v JL
Vooruitstrevend
beleid
IJmuiden viert aankomst van
10.000ste steenwagon
N.S. halen in België basalt
blokken voor havenhoofden
mk
>ion-,
MARTINEZ
Wereldraad der Kerken
Conferentie in New Delhi geopend
Het ene Evangelie naar alle volkeren
O
Ernstig personeelstekort
in Limburgse MIJNEN
M1R bestudeert verbeteringen
van arbeidsvoorwaarden
HET VERVOER IS DUURDER DAN DE VRACHT
&ist,
De steengroeve
is een goudmijn
T«R.|.OOT(
C'nfijn geschenk)
A
op reis
Clemente cis voor
poging tot doodslag
Ook Maatschappelijk
Werk de volgende
week in Tweede Kamer
Apeldoorn
Lekkages ziekenhuis
voorlopig „geheim
WERVING IN HET BUITENLAND?
Eis van tien jaar
wegens doodslag
VRIJDAG 24 NOVEMBER 1961
PAGINA 5
holland
fund
Explosi
sies
1
DE MEEST
snel droc
1
„Realistisch bl ijven
>«dt4fd, met MtTerhoging van de-ui?"
een heerlijke thee
een lekkere koffie
wordt bereid met
SPA REINE
Advertentie
een aantrekkelijke
belegging in ons
nationale bedrijfsleven.
-tarticipatiebewijzen
beurze genoteerd.
miler Veldkamps plannen en
-l iiBnPPen °P ilet gebied van de
j™si0enen worden gekenmerkt
UCX)r een nrilHpnto nmo-rocciri.
Jeit. T)Bul^)r ?en prudente progressivi-
tw®e art,-;„ mdsman vraagt de SER
SDoeVtZBen- over de AOW> van welke
vljftieri ""advies over de verhoging met
vP.ectaenio;??! uiteraard het meest
2ieh f 0 te zÜn- Verder gaat
Vontact 'n verbinding stellen met de
;°n<isen ^TJ01?.8'6 van bedrijfspensioen-
°bdsen' t ?dn dus ds beheerder,? der
,°Ver de' „fnein.'?e kun mening te horen
ast mavT^iikheclen tot het waarde-
Van riP7B n en het eventuele verhogen
ie ken beotP0ns'oenen- Tussen al deze
Zonde een nauwe samenhang,
v°ldoend/ Ini? terugblikken echter niet
Een duidelijk te maken valt.
ï'kkelir,™ ,-ngrÜk knooppunt in de ont-
SEp j 'gt vervat in het advies van
Van berir.r/ake het waardevast maken
AOty f). Utspensioenen. Nadat met de
LnflatiebeS^evaste dit wil zeggen
"en t0(. IT*'endige ouderdomspensioe-
Ier'anp-en j gekomen waren, rees het
„®ven aa ?Ze waardevastheid ook te
J'Seh vph bedrijfspensioenen. Een lo-
v r'ng vj' ngen, want de ouderdomsuit-
n,ng a? gedacht als een bodemvoor-
,-ahvuiio-jle °P den duur samen met
(Advertentie)
avmip «p aen auur samen met
i^ninepn Particuliere pensioenvoor-
»5Ssvon~. tot een redelijke oude-
?dvies2,.ening zou moeten leiden. Het
JUtii vaiTiln 1958 gevraagd kwam in
"®t wa. „-et Opende jaar gereed, maar
?eende et e.rg hoopgevend. De raad
S'genrtp 'larnelijk geen alleszins bevre-
®n het- £®felinS te kunnen vinden bin-
n de K d®r van de huidige structuur
Een _?®drvifspensioenfondsen.
v het onr-etï?e d zocht de oplossing
^revemv'.ten van een overkoepelend
^nfonrlJB onds voor de bedrjjfspensi-
i-l Van i.waarbij men dan door mid
life uitvi- omslagstelsel tot waarde
renen er'ngen zou kunnen komen. De
u?ll5laeatJ?edachte was. dat alleen een
^'den t®}ael tot het gewenste doel zou
j'^erincpp1 daarbij de lasten van de
n k ovfr "j aan gepensioneerden perio-
I.®.11 Wn,Vde actieve werknemers kun
tWrvvh c avueve werknemers Kun-
kan riDS.n 01T|geslagen, Een bedrijfs-
'en pp ?P 2«n eentje niet doen, aan-
ÏÏ^mhSL 1!]krirnPing. als gevolg van
aanf i te§enslagen, eon verminde-
l-ike IsbV- werknemers voor ondraag-
'een wol zou stellen. Het stelsel kan
non,w p erken als er een constante ver-
\i°Udirtp- er een cunsiame ver-
j'erkneiripS tussen het aantal actieve
ri- Danrs cn het aantal gepensioneer-
8Pfeidip„r, men dit alleen bij grotere
b n een hereikt, ontstond de gedachte
®ehter „verevenings£onds. Dit idee vond
t, Ike üeen steun bii een minderheid,
P0rti}e een aantasting van de auto-
k Dp^ de bedrijfspensioenfondsen in
i veneo« minderheid kon om de
»a1 hp. „oemde reden echter niet
rip Slagstelsel gebruik maken en
a!bg va®, °Plossing dus in een vervolma-
vi d-f j 1 kapitaaldekkingstelsel, zo-
a °rdt t door de fondsen momenteel
wei.i:OegePast. Bij dit stelsel kweekt
w hij ]n^erriGr ,,zelf" het kapitaal waar-
v'J hij p ,r 2Ün uitkeringen krijgt, waar-
ai het. hter ook alle waardedalingen
n.veelhoi§eld moet incasseren,
h ,ns rUo°.Vend klonk dit alles niet, al-
ha,kte j et op korte termijn. De SER
a d ia. kwestie van de waardevast-
rt^derp f.rom ook nog van een geheel
v raart aan- T*e meerderheid van
-ah (jp wees op de goede resultaten
L®1 6n vaardevaste ouderdomspensioe-
h ehi pf°rdeelde, dat het gehele pro-
b er de ir^'Ük opgelost zou zijn wan-
;°derp,:-A°W zou veranderen van een
ng in een voorziening die
geeft op een uitkering,
-"•v va - kan leven. Dat is de ge-
j, ®e Werri sociaal minimum. Daar-
"Sfp;.. lil foitr» !->/-»<■ rraotrniinf wan rlo
j w zol
i0deteè,?or2iening in een voorziening die
fl'atïa' £echt geeft op een uitkering
ipOhte va un kan leven. Dat is de ge-
a®e Werri1- 1 sociaal minimum. Daar-
gerippO m feite het vraagpunt van de
Or ardeva!bmzeiId- hfet probleem van de
fP. een bedrijfspensioenen werd
te idderi lp: spoor gezet. Een grote
on i- Db, ln de raad had daar bezwaar
)?BideZe wfje minderheid zag wel in, dat
n; o'dpp vooral de ouden van dagen
0(uts andp^61^®11, die naast hun AOW
is liet af /indelen en zij stonden daar
do z° Zeid b?end tegenover, maar het
Sn egerin n zb' een probleem waarover
de^ndien8, geen advies gevraagd heeft,
tot lÜds Wezen zij er op, dat de AOW
liil8tand „„r11 wege van compromis
tia bedofvkomen is met de uitdrukke-
t'ih 'nS 7p,,ln§: dat het een bodemvoor-
Vj® ho^pr Z!Jn- Maakt men de uitke-
de vb! tast men de synthese
do Dan ar?chillende gedachten weer
?foaard v 00li de hele discussie over
'ie s> de in2 d,e Premie, de premie-
tai vati a - Pmensgrens, de differentia-
Ziwn- aanpp'-kermgeii e.d. weer losge-
b Word8 Zlen het uitgangspunt gewij-
^neh Ln,og bü, dat ouderdomspen-
d. Poljj: 'ddels weer tot een aanzien-
(Van onze verslaggever)
IJMUIDEN, 24 nov. De tiendui
zendste wagon met basaltblokken voor
de havenhoofden bereikte gistermiddag
het emplacement aan de Zuiderpier. Hij
werd daar geestdriftig ingehaald door
de Belgische ambassadeur, baron F. X.
van der Straeten Waillet, de burgemees
ters van Velsen, Amsterdam, Haarlem
en Zaandam en tientallen genodigden,
waaronder een aantal Belgische journa
listen, dat de stenen van groeve tot
zeegraf had begeleid. Ir. I. van de Ker
ke, hoofdingenieur-directeur van rijks
waterstaat, onder wiens toezicht de
werkzaamheden worden verricht, nam
de vrachtbrief van de wagon in ont
vangst. Op zijn commando „los de
steen" deden de takelknechten hun
werk.
Elke nacht leggen treinen van zesen
vijftig wagons de iange weg van-de Bel
gische steengroeven Quenast en Lessi-
nes naar de pieren van IJmuiden af.
Quenast, een dorpje van tweeduizend in
woners, vijfentwintig kilometer ten zui
den van Brussel in de Zennevallei, vaart
wel bij de bestelling van de Nederland
se regering: twee miljoen ton stenen
voor de uitbreiding van de IJmuidense
haveningang. De middeleeuwse monnik
Remy Qui Va had in een van zijn ser
moenen de armetierige bevolking van
Quenast reeds welvaart voorspeld met:
..de steen zal goud worden." Tachtig
jaar geleden vestigde zich nabij de
steengroeve de eerste maatschappij. De
steenhouwers die tot dan toe naar oude
traditie het plateau met schop en hou
weel hadden bewerkt, kwamen nu in
dienst van de nieuwe maatschappij. Het
werd een exploitatie van allure, over
„kinderkopjes" heen naar vele soorten
beton en wegbedekkingen. De mannen
van Quenast werken bij de steengroe
ven of in de cementfabriek.
België kon Nederland de steenblok
ken voor IJmuiden leveren. Natuur
stenen, die in de groeven met explo
sieven worden losgeslagen. Wanneer
miiittiiiimiiiiiimiiiiiiiiimiiimiiitiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
Trots had men aan de tienduizendste
wagon met Belgische basaltblokken voor
de IJmuidense havenhoofden een bord
bevestigd met de simpele cijfers:
10.000
de arbeiders dekking hebben gezocht
op het signaal van de misthoorn laat
de „springhaas" het zwart-kruid ont
ploffen. Wanden scheuren en blokken
steen van driehonderd tot zesduizend
kilo storten in een mist van stof met
geweld naar beneden. Lange tijd daar
na hoort men de rotsen, nog kreunen.
De misthoorn van de wachter klinkt
en de arbeiders beginnen aan het eer
ste vervoer. Terwijl sterke „lepelbak-
ken" de kolossen opscheppen hangt
de springhaas al weer tegen de rots
wand om tastend en metend de kan
sen voor de volgende explosie te be
rekenen.
Er is nu een krater ontstaan van hon
derd meter diepte met een breedte en
lengte van twee kilometer. Aan de rand
van de afgrond staan nog enkele statige
landhuizen uit het eerste begin van de
georganiseerde steenwinning. De onver
wacht grote welvaart betekent hun on
dergang.
In samenwerking niet de Belgische
Spoorwegmaatschappij verzorgen de
Nederlandse Spoorwegen het vervoer.
Het is een strijd geweest met de bin
nenscheepvaart, want enkele kilometers
van Quenast stroomt de Ourtlie, die uit
mondt in de Maas. De regelmaat, het
tempo en de eenvoudige mapier van
lossen en laden deed de keuze vallen
op de spoorwegen. Er is gestreden om
een cent per ton steen in de tijd dat
de reiaiuatie van de gulden een feit
werd. De vervoersprps is aanzienlijk
hoger dan de prijs van de steen zoals
deze in Quenast ligt. De Nederlandse
Spoorwegen zien in het massavervoer
een nieuw belangrijk object waarvan
men meer wil maken dan een uitzon
dering.
Het vcrvoerscontract betekende voor
de stationnetjes in het dal van Ourtlie.
die op verdwijnen stonden, een nieuw
leven. Dappere, maar oude Belgische
stoomlocomotieven met als bouwjaar
1815 slepen nu dagelijks de platte
met stenen beladen wagons naar de
plaatsen^waar de N.S. het vervoer over
neemt. m Lage Zwaluwe worden dc
grote breukstenen (van een tot zes ton)
van de kleine (yan driehonderd tot dui
zend kilo) gescheiden en, al naar ge
lang de wens van rijkswaterstaat, bij de
emplacementen aan de Noord- of Zuid-
pier afgeleverd.
Bij gelegenheid van de festiviteiten
rondom de tienduizendste wagon sprak
de burgemeester van Velsen. de heer
J. C. Bührmann de genodigden toe. Hij
was van plan geweest om de eerste
stenentrein die IJmuiden zou bereiken
met feestgedruis te onthalen. .Maar, al
dus de burgemeester: „Waterstaat is
een der voortreffelijkste instellingen van
ons land. waar iedere Nederlander trots
op is. Hu schuwt echter publiciteit."
in.overhemden
gecontroleerde kwaliteit
nooit rtri/ke
ideaal, ooi
m
De burgemeester van Amsterdam
mr. G. van Hall spoorde de Noord-
zeekanaalgemeenten aan realistisch
te blijven „Het ontstaan van misver
standen, het groeien van conflicten en
het met te beperkt inzicht bekijken
van de gemeenschappelijke belangen
kunnen de fundamenten van samen
werking en eendracht ondergraven.'
Hij voegde hier aan loc: „Wij. ge
meentebesturen van Velsen, Zaan
dam. Haarlem en Amsterdam moeten
bereid zijn de ontwikkeling van onze
•gemeenten, zoals wij die tot nu toe
zagen, aan te passen aan de Noord
zeekanaal-agglomeratie, die zich als
een belangrijke versterking van onze
economie presenteert."
De haven van IJmuiden moest aan
zienlijk groter worden. Door de Zuid-
pier met tweeduizend meter en de
Noordpier met elfhonderd meter te ver
lengen is Amsterdam straks bereikbaar
voor schepen meest tankers van
meer dan 80.000 ton. Eén zevende van
het totaal aantal stenen heeft IJmuiden
thans bereikt, voor een project dat
rijkswaterstaat in 1964 hoopt gereed te
hebben.
(Advertentie)
in prachtige luxe kisten van bijv. 3.-, 5.-, 7.50, 10.-, enz.
(Van onze correspondent)
GRONINGEN, 24 nov. Wegens po
ging tot doodslag op zijn vader hoorde
een 22-jarige timmerman uit Sebalde-
buren gisteren hier voor de rechtbank
negen maanden en twee weken gevan
genisstraf met aftisek, waarvan vijf
maanden voorwaardelijk met een proef
tijd van drie jaar tegen zich eisen.
De officier van justitie kwam tot deze
clemente eis omdat de vader een „on
mogelijke kerel" zou zijn, die het gezin
terroriseerde, herhaaldelijk dronken
thuis kwam en er oj#los sloeg. Hij heeft
de jongeman tot het uiterste gebracht
door te beletten da hij ergens anders on
derdak kreeg. De verdachte heeft toen
een mes gegrepen, is de woning binnen
gedrongen en heeft zijn vader aange
vallen. Een broer en een zuster wisten
erger te voorkomen.
(Van onze parlementaire redacteur)
DEN HAAG, 24 nov. De moeilijk
heden. waarvoor de Tweede Kamer
in het begin van de week is komen
te staan, omdat de meerderheid van
haar leden weigerde de volgende week
de begroting van Defensie te behande
len, zijn inmiddels opgelost. De volgen
de week zal ook de begroting van
Maatschappelijk Werk aan de orde
komen, gevolgd door het wetsontwerp
inzake grenswijzigingen van gemeenten
ten zuidoosten van Amsterdam.
Hierbij zal de Kamer de konsekwen-
ties voor Amsterdam onder ogen moe
ten zien van de voorgestelde gemeente
lijke herindelingen, in verband met de
behoefte van de hoofdstad aan nieuw
terrein voor verdere stadsuitbreiding.
Het gemeentebestuur van Amsterdam
is onder meer van oordeel, dat het met
zijn krotopruiming in de knel zou komen,
wanneer het dit gebied, het terrein van
de Bijlmermeer, niet krijgt toegewezen.
Ook het behoud van een belangrijk
deel van het Amsterdamse bedrijfsle
ven zou hierbij op het spel staan. Het
gaat hier om bedrijven die in de binnen
stad zijn gevestigd en zich wel buiten
het centrum, maar niet buiten de ge
meente willen verplaatsen.
Het wetsontwerp inzake de verlichting
van belastingdruk voor de gehuwde wér
kende vrouw zal waarschijnlijk even
eens op de agenda worden geplaatst.
Door deze invoegingen hoeft met het
verwerken van de nog omvangrijke
agenda voor Kerstmis geen tijd verloren
te gaan. Eerder zou men, wanneer dat
alles wordt afgewerkt, zelfs tijd kunnen
winnen.
(Van onze correspondent)
APELDOORN, 24 nov. De ernstige
lekkages, die nadat het nieuwe ver
pleeghuis van het semi-gemeentelijke
•Iuliana-ziekenhuis alhier goed en wei
in gebruik was genomen aan het licht
kwamen, blijven „geheim", althans
voorlopig. De door de KVP-fractie in
de raad schriftelijk gesteld vragen over
de gebreken aan dit verpieegstershome
werden namelijk niet in behandeling ge-
nomenp omdat een motie van de vier
overige fracties, inhoudende dat het
thans nog niet de tijd was om via een
interpellatie opening van zaken te ge
ven, met 31 tegen 5 stemmen werd
aangenomen.
Mr. Van der Belt (KVP) diende hier
na namens zijn fractie een motie in
om de kwestie van het zusterhuis in een
besloten zitting te behandelen. Deze
motie werd met dertig stemmen tegen
en zes voor verworpen.
(Advertentie)
ALLEENVERKOOP
WENNEKER-SCHIEDAM
fumjps wl'CI lut tftlll aanz.icji-
n8sto kwestie geworden zijn. Bij
iP'hw al P" O m AV» !4, /\lr/\ VlrtnoVimi
Vi>h
hoof 8emene politieke beschou-
,fen „T.t de Partij van de Arbeid
<W8 on ujdigg motie-Burger een
Gerstr» rii hpcnrnlfPn bil het.
h^e ^eerste rij besproken bij het
e 2ak- over de begroting van
van egerino-en" De socialisten eisen van
W imt«e-en geleidelijke verhoging
Set1 is nu ïingen met vi-iftig Procent-
sin» ehis v egen deze achtergrond de
lwg6h var, llet complex van beslis-
ÖIJla voli?lnister Veldkamp? Wjj zien
OqvJt kpf
letnPlex limfkeie sociale en politieke
zitrJ ™j de grootste gemene de-
l-ittpn rnp? V.oorstel de AOW op korte
Vfi< h(H VJlfti Pr» r»rr»r»on+ to vrovVlrvcrpn
o r
Vorstander is van een ver-
iMi Sfp"1j JVn Procent te verhogen.
WvWectö ®?yies valt namelijk op
Wlbfsw® WlJze af te leiden, dat het
Dp V00I'stander is van een ver-
rs züp^t gereserveerde voor-
Dhii? tien ai desenen, die de verhoging
"g aan -,een incidentele tegemoet-
'<5n aÜeen de gepensioneerden, die
pellen de AOW-uitkering moe-
et® bewir.p't laatste argument kiest
.fb ee„ dsman. Hij haakt daarmee
®°k ?tellen de AOW-uitkering moe-
i*1 et® bewirta't laatste argument kiesi
®Vp?. een Td®man. Hij haakt daarmee
toosukgijiB Xt'aal urgent punt, vraagt
[dop. °hit pdoor een spoed-advies, doch
''tip .^ordlt, ,2e stap formeel gezien
V'an j als dp eprstp in dc rich-
"hir-Th rip ae eerste in ae ricn-
^°0it?Urh ri g6dachte van het sociaal
?®ta«edirie ,f, gedaehte van de bodem-
?erp?t ep TL V.ordt ons inziens niet aan-
p® betfv'eerri Ussie daarover blijft dus
pdlemati \°°r een advies over de
ft® re-® SE» idat op langere termijn
tdiaa.ldistp„ kan worden uitgebracht.
S®ihK ky zmvVpaagt dat laatste advies,
tWoBtVhieera or de SER onvoldoende
SsE'dg v,t acht hetgeen deze als
^dvooÏÏ? de waardevastheid van
S'tdm igens pugen gezegd heeft. Dat
i.djfd rppp s niet zeggen, dat dr. Veld-
B^t-p^kozpn ^°°r een dergelijke oplos-
B?din,®dotnpn u kebben, want door het
?®®ft v.sie vb overleg met de Contact-
lie ook i bedrijfspensioenfondsen
..rppboiid de andere suggesties het
h't alr°tte a
L%r !®s zolfjPdiitieke gevolgen, die uit
iti&l®t bl=p ?n kunnen voortkomen.
vflïtien procent een mci-
1> Ufvl- idKter +r» rtr,
vü, bp,.0°l< nnm-r,te geven, wU,ui
w atr,^6l|ipa Idiek bekeken, geisoleerd
v® hpb een et. is geen precedent,
h aét 't tn flrlclPi®le politieke discus-
ekJ-gevoi® ,y°lgen. Een tamelijk na-
f,'®lp I strakt ï®rd®r, dat wanneer mr.
j,® \-Ppaken J de begroting van So-
vi,2ai T?lellin~p de eerste rij zal zitten,
'bks Dn na8 waarschijnlijk een ande-
e^ky zich had voorgesteld,
«i» thaw.
wordt de
NEW DELHI, 18 nov.
Toen vanmorgen om 10 uur de
kleurige processie van bijna
1200 deelnemers uit welhaast
60 landen uit de grote Vighyan
Bhavan-hall naar de dichtbij gele
gen grote open tent trok, ijoor de
openingsdienst van de 3e Assemblee
van de Wereldraad van Kerken, was
daarmee „de conferentie van New
Delhi" praktisch geopend.
Ook door velen in Nederland is met
dit gebeuren meegeleefd. In Nijme
gen werd, op initiatief van Katholie
ken, een gebedssamenkomst georga
niseerd van Protestanten en Katho
lieken op de vooravond van de dag
van opening. Waaruit op treffende
wijze het meeleven van vele Katho
lieken blijkt. Vanmorgen had 'de ope
ning plaats van deze conferentie, die
door zoveel jaren heen is voorbereid
en waarvan veel wordt verwacht.
Het had de laatste dagen al ge
gonsd rondom deze hall waar steeds
nieuwe bezoekers arriveerden, met
de hartelijke luidruchtigheid van
oude vrienden die na jaren elkaar
wéérzien.
Het was verstandig dat de meeste
afgevaardigden enkele dagen eerder
gekomen waren. Nog veel meer met
het oog op de mentale omschakeling
van West naar Oost, dan om physiek
en klimatologisch te acclimatiseren.
Deze conferentie betekent immers
voor de meesten van ons de eerste
kennismaking met Azië. Men heeft
in deze wereld van grote armoede
en van soms beneden-menselijke le
vensomstandigheden dagen nodig om
zijn geestelijk evenwicht terug te vin
den. Afgezien van de verbazing en
verwondering waarin men van dag
tot dag gestort wordt om al het
vreemde en ongewone dat men ziet.
Men realiseert zich ook pas wanneer
men in het land zelf is wat het be
tekent als Christenheid de kleine
minderheid van 10 miljden te zijn
onder een bevolking van 400 miljoen.
En te leven in een wereld die cultu
reel, sociaal en godsdienstig wordt
bepaald door de numeriek giganti
sche grootheden van de Hindoeïsti
sche en Boeddhistische religie.
Met deze dienst van gebed en lof
prijzing, waarin koorzang op inheem
se muziekinstrumenten werd bege
leid, werd de conferentie officieel
geopend. De vijf presidenten van de
Weraidr&ad namen deel in de litur
gie. De prediking van .die morgen I Leger des Heils-officieren ziet op-
(van een inheems Baptisten-predi- trekken, in de heilige zakelijkheid
kant) klonk als een schreeuw om een
echte en vol-geactueliseerde univer
saliteit van de Kerk.
Laat het Evangelie, dat zich eens
uit Palestina in het bekken van de
Grieks-Romeinse cultuur stortte en
dat zich daarbij eigen uitdrukkings
vormen schiep, nu eigen inheemse
geloofs- en denkvormen scheppen die
de ontwakende landen in Azië en
Afrika aanspreken. En dat onder ge
bruikmaking van die geestelijke
schatten die het Oosten bezit, zoals
de zin voor meditatie, yoga en de
training van de wil. Theologie en ver
kondiging in het Oosten moeten ,,ont-
westert" en inheems worden, wil
Christus door de jonge Kerken heen
zelf kunnen spreken tot de ziel van
het Oosten.
Hiermee werd één van de drie
themata van de conferentie, name
lijk getuigenis, aangestemd. Heel de
conferentie staat in het teken van
het besef dat het de taak van de
gehele Kerk is het ene Evangelie
te brengen naar alle volken.
Toen de processie terugkeerde,
heb ik me gerept om dat
schouwspel nog eens te zien,
dat toch altijd weer boeit en
ontroert. De stoet der gedelegeerden,
de meesten gehuld in liturgische of
academische gewaden, die alle de
traditie en historie van hun volk
weerspiegelen. Dit blijft boeiend om
dat door de gescheidenheid en ge-
scheurdheid van de Christenheid
heen toch ook iets van de echte wet
tige verscheidenheid van Christus'
Kerk doorschemert. Terwijl de ka
tholieke oecumeen in concrete uitda
ging de vraag op zich af voelt komen
hoe al deze verscheiden gaven en bij
dragen geïntegreerd kunnen worden
in de volheid der Catholica. De pietas
anglicana van die Anglicanen wier
liturgische kleding in monter kleu
renspel afsteekt tegen het diepe
zwart van in lange gewaden hiëra-
tisch voortschrijdende oosters-ortho-
doxe prelaten. Daar tussen door zien
we in felle kleuren het nationaal ge
waad van vertegenwoordigers van
jonge Kerken, waardoor heen dan
weer Scandinavische lutherse theolo
gen wandelen, compleet met kanten
plooikraag of hoge hoed. Men glim
lacht als men daar tussen markante
van hun lichte tropenuniform.
En daarmee is dan de 3e Assem-
blée van de „Wereldraad van Ker
ken" begonnen. De lezer weet wat
dit zeggen wil. Wij zijn als bewuste
en medelevende katholieken allen
vertrouwd met de zogenaamde Oecu
menische Beweging, die sterk vanuit
de Protestanten en Anglicanen is be
gonnen, en waarbij tal van oosters-
orthodoxe Kerken zijn aangesloten.
Deze beweging zoekt de eenheid
van de Kerk van Christus te herstel
len. Juist omdat men ervaart dat er
al een echte, maar nog onvolkomen
eenheid en gemeenschap tussen
Christenen en Kerken bestaat, wil
men de uiteindelijke en volkomen
eenheid zoeken. Maar tevens wil
men, nu al, samen getuigen in de
wereld, in het sociale en politieke
leven en samen iets doen aan de nood
van vluchtelingen en hulp aan de
hongerende en achtergebleven gebie
den.
De Wereldraad is die gemeen
schap, door de deelnemende Kerken
zelf gesticht en tevens het orgaan
voor het handelen en spreken voor
die Kerken. Hij is de plek geworden
waar meer dan 180 Kerken uit 60
landen elkaar ontmoeten, samen
spreken over uiteindelijke eenheid en
waar ze zich beraden over tal van
vragen, opdat praktische hulp aan
mensen in nood kan worden geboden.
Het is deze Wereldraad die hier nu
zijn 3e wereldconferentie houdt.
Wie deze ontwikkeling van de We
reldraad in zijn conferenties tot he
den heeft meegemaakt, gaat vanzelf
vergelijken. In Amsterdam in 1948
werd de Wereldraad (in het Concert
gebouw aldaar) gesticht. Levendig
staat me die eerste maandag nog
voor ogen toen voor dit oecumenisch
bouwwerk de eerste steen werd ge
legd.
De tweede conferentie, die van
Evanston in 1954, kende de vraag:
zal onze jonge gemeenschap wel te
gen de krachten van verdeeldheid op
kunnen? Zal ze niet uiteenvallen?
Daarom werd daar de slogan gebo
ren: We intend to stay together. Wij
blijven bij elkaar.
New Delhi heeft weer een heel an
dere sfeer. Dat vloeit stellig voort uit
de totaal andere godsdienstige, cultu
rele en sociaal-economische omge
ving waarin we hier leven. Hier voelt
men boven alles uit de missionaire
verplichting die de Kerk t.a.v. de
wereld heeft. Wat wil het thema:
Christus, het Licht der Wereld zeg
gen in Azië en Afrika? En wat in
Indië waar syncretisme hét acute
gevaar voor alle godsdienstige leven
vormt. Waar Christus zeker als „een
Licht" der Wereld, als één der grote
religieuze genieën, naast vele ande
ren, wordt gehonoreerd, maar waar
de pretentie dat Hij ,,Hèt Licht" in
de absolute en exclusieve zin van
het woord is, wordt afgewezen.
ns staat een heel program van
werkzaamheden te wachten.
Alle deelnemers. Ook de pers.
Er zijn hier geen „toeschou
wers". Allen die de conferentie mee
maken, ook de katholieke „obser
vers", voelen zich op de een of ande
re wijze bij dit geestelijk gebeuren
betrokken. Iedereen leeft met de val
lende beslissingen mee. Allereerst is
aan de orde gekomen het opgenomen
worden van de Wereldzendingsraad
in de Wereldraad van Kerken. We
komen op dat uiterst belangrijke ge
beuren terug. Ook op de vraag wat
het betekent dat de Russisch-or-
thodoxe Kerk als lid van de Wereld
raad is toegelaten, waar zoeven de
beslissing over gevallen is.
Verder komt uitvoerig de vraag
naar de hulp aan gebieden van snelle
sociale verandering ter sprake. Dan
de vraag naar de eenheid. Welke
stappen denkt de Wereldraad te ne
men om tot de zo begeerde uiteinde
lijke en volkomen eenheid te komen?
Ook de apparatuur van de Wereld
raad moet worden herzien. Het
werk groeit steeds sterker uit. Is het
huidige organisme van de Wereld
raad met z'n departementen en divi
sies nog wel voldoende en werkt het
efficiënt genoeg? Tevens moet de ar
beid van de komende vijf jaar wor
den bekeken. En zo zijn er nog en
kele vragen meer.
We achten het een voorrecht in
enkele artikelen iets over deze con
ferentie te mogen vertellen, opdat
de feiten die dagelijks bekend wor
den, een achtergrond krijgen en het
begrip voor, het medeleven met en
het gebed voor de arbeid voor de
eenheid van Christus' Kerk steeds
meer verdiept mogen worden.
H. VAN DER LINDEN
HEERLEN, 23 nov. De Limburgse
kolenmijnen kampen met een ernstig
personeeltekort. Dit tekort is tijdens een
gisteren alhier gehouden vergadering
van de Mijnindustrieraad, onderwerp
van gesprek geweest, waarbij van werk
geverszijde is betoogd, dat dit probleem
alleen is op te lossen door het aantrek
ken van buitenlandse arbeidskrachten.
De werknemersvertegenwoordige.
spraken zich niet voor of tegen de wer
ving van buitenlandse mijnwerkers uit,
omdat zij de mening zijn toegedaan,
dat een beslissing in dezen moet wor
den overgelaten aan de eigen verant
woordelijkheid van de ondernemer.
De bespreking van het onderlinge pro
bleem was voor de werknemersverte
genwoordigers wel een goede gelegen
heid om opnieuw te pleiten voor de no
digt verbeteringen van de arbeidsvoor
waarden. Van werkgeverszijde werd in
dit verband opgemerkt, dat de indienst
neming van buitenlandse arbeiders de
bepleite verbeteringen geenszins in de
weg staat, maar eerder bevordert, aan
zien er nu eenmaal meer arbeiders
nodig zijn om het produktiepeil te hand
haven; dit laatste speelt een voorna
me rol bij de realisatie van eventuele
verbeteringen van de arbeidsvoorwaar
den.
In een door de M.I.R. over deze be
sprekingen uitgegeven perscommuni
qué is sprake van de aanwerving van
buitenlandse mijnwerkers op „beperkte
schaal". Een aantal wordt niet genoemd.
Volgens onze informaties gaan de ge
dachten uit naar 1500 buitenlanders. Bo
vendien, zo vernamen wij van insiders,
is de werving van buitenlandse arbei
ders reeds gestart, met name in
Italië.
Wat de verbetering van de arbeids
voorwaarden voor het mijnpersoneel
betreft, toonde een aantal M.I.R.-leden
zich lichtelijk geïrriteerd over de in be
paalde vlugschriften gedane suggestie,
als zou er sprake zjjn van grote onrust
in de mijnindustrie.
Uit het communiqué van de MIR
blijkt, „dat besprekingen over mogelijke
verbeteringen van de arbeidsvoorwaar
den in feite reeds gaande zijn en dat
de werkgevers hier positief tegenover
staan."
Deze besprekingen zouden onder meer
over de mogelijkheid, de huidige grond-
Ionen overzichtelijker te maken han
delen alsmede over de omzetting van
bepaalde toeslagen in vast loon. Met
een en ander zou een extra uitgave van
rond 4,5 miljoen gulsen per jaar zijn
gemoeid. Vooral de jongere mijnwer
kers zouden het meest van deze verbe
teringen profiteren.
ARNHEM, 24 nov. De procureur-
generaal bij het gerechtshof alhier heeft
gisteren tegen een 21-jarige schilder uit
Rheden tien jaar gevangenisstraf ge-
requireerd met aftrek van voorarrest
en onvoorwaardelijke terbeschikking
stelling van de regering. De rechtbank
had hem 11 juli veroordeeld tot acht
jaar gevangenisstraf met aftrek, als
mede terbeschikkingstelling van de re
gering.
In de nacht van 1 op 2 oktober 1960
had de schilder een stucadoor uit het
Onderlangs zodanig geslagen en ge
schopt dat hjj aan de gevolgen is over
leden.
De verdediger, mr. Ter Strake, wees
op het psychiatrisch rapport, dat niet
voldoende aanknopingspunten bevat
voor de achtergronden van de zaak.
Volgens de raadsman z(jn er nog vele
duistere punten; verdachte heeft geen
verklaring van zjjn daden kunnen ge
ven. Pleiter drong aan op een lagere
straf.
(Advertentie)
