Pirandello's fantasie werd werkelijkheid
Een doodgewaande werd na zeven jaren ontdekt
runott
Unieke expositie gewijd aan
Ernst Barlach
Geld verdienen
in Frankrijk
In Boymans van Beuningen
Theo S
M
Drink
Vb
mm
Wat schuilt er achter?
Voor de televisie
D
rie maanden terug
bi
Contracten
Moeilijk
Het smaakte
Sprint
I.H.C. „Holland" bouwt
sleepzuiger voor Goa
ZATERDAG 28 OKTOBER 1961
PAGINA 5
v 2'*n kro©r» a's zijn moordenaar veroordeeld,
rii©t als onschuldige de kerker
2f v t
he( HEM TENSLOTTE in een hoek van een hutje ver in
schuilplaats voor hoeren en arbeiders bij noodweer. Een
|iJ1- J aar oude man, met een diep gegroefd gezicht Tussen zijn
lte:i hield hij een pan met spaghetti. „Op een vuurtje van krante-
t '1ler gekookt", zei hij kalm tot de carabinieri. Maar in de ogen, die
t ~*en de elektrische toortsen van de politiemannen knipperden en zich
j. S °tte wijd opensperden, school angst, een felle angst, kennelijk in
"nSe, kwellende jaren uitgegroeid tot een aan vervolginswaanzin
y '^'Zeude obsessie. Paolo Gallo slaagde er in, kalm te blijven. Hij
"oordde rustig op de hem gestelde vragen, alsof hij er op voor-
^fcid was. Natuurlijk, hij heette Paolo Gallo. En hij was weieens in
\va's 3 Crocc Cam erin a geweest. Hij had er gewerkt en een patroon
hein er nog enkele maandgelden schuldig. Die zou hij weieens
311 halen. Hij had sinds de laatste maanden wat rondgezworven,
ar ^vilde weer vast werk hebben. Of hij familie had? Neen
^test^EL immers vaak voor. Zonder
^^evoprpn ^ij z'c^ door de carabinieri
Jhssajj. naar^ Ragusa, waar de com-
1 e'klaaw.j p°litie al zo lang probeer-
u' te brengen in het geval-Gal_
Pa°k Gallode dode, die
terugkwam.
Geheel links, {n gevangenis
kleding, Salvatore Gallo. Hij
werd, onschuldigwegens broe.
dermoord veroordeeld.
h r. - I JIHB
Met een glunderend gezicht
zit Theo Sijthoff rond de ta
fel. Tenslotte heeft hij enkele
weken terug een contract ge
tekend met een Franse fa
briek. Als hij nu in het vroe
ge seizoen op de racefiets
stapt kan hij zich financieel
onafhankelijk noemen. Hij
krijgt immers elke zaterdag
middag francs uitgekeerd al
leen omdat hij in het zadel
van zijn fietsje klimt. Als er
dan nog een goede klassering
inzit, dan krijgt Theo dit
jaar reeds genoemd als kan
didaat voor de tourploeg en
voor de ploeg naar de we
reldkampioenschappen te Zu
rich nog meer franken
toegestopt. En dan is er na
tuurlijk altijd nog de prijs
die de organisatoren voor een
goede plaats beschikbaar
stellen. Theo Sijthoff, Rotter
dam's meest bekende weg
renner van het afgelopen
seizoen, zoekt dus, evenals
vele andere collega's emplooi
in Frankrijk, want daar staat
de fabriekwelker kleuren
Theo Sijthoff gaat verdedi
gen. Samen met Van der Put
ten, Steenvoorden en Van
HeesMaar Theo start, al in
de eerste vroege klassieker
ParijsNice), als kopman.
Kopman van het extra-spor
tieve merk Pelforht-Sauvage.
UÈm
Advertentie
do enige
echte
voor mensen die kwaliteit verlangenI i
fl B B
6!'kp'n?-,n ^em 'lee^ gemakkelijk vallen.
^allo te heten. Want velen in
"aol0 ]5q rQe.n z'ch zo en de voornaam
b, hrr>„ waren twee mannen betrok-
e zat „fS' ^>aol° en Salvatore, Salva-
11 'ange kerkerstraf uit, wegens
'f» m
kï*® i'ierf, broer Paolo. Zijn zoon
t aSd m r indertijd -eveneens aange- 2C1
S'a^rin £°fr t°2VtStbil telkens weer verhoord een week
I)J*1, dg kerkprc+ri? lang. Doch de commissaris kon tot geen
ZevTn "fD^ If't gd gCZ andere conclusie komen, dan dat deze
jaar geleden. m3n beheer werd door dezelfde angst,
in de ban was der „omerta" als zovele
dan dertig mensen moeten geweten heb.
ben, dat Paolo Gallo nog leefde Maar
wat had hem ertoe gedreven, zijn vrouw
en kinderen en boerderij te verlaten en 'n
zwerversleven te beginnen? In zijn on
derhoud te gaan voorzien als een a-m-
zalig dagloner zonder vaste woon
plaats, met zelden een behoorlijk dank
boven zich?
Bij de behandeling voor het gerecht zal
wellicht blijken, wat er achter deze af
faire schuilt. Men vermoedt, dat zijn
vrouw geweten heeft, dat hij nog leef
de En de politie heeft nog niet vast
gesteld, hoe Paolo Gallo aan de aanzien
lijke som gelds gekomen is, die bij zijn
arrestatie op hem gevonden werd een be
drag ter grootte van meer dan duizend
gulden, terwijl hij de vodden van een
bedelaar droeg!
Op de tocht naar de stad Ragusa
met de carabinieri wist Paolo Gallo zijn
kalmte te bewaren. Evenwel, in het poli
tiebureau, tegenover de bem een kruis
verhoor afnemende commissaris verloor
hü langzaam de controle over zichzelf.
Hij moet zich zijn gaan voelen als een
i„ een kool opgesloten wild dier. De
muren benauwden hem, de plattelands
man, gewend aan wijdse verten. Stuk
voor stuk werden zijn antecedenten hem
onder de ogen gebracht. Toen zijn zwa
ger verscheen en zwoer, hem te herken
nen onderging hij een nerveuze schok.
Hij begon over ai zijn ledematen te be
ven, smeekte, om even te mogen slapen,
spanning en koorts en schreef een dag
rust voor. Maar voordat de commissa
ris hem liet gaan, confronteerde hij hem
nog met zün „weduwe", die kern we
nend omhelsde, na intussen eerst een
kreet van angst geslaakt te hebben.
Aan Paolo Gallo werd de verzekering
gegeven, dat hem voorlopig nog niets ten
laste kon worden gelegd, al bad hij dan
een onschuldige de kerker in laten gaan
en bekend gemaakt, dat men een onschul
dige gestraft had voor een moord, die
niet gepleegd was. Hij moet het toch
geweten hebbenNa zijn rustkuur werd
maal was hij in Ragusa geweest en toen
had zijn zwager hem herkend. Hij kon
zich door een overhaaste vlucht redden
en was bijna in een andere provincie,
die avond, dat de carabinieri van Ragusa
hem op een patrouilletocht in die hut
verrastten. In de andere provincie zou hij
onder een schuilnaam betrekkelijk veilig
zijn geweest, omdat er een minder nauw
gezet onderzoek zou zijn ingesteld.
Salvatore Gallo is intussen vrijgelaten
en triomfantelijk naar het dorp terugge
keerd. Maar, zo vraagt hij zich af, wie
zal hem de zeven jaren van zijn leven
vergoeden, "die hij in de kerker met zwa
re dwangarbeid op het Isola di Ventote-
ne in de beruchte gevangenis van Santo
Stefano. heeft doorgebracht.? En wat
zou er gebeurd zijn, indien Paulo inmid
dels was gestorven, zonder dat zijn ware
identiteit was vastgesteld? Hij zou dan
zijn straf hebben moeten uitzitten. En wie
stelt hem schadeloos voor de ondervon
den schande voor het gerecht te zijn ge
daagd als een moordenaar zelfs een
broedermoordenaar, een Kaïn? De der
tig duizend lire nauwelijks twee hon
derd vijftig guldén) welke hij als grond
werker zwoegend heeft kunnen sparen,
zijn nauwelijks het vermelden waard.
Toen hij de gevangenis verliet, was een
gedeelte ervan nog opgegaan aan het
kopen van een burgerpak van een mede
gevangene.
Salvator Gallo, die ten stelligste ont
kende, ooit zijn broer Paolo mishandeld
te hebben, ofschoon hij toegaf, dat ze
menigmaal getwist hadden, is in Rome
voor de televisie gebracht en er werd
een grootse persconferentie voor hem ge
organiseerd. In een speciale televisie-uit
zending sprak hij o.a. enkele woorden tot
de Sicilianen. Daarna bezocht hij samen
met zijn advocaat de voornaamste be
zienswaardigheden van Rome, om ten
slotte de terugreis naar Sicilië te aanvaar
den. De Italiaanse pers heeft zyn zaak tot
een cause eélèbre opgeblazen. Gezagheb
bende juristen en journalisten stelden de
vraag, hoe het mogelijk is geweest, dat
iemand, zelfs in hoger beroep, wegens
moord kon worden veroordeeld, terwijl
het lijk nooit gevonden werd. Ze wezen
(Advertentie)
WINKELCENTRUM
BINNENWEG 45
TEL. 11.66.15-R'DAM
Grote sortering
exclusieve modellen
~k Gaarne zenden wij u onze
rijk-geïllustreerde catalogus
franco per post!
daarbij op soortgelijke gevallen in het
verleden cn eisten een herziening van de
rechtspraak, die tot dergelijke rechterlij-
ke beslissingen heeft geleid en misschiin
weer leiden zal.
In letterkundige kringen vestigde men
dc aandacht op de treffende overeenkomst
tussen de „dode" Paolo, die levend rond
liep en de beroemde roman van de even
beroemde Siciiiaanse schrijver Pirandel
lo „II fu Matta Pascal", over een man,
die jarenlang onder een valse naam leef
de, na o.ncieel dood te zijn verklaard
en opeens weer onder zijn eigen naam in
levende luve onder zijn vrienden terug
keerde. Men verweet de auteur indet-
tyd zijn fantasie wat al te veel te hebben
botgevierd. Hu antwoordde toen fijntjes:
de waarheid behoeft niet waarschijnlijk
te J de werkelijkheid over
treft dikwijls de stoutste fantasie
De hoofdpersonen van de roman der
gebroeders Gallo zul]en met },un getmge-
Well>cht eveneens de
i 1? 'overtreffen. Als ten-
t l J de „omerta" niet
opW Hoél rtfr- 1J hun nionden verze-
Italle wacht vol spanning het
proces af
K.H.
achterfc l&eïïMi
■m ïj- -i- WW
«k.
lC°6hd ft „Politiebureau van Raguw,
lln r>
..ho met eigen ogen te hebben
Santa Croce, die beweerde.
bi m
i?ah rnjijnden terug verscheen er een
J Ïïaa£iï Was diens zwager Gianno-
-°®r zj: Paolo Gallo was toch dood en
bSs 'h h Moordenaar vermoedelijk er-
k 'oedo 1 'and begraven? Men had zijn
Jhd, da,Pet gevonden. En het was be-
awen na Salvatore hem reeds enige
V ahs h3r i?let leven had gestaan, hem
§a8r0tll,n®rhaaldelijk mishandeld had.
anderen, in dit drama betrokken. Angst fïS
moet hem van huis en hof verdre-
ven hebben, angst deed hem zeven jaren j
lang rondzerven, zonder zich in de buurt l
van zijn dorp te durven vertonen. Een- I
i^Va(M? Niemand wist het, behalve dan
v-!"' djos zoon en Paolo. Maar
j J«ven dood en kon niet spreken
t Jar na de moord verscheen dan
\Jen, rja J?et politiebureau, om te ver
te dro Gado nog leefde. Diens
ai g, reeds zeven jaar de zwar-
ïu ''evpj. dracht. Zün kinderen hadden
kj heef. 3aar §een vader meer
<W 'ets i. 0ver deze zaak reeds in het
unnr>r» ]p7.pn Hpt. ffprpr.hteliikp
ter rZoet unen lezen. Het gerechtelijke
taijsan, u eft inmiddels een heel in-
op deze ingewikkelde af.
'h J geiria J1, alsmede weer eens dui-
SiJf hoezeer de samenleving
- laans- gelegen gedeelten van het
de f Platteland nog gebukt gaat on-
- vni Merta"
r d»
de zwijgzaamheid uit
Je wraak, de vendetta. Meer
tf Jr'tnr" i,s c.en van de werken
'<v .rlacfl die van vandaag af
Vn
in museum Boymans-van
'Od.ïn kunstwerk is vervaar-
Porcelein omstreeks 1912.
(Van onze kunstredactie).
ROTTERDAM, 28 okt. Hedenmid
dag heeft de ambassadeur van de Bonds
republiek Duitsland, dr. Josef Löns, in
het museum Boymans-van Beuningen de
tentoonstelling van werk van Ernst Bar
lach geopend. Tot 3 december zal men
in het Rotterdamse museum een
unieke overzichtstentoonstelling kunnen
gaan zien, gewijd aan het werk van de
Duitse beeldhouwer, schilder, tekenaar
en literator Ernst Barlach (18701938).
TJnlek is deze tentoonstelling omdat zij
voor de eerste maal in ons land de zeer
verzamelaar Herman F. Rïemisma lat ming van de collectie die tot voor kortj
zien. Reemtsma. die zelf op 18 juni van in zijn eigen woning was opgesteld. Zijn
dit jaar is gestorven, heeft niet meer echtgenote heeft goed gevonden dat na
mee mogen maken dat het speciale Ernst zijn dood de tentoonstelling plaats vond.
Barlach Haus in Hamburg geopend j
werd. Dit zal nl. In ht voorjaar van 19S2 Reemstma leerde Barlach kennen in
gebeuren. De grote verzameling zal daar j de herfst van 1934 toen deze al tot een
een definitief onderdak vinden. Voor groot kunstenaar was uitgegroeid; toen
het zover was wilde Reemtsma eenmaal j z;jn toneelstukken, expressionistische dra-
zijn prachtige collectie in baar geheel bui- j ma's als Der arme Vetter, Die echten
ten Duitsland tonen. Daarvoor nu had hij i Sedemunds Die Sündflut en D«r
het Rotterdamse Boymans-van Beuhing- hlaue Bol]'volop gespeld werden. Hij l
genmuseum uitgekozen
Deze expositie beschouwde hij dan ook
vangr(jke collectie van de Barlach-] als een overgang tot de nieuwe bestem-
had toen al gedenktekens vervaardigd
voor de gevalenen in de Dom van Gus-
trow in de Dom te Magdebrug op de Rat-
hausmarkt in Hamburg, aan het koor
van de Universiteitskerk in Kiel en de
van de otische St. Catharijnekerk In
Lübeck. Hitier kwam echter aan de
macht en het was met zijn kunst ge
daan. Het is ontstellend te vernemen hoe
juist deze kunst, die bezield is van een
grote ingekeerdheid e n vaak religieus
van karakter is. tot Entartete Kunst
werd verklaard. In 1937 werden 381 van
zijn wérken in beslag gsnomen,,, nadat al
in 1933 de kerkeraad van de gemeente
van de Dom te Magdebrug had verzocht
om zijn Gedenkteken te mogen verwijde
ren dat 't jaar daarop werd toegewezen
aan de Nationalgalerie in Berlijn. Een
jaar nadat een absoluut verbod tegen het
exposeren van zijn werk was uitgevaar
digd stierf hij, op 24 oktober 1938.
Zijn werk was door de Duitse cultuur,
despoten te Slavisch, te besmet met Rus
sische invloeden bevonden. Het was juist
de befaamde reis naar Rusland in 1906
geweest die de grote stoot gaf tot ver
dere ontwikkeling als monumentaal ex
pressionistisch kunstenaar bij wi€ direct
de grote menselijkheid en bewogenheid
tot de toeschouwer spreekt. De ten
toonstelling, waarover men nog nader
in ons blad zal kunnen lezen, bevat twee
honderd werken. Er is keramiek uit zijn
eerste periode, vaak wit procelein, er
zijn beelden van hout, brons, reliëfs in
zink en gipsen beelden met als hoogte
punt de bijzonder reeks Fries der luis
terenden, bestaande uit acht beelden die
oorspronkelijk bestemd waren voor een
monument voor Beethoven, later bedoeld
voor de muziekkamer van de toneel
speelster Katzenellenbogen, maar pas in
1935 voltooid na een hernieuwde op
dracht van F. Reemtsma. \'an zijn teke
ningen vindt men er hier ongeveer 150
terug, te beginnen in de periode dat
hü nog politieke spotprenten maakte en
de Jugendstil kenmerkend was voor zün
werk. Het büzondere van een deel van
deze tekeningen is dat zij vaak voorstu-
jdies zün voor zijn beeldhouwwerken zo
dat men veilig kan stellen dat ook dit on
derdeel van de expositie zo volledig mo.
gelijk een inzicht geeft in de kwaliteiten
van deze verstilde figuur, die door Nazi-
Duitsland is miskend cn vernietigd.
En d)t is niet het enige succes. Tn
het winterseizoen slinkt de geld
buidel van een wegrenner snel.
Daarom heeft Theo, die beslist niet
ontevreden mag zün met zijn pres
taties, die hem de afgelopen maan
den ook echt wel wat centjes heb
ben opgeleverd („en daar fiets ik
tenslotte voor"), gretig „ja" gezegd,
toen zijn oude koppelgenoot van
weleer Marinus uit Amsterdam
hem voorstelde om dit jaar te pro
beren als prof contracten te krijgen
voor de bekende wielerarena's in
Kopenhagen, Antweerpen, Brussel,
Parijs en Zürich. „Heel graag", zei
Theo er nog bü- De eerste wedstrijd
hebben beide Nederlanders reeds
gereden. In Zwitserland. Zij ein
digden daar als elfde, achter de
groote „vedetten", de koppels met
Van Steenbergen, Peter Post, Van
Looy en Vannitsen. „Een mooi re
sultaat". Het lagtste zinnetje komt
hoopvol uit de mond van Theo:
„dit levert ons misschien meer con
tracten op".
Zo triomfeerde Theo Sijthof in een baamvedstrijd voor amateurs Zal
hem dit ook gelukken bij de profs f Hij heeft er de kwaliteiten voor
Theo Sijthoff stapte, toen hij ze
ventien was voor het eerst op een
race-karretje. Hij had het appa
raat gekocht van een buurjongen,
die het rennersvak vaarwel zei.
„Ik was een van de weinige ge
gadigden. Ik reed een wedstrijd "en
won. Nou, toen kreeg ik de
smaak te pakken". Zijn vader,
enthousiast supporter van zijn
zoon, moedigde hem aan. Gevolg
van dit alles, Theo boekte als nieu
weling 22 overwinningen. Als ama
teur voegde hij er nog eens der
tig aan toe. In 1958 ging mj over
tot, de rijen van de profs èn pas
dit jaar is zijn ster daar goed gaan
rijzen. Dit houdt niet in, dat de
Rotterdammer in 1959 en enkele
maanden van 1958 geen wedstrij
den won. Tenslotte moest hij leven
en buiten wielrennen doet Theo
niets anders dan trainen.
Het afgelopen seizoen was tot nu
het beste gedeelte van zün wieler-
loopbaan. Hij reed vele wedstrij
den in binnen- en buitenland én
steeds eindigde Sijthoff 'behalve
bü de „Acht van Chaam") bij de
eerste tien. Enkele weken terug
leverde hij zelfs een opzienbaren
de prestatie in de Belgische najaars
Noubaix-Cass-el-Roubaix.
Als hij zijn krachten iets beter
had verdeeld, had hij dit crite-
num op zijn naam geschreven
Hij versloeg dé Franse kampioen
Jean Stabluisky, maar enkele rap
pere Belgen waren Sijthoff in de
sprint toch even te snel af. Een
zevende plaats leverde 't hem op,
maar ook het reeds aangehaalde
contract met het extra-soortieve
merk Pelforth-Sauvage.
Theo Sijthoff, bezitter van een
„heerlijke" auto, verheelt niet dat
het moeilijk ts, om op de winter,
banen contracten los te weken.
De meeste baandirecteurcn en
de vele managers proberen ren
ners uit te wisselen. Er worden
dan landen- en stedenontmoetin-
gen gehouden, maar met Neder
land bestaat een dergelijke rela
tie niet, omdat hier geen over
dekte wielerbaan is gevestigd,
te geven, die hij beslist nodig heeft
Voor Hollanders is het daarom
inoeilük om een wedstrijd te rij
den; te mogen rijden wel te ver
staan.
Moeilü'kheden zün er ook
met de coursen op de weg, al
ligt daar de situatie anders. Op
de weg moet Theo optornen te
gen de ploegen. Wanneer de gehele,
of de gedeelteiüke Locomotiefploeg
van Sjefke Jansen op wedstrijden
verschijnt, aldus Theo Süthoff, kun
nen wij ais individuele renners on
ze biezen wel pakken. Die knapen
hebben eenheid. Zij doen het zwa-
re werk voor elkaar en zij slepen,
omdat zij met velen zyn, niet zel
den vele prijzen in de wacht. Al
dikwijls heb ik het hoofd in de
schoot moeten leggen. Daar valt
eenvoudig niet tegen op te boksen.
Nu ben ik lid van de Radiumploeg,
maar daar is minder discipline.
Nee, het ging in mijn amateurtijd
wel wat gemakkelükex.
Deze Dauphine heeft Theo met wielrennen verdiend. Hij is cr uiteraard,
bijzonder mee in zijn nopjes. Als er niet gesprint moet worden om geld
prijzen houdt liy zich dan ook bezig met het schoonhouden van zijn
e wagentje.
„Tja. als ik op de fiets zit, le
ik altijd goed op, want, dat on
dervond ik tot mijn schade reeds
snel, toen ik tot de rijen van de
profs was doorgedrongen, als je
niet uit je doppen kijkt, lig je al-
tyd lengten achter bij de naaste
concurrenten. En, ik wil altijd win
nen, Dat gaat natuurlyk met.
maar als ik op de fiets zit, denk
ik er toch aan!" Dit antwoordde
Theo Sijthoff, een frêle knaap met
kort, zwart haar en een gebruin
de kop, op mijn vraag of hü op de
fiets ook aan iets „speciaals"
dacht. Dit seizoen is Theo, over
wie de Belgische sportpers opge
togen verhalen vertelt, eindelijk tot
de top doorgedrongen. Op de w:n-
terbanen gaat hij aan zün condi
tie schaven. En voorts is er nog
de indoortraining bij Schilperoort
m Rotterdam". Daarmee moet ik
mijn rappe eindsprint opvoeren
Tenslotte heb ik die in mijn be.
nen. Dat is reeds vele keren tij
dens criteria gebleken; als ik in
het peloton eindigde, wist ik altijd
wel door te dringen tot de voor
sten en dan had ik nog reserve
om my voor hen over de meet-
lün te drukken. Dat komt my trou
wens goed te pas op de wint«rba-
nen, mits het ons lukt contracten
te bemachtigen." De toekomst
ziet er voor Theo Sijthoff hoopvol
uit. Vol optimisme kijkt hij naar
het komende wegseizoen. Dan
moet het komen, denkt ook wiel-
renenthousiast Süthoff. Theo's va
der, die dikwijls op allerlei baantjes
in Europa te vinden is om ziin
zoon die geestelijke aanmoediging
te geven, die hü beslist nodig heeft.
DEN HAAG, 27 okt. De Portugese
regering heeft aan I.H.C. „Holland" op
dracht gegeven tot de bouw van een
sleephopperzuiger voor het Portugese ge
biedsdeel Goa. In grote lijnen is het schip
gelijk aan de zuigers die I.H.C. Holland
onlangs bouwde voor Spanje en voor
verscheidene Nederlandse aannemers.
De bouw geschiedt op de werf Ver-
schure te Amsterdam. De oplevering is
bepaald op juli 1963. De zuiger zal wor
den gebruikt om de haven toegankelijk
te maken voor grotere ertsschepen.
