Vijftien nieuwe W.W.-stations
I
De smulkabouters
-de bakker klein worden-
E
Fraaie Alfa-parade
E
Kleintjes" uit Amerika
ANTWERPEN
kleding
Belg
Uit
geen auto
Sterker
In Wassenaar
Engelsen zijn
erg boos
Eerste Morris Denen zijn
gevonden streng j
Jan Klaassen ivil
pierewaaien
LANDELIJKE
I
Ster
NA HET SUCCES VAN DE „PAUWMOLEN" ZO REDEN ZIJ! I
OM NOG MEER TE KUNNEN SNOEPEN
0S fmr
ZATERDAG 29 APRIL 1961
WMWM
ie
ofMi&mo)
n
mmmmrnm
WMmmmm
I I' Daarom was het in zijn winkel ook
altijd erg druk. Er waren altijd
wel mensen die een beetje feest had
den. En waar feest is horen taartjes.
En taartjes horei lekker te zijn. Dus
gingen ze naar Bakker Biskwie, want
zo heette hij.
Dobbelstenen
Zeemuseum in Parijs
es®»:
XVAWV
•Mv.'.v.v
•.VAVAV.W.V.'
.W.VAW.'
Hoe zuinig men met een
bepaalde auto onder
nagenoeg normale om
standigheden kan rij
den, blijkt uit de resultaten
van de Vijfde Caltex Per
formance Test. De auto's
reden in totaal 2243 kilo
meter, deels over vlakke
weg, deels door bergterrein
en deels door stadsverkeer.
De strafliters, die aan de
equipes werden toegekend
bijvoorbeeld voor het te
'v Jaat arriveren bij een tijd-
controle zijn in de cijfers
verwerkt. De uitslag van de
test samengesteld naar
formules is reeds gepu
bliceerd: deze cijfers geven
uitsluitend de benzine-con-
sumptie weer.
[et eerste „nest" van de Wegenwacht, de „Pauwmolen" langs de snelweg Rotter
dam—Den Haag, (zie foto), is in het eerste jaar van zijn bestaan oen groot
succes gebleken. Ruim 12.000 maal werd van hieruit hulp geboden aan wegge-
bruikers, die met panne langs de kant stonden en die, via de telefoontoestellen
Jj™9s de weg, om assistentie vroegen. De A.N.W.B. wil nu nog vijftien andere stations
tjten bouwen: het eerste daarvan zal, als daartoe vergunning wordt verleend, ver-
oolen in vianen- De geslaagde proef met het permanente Wegenwacht-station heeft
j.0'c m het buitenland grote belangstelling gewekt. Op de wereldverkeersconferen-
jD' die van 21 tot 26 augustus a.s. in Washington wordt gehouden, zal een lijvig rap
port worden uitgebracht over de Nederlandse ervaringen. Een succes bleken ook de
Jfwfoonzuilen langs de snelwegen. Vooral op afgelegen weggedeelten werd van deze
nogelijkheid druk gebruik gemaakt. Daarom is besloten ook de nieuwe Wegenwacht
nesten te omgeven met om de twee kilometer geplaatste „praatpalen".
''""iiitiiiiiiimiiiiiiiiiuriiiiiiimininiiüüii hu minim iiiiiiiiiiiiiiiii ii iiiiiiiiiMiiiiiijiiiimiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiMi nun iiiiiiiiiiiiiiiMiii
BMW 700
Citroen 2CV
Renault Gordini
Panhard
Saab
V.W.
Simca Monaco
Fiat 1200
Simca Etoile
Volvo Amazon
Borgward Isabella
Opel Rekord
Peugeot 403
Taunus 15 M.
Vauxhall Victor
Citroen ID 19
Ford Falcon
Mercedes 220 SE
Ford Zephyr
Er komt geen Belgische
auto: alle geruchten,
welke dienaangaande
o de laatste tijd de ron-
3® hebben gedaan, zijn in
:{0rse taal ontzenuwd door
"ef bestuur van de Belgi-
Cne federatie van auto- en
HwieUndustrie. „Het is on-
yenkbaar," zo zegt de fe-
1 op 22,3
1 op 21,5
1 op 23,6
1 op 23,5
1 op 14,7
1 op 15,9
1 op 13,5
1 op 14,3
1 op 14,4
1 op 16,2
1 op 13,9
1 op 14,8
1 op 14,4
1 op 16,1
1 op 12,5
1 op 15,8
1 op 12,6
1 op 11,2
1 op 10,4
de
ratie, „dat alleen uit na-
De motorinhoud is toegeno
men van 948 cc tot 1147 cc.
Voorts is het model voor
zien van witte bumpers aan
voor- en achterzijde. Een
nieuwe versnellingsbak met
dichter hij elkaar liggende
versnellingen en een hogere
achterasverhouding (4.1 op
1) draagt er toe bij de nieu
we Triumph tot een snelle
wagen te maken. Het in
strumentenbord is bekleed
met gepolijst hout op ge
perst plastic. De zetels
voorin kunnen in 72 ver
schillende standen worden
versteld.
'°nale trots een Belgische
'uto zou worden gecreëerd
"Phet moment, waarop
z.u'h, meer dan ooit tevo-
,'n. onmetelijke concentra-
'lps in de internationale
jltomobielindüstrie vor-
Vren." Jn het rapport wijst
het federatiebestuur op de
z moeilijkheden, die
elfs autofabrieken van we-
etanaam ondervinden. „Om
.en auto-industrie rendabel
maken," zo wordt ge-
'd, „zou de verkoop van
WO 00 tot 25.000 eenheden
P?T jaar verzekerd moeten
*Vn."
en sterkere motor is
het voornaamste ken
merk van de zojuist
geïntroduceerde nieu-
Triumph Herald 1200.
'""Illlliilin
lllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllMIIIIII
PIETRO BON1N1
•leermeester van
de
prins.
ond het gazon van het
buitengoed Oud-Clin-
gendaal in Wassenaar
stond eind vorige
ij*ek een unieke verzame-
hPï „raspaarden" bijeen: de
j^uwe collectie Alfa Ro-
t ®°'s, hier door de Impor-
Ur Louwman en Parqui in
*fade opgesteld voor een
r select gezelschap aspi-
"h'-kopers.
„Een van de interessantste
jaBens was zonder twiifel
jj® voor het eerst in
beierland getoonde Alfa
'aineo 2000 Sprint, een
-rHike automobiel, die is
De Engelsen zijn boos
over een onlangs ver
schenen persbericht,
waarin staat, dat in
Londen (Franse) Dauphines
als taxies zouden worden
ingezet. Elk land is nu een
maal trots op de eigen na
tionale automobielindustrie
en de Engelsen protesteer
den ditmaal zè heftig, als
reden de Dauphines letter
lijk over de (lange) tenen
van de Londenaren. „Ze
worden niet gebruikt als
taxies, maar als huur-auto's,
dat is heel iets anders", zo
luidde het commentaar.
bedoeld als combinatie van
race-wagen en tourwagen.
Wie te kennen gaf, dat hij
wel interesse had voor deze
auto (prijs ruim 25 mille),
werd inet een zwierig ge
baar uitgenodigd in te stap
pen. De kleine, maar uiterst
vitale chef-instructeur van
Alfa, de heer Pietro Bonini,
was gaarne bereid de van
energie tintelende machine
te demonstreren. Binnen de
stadsgrenzen sukkelde de
auto dan (in de vierde ver
snelling, dat kan) gedwee
voort in de file, maar op
de buitenweg braken de 133
paardekrachten opgewekt
los, terwjjl Pietro, bü een
snelheid van omstreeks 170
kilometer per uur, blij de
handen in de lucht stak om
te laten zien, dat de wagen
ook dan feilloos op de weg
blijft liggen.
Hij kan het zich overigens
wel veroorloven, deze stunt-
tjes, want Pietro Bonini
werkt al 45 jaar bij Alfa
Romeo: voor de oorlog gaf
hij prins Bernhard instruc
tie toen deze een nieuwe
Alfa had gekocht en ook
koning Michael van Roe
menië heeft van hem de
geheimen van de Alfa ge
leerd. Pietro heeft nu de
pensioengerechtigde leeftijd
bereikt, maar hij rijdt nog
als een jonge kerel. Hij be
heerst de auto volkomen,
terwijl hij vertelt over zijn
leven: het verschrikkelijke
ongeluk in 1933, zijn om
zwervingen over de gehele
wereld, zijn liefde voor de
Alfa's. Vitaal babbelen^
brengt hij de auto weer
terug naar het park. Auto
en coureur blijven daar
lummelend staan wachten
op de volgende rit. Want ze
horen niet hier, maar op de
weg. Daar zijn ze beiden
voor geboren.
T-* innenkort zullen ze hier op de weg verschijnen, drie
nieuwe grote kleintjesuit Amerika, die ginds als
U „compact car" zijn bedoeld, maar die in Europa al-
tijd nog een respectabele indruk maken.
Bovenste foto toont de nieuwe kleine Oldsmobile. De
wagen is 4,78 meter lang en 1,82 meter hoog. Een 3,5 liter
motor levert een vermogen van 157 p.k. Zowel het cy-
linderbiok als de cylinderkoppen en de zuigers zijn van I
aluminium, zodat de complete motor slechts 159 kg iveegt.
De middelste foto toont de nieuwe „compact" van I
Buick, die eveneens is uitgerust met een aluminium cy-
linderbiok. Lengte en breedte van de Buick zijn gelijk aan
die van de Oldsmobile. De Buick is echter 48 cm lager i
(1,34 hoog). m
Op de onderste foto de Pont.ac „Tempest met als be-
langrijkste nieuwigheid, dat de motor voorin, en de vt*:-
snellingsbak achterin is geplaatst. De krachtoverbrenging
'geschiedt door middel van een flexibele as van 1,5 cm
diameter. Doordat de as naar beneden buigt, komt de 3
transmissietunnel in het interieur practisch te vervallen.
Een 3,2 liter motor (4 cyl.) geeft de wagen een topsnel- 3
beid van 145 km. per uur. De wagens zijn voor Ameri-
kanen betrekkelijk sober uitgevoerd: de voorruiten zijn 3
panoramisch, zonder de vroeger gebruikelijke „elle- 2
bogen".
niiHiiiiiiiinniiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiHiiiiiiiiHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuu i
be
'h Urleuwe Alfa Romeo 2001} Sprint, die de vorige week
V)o„ assenaar werd getoond, is een ruime vier-persoons-
9en voor gefortuneerde liefhebbers, want de prijs
bedraagt ruim 25.000 gulden.
Bezitters van oude Mor-
risjes hebben de afge
lopen weken met
spanning naar het
motornummer van hun wa
gen gezocht, toen bekend
werd dat de Engelse Morris-
fabriek een splinternieuwe
wagen aanbood in ruil voor
de eerste Morris Minor, die
in 1948 van de band liep.
Deze „ruil" werd aangebo
den toen de miljoenste Mor
ris Minor bij de BMC van
de band liep. Uit alle hoe
ken van de wereld kwamen
brieven binnen over de
„ware" Minor: de enige ech
te „stamvader" van de Mor
ris-wagens bleek echter
eigendom te zijn van mr
C. Swift, vrachtwagenchauf
feur in Sheffield. Beide par
tijen zijn nu gelukkig: mr.
Swift rijdt trots rond in zijri
nieuwe auto en de BMC laat
het oude karretje opknap
pen om het als pronkstuk
te exposeren.
Nederlanders die per
auto naar Dene
marken gaan, moeten
er rekening mee hou
den dat de Deense politie
mannen geen genade ken
nen. Onlajigs hebben de
agenten instructir gekre
gen, zeer streng op te tre
den en geen onderscheid te
maken tussen landgenoten
en buitenlanders. Bij over
tredingen worden hoge boe
tes opgelegd het bedrag
wordt o.m. bepaald naar de
inanciële draagkracht van
de overtreder. Ook wanneer
de overtreding van de ver-
keersvoorschriften geen on
geval tot gevolg heeft, kan
men rekenen op enkele
honderden Deense kronen
boete (een kroon is onge
veer 52 cent). Zeer gevoelig
is de politie wanneer het
gaat om overschrijding van
de doorlopende witte as-
streep op het midden van
de weg.
Er was eens een bakker, die heel
lekkere taartjes bakken kon.
Nu waren er eens drie heel dikke ka
boutertjes in de stad. Ze hadden bolle
wangetjes en ronde buikjes. En heel
slechte tandjes hadden ze ook. Het wa
ren smulkabouters, die niets liever de
den dan snoepen.
Bij de winkel van bakker Biskwie ble
ven ze stilstaan en haalden hun neusjes
op. Ik ruik room, zei het eerste kabou
tertje. Ik ruik vanille, zei het tweede.
En ik ruik chocolade, zei nummertje
drie. Op hun tenen slopen ze naar bin
nen en verstopten zich achter een van
de toonbanken. Maar 's middags, toen
de winkel een uurtje gesloten werd, om
dat de bakker en de winkeljuffrouwen
moesten eten, kwamen ze tevoorschijn.
Ze namen een likje van alle roomsoe
zen. Ze beten een stukje uit alle appel
flappen. En ze knabbelden wat aan de
boterkoekjes. Het smaakte ze allemaal
even fijn. De drie dikke smulkabouter-
tjes hadden nog nooit zulke lekkere din
gen geproefd en dat wil wat zeggen.
Daarom zeiden ze tegen elkaar: we
moesten die bakker Biskwie voor ons
zelf hebben, zodat hij üe hele dag taart
jes en appelflappen en boterkoekjes
voor ons zou kunnen bakken. Dan zou
den we nog eens een goed leventje krij
gen.
Als dat maar kon, zei het oudste srnul-
kaboutertje. Maar bakker Biskwie is
veel te groot voor ons kleine huisje on
der de grond. En in ons piepkleine keu
kentje past hü nog niet eens. Konden
we van die grote bakker maar een klein
bakkertje maken, zei het tweede smul-
kaboutertje. En het kleinste kaboutertje,
dat ook liet slimste was, zei: laten we
In de loop der tjjden is Antwerpen
(België) uitgegroeid tot een wereldstad.
De eerste nederzetting bestond uit boe
ren van Frankische oorsprong. Zoals el
ders ontwikkeldetzich ook hier de grond-
adel die kastelen en burchten bouwde
en van daaruit de omringende land
streek beheerste.
Soortgelijk kasteel zal ook al spoedig,
zi1 het niet vóór de 7e eeuw, aan de
Schelde-oever zijn opgericht geworden.
Volgens de legende werd het op een ge
geven ogenblik bewoond door Antigoon,
de reus, die de held Brabo in een lijf
gevecht neervelde en het hoofd en de
hand afhieuw. Uit dit vermeende wa
penfeit is lange tijd een ingebeelde ver
klaring afgeleid geworden voor de
„Het Steen", thans scheepvaartkundig
museum.
naam van de stad zelf. De aannemelük-
ste betekenis van de naam Antwerpen
zal wel deze zijn die zich zo goed aan
de aardrijkskundige ligging aanpast. In
het Middelnederlands beduidde het
woord „antwerp", samengesteld uit
,,and", d.w.z. tegen on ,,werp" van wer
pen, een tegen liet water opgewor
pen d\jk (vgl. werf).
In de aanvang van de 9e eeuw werd
het Antwerps kasteel door de Noor
mannen vernield. De verwoeste burcht
werd in de 11e eeuw heropgebouwd. De
fundamenten van het huidige Steen dag
tekenen van rond 1200.
Is Antwerpen in de vroege Middel
eeuwen nog een primitieve landbouwge-
meenschap, spoedig wordt de omgeving
van de burcht een pleisterplaats voor
kruisende kooplieden.
Tot in de 15e eeuw bleef het han
delsverkeer te Antwerpen meer bere
kend op de plaatselijke behoeften dan
op het internationaal verkeer.
Na het verval van Brugge kwam Ant
werpen tot bloei.
Nog vóór het begin der 16e eeuw zijn
hier de grondvesten van St. Jacobs aan
gelegd, verrijst er de Lieve-Vrouwento-
ren, is het Vleeshuis verbouwd en het
Steen. In 1565 werd het nieuwe stadhuis
ingewijd.
Schilders als Quinten Matsijs, Joa
chim Patinir, Jan Gossaert, Maarten
de Vos, Floris Pourbus en Piter Brueg
hel gaan Pieter-Pauwel Rubens vóór.
De 17e eeuw wordt de eeuw van Ru
bens en zijn volgelingen: Van Dijck,
Segheren Schut, Van Tulden, Snijders,
Quellien, Jordaens, Brouwers en Teniers.
Ook Plantijn had zijn geslacht te Antwer
pen gevestigd.
Antwerpen werd herhaaldelijk door
vreemde bezettingen geteisterd. Op de
Spanjaarden volgden de Oostenrijkers,
op de Oostenrijkers de Fransen.
Roemrijke of bewogen tijdvakken
al deze eeuwen hebben hun stempel ge
drukt op het hart van Antwerpen op
kerken, gildehuizen en patriciërs
woningen.
De toren van de kathedraal te Antwerpen met op de voorgrond een gedeelte
(bovenstuk) van de fraai gebeeldhouwde „handwerper" fontijn op de Grote
Markt aldaar.
aan Timmetje Tovenaar een krimp-
drankje vragen. Daarmee kun Je iemand
die groot is klein toveren. En dan zl)n
we, waar we wezen willen.
Zo hard ze met hun dikke, bolle buikje
konden lopen, gingen ze naar hun on
deraardse rijk terug en vroegen aan
Timmetje Tovenaar een krimp-drankje.
Timmetje Tovenaar wou dat zomaar
nog niet geven. HU was zuinig op zijn
toverdrankjes en hü moest eerst we
ten, waarvoor ze het gebruiken wilden.
Voor um... zei de oudste smulkabouter.
Voor umum, zei de tweede smul
kabouter. Maar het derde smulkabou-
tertje, dat ook 't stoutste was, zei: als
we de boze wolf tegen komen, wil die
ons misschien wel opeten. Wij zijn een
lekker hapje, zie je. Maar dan geven we
hem het krimpdrankje in, zodat hü klein
wordt en ons geen kwaad meer doen
kan. Daar zit wel wat in, zei Timmetje
Tovenaar. Maar denk erom, je mag het
alleen maar doen, als hij jullie echt op
wil eten. Toen gaf hij hun een flesje met
krimpdrank en de drie smulkabou-
tertjes vertrokken weer.
Die avond zat bakker Biskwie de
krant te lezen. Op de tafel stond een
kopje koffie. Onhoorbaar, op het puntje
van hun tenen, kwamen de drie kabou
tertjes binnengeslopen en goten het
flesje van Timmetje Tovenaar leeg in
de koffie. Toen kropen ze onder de ta»-
fel en wachtten af, wat er gebeuren zou.
Ze hoefden niet lang te wachten. Bak
ker Biskwie had dorst, hU dronk zijn
koffie uit en meteen werd hij heel, heel
klein.
Help, help, riep de bakker verschrikt.
Toen kwamen de drie smulkabouters
onder de tafel vandaan, klopten hem op
zijn rug en zeiden: kom maar met ons
mee bakkertje. Wt) hebben een mooi
keukentje, waar je heerlijk zult kunnen
bakken. Bakkertje Biskwie was zo ver
baasd, dat htj zich door de drie dikke
mannetjes mee liet nemen naar het on
deraardse huisje, waar ze woonden.
In het keukentje stonden alle spulletjes
voor he: bakken al klaar. Meel, room,
boter, eieren, chocolade en vanillesui
ker. Ba» hertje, zeiden de kaboutertjes,
maak nu maar alle lekkere dingen, die
je kent, voor ons klaar, dan zullen we
heel goed voor je zorgen en we zullen
het samen heel gezellig hebben.
Maar ik wil naar mijn eigen winkel
terug, zei bakkertje Biskwie. Ik wil
weer groot zijn en voor mijn eigen klan
ten roomsoezen en appelflappen bakken.
En lekkere boterkoekjes. Dat zal niet
gaan, zeiden de drie smulkaboutertjes
en toen gingen ze een dutje doen om
honger te krügen voor straks. Maar dat
arme bakkertje was zó verdrietig, dat
hij dikke tranen huilde. De tranen rol
den in het deeg en het werd helemaal
slap en zout. Zo kwam het dat de
taartjes allemaal mislukten. En de
koekjes brandden aan, omdat hij tel
kens zijn zakdoek moest pakken om zpn
neus te snuiten. Het was niet veel bij
zonders, wat de drie smulkabouters kre
gen. Die waren lekkerder dingen ge
wend. Ze hoopten maar dat het veran
deren zou, als bakker Biskwie een beetje
van de schrik bekomen was. Maar in-
laats van beter werd het steeds erger.
akker Biskwie kon het helemaal niet
uithouden in dat keukentje onder de
grond. Zijn tranen werden steeds dik
ker en zouter en alsmaar vaker had hü
zijn zakdoek nodig. Toen zetten de drie
smulkaboutertjes hem buiten de deur,
want aan een bakkertje dat mislukte
taartjes bakte, hadden ze niets.
Huilend dwaalde bakkertje Biskwie
door het onderaardse kabouterrük. Daar
kwam hü Timmetje de Tovenaar tegen.
Waarom huil je" vroeg Timmetje, die
graag alle verdriet wegtoverde. Omdat
ik klein ben, zei het bakkertje. Maar ik
ben ook klein en ik huil er niet om, zei
Timmetje. Toen vertelde de bakker, dat
hü altüd groot was geweest, maar dat
hü plotseling helemaal in elkaar ge
schrompeld was. Hü vertelde ook van
de drie smulkabouters. die hem hadden
meegenomen.
Aha, zei Timmetje de Tovenaar boos.
Daar heb ik ze gesnapt. Ze hebben het
krimpdrankje natuurlyk voor dit bak
kertje gebruikt. Kom maar met me
mee, dan zal ik je helpen. Timmetje de
tovenaar gaf bakker Biskwie toen een
groeipil te eten. Bakker Biskwie had
nauwelüks tijd om de tovenaar te be
danken, want hü moest hals over kop
maken, dat hü boven de grond kwam,
omdat hü meteen begon te groeien. Vijf
minuutjes later was hü weer even groot
als eerst.
Maar nu de drie smulkaboutertjes'
Timmetje Tovenaar ging dadelijk naar
se toe en gaf ze alle drie met zijn to
verstokje een tikje op hun neus. Vanaf
dat ogenblik waren het geen smulka
bouters meer. Ze hadden geen zin meer
in lekkere dingen en lustten alleen noe
maar roggebrood met suiker. Nooit
aten ze nog taartjes of koekjes of ap
pelflappen. Elke dag werden ze een
beetje magerder. En van hun bolle
buikjes bleef mets meer over.
Het was wel een grote straf voor de
drie kaboutertjes. Nooit konden ze nog
een taartje door hun keel krügen, zelfs
niet. Maar hun
slechte tandjes hadden ze nog altüd. Ze
moesten zeven weken lang naar de ka
boutertandarts lopen, om die weer een
beetje in orde te krügen. Bakker Bis
kwie was intussen allang weer terug in
zpn winkel, waar het gelukkig nog even
druk als vroeger was. Want altüd wa
ren er mensen die een beetje feest had
den. En bij feest horen taartjes. Taart
jes horen lekker te zijn. En lekkere
taartjes... die kun je krügen bü bakker
Biskwie!
LEA SMULDERS.
Het spelen met dobbelstenen is meer
dan drieduizend jaar oud- Dat kleine,
onooglüke vierkante blokje met zes
gelüke vlakken is uitgevonden gedu
rende het beleg van Troje door de
Griek Palamedes, om de krügslieden
in hun vrüe tijd aangenaam bezig te
houden.
Van de Grieken leerden de Romeinen
het dobbelspel en van dezen heeft het
zich weer over de gehele wereld ver
spreid.
Als Katrijntje zit te naaien
gaat Jan Klaassen pierewaaien. T
,,'t Is hier stil zeg" zucht Katrijn.
„Hé, waar zou Jan Klaassen zijn?"
Och Katrijntje, blijf toch naaien.
Jantje is aan 't pierewaaien.
„Foei toch!" zegt Katrijn ontsteld.
„Pierewaaien van mijn geld.
Maar ik zal die rakker vinden.
Kijk, daar loopt hij met z'n vrinden.
Jantje, geef de centen hier".
„Vrou\a, ik wil een potje bier".
„Voor je broekje! Op je jopper!
Pats! Hier is de matteklopper".
„Au, ik zal gehoorzaam zijn.
Au, hier is de beurs Katrijn".
„Zo, dat is je ook geraaien.
Nu kan ik weer rustig naaien.
En jij komt onmid'lijk mee.
Dan zet ik een potje thee.
Zeg, Jan Klaassen, luister even.
He, waar is hij nu gebleven?"
Kijk eens in je port'monee.
Die is leeg, owee, owee!
Jantje heeft het geld. genomen.
O, wie had dat kunnen dromen.
Ja, dat is nu juist de grap.
Jan is met het geld op stap.
Kom Katrijntje, ga maar naaien.
Jan is aan het pierewaaien.
VERA WITTE.
Chester, aan de grens tussen Enge
land en Noord-Wales, is een stad van
poorten. Als de bezoeker een van de
grote poorten in de oude stadsmuren
passeert, wordt hij teruggevoerd naar
het verleden, naar een drukke rumoe
rige marktplaats uit het Engeland van
de middeleeuwen.
De Romeinen ontworpen het straten
plan en de hedendaagse bezoeker, die
binnen de muren door de vier hoofd
straten wandelt, loopt op de fundamen
ten van de wegen welke Romeinse in
genieurs aanlegden, bü'na tweeduizend
jaar geleden.
Aan de middeleeuwen heeft Chester
echter de „Rows" te danken, die het
meest kenmerkende architectonische
beeld van de stad vormen. De „Rows"
bestaan uit een dubbele rü winkels
éën rij op__straathoogte en één rü langs
een galerü op de eerste verdiepingen
der huizen. Een galerü, die overdekt is
door de tweede verdiepingen van de
gebouwen.
Over het ontstaan van de „Rows" is
niet veel bekend, maar wat ook de re
den voor de bouw geweest mag zün,
zü verschaffen de voetgangers van Je
twintigste eeuw een overdekte wande;'
gang, die een verbinding vormt met c&»
meeste belangrüke winkels.
Een vluchtige terugblik op de ge
schiedenis van Chester toont aan dal
deze drukke stad aanspraak kan makt-.i
op een glorieus verleden.
Byna tweeduizend jaar geleden koos
het Twintigste Romeinse Legioen de
plaats uit om als vesting te dienen. Tü-
dens de middeleeuwen breidde de stad
zich uit, eerst als havenplaats en later,
na het geleidelük verzanden van de
Dee, als marktplaats
Chester bezit een mooie kathedraal;
deze was vroegef een Benedictünse
stichting en veel is nog bewaard geble
ven van de kloostergebouwen koele
kruisgangen, tuinen en een fraaie refter
met de oorspronkelüke muur-kansel,
vanwaar een monnik voorlas tüdens de
maaltijden.
Hier is nu een stad, omgeven door
Romeinse muren, en binnen die muren
vele oude gebouwen van grote schoon
heid, met alles echter wat een modern
vaeantieoord te bieden heeft. Hier is
de „geboortegrond" van de wereldbe
roemde Cheshire kaas. En daar de stad
in het hart vah een van Groot-Brittan-
nië's beste landbouwdistricten ligt, ver
schaft het omringende landbouwgebied
eerste klas boter, melk, eieren, vruch
ten en groenten.
In het hoge noorden van Europa be
staan nog talrijke gewoonten en gebrui
ken welke reeds eeuwenlang onveran
derd werden bewaard en in ere gehou
den. Doch vooral de schilderachtige
landelüke kleding draagt het kenmerk
van ver afgelegen streken. De bruids
tooi is echter wel bijzonder fraai en
kostbaar. De kleding, zowel als de rük-
versierde bruidskap zün een wonder
van kunstig en smaakvol handwerk, wel
ke bij de andere huwelüksherinnerin-
geu worden bewaard en nog dikwijls, bij
voorkomende gelegenheden door fami
lieleden en vrienden worden bewonderd
en geprezen.
In Parijs is kort geleden een zeemu
seum geopend, waarin allerlei exotische
wezens uit zeeën uit alle delen van de
wereld bijeen gebracht zün, zoals de
Chinese paradijs-vis, de neon-vis uit
Brazilië, de Indische Danjos enz.
