EICHMANN
reid alles te
Ik ben be-
bekennen
Gaat „Klank- en Lichtspel" uit
W ijk-bij-Duurstede verdwijnen
Laura-vierdaagse was
weer een evenement
Slachtoffer van systemen
DE ZAAK A. D.
Boven de 40 en niet
te oud maar toch...
Verdachte en openbare aanklager
vallen tegen elkaar uit
67 schepen per dag
RADIO en T.V. reparatiedienst COUZY tel. II88II
Prof. De Quay
naar Bonn
27 jaar onschuldig gevangen
Vliegtuig was in
moeilijkheden
Iets minder wind
^i'ans Ouwerkerk, wiel
renner met een goede
toekomst
Reddend zwemmen
voor de jeugd
uit Charlois
Gymiiastiekende huis
vrouwen naar Duitsland
„ALS DIT MAAR OPHOUDT
Lijdensweg van
„Marglierita"
Gemeenteraad acht subsidie niet verantwoord
De krant kunt U niet
missen, geen dag
Europa-Seminarie
Consortium 6 Septem
ber in Maastricht bijeen
Vb
ZATERDAG 15 JULI 1961
PAGINA 13
p de Rotterdamse keien is
Hott Ouwerkerk, de 16-jarige
de cUmse nieuweling, lid van
cjaUvielrenvereniging „de Rotter-
gaa 6 ^eeuw" aan zijn carrière
pr,n bouwen. Dertien jaar was
rap toen voor ^et eerst
zien ets beklom. Hij had het ge-
erit, Van zijn broer Jan, ook een
Verh°USiast wieIrenner> die bem
Q aaide van de grote avonturen
pr langs de weg. De kleine
Weid Stapte °P be fiets en ging
boeW wlnnen- Als adspirant
trot e hij diverse triomfen. Met
d0oS laa* hij, daarbij geholpen
de r Z^n va<^er en zijn moeder, die
"run K°UrSes van hun twee zonen
ver anSstelling volgen, zijn wel-
i zorgd plakboek zien. Daar won
hier kon die, ja die jongen
:viizen
hie zwarte trui mij terug-
tr.
ots.
zo vertelt Frank met enige
Kampioen
Verwachtingen
Demonstraties
p6;
Profnee!
Regelmaat
Kleinkoffertje
el*8
(lU"
achtende sèeïïM)
Ov Pn U:_ 1
In
tiw.f R6„no6 maar korte loopbaan heeft
öoen otlerdamse jongen veel van zich
ip zijn en- Hi.i zette dit jaar de kroon
rioen nieawelingencarrière, door kam-
t'3n van^ "otterdam te worden. De lin-
?ro6r, "e Woemenruiker - in de kleuren
sierlf.Hfn wit staat het feit in zwarte
Plaats vermeld - hebben een ere-
staan gekregen in de huiskamer. Daar
beker, ,Uwens enkele van de mooiste
•Petaai' ,lauwertakken en medailles. Dit
sidkf', heeft Frank na harde strijd, een
°°ral met zichzelf, want een wiel-
tePner
alle
moet tijdens de course allèèn te-
,ernanv,1.moe'bikheden vechten, weten te
lat tr §en- Het is voor hem, zoals het
i?evjr°Uwens ook is voor zijn naaste om-
°ndpl?'^amilie en vrienden, een hoge
"Scheiding.
een u lan§e erelijst van Frank geeft
de, b?eiend beeld van de opkomst van
v*e iongen, die verwachtingen wekt
kun de toekomst, want ongetwijfeld
Wi?en w'l stellen dat Frank Ouwer-
K een gaaf, tegelijkertijd ook een
da
er zulke mensen in Rotterdam
hfl,n Ik bedoel, mensen zoals de 60-
Gee mevrouw W.A. van den Burg-De
Uebe'-t ..ziel" van de commissie vakan-
rii v, öing uit de wijkraden voor Oud-
"r? nOW-Charlois. Mevrouw Van den
*ait!'Ue Bree staat op de bres voor de
^aar^'e-vierendc jeugd. De commissie,
vijj-rap 7.ij up presidente is, heeft een
de V zwemmiddagen georganiseerd in
amput", het zwembad Charlois, ge-
a®n de Reedijk.
van''6, 2Wemmiddagen staan in het teken
Vroin, reddend zwemmen. Toen me-
la5lTw Van den Burg-De Bree dertien
v°Pd Keltden in Rotterdam huisvesting
data,'rad zij toe als lid van de Rotter-
Vi0'® Reddingbrigade. In haar vroegere
>°Pt auats had zij al sympathie gevoeld
h n et organisatiewerk van de
L^'aa* en ZÜ had inmiddels een
be|,a examen het instructeurs-diploma
J-'e u d Actief wilde zij de spreuk van
0 itr!1 uitdragen. De spreuk, die in fei-
t^Oet »e Nederlander in de praktijk
ka., toepassen: ..Zolang niet iedereen
kup ZVVemmen, moet elke zwemmer
0n6n redden",
dit n.fh rich waarschijnlijk afvragen wat
t-'eft met vakantiebesteding te maken
Rt v(.,'n Hierop is een simpel antwoord te
Uit rj He zwemmiddagen voor de jeugd
piigr) °Uerdam-Zuid, speciaal voor de
bis i de wijken Oud- en Nieuw-Char-
emi?an in het teken van het reddend
jUatip U- Vanmiddag wordt een demon-
Be
-u die vervoers- en reddmgsgre-
hpbliov. Ionen. Dan kan het jeugdige
^Ppru' °ok actief deelnemen aon deze
'.'Pm '6 ontmoeting, door de wijkraad-
ip
psie na veel werk op touw gezet,
r,., een prestatietocht over een af-
u^sin,, an 500 meter. De jongens en
retiil die de tocht tot een goed einde
Lai'idp?? krijgen een leuk vaantje als
ber, cnken. t.erwiii tevens kennis
enken, terwijl zij tevens kennis heb-
Sernaakt met het „afstand"-zwem-
j met net J
'cha't door velen nog wordt onder'
bpge'n r komt echter doorzettingsver'
bfr'fn kracht voor kijken. De andere
kbjd -..moetingen zullen ook geheel ge-
f6<ventJn aan de zwemsport. daarbij
2b pb: mevrouw Van den Burg-De Bree
®&0 U Roede opkomst voor het nummer
?®t dp r zwemmen met kleding zo-
he nU6jeugd uit Charlois in deze vakan-
Seb. hartelust in hét water kan pion'
Frank Ouwerkerk. in kampioenstruikrijgt van broer Jan rechtsvele uitste
kende adviezen. Toch weet Frank ook wel zijn eigen koers te rijden.
kostbaar, talent is. Vijf jaar actieve
wielersport hebben van hem een goede
wielrenner gemaakt. Vijf jaar op het
zadel van een racefiets hebben Frank
ook geleerd hoe betrekkelijk de roem
van één enkele overwinning kan zijn
Het lijkt wel alsof de lenige, enigszins
tengere knaap - broer Jan zegt, dat
Frank over een paar sterke benen be
schikt - bang is om verder te gaan.
Hij spreekt dit uiteraard niet uit!
Hij praat over zijn successen, over zijn
training. Twee dagen per week trekt hij
er samen met broer Jan op uit. Soms
gaat Frank alleen. Hij fietst het liefst te
gen de storm in naar zwaar en geacci
denteerd terrein. Hier kweekt hij zijn
..kracht". Sterke benen moet Frank wel
hebben. Hij wil verder in de wielersport,
maar prof nee, daar denkt ie niet aan
Dat ligt hem nog te ver. Tenslotte moet
hij leven en aan de wielrennerij kun je
als nieuweling en als amateur niet eens
een stuk droog brood verdienen. Dat
grieft hem. Je kunt het merken. Frank
Öuwerkerk voelt zijn kracht, hij weet,
dat hij meer zou kunnen doen.
Hij is in feite het typische voorbeeld
van onze jeugdige en bekwame wielren-
ners. Als zij wat gaan betekenen in hun;
tak van sport zijn de perspectieven in
ons kleine land niet bijzonder gunstig.!
Om bij de voorsten te eindigen moet de,
wielrenner veel trainen. Doet hij dit met j
regelmatig, laat hij in het voorseizoen bij
voorbeeld verstek gaan, dan is het jaar
zender glorie" snel voorbij. Voor trainen
i's tijd en natuurlijk geld nodig. En een j
job, een baantje dat genoeg geld oplevert j
om er een paar middagen in de week
tussen uit te kunnen trekken. Die baan
tjes liggen niet in de verzamelbakken
van het Arbeidsbureau te grijp. Daar
kan de jeugdige H.B.S.-er Frank Ouwer
kerk over mee praten.
De wil om vooruit te komen is bij
Frank aanwezig, maar de mogelijkheden
zijn voor hem beperkt. Al vroeg in het
voorjaar, in de wintermaanden januari
en februari zit hij op de fiets en zwoegt
de Rotterdamse Leeuw voor een goede
klassering. In crosswedstrijden schaaft
hij zijn conditie bij. Zonder veel strijd
weet de nieuweling Ouwerkerk in zijn
klasse de concurrenten van zich af te
schudden. Dit valt op te merken aan de
vele bekers en medailles. Dat zegt ook
zijn broer en raadgever. „Frank is sterk
en rap. Hij leeft voor Zijn sport, de wiel
rennerij Jammer, dat er een moment
moet komen, waarop hij de rijen der
amateurs moet gaan verlaten". Frank
glimlacht en denkt.
Dinsdagmorgen breekt voor een afvaar
diging van de Rotterdamse Htoisvronwen-
gymnastiek, een afdeling ressorterende
onder de Raad voor Lichamelijke opvoe
ding, de grote dag aan Plm. 140 dames
gaan voor één week uit hun gezinnen
vandaan. Gedurend'- één jaar brengen zij
elke week een uurtje door met het ver
werken van oefenstof, maar volgende
week gaan de dames in Duitsland een
demonstratie geven. Dat gebeurt in
Stuttgart, waar een Internationale gym
naestrada wordt gehouden. De Rotter
damse dames kunnen in Stuttgart
veel beleven, zij kunnen de winkels be
kijken („winkelen" zeggen de huisvrou
wen), een terrasje bezoeken en de ver
richtingen van de gymnasten op de voet
volgen.
De dames zullen hun intrek nemen in
net Kraherwald, waar de Stuttgarter
JERUZALEM, 15 juli <Rtr„ UPI)
Het kruisverhoor van Adolf Eichmann
heeft gisteren wederom seleid tot enkele
fe'le botsingen tussen de openbare aan
klager, Gideon liausner, en de verdach
te. Op een gegeven moment verloren bei
den hun zelfbeheersing en snauwden zij
elkaar af. Dit gebeurde toen Hausner
vragen stelde over een door Eichmann
ondertekend bevel, dat een Nederlandse
Jodin naar een „werkkamp" in bet oos
ten moest worden gestuurd. ..Het spijt
me, dat Ik niet kan zeggen dat dit bevel
van mij afkomstig was" aldus Eichmann
„Ik kan dat niet zeggen, want bet is ook
niet zo." Rechter Landau onderbrak het
kruisverhoor met de vraag: „Waarom
zegt u: Het spijt mij?" Nijdig antwoord
de de man in de glazen kooi: „Omdat
ik er genoeg van begin te krijgen steeds
maar weer te herhalen, dat ik niet de
bevoegdheid had bevelen te geven. Ik
begin zo langzamerhand het stadium te
bereiken dat ik bereid ben alles te be
kennen wat u mij maar wilt laten zeg
gen, als dit maar ophoudt".
Een van de stellingen, die Eichmann
ditmaal naar voren bracht, was dat hij
zó bang was voor het zelfstandig nemen
van beslissingen, dat hij wel vijftig maal
por week naar zijn onmiddellijke chef,
generaal Muller stapte om deze te laten
beshssen. Bovendien belde hij de gene-
raal een aantal malen per dag op met
hetzelfde doel.
Ook deze verklaring wekte de woede
cd van Hausner. Kwaad vroeg hij: „Klei-
n.e- Eichmann, wat was u nu
st^bèdlende?"rStUrmbann^°hr8r of jong"
„U, een 'uitenant-kolonel, had geen ge
zag. Seen commando-gezag?", voegde
Hausner hieraan toe.
Eichmann: „Ik had alleen gezag van
uitvoering. Dat had ik als afdelings
hoofd. Maar met het gebruik daarvan
v/as ik zo voorzichtig dat ik daarvoor
op het gehele bureau bekend stond".
Hausner: „U raakte wijd en zijd be
kend als een man, die probeerde zich
voor alles formeel te dekken. Het is
niet nodig dat u dat herhaalt".
Eichmann vertelde even later, dat ook
Muller niet graag zelfstandig beslissin
gen nam en dat ook hij bij zijn superieu
ren placht aan te kloppen.
Hausner: „Was er dan nog wel iemand
i» het Herde^ Rijk, die het tot een be
sluit bracht. Misschien Hitier zelf? Werk-
te men bij u in het Derde Rijk zo on
doeltreffend?"
Onmiddellijk hierna, toen Hausner een
nieuwe fase van het verhoor inleidde,
gaf Eichmann toe dat hij in juni 1942
bevelen doorgaf voor de deportatie van
tienduizend Franse Joden, die niet ge
schikt waren om te werken. Hij wist dat
zij regelrecht naar de gaskamers van
Auschwitz werden gestuurd. ..Dat lag
voor de hand. hoewel het niet met even
veel woorden was gezegd. Maar ik moest
het bevel doorgeven", aldus Eichmann.
Kij voegde eraan toe, dat het bevel
van Himmler zelf afkomstig was.
ROTTERDAM. 15 juli Het Italiaanse
s.s. „Margherita" (1473 brt.) heeft een
lijdensweg achter de rug. Voorlopig zal
het schip, dat pech op pech kreeg, de
Rotterdamse haven wel niet meer verla
ten.
Op 8 juli bracht de „Schouwenbank"
van L Smit en Co. het schip, dat voor de
Hoek moeilijkheden had, naar Verolme.
Op 9 juli voer de „Margherita" weer uit.
maar kreeg moeilijkheden bij Poorters
haven. De „Steenbank" bracht het schip
terug naar Vlaardingen.
Gisteravond voer de Italiaan weer uit,
maar liep bij Poortershaven vast. De
Hudson" sleepte het vlot en de Italiaan
keerde naar Rotterdam terug. Vijf minu
ten later stond de schoorsteen in brand
niet veel later vielen alle lichten uit:
de machines waren uitgevallen. Met de
„Atlas" bracht de „Hudson" het schip
toen naar de Vulcaanhaven".
ROTTERDAM, 15 juli. De Rotter
damse haven heeft in het eerste halfjaar
van 1961 in totaal 12.304 zeeschepen ont
vangen. Dat is 218 meer dan in de eerste
zes maanden van 1960, een geringere toe
name dan in de voorgaande jaren. Maar
de binnenlopende schepen waren dit jaar
in het algemeen groter, want de stijging
van het netto-register-tonna^e bleef met
ruim 2 miljoen n.r.t. vrijwel gelijk:
29.378.532 n.r.t. in 1961 tegen 27.222.520
n.r.t. in het eerste halfjaar van 1960.
Bijna een-derde van de schepen voer
onder Nederlandse vlag en ruim twintig
procent onder de Westduitse. De cijfers
ziin respectievelijk 3.901 schepen met eei-
n.r.t. van 4.713.303 en 2480 schepen met
een n.r.t. van 4.486.017. Voorts liepen 1615
Britse zeeschepen (4.452.488 n.r.t.) bin
nen, alsmede 1039 Noorse (3.933.138 n.r.t.).
626 Zweedse (1.755.046 n.r.t.) en 310 Fran
se (1.065.445 n.r.t.). De 249 Liberiaanse
schepen, merendeels tankers, vervoerden
2.316.192 n.r.t. en hadden daarmee het
hoogste gemiddelde.
Advertentie
DEN HAAG, 15 juli -.- De Neder
landse delegatie tiaar de topconferen
tie van de zes landen van de Europese
gemeenschappen zal bestaan uit de
minister-president, prof. dr. J. E. de
Quay, en de minister en de staatsse
cretaris van buitenlandse zaken, mr.
J. M. A- H. Luns en dr. H. R. van
Houten, aldus heeft een woordvoerder
van het ministerie van buitenlandse
saiken vrijdagmiddag meegedeeld.
UTRECHT, 15 juli Burgemeester
C. B- Kentie van Wijli-bij-Duurstede,
begint zo langzamerhand de moed te
verliezen. Hij is de initiatiefnemer van
„Son et Lumière", het blank- en licht
spel dat in de afgelopen jaren ai dui
zenden bezoekers heeft getrokken.
Toch overweegt de heer Kentie nu, een
punt te zetten achter dit evenement.
Al jarenlang is er in de Wijkse ge
meenteraad uitvoerig gedebatteerd
over het voor en tegen van „Son et
Lumière". Er waren felle tegenstanders
„wat hebben wij eraan, laat Wijk
maar blijven zoals het is" en er wa
ren gemeenteraadsleden die het spel
wei mooi vonden en met vreugde de
vreemdelingen in hun altijd zo rustige
gemeente ontvingen. Maar pro of con
tra, men was niet bereid, op de ge
meentebegroting een bedrag voor
„Klank en licht" uit tc trekken. „Niet
verantwoord" zo luidde het algemeen
oordeel.
Burgemeester Kentie vindt het maar
een trieste zaak. „Ik ben dit als een
hobby begonnen", zo zegt hij, „maar
als er ieder jaar geld bij moet uit mijn
eigen zak en uit die van eer; paar
vrienden kan ik dit onmogelijk lang
volhouden". Het weer is een factor die
van grote invloed is op het bezoekers
aantal. Dat bleek verleden jaar wel,
toen er maar 9000 mensen van 15 juni
tot 15 september een kaartje kochten
voor „Son et Lumière". 6000 minder
dan in de stralende zomer van 1959- Dit
seizoen ligt het aantal bezoekers wel
iswaar wat hoger dan vorig jaar, maar
een paar weken regen kunnen ook nu
funeste gevolgen hebben.
Nog altijd raakt de heer Kentie ln
vervoering als hij over zijn „klank- en
lichtspel" spreekt. Enkele Nederland
se steden en dorpen hebben het voor
beeld van Wijk-bij-Duurstede al ge
volgd .nadat vertegenwoordigers van
die gemeenten in Wijk al even enthcu'
siast vbor „klank en licht" waren ge
worden als de burgemeester zelf. Al
melo is bijvoorbeeld met een dergelijk
schouwspel begonnen. De dochter van
burgemeester Kentie, de 20-jarige An
nette, doet voor haar vader niet on
der. Al vier jaar lang bedient zij de
klank- en lichtapparatuur, zonder ook
maar een avond te ontbreken. Zomer
vakantie was er voor haar in die ja
ren niet bij. Zelfs al zouden er op de
tribunes in de stromende regen maar
twee mensen zitten, dan nog gaat het
spel door.
De heer Kentie vreest, dat hij zijn
gemeenteraad nooit zover zal krijgen,
dat hij een subsidie verstrekt. Het mo
tief, dat er andere en belangrijker uit
gaven zijn, vindt hij ongegrond. Zo
wordt bijv. vaak gezegd dat de aanleg
van industrieterrein prioriteit moet
hebben- Volgens burgemeester Kentie
is er helemaal geen sprake van een
alternatief. De VVV verstrekt een sub
sidie van 1000 gulden per jaar, maar
dat bedrag is nauwelijks genoeg om
enkele vaste kosten te dekken.
Ondanks zijn sombere visie op de
toekomst peinst de heer Kentie al weer
over een oplossing van de moeilijkhe
den. „Iedereen die het spel heeft ge
zien is diep onder de indruk en vele
mensen komen een of meer keren te
rug" zo zegt hij, „en dat bewijst wel
dat het spel levensvatbaarheid heeft".
In vele andere Europese landen, Frank
rijk en Zweden, om er maar een paar
te noemen, breiden de „klank- en licht-
voorstellingen" zich snel uit. Als even
tuele mogelijkheid om „Scn et Lu
mière" voor Wijk-bij-Duurstede te red
den, ziet burgemeester Kentie nog het
in leven roepen van een stichting. Maar
vaste vormen heeft dit idee nog niet
aangenomen: „We zullen eerst wel
eens kijken hoe het dit jaar loopt".
Hij leeft voor zijn race-fiets, zijn
liefhebberij.
Manner Turnverein de Nederlanders!
gastvrij onthaalt in het nieuwe complex
met restaurant, douches en keuken. In
een uitgebreide toelichting heeft de com
missie, die de zaak heeft voorbereid, de
dames enekel mededelingen gedaan, die
voor hen van groot belang zijn. Zo
schrijft de commissie o.a.: de dames
dienen vlug in- en uit te stappen, dat
vermindert n.l. de reisduur. Nou, voor
de huisvrouwen, toch al nerveus wegens
het verlaten van hun gezinnen, zal dit
regeltje kolen op een reeds smeulend
vuur zijn. Laten wij- maar hopen, dat de
reis. die voor de dames een werkelijk
ontspannende gebeurtenis is, naar wens
verloopt.
De deelneemsters mogen overigens de
lijst met „mee-te-nemen"artikelen goed
dooi te lezen In ieder geval moeten zij
zorgen de beschikking te hebben over een
goed koffertje (zo klein mogelijk!, zo
schrijft de commissie verder), waarin
„gepropt" moet worden: een wandelkos
tuum, witte schoenen, witte handschoe
nen hangertjes, witte gymnastiekschoe
nen, een jurk, een regenjas een truitje
en bloesje, enz. Ik vraag mij af of dit
werkelijk in een klein koffertje kan, maar
vrouwen schijnen hierin een grote han
digheid te bezitten. Daar ook de com
missie dit weet, is zij van mening, dat
een en ander bewerkstelligt kan wor
den Enfin, de dames vertrekken en de
achtergebleven huisgenoten zullen voor
één week hun eigen potje moeten ko
ken. Ook dat zal wel lukken, want
moeder de vrouw heeft beslist een lijst
je gemaakt, waarop staat hoelang de
aardappelen op moeten staan. Veel ple
zier dames. Geniet er maar van
*1 vijfentwintig jaar reddend
zwemmen....
(Van onze correspondent)
De Alpbense Rijwielvierdaagse, de
Laura-rit 1961 is ten einde. Voor de 14e
maal en met succes. Gedurende vier da
gen hebben ruim 400 liefhebbers en
liefhebsters geprofiteerd van sportieve
prestaties pe rijwiel in met zorg uitge
kozen tochten.
Rotterdam accentueerde de tocht van de
vierde dag. Het fietsevenement werd
besloten met een met muziek opge
luisterde intocht te Alphen aan den Rijn,
vrijdagmiddag. Het was een sfeervolle
aanblik de kilometerslange slinger van
met bossen bloemen gesienle, door de
stralende zon van de afgelopen dagen
bruingebrande fietsers te zien voorbij
trekken. Men zong en liet vele en vele
malen yells weerklinken iatngs de hele
route vanaf Woubrugge, waar men zich
voor dit doel had verzameld. De uitbun
dige feeststemming bereikte een climax
in het Nutsgebouw waar, zoals vorige ja
ren, de groepsprijzen en de individuele
Laura-insignes werden uitgereikt.
De bijeenkomst in het Nutsgebouw was
ook dit keer weer een welkome gelegen
heid om „van harte dankbaar" te zijn.
jegens een reeks van instanties die zich
méér dan gewone inspanning hebben
getroost om deze dagen wel te doen
slagen.
Het is nu eenmaal de tijd van koningin
voor dit. koningin voor dat. Waarom zou
ook de Laura niet een koningin hebben.
Na rijp beraad hleek een Boskoopse jon
gedame, Riet Rijnbeek, de uitverkorene
Met bloemen overladen, een krans over
haar schouders en een prachtige, modi
euze. feesthoed op haar hoofd reed zij in
een auto langs de laatste zes kilometer.
De Duitse schrijver Ernst von Salo
mon, van wie Der Fragebogen de aan
dacht heeft getrokken, heeft thans met
zijn De zaak A. D. opnieuw van zich
doen horen. De zaak A. D. is de Neder
landse titel voor Das SchicksaI des A.D.
De vertaling is van Vic. Stalling en is
uitgegeven door De Fontein te Utrecht
De ondertitel luidt „Proces-verbaal van
een leven in het midden der twintigste
eeuw."
Het is een wonderlijk verhaal, dat zo
ongeloofwaardig is, als de werkelijkheid
maar zijn kan. Wie over de concentratie
kampen zou gaan fantaseren, zou na
lezing van een aantal boeken over dat
onderwerp spoedig tot de ontdekking
komen, dat zijn verbeelding ver bij de
realiteit ten achter blijft- In De zaak A.D.
komen de concentratiekampen overigens
maar terloops aaij de orde omdat de
heer A.D., wiens wonderlijke lotgeval
len we in het boek van Von Salomon
beschreven zien, ook daar terechtkomt.
Waar al niet? mag men wel vragen.
A. D. heeft bestaan en bestaat nog, al
verbaast de lezer zich ook over deze
werkelijkheid. Hoe kan iemand nog
voortleven met de herinnering aan ezven-
entwintig jaren gevangenschap, misken
ning, vergetelheid in volstrekte onschuld.
Want de onschuld van A D. is 'n andere
dan die van de miljoenen die eveneens in
gevangenissen en concentratiekampen
hebben gezeten, zonder dat ze het ver
dienden en alleen maar omdat ze tegen
standers waren van een régime of tot
een ras behoorden, waarvan dat régime
weer afkerig was enz. enz. A.D. is het
slachtoffer geworden van 'n aantal toe
valligheden die onder bepaalde omstan
digheden funest kunnen zijn. Hij is nu en
dan vergeten door een soort sinissere
bureaucratie of door een toevallige me
neer die hem had kunnen redden, maar
verzuimd heeft zulks te doen. Zijn zaak
is zelf nooit behandeld en hij is alweer
toevallig tot de samenleving terugge
keerd. Nu woont hij ergens in een dorp
op de Lunenburger heide, wandelt alle
dagen met zijn hondje, heeft een ge-
hoorapparaatje in zijn rechter oor, lijdt
aan de nieren en de lever, is een rus
tige burgerman en tobt waarschijnlijk
nog dagelijks over de vraag, hoe het
allemaal heeft kunnen gebeuren.
Wat is er dan wel gebeurd? In 1901
is hij geboren. Hij doorliep de H.B.S.,
was een tikje nationalist, wilde graag
soldaat worden. Hij werd vaandrig
en hij werd verliefd. Ze heette Char
lotte. Hij zou haar niet lang kennen.
Want haar vader, die communist was
en de politie in de handen liep, werd
door A. D. gered. Wat kon A, D. an
ders doen dan de naam van de man
DEN HAAG, 15 juli Een vliegtuig van
de Pan American Airways heeft in de
nacht van vrijdag op zaterdag boven de
Atlantische Oceaan in moeilijkheden ver
keerd. Het toestel had motorstoring. De
piloot meldde, dat hij naar het vliegveld
Shannon in Ierland zou terugkeren, op
dat moment een afstand van ongeveer
1300 km. Het vliegtuig had 75 passagiers
aan boord, onder wie twee babies.
Reuter meldt nader dat het om half zes
zaterdagmorgen veilig op het vliegveld
Shannon is geland.
Het vliegtuig, een viermotorige turbo
prop DC-7C, was vertrokken van Londen
naar Boston en New York via Shannon.
Het bleek dat een der schroeven defect
geraakt was. Op de terugweg werd het
vliegtuig begeleid door een amfibievlieg
tuig van de RAF, een Amerikaans passa
giersvliegtuig en een superconstellation
van de „Transworld Airlines", zo heeft
het bureau van de Pan American Airways
in Londen meegedeeld.
Tijdens de vlucht naar Shannon was het
vliegtuig geleidelijk tot 1-500 voet (onge
veer 500 meter) hoogte gedaald.
Weerverwachting van het K.N.M.I..
geldig van zaterdagavond tot zondagavond
(opgemaakt te 11.15 uur):
Vrij veel bewolking met nu en dan
buien. Krachtige tot matige wind tussen
zuid en west. Ongeveer dezelfde tempe
raturen.
De bedrijven die met 40-plussers wer-f sociaal liefdadigheids-experiment maar
ken zijn tevreden over de arbeids-pres- Jvt;. P*oberen eenvoudig meer terug te
krijgen voor de dollars die wii betalen
ties. De veelgeplaagde werkgever wenst Wjj namen qqJj verschillende onderzoe
van een lijst schrappen, toen hij daar
toe in de gelegenheid was? Hij werd
gegrepen en men vertelde hem dat hij
er met een kleine straf vanaf zou ko
men. De kleine straf zou zevenentwintig
jaar duren. Want het ene régime volg
de het andere 'op. Ebert, Hitier, de be
zetting. En onder al die omstandighe
den was A. D. maar een klein geval, dat
niet in aanmerking kwam. Men had
geen tijd voor hem. Het verschil tussen
zijn zaak en die van Dreyfus in Frank
rijk was alleen maar dat men over
Dreyfus drukte en maakte en hoe lang
duurde het niet, voor Dreyfus zijn kans
kreeg!
Als we midden in de tweede wereld
oorlog zitten, vertoeft A. D. in een con
centratiekamp, waar hij een dokter moet
assisteren die proeven neemt op leven
de mensen. Hij heeft daar zowaar nog
prachtig werk gedaan door gifstoffen te
vernietigen. En al die jaren is hij voort
durend in de weer geweest om zijn
recht te zoeken. Hij liet niet af, maar
bereikte niets. Althans niet voor zich
zelf. Voor anderen nu en dan wel. Hij
heeft een aantal mensen het leven gered
door ze naar andere barakken te vervoe
ren als de dood op ze afkwam.
Maar eindelijk was de oorlog voorbij.
Op 11 april 1947 (A. D. zit nog altijd in
een kamp) verschijnt hij voor een mili
taire rechtbank in Dachau, een Ameri
kaanse Daar werd hij veroordeeld tot
vijftien jaar wegens medewerking aan
proeven op gevangenen. A. D. begreep
er niets van „Fifteen years labour....
hij kon het niet eens vertalen. Op een
dag werd hij aan het werk gezet. Zijn
kapo was Sepp Dietrich, de vroe
gere commandant van Hitiers lijfwacht.
Op die dag vernam hij, dat,de vader
van Charlotte sar..in met zijn vrouw
Mexico zelfmoord had gepleegd. Waarom
dat allemaal? A.D. gaf 't nu mwar op.
Maar zie: een Amerikaanse generaal
liet hem roepen, vertelde in vriendelijke
woorden, dat hij A. D. vrij moest la
ten Waarom? Dat ging hem verder met
aan Hij nam de benen. Toen hij de ge
vangenis verliet liep hij tegen een vrouw
aan. die hij van foto's kende, Emma
Göring de weduwe van Hermann, op be
zoek in de gevangenis Landsberg.
En nu wandelt A. D. dagelijks met zijn
hondje over de Luneburger heide, als
het overblijfsel van wat men zou kun
nen noemen het toevallig slachtoffer
van een reeks systemen en régimes,
waarmee hij nooit te maken heeft gehad,
behalve dan die zevenentwintig jaar.
Het verschrikkelijk verhaal wordt even
sober als aangrijpend verteld door Ernst
von Salomon, die in V. Stalling een goede
vertaler heeft gevonden.
Dbg.
personeel, dat voor zijn taak berekend is!
Men leest in deze tijd zó dikwijls van
een grote overspanning op de arbeids
markt, dat men zich wel eens afvraagt
of een activiteit voor boven-veertigers
om dezen weer aan werk te helpen, nog
wel zin heeft.
Aldus begint het hoofdartikel in het
jongste numfner van „Boven de 40 En
de redactie vervolgt dan o.a.
Deze vraag moet bevestigend worden
beantwoord. Nog steeds wenden zich da
gelijks vele tientallen tot de „Stichting
Boven de 40" om raad en hulp. Oude
re werkzoekenden, die om een of andere
reden werkloos zijn geworden en die hun
hoop en vertrouwen hebben gevestigd
op de Stichting. De geregeld wederke
rende rubriek „Geslaagden schrijven ons"
toont, dat dit vertrouwen niet misplaatst
is. Wat ons evenwel verwondert is, dat
ook vele niet-veertigers zich tot ons
wenden om raad en hulp. Een 35-jarige
verzoekt ons, of de activiteit van de Stich
ting niet tot deze categorie kan worden
verlegd. Want hij ziet al meer dan acht
maanden uit naar de gelegenheid om
weer aan de slag te komen, zonder dat
hem dit is gelukt. Wel heeft men hem
aangeboden zich te laten omscholen tot
handarbeider, doch hiertoe gevoelt hij
na een langjarige staat van dienst in de
administratieve sector niet veel lust. On
willekeurig zou men geneigd zijn te den
ken, dat in deze „welvaartsstaat"
voor iedereen die maar wil werk volop
te krijgen is. De feiten wijzen evenwel
anders uit. De oud-Indischgast die ge
dwongen was te repatriëren klopt
veelal aan een gesloten deur. Wellicht
is hij nog niet „te oud" doch zijn ver
leden en zijn capaciteiten spelen hem
parten. Met de in Nederland geboren
en getogen procuratiehouder is hef al
evenzo. Boven de 40 en door liquidatie
van het bedrijf werkloos geworden. Voor
heen een leidende positie en zich thans
dus voor de noodzaak gesteld in een on
dergeschikte positie weer zijn dagelijks
brood te verdienen.
Wie is in zijn naaste omgeving niet be
kend met dergelijke gevallen. De per
soon in kwestie behoeft heus niet te den
ken dat hij in deze tijd overal met ge
juich wordt binnengehaald. Hij zal wel
degelijk moeite moeten doen om zich
weer een passende positie tg verwerven.
In hetzelfde nummer troffen we nog
een aan dc Manchester Guardian ont
leend bericht.
In het nabije verleden plaatste het be
drijf Stavid enginering een elektrische
onderneming in Plainfield New York
een kleine advertentie in een dagblad
waarin te kennen verd gegeven dat in
genieurs van boven de 45 jaar konden
worden geplaatst. Er waren 50 sollici
tanten van wie er al dadelijk 13 werden
aangenomen en er nadien nog meer wer
den geplaatst. Er is bij deze grote onder
neming een open deur voor de ouder
dom.
De vice-president van Stavid de heer
Reynolds gaf desgevraagd te kennen:
Dat het morendeel van de jongeren
slordig is, brutaal, erg stoer doet, zich
weinig scheert en wast, zonder werklust
is, onverschillig en zonder veeantwoor-
delijkheidsbesef. Natuurlijk is het geen
kers met 'n naam aan die door hun vori
ge werkgever als 65-jarigen waren ont
slagen. Met de ouderen en oudsten werd
geleidelijk aan onze omzet verdubbeld.
Het is ook nog 'n stuk maatschappelijk
werk en moet van 't volk zelf uitgaan én
't gaat om de bekommernis van de mede
mens. Er ligt dan ook veel goede wil
en veel energie in het volk ongebruikt.
Onder ons personeel hebben wij heel wat
65-jarigen die als 45-jarigen werden aan
genomen. Hiervan zijn 25 leidinggevende
functionarissen en er zijn nog 10 ande
ren dito die als 60-jarigen waren aan
genomen. En de enige test is en was
dat zij onderworpen zijn aan een me
dische keuring, die voor alle werkne
mers geldt Verder ontvangen de oude
ren het normale loon.
Het verzuim van de boven de 45-
jarigen is 114 dag per jaar vergeleken
met het gemiddelde der jongeren van
5% dag per jaar. Onder de ouderen is er
vrijwel ook geen verloop. Bovendien
heeft hun grotere ervaging, verantwoor
delijkheidsbesef en hun rustiger manier
van werken een gunstige invloed op het
jongere personeel. Daarom is deze poli
tiek gunstig voor onze onderneming ge
weest".
MAASTRICHT, 12 juli. Voor de eer
ste keer zal op 6 september a.s. alhier
het Internationale Consortium van het
Europa-seminarie, onder voorzitter
schap van de aartsbisschopcoadjutor
van Wenen, mgr. Frans Jachym, bijeen
komen.
Het consortium wordt gevormd door
de bisschoppen of hun vertegenwoordi
gers. van twee Oostenrijkse, negen Duit
se en vijf Franse bisdommen. Van Ne
derlandse zijde maken er deel van uit
mgr. P. Moors, bisschop van Roermond,
als gedelegeerde van het Nederlands
episcopaat; mgr. P. J- M. Jenneskens,
deken van Maastricht als voorzitter van
het stichtingsbestuur van het alhier ge
vestigde Europa-seminarie; mgr. J. L.
M. de Lepper, regent van het klein-semi-
narie IJpeïaar; dr. J. J. Dellepoort, di
recteur van het Europa-seminarie, te
vens hoofd van het secretariaat voor
Europese priestervraagstukken, alsme
de de professoren dr. P. B. Wessels en
dr J. Kerkhofs. S.J. resp, hoogleraar te
Nijmegen en te Leuven.
Tijdens de eerste consortiumvergade
ring zullen belangrijke onderwerpen aan
de orde komen, o.a. de financiering van
het Europa-seminarie, de structurele
uitbouw van dit instituut, met name de
vorming van een volledige Franse en
Duitse afdeling; de gelijkschakeling van
internationale diploma's en de voorbe
reiding van een congres, gewijd aan de
groot-seminarie-opleiding. Dit congres
waaraan afgevaardigden van vele lan
den zullen deelnemen, wordt gehouden
bij gelegenheid van_ het vierde eeuw
feest van het seminarie-decreet van Tren-
te en zal zeer waarschijnlijk in Maas
tricht worden gehouden.
