TWEE GLAZEN HUISJES
AAN DE KANAALOEVERS
Voor oud en jong
IDEE van
Driehergse
bouwkundigeCentrale
RIJKSWATERSTAAT gaat er straks voor een koopje onderdoor
Goedkoper dan
Veiser tunnel
ZAANDAM
-
V HAVEH
Daar tunnelbouw per definitie
een ondergrondse bezigheid
is en Waterstaat bovendien
zich eerst behaaglijk voelt onder
Amsterdams Peil, mag men ver
wachten dat de hoofdstad de ko
mende maandeh en jaren van de
werkzaamheden aan de Coentun
nel zeer weinig zal merken. Men
kan er bovendien van overtuigd
zijn, dat weinig Amsterdammers
er de wandeling naar het westelijk
havengebied voor over zullen heb
ben om te zien of er, zoals het
heet, schot in komt, want de be
langstelling van de meeste Mo
kumers gaat nu eenmaal zelden
verder dan de binnenstad. De
Coentunnel is, buiten een wrijf
paal voor de IJ-tunnel-enthou-
siasten, in hun ogen een buiten-
steedse aangelegenheid. Zij zoe
ken de bouwplaats ergens in de
Duurt van Zaandam en gebaren
zich zeer verbaasd als zij horen
dat men van het Centraal Station
hemelsbreed eerder bij de Coen
tunnel dan in tuinstad-Slotermeer
is. Waarbij wij dan maar aanne
men, dat de nauwkeurige locatie
van de eerste Amsterdamse tuin
stad hun even goed bekend is als
de Haarlemse forensen die van
uit de trein de groei van de wes
telijke stad dag in dag uit hebben
kunnen volgen.
Zo worden straks de segment0
van de Coentunnel in
Noordzeekanaal „afgezonken -
De ballasttanks in de buis &P
gevuld. De twee torens dienen
voor het richten en als t°e'
gangsschacht. Ze worden late*
afgebroken.
V B ZATERDAG 14 JANUARI 1961 ->
I \nnp,As><>)Wf
"'-r/s/-#S/r* .'r-n*/rAW/A+//u
Opritten
Tuindorp
Oostzaan
PenoiEVM
Bouwdok poor 's
tunnetsegmentdr^
COSNHAVSN
Y;.QfftA*r\
Minsk va
HHVSN
Slottrdijk
SpMriiin r>v£r
«*MkEMM£RJÈE5-
tAHg^VgftAWKCglflfl
blijft COENTUNNEL
voorlopig een STIEFKIND
Niet alleen echter de achterafse lig
ging van de Coentunnel in de 'wirwar
van westelijke havenbekkens, maar ook
de onspectaculaire bouwprocedure zal
Amsterdam bijna doen vergeten dat
gezegd in de stad
een belangrijk waterstaatkundig werk
zo dicht bij, of beter
aan de gang is. Men hoeft er het bouw
schema maar op na te zien.
Dit jaar begint aan de verlaten Noord
oever van het Noordzeekanaal, niet ver
van de plaats waar een jaar geleden
een doorgebroken polderdijk het tuin
dorp Oostzaan onder water zette, een
cohort draglines het uitbaggeren van
een bouwdok met een bodembreedte
van 300 bij 65 meter. Het schema geeft
er een half jaar voor. Daarna verschij
nen de ijzervlechters, betongieters en
alle andere specialisten van de natte
waterstaat voor het bouwen van de zes
tunnelsegmenten. Zij krijgen twee jaar
de tijd. Als de kalender van 1963 dus
reeds naar het einde loopt, begint dan
eindelijk een phase van de bouw, die al
le liefhebbers naar de bouwput lokt:
het afzinken van de tunneldelen. De
baggermolens, die zich tevoren al be
ijverd hebben om een diepe geul te gra
ven tussen de beide kanaaloevers, rich
ten dan hun ratelende emmers op de
dijk van het bouwdok. De tunnelsegmen
ten veranderen te water in drijvende
waaier automatisch een luchtstroming
veroorzaakt, die de tunnel zuiver houdt.
Nu is een ventilatie al een vrij kost
bare post op de exploitatiekosten, maar
zii drukt nog veel zwaarder op de in
vesteringskosten. De brede luchtkana-
len aan beide zijden want volgens
de orthodoxe methode wordt er dwars
geventileerd via aan- en afvoerkanalen
en de grote ventilatietorens. en ma
chines verzwaren de bouwkosten met
vele miljoenen. Bij de Coentunnel is de
gehele ventilatie ingekrompen tot één
bescheiden kanaal tussen de twee bui
zen en twee heel bescheiden glazen huis
jes op de oever. Men heeft voldoende
aan „verse-lucht-injecties" bij de ingang
en halverwege, zelfs in geval van stag
naties bij verkeer in twee richtingen
door één buis: het meest exceptionele
geval dus dat denkbaar is. Besparing...
13 miljoen!
Overigens zal de Coentunnel nauwe
lijks van zijn broer in Velsen verschil
len. De rijweg is 12'/t cm breder en
het geraffineerde betonnen lichtrooster-
systeem boven de aan- en afritten wordt
nog meer geperfectioneerd, maar ver
der kan men bijna van een één-eiige
tweeling spreken, waarbij wel in het oog
moet worden gehouden, dat de geboor
te van Velsen in 'n open bouwput
aanzienlijk van die van de „afgezonken"
Coentunnel verschilt. Bij de Coentunnel
had men ook liever in een bouwput ge
werkt want, zoals ir. Wentinck consta
teert, men ziet graag wat men doet,
maar de drukke scheepvaart liet een
tijdelijke versmalling van de vaarweg
niet toe.
Zo aanlokkelijk als het is om alvast
in details te preludiëren op het frappan
te spel dat zich over 2V& jaar onder
Amsterdams Peil gaat afspelen, toch
laten wij dat maar voorlopig rusten.
Het is niet ondenkbaar, dat de rusteloze
waterstaats-ingenieurs tegen die tijd al
met nieuwe vondsten op de markt ko
men.
Wi) moeten namelijk ook nog iets
zeggen over het crediet van ongeveer
49 miljoen voor de aanleg der toe-
leidende wegen. Het is opvallend, dat
de Coentunnel, die met zijn 45 mil
joen de Velsertunnel van 58 miljoen
cn de Maastunnel van 60 miljoen (vol
gens de huidige geldswaarde) gemak
kelijk slaat, toch een dure klant van
de Rijksbegroting wordt door de kost
bare wegen en „kunstwerken".
Er is weliswaar nog geen definitieve
overeenstemming met de gemeente
Amsterdam maar men mag toch aan
nemen dat de wegaanleg voor reke
ning van het Rijk zal beginnen aan de
voet van het enorme GAK-gebouw op
de Bos. en Lommerplein.
De helaas nog niet bestaande maar
nu wel in het verschiet komende Ring
weg door Amsterdam zal daar voor
het laatst een duik nemen onder het
plein door om vervolgens te gaan klim
men over de Multatuliweg teneinde met
twee grote viaducten de Haarlemmer
weg en de Haarlemmer-spoorlijn te
kunnen passeren.
De laatste restanten van het oude
vissersdorp-Sloterdijk en het begin van
de oude Spaarndammerdijk, waar Gijs-
brecht van Aemstel zulke prettige her
inneringen aan had, worden dan ver
pletterd door het grote zandlichaam,
dat zich vandaar een baan breekt door
de ingewikkelde weg-, water- en spoor
lijnkronkels van het westelijk havenge
bied. Keer op keer schiet de weg over
viaducten en rotondes totdat, ter hoog
te van de massieve Centrale Hemweg
de daling inzet. Waar nu de schroot-
handel Hollandia hoge, deprimerende
bergen oud roest bouwt, zullen straks,
door de bedding van de gedempte
DUBBELE RUWES
ENKELE AANSLUITENDE RUWEB
VIADUCT
„betonvloten'' en dat is de ontwerpers
zeer aangenaam. Bij de Maastunnel-
bouw in Rotterdam waren de segmenten
zo zwaar geconstrueerd dat ze met drij
vende pontons boven water moesten wo
den gehouden. De Coentunnel drijft ech
ter op eigen kracht zijn laatste rust
plaats tegemoet. En het „bijzetten" van
elk der 20.000 ton metende „moten"
wordt daardoor een technisch spelletje,
waarop zich de waterstaatsingenieurs
nu al, althans uiterlijk verkneukelen.
Zeulen met een 20.000 tonner lijkt
ons een bezigheid om nachtmerries
van te krijgen, maar het water is,
zoals wij al op school geleerd hebben,
zowel onze vijand als onze vriend. En
bij - deze gelegenheid laat het zich
goedschiks in een vriendenrol dwin
gen. De drijvende segmenten de
ópen doorgangen zijn uiteraard vóór
het afzinken met kopschotten geslo
ten worden namelijk naar de ka
naalbodem neergelaten door middel
van een watertank in de holle binnen
ruimte, die in gevulde toestand het
gewicht juist voldoende vermeerdert
om de afdaling naar de donkere bo
dem in kalme gelatenheid te doen
geschieden. De opwaartse druk van
het water, die elkeen wel eens in
het bad heeft ervaren, maakt het
mogelijk om onder water vrij gemak
kelijk met de segmenten te manoeu
vreren, totdat men ze, op tien centi
meter van elkaar heeft te ruste ge
legd. Dit „afzinken" gebeurt in een
stroomloos kanaal en bovendien nog
op een zondag, als het scheepvaart
verkeer vrijwel stilligt, zodat men,
als er strubbelingen komen, de zaak
zelfs nog eens kan overdoen. Voor het
afzinken staat drie uur en voor het be
vestigen van een segment een maand.
Het leggen van de zes tunnelstukken
vraagt precies een half jaar. Ver
meerdert men dit nog met een half
jaar voor de afbouw, dan kan men
de herfst van het jaar 1964 noteren
als de voorlopige voltooiingsdatum.
Dan zijn de 45 begrote miljoenen on
der water verdwenen. Als het er ten
minste zoveel zullen zijn, want ir. H. C.
Wentinck, de hoofdingenieur van de di
rectie Sluizen en Stuwen van Rijkswa
terstaat in Utrecht, vreest, dat het er
bij de aanbesteding nog minder zullen
zijn. Dat „nog" klinkt vreemd voor een
overheidsinstantie, maar zelfs de meest
fervente IJ-tunnel-aanhanger zal moe
ten toegeven, dat de Coentunnelbouwers
niets onbeproefd hebben gelaten om de
kostprijs van hun timnel te drukken.
Aanvankelijk meenden ze de goedkoop
ste weg gevonden te hebhen door de
zgn. schakelbouw, een systeem van ge
prefabriceerde ringen, dat in Amerika
veel opgeld doet. Maar de ervaringen
met de Velser-tunnel en elders wezen
een nog goedkopere weg. Daar ontdek
te men dat ventilatie in een autotun
nel van 800 meter nauwelijks nodig is.
In Velzen werkt de ventilatie nooit.
Zelfs de CO-meter, die de levensgevaar.
Hjke „kolendamp" in de uitlaatgassen
van auto's registreert, heeft men afge
zet, omdat het wijzertje toch altijd op
nul blijft staan.
De ervaring heeft geleerd, dat een
auto, die een tunnel passeert, als een Waar nu een schrootbedrijS bergen oud roest verwerkt, ve rdwijnt straks de Coentunnel onder het Noordzeekanaal.
Schroothaven, rijen auto's de g^Pfc;eS
tunnelmond tegemoet flitsen. "r j«j>
530 meter lang zoemt het verkeer
onder de geluiddempende zoldering y
de tunnelbuis, die aan de bovenzijde
lijktijdig functioneert als bodem
het Noordzeekanaal. Weer in het a
licht passeert men opnieuw een
duet-rotonde met afritten voordat
nieuwe weg naar het noorden vrö
De portemonnaie van Rijkswaters» g
is goed voor een nieuwe weg van de»)
miljoen parallel aan de Zaanstreek
aan Koog.
Amsterdam heeft er uiteraard v°^
gezorgd, dat de „drempel" van
tunnel, evenals bij de IJmuider s d
zen en de Velser tunnel diep Sen°t"e
ligt om de honderdduizendtonners,
men ooit in de haven hoopt te ontvae
gen, een ongehinderde overvaart
verschaffen. De kanten van de tun"a
buis zijn aan de bovenzijde zelfs 20
nig afgeschuind, dat een krabbend
ker nooit vat zal kunnen krijgen
de tunnel.
Al is het dan niet met de (IJ-tunh^f
bruid, toch zal Amsterdam over 3
wel dansen. Want de Coentunnel
Amsterdamse tunnel. Het stiefkind
het stadsbestuur zal misschien door ,g
stedemaagd toch wel vertederd aarLuv»'
brede borst worden gedrukt, zo Sa rs
de ongeïnteresseerde Amsterdam»- j,
merken, dat een brede heerbaan tUfj.j
het oude en het nieuwe stadsgef"
door plotseling een onbelemmerde -
naar het noorden zal openen. o0t
mogen vertederende instituten zijn v
romantische toeristen, een tunnel is v"
de oprechte autorijder nog steeds e ,g
weldaad. Amsterdam gaat er dus MJ
Coentunnel onder door. Letterlijk
ook wel een beetje figuurlijk.
Tegen de tijd, dat het weer P'
ii»i»
en vree zal zijn tussen Publieke Werlt^t
Amsterdam en Rijkswaterstaat l>ref
misschien de tijd aan om het „knokk"'
tussen de beide diensten over de ;l'
nels eens uit de archieven te I'®'1
Wij durven nu al de slotconclu»'®
voorspellen. Los van alle gekncil<''
„ponteneurs" zal dan worden gecons
teerd dat Amsterdam bij de ruzi® 0
eindelijk toch wel enige zijde gespo1"1
heeft. Want dan ligt tussen zuid-
noordoever van IJ en Noordzee!»»09^
een machtige keten van bruggen eg
tunnels, méér tunnels zelfs dan "ie
bij een „logische" afhandeling va"
zaak voor mogelijk zou hebben getl<"
den.
B.^
zijn tè eenvoudig, daarom doen ze het
dikwijls niet: het moet tegenwoordig in
gewikkeld zijn." Vaak zijn ze ook hun
tjjd vooruit, zegt de heer Sommer. Hij
zegt het zonder pretentie, eerder met
iets van spijt, „Als ik een plan heb,
ga ik mensen polsen die in het vak
zitten. Als ze dan zeggen dat ik gek
ben, leg ik het weg. Maar na verloop
van jaren komt er dan tóch zoiets." De
uitvinder heeft nu weer een idee om
auto's te beveiligen. „Nee, geen veilig-
heidsgordels. Het is heel eenvoudig.
Misschien kan ik er eens met de heer
Van Doorne over gaan praten."
Zijn plan voor de bouw van hobby-
werkplaatsen voor bejaarden „zeg
liever: gepensioneerde junio
ren" lijkt nu eens wèl te gelegener
tijd te komen. De eerste publicaties
hebben hem al veel adhaesiebetuigin-
(Van een redacteur)
111 de eerste helft /an april, tussen
de jaarbeurs en de lederbeurs, zal
ijl de Bcrnhardhal te Utrecht een
avond worden gegeven, waarvan de op
brengst bestemd is voor het fonds, waar
uit de aanloopkosten moeten worden be
streden. Vorige week donderdag' heb ik
heel het land afgetolefoneerö en een
groot aantal artiesten heeft zich bereid
verklaard, gratis te zullen optreden om
zo mee te helpen aan de realisering van
het project. Willy Alberti, Corrie Brok
ken, Mieke Telkanip. Max Tailleur, Hcn-
rlëtte Davids die willen ook komen wér
ken! en dan de Ramblers en de Sky-
masters. Dit vertelt ons de heer H.
Sommer in Driebergen. Het project,
waar het om gaat. is het „Project-
Sommer", dat wil voorzien in het stich
ten van Centrale Hobby Werkplaatsen
(CHW's!) in de daarvoor In aanmer
king komende gemeenten. Werkplaat
sen voor de bejaarden, maar tevens
voor de jeugd en voor knutselaars in
het algemeen. Want dezelfde outillage,
die gedurende twee keer drie uur per
dag voor gepensioneerden zou dienen,
kan in de avonduren de jeugd opvan
gen en zou op zaterdag voor knutselen
de vijfdaagse werkers gereserveerd
kunnen worden. De CHW's kunnen zo
hijdragon tot de oplossing van drie pro
blemen: dat van do bejaardenzorg, dnt
van de vrijetijdsbesteding on dat van
de jeugdvorming. Het lijkt een hijzonder
logisch en uitermate verdienstelijk
plan, dat volgens de heer Sommer ook
neel gemakkelijk te verwezenlijken i-».
Hij heeft het tot in alle onderdelen door
dacht, ook wat de financiering betreft,
en zijn ideeënschels is aan het einde van
het juist verscheiden jaar verzonden
aan net ministerie van Sociale Zaken
en Volksgezondheid, dat van Maatschap
pelijk werk en dat van O.K. en W„
aan de 35 Nederlandse gemeenten met
meer dan 50.000 inwoners en aan 105
bedrijven met meer dan 1,000 werkne
mers. Genoemde gemeenten komen het
eerst in aanmerking voor de hobbywerk-
plaatsen en de bedrijven zijn volgens do
opzet van de heer Sommer nodig voor
de financiering, waaraan overigens ook
de departementen en de gemeenten een
subsidiesteentje zullen moeten bijdra
gen.
Hoe de reacties zijn? „Van de offi
ciële instanties heb ik tot nu toe niets
gehoord, tenminste: niet officieel. Ik
heb wel informele contacten gehad en
verzoeken om de zaak eens nader toe
hobby-werkplaatsen
te lichten. De reacties van de bedrijven
zijn niet ongunstig: van twee bedrijven
kreeg ik binnen 24 uur een afwijzend
briefje. Daar was de zaak kennelijk niet
serieus bekeken, maar zonder meer tei
afdoening aan een secretaresse gegeven
Daarna kwamen al gauw positieve re
acties. Ik heb drie mappen aangeschaft:
een voor positieve, een voor negatieve
en een voor neutrale antwoorden. In
alle drie ?,it al iets", zegt de heer Som
mer geheimzinnig. „In de eerste het
meest".
Als we hem vragen, boe hij op het idee
gekomen is, kijkt hij haast verbaasd
Het is nu eenmaal zijn hobby om pro
blemen op te lossen; 25 jaar geleden
heeft hij in Krimpen aan de IJssel zelf
een zwembad gemaakt. Er verdronken
toen herhaaldelijk mensen in de rivier,
We moeten een zwembad maken en de
mensen veilig leren zwemmen was zijn
idee maar hij kreeg er niemand ach
ter. Een zwembad maken, terwijl er een
hele rivier naast de deur lag, dat leek
al te gek, Sommer deed het toen zelf,
met vrijwilligers, maar toen het klaar
v/as, kwam e.r geen mens. Hij heeft toen
een stunt op touw gezet rriet de Rot
terdamse reddingsbrigade, die in het
bad kwam demonstreren. Heel Krimpen
kwam naar het bad... omdat daar het
eindpunt lag van een zwemwedstrijd
over vijf kilometer, die voor de bevol
king was uitgeschreven. Natuurlijk wil
den ze toen laten zien, dat ze zwem
men konden en zo kwamen ze in de
fuik terecht. Twee jaar geleden heeft
men in Krimpen een nieuw zwembad
gekregen; badmeester is dc man, die
Sommer destijds heeft aangesteld.
Ook op zijn eigenlijke, bouwkundig
terrein heeft de heer Sommer verras
sende ideeën ontwikkeld. Hij laat ons
tekeningen zien van zijn H-woning, een
bungalow met aan de buitenkant ge
sloten wanden en veel glas aan de bin
nenkant, waar de vertrekken gegroe
peerd zijn om een tuin, waardoor de wo
ning zelf luwte en volkomen „vrijheid"
krijgt. De buitenmuren van de woning
staan op de perceelgrens, zodat men
geen verloren grond buiten de woning
heeft liggen en alles ten goede komt
aan de vrije tuin. Als deze woningen
aan elkaar worden gebouwd, kunnen er
24 op een hectare. Er Is dan nog ruim
te voor een passage voor leveranciers
en voor de post, die alle brievenbussen
langs zijn route vindt en niet allerlei
tuinpoortjes in hoeft. Aan de kop van
een rij H-won|ngen zou een winkelwo
ning kunnen komen en bij een groot
complex zouden die winkelwoningen he
le galerijen kunnen vormen. De H-wo-
ning leent zich goed voor systeembouw
de heer Sommer heeft het systeem
al uitgedacht waarbij dan binnen de
uniforme buitenmuren nog allerlei ver
schillende indelingen mogelijk zijn. Ove
rigens blijven deze 350 m3 metende bun
galows vrije-sector woningen: ze kqs-
len vooralsnog ƒ29.000, zonder de grond.
Maar de heer Sommer heeft ook een
„volksbungalow" voor 18.000. inclusief
centrale verwarming. Aangezien de kos
ten daarvan voor de premieberekening
mogen worden afgetrokken, maken de
ze woningen kans op de premiesector.
Ook hier liggen de woonvertrekken aan
een vrije tuin, die in dit geval de V-vorm
heeft. De volksbungalows staan nl. met
zessen in een kring, waarbinnen een
gemeenschappelijk pleintje ligt, ideaal
voor spelende kinderen. Deze manier
van bouwen geeft de mens zowat alles
wat hij wenst: alle vertrekken gelijk
vloers, veel licht en toch geen „inkijk".
Alleen lenen de bungalows zich niet tot
stedebouwkundige effecten. Dat is overi
gens niet de reden waarom er nog geen
gebouWd zijn, De bouwmaatschappijen
hebben er eenvoudig nog geen belang
stelling voor, „Het gaat voorlopig nog
zo goed, dat men geen noodzaak ziet
om met iets nieuws te komen", zegt de
heer Sommer. Zijn H-woning waar
van het idee, blijkens een bouw in Fries
land, al gestolen is krijgt binnenkort
wellicht een kans in Driebergen,
Sommer Is een plannenmaker, „Voor
elk probleem dat er is, maak Ik een
plan", zegt hi1 in alle eenvoud. Zijn
oplossingen zijn even eenvoudig. „Ze
gen bezorgd, met name van de be
jaarden zelf. Een 74-jarige Amster
dammer (die volgens de indeling van
Sommer tot de senioren hoort: van
70 tot 75, „daarna krijg je pas de
bejaarden") heeft laten weten dat hij
bereid is, zijn gereedschap voor het
maken van rood koperwerk in een
werkplaats in te brengen en jongeren
het vak te leren. Een ander schreef:
„Ik heb een terrein, daar mag u zo'n
ding opzetten." Oud-leraren van am
bachtsscholen hebben zich aangeboden
om les te geven en gepensioneerde
verzekeringsinspecteurs willen de ad
ministratie voor hun rekening nemen.
Het personeel van de werkplaatsen kan
te zijner tijd beslist wel worden opge
bouwd bit deskundige bejaarden De
heer Sommer heeft ook naar prof Roe-
terlnk geschreven, die in Eindhoven de
werkplaats voor Phllipsgepensioneer-
den leidt, waarover wij onlangs hebben
geschreven. Het succes van deze en en
kele andere werkplaatsen heeft de heer
Sommer geïnspireerd. „Er is een ge
weldige behoefte aan, maar wat er tot
dusver is. is allemaal primitief".
In Rotterdam zitten de bejaarden
in een oude schuur, in Utrecht
in een winkelpand. Men zou beter kun
nen werken in speciaal voor dit doel
gebouwde werkplaatsen, waar dan drie
ruimten in moeten komen: een werk-
afdeling voor echt werk: waar gepensio
neerden met het produceren van bepaal
de artikelen iets bijverdienen; een knut-
selafdeling voor het hobbywerk en een
kantine-ontspanningsruimte. Volgens
het plan-Sommer zou men op grond van
een deskundig onderzoek een program
van eisen moeten opstellen, waarna een
prijsvraag de Nederlandse architecten
tot een ontwerp zou moeten stimuleren.
De bouw zou grotendeels door bejaar
de vakmensen zelf kunnen worden uit
gevoerd en ook het onderhoud zou men
aan hen kunnen overlaten. Er zijn \)oor
de produktie-afdelingen genoeg arti
kelen te bedenken waarmee men niet
in concurrentie treedt met do bedrij
ven. De heer Sommer denkt b.v. aan
H. SOMMER
H
6'
bouwpakketten. Het beheer van eeU
CHW s zou volgens zijn plan aan p?
NV moeten worden toevertrouwd- „jd
werkende bejaarden zouden betajj«
moeten worden volgens de normen .g,
voor boven 65-jarigen in het bedril1
ven gelden. ,„at-
Voor de stichting van de werkpiaeIi
sen is de steun van het bedrijfsN
nodig. Gedacht is aan een bijd£',,e
van 10 per werknemer. De bijdr gj
van de bedrijven is eenmalig:,. ne-
CHW's zullen als het goed is zichzeu
druipen. Het „geschenk" van het jt,ji
drljfsleven zou beheerd moeten
door een stichting, die de gelden t,
wendt voor de bouw van de werkt?1'*.,,»
sen. De NV zou dan voor de expl°11 ,cri
moeten zorgen. Deze NV zou n>®en0o,
starten met een kapitaal van 1°°
verdeeld over 100 aandelen, die voor
kens 1/3 deel zouden moeten worde"
spreid over gemeenten, bedrijv®"
particulieren.
Voor Amsterdammers
WCMTTOKew
PRtMAlAS tO*6^tt6 5»CHACHT
