De ernst in het
spel gericht op
varende loopbaan
Jubileumkamp op de
Loosdrechtse plassen
Brand in haven van Urk
tijdig geblust
Benzine- en olietanks aan
het vuur ontsnapt
Strandbezoek op weekse dag
in Zandvoort geteld
„Oosterse dracht" op het
Zandvoortse strand
Veertig jaar onder de wieken
Veersemeer
Werkkrachten uit
België voor N.S.
Gebrek aan afgedankte schepen
verpt schaduw over het feest
Gisteren 28.000 dagjesmensen en
15.000 vaste gasten
Vrachtauto rijdt
op wielrijders in
KUSTVAARDER
GEBORGEN
TWEE WAGONS
ONTSPOORD
NAAM EN ADRES OP RUG
Staatssecretaris
plotseling terug
W. Ravenstein
Wervingscentrum in
Gent geopend
Meisje gedoodhaar
vader zwaar gewond
Duizenden badgasten
volgen bergingsiverk
Bij Den Haag s.s.
WOENSDAG 2 AUGUSTUS 1961
(Van onze speciale verslaggever)
LOOSDRECHT, 2 aug. Een
jongen die naar zee wil moet men
niet dwingen, dokter of boekhou
der te worden. Het resultaat zou
slechts zijn dat er uit hem een
slechte medicus of een benauwde
cijferaar groeit, die onder de plak
van zijn vrouw zenuwachtig frun
nikt met bootjes in zijn vrije tijd.
Deze wijze raad en tevens ernstige
waarschuwing komt men uiter
aard veelvuldig tegen in nautische
lectuur, maar is ook een grond
regel van een Nederlands corps
dat in zijn opzet als uniek mag
worden beschouwd. Het is het
corps der Zeekadetten dat zich nu
hwaalfeneenhalf jaar intensief
bezighoudt met jongens tussen de
dertien en achttien, die 's nachts
dromen van krijsende meeuwen
en een machtig volschip in de
kimdampen. Zij voelen alles voor
een varende loopbaan en als lid
van het Kadettencorps kunnen zij
er bijtijds achter komen of zij zich
hierin vergissen, of heel hun gol
vende fantasie niet de oorzaak is
van een pijnlijk misverstand.
Dank zij de belangrijke steun en
medewerking van de koninklijke
Marine, de Koninklijke Neder
landse Redersvereniging en sinds
kort ook het ministerie van Ver
keer en Waterstaat, is het corps
in staat om in zijn spel zoveel
realiteit te brengen, dat de kadet
terdege kan inzien wat het naar
zee gaan betekent.
Financiële hulp
Groot probleem
mm
CORPS DER ZEEKADETTEN
v'IERT 12*-JARIG BESTAAN
MIDDELBURG, 2 augustus Tussen
de Zeeuwse gemeente Wolhaartsdijk
en de Royal Yacht Club de Belgique uit
Antwerpen is dinsdag een contract ge
tekend inzake de stichting van een jacht
haven aan het Veersemeer ten behoeve
van de Belgische jachtclub. In het con
tract is opgenomen dat Wolphaart.sdi.jk
de complete aanleg van de haven finan
ciert
In de twaalfeneenhalf jaar van zijn
bestaan heeft het Zeekadettencorps eigen
lijk een vrij onopvallend bestaan ge
leid. In de negen afdelingen van het
corps, t.w. die van Gouda (opgericht
in 1949), Maassluis (1949), Amsterdam
(1950), Schiedam (1951), Arnhem (1951),
IJmuiden (1952), Den Haag (1953), Gro
ningen (1956) en Rotterdam (1959) ko-
GENT, 2 augustus Gisteren is hier
een wervingscentrum geopend van de
Nederlandse Spoorwegen. Het ligt in de
bedoeling, dat personeel wordt aange
trokken, bestemd voor de stationsdien
sten, de wegsector en de werkplaatsen
Bij de N.S. bestaat voornamelijk een te
kort aan ongeschoold personeel. Men
hoopt in Vlaanderen waar de arbeids
markt aanzienlijk minder krap is dan
in Nederland de noodzakelijke aan
vulling te vinden.
Men zal zich bepalen tot het aanne
men van Nederlands sprekende Belgen,
aldus deelde drs. S. Buys, chef van de
dienst personeelszaken N.S. mee bij de
opening van het Centrum.
Het aantrekken van Vlaamse werk
krachten noemde hij geen tijdelijke nood
maatregel. Zij die na medische en psy
chische keuringen geschikt worden ge
acht. zullen een aanstelling krijgen op
dezelfde voorwaarden, die gelden voor
het Nederlands spoorwegpersoneel. Drs.
Buys verklaarde dat de werving met
kracht ter hand genomen zal worden.
Tot dusver heeft men ongeveer honderd
Belgen in dienst genomen. Vijftig zijn
er reeds werkzaam in Nederland. Zij
worden hoofdzakelijk tewerkgesteld in
grote steden.
Er zijn bij de N.S. circa 1800 vaca
tures, onder andere het gevolg van de
grote afvloei van pensioen-gerechtigd
personeel. België telt ongeveer 100.000
werklozen.
Aan het wervingscentrum zijn Neder
landse artsen en psychologen verbon
den.
men elke zaterdag in totaal ongeveer
420 zeekadetten bijeen op .een bejaar
de, afgedankte mijnenveger of stokou
de loodsboot, die zij vertroetelen als
gold het hun jongste zusje, omdat het
htm drijvend clubhuis is. Daar leren
zij van hun leiders, die in officiële ran
gen onder te verdelen zijn van com
mandant tot kartiern«eester, de eer
ste beginselen in de zeevaartkunde, de
waarde van het sextant, de log, het
kompas, wat er zoal gebeuren kan met
d- barometer wanneer een schip zich
op honderd meter boven de zeespiegel
zou bevinden en al de kwellingen van
de zeevaartkundige tafels met hun hon
derdduizenden cijfertjes in de kleinst
mogelijke druk. Ze horen wat van me
teorologie en scheepsbouw, van spanten
en roerkoningen en krijgen volop de
gelegenheid zich te bekwamen in het
splitsen en knopen en het zeilen met
de zware, maar zeer zeewaardige B-2
sloepen tijdens het grote zomerkamp op
de Loosdrechtse plassen, dat dit jaar
in het teken van het jubileum staat.
Zo was ook de opzet, toen men in Gou
da op 18 februari 1949 met de oprichting
van de eerste afdeling het Zeekadetten
corps stichtte. Kort na de oorlog uitte
rflbn in marinekringen de wens om in
navolging van de Engelsen een soort
maritiem instituut te creëren, waarop
zeekadetten in semi-militair verband tot
zeeman zouden worden opgeleid, waar
door men reserve zqu kunnen kweken
voor marine en koopvaardij. De Ko
ninklijke Redersvereniging voelde wel
voor die reserve, maar vond dit toch
te veel een marinezaak en meende dat
de overheid hier dan maar voor beta
len moest. Zij begreep daarmee het
plan van de grote initiatiefnemer Ltz.
A. Kroese volkomen verkeerd, maar
ging gelukkig overstag toen na de op
richting van de eerste afdeling bleek,
dat hier van burgerinitiatief sprake was,
een zuiver particuliere jeugdvereniging,
gebaseerd op het grondbeginsel van
liefhebberij, die zonder enige geldelijke
vergoeding aan leiders en instructeurs
rkte.
Na een dag buiten
op het water'
smaakt de warme
hap uit de kantine
opperbest.
heeft opgeleverd, zoals het seinen met
de morsesleutel, de aldislamp, de let
ter- en cijfervlaggen. Dat alles ge
schiedt in een voorbeeldige dicipline en
rust, zo vertrouwd met het varende
milieu als geldt het een normale da
gelijkse zaak.
Achter een vorstelijk glas bier en een
formidabele spekpannekoek heeft de
commandant ons uitgelegd dat deze
jongens in meer dan één opzicht te
benijden zijn. Het totale aantal van 420
zeekadetten is gemakkelijk tot meer
dan duizend' op te voeren. Het corps
kampt echter ioet een groot probleem
dat er de oorzaak van is, dat de be
staande afdelingen met enorme wacht
lijsten moeten werken. De opleidings
schepen, absoluut noodzakelijk voor dit
werk, zijn onderhand wel heel oude
„afdankertjes" geworden. Je kunt ze
natuurlijk ieder jaar een nieuw kwastje
geven, maar daarmee neemt dat wat
er onder zit geen eenoegen. zijn
afdelingen, die ondanks alle goede zorg
de strijd tegen de aftakeling met heb
ben kunnen volhouden en met opleidings
schepen werken, die eigenlijk alleen
maar door de verf bij elkaar worden
gehouden. Nieuwe en grotere „afdan
kertjes" in verband met het stijgende
aanbod van belangstellenden, zijn abso
luut noodzakelijk, maar dit is een ge
weldig probleem geworden sinds het
ministerie van Financiën de mening is
toegedaan dat de door de marine af
geschreven schepen onmiddellijk hun
schrootprijs moeten opleveren en niet
eerst zoals vroeger een jaar of vier,
vijf tot een bijzonder instructievp ver
blijfplaats dienen voor een aantal
zeekadetten, ook al is na die vijf jaar
de schrootwaarde onveranderd.
Dit ministerie weet van geen wijken
en weigert tot nu toe elke medewer
king bij het uitlenen van de oude mij
nenvegers, die binnenkort de marine
gaan verlaten. „Jullie kunnen ze krij
gen, maar dan moet er ook betaald
worden", luidt het commentaar. Van
vijftig mille per schip heeft het corps
echter niet terug.
Nu de afdelingen Maassluis en Arn
hem met een letterlijk en figuurlijk dode
loodsboot uit de dagen van de eeuwwis
seling aan het einde van hun latijn zijn,
is dit een bepaald trieste zaak, die een
schaduw werpt over het jubileum, dat
donderdag in het Marine Opleidings
Kamp en aan De Boomhoek wordt ge
vierd Tal van autoriteiten uit de krin
gen van de Koninklijke Marine, de
koopvaardij en het ministerie van Ver
keer en Waterstaat komen hier zien,
wat de kadetten presteren. Jammer dat
het ministerie van Financiën niet verte
genwoordigd kan zijn, anders zoü men
wellicht ook hier vertederd kunnen wor
den door de betekenis van het grote
avontuur der zeekadetten.
URK, 2 aug. Gistermiddag Is in
de haven van Urk, vlak bij olie- en ben-
zineopslagplaatsen, brand ontstaan. Bi]
het afbranden van de verf en teer van
de Noordzeekotter UK 43, schipper De
Vries, die voor een onderhoudsbeurt in
de haven lag, vielen vonken in de ha
ven, waardoor de op het water drijven
de olie- en vetlaag vlam vatte. De huid
van de kotter raakte eveneens in brand
en stond in een oogwenk roodgloeiend.
De bemanning bracht onmiddellijk de
motor op gang zodat de kotter uit de
gevaarlijke zone kon stomen. Ook de an
dere daar liggende schepen, waaronder
een met olie geladen tankboot, zochten
haastig een goed heenkomen. Door het
schroefwater van de schepen werden
de vlammen in de richting van de
scheepswerf van Metz gedreven. Op
deze werf stonden enkele schepen, die
niet konden worden verwijderd. Het per
soneel van de werf wist, onder leiding
van enkele leden van de B.B., met laag
gerichte krachtige waterstralen het vuur
van de werf af te houden.
Intussen begon de schoeiing in de har
ven te branden en de meerpalen brand
den als fakkels. Een dichte rook be
lemmerde het uitzicht en van de op de
havenkant geparkeerde auto s raakte er
Jaarlijks steunen de reders het corps
nu met twaalf mille in baar geld.
De marine helpt met 25 mille, hoofd
zakelijk in materiaal omgezet, zoals het
uniform en verdere uitrusting die iedere
kadet voor een waarde van 127 per
persoon krijgt verstrekt en voor het
uitlenen van de grote marinesloepen en
het geven van accommodatie tijdens de
-zomerkampen. Het ministerie van Ver:
keer en Waterstaat sluit zich hierbij
aan met een eveneens niet onbelang
rijke subsidie. Als resultaat van deze
hulp mag zeker niet onvermeld blijven,
dat in de twaalfeneenhalf jaar dat
het corps bestaat, veertig procent van
de zeekadetten die hiervoor de leeftijd
hadden, naar zee zijn gegaan. Het me
rendeel koos de koopvaardij, terwijl klei
nere groepen naar de marine, de visse
rij, de zeesleepvaart, de kustvaart en
de binnenvaart gingen.
Wij zijn dinsdag naar de Loosdrecht-
sche plassen getogen om vanaf de Boom-
hoek de jachthaven van het Marine-
Opleidingskamp meer dan tweehon
derd zeekadetten in actie te zien. On
der leiding van hun enthousiaste com
mandant, Sltz der eerste klasse W. C.
Lemaire brengen zij hier hun theorie
in praktijk met zeilen, roeien, afstand
zwemmen, op- en aftuigen, splitsen en
knopen enz. Zij spelen het spel -met
een vuur en een ernst, welke bepaald
aanstekelijk werkt en hun leiders tot
grote geestdrift brengt. Dezen zien hier
de resultaten van hun werk, die bij
sommige „vluggerds" zelffi kennis van
scheepsmachines of de verbindingsdienst
ZANDVOORT, 2 aug. Het Strand
schap Zandvoort hield gisteren een tel
ling van het dagbezoek. Het was de
eerste maal dat een dergelijke telling
op een werkdag werd gehouden. Om
11 uur 's-morgens werden reeds 33.00V
personen op het strand aangetroffen en
's-middags om 3 uur was dit aantal
met nog 10.000 toegenomen. Geregeld
bevond zich ongeveer 7 pet der ne-
zoekrs in zee. Doordat het 's-middags
laag water was kon het strand de grote
aantallen bezoekers gemakkelijk op
vangen.
Trein en bus namen een belangrijk
aandeel in de aanvoer van de dagbe
zoekers De Nederlandse Spoorwegen
schattehet aantal aangevoerde reizi
gers op plm. 7.000. Drie extra, tremen
werden ingelegd. De N.Z.H. had iuet
de aanvoer weinig moeite maar omdat
de bezoekers reeds vroeg vertrokken
de uittocht begon reeds om 3 uur - wa
ren er wel eens kortere of langere
wachttijden.
Normaal immers dirigeert de N.'Z.H.
op een later tijdstip grote aantallen
bussen naar Zandvoort voor het terug-
brengen der bezoekers. Omstreeks
half vijf kwam de afvoer op volle gang.
Maar toen had zich tot ver buiten een
file van wachtenden gevormd, die ech
ter vrij vlot kon worden verwerkt.
Deze telling bevestigde de indruk
dat de bezoekers op werkdagen meer
afhankelijk zijn van de openbare ver-
voermiddelen dan op zondagen. Aange
nomen dat Zandvoort, dat momenteel
wel 20.000 badgasten herbergt, zelf
15.000 strandbezoekers leverde, dan
zal het dagbezoek ongeveer 28.000 per
sonen hebben bedragen.
STADSKANAAL 2 aug. In Gassel-
ternijveen is gisteren een zware vracht-
auto op een groepje wielrijders ingere
den. Hierbij is het 10-jarig meisje M.
Hadders dodelijk gewond en op weg
naar het ziekenhuis in Assen overleden.
Haar vader, de heer H. Hadders, werd
ernstig gewond aan beide benen. Me
vrouw Hadders kwam met de schrik
vrij. De chauffeur van de auto uit Oude
Pekela, zou een verkeerde manoeuvre
hebben gemaakt en daardoor op het
linker gedeelte van de weg zijn geko
men.
een in brand. De brandweer, onmid
delljjk met groot materiaal uUgeruK''
stond vrijwel machteloos. Zij kon
water geven, omdat hierdoor kans zo»
ontstaan, dat de brand zich zou ver
spreiden over de gehele haven, «re
brandblusapparaten van de brandweei.
van de benzine- en oliestations en iau
de in de haven liggende schepen, w®r
het vuur gelocaliseerd, zodat de via
bij de haven ingebouwde benzinetan*
geen gevaar liep.
Een geluk was, dat de IJsselmeer-
vloot juist de haven had verlaten, zo
dat geen opstopping van schepen oru
stond. Het duurde geruime tijd, voor nei
gelocaliseerde vuur was gedoofd. v*
UK 43 kon met water zover woraei
afgekoeld, dat geen verder „gevaar
voor het schip bestaat. Persoonlijke on
gelukken hebben zich niet voorgedaan.
VLISSINGEN, 2 aug. Het Ujtf
wel of de berging van een schip een
toeristische attractie begint te vor
men aan de Walcherse kust. Vorig
jaar was het de Pax, die tijdens he
toeristenseizoen bij Westkapelle wera
gelicht, en in 1958 is eveneens voor
de kust van Westkapelle de Achilles
geborgen.
Gisteren hebben duizenden badgasten
langs een deel van de kust van Wa'-
cheren genoten van een spectaculair
transport n.l. de berging van de DuU'
se kustvaarder Martin Lütje, die enke
le maanden geleden in de Westerschei-
de is gezonken na een aanvaring mei
de „Scheldelloyd" van de Rotterdams®
Lloyd. De sleepboten „Zeepaard
„Zeehond" en „En Avanti" trokken
aan sidderend strak gespannen kabel»
de drie drijvende bokken „Arend
„Kondor" en „Walcheren", die d®
Martin Lütje half onder water scheel
in de stroppen hadden gehangen, en
langzaam koerste de vloot daarna ove
de Westerschelde naar het Vüssings®
„eilandenstrand" waar de kustvaarder
aan de grond werd gezet.
Het schip zal na een voorlopig her
stel naar Rotterdam worden overge
bracht. Het spectaculair bergingswerk
is uitgevoerd door de firma's v. d.
en v. d. Akker.
DEN HAAG, 2 aug. Tengevolge
van een onjuiste rangeerbeweging zü»
gisteravond om acht uur bij Den Haag
s.s. twee goederenwagons rtntspoorii.
Hierdoor werd de Hjn tussen Voorburg
en Den Haag s.s. versperd. Om negen
uur kon weer één spoor in gebrul»
worden genomen. Tot op dat tijdstip
1 werden de reizigers met bussen ver
voerd. Daarna reden de treinen op en
kel spoor. Het tweede spoor is in de
afgelopen nacht vrijgemaakt.
Een van de grootste problemen
voor moeders van jonge kinde
ren, als zij het strand bezoeken
is dat de kinderen ieder ogenblik
verloren dreigen te lopen in de men
senzee. Natuurlijk is er de politie, die
zich over loslopende kinderen ont-
De handan aan de riemen. Straks worden de sloepen met jeugdige kracht en
me voortgestuwd.
SCHIPHOL, 2 aug. Een plotseling
en haastig met een speciaal vliegtuigje
van de Rijksluchtvaartdienst van zijn
vakantie uit Limoges in Frankrijk te
rugkerende staatssecretaris van Ver
keer en Waterstaat heeft gistermiddag
tegen vijf uur voor een klein mysterie
op Schiphol gezorgd.
Monter uit de twee-motorige Beech-
craft stappende met als bagage slechts
een kleine koffer en een paraplu, glim
lachte de heer Stijkel en zei: „Ik ben
plotseling teruggeroepen en onderbreek
dus mijn vakantie, maar ik zeg neet
waarvoor. Ik heb de laatste dagen geen
kranten gezien en weet dus met ot
het al bekend is gemaakt."
Donderdag was de staatssecretaris met
zijn gezin naar Limoges in midden-Frank
rijk gereisd om daar van zijn vakantie
te genieten. Hij" is thans alleen naar
Nederland teruggekomen en wist nog
niet wanneer hij zich weer bij zjjn ge
zin zal kunnen voegen.
fermt maar de meeste moeders zul
len toch wel redeneren, dat ze niet
naar zee gaan om hun kinderen door
de politie te laten oppassen. Vandaar,
dat menige moeder er iets op tracht
te vindeji.
Gisteren zagen we op het strand in
Zandvoort drie kleuters, die door hun
moeder van naam en (strand)-adres
waren voorzien. Met felrode letters
stond een en ander in lipstick op de
blote ruggetjes genoteerd. De kans dat
dit drietal raakte, was wel mini
maal. Andere moeders vermoede
lijk zij die minder op het spectacu
laire zijn ingesteld volstaan met de
kinderen een naamplaatje om te
he.ngen. Maar ook zagen we, dat
sommige dames inspiratie hadden ge
zocht bij haar oosterse zusters; ze
droegen hun kleine kinderen in een
oms\agdoekje op de rug mee. Deze
laatste methode is natuurlijk alleen
maar geschikt voor moeders van mini.
mule gezinnen. Het mooie weer van
gisteren was ideaal voor de ballon
nenwedstrijd die „Touring Zand
voort" had georganiseerd voor kinde
ren van vreemdelingen en inwoners.
Al om acht uur begon men in hotel
„Bouwes" de ballonnetjes uit te rei
ken en om één uur kon directeur
J. B. Th. Hugenholtz van „Touring
Zandvoort" op de Rotonde het start
sein geven. Even later dreven ruim
achthonderd ballonnetjes op een
kalm zuid-westerbriesje in de rich
ting van het IJselmeer.
Molenaars zijn
er nu zo
heel veel niet
meer anno
1961 en ook 85-
jarigen zijn vrij
zeldzaam. Alleen
daarom al is een
85-jarige molenaar
een welhaast unieke
figuur. Wij hebben
er een gevonden,
Willem Ravenstein
in Noordeloos een
vriendelijk polder
dorp, dat voor
niemand naast de
deur tussen Go-
richem en Vianen
ligt. Juist dezer da
gen is de laats te
hand gelegd aan
een vrij ingrijpende
restauratie van de
molen en dat wet
tigt alleszins een be
zoek aan dit oer-
hollandse land
schappelijke attri
buut en aan zijn
bewoners.
Allereerst de molen. Het
watermolen van zeer fraai
„Molenboek" spreekt terecht van een „wip-
waiermoien van zeer en zuiuer model". Zijn wieken hebben een
machtige vlucht van bijna 27 meter, men kijkt recht tegen het geweldige
open ijzeren scheprad aan, hij zit fris in de kleuren met donkergroen, witte
streven en rode knoppen en vormt -een indrukwekkend silhouet tegen de
voorbijjagende wolken. De Botersloot die er voorlangs loopt, geeft de
voorbijganger, de schilder, de fotograaf er een gerimpelde afdruk bij cadeau.
Als wij via een angstig smal bruggetje bij dé molen aankomen, ts
Willem juist bezig zijn erf te schrobben. „Kippen krijg je nooit zindelijk,
moppert hij, terwijl hij de bezem even laat rusten. Hij is trots op zijn
molen, die er nu weer als nieuw uitziet. Meer dan veertig jaar woont hij
nu al onder de wieken met zijn vrouw Gerrigje, die tachtig is. „Ik mag
van de gemeente tot mijn dood in de molen blijven wonen," zegt Willem.
De gemeente heeft het voor het zeggen sinds zij eigenaar van de molen is
geworden. Kort geleden heeft de gemeenteraad met algemene stemmen
besloten de\molen van de polder Botersloot voor de symbolische prijs van
één gulden óver te nemen en tot restauratie over te gaan. Die restauratie
heeft bijna zevenduidend gulden gekost, in welk bedrag ook provincie en
rijk bijdragen.
In de molenwoning „het moet hier binnen ook nog een verfje
krijgen," zegt Gerrigje hangt op een ereplaatsje het diploma, dat Willem
Ravenstein geruime tijd geleden is uitgereikt door de vereniging „De
Hollandse Molen" De reden staat er in krulletters op gedrukt: „Als blijk
van waardering voor het gebruik van de wind als drijfkracht en het in
stand houden van de oud-Hollandse windmolendie Nederland groot heeft
gemaakt en thans nog eerbieti afdwingt met hoopvolle verwachtingen voor
de toekomst." Willem zelf is het diploma in ontvangst gaan nemen inder
tijd; een hele reis moest hij er voor maken naar Amsterdam, waar hij toen
voor het eerst van zijn leven kwam. Naast de radio („dan blijven we een
beetje op de hoogte") hangt een grote foto van de molen. „Die hebben we
van een vriend gekregen toen we hier vijfentwintig jaar zaten; dat is alweer
een hele tijd geleden," zegt mevrouw Ravenstein. „Of ik een rustig leventje
heb?", vraagt Willem. Als het buiïg is en je moet malen is het heus niet
rustig. Maar dan krijg ik wel hulp hoor." Behalve Willem heeft ook de
molen hulp. Opzij staat een elektrisch gemaal dat anders dan de molen
onder alle weersomstandigheden kan werken en het water naar de
hogergelegen boezem kan brengen.
Behalve zijn molen heeft de heer Ravenstein nog genoeg om handen
Hij heeft een toom kippen, drie geiten een stel konijnen. Vol trots laat
hij de stal zien en daar is alle reden voor; hij heeft vermoedelijk de
schoonste dierenbehuizing ten noorden van de grote rivierenElke dag
melkt hij zijn geiten en soms, zo zegt hij „wring ik een kaasje."
De herinneringen van de twee gaan nog ver terug. Gerrigje kan zich
herinneren, dat zo'n vijftig jaar geleden het eerste vliegtuig overkwam,
waaraan Willem toevoegt: „maar we konden hem alleen maar horen; hij
was niet te zien door de lage bewolking." Drie jaar geleden reed de
molenaar nog op de fiets, maar daar waagt hij zich nietmeer aan. ,Je
moet overal tegelijk kijken." Of ze nog vroeg opstaan, willen we weten.
„Nee", zegt Gerrigje „dat doen we niet meer. Om zes uur pas." Voor goed
begrip: 's morgens.
Als Willem op de foto moet, roept zijn vrouw hem terug. Hij moet z«"
zondagse pet. opzetten. Willem moppert een beetje, maar de daagse Pet
wordt geruild.
