beleefde groet werd joviale armzwaai
Parlementaire missie za
fi
ere
oeas aa
ntreffen
Aftocht van veel ambtenaren
schept ernstige moeilijkheden
55Vrede is een blijvend streven
naar onderlinge liefde"
Alleen broederlijke dialoog
leidt tot de vrede
M
03
Peek
Kamerleden zien schoonheid
van monumenten
Levend heeld van moderne
restauratiemethodes
iWm
Koperen kermispastoor
Indonesische
zeilprauwen
Put erPire houdt lezing in Kurhaus
t«
Mislukte roof
overval
NIEUWE TEHUIZEN ZIJN ALS
KASTELEN, MAAR TE DUUR
VOOR BEJAARDEN
Zeer fraaie
resultaten
Mgr. Teerenstra
overleden
Bisschop van Doume
Duizenden vrucht
bomen sterven
%\<pxwr
r
N utroma
elke woensdag
jongensmarkt
POLO-SHIRTS
i
Katholieke Bejaarden hijeen. in Haarlem
B. Brokx O.F.M.
V B
DINSDAG 16 MEI 1961
PAGINA 5
of
6
(Van een bijzondere corres-
D pondent)
e komst van de parlemen
taire missie wordt in
Nieuw-Guinea niet met
dezelfde spanning verwacht als
he twee vorige malen. De oprich-
J-lng van de Nieuw-Guinea-Raad
"eeft het accent in veel opzichten
van Den Haag naar Hollandia
^erlegd. Ook is Nieuw-Guinea
hoor de toenemende internatio-
h^le spanning een „zwaar-be-
2°cht" land geworden, zoals gou
verneur Platteel het eens uit
rukte. Zelfs voor buitenposten is
he ontvangst van hoge gasten
lQutine-werk geworden. De korte
geschiedenis van de Nieuw-Gui-
hea-Raad heeft binnen het land
WAA.KUW 5PAARr
PÖT EN OW KOPFIE>
PoTc,ame:n Gaan
de. koffiemelk
VAN
N UTRI CIA
vÉeetloiniger. IN
M^TgEBR.U!K. EN
VÉÉL. LEKK.ER.DER..
KOFPIE.
veel aandacht getrokken. De
sterke combinatie, die al bij de
verkiezingen optrad, toen mr- De
Rijke en de Papoea Nicolaas
Jouwe hand in hand gingen, heeft
tegenstand opgeroepen. Dr. Kam-
ma, dertig jaar uitnemende
Nieuw-Guinea arbeid in dienst
van de Zending achter zich, thans
lid van de Raad, heeft kritiek te
verduren gehad en deze kritiek
voornaam gepareerd; de verte-
genwbordiger uit het rood-wit
getinte eiland Japen aan de Geel
vinkbaai, E. Bonay heeft het met
Jouwe aan de stok gehad en gaat
een onafhankelijke weg. De Biak-
ker Womsiwor heeft geopponeerd
tegen een combinatie, die niet
genoeg zeggingschap aan de
Papoea laat. En dat zal dan de
parlementaire vertegenwoordiging
uit Nederland,als grote verande
ring vinden na het vorig bezoek
in 1957: een snel-gegroeid zelf
bewustzijn van de Papoea, dat
soms aan overmoed grenst.
au-'
In Den Haag
Indringer schiet zesmaal
met traangaspistool
Kleuter verdronken
Middeleeuwse zwier
Een oud meiliedje
Fruittelers op Schouwen
ernstig gedupeerd
In Goed
Gezelschap
datglasVieilleCure
na de maaltijd.
«JACOBUS BOELEN
i»»'
pe*
,rc"
Pap
(Advertentie)
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiHiiimiiiiiiii)
llUIIIIIMIIIIIIIIIIIlIllllllll
De Papoea ziet, dat liij inderdaad
helemaal vooraan gezet wordt; of het
nu gaat om oriëntatiebezoeken aan
Nederland, om studie in Nederland of
in Australisch Nieuw-Guinea, om inter
views met buitenlandse bezoekers:
steeds weer is het om de Papoea be
gonnen. Men ziet het in zijn houding:
een vriendelijk-beleefde groet van
enige' maanden geleden is nu een joviale
armzwaai naar de Nederlander. In de
Nieuw-Guinea Raad viel de vice-voor-
zitter Kaisicpo president Soekarno aan
op een wijze, die men nog niet gezien
heeft. Soekarno's rondreis werd beti
teld als een ontsnappen uit een huis,
waar herrie is en laatdunkend volgde
erop: „Dat is natuurlijk menselijk."
De druk van Indonesië wenst men te
weerstaan: er moeten Papoea's naar
V.N.-vergaderingen en naar de Ver
enigde Staten om hun zelfbeschikkings
recht te bepleiten. Bij de opening van
de Nieuw-Guinea-Raad pakte Jouwe
Arnerika maar meteen aan door te zeg
gen, dat het niet aanwezig zijn van de
kampioen der demokratie bij die ope
ning voor de Papoea een grote teleur
stelling betekende.
Overigens weet men aan de noord- en
westkust al langer dan vandaag aan
welke kant de boterham gesmeerd is.
In het afgelopen jaar immers nam het
aantal Indonesische zeilprauwen, die
voor ruilhandel naar Nieuw-Guinea ko
men, hand over hand toe en in de laat
ste maanden waren het er tientallen.
Zij brengen wat copra, matten, zelf-
verbouwde tabak en willen ruilen tegen
de geïmporteerde textiel en kramerijen
van Nederlands Nieuw-Guinea.
Indonesiërs, die uit Nieuw-Guinea
naar hun moederland terugkeerden,
stuurden alles behalve geruststellen
de berichten over de ontvangst in -n-
donesië. Men had het op hun in So-
rong aangekochte tape-recorders,
naaimachines en bromfietsen gemunt.
Ex-arbeiders van de N-N.G.P.M.-olie-
maatschappij, die van de Indonesische
autoriteiten geen officiële toestemming
krijgen terug te keren, zoeken"nu met
kleine bootjes een heenkomen, dat hen
langs douane en andere instanties
voert om hun kleine kapitaaltje thuis
te krijgen.
Sib;
Dp (Van een verslaggever)
- N HAAG, IS mei Op uitnodi-
«111» AO IIIOI vp UIWIUIU-
loof. ,an het Nederlands Genootschap
ky0n .'bternationale Zaken heeft gister-
1,1 de Grote Zaal van het Kur-
.v°or honderden belangstellenden
U.i- £kende Belgische Dominicaan pa-
Vf®deIre' Nobelprijswinnaar voor de
hen Besproken over de eerste stap-
*>eja de weg naar de vrede. De
Aatl"Bstelliag was buitengewoon groot.
waren ondermeer de minis-
de .esident prof. dr. J. E. de Quay,
StntR voorzitter van de Raad van
»itt Ppof. dr. L. J. M. Beel, de voor-
:,«nL,v,Van de Eerste Kamer mr. J. A.
^tru'gan, oud-minister mr. A. A. M.
t\ v en, de Belgische ambassadeur
*0 A' baron van der Straten-Waillet
Oofj, r®ehillende andere leden van het
Diplomatique en leden van de
p en Tweede Kamer.
hit(wer Pire zette in zijn toespraak
lAee-U, wij gebukt gaan onder een
de a'„udig probleem. Het eerste is
^'OwpSst, dat onze vrede bedreigd
S°eltrk,Jlet tweede de vraag wat er
des fttend voor de vrede kan wor-
Vpev»„pater pire> dan een blijvend
etl naar onderling begrip en lief-
G ..Welke weg leidt tot die vrede?
Weg naar de vrede is die van
broederlijke dialoog, gebaseerd
een strijd tegen het aanvanke-
Wantrouwen." Pater Pire haalde
hierbij dr. Schweitzer aan, die heeft
gezegd: „Het mooiste vredeswerk be
staat in een strijd tegen het wan
trouwen a priori." Men behoort
zich van het gemeenschappelijk stre
ven van allen rekenschap te geven,
maar ook van alle gemeenschappe
lijke problemen, als bijvoorbeeld het
lijden. Praktische en concrete we
gen, die pater Pire aangaf, waren
een open oog en een open hart,
vertrouwen schenken aan onze naas
te, vertrouwen en hoop in de toe
komst. Daarvoor is nodig een op
rechte en opbouwende dialoog tus
sen alle volkeren.
Tenslotte sprak hij een woord over
de jeugd en zei: „Een der meest ur
gente taken der volwassenen is de
voorbereiding en de opleiding der
jeugd tot werkers voor de vrede."
Daartoe neeft hij in België, naar hij
vertelde, een jeugdcentrum gesticht,
dat hij Gandhi-centrum heeft genoemd
en waar hij veertiendaagse bijeenkom
sten gaat organiseren om jongens en
meisjes van 18-25 .jaar te vormen voor
hun vredestaak. In vergelijking met
de Verenigde Naties, zei pater Pire, is
liet niet veel, maar toch is het alles,
het is een uiting van broederlijke lief
de. „Waarlijk edelmoedig is degene,
die een normale taak in zijn eigen
omgeving verricht en die daarbij niet
doof blijft voor de rest van de wereld".
Na de rede verd een film vertoond
van de vluchtelingendorpen door pa
ter Pire gesticht.
aar zou men de stemming onder
de Papoea's politiek gesproken
beter dan ooit kunnen noemen,
anders ligt het met de Europea
nen. Vorig jaar zag men plotseling een
drainage van werkkrachten toen het
Congo-drama oekend werd en tegelijker
tijd de eerste, nog altijd wat extreme
politieke partij werd opgericht. Het wa
ren vooral de „blijvers", de plaatselijke
krachten, die weg wilden. Nu hapert het
met de uitzending vanuit Nederland.
Het regeringsprogramma van radicale
papoeanisering, de dreigende houding
van Indonesië en vooral het halfslach
tig blijvende personeelsbeleid van de
overheid doen zelfs de beste am Diena
ren heimelijk maar zeer positief naar
een andere weg uitzien. Onderwijs en
bestuur kunnen de zaak niet meer
bemannen, laat staan ambitieuze uit
breidingen verwerkelijken. En de papoe
anisering eist in zijn eerste fase eer gro
ter dan geringer steun van Europeanen.
De Arka te Hollandia richtte zich de
ze maand tot de Nieuw-Guinea Raad om
bij het in gebreke blijven van de Ne
derlandse regering het hare te doen voor
de stichting van een corps van bijstand.
Het gaat vooral om- de inpassing van
Europese krachten als rijksambtenaar.
Ofschoon de parlementaire missie
deze speciale problematiek niet op haar
programma heeft staan, zal zij bij goe
de waarneming kunnen constateren, dat
liet Nieuw-Guinea-beleid hierdoor in
ernstig gevaar verkeert. Bonafide krach
ten, die nimmer onder de indruk kwa
men van Soekarno's eisen of van de
vroegere gebrekkige aanpak van de ont
wikkeling, laten nu in kleine kring het
woord „abandonneren" vallen.
DEN HAAG, 16 mei Gisteravond
heeft een nog onbekende man zich on
der bedreiging met een traangaspistool
toegang verschaft lot een woning aan
de Haagweg in Loosduinen. Hij heeft
in de voorkamer zes schoten gelost en
de familie, vader, moeder, dochter en
verloofde, hebben wegduikend op de
grond enige angstige momenten door
gebracht. Toen de moeder begon te gil
len is de man, die geld eiste, onverrich
ter zake vertrokken.
De heer des huizes deed de deur open,
toen de indringer aanbelde. De man, on
geveer 35 jaar oud, droeg een hoed en
had een grote motorbril voor zijn ogen.
Hij duwde direct een pistool op de borst
van de vader en dwong zo hem het huis
binnen te laten. In de huiskamer vroeg
hij om geld. Direct daarop loste hij zes
schoten, waarna de kamer zich met
traangas vulde. Toen de aanwezigen op
de grond lagen is hij nog naar de ach
terkamer gelopen. Op het gegil van de
moeder is hij vertrokken, zonder iets
van zijn gading te hebben gevonden.
Moeder en dochter hebben nog enige
hinder ondervonden van het traangas.
Ook kregen zij door het versplinteren
van een patroon kleine verwondingen in
het gezicht. Zij zijn hiervoor in een zie
kenhuis behandeld.
De politie stelt een onderzoek in naar
deze mislukte roofoverval en wil graag
op de hoogte worden gesteld van de
identiteit van een dame, die kort na
zes uur lieett staan wachten bjj de tram
halte aan de Laan van Eik en Duinen
richting centrum. De man is voor deze
halte langs gelopen.
(Van onze correspondent)
DOKKUM, 16 mei Gistermiddag
is hier de 3-jarige Harold Meindertsma
ongemerkt m de vaart langs de Ee-
iaan geraakt en verdronken. Spelende
kinderen zagen later het jongetje in
het water draven.
v.v. ,-i
(Advertentie)
zuiver katoenen
keus uit 9 zonnige
tricot
kleuren
Speciaal verlaagde J.M
leeftijd 3-4 jaar
prijs
Kleine stijging per maat
b.v. 8 jaar 3.85
HAARLEM, 16 mei Gisteren hield
de Katholieke Bond van Bejaarden en
Gepensioneerden in de bisdommen
Haarlem en Rotterdam zijn jaarverga
dering. De lieer L. J. van Buitenen,
waarnemend voorzitter herdacht in zijn
openingswoord de overleden voorzitter,
de heer W. J. Heselaars, die de oprich
ter was van de bond. Voorts noemde
hij het belangrijk, dat de bond, die aan
vankelijk is ontstaan uit de K.A.B. nu
ook leden telt uit andere kringen. Hij
noemde het noodzakelijk, dat iedere be
jaarde voor hetzelfde belang op de bres
staat en dat is alleen te bereiken als
men in één organisatie gebundeld is.
De voorzitter van de landelijke Unie
van Diocesane Bonden van Bejaarden
en Gepensioneerden hield een lezing
over het doel van de bond. Hij zei dat
men de bond als een apostolische en
algemeen maatschappelijke organisatie
moet zien. Er zijn bij de bejaarden veel
individuele, maar ook collectieve moei
lijkheden. Het is daarom dienstig, dal
er veel huisbezoek bij zieken en bij
eenzamen wordt afgelegd. Dat moet
echter niet alleen door de bestuursle
den gedaan worden. De heer Steinmetz
zei, dat de bejaardenorganisatie zelf
standig moest werken. Echter niet vol
gens de slogan „voor de bejaarden
door de bejaarden". Het is noodzake
lijk dat er met andere organisaties
wordt samengewerkt. De uitvoering
moet echter bij de bejaarden zelf be
rusten. Dat is noodzakelijk voor de be
jaarde als bejaarde. Daardoor behoudt
hij zjjn eigenwaarde en zelfstandigheid,
verklaarde de heer Steinmetz.
Ook bracht hij het vraagstuk van
de woonruimte ter sprake. Hij zei,
dat vele tehuizen waren gebouwd,
die er uitzien als kastelen. „Maar
wie kan ze betalen?", vroeg hij zich
af. De heer Steinmetz haalde een
voorbeeld aan van een verzorgings
flat, die men kon kopen voor bedra
gen van 21.000 tot 51.000, terwijl
er dan nog 200 per maand moet
worden betaald voor de verzorging.
Hij vond het schrikbarend dat er der
gelijke prijzen gevraagd worden. Hjj
zei, dat er op het ogenblik een on
derzoek gaande is in hoeverre het te
verwezenlijken is, dat iedere bejaar-
Senator mr. G. C. J. D. Kropman, in gesprek met de heide vrouwelijke leden van
de Tweede Kamer links mej. J. Knol, in het midden mej. T. Kok op een wandeling
achter de St. Jan in Gouda. Het werk aan deze kerk is een exempel van de
minutieuze restauratiekunst van onze tijd.
(Van onze parlementaire redacteur)
DEN HAAG, 16 mei Restaureren
van monumenten in 1961 is heel iets
anders dan restaureren in 1860, of
1900. Het is een werk, dat veel weten
schappelijker wordt gedaan en waarbij
men in de loop der jaren beginselen
heeft aanvaard, die er ieder karakter
van een romantische hobby aan hebben
ontnomen. Dat hebben de leden van
de beide Kamers der Staten-Generaal
met eigen ogen gezien, tijdens hun
(ocht langs enkele typisch Noord-
Nederlandse monumenten. In al hun
soberheid, maar met een sterke leven
de herinnering aan het rijke verleden
staan er in onze dorpen en stadjes
allerlei stadhuizen, kerken, poortjes en
woonhuizen, die getuigen van de ver
fijnde smaak, de toewijding en de zorg
waarmede thans gewaakt wordt over
vaak nog verborgen schoonheden.
Er zijn monumenten waaraan ai
jaren gezwoegd wordt om ze weer te
laten spreken van de begaafdheden
van onze middeleeuwse bouwmeesters
en waar men nog vele jaren aan zal
blijven zwoegen, zoals de St.Pancra-
tiuskerk in Leiden, die bij wijze van
spreken schilfertje voor schilfertje
moet worden afgekrabd om er half
vergane pleisterlagen van te verwijde
ren en armdikke gaten in muren, weer
op te vullen. Om stijlen en lobben,
waarin het prachtige glas is gevat, in
roomkleurige zandsteen weer op te
bouwen en waarbij men iedere dag
ontdekkingen doet, die een modern
vakman, die altijd haast heeft, de
moed zouden ontnemen.
Maar restaurateurs zijn mensen, die
allereerst vervuld zijn van één ding:
geduld en moed om verder te werken,
steentje voor steentje. Zij halen op een
arbeidsmarkt, waar bijna geen vak
mensen meer te vinden zijn die dit
verfijnde werk nog beheersen, nog er
gens de laatste artiesten van het
ambacht te voorschijn en zij juichen
als weer een nieuwe vinding hen in
staat stelt om problemen op te lossen,
die voorheen onoplosbaar schenen.
Zo profiteert de rijzige St.Pancras
met zijn 26 meter hoge interieur van
een moderne installatie die het stof
wegzuigt, dat de bewerkers van het
zandsteen met silicose bedreigde. Van
de andere kant speuren zij naar de
authentieke werkwijze, die op dc leek
soms een vreemde indruk maakt,
maar die, eenmaal wetenschappelijk
vastgesteld, radicaal wordt toegepast.
Zo heeft men al lang afgedaan met
het sprookje, dat een gemetselde muur
met gepleisterd mag zijn, of dat een
eikenhouten deur niet geverfd zou
mogen worden. Onze voorouders waren
niet zo dom, dat zij hun kostbare
houtsoorten aan ons meedogenloos
klimaat blootstelden en ook hun kerken
waren wel degelijk wit gepleisterd.
Natuurlijk wordt het hout niet aan de
interieur-zijde geverfd, maar een
buitendeur wordt aan de buitenkant
wel degelijk met oen stevige laag verf
beschermd.
He restaurateurs hebben in de loop
der jaren een felle strijd geleverd. Dr.
Kortenhorst herinnerde tijdens zijn
geestige speech in Gouda even aan een
pionier op het gebied van de monu
mentenzorg, Victor de Stuers, de man
aan wie het departement van O.K.W.
de K en de W te danken heeft. De
Stuers, die deze overheidstaak in 1870
met een begrotingspost van 99.000
moest opzetten, zou, hoewel hij met
dat bedrag ai zielsgelukkig was, over
zijn toeren raken van vreugde met de
f 9,3 miljoen plus nog enkele tonnen
verspreid over andere hoofdstukken,
waarmee dit vyerk. thans wordt ge
subsidieerd. Maar vooral zou zijn
vreugde groot zijn om de fraaie resul
taten die thans overal ons land sieren.
De kamerleden hebben gisteren
het stadhuis in Vianen gezien, een
pronkstuk van Hollandse degelijkheid
en soberheid met middeleeuwse
zwier en kleur, zij zagen de mach
tige St.Janskerk in Gouda met de
fonkelende ramen en het oer-
Hollandse interieur: eén kathedraal
die op een sponsachtige bodem staat
en dus heel beweeglijk en breeduit
gebouwd moest worden, licht on ge
makkelijk neergezet, met houten
stutten en balken, die haar al eeu
wen overeind houden en die haar
schoonheid wel verminderen, maar
niet te niet kunnen doen. Zij zagen
de mathematische lijnen van het
Hervormd kerkje van Oudshoorn, dat
het in soberheid wint van alles wat
er aan pracht en schoonheid uit onze
Gouden Eeuw nog over is. Zij wan
delden door de hallekerk van Oude
water, waar men nog midden in het
restauratiewerk zit, stonden stil
voor de wit marmeren graftombe
van üe heren en edele vrouwen van
Brèderode in de Kerk te Vianen en
zaten een moment in de koorbanken
uit de tijd waarin de Hollandse
edelen het in hun zelfbewustheid
durfden opnemen tegen de machtige
koning van Spanje.
Deze monumenten zijn toonbeelden
van de kunst van het restaureren.
Heel anders, nuchterder, wetenschap
pelijker dan het destijds door de
pioniers op dit gebied, Cuypers en De
Stuers werd gedaan, maar door het
dieper doordringen tot het eigenlijke
doel van de restauratie het behou
den, meer dan het vernieuwen gaver
en imponerender.
De tocht door al deze stadjes is een
verfrissing geweest voor de politici, die
tussen de bedrijven door hun neus
staken in een kaaspakhuis waar zij
toevallig langs kwamen, of koek koch
ten bij de banketbakker in Oudewater,
die zijn waren etaleert onder de zwieri-
ge gevel van het huis waar eens
Arminius woonde. In Oudewater en
Gouda speelde het carillon. In laatst
genoemde stad stond mr. Kropman
een moment stil en luisterde met ont
roering naar een meiliedje, dat hij zich
herinnerde uit zijn jeugd. De senator
is uit Gouda geboortig en in zjjn
speech in de trouwzaal van het sier
lijke raadhuis vertelde h;j burgemees
ter James, dat hjj had nagegaan wie
er in de laatste vijfentwintig jaar in
Gouda een stad van 25.000 inwoners,
die nu tot 43.000 zijn uitgegroeid tot
de bekende figuren zijn gaan behoren.
Hij kwam tot twintig namen die klin
ken als de klok van zijn geliefde St.
Janskerk: de professoren De Vooys
(twee broers), Kamphuizen, Pitlo,
Van der Heyde, Leopold, Julius, Van
Uven, Berkelbach van der Sprenkel en
Klarenbeek. Voorts de schilderessen
Goedewagen en Van Buuren, de naam
genoot van deze laatste die museum
directeur in Brussel is, de archeoloog
Leopold, de lettersnijder Van Krimpen,
dc internist Den Hoed, de vrouw van
Plesman, Suze van Eyk en de weten
schappelijke medewerker van prof.
Zernike, P. van Cittert. Er werden
grapjes gemaakt over de eigengereid
heid van de Gouwenaars, die hun ge
meenteraad op zolder laten vergade-
t.en maar welk een zolder en welk
een hanebalken in hun pronkjuweel
van een raadhuis een geste die men
de leden van de Staten-Generaal niet
zou durven aandoen, zoals mr. Y.
Scholten, staatssecretaris van O.K.W.
die de tocht heeft meegemaakt, op
merkte.
de ongeacht het inkomen een plaats
kan vinden in een tehuis met goede
verpleging. Dat brengt echter vele
vraagstukken met zich mee. Tot
slot benadrukte de heer Steinmetz,
dat het 't lidmaatschap van de bond
was, waardoor men sterk kan staan
in de eisen die er gesteld moeten
worden. Hoe groter de bond is, hoe
meer kracht men heeft.
In de vacature van dc heer Hese
laars werd tot voorzitter gekozen mr.
H. J. G. Morshuis uit Voorburg. De
nieuwe voorzitter dankte de heer Van
Buitenen, die het voorzitterschap had
waargenomen. Hij had hem leren res
pecteren als een man met een helder
inzicht in de vraagstukken, die de be
jaarden aangaan. Zeer in het kort gaf
hij eeh overzicht van zijn denkbeelden.
Hij zei, dat hij voortdurend aandacht
aan het sociëteitsleven wilde wjjden.
Ook is hij van plan de afdelingsbestu
ren meer te betrekken in datgene wat
zich bij het bondsbestuur afspeelt; bij
voorbeeld door het toezenden van de
notulen der vergaderingen. Hij denkt
meer aandacht te schenken aan de
propaganda, daar er nog veel te wei
nig bekend is over de „ouderen", zoals
hij het uitdrukte. Er moet vooral meer
gedaan worden aan de zorg van de be
jaarden buiten de tehuizen.
De aftredende bestuursleden de he
ren J. F. van Bijsterveld en G. Förrer
werden wegens enkelvoudige kandi
daatstelling herkozen.
De secretaris, de .heer F. Keesen zei
in zijn jaarverslag, dat er een vooruit
gang van 603 leden geboekt werd. Ver
schillende nieuwe afdelingen zijn opge
richt en er is in de tien jaren van het
bestaan van de bond veel bereikt in
het streven naar een onbezorgde le
vensavond. Aldus de heer Keesen.
Tijdens het bespreken van het be
stuursbeleid werd door één van de be
stuursleden van de afdeling Den Helder
gevraagd of er een kans bestaat, dat
de uitbetaling van de verhoging van
de A.O.W. eindelijk een feit zou wor
den. Er wordt nu al vier maanden ge
wacht. De heer Van Buitenen zei, dat
hij in overleg zou treden met het Unie-
bestuur teneinde een houding in deze
te bepalen.
De penningmeester, de heer Joh. de
Lange wekte de vergadering op tot het
winnen van nieuwe leden, opdat met de
viering van het tweede lustrum van de
bond (volgend jaar) het ledenaantal tot
20.000 gestegen zou zijn. Hij bepleitte
een propagandacommissie en zei finan
ciële steun toe.
(Van onze correspondent)
BOLSWARD, 16 mei In de missie
statie Youkadauma in Frans Kameroen
is ten gevolge van een hartverlamming
overleden mgr. lac. Teerenstra C.
S.Sp. bisschop van Doume. Mgr. Tee
renstra. die in Bolsward geboren is,
werd 49 jaar oud. Hij bezocht het se
minarie te Weert, voltooide zijn novi
ciaat te Gennep en werd in 1937 te G?-
mert tot priester gewijd. In 1938 ver
trok hij naar Afrika, waar hij in 1949
tot bisschop werd gewijd.
(Van onze correspondent)
ZIERIKZEE, 16 mei In de west
hoek van het eiland Schouwen sterven
op het ogenblik tengevolge van ile ab
normaal grote regen va1 in het afgelo
pen najaar en winter duizenden vrucht
bomen. Het betreft hier in hoofdzaak
appel- en perenbomen in een ongeveer
60 ha groot gebied.
In een derde deel van het getroffen
gebied rond Burgh-Haamstede over een
oppervlakte van ongeveer 20 ha zijn
vrijwel alle bomen reeds dood. Voor de
fruittelers van Schouwen betekent dit
een enorme strop en het is niet uitge
sloten, dat in dit gebied in de toekomst
geen fruitteelt meer mogelijk zal zijn.
Gisteren heeft de afdeling Schouwen
van de Nederlandse Fruittelersorgani
satie een rapport doen uitgaan naar het
landelijk bestuur van de N.F.O. in Den
Haag, met het verzoek zich op de hoog
te te komen stellen en te bezien in hoe
verre iets voor de getroffenen kan wor
den gedaan.
(Advertentie)
mm
3 c3
import:
Bij zijn benoeming op 18 no
vember 1948 tot zielzorger van
de katholieke kermisexploitan
ten in Nederland donderdag
a.s. derhalve precies twaalfen-
eenhalf jaar geleden heeft
pater B. Brokx O.F.M. vreemd
opgekeken. Niet zozeer, omdat
pas toen een aparte zielzorger
voor de kermismensen werd
aangesteld, maar meer omdat hij
voor deze nieuwe functie werd
aangezocht.
Pater Brokx wist op dat mo
ment immers bitter weinig of
beter gezegd niets van het ker-
misleven af. Tot dan toe had hij
nog nooit kermis gevierd. Bui
ten zijn schuld overigens, want
o ironie van het noodlot!
in het jaar, waarin de nieuwe
kermispastoor werd geboren
(1916), schafte zijn geboortestad
Delft de kermis af. Een maat
regel, welke tot 1948 van kracht
bleef. In opdracht van het Ne
derlands Episcopaat diende pa
ter Brokx een onderzoek in te
stellen naar de mogelijkheden
om als zielzorger werkzaam te
zijn onder de zwervende kermis
exploitanten. Pater Brokx, als
ambulante kracht aan het Derde
Orde Bureau te Brummen ver
bonden en derhalve zelf zwer
ver, ontdekte al gauw, dat deze mogelijkheden volop aanwezig waren, maar
meteen ook, dat het ondoenlijk was, om, zoals zijn superieuren meenden,
dit nieuwe werk er nog even bij te doen." De functie van kermispastoor
eiste zijn gehele persoon op en derhalve werd pater Brokx in 1950 vrijge
steld voor het werk onder de katholieke kermisexploitanten. Moeilijk, maar
dankbaar werk. Door veelvuldig en regelmatig Imisbezoek pater Brokx
is 's zomers dagelijks op een kermisterrein te vinden en na het seizoen in
de winterkwartieren heeft de jubilerende kermispastoor in de voorbije
twaalfeneenhalf jaar al heel wat problemen van zijn parochianen weten
op te lossen. Het aantal parochianen is niet gering en bedraagt rond 5000
katholieken. Hiertoe behoren allereerst de kermisexploitanten en hun
gezinnen van de ruini 1100 Nederlandse kermisreizigers is 85 procent
katholiek en vervolgens een paar honderd personeelsleden, die tijdens
het reisseizoen bij grote kermisbedrijven werkzaam zijn. De kermispastoor
bezoekt niet alleen de deftige salonwagens van de meer welgestelde ex
ploitanten, maar ook de weinig comfortable pakwagens, die dienst doen
als personeelsverblijven. En wat zijn mensen het meest waarderen is, dat
de pater heus niet alleen maar even langs komt. om te vertellen, waar en
op welk uur hij 's zondags de heiliga mis zal lezen.
Dergelijke zaken bespreekt pater Brokx uiteraard ook, maar nooit te
nadrukkelijk. Meer discussiërend over de meest gewone dingen van het
vak felle concurrentie, hoge pachtsommen, modernisering van bedrijven
of onderlinge moeilijkheden komt hij vanzelf terecht bij de meer pas
torale kwesties. Kennelijk een doeltreffende methode, want op die manier
heeft pater Brokx vrij onopvallend en zeer geleidelijk al heel wat gods
dienstige vraagstukken opgelost.
Bovendien is het ook zó, dat verschillende ogenschijnlijk zuiper mate
riele zaken indirect toch van groot belang zijn voor hét godsdienstige leven
van zijn parochianen. Neem bijvoorbeeld maar eens het probleem, van goed
onderwijs voor kinderen van kermisexploitanten. Met rijdende scholen, die
nooit alle kinderen bereiken en die nu eens deze dar. weer die leerlingen
enig onderricht proberen te geven, is dit probleem niet opgelost. Pas dan is
dit het geval, wanneer het streven van pater Brokx: een internaat voor
kermiskinderen, een feit zal zijn. Bij dit streven weet de jubilerende ker
mispastoor zich gesteund door vele exploitanten.
