WW
Strijd om
Italiaanse vrouw strijdt
teëen soeia le issta nden
Pia
Colini-
Lombardi
r wk
Strak of wijd?
Italiaanse modehuizen
brengen weinig nieuws
WINTERMODE MET VEEL
ZWART IN JAPONNEN
Franse gastronomie in gevaar
i Mannen staren haar na met open mond
^Vrouwelijke politie in Chica
draagt pistool en rijdt auto
MINDEREND
GEZIN
DWARS TEGEN OPENBARE MENING IN
fehJL
*%yien8t
ontharing
depilan
Rok wordt hier en daar iets langer
CONCLUSIE OP SMULPAPEN-CONGRES:
sizns-mm
Pia Colini-Lombardi behoort
evenals haar broer, pater
Riccardo Lombardi tot het
ras van de bergbeklimmers, tot
het soort mensen, dat de hoogste
en nauwelijks bereikbare toppen
tot doel kiest. Pater Lombardi
strijdt in deze verscheurde wereld
voor „piu amore nel monde"
(meer liefde in de wereld). Pia
werkt in een periode van geeste
lijk verval aan de morele ophef
fing van de vrouw en van de
familie. Deze twee mensen gaan
hun weg dwars tegen de openbare
mening in met een blijmoedig
heid en een optimisme, die bijna
aan het naïeve grenzen.
M—
WBÊaÊÊm
typeer
middernacht bracht .nacht buitenshuis hadden doorgebracht,
DiNY K.-W.
mn
Ruimtevaart-mantel
Pockethoedjes
Da hoeden zuilen geen complementair;
1i
"""nun!
■iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
de knie
D't olijfgroene herfstpakje van de
Romeinse ontwerper Albertina,
dat dezer dagen is getoond tij-
hot deos de Italiaanse modeweek, die
Hot vv!ntersilhouet lanceert, laat de knie
niet men kan ook zeggen bijna
f /''en. De roklengte, beter gezegd, de
lt i'korte, is een strijdpunt tussen de
«piaanse mode-ontwerpers. En in Pa-
Wb 'i Waar de wintermode de komende
nni wordt getoond, zal het wel niet
h i s De ene toonaangevende
laan se couturier meent dat de rok
de>en de knieschijf moet vallen, de an-
doO, ('at de knie bedekt moet zijn, een
de laat het „in het midden". Weer
vJV'ere ontwerpers willen ledereen te
ilen stellen en tonen zowel modellen
d* fokje boven de knie als juist op
knie en ook met rokzoom een be-
rt^flijk eind over de knie. Waarmee dus
bol, 'Ük wordt gesuggereerd, dat het
diek zelf maar moet kiezen.
®en modedeskundige, die de Italiaan-
shows bijwoonde, stelde voor, dat de
fouwen die mooie knieën hebben die
j^n zien, maar dat zij, die him knie-
kjjven niet willen tonen, beter dan al-
do
'°f maar te zitten sjorren aan een te
j™fte rok, de rokzoom over de knie moe-
laten vallen. Ongedecideerde vrou-
V®11 raadt hij aan om de rok precies
.dden op de knie te laten eindigen!
Pia was na de oorlog een van de eer
ste vrouwelijke afgevaardigden van de
Democratia Cristiana in het Parlement.
Zij liet zich direct kennen als een actief
strijdster tegen de toen waarlijk schrik
barende sociale toestanden. Haar acti
viteit als kamerlid duurde helaas niet
lang. Dat een vrouw van dit formaat
niet door haar medezusters werd ge
waardeerd of begrepen, bewijst wel, dat
de Italiaanse vrouw politiek nog niet rijp
genoeg is, dat zij altijd nog uitsluitend
in de man haar meerdere en haar be
schermer ziet. Pia is bij dit échec heus
niet bij de pakken neer gaan zitten. In
tegendeel. Zij ontplooit een grote acti
viteit op sociaal gebied. Een dezer da
gen ontving zij ons in het bureau van
het „Italiaans comité voor morele en
sociale verdediging van de vrouw". Zij
is een slanke dame van middelbare
leeftijd met een innemende glimlach,
met een heldere stem en een rustige
overtuigende manier van spreken.
Wij willen weten, waarin deze „ver
dediging" bestaat, en Signore Colini
vertelt ons, dat zij tezamen met de
socialistische vrouwen Lina Merlin en
Josetta Lupinacci dit comité heeft op
gericht, toen de Meriinwet van kracht
werd. Senatrice Merlin had namelijk
in 1950 een wetsvoorstel ingediend tot
sluiting van de publieke huizen en de
veel omstreden wet is dus naar haar
genoemd. Deze maatregel schiep een
voor Italië geheel nieuw en uiterst
moeilijk probleem: het trachten in te
schakelen van de prostituees in de-
Maatschappij. Het comité stelde daar
toe in alle grote steden een vertegen
woordigster en een speciaal daartoe
opgeleide sociale werkster aan. Deze
laatste heeft op de eerste plaats tot
taak contact te zoeken met de nu on
gecontroleerde publieke vrouwen.
„Onze actie heeft, niettegenstaande de
grote moeilijkheden reeds getoond, dat
er mogelijkheden bestaan om de dui
zenden in 'Italië rondlopende prostituees
weer in het rechte spoor te brengen"
zegt Pia. Een onmisbare factor hiervoor
is de opleiding voor geschikt werk. De
bestrijding van de prostitutie en dus ook
deze reclasseringsarbeid vragen een
sterk sociaal verantwoordelijkheidsge
voel van de Italiaanse gemeenschap".
,,U probeert zeker niet de meisjes als
huishoudelijke hulp in de gezinnen onder
te brengen?" vragen wij. „Nee, dat
stuit in de gezinnen op moeilijkheden
en bovendien ligt huishoudelijke arbeid
de meeste meisjes niet meer. Succes
heeft men met ateliers voor lichte han
denarbeid, zoals het bedienen van brei
machines, het maken van kleding, van
poppen of van rubber speelgoed. Er zijn
ongeveer dertig van deze bedrijven over
het land verspreid".
Dan spreken wij met mevrouw Co
lini over de „Union Internationale pour
la protection de la moralité publique",
met zetel in Parijs, waarvan zij pre
sidente is. Op de congresdagen in
Ji Londen is op het ogenblik het
iriejaarlijkse congres aan de
gang van de „Union Internatio
nale pour la protection de la mora
lité publique", met zetel in Parijs.
Thema van dit congres is de in
vloed van de moderne ontspan
ningsmiddelen op de publieke
moraal. Spreeksters en sprekers
uit verschillende Europese landen
zullen de openbare ontspannings
middelen, toneel, film, radio en
televisie onder de loupe nemen.
Van Nederlandse zijde neemt o.a.
aan dit congres deel prof. dr. H.
Rwygers. Presidente van deze unie,
die de openbare moraliteit wil be
schermen, is de Italiaanse mevrouw
Pia Colini-Lombardi, echtgenote
Van de hoofdredacteur van het
weekblad „La Famiglia Italiana".
Met mevrouw Pia Lombardi, die
„gesneden is uit het hout waar
men presidenten van maakt", en
die in haar land op sociaal gebied
zeer actief en vooruitstrevend is,
heeft onze Romeinse medewerkster
een interview gehad.
Londen, waar de moderne ontspan
ningsmiddelen het congresfhema vor
men, zal het probleem van de jeugd
film niet aan de orde zijn. Daarvoor
bestaat in Italië een zelfstandig comi
té.
„Natuurlijk bent u ook hiervan presi
dente", zeggen wij, want we hebben al
gezien, dat Pia Lombardi van het hout
is waar men presidenten van maakt..
„Ja" antwoordt zij met een verontschul
digend lachje, want Pia Colini is beslist
geen autoritair tvne. „Ik ben van me
ning, dat men altiid bij het begin moet
beginnen. Helaas is hét juist, het kind,
dat in Italië, ondanks of misschien juist
door de ouderliike sentimentaliteit gees
telijk tekort komt. Er worden in Italië,
böhalve de sprookjes van Disney, geen
sDeciale jeugdfilms gegeven, zoals in
Engeland en in de totalitaire staten
(Rusland. Tsjechoslowaki.je etc.) Ons
comité heeft dus druk proberen uit te
oefenen op de producers en de bioscoop
exploitanten, maar hier stuitten wij op
een keiharde handelsgeest. Films uit
sluitend voor tieners brengen hun geld
niet op. De Westerns, waar de cowboys
elkaar van de paarden schieten en die
zo graag door de jongens worden gezien,
ziin minstens even gevaarlijk als de
films met een sterk erotisch tintje. Nu
hebben wij een noodklep gevonden in
de door ons opgerichte „cinéclubs". Dit
zijn clubjes van jongeren, waar een com
petente volwassene de zoëVen geziene
film analyseert. Dit heeft op de eerste
plaats ten doel de betovering te breken,
die de jeugd een paar uur gevangen
heeft gehouden en waaraan zjj zich on
bewust geheel hebben overgegeven. Er
wordt, hun bijvoorbeeld gewezen op een
valse intrige, op een onware en onchris-
telpke oplossing van conflicten en op al
of met aanwezigheid-' van de katholieke
moraal. Ten slotte worden zij ook gewe
zen op de artistiek en culturele waarde
van een mm".
In de tjj'd die Pia Lombardi voor dit
interview beschikbaar had zjjn wjj er
meer dan ooit van overtuigd geraakt,
dat deze vrouw niet streeft naar een snel
en gemakkelijk succe's, doch dat zjj
dwars tegen de stroom opzwemt naar
een hoog. maar uiterst moeilijk bereik
baar doel.
STINE PISANI
111 111 I 111 III I III I IIIIll I III I III! Ill I III I 111 III I llltll III! lil illl llll III till I 111 III I III I lil llll lllllllll III I HU III III I III I 111 III I 111 III I 111 I III III! Ill I 111 I
-/ -
Strak of wijd voeren een stille stryd. Wijd is makkelijker te dragen en makke
lijker te maken. Het is liever. Maar de moderne voorkeur gaat naar nauw. Het
bruin en witte poplin ruitje heeft een bedrukte bloemenrand in dezelfde tinten.
Franse confectie.
FLORENCE, 19 juli Het mag ab
surd lqken dat ivij, Romeinse en bui
tenlandse journalisten, ondanks hitte en
spoorwegstaking, van Rome naar Flo
rence reizen om het défilé van Romeinse
modehuizen in Palazzo Pitti te gaan
zien. En toch, zolang de verdwaalde
schapen niet tot de schaapstal terug
keren, zuilen we dit met het nodige
enthousiasme blijven doen.
Het eerste, dat wjj in de Witte Zaal
te zien kregen, was,., de brandweer,
PARIJS, 19 juli
Mensen, die van hun maag geen
afgod maken, kunnen zich moei
lijk voorstellen hoe ernstig en
gewichtig een gastronomisch
congres kan zijn. Het is niet te zeggen
hoeveel redevoeringen er worden afge
stoken en nog wel dadelijk na het ont-
bijt. En wat het merkwaardigste is
geen deelnemer verzuimde een zitting,
iets wat op andere congressen al te
dikwijls gebeurt. Van de aanvang af
zaten de gastronomische journalisten
en schrijvers in Bologne ondanks alle
bezienswaardigheden van deze Italiaan
se stad iedere dag als zoete kinderen
te luisteren naar wat hun medebroe
ders-smulpapen te vertellen hadden.
En dat was weinig bemoedigend. Al
Is in Frankrijk een noenmaal bestaan
de uit belegde boterhammetjes met een
glas melk ondenkbaar, en zou dit als
een bijna onoverkomelijke ramp wor
den beschouwd, toch voelen de Franse
mannen dat er wel eens een eind kon
komen aan de smulpartijen die zoveel
voorbereiding en werk voor hun vrouw
betekenen.
De Franse vrouw stelt er namelijk
niet meer haar hoogste eer in, iedere
dag twee volledige gecompliceerde
maaltijden op tafel te brengen. Uren
en uren In de keuken doorbrengen
wordt door haar niet meer als een dure
plicht beschouwd. Integendeel, ze is er
zeker van daarmee het leven van man
lief te verkorten.
Het is de „grillade" die daar de
schuld van is. Of liever gezegd, de dok
toren die aan hun patiënten een dieet
1 1
t
s
CHICAGO, juli
-auto's in Chicago worden nu
J'oQr ,or vrouwelijke agenten bemand,
"'bil1 eerst in de veelbewogen ge-
■lüt uenis van deze Amerikaanse stad
'"uUeren vrouwen dag en nacht in
rjjaten, zij het dan altijd in auto's,
'au» i zÜn zij met dienstpistolen ge-
;B„ nd, in elegante schoudertasjes.
•ii,'lar aanwezigheid wennen moeten,
■basl kens als wij een andere auto
nog
zien we de mond van de be-
tvn-oer openvallen en daarna worden
varrt. Kestaard, tot we uit het gezicht
UVl'enen zijn."
,-<u -h vr°uwen worden vooral gebruikt
''hkw 1 °°g te houden op jeugdige de-
?Hr®nten. maar ZÜ zijn in alle op-
le. "I) QroIiiL t,nnw TyionnoliilfP PCll-
3b
maar zy zu"
gelijk aan haar mannelijke col
s' behalve dat zij alleen een pistool
,en geen gummistok. Kapitein
Delaney, chef van de afdeling,
*tifi ^eze nieuwe agenten te werk
ever.°esteld, zegt: „De meisjes kunnen
met een pistool omgaan als
n nnen en dé meesten zijnboven-
2ii goed in judo."
)!l één mutileren telkens met tweeën
bltt6n ?uto en maken tjjdens elke dienst
8 kil óe stad van ongeveer taeh-
t>erSo tohleter. Zij zoeken naar vermiste
(Sluw n> escorteren vrouwelijke gevan-
r]B uen 'houden een oogje in het zeil
'Sef nbturt van lokalen en cafés, waar
nr Urt van lokalen en cafés, waar
*vönri 5?ms komen. Toen zli de eerste
as komen. Toen zij de
had van vier uur
agente Dominy een tweejarig meisje,
dat verdwaald was, terug bji haar
ouders, las twee veertienjarige jongens
de les, omdat bleek, dat zij de hele
had van vi6r uur s uc ico, -i»», nvzo
en probeerde een huisvrouw op te spo
ren, die haar hele gezin plotseling in de
steek had gelaten.
Kapitein Delaney is zeer ingenomen
met zijn vrouwelijke staf. Hij had ook
vroeger wel vrouwelijke agenten onder
zijn bevel, maar die werden doorgaans
alleen gebruikt voor het fouilleren en
escorteren van vrouwèlijke gevahgenen.
Hij hoopt, dat „de meisjes" beter in
staat zullen zijn om jeugdige.losbandiig-
held binnen de perken te houden dan
de mannelijke politieagenten. Hij geeft
toe, dat de vrouwelijke agenten mis
schien wat „zadhter" zullen zjjn dan
haar mannelijke collega's, maar dat is
juist wat we hebben moeten, zegt ht).
„Wij moedigen een toegeeflijke houding
en wat vriendelijkheid aan, wanneer het
jonge mensen betreft."
Bovendien meent Delaney, dat de
vrouwelijke agenten gemakkelijker zul
len kunnen rekenen op hulp van omstan
ders. Men is nu eenmaal gauwer ge
neigd een man aan zijn lot over te
laten dan een vrouw. „Het beeld van
een vrouw in uniform suggereert hulp
vaardigheid, sociale zorg en begrip al
dus Delaney, „misschien te vergelijken
met een wijkverpleegster. Als zodanig
kan een vrouwelijke agent wellicht meer
van meisjes en moeders te weten ko
men dan een man."
Delaney heeft zijn vrouwelijke staf ge
adviseerd om hulp te vragen, wanneer
het op schieten aankomt. „Wij willen
liever niet, dat zij op haar eentje aart
het vechten raken, maar zij hebben na
tuurlijk evenveel recht om van vuurwa-
I pens gebruik te maken als de mannen
(In het korps."
zonder vet en boter voorschrijven, en
dus van geroosterd vlees. En welke
vrouw van boven de dertig heeft zo'n
soort raad niet al minstens éénmaal
van haar dokter gekregen, evenals de
raad om veel groente te eten. Groente
werd hier altijd beschouwd als een
soort van garnering, die fris en vrolijk
op een bord staat.
Geen wonder dan ook, dat op dit
congres meer dan één klaagzang
werd aangeheven en dat een der
spreeksters, mevrouw Bélime-Lau-
gier, jaren lang lerares aan de Ho
telschool in Parijs, haar conferentie
begon met zich af te vragen wat er
van de gastronomie terecht moet ko
men. Ze begon met te zeggen dat
men vroeger de gezondheidsleer voor
wat de maaltijden betreft niet kende.
Argeloos en onbezorgd ging men zich
aan ettelijke schotels met zware sau
sen of vette jus te buiten.
Dat is nu heel anders geworden en
van een maaltijd wordt niet alleen ge-
eist dat de gerechten lekker zijn maar
ook zodanig samengesteld dat ze niet
nadelig zijn voor de gezondheid. De
vleessoep met balletjes heeft plaats ge
maakt voor de schotel rauwe groente.
Daar komt geen kok aan te pas, ver
zucht madame Bélime-Laugier. Ook de
hoeveelheden die men verorbert zjjn
veranderd; wat men nu eist is een me
nu bestaande uit weinig schotels maar
die eenvoudig en op perfecte wijze zjjn
klaargemaakt zonder de bijkomstige
zware ingrediënten die men vroeger
onmisbaar achtte.
Noodgedwongen komt er dus in de
gastronomie een verandering en de
spreekster vraagt zich af hoe de Fran
se restaurants zich daarbij aanpassen.
De restaurants, die een tamelijk ge
matigde prijs vragen en daarom na
tuurlijk de grotste clientèle hebben,
komen hoe langer hoe meer met een
menu tegen vastgestelde prijs. Dit kan
heel goed zijn, maar heeft niets te ma
ken met wat men hier de „grande cui
sine" noemt.
De luxe restaurants houden zich aan
hun traditionele recepten. Men vindt
er nog altijd de „tournedos Rossini",
de „canard a l'orange" eh de' .filets
de sole cardinal". Maar madame Bé
lime-Laugier meent dat die gerechten
op weg zijn naar het museum van de
gastronomie verbannen te worden. Van
die luxe restaurants is de keuken voor
treffelijk, de inrichting elegant en de
bediening zeer verzorgd. De aanver
wante prijzen hebben echter ten gevolge
dat ze uitsluitend bezocht worden door
grootindustriëlen, staatslieden en film
sterren. „Maar u weet niet hoeveel
van onze klanten een grillade bestellen
in. plaats van de schotels die ons een
naam hebben bezorgd."
De congressisten vroegen zich dan
ook bezorgd al wat er van de gastro
nomie zal overblijven, maar met het
optimisme dat alle Franse smulpapen
eigen is, verzekerden ze, dat Frankrijk
zonder lekker eten eenvoudig niet denk
baar is. Toch ia het merkwaardig, dat
juist in Frankrijk zeil die noodkreet
wordt geslaakt.
die de oorzaak van enkele grote rook
pluimen, die de witte in een grjjzc zaal
Degonnen te veranderen, doofde. Tien
minuten lang werden Palazzo Pitti en
de collectie van allerkostbaarste mo
dellen plus het hele Florentijnse mode
centrum met het einde van hun bestaan
bedreigd. Na de triomfantelijke aftocht
var. de brandweermannen volgde het
défilé van de boutiques. Veelkleurige
truien, vee', in open steek gebreide
capes en ronde halskragen met een
rand van wollen ballen. Er werd in
deze collecties enorm veel orlon ver
werkt.
De haute couture brengt ook in
Florence weinig essentiële verande
ringen. De rokken worden hier en
daar een paar centimeter langer.
Korter dan zij op het ogenblik zijn,
kan natuurlijk niet. Zij zijn onderaan
precies zó wijd, dat zij vrijheid van
beweging toelaten. De taille, die in
januari sterk aan het dalen was, is
mèt de zomertemperatuur gaan stij
gen en het is te voorzien, dat zij bij
een volgende demonstratie haar nor
male plaats zal innemen. Het re
dingote-model is bijna overal te her
kennen. Enkele ontwerpers probeer
den het ceintuurtje of de mantel met
het janusgezlcht te lanceren: de voor
zijde licht getailleerd, de rug los. De
schouders vragen geen bijzondere
aandacht. Soms nog bombê, soms wat
dalend en breder, nooit vierkant.
Voor de mouwinzet bestaan geen
regels, normaal ingezet kimono- of
vleermuismodel, gewoonlijk nog drie
kwart.
De eerste twee modehuizen, die onder
de schijnwerpers verschenen, Enzo en
De Barentzen, splitsen de vrouwen in
twee categorieën: de sandwich- en de
gespleten vrouw. De eerste draagt voor
Goudbrokaten ensemble voor de cock
tail, van Eleonora Garnetti. Boutique-
modellen mogen reeds gepubliceerd
worden.
Ook een boutique-model van de Ro
meinse haute couture is deze rode wol
len cape met smockwerk.
en achter een lap stof, zoals de sand
wichman zijn reclameborden. Deze lijn
is met veel succes door de hele col
lectie volgehouden. Kort voor de och
tend, normaal voor de middag, lang
voor de avond. De laatste verdeelt de
vrouw overlangs en -dwars in mootjes.
Dus japonnen met splitten opzij en op
de rug, rokken in vier of vijf etages
mantels van brede horizontale repen
stof.
Er is slechts één modehuis, dat
teruggrijpt naar onze sluike langliivige
jurken van 1925 en een ander, dat een
byna getrouwe imitatie van het con-
ventionele mantelpak toont. Voor reis-
en morgenuren vinden wij in iedere
collectie de wijde jas, type swagger of
cape. Guido, een Florentjjn, brengt de
ruimtevaartmantel voor de vroege en
voor de late uren van de dag. Een zeer
wijd geval met mouwen onder de taille
ingezet. Voor de middaguren gaat het
redingote-type.
In de lijn van cocktail- en diner
japonnen bestaat een oneindige vari
atie, maar de kleur is zonder uit
zondering zwart. In de late avond
overheerst het helle groen en het
rood van de Italiaanse vlag. Stoffen:
Shetland double-faced, velours de
laine, open geweven wol, veel chiffon
en voile. Daarnaast kant, lamé en
satijn. Versiering: bont, minuscule
kraaltjes, franje van struisveren of
zjjden sliertjes, die wtj naar gelang
onze aanleg, macaroni of chrysanten
blaadjes kunnen noemen.
Hoewel het kasteeltje, dat onze
kroonprinses binnen niet al te
lange tijd tot woning zal die
nen. niet ver van Paleis Soest-
dijk verwijderd is. zal haar vertrek
uit het ouderlijk huis toch een mijl
paal in het koninklijke gezin zijn.
Juist in deze tijd van het jaar wordt
deze mijlpaal in vele gezinnen gepas
seerd. De zoon of dochter, die voor
een examen geslaag'd is, gaat „op zich
zelf" won.n en de periode van het
minderende gezin is ingeluid. In theo
rie houden ouders rekening met het
aanbreken van deze periode. „Op
den duur blijven we toch weer met
ons tweeën", zeggen jonge echtparen
maar 't blijft theorie. Het kinderaantal
neemt toe, de kinderen worden gro
ter, stellen andere, maar niet gerin
gere eisen, er wordt gezocht naar een
groter huis met aparte kamertjes
voor de kinderen, die moeten leren,
ze groeien uit hun kleren, hebben
dure schoolboeken nodig, gaan ver
der studeren en in het centrum van
al die activiteit staan de vader en
cDe moeder. Er is zoveel nodig, er
moet zoveel werk verzet worden om
het gezin reilende en zeilende te hou
den. Kunnen ze zich werkelijk voor
stellen, dat het op een goede dag min
der zal worden, dat die taak zal in
krimpen, dat ze alleen zullen blijven?
Dat „alleen" is natuurlijk betrek
kelijk. Onze grootvader, die een ge
zin van dertien kinderen had gehad,
belde 's zondags vaak zijn getrouwde
dochters op om te vertellen, dat hij
helemaal alleen zat en als ze dan
gehoorzaam op bezoek kwamen, ble
ken er nog vijf of zes kinderen deel
uit te maken van vaders eenzaamheid.
Bij het grote gezin duurt het vereen-
zamingsproces langer, maar het
wordt misschien niet minder pijnlijk
gevoeld, omdat het „wij" hier vaak
een nog grotere en nog bewuster be
leefde eenheid vertegenwoordigt.
Het diepst bij dit gebeuren betrok
ken is de moeder, voor wie de huis
houding en de zorg voor de kin
deren een soort continu-bedrjjf was.
Haar wasmand was nooit een dag
leeg, haar aanrecht nooit een uur
zonder vuile vaat. Haar opgeruimde
kamers waren, voor de avond viel,
al weer rommelig en nauwelijks wa
ren de hongerige magen van man en
kinderen gevuld, of ze moest al weer
haar gedachten over de volgende
maaltijd laten gaan, terwijl er de he
le dag een beroep werd gedaan op
haar tact, haar kennis, haar kunde,
haar liefde en toewijding.
Misschien heeft het haar in het be
gin van haar carrière als moeder
wel eens moeite gekost om niet ver
pletterd te worden onder de stoom
wals van dit niet aflatend huiselijk
gebeuren, maar in de loop der jaren
is ze eraan gewend geraakt en nu
wordt haar die dagelijkse routine
langzaam aan ontnomen.
Er zjjn vrouwen, die dan bij} zjjn,
dat ze eindelijk eens aan zichzelf toe
komen, er zijn ook vrouwen, die zich
moeilijk bij de gewijzigde omstandig
heden kunnen neerleggen. We hoor
den eens een moeder vertellen, dat ze
nog altijd 's avonds de gordijnen in
de lcamer van haar i-~middels getrouw
de en elders wonende dochter ging
sluiten. Eigenlijk had ze het feit, dat
haar dochter het huis uit was, niet
geaccepteerd en zo ging ze door het
leven als een gefrustreerd mens.
Nu is het moederschap zeker geen
levensstaat, die beëindigd is, al? de
kinderen het huis verlaten. De bereid
heid om het kind te helpen en bjj te
staan blijft, aan het gebed en de be
zorgdheid komt geen eind, maar in
vele gevallen is dat geen dagvullende
taak.
Veel vrouwen vinden dan wel bezig
heden, maar ze realiseren zich niet
altijd, hoeveel tijd er wel vrijgeko
men is en richten hun aandacht uit
sluitend op ontspanning of op huis
houdelijke records, waar ze vroeger
geen tijd voor hadden. De vloer nog
glimmender, de was nog witter, de
gordijnen nog vaker gewassen. Een
oudere dame verklaarde vol trots,
dat ze, als de kachel brandde, drie
keer per dag afstofte. Dergelijke
vrouwen miskennen deze tijd, die zo
veel mogelijkheden heeft.
In de dagen van onze moeders
en grootmoeders ging de carrière van
de vrouw die trouwde, niet verder dan
kinderen krijgen. Ze dook pas weer
op uit de anonimiteit door het feit,
dat ze oma werd. Zo gaat het nog
vaak, maar het is ontegenzeglijk
de weg van de minste weerstand, het
is ook dikwijls de weg om zo snel
mogelijk oud te worden en het ge
voel, dat men afgedaan heeft, tot ont
wikkeling te brengen.
Laten we vooropstellen, dat dit niet
voor iedereen geldt. Heel vaak zijn
er omstandigheden, waaronder de ge
wonnen tjjd als vanzelf wordt be
steed aan dingen, die al een half
mensenleven op de vrouw, die in haar
gezin opging, lagen te wachten, maar
waar dat niet zo is, kan de huis
vrouw in 't minderende gezin 'n nieu
we belangstelling opbouwen, die haar
leven ook een nieuw elan geeft. Men
moet de tekenen van het leven weten
te duiden. Die eerste zoon of dochter
die het huis verlaat, luidt een nieuw
tijdperk in. Misschien is het eerst
nog met zo duidelijk merkbaar, mis
schien zijn we eerst nog achter met
het gewone werk, maar er komt een
ogenblik, dat we tijd over hebben.
Dan is ook het ogenblik aangebro
ken om ons te realiseren, dat we le-
ven in een wereld, die ons nodig
heeft, die ieder sprankje werkkracht,
dat we er aan willen besteden, kan
gebnnken. Misschien duurt het even,
voor we het gevonden hebben, mis
schien tasten we zelfs een paar keer
mis en vanzelfsprekend ligt het voor
iedereen elders, maar het getij ver
loopt en dan dienen de bakens te wor
den verzet. Het leven is niet afgelo
pen, als onze eerste taak zich ten
einde spoedt.
H.Sw.
(Advertentie)
Modern, snel en mild,
veilig en reukloos:
van Hamol uit Zwitserland
tube 1.50-2.95
maar een elementair deel van ons
toilet uitmaken. Zij zjjn van bont of
geplooid vilt en zo enorm, dat de
hoofddeksels van de Royal Horse Guard
er lilliputters bjj zjjn. Voor ochtend en
reis daarentegen bestaan kleine platte
pilledoosjes: pookethoedjes.
Hoeveel van deze creaties het Neder
lands publiek in de collecties van de
voorname zaken zal herkennen, hangt
af van de vjff Nederlandse kopers, die
in de Witte Zaal aanwezig waren.
