PRESIDENT KENNEDY
veroordeelt het rechtse t
extremisme in Amerika I
Minuutmannen bereiden zich voor op
guerrilla tegen de Russische bezetters
I
E1
Schrijnende tegenstellingen
wereld-voeclselproduktie
in
Dynamische figuur wint verkiezingen op de Phiiippijnen
MICHAEL ROCKEFELLER ALS STUDENT
Ontwikkelt MACAPAGAL zich als
.president tot tweede
saysay
TWEE REACTIONAIRE BEWEGINGEN IN DE Y.S.
BLIJKENS RAPPORT VAN DE F.A.O.
GARCIA IS EEN SLECHT VERLIEZER
3
De dwaling van
een generaal
PHILIPPIJNEN
I
a
Voordelen van een
oude dienstauto
Zowel president Kennedy als het
Amerikaanse episcopaat hebben
deze week scherpe kritiek ge
leverd op het rechtse extremisme in
de Verenigde Staten. Twee ultra
reactionaire bewegingen hebben aan
leiding gegeven tot deze waarschu
wingen: de „John Birch Society" en
de organisatie van de „Minutemen".
Hoewel er Minutemen zijn die tot de
John Birch Society behoren, bestaat
er geen organisatorisch verband tus
sen de beide bewegingen. De leider
van de rechtervleugel van de Ame
rikaanse Republikeinse partij, Bar
ry Goldwater, heeft zich uitdrukke
lijk van de twee extremistische orga
nisaties gedistancieerd en Nixon, het
titulaire hoofd Van de Republikeinen,
is het geheel eens met Kennedy's kri
tiek op de reactionaire bewegingen.
-McCarthy*
fl.
(Van onze Romeinse
correspondent
ROME, Het zo
juist verschenen jaarverslag van
de F.A.O., de Wereld-Voedsel- en
Landbouworganisatie der Ver
enigde Naties, 1) toont voor het
afgelopen jaar weer de enorme
tegenstellingen aan, die er in de
wereld bestaan op het terrein der
voedselvoorziening en voedsel-
produktie. In het voorwoord van
het rapport schrijft de directeur-
generaal van de F.A.O., dr. Sen,
dat de belangstelling voor deze
problemen overal groeiende is.
De campagne van de F.A.O. te
gen de honger, de „Voedsel voor
de Vrede" actie in de Verenigde
Staten en gelijksoortige onderne
mingen in tal van landen beogen
de uiterste ongelijkheid tussen
de ontwikkelde landen en de ach
tergeblevene in de wereld te ver
kleinen.
Carlos Garcfa heeft zijn neder
laag maar moeilijk kunnen ver
kroppen. De Philippijnse presi
dent met het ondoorgrondelijke ge
zicht en de onrustige ogen heeft zich
na de verkiezingen van 14 november
jl. verbijsterd en geërgerd terugge
trokken in zijn buitenverblijf op het
eiland Bohol. De kiezers van de Phi
iippijnen hadden boven hem en zijn
Partido Nacionalista de voorkeur ge
geven aan de Liberale Partij en aan
haar dynamische presidentskandi
daat, Diosdado Macapagal. Zij had
den dat met zoveel ondubbelzinnig
heid gedaan, dat zelfs het op één
na laatste redmiddel van de Philip
pijnse politici, namelijk het „beïn
vloeden" van de stemmentellers, geen
zin meer had. Garcia heeft nu naar
het allerlaatste middel gegrepen, dat
wil zeggen, hij beschuldigt zijn te
genpartij van knoeierijen. Dat neemt
niet weg, dat het electoraat na een
periode van stagnatie en corruptie
zijn vertrouwen heeft geschonken
aan een kring van vooruitstrevende
Liberalen, waartoe, behalve de nieu
we president, ook senator Emma
nuel Peiaez behoort, die op 14 no
vember tot vice-president is geko
zen. Macapagal heeft aangekondigd,
dat hij een eind zal maken aan de
overdreven luxe in regeringskringen j
het presidentiële jacht laat hij ver
kopen, en tegenover journalisten
heeft hij verklaard, dat hij zich ge
willig zal laten doodschieten, als hij
er niet in slaagt de omkoperij en de
corruptie uit te roeien. Hij is tegen
erkenning van communistisch China.
V.
iiiniimiiiHiiiiiimiimliuiiimïiliiiiiiiiitiiMiiiiiiiiiiiiimiiii
iiHiiiminmiMttiimiimiittmiiiiiiiiiiiiiimiimiiiiiiiiiiiiiiiii
uz o n
GROTE
OCEAAN
MANILAi^Smo
tTGMP!
Mindoro
Caïanïïanes
Samar
Palawan
Mindan
021155*
Wegen
Spoorwegen
zijn intrede in de politiek-,
s
4
Wat willen die twee bewegingen? De
John Birch Society is een
vereniging die een soort neo-McCarthy-
isme predikt. Hoewel wijlen senator Jo
seph R. McCarthy reeds in 1954, drie
jaar voor zijn dood, uitgespeeld was.
nadat hp gedurende vier jaar een soort
terreur had uitgeoefend, zijn zijn denk
beelden bij sommige lieden blijven
leven.
De „John Birch Society" is genoemd
naar John Birdh, een Amerikaanse ma
rine-officier die in september 1945, kort
na de capitulatie van Japan, door Chi
nese communisten werd vermoord. De
leden van de organisatie beschouwen
Birch als een der eerste slachtoffers
van de koude oorlog. De beweging werd
in 1958 (een jaar na de dood van Mc
Carthy) opgericht door een voormalige
Chocolade-fabrikant uit Massachusetts,
Robert Welch. Welch had de overtui-
fing, dat het hele toenmalige Ameri-
aanse regeringsapparaat tot in de
hoogste regionen geïnfiltreerd was met
communisten. De fanatieke Welch pu
bliceerde zijn denkbeelden in een boek
•„■The Politician", dat men wel een
Amerikaanse „Mein Kampf' heeft ge
noemd.
De John Birch-vereniging is tegen
tedere vorm van sociale wetgeving
lange-afstandsraketten
nutemen gegeven.)
de naam Mi-
Mgr.
E. Cousins, aartsbisschop van Milwaukee, die onlangs scherpe kritiek
door de federale regering. Zü is tegen heeft geleverd op het rechtse extremisme in Amerika. Men ziet de prelaat hier
federale inkofmstenbelasting, tegen An/*iMntt tsn#* An+ i, i
in de cockpit van een vliegtuig dat hij zojuist heeft gezegend.
Amerikaanse hulp aan het buitenland
en tegen de Verenigde Naties. Zij wil
terug naar het vooroorlogse isolatio
nisme. De organisatie wil het com-
1 munisme bestrijden met communisti
sche methoden, en de „Society" is
bijvoorbeeld georganiseerd in cellen.
Welch heeft vooral aanhang in sommi-
fé staten van het Westen en het
[idden-Westen van Amerika.
In dat zelfde deel van de V.S. vindt
men ook de Minutemen. Dit
is een beweging van burgers, die
een oorlog onvermijdelijk achten en
die aannemen dat Amerika dan door de
Russen bezet zal worden. De Ameri
kaanse strijdkrachten zouden uitgescha
keld zijn. en burgers zouden een güerilla
moeten beginner) tégen de communis
tische bezetters. De Minuutmannen heb
ben zich helmen en camouflage-unifor
men aangeschaft, en zij zijn in het be
zit van geweren. Zij oefenen, in hun
vrije tijd, in onherbergzame streken van
Illinois en Calilornië, terwijl zij probe
ren te leven van de planten en dieren
die zij op het land aantreffen. Zij be
studeren de handboeken voor de guerilla
van Mao Tse-toeng en de Cubaan Che
Guevara, en zjj laten nieuwe ledén éersit
een eed afleggen, die overeenkomst ver
toont met de opvattingen van de John
Birc'h Society. De leider van deze Mi-
nuutmannan Is de 37-jarlge Robert B,
De Pugh, die aan het hoofd staat van
een farmaceutische fabriek, en die zijn
hoofdkwartier gevestigd beeft in de
stad Independence (Missouri)
Dëze lieden hebben hun naam ont
leend aan,de vrijwillige landstorm van
de Amerikaanse Onafhankelijkheids-'
oorlog. De vrijwilligers die in 1775
deelnamen aan de slag bij Lexington
beróémderi" zich er op, dat zjj in de
tijd van één minuut Opgeroepen kon
den worden voor de strijd. Zij noem
den zich Minutemen, omdat zij zo snel
paraat konden zijn. (In Amerika heeft
mén onlangs ook een bepaald soort
n de omgeving van Los Angeles heeft
zowel de John Birch Society als de
organisatie van Minutemen vrij veel
aanhang, en toen Kennedy deze
week een bezoek bracht aan deze
stad heeft hij de gelegenheid aangegre
pen voor een felle aanval op de beide
extremistische organisaties. „Er zijn al
tijd mensen die hun eigen verantwoor
delijkheid willen ontvluchten door met
een simpele oplossing te komen, door
een goedkope léuze te lanceren of door
een zondebok aan te wijzen," zo sprak
de president. „Zij beschuldigen onze
Kerken en ons hoogste gerechtshof van
verraad. Zij stellen de Democratische
Partij op één lijn met de Welfare State.
Zij achten de Welfare Stat identiek met
socialisme, en socialisme is voor hen
hetzelfde als communisme." Volgens
Kennedy willen deze „extremisten" de
gevaren van buiten de grenzen niet on
der ogen zien, en zij maken hun land
genoten wijs dat de werkelijke gevaren
in Amerika zelf gezocht moeten worden.
„Zij zaaien twijfel en haat. Wij moeten
ons verdedigen tegen vijandelijke bom
menwerpers en raketten, inplaats van
dat wij ons afvragen hoe we onze buren
uit onze schuilkelders kunnen houden,"
zo sprak de president.
dat hij zijn manschappen voor zijn denk
beelden trachtte te winnen. Hij maakte
vorig jaar zelfs verkiezingspropaganda.
Hij had, in het openbaar, oud-president
Truman, de oud-minister van buiten
landse zaken, Acheson, en de- tegen
woordige Amerikaanse afgevaardigde
bij de V. N., Stevenson, beschuldigd van
pro-communistische gezindheid. Walker
heeft in het begin van deze maand, op
zijn eigen verzoek, ontslag gekregen uit
de actieve dienst, en volgende week
Generaal-Majoor Edwin A. Walker, een aanhanger van het neo
XX. LtLivt;I ecu uuftfcuftye/ uun, atrl KCU-mcv'"
maandag zal hij moeten verschijnen zoals dat gepredikt wordt door de John Birch Society. Generaal Walker
- 1957 aan het hoofd van de troepen die door president Eisenhower naar
die zijn
nkele dagen voor Kennedy zijn rede
voering in Los Angeles had ge
houden, was er in Washington een
bisschoppelijk rapport verschenen
over het „anti-communistische extre
misme". Dit rapport was opgesteld door
mgr. William E. Cousins, aartsbisschop
van Milwaukee, in opdracht van het
Amerikaanse episcopaat.
Mgr. Cousins verklaart, dat sommige
anti-communistische organisaties in de
V. S. de aandacht afleiden van de com
munistische terreinwinst in Afrika, Azië
en Latjjns-Amerika. Deze extremisten
steunen de communistische zaak door
verdeeldheid en verwarring te zaaien
onder de Amerikanen. De Amerikaanse
prelaat verwijt de reactionaire bewe
gingen dat zij zich concentreren op zo
genaamd binnenlands verraad en dat zij
nauwelijks aandacht schenken aan de
activiteiten van het wereld-communis-
me. Mgr. Cousins constateert vervol
gens dat de extremisten sommige Ame
rikaanse burgers valselijk hebben be
schuldigd van sympathie voor het com
munisme. Tenslotte zegt bij, dat deze
ultra-rechtse lieden met de zelfde im
morele methoden werken als de com
munisten, terwijl zü veel schade berok
kenen aan het werk van de bona fide
organisaties die zich in Amerika met
het communistische probleem bezig
houden. (De leider van de Amerikaanse
federale recherche, J. Edgar Hoover,
heeft zich bijvoorbeeld ernstig beklaagd
over de kwalijke praktijken van de
rechtse extremistische bewegingen.)
Tot de aanhangers van de John
Birch Society behoort generaal-
majoor Edwin A. Walker, een 51-
jarige officier die tot eind april
nog commandant w&s van de Ameri
kaanse 24ste infanterie-dmsie in West-
Duitsland en die in 1957 aan het hoofd
stond van de federale troepen die door
president Eisenhower naar Little Rock
waren gestuurd. De generaal werd ze
ven maanden geleden van zijn com
mando ontheven, toen men ontdekte,
voor een senaatscommissie,
zaak gaat onderzoeken.
Robert Welch, de leider van de
John Birch Society, heeft deze week
Kennedy prompt van repliek gediend.
Welch, die tijdens de vórige regerings
periode Eisenhower van' verraad had
beschuldigd, en die toen verklaard
had, dat John Foster Dulles „een
communistische agent" was, zei nu,
dat de tegenwoordige Amerikaanse
regering van Kennedy „steun aan het
wereldcommunisme" verleende.
Het Amerikaanse volk is nu door de
president en door de katholieke bisschop
pen gewaarschuwd voor de rechtse ex
tremisten, en men mag vertrouwen dat
deze duidelijke verklaringen een rem
mende invloed zullen hebben op de ex-
Rock werden gestuurd.
pansie van de twee verderfelijk® D^poe'
gingen. Gelukkig hebben de beide
neringen nog maar een
hang, maar ook het nationaal-s®y
me is klein begonnen, en men K®]erei>'
gevaar niet vroeg genoeg sigh"
Het lijdt geen twijfel, dat een nog
beter gebruiken van overtollige voed
selvoorraden machtig kan bijdragen
tot de verbreding van de geleidelijk
wassende stroom der multilaterale en
bilaterale economische en technische
bijstand aan minder ontwikkelde lan
den. Wel legt de F.A.O. er steeds de
nadruk op, dat een uiteindelijke oplos
sing van het vraagstuk van honger en
ondervoeding in de ontwikkelingslan
den alleen gevonden kan worden, wan
neer die landen zeif hun landbouw op
een heter peil brengen.
Ofschoon de voedselproduktie per
hoofd thans 14 pet. boven het vooroor
logse peil ligt, laat 1960 slechts een
vooruitgang van 1 pet. zien. Dit is min
der dan de bevolkingsaanwas, die jaar
lijks naar schatting 1,6 pet. bedraagt.
In de statistieken is echter by gebrek
aan gegevens communistisch China niet
opgenomen. Het is evenwel bekend, dat
de voedselvoortbrenging daar ten ge
volge van natuurrampen in 1960 ver
achterbleef bij andere jaren. Daarom is
het waarschijnlijk, dat d-e totale wereld-
produktie per hoofd in werkelijkheid
achteruitging.
Aan de. vooruitgang van 14 pet. bo
ven vooroorlogs niveau delen overi
gens grote gebieden op de wereld
ni.et. In Afrika ging de voedselvoort
brenging per hoofd de laatste jaren
achteruit en ze is heden een fraktie
minder dan voor de oorlog. Latvjns-
Amerika kent een zeer grote bevol
kingsgroei. In de periode 1956-1959
bereikte het de vooroorlogse stand,
maar de produktie heeft toch de groei
niet kunnen bijhouden. Voor het eerst
haalde het deel van de wereld, dat
het dichtst bevolkt en liet slechtst
gevoed is, het Verre Oosten (zon
der China), in 1960 het peil per hoofd
sc
van vóór de wereldoorlog. Dn® ^g-
tereenvolgende jaren waren de
sten goed.
Ofschoon in absolute cijfers de ggnele
selproduktie en -voorziening in.deA
wereld verbeterden, bleven die in w
wikkelingslanden sterk ten achifeder1'
de ontwikkeling in de „rijke" Se0 ie
In de slecht gevoede streken t°Ya \<sA
verbetering door de vermeerdering
plantaardige voedselprodukten, P
goed gevoede door de dier!/ert0''
de afgelopen periode bleven de0
lige voedselvoorraden zich in "eAci^e
landen ophopen. Er was een sP'e^0iet
aanwas in de voorraden graan. ge
en suiker, terwijl er ook een tev®f.g^je
constateerd werd aan zekere trop
gewassen als koffie en cacao.
Het is waarschijnlijk, aldus he* „fo-
slag, dat met de snelle groei "0*
duktie in Rusland de voedselvoor
ging in Oost-Europa en in Ruslan' n ja
Ier is vergroot sinds de oorlog,
enige andere streek ter wereld. g
Het beleid van de communist^
landen op dit stuk is verwant .am
der ontwikkelingsgebieden: zij
hun produktie vergroten om ffSeiid®
te kunnen komen aan de snel gr°
vraag. ver-
Tenslotte: niettegenstaande n®n0 óe
schijnsel, dat de prijzen _zakkeji^"^ie9;
wereldmarkten, moest de
in het algemeen in 19®°
prijzen voor zijn voedsel betalen.
hoS'
ete
1). „The State of Food and AgllC
ture", Rome 1961.
jul-
De verleiding: is groot om een parallel
te trekken tussen de figuur van Macapa
gal en bepaalde buitenlandse politici,
zoals bijvoorbeeld de Braziliaan Qua-
dros. Maar er zBn ook parallellen te
trekken op de Phiiippijnen zelf. Ën dan
gaan de gedachten vooral uit naar
wijlen Ramón Magsaysay. Ook Mag-
saysay is, op 10 november 1953, door de
krachtige impuls van de kiezers aan de
macht gekomen. Ook hij had zich ten
doel gesteld de corruptie uit te roeien
en evenals Macapagal beklaagde hij zich
over een gevaarlijke toeneming van de
communistische invloed. Maar er waren
twee verschillen. De aard van de com
munistische dreiging was toen anders
dan nu. En voorts was Magsaysay de
imHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuniiiiiiiiiiiiitiifiiiiiiiitiiiiïiiiiiiiiiiiMiiiitiiiiiiMiiitimiiiiimiiiiiiiiiimiininiiiiiiMiiiiim
2Jeventien maanden geleden studeerde Michael Rockefeller, wiens vermissing op
Nederlands Nieuw-Guinea aanleiding is geworden tot een uitgebreide opsporings-
'campagne, af aan de universiteit van Harvard. Men ziet hem hier met zijn vader,
de gouverneur van .de staat New York, en zijn moeder. Gouverneur Rockefeller
en ziïtl vrouw kondigden vorige week inijdag, vlak voordat de vermissing van
MidkaetyJmkend werd, aan dat zij voornemens waren te scheiden.
vaandeldrager van de Nationalistische
Partij.
Macapagal maakt zich thans zorgen
over een communistische infiltratie, die
vooral tot uiting komt in een verslapte
waakzaamheid van de Philippijnse in
tellectuelen. Magsaysay moest optornen
teg'en een communistisch guerrillaleger.
Als minister van defensie had hij dat al
gedaan onder de Liberale president
Quhjino.. Het ging toen om de Hoekba-
lahap-beweging. Dezè beweging had
zich tijdens de Japanse bezetting ont
wikkeld als een organisatie voor de
guerillastrijd tegen Japan. Na de geal
lieerde overwinning keerden de Hoeks
zich tegen de grondbezitters en onder
het motief, dat zij hervormingen wilden
afdwingen, bedreven zij daden van ge
weld en terreur in het centrale deel
van Loezon en op Panay. Sinds eind
1949 werden zij volledig geïdentificeerd
met de communistische partij.
Magsaysay bestreed de Hoeks op
twee manieren: door felle militaire
actie en door het toewijzen van land
bouwgrond aan de Hoeks, die zich
hadden overgegeven. Op Mindanao
begon deze tactiek zijn eerste vruch
ten af te werpen. Maar Magsaysay
raakte geïrriteerd door de belemme
ringen, die de Philippijnse beroeps
politici hem in de weg legden. Hij
verliet de Liberale Partij en trad, net
als de vroegere Liberaal generaal
Carlos Romulo, toe tot de rijen der
Nationalisten. Als Nationalist aan
vaardde hij het presidentschap. De
enige Liberaal, die er in dat gedenk
waardige jaar 1953 in slaagde zijn
zetel In het Huis van Afgevaardigden
te behouden, was Diosdado Macapagal.
Onder het bewind van president
Magsaysay kwam er spoedig een
einde aan de Hoekbalahap-bewe-
ging. De voornaamste leider van
de Hoeks, Louis Taruc, gaf zich in mei
1954 over. Diezelfde maand deed de
president afstand van de portefeuille
van defensie, omdat hij terecht van me
ning was, dat de opstand der Hoeks
bézig' was", uit te sterven. De beroeps
politici, 'die hij bolt in de Nationalistische
Partij aantrof, kreeg hij snel onder de
pPARR!
TUGUEGARAp.
UNGAYEN
CAVI TE
ILOLLO.
c-
'pTpRINCESA
AGAYAN
ZAMBQANOA
duim. Door het ontginnei? van land
buiten het dichtbevolkte Loezon wist
hij aan de ergste onrust onder de boeren,
een eind te maken. Economisch en so
ciaal gingen de PhilipPÜ"®11 met rasse
schreden voorwaarts, al bleef het pro
bleem van de werkloosheid zorgen
baren. Aan het opportunisme van een
deel van zijn politieke tegenstanders
heeft Magsaysay, althans tijdelijk, een
halt toegeroepen door de ondertekening
van het Verdrag van Manilla (8 sep
tember 1954), waarbij de Zuid-Oost-
Aziatische Verdragsorganisatie in het
leven werd geroepen.
Toen Magsaysay op 17 maart 1957 bij
een vliegtuigongeluk het leven verloor,
was dat een ramp voor de Phiiippijnen
en de hele bevolking onderging dat ook
als zodanig. Vice-president Garcia volg
de hem automatisch op en bij de ver
kiezingen van 12 november 1957 werd
hij, als kandidaat van dé Nationalisti
sche Partij, herkozen. Maar een veel
grotere meerderheid verwierf de Libe
raal Macapagal, die het vice-president-
schap veroverde.
Tijdens het bewind van Garcia kwam
er op de Phiiippijnen een chauvinisti
sche stroming op, die gepaard ging met
vreemdelingenhaat en corruptie, Gf-
schoof» 4xü self de conferentie van Ma
nilla had voorgezeten, ontstond er enige
twijfel aan Garcia's trouw jegens de
Z.O.A.V.O. Vooral de Zuid-Oost-Azië-
conferentie, die zijn minister van bui
tenlandse zaken, Rogelio Serrano, in
januari van dit jaar heeft belegd, wekte
bevreemding. Garcia heeft de neiging
ontwikkeld om de Z.O.A.V.O. eerder te
gebruiken als een chantagemiddel dan
als een instrument van loyale samen
werking met het westen en vooral met
de Verenigde Staten. Het tempo van de
binnenlandse hervormingen heeft hij
laten verslappen.
De politieke rollen op de Phiiippij
nen zijn omgedraaid. Tegen tie
Nationalisten, die eens een Mag
saysay op het kussen hebben ge
bracht, richten zich thans de verwijten,
waarmee zij zelf eens hun tegenstanders
hebben overladen. En de Liberale Partij
is gereorganiseerd en vernieuwd door
de overwinnaar van 14 november jl.
Diosdado Macapagal is op 28 septem
ber 1910 geboren te Loebaó in de pro
vincie Pampanga, op het hoofdeiland
Loezon. Zijn achternaam betekent, ruw
vertaald, „hij, die een worsteling wint".
Hij Was het tweede kind in een gezin
van vier kinderen. Zijn vader was dich
ter en toneelschrijver. Diosdado kreeg
een middelbare en zelfs een academische
opleiding, maar daar hield het ook mee
op. Toen hij als beste van zijn klas het
eindexamen van de middelbare school
had afgelegd, bedankte hij voor de eer
om de dankspeech te houden: hij had
geen toonbaar costuum. Een klasgenoot
leende hem er een.
Aan de Thomas-universiteit promo
veerde hij in de rechten en in de eco
nomie, maar hij volbracht dat allemaal
op een zo smalle beurs, dat hij op een
gegeven ogenblik zijn studie moest on
derbreken, omdat hij ernstig ondervoed
was.
Behalve als student heeft Macapagal
zich in de jaren voor de Eerste Wereld
oorlog onderscheiden als schrijver en
daarvoor bediende hij zich van het
Tagalog. Zelfs is hij, om der financiën
wille, een poosje lid geweest van een
provinciaal toneelgezelschap.
De persoonlijke aanraking met bit
tere armoede is van belang geweest voor
zijn politieke loopbaan. Zij verleende
overtuigingskracht aan de betogen,
waarin hij aandrong op maatschappe
lijke hervormingen. Zij vergemakke
lijkte bovendien zijn contacten met de
brede massa. Macapagal heeft zichzelf
wel eens gekarakteriseerd als „het ge
weten van de gewone man". Na een
diplomatiek voorspel (o.m. als tweede
secretaris van de Philippijnse ambas-
DIOSDADO MACAPAGAL
sade te Washington) deed hü
i
HU
10
van bekwaamheid en grote
baai'héid verworven.
gekozen in het Huis van
den en daar heeft hij zich
belangrijke commissies een
van bekwaamhpM frot© 0
uauujciu va wuiven. ïviaGciL'"»^ Aplee
deel uit van de Philippijnse fe
naar de V.N. en vertegenwoordig ep\
land op de Japanse Vredescon
in San Francisco.
Macapagal rookt niet en drm» gv9'
Hij is thans gehuwd met een aI' joAK
geline Macaraeg. die in haar e
jaren Carnaval-koningin v«n 'efl: Af
geweest. Hij heeft vier kinde' A»
20-jarige Maria Cielo, de eb
thur, de 13-jarige Maria GloD'L tv' t
9-jarige Diosdado jr. De ee^,ijk
kinderen stammen uit het huw® j3pn
zijn eerste vrouw, die tijdens
se bezetting is overleden. gCn
De samenwerking met G&ffyeoS,
mislukking geworden. L' pr®.^
vier jaren van zijn ajs
dentschap is Macapag^i. -8 g
van de oppositiepartij, door 1uwveet.%.
vvantrouwd en vernederd. rUJ „reS' re-
piepklein kantoortje in het
tiële paleis te Manilla. Bij nP* eeU.js
cepties trachtte Garcia hem f
het oog lopende wijze te neg -
dienstwagen wees hij hem een n w
oude, herhaaldelijk herstelde p0 v
die bij parades e.'d. vaak het t
de glanzende limousines van„-Higfre'\,t)
dent en de andere hoogw"aal n
meer tijd besteed aan het „iden !3fgd-
mijn auto dan dat ik errn ge'® ae>-e(f,e
heeft Macapagal grinnekeno
„Maar ik vond het nooit erg. cpvda a
kreeg ik de kans schouder »anoat
te lopen met het publiek, y
Garcia kennelijk niet voorzie
H. J.
