstafel kan de president zich niet
eenvoudig verlaten op de geschreven
adviezen die men voor hem heeft
klaar gemaakt, of op de mondelinge
raadgevingen van zijn staf. Hü moet
de kwesties die aan de orde zün,
diepgaand bestudeerd hebben. Hij
moet zich het regeringsstandpunt vol
komen eigen hebben gemaakt. De
voorbereiding die daarvoor nodig is,
zal veel tü'd vergen. Vervolgens zal
er in de periode dat de president
voor een topconferentie in het buiten
land vertoeft een aanzienlijke stag
natie ontstaan in de activiteiten van
de regering. De moderne communi
catie- en transportmiddelen heffen
deze moeilijkheid maar ten dele op.
Rusk zinspeelt ook op de theoreti
sche, maar niet totaal ondenkbare
mogelükheid, dat er tijdens de aan
wezigheid van de president op een
topconferentie in het buitenland een
gewapend conflict uitbreekt, waarop
Amerika onmiddellük moet reageren.
De president kan weliswaar telefo
nisch snel genoeg zün instructies ge-
yen, maar voor een grote beslissing
kan hu dan niet zo gcmakkelük ad
viezen inwinnen van het regerings
apparaat en de militaire staf in
Washington.
Rusk oppert de mogelükheid, dat
men tüdens een verbluf van de presi
dent in het buitenland de vice-president
tot waarnemend-president benoemt Als
een dergelüke regeling tot gevolg zou
hebben, dat de president slechts bij ho
ge uitzondering het land verlaat, zou
dat, volgens de schrüver, al een' heel
nuttig effect zijn.
Tenslotte betoogt de auteur van het
artikel in „Foreign Affairs", dat men
in de diplomatie moet oppassen voor
„directe confrontatie van hen die het
hoogste gezag uitoefenen". Onderhan
delaars op lager niveau zijn beter in
staat het terrein te verkennen en voor
stellen te doen zonder zich onmiddellijk
te binden. Rusk haalt tepslotte een vijf-
tiende-eeuwse uitspraak aan van Phi
lippe de Cómines: „Twee grote prinsen
die goede persoonlijke relaties willen
vestigen moeten elkaar nooit van aan
gezicht tót aangèzicht ontmoeten maar
zu moeten het contact onderhouden
bassadeursf g0ede ea wijze arn"
Het geringe, enthousiasme van de
toekomstige Secretary of State voor
topconferenties zou van invloed kiin-
zako no °P nedy's beslissing in-
JoLnofo1- eventuele ontmoeting met
Khroesjtsjev volgend jaar De ODvat-
'ngen van Rusk over de kwestie van
rusthnoj ryi hebben reeds onge-
mon n-, gewekt in Engeland, waar
dan in AmerikaV°°r t0pC0!lferenties
°wïd? capaciteiten van Dean Rusk
van jan £merikaans minister
(ivpriomi Zaken zal men zich
vpuLI^ i)^.sJeen goed oordeel kunnen
HM u ?lde nieuwe regering enige
hannn bewind is. Veel zal ook af-
langen van de manier waarop Kenne-
y met zijn minister gaat samenwer-
§eval zal Rusk niet 20
veel moeilijkheden kragen met de se-
naat als in de tijd van Truman
zyn vroegere chef Acheson. Want de
senaat wordt nu door de Democratische
Partu gedomineerd.
H. Br.
i"gs>apparaat. S m Z'iSZ» t<! Rosario zag de President voldoende Cordell Hull, die minister Zn n\rtL
In september 1959 onderstreepte de nu moest de minister het Lid SJL" .1-^ Ifnndhnim11 b6l6g h6t helellandse Zake£ ™aLin d*regering van
