ITALIAANSE emigrant zal
Italië nooit vergeten
Onuitroeibaar heimwee naar de paese
D
VIJFDAAGSE WERKWEEK
Regering en Kamer scoorden
elk één doelpunt
E
H
D
De week in Westminster
M
GROOTVADERTJE. BEN JE GEKOMEN?"
Zotte vergissing
Oudste pand in Harlingen in restauratie
commentaar
Tienermode
'e visie
van Challe
Geen vrijgeleide
voor ex-nazi's
Eiger-bedwingers
maken ruzie
SCHAEPMAN'S
Laatste proef voor
menselijke ruimtereis
F roces-Eichmann
fiSUSSi ftefSetegS0,! I Verwaterde verzameling blauw bloed
Winston Churchill bedankte Door de eer 1
V B
ZATERDAG 29 APRIL 1961
PAGINA 7
22
onze Romeinse correspondent)
r\ e reis, die de president der Ita-
JJ liaanse Republiek, dr. Giovanni
Gronchi, door enige Zuid-ame-
JAaanse Staten maakt, heeft zeer
Êfote geestdrift verwekt bij de mil
joenen, die kortelings of langer ge-
eden uit Italië in deze landen immi-
Oeerden. Men krijgt hetzelfde beeld,
f?aar dan door de plaatselijke om-
handigheden scherper afgedrukt, als
9 het vroegere bezoek van Gronchi
An he Verenigde Staten van Ame-
hka.
Het heet spottend, dat Neder-
AU men tracht na te gaan, wat de
jjkiitende Franse generaals bewogen
a1 hebben tot hun waanzinnig avon-
"Ur. stuit men op enige opmerkelijke
Jj'datingen van generaal Challe. Óp
,e hveede dag van de rebellie (zon-
a8 25 april) verklaarde Challe, in
interview met een correspondent
v® de Amerikaanse radio-omroep
B-C., het volg ende: „Onze opstan-
d
r'*jgd wordt
hen verklaring voor deze merk-
"ardige visie kan men vinden in
artikel dat verschenen is in het
janUari-nummer van „Foreign Af-
a,ts en dat geschreven werd door
f—Jean-Marie Dome-
landers de Chinezen van Europa
zijn. Hoe men tot deze zegswijze
kwam mogen de taalkundigen ver
klaren. Het zal wel in dezelfde
exotische hoek zitten, als de folk
loristische herkomst van de
(Klein-Aziatisch, Barische) Spaan
se Sinterklaas. In werkelijkheid
hebben de Italianen enige trek
ken met de Chinezen gemeen. Niet
alleen getuigen de kerkhoven tot
in de armste dorpen van grote
voorvaderenverering, de Chinese
èn de Italiaanse emigranten blij
ven hun aard, kuituur en het land
hunrier herkomst het langste
trouw. Dieper, komt het ons voor,
dan de Fransen en de Engelsen.
mei
Roofde
I
=====3
Advertentie
8e beweging wil Algerije redden
jat> de kuiperijen van De Gaulle en
••Voorlopige Algerijnse Regering''
dit gebied prijs zullen geven aan
h communistische overheersing". Op
delfde dag had de muitende gene
st een boodschap gestuurd aan pre-
v"'ent Kennedy, waarin hij steun
h°eg voor zijn beweging, die trachtte
Voorkomen, dat de Middellandse
ee onder de „domination commu-
<-Ae zou komen. Tenslotte Icwam
Lhalle nog eens op dit thema terug
t een redevoering, die hij op 24 april
'Al voor de Algerijnse radio-om-
jAP, die zich op dat ogenblik Radio-
j^fance noemde. „De militairen heb-
de macht in handen genomen",
0 Verklaarde hij, „opdat het leger het
Aederland ka n redden van het com-
'Anistische gevaar waardoor het be-
A nach, de hoofdre-
-^ITENLANDSE dacteur van „Es
prit". Domenach
KRONIEK betoogt in zijn op-
N t y stel „Het Franse
(jp,leger in de poli-
k dat de Franse officieren, die,
ijdellijk na de tweede wereldoor-
tegen de communisten in Indo-
^""a 'noesten strijden, geloofden dat
derde wereldoorlog al begonnen
t A scheen men dat in Parijs niet
](Ae6r'jpen. Toen die officieren in
J4 ingezet werden in de strijd te-
de Algerijnse rebellen, zagen zij
to' fu Ctie °Pnieuw a's een gewapend
Vliet met het internationale com-
(j 'aAme, ditmaal op een ander front.
j Fier werd een voorpost-gevecht
jj'cverj jn c{e JejJg wereldoorlog,
sle ranse officieren streden niet
v'its voor de redding van Frankrijk
tt^ar Vo°r de redding van het Wes-
A de Westerse hoofdsteden zag
8^n ,niet aan welk gevaar men bloot
V l 0°d°g °P leven en dood,
Vy' ij Let voortbestaan van het
T,?[en °P **et Spe' stor,d. was het
f,,/ eeId van het prijsgeven van AI-
Kjft door Frankrijk ondenkbaar,
den in de derde wereldoorlog kon
Zon belangrijk steunpunt als
'ti AA je niet 'n handen van de com-
,a'sten laten vallen.
f j
Salan en Jouhaud hebben,
De arme, vaak ongeletterde en onge
schoolde Italiaan, op zoek naar werk en
een bestaan voor zichzelf en zijn fami
lie, emigreerde en emigreert maar bij
na allen, gaan in de vaste overtuiging,
dat zij late1-, als alles goed gelopen is,
terugkomen naar hun paese. Paese be
tekent streek, dorp, „Heimat". Ook de
kinderen dier emigranten, zij mogen
Amerikaan, Peruaan of Argentijn ge
worden zijn houden een speciale band
met de geboortegrond hunner voorva
deren. Als er dan eens een hoge ver
tegenwoordiger van dat land over het
verre water hen komt opzoeken, kussen
zjj hem de handen en de wangen met
een gebaar van „Grootvadertje, ben je
eindelijk eens naar ons en onze kinde
ren komen kijken." De vaak roerende
voorbeelden zijn legio, dat na een, twee
generaties goed gesitueerde burgers van
de Nieuwe Wereld een pelgrimstocht
maken naar het Italiaanse dorp en
het kerkhof hunner voorvaderen. Met
geschenken bij zich voor heel de bevol
king. Of z(j laten kleinere of grotere
erfenissen na aan hun in Italië ach
tergebleven verwanten of aan heel hun
gemeenschap.
eze verbondenheid kan niet anders
dan invloed hebben op de poli
tiek en op de verhouding van
Italië (en dus West-Europa) met
de beide Amerika's. De Milanese Gior-
no wijdt er een concreet gesteld hoofd
artikel aan. In met name de Zuid-Ame
rikaanse staten zouden Italiaanse ge
schoolde krachten, handwerkers als
voorman gespecialiseerde boeren, experts
de technische hulp, zakenlieden en hoog
leraren, een natuurlijk gegeven arbeids
veld vinden, dit tot voordeel dier sta
ten en van Italië. Dé Giorno oefent
kritiek erop uit, dat hiervoor te weinig
voorbereidings- en trainingswerk wordt
gedaan. Dit zou bovendien meer good
will kweken voor verdere emigratie,
nog afgezien ervan, dat de ook heden
nog te vaak ongeschoolde emigranten
beter opgevangen zouden kunnen wor
den. Investeringen worden door het Ita
liaanse kapitaal in deze landen wel ge
daan, maar de geschikte mensen ont
breken. En met hen de studiebeurzen
voor hun opleiding en de moderne uit
rusting der hogere scholen en univer
siteiten, „te beginnen met Genua en
Milaan" (zegt de Giorno). Het Italiaan
se gebied en „klimaat" zouden voorts
geschikt zijn voor een gehele of gedeel
telijke opleiding van jongelui uit deze
Zuid-Amerikaanse landen. Maar dit laat.
ste is er helemaal niet bij. „Voor het
overbodige vloeien bij ons middelen te
over, voor het noodzakelijke zijn ze
schaars." Al is misschien deze kritiek
te boud, de Giorno ziet breed en wijst op
de paralleliteit van mogelijkheden. De
voortdurende, miljarden kostende, hulp
aan Italië's minder bedeelde streken
sluit andere activiteiten niet uit, eco
nomisch niet, en zeker niet ten aanzien
van de nog onuitputtelijke intellectuele
reserves, die dit begaafde volk heeft.
Een tweede punt heeft betrekking
op ons, op klein Europa en op de to
tale westelijke wereld. De blijvende,
steeds vernieuwde banden met Ita
lië en Europa daarginds vormen een
groot politiek potentieel. De realiteit
daarvan is al herhaaldelijk gebleken,
dwars door de efemere politiek van het
dagelijks leven heen. Belangrijker nog
zijn de latente krachten. Zuid-Ameri-
ka haalt vandaag in een stormachtig
tempo zijn verleden in. De wereld
werd klein. Het klinkt als een ge
meenplaats, versleten door veelvul
dig gebruik. Maar het is waar. De
man van de straat in de hoofdstad of
in een provinciestad der Zuidameri-
kaanse binnenlanden, die Giovanni
Gronchi de handen kust, „Grootva
dertje, ben je gekomen!", is een beeld
van de werkelijkheid, dat Italië, naar
mondiale maatstaven staatkundig een
klein land, bovenstateljjk gezien een
immense geestelijke „commonwealth"
heeft.
(Advertentie)
Een vergissing, die de Iloogeloon-
se gemeenteambtenaar Van
Kyk 32 jaar geloden maakte,
is er oorzaak van, dat landbou
wer Johannes Antonius van Eek een
paar maanden moet wachten, eer hjj
kan gaan trouwen met Anna Winter-
mans. Op maandag 5 april 1929 zat
de ambtenaar in het (bar kleine) ka
mertje van het gemeentehuis te dut
ten. Dat diep peinzen viel hem moei
lijk, want hij had tevoren een fees
telijke gelegenheid met een „bor
reltje" gevierd. „Tja. is 't nou een
jongen of een meisje?", was het knel
punt, waarover hij zijn hersenen moei
zaam pijnigde, ,,'t Zal wel een meis-
ke zijn", hakte hij de knoop door en
schreef in de deftige geboorteregis
ters: van het vrouwelijk geslacht. De
gok was verkeerd. De nieuwe wereld
burger, wiens verschijnen op dit aard
se tranendal de ambtenaar kort te
voren was opgegeven, was wis en
waarachtig van het mannelijke ge
slacht.
Twee-en-dertig jaar lang heeft Jo
hannes van Eek er geen weet en
geen hinder van gehad, dat ambtenaar
Van Eyk hem met enige zwierige krul
letters van geslacht had doen veran
deren. Maar nu, bij de „ondertrouw"
kwam de zotte vergissing aan het
licht. Johannes knipperde even met
de ogen, toen hij van de huidige ge
meenteambtenaar te horen kreeg, dat
hij niet „de heer", maar „juffrouw"
Van Eek was volgens „het boek".
WASHINGTON. 29 april (Rtr, UPI)
Gisteren is waarschijnlijk voor het
laatst liet ontsnappingsmechanisme van
de Mercury-eapsuie beproefd, voordat
volgende week een van de drie uitver
koren „astronauten" van de Verenigde
Staten een korte reis door de ruimte
zal maken.
De directeur van het Mercury-project
heeft op de vraag van verslaggevers, of
een mens het overleefd zou hebben als
hij in de ruimtecabine gezeten had, ge
antwoord dat dit ongetwijfeld het geval
geweest zou zijn.
JERUZALEM, 29 april (UPI) De
rechtbank te Jeruzalem heeft beslist
dat ex-nazi's, clie in het proces tegen
Eichmann willen getuigen, geen vrijge
leide van de Israëlische autoriteiten
kunnen krügen. Evenmin zullen leden
van de rechtbank naar het buitenland
gaan om dergelijke getuigen te verho
ren. Maar wel is de rechtbank bereid
beëdigde, schriftelijke verklaringen als
bewijsmateriaal te aanvaarden.
Mochten ex-nazi's ondanks het gebrek
van een vrijgeleide toch bereid zijn naar
Israël te komen, dan zal de openbare
aanklager bemiddelen, en bevorderen
dat de nodige visa met spoed verstrekt
zullen worden. Er is sprake van dat
dr. Servatius, Eichmanns verdediger,
drie getuigen naar Israël wil laten ko
men: dr. Willy Hoettl, voormalig ma
joor in de S.S., Walter Huppenkothen,
eveneens een ex-S.S.'er en Eberhard
von Thadden, voormalig ambtenaar van
het Duitse ministerie van buitenlandse
zaken. Het was misschien niet toeval
lig dat de procureur-generaal van elk
dezer ex-nazi's verklaringen voorlas.
Die van Hoettl was wel de schadelijkste
voor Eichmann.
In 1944, toen de oorlog voor Duits- >4t. i i
land al verloren was, had Hoettl in tuatie' al vond ze het lanB niet leuk,
Boedapest een gesprek gehad met Eich- -1" «-*
mann. Deze had gezegd zich ervan be
wust te zijn dat hij als oorlogsmisdadiger
tot de strop veroordeeld kon worden,
omdat hy „miljoenen Joden op zijn ge
weten had." Volgens Hoettl had Eich
mann, die „een speciale funktie bij de
Gestapo en de S.D. o-d," aan Himm-
ler gerapporteerd dat in de vernieti
gingskampen vier miljoen, en op ande
re manieren twee miljoen Joden om
het leven waren gebracht
Von Thadden had verklaard dat Eich
mann tegen hem gelogen had over het
doel van de concentratiekampen, zoals
Auschwitz.
PFORZHEIM, 29 april (DPA)
De Wcstduitse bergbeklimmer Toni
Hiebeler, die door de rechtbank van
Lörrach wegens belediging van de al
pinist Griinleitner is veroordeeld, wil
een proces tegen Griinleitner aanhangig
maken. Hans Griinleitner en zijn
vriend Robert Stieger zeggen de Eiger
via de zeer moeiljjk begambare noord-
jijde in 23 uur te hebben beklommen.
Hiebeler meent dat de foto's die vol
gens Griinleitner zijn genomen, toen
men al ruim halverwege was, in werke
lijkheid ongeveer honderd meter boven
het punt van vertrek zijn gemaakt.
Zowel Griinleitner als Hiebeler heb
ben hoger beroep aangetekend tegen het
vonnis van de rechtbank van Lörrach,
waarbij Hiebeler Wegens belediging tot
300 mark boete werd veroordeeld, maar
werd vrijgesproken van een tenlasteleg
ging wegens aantasting van goede
naam.
Hij lachte cr even hartelijk om, toen
de woorden van de ambtenaar goed
tot hem doorgedrongen waren. Ook
zijn verloofde had begrip voor de si-
dat de huwelijksdatum, die op 3 mei
was gesteld, verschoven moet worden
tot eind juli, begin augustus.
Er is namelijk een hele rompslomp
■V" V -
nder architectuur van de heer iiliuiliiliiiiiiiiilliiiiiliiiliUiliHiiiiiiiiiiiiuiiiiBiiiiiitiiiHiliii
A. Baart jr. uit Leeuwarden is
van de baan te zun. Daarvoor in de
Advertentie
Lje oudstrijders op het Indo-Chine-
r°nt Salan
A|* Challe en Zeiier, De Gaulle's
(j Rijnse heleid gezien als een „poli-
Ue de I'abandon", terwijl zij zelf
en dat slechts een politiek van
N'ègration" Frankrijk en het Westen
'edden. (Zij beschouwden d
^cr
\v. r.aHe als het ideologisch tegen-
k d van het communistisch anti-
°b'alisme). Omdat zij De Gaulle's
e'dheid Algerije los te laten zagen
°en capitulatie voor hel internatio-
1 e communisme, besloten zij tot hun
r '"Sch. Zij riskeerden een Franse bur-
r°orIog, en zij wilden eenvoudig
v V. z'en, dat Washington en Londen
komen afwijzend zouden staan te-
p 'over hun actie. Het gevaar voor
[i.'1 internationalisatie van con-
tussen Challe en de Gaulle is
gering geweest, en als de op-
and langer geduurd had, zouden de
v u'ters het tegendeel bereikt hebben
'vat zij zeiden na te streven. De
r etmijning van bet Franse prestige
Ï\T tot een verzwakking van de
-O, en een relatieve verster-
r8 Van het internationale commu-
lsr"e hebben geleid.
r was woensdag nogal wat span
ning rond de aangekondigde so
cialistische interpellatie van de
bewindslieden van Binnenlandse
en Sociale Zaken over de houding der
regering ten opzichte van de vijf-
dagen-week. Het waren immers niet
alleen de socialisten die zich ontstemd
hadden getoond over de jongste beslis
singen. In de politieke sector waren er
ook heel wat regeringsgetrouwen, die
zich met de nieuw geschapen situatie
bepaald ongelukkig voelden. En van
buiten deze kring hoeven we maar te
herinneren aan de felle kritieken in
practisch alle dagbladen (met. uitzon
dering van de Telegraaf). In de krin
gen van de vakbeweging ging het zelfs
zo ver dat N.V.V. en C.N.V. weigerden
nog verder aan het overleg in de Joon-
commissie mee te werken. Een beslis
sing overigens die, naar onze overtui
ging, ondemocratisch en mede daar
door onjuist is. Maar als uiting van
onbehagen in de vakbeweging toch ken
merkend.
Wij behoorden bijna totdat we het
antwoord van de staatssecretaris had
den gehoord tot de veroordelende
critici. Maar daarna, het z(j ruiterlijk
erkend, moesten we toegeven dat staats
secretaris Roolvink een goed doelpunt
had gescoord. Even vóór de rede van
de heer Roolvink hadden we kennis
kunnen nemen van een aantal stukken
uit de wereld van de bouwnijverheid,
die onze critische zin al min of meer
aan het wankelen hadden gebracht. We
bedoelen met name de voorstellen van
de Prot.-Chr. Bouwpatroonsbond, waar
in suggesties waren gedaan ter opvoe
ring van de productiviteit in de bouw.
Vastgesteld moest worden, dat deze
suggesties door de rest van de bouw
wereld noch door het College van Rijks-
bemiddelaars ernstig als een bijdrage
tot oplossing van de gerezen moeilijk
heid waren gehanteerd.
Nu moest de staatssecretaris hier wel
de aandacht op vestigen, maar hij deed
dat niet dan nadat lijj een aantal andere
argumenten op tafel had gelegd.
Vooreerst maakte hij duidelijk dat
zjjn beslissing van 18 april, waar
in wordt gezegd dat, bij wjjze van
algemene aanwijzing, de komende
arbeidstijdverkorting in nieuw af te slui
ten c.a.o.'s beperkt moet blijven tot
46'/- uur, vrijwel uitsluitend betekenis
heeft voor de bouw-industrie. Er staat
in die „algemene" aanwijzing namelijk,
dat zij alleen geldt voor wijzigingen in
gesanctioneerde c.a.o.'s". Dit zijn col
lectieve arbeidsovereenkomsten, die met
officiële sancties van het College tot
stand zijn gekomen. Voor zover de
staatssecretaris op dat moment wist,
hebben alleen de bouwvakarbeiders
groot-contract (timmerlieden, metse
laars, enz.) zulk een contract en mis
schien ook de huisschilders en stuca-
doors.
Dit betekent, dat, als er voorstellen
tot arbeidstudverkortmg uit andere tak
ken van bedrijvigheid komen, deze bui-
ten deze nieuwe algemene aanwijzing
om op hun eigen waarde kunnen en
zullen worden beoordeeld.
Daarna kon de staatssecretaris zich
derhalve beperken tot een beargumen
tering van de maatregel met het oog
op de situatie in de bouwnijverheid En
hier stond hij bepaald sterk.
Voor ons allemaal geldt, dat de wo
ningnood om twee redenen volksvijand
no. 1 moet worden genoemd. Vooreerst
omdat we nog steeds een groot woning
tekort hebben, maar daarnaast omdat
de nieuwe (vooral arbeiders) woningen
veel en veel te duur worden. Om met
dit laatste te beginnen: de heer Rool
vink toonde met procentuele cijfers aan
dat de kubieke-meterprijs van de volks
woningen tussen '58 en '59 nog met
y) pet was gestegen. Dit terwijl het al
gemeen prijspeil de laatste twee jaar
practisch niet steeg en de bouwmateria-
lenprjjs eerder een verlagende dan een
verhogende tendens vertoonde. Terecht
klagen de arbeiders-vakbewegingen dat
woningen dei rond of belangrijk meer
dan f "20,- per week huur doen, voor de
arbeiders met een gemiddeld weekloon
niet meer te betalen zijn. Maar arbeids
tijdverkorting die niet wordt inverdiend
door productiviteitsstijging, voert per se
tot nog duurdere woningen. Dit is niet
aanvaardbaar.
Daar komt dus voor de bouw het
bijzondere bij, dat het woningtekort eer
der zou nopen tot verlenging dar, tot
verkorting van de arbeidstijd. Niet dat
we daarvoor pleiten. Men mag een
volkslast niet afwentelen op een bepaal
de groep van onze beroepsbevolking.
Daarom willen we het eerst anders stel
len. Gezien het nog steeds beangstigend
woningtekort, is het niet toelaatbaar,
dat de productiviteit in de bouwnijver
heid daalt. Eén van de meest bekende
„spelregels" voor de nieuwe loonpolitiek
is dat loonstijging met tot prijsstijging 1
mag voeren. Terecht betoogde de heer
Roolvink, dat hier dus eigenlijk al niet
eens sprake is van een „algemene aan-
wijzing" maar van de toepassing van
een spelregel, omdat niet voldoende ze-1
kerheid is verkregen dat het voorstel
niet tot prijsstijging zal voeren.
De „aanwijzing" geldt het feit, dat
speciaal in de bouw de arbeidstijdver-
korting niet tot productiedaling mag
voeren. Welnu, vanuit de bouwwereld
zijn geen ernstige pogingen duidelijk ge
worden om inderdaad de vijfdagenweek
op te vangen door productiviteitsstij-
ginpg. „En dat kan toch best", zei
Roolvink.
ij wees er op dat op de bouw
werken elke dag een uur arbeid
per arbeider verloren gaat, al
leen al met het wegzetten van
fietsen, omkleden, handen wassen, ge
reedschap en materiaal halen enz.
Wij zijn erg benieuwd hoe op deze
constatering vanuit de bouwwereld ge
reageerd zal worden. Gezien de meerde
re min of meer officiële stukken
die we hierover mochten lezen, hebben
we practisch geen reden aan de juistheid
van dit gegeven te twijfelen. In die zin
kunnen we dan ook begrijpen dat de
staatssecretaris zich bereid verklaarde
zijn algemene aanwijzing (lees: verbod
om contractueel de arbeidstijd tot 45
uur te verkorten) opnieuw te bezien,
zodra er andere voorstellen komen,
waarin het behoud van de productivi
teit beter is gegarandeerd. Hiermee
heeft hij de inhoud van eventueel nieuwe
voorstellen practisch al gesuggereerd.
Roolvink maakte in dit opzicht een goed
doelpunt.
Op één punt is een onduidelijkheid
gebleven, een punt bovendien waar mi
nister Toxopeus nog meer duisternis
liet dan staatssecretaris Roolvink. Dat
is de zaak van het overleg met het
bedrijfsleven resp. met het georgani
seerd overleg. En juist hierop scoorde
de heer Weijters van de K.V.P. de ge
lijkmaker.
Voor wat het overleg tussen Sociale
Zaken en het bedrijfsleven betreft moe
ten we wel vaststellen, dat er enig over
leg is geweest, maar onbevredigend.
Waarom zou anders de Stichting van
den Arbeid een brief aan de regering
hebben geschreven of de regering maar
zo vriendelijk wil zijn te vertellen welke
waarde daar nog wordt gehecht aan
Stichtingsadviezen? Gehoord de bespre
kingen van woensdag zullen we nu eerst
maar eens afwachten wat er op 2 mei
a.s., wanneer de Stichting en de rege
ring opnieuw gaan overleggen, uit de
bus zal komen. Hier moet duidelijkheid
zijn.
Minister Toxopeus kwam er heel wat
minder gelukkig af. Maar dat was de
schuld van zijne excellentie zelf. Nadat
hij immers aanvankelijk kans op vrijheid
had geboden, maakte hij die kans weer
ongedaan, zonder overleg met de cen
trale instanties van het overheidsperso
neel.
Was er bij de heer Roolvink niet-
bevredigend overleg, bij de heer Toxo
peus ontbrak zelfs dat. Het was en is
de verdienste van de motie-Weijters, dat
dit overleg weer in het goede spoor
werd gebracht.
Samenvattend mogen we zeggen dat
deze interpellatie toch wel naar meer
dere kanten verhelderend heeft gewerkt.
JOHANNES VAN EEK
nodig, om de jonge landbouwer weer
ambtelijk van geslacht te doen ver
anderen. Johannes heeft een dokters
verklaring met andere documenten
naar Den Bosch moeten opsturen,
waar de officier van j stitie de pape
rassen moet bekijken, of de „kenne
lijke verschrijving" verbeterd kan of
moet worden. En als er dan een gun
stige beschikking van de officier af
komt, geldt er nog een wettelijke be
roepstermijn van twee maanden. En
zolang zuilen Johannes en Anna ge
duld moeten oefenen....
e tieners van tegenwoordig heb
ben een heel belangrijke stem
in het mode-kapittel en met hun
voorkeur wordt terdege reke
ning gehouden. Dat kwam weer eens
duidelijk tot uiting op de door de
Bijenkorf georganiseerde show, waar
niet-beroeps tienermannequins con-
VJ' men in Harlingen begonnen aan
restauratiewerkzaamheden van
het pand met de dubbele trap
gevel, op de hoek Zuiderhaven-Haven
plein.
De Vereniging „Hendrick de Key-
ser" in Amsterdam kocht het pand
enige jaren geleden aan.
Het gebouw moet dateren uit 1590
en zou dus nog een paar jaren ouder
zjjn dan „De gouden engel" aan de
Lanen, die van 1596 dateert en lange
tijd voor het oudste pand van Harlin
gen werd gehouden.
In de enorme kelders van het huis
bevinden zich honderden bijzonder
mooie tegeltjes, die eerst alle uitge
broken moeten worden en dan op
nieuw ingemetseld. Een zeer moeilijk
karwei, dat ongetwijfeld veel tijd zal
vergen.
Een fraai schoorsteenstuk van de
schilder Nicolaas Baur, in de grote
kamer aan de voorzijde, zal na een
grondige restauratie opnieuw op de
zelfde plaats worden aangebracht.
Het gehele huis zal worden voorzien
van een oliestookverwarming.
Ulllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll
fectiemodellen, die deze zomer up-to-
date zullen zijn, toonden aan ongeveer
vierhonderd enthousiaste leeftijdge
nootjes.
Het jonge meisje heeft een ruime
keuze uit vlotte, en toch coquette
jurkjes, mantels, strandpakjes en
combinaties, die volledig aan haar
leeftijd en smaak zijn aangepast. Voor
al de laatste categorie was in rui
me mate vertegenwoordigd; rokken
met blouses, besjes en bijbehorende
jakken, die afzonderlijk verkrijgbaar
zijn, verschenen telkens weer voor het
voetlicht. Deze „separates", die in
Amerika al veel langer populair zijn,
kunnen gecombineerd worden met an
dere kledingstukken en doen niet zo
een grote aanslag op de beurs van de
tiener, die meestal niet zo heel dik
gespekt is.
Iets nieuws zijn de regenmantels
van geplastificeerd katoen, die gega
randeerd geen water doorlaten en in
verschillende modellen en kleuren te
krijgen zijn. De prijs ligt beslist niet
hoger dan die van een goede poplin
regenmantel.
De B.B.-rage met bolle petticoats
en jurken met kant schijnt voorgoed
plaats is de charleston-lijn gekomen,
die de taille tot op de heupen doet
zakken en veelvuldig gebruik maakt
van lange kettingen en schoenen met
bandjes. Eveneens uit vervlogen da
gen in het leven herroepen is Bous-
sac's „grand'mère" stijl, die stoffen
met ouderwetse motiefjes brengt.
Heel belangrijk is voorts dat alle
kledingstukken, vooral de sport- en
badkleding, van gemakkelijk wasbare
en vaak no-iron materiaal zjjn ver
vaardigd. Pasteltinten staan op de
voorgrond, vooral rose. Het lijkt ons
toe, dat deze mode óók bij moeders
in de smaak zal vallen en zelfs groot
moeders een vertederd lachje op
de lippen zal brengen.
Tot slot van deze show werden tien
modellen getoond, die' Nederlandse
tieners hadden ontworpen. Ze getuig
den niet alleen van een goede smaak,
maar ook van grote originaliteit; de
ontwerpsters kregen daarom ook een
gepaste hulde.
Eigen ontwerp van tiener.
iiiiiiniiiiiimiiiiiiiimniniiiiininiiiiiiiiiiii^
Dvan het Britse Hogerhuis, riT 1 Hogerhuis een onbegrijpelijke instelling I
sedert 50 jaren telkens weer aan i
de orde pleegt te komen, brengt t t J j. 7y 711
lijk dat. in een land, hetwelk zich de- T 777 7 y
op beroemt het democratische stelsel
te hebben verspreid over de gehele jr 5
die1 Clzittin0g^elfben^op^ erfreclit^Ske
grond Men zou het gemakkelijker vin- ren vele eeuwen geleden hofintriganten aan Attlee's reactie nu Labour zich
dpnRrftc:prHpI 1 hf,h^aJen+ in^ien nieJ o£ roofridders wier erfelijke officieel achter de' arme Wedgwood
de Britse adel behoorde tot de meest rykdommen begonnen met het verwer- Benn heeft geschaard)
verwaterde verzameling van blauw ven van genaaste kloostergoederen En
bloed m het westen Niet lang geleden men mag natuurlijk nooit Lord Salis- n als je op de galerij zit in de
noemde men de Britse adel, waarvoor bury en de Cecils vergeten. Maar vele ïH Senaat en je ziet neer op promi-
het Engels het collectief zelfstandig Van de edellieden zijn van een zeer I J nente socialisten en vakvereni-
nJ^mwo°rd peerage bezigt, jonge oogst. En verder mag men even- gingsleiders, die zich er niet voor
,,the beerage Want er werden eerder eens niet vergeten dat van de 800 edel- hebben geschaamd zich de adelstand
in deze eeuw zoveel brouwers op grond lieden, die erfrechtelijk hun stem mo- te laten aanleunen na een leven lang
ya* orouwerskwaliteiten en hun gen verheffen in de Senaat, er onge- a*s brave socialisten de gelijkheid te
rijkdom in de adelstand verheven dat veer 600 nooit opdagen maar zich naar- hebben gepredikt, kun je eveneens niet
men bij het betreden van het H°ger- stig wyden aan de jacht, de veeteelt nalaten te bedenken dat sommigen
huis het bier kon ruiken. Het is even- en het beoefenen van de vissport op van Engelands grootste burgers voor
eens met zo erg lang geleden dat men hun landgoederen. Het iseen erg onge- de eer bedankten. De grootste vaa
zich tegen betaling in de adelstand kon rijmde zaak en Anthony Wedgwood hen is Sir Winston Churchill. Het kan
od ruime schaal de^Darthkas'te spek enn',d? burSSraaf tegen wil en dank, zjjn dat Churchill heeft geweigerd om-
op ruime schaal de partu^as te spek- ls niet de eerste die in opstand is ge- dat zun zoon Randolph, die enige jaren
he'd3?™ van8novd GTrgTwas or pin *)omen teSen een stelsel dat hem Lagerhuislid is geweest, politieke am-
hloeiendo hardeMn blauw bloed dwingt zijn Lagerhuiszetel prijs te ge- bities heeft en dat zjjn grote vader hem
bloeiende handel m blauw bloed. ven omdat hij als opvolger van zijn met bloot wilde stellen aan hetzelfde
voort Tt t T ni.hTX Scim overleden vader die adelrang moet gevaar als dat waarvan Hailsham en
J! uL v„n hit hrTvirhmr i aannemen en derhalve alleen maar Stansgate het edele slachtoffer zun ge-
i zitting kan hebben in het Hogerhuis, worden. (Er zjjn nog een zestal andere
af dJF ro<!r2r" onder (De adelrang van Benn is heel jong, Lagerhuisleden die verdriet tonen in
Wilt wiMo nit ^t i T bjjna krimpvers. Want wijlen burg- in hun blik als zii hun adellijke vaders
TF1' ^''de "d- ,LT,it 5Th fr n.S01?" graaf Stansgate was de eerste van het tegenkomen en denken aan de toe-
^pitta°nH toJLok2na r Sv.ln- geslacht). Toen Attlee nog regeerde komst.) Maar ofschoon Churschill ze-
a 1 L „Tf vfoki Ti 2A" Lagerbuisle- en hoe gr u's en verwjjderd lijkt dit ver- ker aan zjjn zoon gedacht heeft en aan
?fvóroLa^^L?rtu »Vj0r, leden overkwam de energieke en zjjn kleinzonen, die allen erfelijk belast
regerende partij, maar die met de bes- populaire Quintin Hoog hetzelfde bloe- zouden worden, is het eveneens waar-
t(L4 n .fili ië geen J1661 kleine dige ongeval. Zjjn vader, Lord Hails- schjjnljjk dat Churchill zonder valse
portefeuille waard zun van de 70 rege- ham, kwam te overlijden en Quintin, nederigheid meende dat een Churchill
nngsportefeuiUes, welke de Britse pre- die ondanks het feit dat hjj op aller- geen adellijke titels nodig had om tot
mier heelt te vergeven (zonder vooral bekoorlijkste wjjze verzen van Catullus in lengte van dagen met dreunende
zijn eigen familie te vergeten). Als je. in het Engels vertaalde, een ijverig La- stappen voort te kunnen schrijden door
met wilde verbazing m je burger- gerhuislid was, werd van zijn zetel be- de geschiedenis van Groot-Brittannië.
ogen, vanaf de galerij neerziet op het roofd. Ook hjj was onwillig en schreef daan VAN der vat
Hogerhuis, kun je niet nalaten je af te een brief aan Attlee aan wie htj vroeg DAAN VAN DER VAT.
vragen hoe het mogelijk is dat een de- maatregelen te willen nemen welke .„crronAiur os or,r;i n«
mocratisch land uit eigen vrue wil ver- hem in staat zouden stellen zün bemin- AMSTERDAM, 28 april De minister
kiest zich mee te laten regeren door de Lagerhuiszetel te behouden. Maar "an 50fia zaken en volksgezondheid
een dergeluke ongekozen Senaat. Attlee zond een bijzonder zuur antwoord van Suriname, E. M. L. Ensberg, en
op Quintins erg zure brief en Quintin diens ambtgenoot van openbare wer-
- - -- - ken, V. M. de Miranda, hebben een
en moet natuurlijk onderscheid heette voortaan Lord Hailsham en
maken. Er zitten in het Hoger- schoot het purper en het Hogerhuis in. werkbezoek gebracht aan het Konink-
huis edellieden waarvan allang (Het is geen wonder dat vandaag on- IÜk instituut voor de Tropen te Amster-
vergeten is dat hun voorvade- vriendelijke conservatieven herinneren dam.
