Schilderijen van Toon Winkel
Beeldhouwwerken van Hans Petri
m
m
i
M
Voor twee christelij ke
concierges ontslag
Vondst
Jan de Poorter zal voorzichtige
uitkeringspólitiek nastreven
stem van een dode...
LONDENSE BRIEF
D
O
EXPOSITIES IN
ROTTERDAM
H
I
J
Weigering bijdrage voor rode bond
in het Zoeklictt
Revaluatie bracht geen verlies
K:n€-
pagina,12
KUNST AAW DE KORTE LIMBAAN
Wereldraad ICA.J.
in Rio de Janeiro
E
Geen vrijheid van organisatie in Canada
Bibliotheek voor harel!l
Geen recht tot vrijheid
De klok van de kerk der Madonna della Strada
K.L.M. kiest andere
Britse uitwijkhaven
Wellicht beter bus
vervoer te Rijswijk
I Maandagse spreeuwen
Vlucht naar het eiland I
Van een bevoorrechte hond
mts
V B
ZATERDAG 28 OKTOBER 1961
WÈÊ
a»'
geis motels, en kampeerterreinen, mitsga- Ze verklaarden, het voornemen te heb
H.
De prins krijgt missch'''
schadevergoeding ;k
I -- "NV - --
stand aan die er ligt binnen het werk:
van Petri. Want soms zou men menen
dat men hier met iemand te doen heeft,
die louter en alleen de sierlijke vorm
wil, esthetisch en gestyleerd. Maar men:
vergisse zich niet; een vereenvoudiging;
van volumes, een terugbrengen tot en
kele essentiële partijen, kan een teken
van zwakte of onvermogen zijn bij hand
werklieden, die handig een vak verstaan
en dan maar de schijn ophouden door;
modieus te doen; maar die vereenvou
diging en verstrakking van vorm is bij
Hans Petri juist een teken van macht.
Macht over het materiaal, beheersing
van het métier. Zo zijn de gipsmodellen
voor muurroosters wel erg evenwichtig
en bedacht, maar je moet er toch steeds
weer naar kijken. Het is een karakteris
tieke trek van Petri: afronden, een ba
lans scheppen en een gelijkmatig ver-:
delen van accenten. Op deze tentoonstel
ling staat een model van de doopvont,
Een beeldje van Hans Petri: Worstelende Jongens
ROTTERDAM, okt. Beelden en
schilderijen op één expositie tentoonstel
len en eenzelfde sfeer en indruk wekken,
is een kunst, die sommige inrichters
voortreffelijk verstaan. Men moet daar
bij opmerken, dat dergelijke kunstzin
nige manifestaties vallen of staan
bij het ingezonden werk zelf. Zonder een
bepaald aanvaardbaar niveau van de
schilderijen en beeldhouwwerken, kan
men nog zo goed inrichten, het zal dan
toch een expositie zijn van meer flair
dan inhoud. Men kan ook beelden én
schilderijen tegenover elkaar stellen om
het beeldende vermogen van de niens
in vlak en ruimte te demonstreren. De
gelijkgeaardheid van de respectievelijke
exposanten hoeft dan geen voorwaarde
te zijn voor een geslaagde tentoonstel
ling. Integendeel. Eeri dergelijke opzet
kan alleen al bijzonder interessant zijn
door de verhouding sdhi lderjj -beeldhouw
werk,
De schilderijen en aquarellen van de
Dordtse kunstschilder Antoon Winkel én
de plastieken van de Dordtse beeldhou
wer Hans Petri verdragen elkaar op de
gewone manier omdat, naar onze me
ning, beide kunstenaars eenzelfde ver
trekpunt hebben bij hun pogingen tot een
eigen plastische verbeelding te komen.
Bij een bezoek aan de expositieruimte
van de Rotterdamse Kunststichting aan
de Korte Lijnbaan, waar tot en met 5
november werk van hen is samenge
bracht, stuit je telkens op overeenkom
sten van zienswijzen en opvattingen. Hun
werk vult elkaar aan terwijl de schei
dingslijn vlak-ruimte uiteraard toch tel
kens de eigen aantrekkelijkheden van
de verschillende métiers waarborgt.
Wat bij Antoon Winkel sterk spreekt
is de kleur. Zij heeft geen uitbundige
toon, is ingehouden en beweegt zich bij
voorkeur in de wat koelere gamma's.
Opmerkelijk echter is dat de sfeer van
zjjn doeken een warmte bezit, die niet
getemperd wordt door de vrij gestyleer-
de vormgeving. Bijzonder mooi ln dit
verband zijn: Bretons Kerkinterieur",
Bretons Kapel" en „Souvenirs de Bre-
tagne". Een ander aspect van het schil
derkunstig vermogen van Wirtkel is zijn
gevoel voor verhoudingen binnen de
voorstelling; het lijkt of hij gemakkelijk
en ordelijk een voorstelling in- zich kar.
opnemen om die dan weer een nieuwe
vrijheid te geven in grote partijen alsof
hii op geen enkele wijze door details
r bijkomstigheden wordt afgeleid. Dit
s duidelijk bij schilderijen als „Oude
Huizen in Dordrecht", en bij de ver
schillende doeken die hij naar aanlei
ding van een reis naar Griekenland
maakte. Van de laatste vind ik „Panto-
kratoros" en „Grote Lavra" werken,
waaruit blijkt dat Winkel nieuwe atmos
feren en voorstellingen in fcidh weet op
AMSTERDAM, 28 okt. De wereld
raad van de internationale KajoUers.be-
weging wordt van 2 t.m. 11 noveinbér
a.s. gehouden in Brazilië' te Rio de Ja
neiro.
In Rio zullen 90 landen, die officieel
lid zijn van de internationale K.A.J. aan
de wereldraad deelnemen. Elk iaTld
wordt door drie pers.onen vertegenwoor
digd. Voor Nederland zijn dit de natio
nale voorzitster' Tim' Bakker, ae natio
nale voorzitter Wim Zondag en de natio
naal aalmoezenier A. H, Huyboom. Zij
zullen tegelijk met 77 andere gedelegeer
den uit Azië, het Midden-oosten en Euro
pa op maandag 30 oktober met een spe
ciale K.L.M,-cnarter van1 Schiphól ver-
trekken.' - f#
Verscheidene belangrijke kwesties zul
ien de aandacht van de gedelegeërue,
opeisen. Een zeer interessant rapport, oa
aan de orde komt, behelst een .ia T6 lat
den gehouden onderzoek naar de voor
bereiding op het huwelijk. Het ligt in de
bedoeling, dat naar aanleiding van dit
rapport een manifest wordt samengesteld
gericht aan al degenen, di« zich op het
huwelijk voorbereiden.
De plannen voor de komende vier jaar
zijn;
a. een wereldonderzoek naar de. piaat.s
welke de arbeid inneemt in hetleven
van de werkende jeugd. Een onder'seneid
wordt gemaakt tussen de rijke Tanden
en de ontwikkelingslanden.
b. een studie over het leven en de men
selijke verhoudingen van de werkends
jeugd in de grote steden en de industriële
centra.
c. de oprichting van een fQnds voör on
derlinge financiële bijstand van „de. na
tionale KAJ's.
d. de oprichting van een internationale
dienst voor uitzending van vaklieden en
leid(st) ers naar de ontwikkelingslanden,
en de coördinatie yan opleidingen in wes
terse landen van dé leiders uit de ont
wikkelingslanden.
te nemen zonder dat hij daarbij het ty
pisch eigene van werkwijze en het zeer
elementaire van zjjn conceptie laat va
ren. In tegenstelling tot het min of meer
strakke van de structuur in de schilde
rijen zijn de aquarellen van Winkel heel
losjes en bijna nonchalant.
Het gehele werk van deze schilder
echter heeft, naar mijn mening, een
duidelijker karakter gekregen en ontwik
kelt zich op essentiële wijze naar een
vereenvoudiging van opzet zonder dat
het aan schilderkunstige waarde inboet.
Het werk van Hans Petri is soms in
drukwekkend van beweging. Het monu
ment, geplaatst te Nieuwe-Tonge ter
nagedachtenis aan de slachtoffers van
de watersnood, laat een rijk beeldend
vermogen zien en geeft gelijk de af-
die uitgevoerd in brons, geplaatst is in
het reeds gerestaureerde gedeelte van!
de St. Laurenskerk te Rotterdam. Drie,
langgerekte figuren, de armen ten he-:
mei strekkend, staan in het bekken, dat,
als een grote bijna platte schaal rust:
op dunne steunen. In de Laurenskerk;
staat deze doopvont voor iedereen goed
zichtbaar als een religieus meubel in de
ruimte voor de preekstoel. Zij is naar
onze smaak iets te verfijnd en te esthe
tisch. Maar de drie figuurtjes in het'
doopbekken zjjn goed gemodelleerd.
Hans Petri heeft ook gevoel voor hu
mor. Dat blijkt uit het bronzen beeld:
„Krantenlezer", dat werd vervaardigd
in opdracht van het dagblad „De Rot
terdammer" en dat in de hal van het
nieuwe krantengebouw aan de Witte de
Withstraat een plaats heeft gekregen.
Het is een geestig beeld van een man
zittend op een krant, met de vinger
aan zijn mond; hjj spelt met verschrik
te ogen het nieuws. Uit het beeldengroep
je „Worstelende jongens", waarvan op
de expositie het gipsmodel aanwezig
is, blijkt hoe Hans Petri zoekt naar
het vangen van beweging in volume,
weer stylerend, maar niet voordat hij
goed gekeken heeft en zich niet heeft
laten afleiden door details. Dit abstrahe
ren blijft echter steeds van secundaire
aard. Het werk van Petri op deze ex
positie omvat niet alleen plastieken,
maar ook een groot aantal penningen'
in bronsv
FRANS DUISTER
Canada js het lanj van de vrijheid,
waarheen tienduizenden Nederlanders
emigreerden, om daar een nieuw bestaan
op te bouwen.
Eén van de grote steden daar is Toron
to, in de' provincie Ontario, en het is
juist in die provincie dat zich tienduizen
den Nederlanders hebben gevestigd. Daar
ook is een begin gemaakt met de christe
lijke vakbeweging In Toronto, beter ge
zegd in een voorsiad ervan Etobicoke
wonen en werken twee immigranten, de
heren Bonvanie en De Haan. Zij waren
beiden als concierge werkzaam op scho
len van de plaatselijke schoolvereniging.
Eind vorig jaar sloot de vakorganisatie,
de National Union of Public Service Em
ployees, een collectief contract af met
schoolbestuur. In die c.a.o. stond ook het
volgende artikel: „Er wordt van elke
werknemer verlangd, ,jat hij een verkla
ring tekent, waarbij het schoolbestuur
gemachtigd wordt de bijdrage van het
loon af te houden". Er stond niet in dat
contract, dat het personeel verplicht was
lid van een vakbond te worden; zelfs
niet, dat men het schoolbestuur moest
machtigen, contributies af te houden.
Men spreekt van een bijdrage en daar
onder wordt dan verstaan een wekelijkse
of maandelijkse gift ter vergoeding voor
de diensten, die de vakbond ook ten be
hoeve van de ongeorganiseerden heeft
verricht.
Nu waren deze twee concierges wèl
georganiseerd. Zij zijn nl. lid van de
christelijke vakbeweging ter plaatse, ds
C.L.A.C. Zij weigerden dan ook. de mach
tiging die hun werkgever hun voorlegde,
te tekenen. Zij zijn het niet eens met de
doelstellingen van de grote neutrale bond
en zij wilden dan ook op geen enkele wij
ze het werk van die bond steunen.
Volgens de c.a.o. zouden zij maande
lijks twee dollar moeten betalen. Om nu
duidelijk te rnaken, dat het hun niet om
een financieel voordeeltje te doen was,
verklaarden zij zich schriftelijk bereid,
per maand twee dollar te betalen aan de
een of andere instelling van liefdadigheid,
en de bond mocht zeggen welke instelling
dat moest zijn. Hun bezwaar tegen die
verplichte bijdrage was dus zuiver prin
cipieel. Zij vinden de Canadese vakbewe
ging socialistisch en zij zijn" van oordeel,
maal zo mooi is als men ons hjer soms
wil wijs maken.
In de dagbladen, die over deze zaak
schreven en die wjj toegestuurd kregen,
wordt niet de vakbond beschuldigd, maar
richten de verwijten zich tégen dc heren
Vonvanie en De Haan Het dagblad „To
ronto Star" schrijft: „Deze mensen wer
den "iet gedwongen lid te worden en
daarom kan hun opvatting geen stand
houden. De bond wenst alléén, dat zij
hem dezelfde steun geven als hun colle
ga's dat doen, omdat die bond hen verte-
genwoordigt bij de collectieve onderhan
delingen. Met erkenning van de eerbaar
heid van gewetensbezwaren moeten wij
toch eraan vasthouden, dat iedereen mee
betaalt aan een organisatie, tjie de rechts
zekerheid en de arbefisvoorwaafilen be
schermt. Dat is rechtvaardig naar twee
kanten. Wie meer vraagt, wie rechtvaar
digheid naar één kant vraagt, vraagt te
veel".
De titel van dit krantestukje was: Doe
toch niet zo moeilijk! In een ander dag
blad werd het drijven van deze twee le
den van de christelijke vakbeweging zelfs
vergeleken met de apartheidspolitiek in
Zuid-Afrika.
,.De Gids" besluit:
Nu moet er geen misverstand rijzen,
alsof wij het lidmaatschap van een vak
organisatie zouden beschouwen als een
soort liefhebberij, waaraan men kan mee
doen of niet.
Wij vinden, dat iedere werknemer de
morele plicht heeft, georganiseerd te
zijn. omdat de vakbeweging zoveel in
vloed heeft op de regeling van de arbeids
voorwaarden, dat niemand in loondienst
kan werken zonder tegelijkertijd, of hij
het wil of niet, te profiteren van het
werk van de organisatie.
Maar tegelijk zijn wij van mening ,dat
het optreden van de vakbeweging zozeer
wordt beheerst door bepaalde overtui
gingen en uitgangspunten, door beginse
len, .dat het volkomen rechtmatig is.
wanneer iemand bezwaar maakt tegen
het lidmaatschap van een bepaalde orga
nisatie en daarom lid wenst te zijn b.v.
van een christelijke bond, zoals het geval
was met deze twee congierges uit Canada.
Het is de Franse schrijver van
tastlsche verhalen, Francois Richard
siêre, die haar heeft samengesteld'
bibliotheek voor de harem van
Ibn Saud van Saoedi Arabië,
tig rijke monarch van een Arab'
staat met onuitputtelijke oliebronnen
drieta) maanden geleden ontving <le f([,
mancier een brief van koning
waarin deze hem om raad vroeg.
h ef
Zijn zestig vrouwen verveelden ZI
vroegen hem telkens weer om h01" gt
zodat ze af en toe wat lezen konden
hij, Bessière. hier raad wist. De
kon1":
Het interieur van een Bretonse kprk, een schilderij van Antoon Winkel.
dat het in strijd is met hun overtuiging,
wanneer zij die beweging ook maar op
enigerlei wijze steunen.
Het schoolbestuur zat er mee, want
dat schoolbestuur had er in de c.a.o. in
toegestemd, dat het belast werd met het
inhouden van die bijdrage bij elke loon-
be taling.
De twee mannen moesten bij het be
stuur op hetN matje komen, waar zij hun
standpunt poogden duidelijk te maken.
Klaarblijkelijk hebben zij hun stand
punt goed verdedigd, aldus bovenge
noemd orgaan, want volgens de kranten
verslagen heeft de voorzitter van het
schoolbestuur verklaard: we zijn niei van
plan, deze twee mensen te ontlsaan, ten
zij er 'n uitspraak van de arbeidsrecht
bank komt, dat we hen moeten ontslaan.
Wij hebben geen klacht over de wijze
waarop zij hun werk doen; integendeel
zij zijn al jaren bij ons en zij vervullen
hun dagtaak tot voile tevredenheid.
De Bond liet het er niet bij zitten en
bracht de zaak voor het gerecht. Nu
moet u weten, dat de Canadese grond
wet nadrukkelijk de vrijheid van vereni
ging erkent. Dat sluit dus in, dat men
ook vrij is, om geen lid van een bepaalde
vereniging te worden. In hun verweer
stelden de twee consierges dan ook het
volgende: „wij geloven dat, hoewel de
vakbonden recht yan bestaan hebben en
dikwijls ook belangrijke sociale verbete
ringen tot stand hebben gebracht, zij niet
het recht hebben, onze vrijheid aan te tas
ten cm toe te treden, om ze financieel te
steunen of niet te steunen". Naar onze
mening een sterk standpunt.
Het mocht evenwel niet baten want be-
gin september tleea de rechter uitspraak
en het schoolbestuur werj in dat vonnis
verplicht, de twee personeelsleden te ont
slaan. Om het verhaal compleet te ma
ken: het ging hicr niet om twee jonge
heethoofden, maar om vaders van ge
zinnen, de ee„ met vijf en de ander met
zes kinderen. Mensen bovendien die er
bij hun werkgever goed op stonden en
die jarenlang in dienst waren van dit
schoolbestuur.
Deze uitspraak bewijst wel, dat het met
die vrijheid in Canada toch niet hele-
ROTTERDAM, 27 okt. In de jaarlijk
se vergadering van aandeelhouders van
Jan de Foorter N.V. heeft de voorzitter
desgevraagd medegedeeld, dat de gang
van zaken in het thans lopende boekjaar
bevredigend te noemen is. De omzetten
geven eyen stijging te zien. Op basis van
de verkópen van 1959 (is 100) beloopt de
omzetindex voor 1961 ongeveer 170. Wc
zitten echter met de kapitalisatie van
de vennootschap aldus de voorzitter
Prof. W-C.L. van der Grinten die
niet bijzonder mooi is. Daarom streven
we naar een uitkeringspólitiek die alles
zins voorzichtig zal moeten zijn.
Aandeelhouders hadden nogal -mtiek
op de zwakke kapitaalspositie van de ven
nootschap. Investeringen, die in het afge
lopen jaar slechts 2 ton bedragen heb
ben, zijn juist hierdoor aan de matige
kant gebleven. Het bestuur neemt aven-
wel het standpunt in, dat gestreefd moet
worden naar een geleidelijke groei van
de onderneming. Er word in dit 'er-
band grote activiteit ontplooit, o.m. vindt
er een onderzoek plaats op welke v/iize
hef artikelenschema van Jan de Poorter
kan worden uitgebreid.
De revaluatie heeft voor de vennoot
schap geen direct verlies gebracht. Na
tuurlijk is de concurrentiepositie iets
moeilijker geworden, maar de spreiding
van het bedrijf is echter zodanig,, 1st de
hieruit voortvloeiende voordelen zodanig
zijn. dat zij zeker opwegen tegen Je na
delen van de herwaardering van de gul
den, aldus de directeur.
Uit de vele vragen, welke ter vergade
ring nog ter gprake kwamen, melden wij
het volgende:
Er zijn geen plannen om op korte
termijn in Geertruidenberg te gaan uit
breiden. Trouwens de gehele kapitaiisa
DEN HAAG, 27 okt. De KLM heeft
als eerste grote luchtvaartmaatschappij
besloten in het vervolg in Engeland het
vliegveld Luton als eerste Uitwijkhaven
te gebruiken voor het geval London
Heathrow voor het luchtverkeer door
weersomstandigheden niet te gebruiken
zou zijn, Tot dusverre had de. KLM als
eerste uitwijkhaven Gatwick. vervolgens.
Southend en tenslotte Stansted- Deze ha
vens blijven opgenomen in-ddTrij „van
aSiiar pas. iw Luton.
'EEN STEM VAN EEN OÖDE'zal over
autoweg weergalmen en de aüto-
ïobilisten er aan herinneren, hoe nood
zakelijk het ls, voorzichtig te rijden, niet
alleen om anderen niet in gevaar te bren
gen maar ook om niet zelf het slachtof
fer te worden van een door een ander
veroorzaakte aanrijding. Dit laatste was
het lot van een Duitser, een directeur
van een reisbureau, zekere Kunkler, die
op de autoweg langs de Adriatische kust
bij de badplaats Senigailia na door een
tegenligger geraakt te zijn, met zijn auto
ovei de kop sloeg en er het leven bij liet.
Zijn vrouw kwam naar het stadje, om
het lijk van haar man te halen en de
plek te zien, waar hij een vreselijk ein
de had gevonden
Op haar wég naar de plaats van het
ongeval ontwaarde ze een in aanbouw
Zijnd kerkje, wel-ks campanile hoog in 't
landschap oprees en heel lang op de
autoweg te zien bleek; Het idee kwam
tjHj haar op, iets te doen, waardoor de
voorbij rijdenden aan het droevige lot
van haar man herinnerd zouden worden.
Ze wist uit ervaring» hoezeer het steeds
weer nodig is, een automobilist er aan
W herinneren, dat een ongeluk snel ge
beurd is. De duidelijke herinnering aan
v/at haar man overkwam, zou anderen tot
nadenken en voorzichtigheid stemmen,
peinsde ze. Over de autoweg, die langs
Senigailia voert het is aen aardig, oud
stadje, dat o.a. groot er op gaat, de ge
boorteplaats van een Paus te zijn sui
zen voóral gedurende.de lente- en zomer
maanden duizenden auto's van vakantie
gangers. De weg zal steeds drukker be
reden worden,'nu 't verder naar het. zui
den gelegen Apulië allengs meer voor het
toeristenverkeer wordt opengesteld, ho-
ders strandbaden, er als het ware uit
de grond oprijzen.
Ter herinnering
Mevrouw Kunkler werkte haar idee
nader uit. Ze kwam tot de slotsom, dat
een duidelijk hoorbare klok, beierend bo
ven een kerkje, speciaal bestemd voor
automobilisten, die zo vaak zondags,
maar vooral in de week een kerkgang
naiaten, omdat ze zulk een lange af
stand hebben af te leggen, een onverge
lijkelijke, eer aan zjjn nagedachtenis zou
zijn. die volkomen met de wens van
haar overleden man zou stroken. Ze
stelde zich in verbinding met de pas
toor. onder wiens leiding het kerkje ge
bouwd werd. Het was in de eerste plaats
bestemd voor de bewoners van de uiter
ste wijken van Senigailia, maar Don Ro-
molo had er zich reeds rekenschap van
gegeven, dat hij hier tevens een prach
tig missiewerk onder de „zigeuners van
de weg" zou kunnen verrichten. Het idee
van mevrouw Kunkler viel bij hem in
gfjede aarde. Hij had al verlof gekregen
zijn kerk aan de Madonna della Srada
toe te. wijden, de Madonna van de wegen
En nu kreeg hij een prachtige mogelijk
heid. om op bijzondere wijze de aandacht
der automobilisten op zijn iniatief te
vestigen. Ja, mevrouw Kunklers klok
zou over de autoweg beieren en de auto
mobilisten, die zoiiden stoppen om het
kerkje binnen te gaan, zouden bidpren
tjes krijgen, teneinde de verering van de
Madonna della Strada naar alle richtin
gen te verspreiden, daarmede tevens pro
paganda makend voor een veilig ver-
ker De stem van een dode zou waar
schuwend weerklinken
Tóende eerste berichten over het
riieuwe kerkje in de kranten circuleer
den, verschenen afgevaardigden van de
Italiaanse civiele piloten bij de pastoor.
ben eveneens de Madonna della Strada
tot patrones te kiezen opdat hen op hun
weg door het luchtruim zal beschermen.
En ook zij wilden een klok schenken.
Ook de piloten!
De twee klokken zijn al gegoten en in
de campanile opgehangen, na door de
bisschop van Senigailia gezegend te zijn.
Een dezer dagen zullen de Senigailia
passerende automobilisten, op de weg
worden opgehouden. Hun zal dan 'ri uit
nodiging uitgereikt worden, om de-
plechtige consecratie en inwijding van
de kerk van de Madonnó della Strade
bij te wonen.
De inwoners van Senigailia, die kort
geleden bewogen de begrafenis van Dieter
Klaus Kunkler bijwoonden, zullen onge
twijfeld met een nog bewogener gemoed
aan deze plechtigheid deelnemen. Het
wordt voor het rustieke Senigailia een
grootse gebeurtenis
De bewoners weten, dat hun stadje
bereids het doelwit van velen is, omdat
het fraai is gebouwd, bogen kan op een
prachtig, middeleeuws kasteel, waarin
zich een interessant museum bevindt,
op enkele mooie barokkerkjes, waarvan
er één tot de mooiste van Italië behoort
en op tal van imposante gebouwen, als
mede op het geboortebuis van Paus Pius
IX. dat geheel intact is gebleven. Elk
jaar komen er duizenden badgasten
logeren, maar heel wat reizigers, die
in de nabij liggende badplaatsen langs
de Adriatische Zee vertoeven, van Ve
netië tot Ancona, maken er een tochtje
heen. Voor hen allen, of ze per auto,
autobus of trein komen, zal de kerk van
de herinneringsklok en de klok der pi
loten en tevens het beeld van de Madon
na della Strada, hetwelk de kerk spoedig
zal sieren, de reis naar Senigailia des te
Interessanter waken.
bepaald, dat de aandelen niet. als een
pakket verkocht mogen worden.
De samenwerking met de mijnbouw-
bedrijven, waarvan in het jaarvemag
sprake is, heeft voornamelijk plaatsge
vonden met bedrijven in Zuid-Afrika en
in Spanje Deze samenwerking impliceert
een verdere uitbreiding van net assorti
ment.
De liquiditeitspositie van de onder
neming heeft nagenoeg geen wijziging
ondergaan. Er wordt derhalve nog steeds
gewerkt met een relatief grote bark-
schuld 4,2 min). Dit blijft een moei
lijk punt, aldus de voorzitter. „Ik moet
toegeven, dat de balans-positie niet be
paald schitterend is."
In de balansposten schuilen geen
stille reserves.
De verslaggeving, waarvan het be
stuur toegaf, dat deze nog veel te wensen
overliet, zal verbetering worden aange
bracht.
De jaarstukken werden tenslotte met
algemene stemmen goedgekeurd. Tot
tweede directeur van de vennooschap
werd bij acclamatie gekozen, de heer A.
H. Knoppien. De. heer W. M. Hens werd
tot commissaris herkozen.
RIJSWIJK, 27 okt. -- De stadsautobus.
dienst hier, waarover in het verleden zo-
vee) klachten zijn geweest, zal binnenkort
wellicht met nieuw materiaal worden
uigevoerd Dit blijkt uit een voorstel
van B en W aan de raad, waarin wordt
gezegd, dat de N.V. Hofstad Toers, waar
mee een contract voor de autobusdienst
was gesloten toen 1 februari 1964, is op
gegaan in de N.V, Groeneveld te Strijen.
Dit bedrijf wil de autobusdienst tot ge
had een aantal van zijn boeken
die over allerlei fantastische onderge
gaan, Hij leek hem de aangewezen
hem te helpen. Want de koning v,e ,eIi
onder geen voorwaarde, dat zijn vro"
liefdesromannetjes zouden lezen 01 pel)
moderne roman, waarin sex iulk
grote rol speelt en die z.i, volkomen j,
derfelijk zijn. Zou Bessière niet eenS V te
len proberen, een bibliotheek samen^,
stellen van boeken, geschikt voor ^aC (en
lectuur? De auteur had zich altijd
heel andere voorstelling gevormd
hetgeen eventueel in een Arabist6 fllit
rem zou worden gelezen. Hij beg'cCp g(.
dat „Duizend en Een Nacht" al bij
baat uitgesloten was. Aangezien hij
eerst eens wilde weten, wat Ibn Sao®
lemaal wilde, vloog hij naar diens
stad Sana. Hij verbleef er drie maa" t
koé"
in het prachtige paleis van de ol|e 'Ér,d
en bestelde te Parijs in totaal vier du'Ze]s,
boeken, in het Frans en in het
want veie vrouwen in de harem
nf voldoende Engels of voldoende
je*
ulfiJ+Ü» vennootschap zou zulks niet noemde datum overnemen en hiervoor
zelfs twee nieuwe autobussen inzetten,
wanneer de prijs per rit met vijf cent
mag worden verhoogd.
B. en W. menen, dat deze tariefsverho
ging niet op bezwaren behoeft te stuiten,
nu weer een regelmatige uitvoering van
de dienst verkregen kan worden Zij vra
gen de raad. hen te machtigen een over
eenkomst met N.V. Groeneveld aan te
gaan.
toelaten
De kosten zullen - absoluut gezien -
met de stijgende omzet verder toenemen.
Het indexcijfer van de omzet kwam
voor 1960 uit op 130.
De onderhandse plaatsing van 5
ton aandelen, welke plaatsvond tegen een
koers van 125 pet is geschiedt zonder
een blokkerings-clausule.
Bij de verkoop is wel uitdrukkelijk
om ze te lezen. En, zo zei de koning
het niet kon moest zich dan maar
voorlezen. De bibliotheek werd dooi
sière in de grote hal van de harernlt,i5.
gericht, catalogus en kaartenkast lllC'v1n
Al die tijd heeft hij nooit een glimP g^.
één van Ibn Saoeds zestig vrouwe"
gevangen. Vijf mannen van JiePs
wacht, kolossale negers, zorgden da'
niet verder dan de ha| kwam
Al sinds drie jaar vecht prins f'reo .,j.
van Prutsen, kleinzoon van de Kaisff>e'.
ridiscn tegen een Engelse tr\»3U i0e-
waarbij hem het recht op schade'®*? jrl
ding wordt ontzegd voor een kaat® jeii
Silezië, dat na de oorlog door de (e-
in beslag genomen werd. De Engelse
gering maakte indertijd een overeenk jp
met de Poolse regering, waarbij ze)se
zich nam, aan personen van de M1» \,ej
Nationaliteit, wier bezit door Polen ujt
slag was genomen schadeloosstelling^,,-!
te betalen. Nu is prins Frederik, d'e ui'
voor het uitbreken van de oor»<w p»
Duitsland vluchtte, naar Canada, en
daar naar Engeland kwam in
gels onderdaan geworden. Hij tro" ^e-
daarna met Lady Brigid Guinness- j,-e,
genwoordig woont hij in Herfords pe
waar hij een grote boerderij heelmis
genoemde overeenkomst werd inm1 „eÊii
aangevuld met een bepaling, dat a ^jti
zij, die altijd Engels staatsburger
geweest, voor vergoeding in aanme* jpj
kwamen. Op grond hiervan kreeg de eet
nul op het rekwest. Maar hij hèeft
oude Engelse wet te hulp geroepen-
in bepaald werd, dat alle afstamme vjU11
van de keurvostin van Hanover bU '0p
geboorte Engels onderdaan zouden „.p.
den. De wet was reeds lang ver"rpUlS
Tal van afgevaardigden in het Da3eprpi'
willen nu het recht van de prins van r p
- derfgeit,
was, erkend zien. Als ze hun zin
sen, die altijd tevens Engels
krijgt de prins de zijne en scha<fe
goeding.
e maandag behoort izich
goed te gedragen, want
de maandag kleurt de
week. En wat, zo de
maandag faalt, zal er wor
den van de dinsdag, van de
zaterdag, van de dagen daar
tussen? Maandag, wees ons
allen genadig.
De maandag liet ons niet
in de steek deze week. Toen
wij de kranten haalden, wa
ren juist de spreeuwen be
gonnen te zwermen, duizen
den en duizenden en nog
eens duizenden, op weg naar
het land. Zij bewijzen ons
dagelijks de eer over ons
huis te vliegen, waarschijn
lijk omdat zij weten dat wij
van spreeuwen houden. Want
ze zijn de meest oneerbiedi
ge en meest onverantwoor
delijke van alle vogels en be
schikken desondanks over
zoveel zelfbeheersing en fat
soen dat zij iedere avond bij
het vallen van de schemel-
ring braaf terugkeren naar
Londen om de nacht door te
brengen ih de ongelooflijk
nette omgeving va-n Trafal
gar Square; op de kozijnen
van St. Martin-in-the-Fields,
als ze vroom zijn; van de
National Gallery, als ze vgn
Rembrandt houden; van het
Admiraliteitshuis, als ze van
politiek houden (Macmilla-n
woont tijdelijk in het ge
bouw);, en van het Afrikaan
se Commissariaatsgebouw, als
ze houden van Apartheid.
Het geluk besloop ons
maandag vanuit de meesst
onwaarschijnlijke hoek, van-
iiiiiiiiiiiiiiiitiiiiiiiiiiiiiiiniiimiimiiiiiiiiiiiiiitiiiiiiHiitiimiHHiti1"^
""""""""""""""""'iiiniiiiiiiiiiiMitiiiiiiiiiiHiiiiMimiMiiimiiiimiiiiiiiiiiuiimmiiiiiiiiiiiiiiiiiMiii"
af de voorpagina van The
Times. Evenals alle min of
meer nette lieden van man
nelijke kunne hebben wij
een hevig verlangen naar
eilanden; niet te groot, ge
t'iefelijk, voorzien van een
goed klimaat, van palmen,
van eetbare en vangbare vis.
Vroeger was het rolschaat
sen. Maar je bejaart, jc rijpt,
je wordt belegen. Nog slechts
enige jaren, en wij zullen
werktuigelijk een traan laten
als iemand in onze omgeving
die niet wensen te hangen
om te zien of hun oordeel
over de toestand juist is,
gaarne bericht ontvangen van
gezinnen en individuen die
een krachtig verlangen koes
teren om in leven te blijven,
die vitaa! genoeg zjjn om er
iets aan te doen en die vol
doende avontuurlijk en ener
giek zijn om te helpen bfi
het vormen van een nieuwe,
coöperatieve, zelf-bedruipen-
de maatschappij op een
eiland dat betrekkelijk vet-
„Schiermonnikoog" prevelt. lig is voor kernbom-risico,
r. Ö,,zuIle? tranen met tui- Zendt, alstublieft, de meest
ten huilen als iemand tot ons
zal zeggen „Galapagos".
„Tonga' of „Fiji".
p de voorpagina van
The Times op maan
dag bleken twee En
gelse gezinnen er hon
derdveertig gulden voor over
gehad te hebben om hun ge
moed te luchten over eilan
den. De advertentie zong als
volgt: „Overtuigd van het
feit, dat de politiek van de
regering eerder wel dan niet
zal leiden tot de verdelging
van Brittannië, zouden twee
gezinnen, die menen dat er
geen tijd is om te wachten
op een nieuye regering en
volledige bijzonderheden met
inbegrip van de omvang van
het gezin, leeftijden, be
voegdheid, bekwaamheid en
andere hoedanigheden, aan
gezien de voorgenomen
volksverhuizing slechts be
doeld is voor een beperkt
aantal personen. Men wende
rich uitsluiten schriftelijk
tot B. Stanbury, 40, South
A.udley Street, Londen. W.l."
Het was, zoals gezegd,
maandag, en niet alleen
maandag maar bovendien
half-zeven in de morgen.
Onze geest houdt zich stip!
aan bondsuren, en wat het
arme lijf ook uitspookt, de
geest begint de arbeid eerst
om acht uur. Bovendien kun
ie je 's morgens om half-ze
yen (vooral op maandag) niet
ie weelde veroorloven om jr
in rechtstreekse verbinding
te stellen met het leven
i.w.z. te telefoneren. Maai
nauwelijks waren de Iaat
ste spreeuwen voorbijgevlo
gen over de spoorbaan en
>loeg de klok acht uur, of
vij wierpen ons op de tele-
oon en het leven.
„Rhoda," zo zeiden wij tot
mze vriendin, wier sten
jonker was van de ver
chrikkelijke slaap, welke df
naandagochtend belaagt
heb jij The Times van van-
laag gelezen?" Rhoda is di-
ectrice van een weeshuis er
/at het leven ernstig op
Natuurlijk", zei Rhoda. „Heb
e gelezen over het eiland?"
vroegen wij. „Welk eiland?"
vroeg Rhoda, die vol is tol
ie rand van naastenliefde
naar die deze deugd kan
erenigen, ais zij zulks ver
angt, met een schuurpapie-
en stem.
..Rhoda," zeiden wij, haai
hem naapend, „je moest je
schamen. Als jij de voorpa
gina van The Times had ge
lezen, stond je nu misschien
al op d« drempel tan een
nieuw bestaan." „Sche' r
's hemelsnaam uit." zei
da-, „ik heb eieren ,n jen
oan." „Wij hebben
in de krant," mopperde" 0.
terug. 7,En in dezelfde p
lom vraagt de aartsbiss" g6-
van Canterbury om ee" ,a!i
cretaresse, niet ouder
eenentwintig jaar. Dat
iets voor jou geweest
als je niet veel te oudw
Maar troost je, er wordt -
oen drietalige secreta''" 0,
gevraagd door een sïX t,rP
loog. Ze moet bereid 71' na-
mee te gaan naar Italië. y\,r
tolië en Joegoslavië en a n
trekkelijk genoeg om m
sieraad te vormen „2."
maatschappelijke om8a"ï;'
..Ik heb eieren in de
zei Rhoda. „Ik bel je
En zij beëindigde bruusk
gesprek.
3Jr
Wij hadden Rhoda -d
leen maar
omdat zij vreem
advertenties v«e
melt En aangezien tvu „vo
meer kranten lezen da|'ft3i»
da, is meer dan de heh'gtit
haar verzameling atkon
van ons. Maar op ma.a"rapd
morgen kun je van nI® ate'1,
dankbaarheid 'verwa<r d'4
zeker niet van iemandft
•neer belangstelling eeP
voor een ei dan voor z«
'iland. Wij belden "0r-
/riend Frank op. ..Goeie1
;en," zei Frank, die aCC eei>
tant is en zelfs voor n-
accountant bijzonder v et
ter. „Ik weet waar j® het
'opbelt. Ga je mee naar ,e(l
eiland?" „Nee," antwoord „et
wij „Ga jij?" „Ik denk te
niet," zei Frank. „Ik h^ek-
oud en ik heb rheum3
Eilanden zijn veel te ze
.Engeland is volgens
atlar ook een eiland," z~leP'
wij. „Daarom heb ik pe
matiek," zei Frank. "ry
aartsbisschop van Canter"
zoekt een jeugdige pe"
i'esse," zeiden wij. "'„-dd®
het gezien," antwoo1 ,g.
Frank. En hij vervolg,.
„Wat mij veel meer int® d®
seert is de advertentieya u
afdeling Publieke "f va"
van de Graafschapsraad t.
Surrey, waarin oude Jgr(jeP
I iJt
lantaarns
aangeboden,
er een koop voor _Tjjj.
hond." „Frank," kermden
„spaar ons, alsjeblie; ygs,"
is vandaag maandag. ,t it
antwoordde Frank, ..I,"
wonderful?" -.a$|
DAAN VAN DER v
te. koop •- t ii
Ik denk da^jjn
gggeft
&k.f'
iSSiPia©M*v
